Page |
[196] |
κἂν
ἄμουσος
ᾖ
τὸ
„πρίν„
|
οὗ |
ἂν
Ἔρως
ἅψηται.
ᾧ
δὴ |
[204] |
ὁ
μὴ
οἰόμενος
ἐνδεὴς
εἶναι
|
οὗ |
ἂν
μὴ
οἴηται
ἐπιδεῖσθαι.
Τίνες |
[195] |
οἵων
αἴτιος
ὢν
τυγχάνει
περὶ
|
οὗ |
ἂν
ὁ
λόγος
ᾖ.
οὕτω |
[197] |
γένηται,
ἐλλόγιμος
καὶ
φανὸς
ἀπέβη,
|
οὗ |
δ᾽
ἂν
Ἔρως
μὴ
ἐφάψηται, |
[196] |
ἄλλῳ
ὁτῳοῦν
οὐκ
ἐνίζει
Ἔρως·
|
οὗ |
δ᾽
ἂν
εὐανθής
τε
καὶ |
[172] |
Ἀγάθων
ἐνθάδε
οὐκ
ἐπιδεδήμηκεν;
ἀφ᾽
|
οὗ |
δ᾽
ἐγὼ
Σωκράτει
συνδιατρίβω
καὶ |
[182] |
πλεονεξίᾳ,
τῶν
δὲ
ἀρχομένων
ἀνανδρίᾳ·
|
οὗ |
δὲ
καλὸν
ἁπλῶς
ἐνομίσθη,
διὰ |
[210] |
καλόν,
τοῦτο
ἐκεῖνο,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὗ |
δὴ
ἕνεκεν
καὶ
οἱ
ἔμπροσθεν |
[193] |
τυχεῖν
κατὰ
νοῦν
αὐτῷ
πεφυκότων·
|
οὗ |
δὴ
τὸν
αἴτιον
θεὸν
ὑμνοῦντες |
[200] |
ἀνάγκη
οὕτως,
τὸ
ἐπιθυμοῦν
ἐπιθυμεῖν
|
οὗ |
ἐνδεές
ἐστιν,
ἢ
μὴ
(ἐπιθυμεῖν, |
[201] |
δὲ
οὔ;
Ὡμολόγει.
(Οὐκοῦν
ὡμολόγηται,
|
οὗ |
ἐνδεής
ἐστι
καὶ
μὴ
ἔχει, |
[200] |
ὃ
μὴ
ἔστιν
αὐτὸς
καὶ
|
οὗ |
ἐνδεής
ἐστι,
τοιαῦτ᾽
ἄττα
ἐστὶν |
[222] |
κομψῶς
κύκλῳ
περιβαλλόμενος
ἀφανίσαι
ἐνεχείρεις
|
οὗ |
ἕνεκα
ταῦτα
πάντα
εἴρηκας,
καὶ |
[200] |
γε,
φάναι.
Πότερον
ἔχων
αὐτὸ
|
οὗ |
ἐπιθυμεῖ
τε
καὶ
ἐρᾷ,
εἶτα |
[195] |
καὶ
εἰρήνη,
ὥσπερ
νῦν,
ἐξ
|
οὗ |
Ἔρως
τῶν
θεῶν
βασιλεύει.
νέος |
[205] |
ὡς
οὐδέν
γε
ἄλλο
ἐστὶν
|
οὗ |
~(ἐρῶσιν
ἅνθρωποι
ἢ
τοῦ
ἀγαθοῦ. |
[194] |
ἐγώ
εἰμι,
μᾶλλον
δὲ
ἴσως
|
οὗ |
ἔσομαι
ἐπειδὰν
καὶ
Ἀγάθων
εἴπῃ |
[200] |
εἰπέ,
πότερον
ὁ
Ἔρως
ἐκείνου
|
οὗ |
ἔστιν
ἔρως,
ἐπιθυμεῖ
αὐτοῦ
ἢ |
[174] |
τινα
τῶν
ἔνδοθεν
ἀπαντήσαντα
ἄγειν
|
οὗ |
κατέκειντο
οἱ
ἄλλοι,
καὶ
καταλαμβάνειν |
[174] |
ὁδὸν
πορεύεσθαι
ὑπολειπόμενον,
καὶ
περιμένοντος
|
οὗ |
κελεύειν
προϊέναι
εἰς
τὸ
πρόσθεν. |
[182] |
κατέλυσεν
αὐτῶν
τὴν
ἀρχήν.
οὕτως
|
οὗ |
μὲν
αἰσχρὸν
ἐτέθη
(χαρίζεσθαι
ἐρασταῖς, |
[197] |
τεχνῶν
δημιουργίαν
οὐκ
ἴσμεν,
ὅτι
|
οὗ |
μὲν
ἂν
ὁ
θεὸς
οὗτος |
[182] |
γὰρ
καὶ
ἐν
Βοιωτοῖς,
καὶ
|
οὗ |
μὴ
σοφοὶ
λέγειν,
ἁπλῶς
νενομοθέτηται |
[194] |
ὦ
Ἐρυξίμαχε·
εἰ
δὲ
γένοιο
|
οὗ |
νῦν
ἐγώ
εἰμι,
μᾶλλον
δὲ |
[189] |
προσῆν
κοινὸν
ὂν
ἀμφοτέρων
τούτων,
|
οὗ |
νῦν
ὄνομα
λοιπόν,
αὐτὸ
δὲ |
[207] |
ἐκείνου
εἶναι
φύσει
τὸν
ἔρωτα,
|
οὗ |
πολλάκις
ὡμολογήκαμεν,
μὴ
θαύμαζε.
ἐνταῦθα |
[213] |
ἐκείνου
γὰρ
τοῦ
χρόνου,
ἀφ᾽
|
οὗ |
τούτου
(ἠράσθην,
οὐκέτι
ἔξεστίν
μοι |