Page |
[202] |
ἐστιν
αἰσχρὸν
εἶναι,
μηδὲ
ὃ
|
μὴ |
ἀγαθόν,
κακόν.
οὕτω
δὲ
καὶ |
[214] |
μέντοι
οὑτωσὶ
ποίησον.
ἐάν
τι
|
μὴ |
ἀληθὲς
λέγω,
μεταξὺ
ἐπιλαβοῦ,
ἂν |
[173] |
ἐρίζειν·
ἀλλ᾽
ὅπερ
ἐδεόμεθά
σου,
|
μὴ |
ἄλλως
ποιήσῃς,
ἀλλὰ
διήγησαι
τίνες |
[178] |
πάσχων
ὑπό
του
δι᾽
ἀνανδρίαν
|
μὴ |
ἀμυνόμενος,
οὔτ᾽
ἂν
ὑπὸ
πατρὸς |
[211] |
ἰδεῖν
εἰλικρινές,
καθαρόν,
ἄμικτον,
ἀλλὰ
|
μὴ |
ἀνάπλεων
σαρκῶν
τε
ἀνθρωπίνων
καὶ |
[179] |
μητρὸς
ὡς
ἀποθανοῖτο
ἀποκτείνας
Ἕκτορα,
|
μὴ |
ἀποκτείνας
δὲ
τοῦτον
οἴκαδ᾽
ἐλθὼν |
[192] |
ὥστε
καὶ
νύκτα
καὶ
ἡμέραν
|
μὴ |
ἀπολείπεσθαι
ἀλλήλων;
εἰ
γὰρ
τούτου |
[193] |
τὰ
ἐρωτικά,
πάνυ
ἂν
ἐφοβούμην
|
μὴ |
ἀπορήσωσι
λόγων
διὰ
τὸ
πολλὰ |
[221] |
νῦν
οὔτε
τῶν
παλαιῶν,
εἰ
|
μὴ |
ἄρα
εἰ
οἷς
ἐγὼ
λέγω |
[216] |
τὰ
ὦτα
οἴχομαι
φεύγων,
ἵνα
|
μὴ |
αὐτοῦ
καθήμενος
παρὰ
τούτῳ
καταγηράσω. |
[175] |
λέγεις·
οὔκουν
καλεῖς
αὐτὸν
καὶ
|
μὴ |
ἀφήσεις;
(καὶ
ὃς
ἔφη
εἰπεῖν |
[218] |
ἔχονται
ἐχίδνης
ἀγριώτερον,
νέου
ψυχῆς
|
μὴ |
ἀφυοῦς
ὅταν
λάβωνται,
καὶ
ποιοῦσι |
[216] |
~(οὕτω
διετέθην
ὥστε
μοι
δόξαι
|
μὴ |
βιωτὸν
εἶναι
ἔχοντι
ὡς
ἔχω. |
[179] |
ἐγκαταλιπεῖν
γε
τὰ
παιδικὰ
ἢ
|
μὴ |
βοηθῆσαι
κινδυνεύοντι-
οὐδεὶς
οὕτω
κακὸς, |
[189] |
τῶν
μελλόντων
ῥηθήσεσθαι,
οὔ
τι
|
μὴ |
γελοῖα
εἴπω
(τοῦτο
μὲν
γὰρ |
[199] |
πρὸς
τοὺς
ὑμετέρους
λόγους,
ἵνα
|
μὴ |
γέλωτα
ὄφλω.
ὅρα
οὖν,
ὦ |
[199] |
καὶ
ἄριστος,
δῆλον
ὅτι
τοῖς
|
μὴ |
γιγνώσκουσιν·
οὐ
γὰρ
που
τοῖς |
[176] |
(ταῦτα
δὴ
ἀκούσαντας
συγχωρεῖν
πάντας
|
μὴ |
διὰ
μέθης
ποιήσασθαι
τὴν
ἐν |
[183] |
τοὺς
ὀνειδίζοντας
αὖ
οἱ
(πρεσβύτεροι
|
μὴ |
διακωλύωσι
μηδὲ
λοιδορῶσιν
ὡς
οὐκ |
[190] |
δ᾽
ἔτι
δοκῶσιν
ἀσελγαίνειν
καὶ
|
μὴ |
ἐθέλωσιν
ἡσυχίαν
ἄγειν,
πάλιν
αὖ, |
[205] |
ἑαυτῶν
οἶμαι
ἕκαστοι
ἀσπάζονται,
εἰ
|
μὴ |
εἴ
τις
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν |
[202] |
πάντων
μέγας
θεὸς
εἶναι;
Τῶν
|
μὴ |
εἰδότων,
ἔφη,
πάντων
λέγεις,
ἢ |
[202] |
τὸν
Ἔρωτα
ἐπειδὴ
αὐτὸς
ὁμολογεῖς
|
μὴ |
εἶναι
ἀγαθὸν
μηδὲ
καλόν,
μηδέν |
[181] |
εἶναι
μὴ
ἐρᾷν
(παίδων,
ἵνα
|
μὴ |
εἰς
ἄδηλον
πολλὴ
σπουδὴ
ἀνηλίσκετο· |
[196] |
λείπεται·
ὅσον
οὖν
δυνατόν,
πειρατέον
|
μὴ |
ἐλλείπειν.
