Page
[176]	ἰατρικῆς λέγῃς· νῦν δ᾽ ἂν	εὖ	βουλεύωνται, καὶ οἱ λοιποί. (ταῦτα
[219]	οὔθ᾽ ὅπῃ προσαγαγοίμην (αὐτὸν εὐπόρουν.	εὖ	γὰρ ᾔδη ὅτι χρήμασί γε
[219]	γάρ ἐστε τῆς Σωκράτους ὑπερηφανίας.	εὖ	γὰρ ἴστε μὰ θεούς, μὰ
[216]	τὴν δύναμιν ὡς θαυμασίαν ἔχει.	εὖ	γὰρ ἴστε ὅτι οὐδεὶς ὑμῶν
[198]	μοι δοκεῖς εἰρηκέναι, ὅτι Ἀγάθων	εὖ	ἐρεῖ· τὸ δὲ σὲ ἀπορήσειν,
[194]	θέατρον προσδοκίαν μεγάλην ἔχειν ὡς	εὖ	ἐροῦντος ἐμοῦ. Ἐπιλήσμων μέντ᾽ ἂν
[198]	πάνυ δὴ μέγα ἐφρόνουν ὡς	εὖ	ἐρῶν, ὡς εἰδὼς τὴν ἀλήθειαν
[195]	ἔστιν· ὁ γὰρ παλαιὸς λόγος	εὖ	ἔχει, ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ
[184]	δὴ βούλεται ὁ ~(ἡμέτερος νόμος	εὖ	καὶ καλῶς βασανίζειν, καὶ τοῖς
[194]	ἔσομαι ἐπειδὰν καὶ Ἀγάθων εἴπῃ	εὖ,	καὶ μάλ᾽ ἂν φοβοῖο καὶ
[177]	θεός; ταῦτα δή μοι δοκεῖ	εὖ	λέγειν Φαῖδρος. ἐγὼ οὖν ἐπιθυμῶ
[219]	ἡγεῖ. Ἀλλ᾽ ἔφη, τοῦτό γ᾽	εὖ	λέγεις· ἐν γὰρ τῷ ἐπιόντι
[176]	οὖν Ἀριστοφάνη εἰπεῖν. Τοῦτο μέντοι	εὖ	λέγεις, ὦ Παυσανία, τὸ παντὶ
[215]	ἀκούων καὶ ἄλλων ἀγαθῶν ῥητόρων	εὖ	μὲν ἡγούμην λέγειν, τοιοῦτον δ᾽
[213]	δέ, κἂν ὑμεῖς ~(γελᾶτε, ὅμως	εὖ	οἶδ᾽ ὅτι ἀληθῆ λέγω. ἀλλά
[173]	μέντοι ὑμᾶς οὐκ οἴομαι ἀλλ᾽	εὖ	οἶδα. Ἑταῖρος Ἀεὶ ὅμοιος εἶ,
[194]	τι ἐγὼ ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽	εὖ	οἶδα ὅτι εἴ τισιν ἐντύχοις
[216]	εἰ δ᾽ αὖ τοῦτο γένοιτο,	εὖ	οἶδα ὅτι πολὺ μεῖζον ἂν
[180]	μέντοι θαυμάζουσιν καὶ ἄγανται καὶ	εὖ	ποιοῦσιν ὅταν ὁ ἐρώμενος τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005