Page
[205]	ὅτι εὐδαίμων ἔσται. ~(Κτήσει γάρ,	ἔφη,	ἀγαθῶν οἱ εὐδαίμονες εὐδαίμονες, καὶ
[208]	καὶ ὑπεραποθνήσκειν. ἐπεὶ οἴει σύ,	ἔφη,	Ἄλκηστιν ὑπὲρ Ἀδμήτου ἀποθανεῖν ἄν,
[173]	φιλοσοφεῖν. καὶ ὅς· Μὴ σκῶπτ᾽	ἔφη,	ἀλλ᾽ εἰπέ μοι πότε ἐγένετο
[208]	ἡμεῖς ἔχομεν; πολλοῦ γε δεῖ,	ἔφη,	ἀλλ᾽ οἶμαι ὑπὲρ ἀρετῆς ἀθανάτου
[175]	Ἐρυξίμαχον κατακλίνου. Καὶ ἓ μὲν	ἔφη	ἀπονίζειν τὸν παῖδα ἵνα κατακέοιτο·
[173]	τε καὶ οἱ χορευταί. Πάνυ,	ἔφη,	ἄρα πάλαι, ὡς ἔοικεν. ἀλλὰ
[174]	καταλαμβάνειν τὴν θύραν, καί τι	ἔφη	αὐτόθι γελοῖον παθεῖν. οἷ μὲν
[205]	καὶ αὐτός. Ἀλλὰ μὴ θαύμαζ᾽	ἔφη·	ἀφελόντες γὰρ ἄρα τοῦ ἔρωτός
[172]	διηγεῖτο ἀκηκοὼς Φοίνικος τοῦ Φιλίππου·	ἔφη	δὲ καὶ σὲ εἰδέναι. ἀλλὰ
[174]	ἀλλ᾽ ἴωμεν. Τοιαῦτ᾽ ἄττα σφᾶς	ἔφη	διαλεχθέντας ἰέναι. τὸν οὖν Σωκράτη
[190]	(γενόμενοι. νῦν μὲν γὰρ αὐτούς,	ἔφη,	διατεμῶ δίχα ἕκαστον, καὶ ἅμα
[203]	ἐστὶ καὶ μητρός; (Μακρότερον μέν,	ἔφη,	διηγήσασθαι· ὅμως δέ σοι ἐρῶ.
[210]	ἂν εἴης. ἐρῶ μὲν οὖν,	ἔφη,	ἐγὼ καὶ προθυμίας οὐδὲν ἀπολείψω·
[180]	(Φαῖδρον μὲν τοιοῦτόν τινα λόγον	ἔφη	εἰπεῖν, μετὰ δὲ Φαῖδρον ἄλλους
[175]	καὶ μὴ ἀφήσεις; (καὶ ὃς	ἔφη	εἰπεῖν Μηδαμῶς, ἀλλ᾽ ἐᾶτε αὐτόν.