καὶ
πρῶτον
μέν,
ἵν᾽ |
[182] |
τε
καλὸν
δοκεῖ
εἶναι
(καὶ
|
μὴ |
ἑλόντι
αἰσχρόν,
καὶ
πρὸς
τὸ |
[215] |
ἐγὼ
γοῦν,
ὦ
ἄνδρες,
εἰ
|
μὴ |
ἔμελλον
κομιδῇ
δόξειν
μεθύειν,
εἶπον |
[200] |
ἐστιν,
ἢ
μὴ
(ἐπιθυμεῖν,
ἐὰν
|
μὴ |
ἐνδεὲς
ᾖ.
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ |
[186] |
τὸν
ἕτερον
κτᾶσθαι,
καὶ
οἷς
|
μὴ |
ἔνεστιν
ἔρως,
δεῖ
δ᾽
ἐγγενέσθαι, |
[208] |
πέρι,
ἃ
ἐγὼ
εἴρηκα
εἰ
|
μὴ |
ἐννοεῖς,
ἐνθυμηθεὶς
ὡς
δεινῶς
διάκεινται |
[207] |
γενήσεσθαι
τὰ
ἐρωτικά,
ἐὰν
ταῦτα
|
μὴ |
ἐννοῇς;
Ἀλλὰ
διὰ
ταῦτά
τοι, |
[222] |
καὶ
σοὶ
λέγω,
ὦ
Ἀγάθων,
|
μὴ |
ἐξαπατᾶσθαι
ὑπὸ
τούτου,
ἀλλ᾽
ἀπὸ |
[200] |
ἔχουσι
καὶ
ἐπιθυμεῖν,
ἵν᾽
οὖν
|
μὴ |
ἐξαπατηθῶμεν,
τούτου
ἕνεκα
λέγω·
τούτοις |
[200] |
ἐπιθυμεῖν
οὗ
ἐνδεές
ἐστιν,
ἢ
|
μὴ |
(ἐπιθυμεῖν,
ἐὰν
μὴ
ἐνδεὲς
ᾖ. |
[182] |
προσαναγκάζομεν
αὐτοὺς
καθ᾽
~(ὅσον
δυνάμεθα
|
μὴ |
ἐρᾶν.
οὗτοι
γάρ
εἰσιν
οἱ |
[181] |
χρῆν
δὲ
καὶ
νόμον
εἶναι
|
μὴ |
ἐρᾷν
(παίδων,
ἵνα
μὴ
εἰς |
[200] |
ὃ
μὴ
ἔχει
καὶ
ὃ
|
μὴ |
ἔστιν
αὐτὸς
καὶ
οὗ
ἐνδεής |
[200] |
ἄλλος
πᾶς
ὁ
ἐπιθυμῶν
τοῦ
|
μὴ |
ἑτοίμου
ἐπιθυμεῖ
καὶ
τοῦ
μὴ |
[197] |
ἀπέβη,
οὗ
δ᾽
ἂν
Ἔρως
|
μὴ |
ἐφάψηται,
σκοτεινός;
τοξικήν
γε
μὴν |
[175] |
ἂν
βούλησθε,
ἐπειδάν
τις
ὑμῖν
|
μὴ |
ἐφεστήκῃ·
ὃ
ἐγὼ
οὐδεπώποτε
ἐποίησα· |
[196] |
μουσικήν·
ἃ
γάρ
τις
ἢ
|
μὴ |
ἔχει
ἢ
μὴ
οἶδεν,
οὔτ᾽ |
[200] |
τοῦ
μὴ
παρόντος,
καὶ
ὃ
|
μὴ |
ἔχει
καὶ
ὃ
μὴ
ἔστιν |
[201] |
ὡμολόγηται,
οὗ
ἐνδεής
ἐστι
καὶ
|
μὴ |
ἔχει,
τούτου
ἐρᾷν;
Ναί,
εἰπεῖν. |
[183] |
ἐπιστήσαντες
οἱ
πατέρες
τοῖς
ἐρωμένοις
|
μὴ |
ἐῶσι
διαλέγεσθαι
τοῖς
ἐρασταῖς,
καὶ |
[205] |
δ᾽
ἐγώ,
καὶ
αὐτός.
