HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοῦθ 1
τοὐναντίον 2
Τοὺς 1
τοὺς 55
τούς 1
τούσδε 1
Τοῦτ 1

Fréquences [« »]
54 ἦν
53 οὔτε
54 πρὸς
55 τοὺς
56 εἰς
58 τις
58 φάναι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

τοὺς

Page

[209]   Ἡσίοδον καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς τοὺς ἀγαθοὺς ζηλῶν, οἷα ἔκγονα ἑαυτῶν

[214]   τῷ ἐπὶ δεξιὰ καὶ οὕτω τοὺς ἄλλους. Ἀλλά, φάναι, ὦ Ἐρυξίμαχε,

[175]   Ἀγάθωνα. ἀλλ᾽ ἡμᾶς, ὦ παῖδες, τοὺς ἄλλους ἑστιᾶτε. πάντως παρατίθετε ὅτι

[175]   κεκλῆσθαι ἐπὶ δεῖπνον καὶ τούσδε τοὺς (ἄλλους, θεραπεύετε, ἵν᾽ ὑμᾶς ἐπαινῶμεν.

[173]   γὰρ σαυτόν τε κακηγορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ δοκεῖς μοι ἀτεχνῶς

[221]   εἰσὶ δὲ καὶ ἕτεροι· (καὶ τοὺς ἄλλους κατὰ ταὔτ᾽ ἄν τις

[199]   τὸν οὖν Φαῖδρον ἔφη καὶ τοὺς ἄλλους κελεύειν λέγειν, ὅπῃ αὐτὸς

[212]   ἐγώ· πεπεισμένος δὲ πειρῶμαι καὶ τοὺς ἄλλους πείθειν ὅτι τούτου τοῦ

[209]   Ὅμηρον ἀποβλέψας καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς τοὺς ἀγαθοὺς ζηλῶν,

[191]   τεμάχια ὄντα τοῦ ἄρρενος, φιλοῦσι τοὺς ἄνδρας καὶ χαίρουσι συγκατακείμενοι καὶ

[209]   τοιούτους παῖδας μᾶλλον γεγονέναι ἢ τοὺς (ἀνθρωπίνους, καὶ εἰς Ὅμηρον ἀποβλέψας

[209]   τοὺς τοιούτους παῖδας, διὰ δὲ τοὺς ἀνθρωπίνους οὐδενός πω. Ταῦτα μὲν

[216]   παίζων πάντα τὸν βίον πρὸς τοὺς ἀνθρώπους διατελεῖ. σπουδάσαντος δὲ αὐτοῦ

[190]   σκέλους ἀσκωλιάζοντες. ταῦτα εἰπὼν ἔτεμνε τοὺς ἀνθρώπους δίχα, ὥσπερ οἱ τὰ

[194]   οὐ τὸν θεὸν ἐγκωμιάζειν ἀλλὰ τοὺς ἀνθρώπους εὐδαιμονίζειν τῶν ἀγαθῶν ὧν

[187]   ἔστιν· ἀλλ᾽ ἐπειδὰν δέῃ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καταχρῆσθαι (ῥυθμῷ τε καὶ

[215]   μέν γε δι᾽ ὀργάνων ἐκήλει τοὺς ἀνθρώπους τῇ ἀπὸ τοῦ στόματος

[190]   ὅπως ἀποκτείναιεν εἶχον καὶ ὥσπερ τοὺς γίγαντας κεραυνώσαντες τὸ γένος ἀφανίσαιεν

[195]   τέ φησιν εἶναι καὶ ἁπαλήν (τοὺς γοῦν πόδας αὐτῆς ἁπαλοὺς εἶναι)

[205]   ἀεί, ἀλλά τινάς φαμεν ἐρᾶν, τοὺς δ᾽ οὔ; Θαυμάζω, ἦν δ᾽

[184]   βασανίζειν, καὶ τοῖς μὲν χαρίσασθαι, τοὺς δὲ διαφεύγειν. διὰ ταῦτα οὖν

[181]   καὶ ἐν αὐτῇ τῇ παιδεραστίᾳ τοὺς εἰλικρινῶς (ὑπὸ τούτου τοῦ ἔρωτος

[179]   ὑπὲρ τοῦδε τοῦ λόγου εἰς τοὺς Ἕλληνας, ἐθελήσασα μόνη ὑπὲρ τοῦ

[178]   τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι διαφερόντως τοὺς ἐραστὰς αἰσχύνεται, ὅταν ὀφθῇ ἐν

[188]   δὴ προστέτακται τῇ μαντικῇ ἐπισκοπεῖν τοὺς Ἔρωτας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν

[173]   αὐτός τε ἄχθομαι ὑμᾶς τε τοὺς ἑταίρους ἐλεῶ, ὅτι οἴεσθε τὶ

[193]   ἐὰν μὴ κόσμιοι ὦμεν πρὸς τοὺς θεούς, ὅπως μὴ καὶ αὖθις

[186]   ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς καλοὺς ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλα

[211]   χρυσίον τε καὶ ἐσθῆτα καὶ τοὺς καλοὺς παῖδάς τε καὶ νεανίσκους

[221]   σειληνοῖς καὶ σατύροις, αὐτὸν καὶ τοὺς λόγους. Καὶ γὰρ οὖν καὶ

[173]   ἀκούειν. οὕτω δὴ ἰόντες ἅμα τοὺς λόγους περὶ αὐτῶν ἐποιούμεθα, (ὥστε,

[223]   ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων, ἐξεγρόμενος δὲ ἰδεῖν τοὺς μὲν ἄλλους καθεύδοντας καὶ οἰχομένους,

[207]   ἐκτρέφειν, καὶ ἄλλο πᾶν ποιοῦντα; τοὺς μὲν γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη, οἴοιτ᾽

[212]   Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ Σωκράτους τοὺς μὲν ἐπαινεῖν, τὸν δὲ Ἀριστοφάνη

[182]   πράγματ᾽ ἔχωσιν λόγῳ πειρώμενοι πείθειν τοὺς νέους, ἅτε ἀδύνατοι λέγειν· τῆς

[210]   καὶ ζητεῖν, οἵτινες ποιήσουσι βελτίους τοὺς νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ θεάσασθαι

[183]   τι ὁρῶσιν τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺς ὀνειδίζοντας αὖ οἱ (πρεσβύτεροι μὴ

[200]   οἰηθείη καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, τοὺς ὄντας (τε τοιούτους καὶ ἔχοντας

[181]   τίθενται, χρῆν δὲ καὶ τούτους τοὺς πανδήμους ἐραστὰς προσαναγκάζειν τὸ τοιοῦτον,

[198]   πάντας ἔφη ὁ Ἀριστόδημος ἀναθορυβῆσαι τοὺς παρόντας, ὡς πρεπόντως τοῦ νεανίσκου

[220]   ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων καὶ ἐνειλιγμένων τοὺς πόδας εἰς πίλους καὶ ἀρνακίδας,

[221]   παρασκοπῶν καὶ τοὺς φιλίους καὶ τοὺς πολεμίους, δῆλος ὢν παντὶ καὶ

[176]   τινός, οἶμαι δὲ καὶ ὑμῶν τοὺς πολλούς· παρῆστε γὰρ χθές- σκοπεῖσθε

[221]   τῷ πολέμῳ οὐδὲ ἅπτονται, ἀλλὰ τοὺς προτροπάδην (φεύγοντας διώκουσιν. πολλὰ μὲν

[220]   τότε ἐκέλευον σοὶ διδόναι τἀριστεῖα τοὺς στρατηγούς, καὶ τοῦτό γέ μοι

[202]   Εὐδαίμονας δὲ δὴ λέγεις οὐ τοὺς τἀγαθὰ καὶ τὰ καλὰ κεκτημένους;

[209]   ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ τοὺς τοιούτους παῖδας, διὰ δὲ τοὺς

[172]   μοι διήγησαι· δικαιότατος γὰρ εἶ τοὺς τοῦ ἑταίρου λόγους ἀπαγγέλλειν· πρότερον

[215]   μόνα κατέχεσθαι ποιεῖ καὶ δηλοῖ τοὺς τῶν θεῶν τε καὶ τελετῶν

[173]   ἄλλως τε καὶ τοὺς ὑμετέρους τοὺς τῶν πλουσίων καὶ χρηματιστικῶν, αὐτός

[199]   εἰπεῖν κατ᾽ ἐμαυτόν, οὐ πρὸς τοὺς ὑμετέρους λόγους, ἵνα μὴ γέλωτα

[173]   ἄλλους τινάς, ἄλλως τε καὶ τοὺς ὑμετέρους τοὺς τῶν πλουσίων καὶ

[221]   τὠφθαλμὼ „παραβάλλων„ ἠρέμα παρασκοπῶν καὶ τοὺς φιλίους καὶ τοὺς πολεμίους, δῆλος

[218]   μᾶλλον ἂν μὴ χαριζόμενος αἰσχυνοίμην τοὺς φρονίμους, ἢ χαριζόμενος τούς τε

[177]   εἰ δὲ βούλει αὖ σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς σοφιστάς, Ἡρακλέους μὲν καὶ