[189]	τῆς λυγγὸς πέπαυσαι. ~(Ἐκδεξάμενον οὖν	ἔφη	εἰπεῖν τὸν Ἀριστοφάνη ὅτι· Καὶ
[174]	ἰέναι ἄκλητος ἐπὶ δεῖπνον; κἀγώ,	ἔφη,	εἶπον ὅτι Οὕτως ὅπως ἂν
[199]	μετὰ ταῦτα δὴ τὸν Σωκράτη	ἔφη	ἐνθένδε ποθὲν ἄρξασθαι. Καὶ μήν,
[176]	χθὲς βεβαπτισμένων. ἀκούσαντα οὖν αὐτῶν	ἔφη	Ἐρυξίμαχον τὸν Ἀκουμενοῦ· Ἦ καλῶς,
[174]	σοῦ κεκλημένος. Σύν τε δύ᾽	ἔφη,	ἐρχομένω πρὸ ὁ τοῦ βουλευσόμεθα
[206]	ταῦτα μαθησόμενος. Ἀλλ᾽ ἐγώ σοι,	ἔφη,	ἐρῶ. ἔστι γὰρ τοῦτο τόκος
[190]	ἐννοήσας λέγει ὅτι· Δοκῶ μοι,	ἔφη,	ἔχειν μηχανήν, ὡς ἂν εἶέν
[201]	κακός; καὶ ἥ, Οὐκ εὐφημήσεις;	ἔφη·	ἢ οἴει, ὅτι ἂν μὴ
[204]	ὅτι· Γενέσθαι αὑτῷ. Ἀλλ᾽ ἐπιποθεῖ,	ἔφη,	ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν τοιάνδε· τί
[211]	τοῦ βίου, ὦ φίλε Σώκρατες,	ἔφη	ἡ Μαντινικὴ ξένη, εἴπερ που
[208]	ταύτῃ τῇ μηχανῇ, ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	θνητὸν ἀθανασίας μετέχει, καὶ σῶμα
[174]	ἂν σὺ κελεύῃς. Ἕπου τοίνυν,	ἔφη,	ἵνα καὶ τὴν παροιμίαν διαφθείρωμεν
[174]	τοῦ ἀμείνονος. ταῦτ᾽ ἀκούσας εἰπεῖν	ἔφη·	Ἴσως μέντοι κινδυνεύσω καὶ ἐγὼ
[209]	εὑρετικοὶ εἶναι· πολὺ δὲ μεγίστη,	ἔφη,	καὶ καλλίστη τῆς φρονήσεως ἡ
[172]	ἐπιστὰς περιέμεινα· καὶ ὅς· Ἀπολλόδωρε,	ἔφη,	καὶ μὴν καὶ ἔναγχός σε
[206]	αὑτοῖς ἐρῶσιν; Προσθετέον. Ἆρ᾽ οὖν,	ἔφη,	καὶ οὐ μόνον εἶναι, ἀλλὰ
[199]	τύχῃ ἐπελθοῦσα. τὸν οὖν Φαῖδρον	ἔφη	καὶ τοὺς ἄλλους κελεύειν λέγειν,
[208]	ἐρῶσιν. οἱ μὲν οὖν ἐγκύμονες,	ἔφη,	κατὰ τὰ σώματα ὄντες πρὸς
[176]	δεῖπνον πρῶτα τρέπου. ~(Μετὰ ταῦτα,	ἔφη,	κατακλινέντος τοῦ Σωκράτους καὶ δειπνήσαντος
[202]	ἔφην, λέγεις; καὶ ἥ, Ῥᾳδίως,	ἔφη.	λέγε γάρ μοι, οὐ πάντας
[175]	οὐκ ἐθέλει εἰσιέναι. Ἄτοπόν γ᾽	ἔφη,	λέγεις· οὔκουν καλεῖς αὐτὸν καὶ
[205]	Καὶ λέγεται μέν γέ τις,	ἔφη,	λόγος, ὡς οἳ ἂν τὸ
[176]	τὸν πότον· τὸν οὖν Παυσανίαν	ἔφη	λόγου τοιούτου τινὸς κατάρχειν. Εἶεν,
[223]	μὲν ἄλλα ὁ (Ἀριστόδημος οὐκ	ἔφη	μεμνῆσθαι τῶν λόγων. οὔτε γὰρ
[212]	Φαῖδρέ τε καὶ οἱ ἄλλοι,	ἔφη	μὲν Διοτίμα, πέπεισμαι δ᾽ ἐγώ·
[202]	τί μήν; Ὥσπερ τὰ πρότερα,	ἔφη,	μεταξὺ θνητοῦ καὶ ἀθανάτου. Τί
[174]	πῶς οὐκ ἄγεις; καὶ ἐγώ,	ἔφη,	μεταστρεφόμενος οὐδαμοῦ ὁρῶ Σωκράτη ἑπόμενον·
