| Page |
|---|
| [201] |
Σωκράτη·
καὶ
εἰ
τοῦτο
οὕτως
|
ἔχει, |
ἄλλο
τι
ὁ
Ἔρως
κάλλους |
| [196] |
διαφερόντως
ἐκ
πάντων
ὁμολογουμένως
Ἔρως
|
ἔχει· |
ἀσχημοσύνῃ
γὰρ
καὶ
Ἔρωτι
πρὸς |
| [180] |
εἰπεῖν.
πᾶσα
γὰρ
πρᾶξις
ὧδ᾽
|
ἔχει· |
αὐτὴ
ἐφ᾽
ἑαυτῆς
πραττομένη
οὔτε |
| [204] |
καὶ
ἀμαθίας
ἐν
μέσῳ
ἐστίν.
|
~(ἔχει |
γὰρ
ὧδε.
θεῶν
οὐδεὶς
φιλοσοφεῖ |
| [175] |
αὐτόν.
ἔθος
γάρ
τι
τοῦτ᾽
|
ἔχει· |
ἐνίοτε
ἀποστὰς
ὅποι
ἂν
τύχῃ |
| [196] |
(οὐδ᾽
Ἄρης
„ἀνθίσταται„
οὐ
γὰρ
|
ἔχει |
Ἔρωτα
Ἄρης,
ἀλλ᾽
Ἔρως
Ἄρη, |
| [216] |
καὶ
τὴν
δύναμιν
ὡς
θαυμασίαν
|
ἔχει. |
εὖ
γὰρ
ἴστε
ὅτι
οὐδεὶς |
| [196] |
ἃ
γάρ
τις
ἢ
μὴ
|
ἔχει |
ἢ
μὴ
οἶδεν,
οὔτ᾽
ἂν |
| [175] |
τὴν
κενωτέραν.
εἰ
γὰρ
οὕτως
|
ἔχει |
καὶ
ἡ
(σοφία,
πολλοῦ
τιμῶμαι |
| [208] |
Διοτίμα,
ταῦτα
ὡς
ἀληθῶς
οὕτως
|
ἔχει; |
(καὶ
ἥ,
ὥσπερ
οἱ
τέλεοι |
| [200] |
μὴ
παρόντος,
καὶ
ὃ
μὴ
|
ἔχει |
καὶ
ὃ
μὴ
ἔστιν
αὐτὸς |
| [188] |
θεοῖς,
οὗτος
τὴν
μεγίστην
δύναμιν
|
ἔχει |
καὶ
πᾶσαν
ἡμῖν
εὐδαιμονίαν
παρασκευάζει |
| [199] |
γε
εἰδόσιν·
καὶ
καλῶς
γ᾽
|
ἔχει |
καὶ
σεμνῶς
ὁ
ἔπαινος.
ἀλλὰ |
| [201] |
καλὸν
εἶναι,
εἰ
ταῦτα
οὕτως
|
ἔχει; |
καὶ
τὸν
Ἀγάθωνα
εἰπεῖν.
Κινδυνεύω, |
| [188] |
μεγάλην,
μᾶλλον
δὲ
πᾶσαν
δύναμιν
|
ἔχει |
ξυλλήβδην
μὲν
ὁ
πᾶς
Ἔρως, |
| [201] |
Ἐνδεὴς
ἄρ᾽
ἐστὶ
καὶ
οὐκ
|
ἔχει |
ὁ
Ἔρως
κάλλος.
Ἀνάγκη,
φάναι. |
| [183] |
νομίζεσθαι.
τὸ
δὲ,
οἶμαι,
ὧδ᾽
|
ἔχει· |
οὐχ
ἁπλοῦν
ἐστιν,
ὅπερ
ἐξ |
| [176] |
ἑνὸς
δέομαι
ὑμῶν
ἀκοῦσαι·
πῶς
|
ἔχει |
πρὸς
τὸ
ἐρρῶσθαι
πίνειν,
Ἀγάθων; |
| [186] |
σωμάτων
τὸν
διπλοῦν
Ἔρωτα
τοῦτον
|
ἔχει· |
τὸ
γὰρ
ὑγιὲς
τοῦ
σώματος |
| [200] |
οὔπω
ἕτοιμον
αὐτῷ
ἐστιν
οὐδὲ
|
ἔχει, |
τὸ
εἰς
τὸν
ἔπειτα
χρόνον |
| [204] |
ὢν
ὁ
Ἔρως
τίνα
χρείαν
|
ἔχει |
τοῖς
ἀνθρώποις;
(Τοῦτο
δὴ
μετὰ |
| [187] |
τὸν
νοῦν
ὅτι
κατὰ
ταὐτὰ
|
ἔχει |
τούτοις,
ὥσπερ
ἴσως
καὶ
Ἡράκλειτος |
| [201] |
οὗ
ἐνδεής
ἐστι
καὶ
μὴ
|
ἔχει, |
τούτου
ἐρᾷν;
Ναί,
εἰπεῖν.
Ἐνδεὴς |
| [217] |
ὑπὸ
τοῦ
ἔχεως
πάθος
κἀμὲ
|
ἔχει. |
φασὶ
γάρ
πού
τινα
τοῦτο |
| [195] |
ὁ
γὰρ
παλαιὸς
λόγος
εὖ
|
ἔχει, |
ὡς
ὅμοιον
ὁμοίῳ
ἀεὶ
πελάζει. |
