| Page |
|---|
| [185] |
ἀρετήν,
ὅμως
καλὴ
ἡ
ἀπάτη·
|
δοκεῖ |
γὰρ
αὖ
καὶ
οὗτος
τὸ |
| [177] |
ἡμῖν
ἐν
λόγοις
ἱκανὴ
διατριβή·
|
δοκεῖ |
γάρ
μοι
χρῆναι
ἕκαστον
ἡμῶν |
| [185] |
ἐραστοῦ
πένητος,
οὐδὲν
ἧττον
αἰσχρόν·
|
δοκεῖ |
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
τό
γε |
| [177] |
ἐν
τῷ
παρόντι
πρέπον
μοι
|
δοκεῖ |
εἶναι
ἡμῖν
τοῖς
παροῦσι
κοσμῆσαι |
| [182] |
ποιοῦντι,
καὶ
ἑλόντι
τε
καλὸν
|
δοκεῖ |
εἶναι
(καὶ
μὴ
ἑλόντι
αἰσχρόν, |
| [177] |
τοσοῦτος
θεός;
ταῦτα
δή
μοι
|
δοκεῖ |
εὖ
λέγειν
Φαῖδρος.
ἐγὼ
οὖν |
| [175] |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν,
εἰ
σοὶ
|
δοκεῖ, |
ἔφη
φάναι
τὸν
Ἀγάθωνα.
ἀλλ᾽ |
| [205] |
εἶναι
ὁ
βουλόμενος,
ἀλλὰ
τέλος
|
δοκεῖ |
ἔχειν
ἡ
ἀπόκρισις.
Ἀληθῆ
λέγεις, |
| [220] |
ἀνθρώπων.
τούτου
μὲν
οὖν
μοι
|
δοκεῖ |
καὶ
αὐτίκα
ὁ
ἔλεγχος
ἔσεσθαι. |
| [200] |
σοὶ
δὲ
πῶς;
Κἀμοί,
φάναι,
|
δοκεῖ. |
Καλῶς
λέγεις.
ἆρ᾽
οὖν
βούλοιτ᾽ |
| [186] |
γὰρ
διπλοῦν
εἶναι
τὸν
Ἔρωτα
|
δοκεῖ |
μοι
καλῶς
διελέσθαι.
ὅτι
δὲ |
| [195] |
ἀνδρῶν
κράατα
βαίνει.
καλῷ
οὖν
|
δοκεῖ |
μοι
τεκμηρίῳ
τὴν
ἁπλότητα
ἀποφαίνειν, |
| [173] |
μάλιστα
τῶν
τότε,
ὡς
ἐμοὶ
|
δοκεῖ. |
οὐ
μέντοι
ἀλλὰ
καὶ
Σωκράτη |
| [176] |
ἂν
ποιῶμεν.
ἐπειδὴ
οὖν
μοι
|
δοκεῖ |
οὐδεὶς
τῶν
παρόντων
προθύμως
ἔχειν |
| [201] |
τις,
ἔπειτα
τὰ
ἔργα
αὐτοῦ.
|
δοκεῖ |
οὖν
μοι
ῥᾷστον
εἶναι
οὕτω |
| [201] |
εἰπέ·
τἀγαθὰ
οὐ
καὶ
καλὰ
|
δοκεῖ |
σοι
εἶναι;
Ἔμοιγε.
Εἰ
ἄρα |
| [184] |
ἵνα
χρόνος
ἐγγένηται,
ὃς
δὴ
|
δοκεῖ |
τὰ
πολλὰ
καλῶς
βασανίζειν·
ἔπειτα |
| [204] |
ἔπαθες.
ᾠήθης
δέ,
ὡς
ἐμοὶ
|
δοκεῖ |
τεκμαιρομένῃ
ἐξ
ὧν
σὺ
λέγεις, |
| [184] |
πολιτικὰς
μὴ
καταφρονήσῃ·
οὐδὲν
γὰρ
|
δοκεῖ |
τούτων
οὔτε
βέβαιον
οὔτε
μόνιμον |
| [214] |
(Πῶς
λέγεις;
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην·
|
δοκεῖ |
χρῆναι,
ὦ
Ἐρυξίμαχε;
ἐπιθῶμαι
τῷ |
| [200] |
ᾖ.
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
θαυμαστῶς
|
δοκεῖ, |
ὦ
Ἀγάθων,
ὡς
ἀνάγκη
εἶναι· |
| [197] |
θεοῖς
καὶ
ἀνθρώποις.
(οὕτως
ἐμοὶ
|
δοκεῖ, |
ὦ
Φαῖδρε,
Ἔρως
πρῶτος
αὐτὸς |
| [180] |
αὐτὸν
ὅτι·
οὐ
καλῶς
μοι
|
δοκεῖ, |
ὦ
Φαῖδρε,
προβεβλῆσθαι
ἡμῖν
ὁ |