Ἀλλὰ
|
μὴ |
θαύμαζ᾽
ἔφη·
ἀφελόντες
γὰρ
ἄρα |
[207] |
τὸν
ἔρωτα,
οὗ
πολλάκις
ὡμολογήκαμεν,
|
μὴ |
θαύμαζε.
ἐνταῦθα
γὰρ
(τὸν
αὐτὸν |
[193] |
ὦμεν
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ὅπως
|
μὴ |
καὶ
αὖθις
διασχισθησόμεθα,
καὶ
περίιμεν |
[202] |
λέγεις.
(Μὴ
τοίνυν
ἀνάγκαζε
ὃ
|
μὴ |
καλόν
ἐστιν
αἰσχρὸν
εἶναι,
μηδὲ |
[201] |
ἔφη·
ἢ
οἴει,
ὅτι
ἂν
|
μὴ |
καλὸν
ᾖ,
ἀναγκαῖον
αὐτὸ
εἶναι |
[184] |
τε
κακῶς
πάσχων
πτήξῃ
καὶ
|
μὴ |
καρτερήσῃ,
ἄν
τ᾽
εὐεργετούμενος
εἰς |
[222] |
ἡμετέρων
παθημάτων
γνόντα
εὐλαβηθῆναι,
καὶ
|
μὴ |
κατὰ
τὴν
παροιμίαν
ὥσπερ
νήπιον |
[189] |
τῆς
ἡμετέρας
μούσης
ἐπιχώριον)
ἀλλὰ
|
μὴ |
καταγέλαστα.
Βαλών
γε,
φάναι,
ὦ |
[184] |
χρήματα
ἢ
εἰς
διαπράξεις
πολιτικὰς
|
μὴ |
καταφρονήσῃ·
οὐδὲν
γὰρ
δοκεῖ
τούτων |
[184] |
δουλεύειν
ἐθέλοντας
(ἡντινοῦν
δουλείαν
παιδικοῖς
|
μὴ |
κολακείαν
εἶναι
μηδὲ
ἐπονείδιστον,
οὕτω |
[193] |
Λακεδαιμονίων·
φόβος
οὖν
ἔστιν,
ἐὰν
|
μὴ |
κόσμιοι
ὦμεν
πρὸς
τοὺς
θεούς, |
[193] |
σός.
ὥσπερ
οὖν
ἐδεήθην
σου,
|
μὴ |
κωμῳδήσῃς
αὐτόν,
ἵνα
καὶ
τῶν |
[185] |
πλούτου
ἕνεκα
χαρισάμενος
ἐξαπατηθείη
καὶ
|
μὴ |
λάβοι
χρήματα,
ἀναφανέντος
τοῦ
ἐραστοῦ |
[193] |
λόγος
ἡδέως
ἐρρήθη.
καὶ
εἰ
|
μὴ |
ξυνῄδειν
Σωκράτει
τε
καὶ
Ἀγάθωνι |
[196] |
τις
ἢ
μὴ
ἔχει
ἢ
|
μὴ |
οἶδεν,
οὔτ᾽
ἂν
ἑτέρῳ
δοίη |
[204] |
οἰόμενος
ἐνδεὴς
εἶναι
οὗ
ἂν
|
μὴ |
οἴηται
ἐπιδεῖσθαι.
Τίνες
οὖν,
ἔφην |
[204] |
εἶναι
ἱκανόν·
οὔκουν
ἐπιθυμεῖ
ὁ
|
μὴ |
οἰόμενος
ἐνδεὴς
εἶναι
οὗ
ἂν |
[208] |
ὑπὲρ
τῆς
βασιλείας
τῶν
παίδων,
|
μὴ |
οἰομένους
ἀθάνατον
μνήμην
ἀρετῆς
πέρι |
[215] |
εἶ·
ἢ
οὔ;
ἐὰν
γὰρ
|
μὴ |
ὁμολογῇς,
μάρτυρας
παρέξομαι.
