Page
[214]	πᾶν ἢ ὃ ἔλεγεν; οὗτος	γάρ,	ἐάν τινα ἐγὼ ἐπαινέσω τούτου
[182]	~(ὅσον δυνάμεθα μὴ ἐρᾶν. οὗτοι	γάρ	εἰσιν οἱ καὶ τὸ ὄνειδος
[188]	φυλακτέον ἑκάτερον τὸν ἔρωτα· ἔνεστον	~(γάρ.	Ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν
[219]	εἶναι, ὦ ἄνδρες δικασταί· δικασταὶ	γάρ	ἐστε τῆς Σωκράτους ὑπερηφανίας. εὖ
[180]	θειότερον γὰρ ἐραστὴς παιδικῶν· ἔνθεος	γάρ	ἐστι. διὰ ταῦτα καὶ τὸν
[192]	ἐκ δυοῖν εἷς γενέσθαι. τοῦτο	γάρ	ἐστι τὸ αἴτιον, ὅτι ἡ
[180]	ἂν εἶχε· νῦν δὲ οὐ	γάρ	ἐστιν εἷς· μὴ ὄντος δὲ
[205]	ἀποκρίνασθαι, ὅτι εὐδαίμων ἔσται. ~(Κτήσει	γάρ,	ἔφη, ἀγαθῶν οἱ εὐδαίμονες εὐδαίμονες,
[210]	ἂν οἷός τε ᾖς. δεῖ	γάρ,	ἔφη, τὸν ὀρθῶς ἰόντα ἐπὶ
[206]	δ᾽ ἥ, σαφέστερον ἐρῶ. κυοῦσιν	γάρ,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, πάντες ἄνθρωποι
[198]	ᾠχόμην, εἴ πῃ εἶχον. καὶ	γάρ	με Γοργίου ὁ λόγος ἀνεμίμνῃσκεν,
[185]	ξυμβάλλομαι. Παυσανίου δὲ παυσαμένου, διδάσκουσι	γάρ	με ἴσα λέγειν οὑτωσὶ οἱ
[216]	ἀλλὰ ταὐτὰ ἂν πάσχοιμι· ἀναγκάζει	γάρ	με ὁμολογεῖν ὅτι πολλοῦ ἐνδεὴς
[175]	τὴν παρὰ σοὶ κατάκλισιν· οἶμαι	γάρ	με παρὰ σοῦ πολλῆς καὶ
[219]	οὐδενὸς ἄλλου περιῇα. ταῦτά τε	γάρ	μοι ἅπαντα προὐγεγόνει, καὶ μετὰ
[213]	εἰπεῖν· Εἶεν δή, ἄνδρες· δοκεῖτε	γάρ	μοι νήφειν. οὐκ ἐπιτρεπτέον ὑμῖν,
[193]	ἔφη φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον· καὶ	γάρ	μοι ὁ λόγος ἡδέως ἐρρήθη.
[202]	καὶ ἥ, Ῥᾳδίως, ἔφη. λέγε	γάρ	μοι, οὐ πάντας θεοὺς φῂς
[194]	με εἰπεῖν, ἔπειτα εἰπεῖν. δοκοῦσι	γάρ	μοι πάντες οἱ πρόσθεν εἰρηκότες
[217]	καὶ τί δεῖ λέγειν; οὐδὲν	γάρ	μοι πλέον ἦν. ἐπειδὴ δὲ
[177]	ἐν λόγοις ἱκανὴ διατριβή· δοκεῖ	γάρ	μοι χρῆναι ἕκαστον ἡμῶν λόγον
[174]	καὶ ἐγὼ πειράσομαι διηγήσασθαι. Ἔφη	γάρ	οἱ Σωκράτη ἐντυχεῖν λελουμένον τε
[204]	οὐδ᾽ ἐπιθυμεῖ σοφὸς γενέσθαι· ἔστι	γάρ·	οὐδ᾽ εἴ τις ἄλλος σοφός,
[200]	Ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων. Οὐ	γάρ	που ἐνδεὴς ἂν εἴη τούτων
[217]	ἔχεως πάθος κἀμὲ ἔχει. φασὶ	γάρ	πού τινα τοῦτο παθόντα οὐκ
[202]	τούτων ὧν ἐνδεής ἐστιν. Ὡμολόγηκα	γάρ.	Πῶς ἂν οὖν θεὸς εἴη
[201]	βούλει, ἐγώ σε ἀναμνήσω. οἶμαι	γάρ	σε οὑτωσί πως εἰπεῖν, ὅτι
[214]	τι ἂν σὺ κελεύῃς. δεῖ	γάρ	σοι πείθεσθαι· ἰητρὸς γὰρ ἀνὴρ
[201]	ἡ ξένη ἀνακρίνουσα διῄει. σχεδὸν	γάρ	τι καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὴν
[215]	ἄλλοθεν λέγω, μηδὲν θαυμάσῃς· οὐ	γάρ	τι ῥᾴδιον τὴν σὴν ἀτοπίαν
[175]	Μηδαμῶς, ἀλλ᾽ ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος	γάρ	τι τοῦτ᾽ ἔχει· ἐνίοτε ἀποστὰς
[221]	οὗτος καὶ ὁ ἑταῖρος· σχεδὸν	γάρ	τι τῶν οὕτω διακειμένων ἐν
[184]	αἰσχύνην φέρει καὶ μή. εἰ	γάρ	τις ~(ἐραστῇ ὡς πλουσίῳ πλούτου
[196]	ποίησιν τὴν κατὰ μουσικήν· ἃ	γάρ	τις ἢ μὴ ἔχει ἢ
[172]	ἐρωτικῶν λόγων τίνες ἦσαν· ἄλλος	γάρ	τίς μοι διηγεῖτο ἀκηκοὼς Φοίνικος
[205]	ποίησίς ἐστί τι πολύ· ἡ	γάρ	τοι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[212]	Ἀγάθωνα, ἐφ᾽ ᾧσπερ ἤλθομεν; ἐγὼ	γάρ	τοι, φάναι, χθὲς μὲν οὐχ
[201]	οὐχ οὑτωσί πως ἔλεγες; Εἶπον	γάρ,	φάναι τὸν Ἀγάθωνα. Καὶ ἐπιεικῶς
[187]	οὐ καλῶς λέγει. τὸ ἓν	γάρ	φησι διαφερόμενον αὐτὸ αὑτῷ ξυμφέρεσθαι,
[200]	ἐξαπατηθῶμεν, τούτου ἕνεκα λέγω· τούτοις	γάρ,	ὦ Ἀγάθων, εἰ ἐννοεῖς, ἔχειν
[217]	εἰ ψεύδομαι, Σώκρατες, ἐξέλεγχε. συνεγιγνόμην	γάρ,	ὦ ἄνδρες, μόνος μόνῳ, καὶ
[206]	ὠδῖνος ἀπολύειν τὸν ἔχοντα. ἔστιν	γάρ,	ὦ Σώκρατες, ἔφη, οὐ τοῦ
[198]	οὐδὲν ἄρ᾽ ἦν πρᾶγμα. προυρρήθη	γάρ,	ὡς ἔοικεν, ὅπως ἕκαστος ἡμῶν
[178]	ἑκάστου τὸν λόγον. πρῶτον μὲν	γάρ,	ὥσπερ λέγω, ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005