[198]	~(Εἰπόντος δὲ τοῦ Ἀγάθωνος πάντας	ἔφη	ὁ Ἀριστόδημος ἀναθορυβῆσαι τοὺς παρόντας,
[185]	ἴσα λέγειν οὑτωσὶ οἱ σοφοί,	ἔφη	ὁ Ἀριστόδημος δεῖν μὲν Ἀριστοφάνη
[223]	τὸν Φαῖδρον καὶ ἄλλους τινὰς	ἔφη	ὁ Ἀριστόδημος οἴχεσθαι ἀπιόντας, ἓ
[206]	τοῦτο προσθετέον. Ἔστιν ἄρα συλλήβδην,	ἔφη,	ὁ ἔρως τοῦ τὸ ἀγαθὸν
[197]	τε καὶ ἀνθρώπων νόημα· οὗτος,	ἔφη,	ὁ παρ᾽ ἐμοῦ λόγος, ὦ
[209]	τὴν ~(ψυχήν— εἰσὶ γὰρ οὖν,	ἔφη,	οἳ ἐν ταῖς ψυχαῖς κυοῦσιν
[207]	ποιοῦντα; τοὺς μὲν γὰρ ἀνθρώπους,	ἔφη,	οἴοιτ᾽ ἄν τις ἐκ λογισμοῦ
[211]	μόνον καὶ συνεῖναι. τί δῆτα,	ἔφη,	οἰόμεθα, εἴ τῳ γένοιτο (αὐτὸ
[209]	τοιαῦτα ὄντα· εἰ δὲ βούλει,	ἔφη,	οἵους Λυκοῦργος παῖδας κατελίπετο ἐν
[179]	ἀρίστῳ φύσει. (καὶ ἀτεχνῶς, ὃ	ἔφη	Ὅμηρος, μένος ἐμπνεῦσαι ἐνίοις τῶν
[212]	ξυνόντος αὐτῷ; ἢ οὐκ ἐνθυμῇ,	ἔφη,	ὅτι ἐνταῦθα αὐτῷ μοναχοῦ γενήσεται,
[206]	ἔφην. Τί δέ; οὐ προσθετέον,	ἔφη,	ὅτι καὶ εἶναι τὸ ἀγαθὸν
[202]	ὥς γ᾽ ἔοικεν. Ὁρᾷς οὖν,	ἔφη,	ὅτι καὶ σὺ ἔρωτα οὐ
[202]	ἔχειν λόγον δοῦναι οὐκ οἶσθ᾽	ἔφη,	ὅτι οὔτε ἐπίστασθαί ἐστιν (ἄλογον
[173]	καθάπερ ἐκεῖνος διηγεῖτο. Τί οὖν,	ἔφη,	οὐ διηγήσω μοι; πάντως δὲ
[206]	ἔχοντα. ἔστιν γάρ, ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	οὐ τοῦ καλοῦ ὁ ἔρως,
[172]	ἅμα τῇ κλήσει· Ὦ Φαληρεύς,	ἔφη,	οὗτος Ἀπολλόδωρος, οὐ περιμένεις; κἀγὼ
[175]	ποῦ ἂν εἴη. Οὐ σκέψῃ,	ἔφη,	παῖ, φάναι τὸν Ἀγάθωνα, καὶ
[202]	θεὸς εἶναι; Τῶν μὴ εἰδότων,	ἔφη,	πάντων λέγεις, ἢ καὶ τῶν
[207]	περὶ τὰ ἐρωτικά. Εἰ τοίνυν,	ἔφη,	πιστεύεις ἐκείνου εἶναι φύσει τὸν
[174]	δεῦρ᾽ ἐπὶ δεῖπνον. Καλῶς γ᾽	ἔφη,	ποιῶν σύ· ἀλλὰ ποῦ ἔστιν
[223]	ὑπονυστάζειν τε· τὸ μέντοι κεφάλαιον,	ἔφη,	προσαναγκάζειν τὸν Σωκράτη ὁμολογεῖν αὐτοὺς
[218]	ἅ μοι δέδοκται; Τί μάλιστα,	ἔφη.	Σὺ ἐμοὶ δοκεῖς, ἦν δ᾽
[202]	ἦν δ᾽ ἐγώ. Εἷς μέν,	ἔφη,	σύ, μία δ᾽ ἐγώ. κἀγὼ
[175]	ἵν᾽ ὑμᾶς ἐπαινῶμεν. Μετὰ ταῦτα	ἔφη	σφᾶς μὲν δειπνεῖν, τὸν δὲ
[190]	ἐθέλωσιν ἡσυχίαν ἄγειν, πάλιν αὖ,	ἔφη,	τεμῶ δίχα, ὥστ᾽ ἐφ᾽ ἑνὸς
[206]	δ᾽ ἐγώ. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	τί δὴ οὖν τῆς γεννήσεως;