ἀλλ᾽
οὐκ |
[187] |
εἶναι·
διαφερόμενον
δὲ
αὖ
καὶ
|
μὴ |
ὁμολογοῦν
ἀδύνατον
ἁρμόσαι·
ὥσπερ
γε |
[216] |
μὲν
ἡδέως
ἂν
ἴδοιμι
αὐτὸν
|
μὴ |
ὄντα
ἐν
ἀνθρώποις·
εἰ
δ᾽ |
[204] |
τοῦτό
ἐστι
χαλεπὸν
ἀμαθία,
τὸ
|
μὴ |
ὄντα
καλὸν
κἀγαθὸν
μηδὲ
φρόνιμον |
[180] |
δὲ
οὐ
γάρ
ἐστιν
εἷς·
|
μὴ |
ὄντος
δὲ
ἑνὸς
ὀρθότερόν
ἐστι |
[205] |
ἡ
γάρ
τοι
ἐκ
τοῦ
|
μὴ |
ὄντος
εἰς
τὸ
ὂν
ἰόντι |
[181] |
πραττόμενον
καὶ
ὀρθῶς
καλὸν
γίγνεται,
|
μὴ |
ὀρθῶς
δὲ
αἰσχρόν.
Οὕτω
δὴ |
[208] |
ἔτι,
ὅτι
καὶ
αἱ
ἐπιστῆμαι
|
~(μὴ |
ὅτι
αἱ
μὲν
γίγνονται,
αἱ |
[207] |
καὶ
ξύμπαν
τὸ
σῶμα.
καὶ
|
μὴ |
ὅτι
κατὰ
τὸ
σῶμα,
ἀλλὰ |
[218] |
πάνυ
ἀνόητον
ἡγοῦμαι
εἶναι
σοὶ
|
μὴ |
οὐ
καὶ
τοῦτο
χαρίζεσθαι
καὶ |
[214] |
ἄνδρα
παρὰ
νηφόντων
λόγους
παραβάλλειν
|
μὴ |
οὐκ
ἐξ
ἴσου
ᾖ.
καὶ |
[208] |
τἆλλα
πάντα·
ἀθάνατον
δὲ
ἄλλῃ.
|
μὴ |
οὖν
θαύμαζε
εἰ
τὸ
αὑτοῦ |
[175] |
δ᾽
αὐτίκα,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι.
|
μὴ |
οὖν
κινεῖτε,
ἀλλ᾽
ἐᾶτε.
Ἀλλ᾽ |
[210] |
ἐπ᾽
εἴδει
καλόν,
πολλὴ
ἄνοια
|
μὴ |
οὐχ
ἕν
τε
καὶ
ταὐτὸν |
[194] |
φροντίζοις
ἢ
τῶν
πολλῶν·
ἀλλὰ
|
μὴ |
οὐχ
οὗτοι
ἡμεῖς
ὦμεν·
ἡμεῖς |
[197] |
ζῴων
ποίησιν
πάντων
τίς
ἐναντιώσεται
|
μὴ |
οὐχὶ
Ἔρωτος
εἶναι
σοφίαν,
ᾗ |
[200] |
μὴ
ἑτοίμου
ἐπιθυμεῖ
καὶ
τοῦ
|
μὴ |
παρόντος,
καὶ
ὃ
μὴ
ἔχει |
[182] |
παλαιὸς
ὡς
αἰσχρόν,
ἵνα,
οἶμαι,
|
μὴ |
πράγματ᾽
ἔχωσιν
λόγῳ
πειρώμενοι
πείθειν |
[183] |
ἂν
δοῦλος
οὐδείς,
ἐμποδίζοιτο
ἂν
|
μὴ |
πράττειν
οὕτω
τὴν
πρᾶξιν
καὶ |
[217] |
ἄν
μου
ἠκούσατε
λέγοντος,
εἰ
|
μὴ |
πρῶτον
μέν,
τὸ
λεγόμενον,
οἶνος |
[182] |
καὶ
ἐν
Βοιωτοῖς,
καὶ
οὗ
|
μὴ |
σοφοὶ
λέγειν,
ἁπλῶς
νενομοθέτηται
καλὸν |
[202] |
~(Μάλιστά
γε.
Ἦ
καὶ
ἂν
|
μὴ |
σοφόν,
ἀμαθές;
ἢ
οὐκ
ᾔσθησαι |
[205] |
τὸν
ἔρωτα
οὔτε
ὅλου,
ἐὰν
|
μὴ |
τυγχάνῃ
γέ
που,
ὦ
ἑταῖρε, |
[202] |
καλούς;
ἢ
τολμήσαις
ἄν
τινα
|
μὴ |
φάναι
καλόν
τε
καὶ
εὐδαίμονα |
[223] |
ἀλλ᾽
ἔασον,
~(ὦ
δαιμόνιε,
καὶ
|
μὴ |
φθονήσῃς
τῷ
μειρακίῳ
ὑπ᾽
ἐμοῦ |
[218] |
τοιούτῳ
ἀνδρὶ
πολὺ
μᾶλλον
ἂν
|
μὴ |
χαριζόμενος
αἰσχυνοίμην
τοὺς
φρονίμους,
ἢ |