[200]	ἄλλο τι ὁμολογοῖ ἄν; Συμφάναι	ἔφη	τὸν Ἀγάθωνα. εἰπεῖν δὴ τὸν
[210]	καλοῦ (τοιοῦδε. πειρῶ δέ μοι,	ἔφη,	τὸν νοῦν προσέχειν ὡς οἷόν
[210]	οἷός τε ᾖς. δεῖ γάρ,	ἔφη,	τὸν ὀρθῶς ἰόντα ἐπὶ τοῦτο
[219]	ἄριστον καὶ ἐμοὶ ἡγεῖ. Ἀλλ᾽	ἔφη,	τοῦτό γ᾽ εὖ λέγεις· ἐν
[204]	μήτε οἱ ἀμαθεῖς; (Δῆλον δή,	ἔφη,	τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδί,
[202]	κακὸν εἶναι, ἀλλά τι μεταξύ,	ἔφη,	τούτοιν. Καὶ μήν, ἦν δ᾽
[194]	αἰσχρὸν ποιεῖν; (καὶ τὸν Φαῖδρον	ἔφη	ὑπολαβόντα εἰπεῖν Ὦ φίλε Ἀγάθων,
[178]	πρῶτον μὲν γάρ, ὥσπερ λέγω,	ἔφη	Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν,
[175]	γὰρ ἔσχατον κατακείμενον μόνον· Δεῦρ᾽	ἔφη	φάναι, Σώκρατες, παρ᾽ ἐμὲ κατάκεισο,
[175]	χρὴ ποιεῖν, εἰ σοὶ δοκεῖ,	ἔφη	φάναι τὸν Ἀγάθωνα. ἀλλ᾽ ἡμᾶς,
[193]	Σωκράτης λοιποί. Ἀλλὰ πείσομαί σοι,	ἔφη	φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον· καὶ γάρ
[176]	ἐκ τῆς προτεραίας. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη	φάναι ὑπολαβόντα Φαῖδρον τὸν Μυρρινούσιον,
[211]	δύναιτο μονοειδὲς κατιδεῖν; ἆρ᾽ οἴει,	ἔφη,	φαῦλον βίον ~(γίγνεσθαι ἐκεῖσε βλέποντος
[193]	μακαρίους καὶ εὐδαίμονας ποιῆσαι. οὗτος,	ἔφη,	ὦ Ἐρυξίμαχε, ὁ ἐμὸς λόγος
[208]	οἱ τέλεοι σοφισταί, Εὖ ἴσθι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες· ἐπεί γε καὶ
[175]	πλέον ἢ τρισμυρίοις. Ὑβριστὴς εἶ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὁ Ἀγάθων. καὶ
[202]	ἣ γελάσασα· Καὶ πῶς ἄν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, (ὁμολογοῖτο μέγας θεὸς
[205]	εἶναι πάντων. Τί δὴ οὖν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, οὐ πάντας ἐρᾶν
[206]	ἥ, σαφέστερον ἐρῶ. κυοῦσιν γάρ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, πάντες ἄνθρωποι καὶ
[204]	ἀνθρώποις; (Τοῦτο δὴ μετὰ ταῦτ᾽	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, πειράσομαί σε διδάξαι.
[185]	ἑτέρας, τῆς πανδήμου. ταῦτά σοι,	ἔφη,	ὡς ἐκ τοῦ παραχρῆμα, ὦ
[204]	τὴν ἐρώτησιν προχείρως ἀποκρίνασθαι. (Ἀλλ᾽	ἔφη,	ὥσπερ ἂν εἴ τις μεταβαλὼν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005