Page
[209]	Ἡσίοδον καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς	τοὺς	ἀγαθοὺς ζηλῶν, οἷα ἔκγονα ἑαυτῶν
[214]	τῷ ἐπὶ δεξιὰ καὶ οὕτω	τοὺς	ἄλλους. Ἀλλά, φάναι, ὦ Ἐρυξίμαχε,
[175]	Ἀγάθωνα. ἀλλ᾽ ἡμᾶς, ὦ παῖδες,	τοὺς	ἄλλους ἑστιᾶτε. πάντως παρατίθετε ὅτι
[175]	κεκλῆσθαι ἐπὶ δεῖπνον καὶ τούσδε	τοὺς	(ἄλλους, θεραπεύετε, ἵν᾽ ὑμᾶς ἐπαινῶμεν.
[173]	γὰρ σαυτόν τε κακηγορεῖς καὶ	τοὺς	ἄλλους, καὶ δοκεῖς μοι ἀτεχνῶς
[221]	εἰσὶ δὲ καὶ ἕτεροι· (καὶ	τοὺς	ἄλλους κατὰ ταὔτ᾽ ἄν τις
[199]	τὸν οὖν Φαῖδρον ἔφη καὶ	τοὺς	ἄλλους κελεύειν λέγειν, ὅπῃ αὐτὸς
[212]	ἐγώ· πεπεισμένος δὲ πειρῶμαι καὶ	τοὺς	ἄλλους πείθειν ὅτι τούτου τοῦ
[209]	Ὅμηρον ἀποβλέψας καὶ Ἡσίοδον καὶ	τοὺς	ἄλλους ποιητὰς τοὺς ἀγαθοὺς ζηλῶν,
[191]	τεμάχια ὄντα τοῦ ἄρρενος, φιλοῦσι	τοὺς	ἄνδρας καὶ χαίρουσι συγκατακείμενοι καὶ
[209]	τοιούτους παῖδας μᾶλλον γεγονέναι ἢ	τοὺς	(ἀνθρωπίνους, καὶ εἰς Ὅμηρον ἀποβλέψας
[209]	τοὺς τοιούτους παῖδας, διὰ δὲ	τοὺς	ἀνθρωπίνους οὐδενός πω. Ταῦτα μὲν
[216]	παίζων πάντα τὸν βίον πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους διατελεῖ. σπουδάσαντος δὲ αὐτοῦ
[190]	σκέλους ἀσκωλιάζοντες. ταῦτα εἰπὼν ἔτεμνε	τοὺς	ἀνθρώπους δίχα, ὥσπερ οἱ τὰ
[194]	οὐ τὸν θεὸν ἐγκωμιάζειν ἀλλὰ	τοὺς	ἀνθρώπους εὐδαιμονίζειν τῶν ἀγαθῶν ὧν
[187]	ἔστιν· ἀλλ᾽ ἐπειδὰν δέῃ πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους καταχρῆσθαι (ῥυθμῷ τε καὶ
[215]	μέν γε δι᾽ ὀργάνων ἐκήλει	τοὺς	ἀνθρώπους τῇ ἀπὸ τοῦ στόματος
[190]	ὅπως ἀποκτείναιεν εἶχον καὶ ὥσπερ	τοὺς	γίγαντας κεραυνώσαντες τὸ γένος ἀφανίσαιεν
[195]	τέ φησιν εἶναι καὶ ἁπαλήν	(τοὺς	γοῦν πόδας αὐτῆς ἁπαλοὺς εἶναι)
[205]	ἀεί, ἀλλά τινάς φαμεν ἐρᾶν,	τοὺς	δ᾽ οὔ; Θαυμάζω, ἦν δ᾽
[184]	βασανίζειν, καὶ τοῖς μὲν χαρίσασθαι,	τοὺς	δὲ διαφεύγειν. διὰ ταῦτα οὖν
[181]	καὶ ἐν αὐτῇ τῇ παιδεραστίᾳ	τοὺς	εἰλικρινῶς (ὑπὸ τούτου τοῦ ἔρωτος
[179]	ὑπὲρ τοῦδε τοῦ λόγου εἰς	τοὺς	Ἕλληνας, ἐθελήσασα μόνη ὑπὲρ τοῦ
[178]	τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι διαφερόντως	τοὺς	ἐραστὰς αἰσχύνεται, ὅταν ὀφθῇ ἐν
[188]	δὴ προστέτακται τῇ μαντικῇ ἐπισκοπεῖν	τοὺς	Ἔρωτας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν
[173]	αὐτός τε ἄχθομαι ὑμᾶς τε	τοὺς	ἑταίρους ἐλεῶ, ὅτι οἴεσθε τὶ
[193]	ἐὰν μὴ κόσμιοι ὦμεν πρὸς	τοὺς	θεούς, ὅπως μὴ καὶ αὖθις
[186]	ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων πρὸς	τοὺς	καλοὺς ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλα
[211]	χρυσίον τε καὶ ἐσθῆτα καὶ	τοὺς	καλοὺς παῖδάς τε καὶ νεανίσκους
[221]	σειληνοῖς καὶ σατύροις, αὐτὸν καὶ	τοὺς	λόγους. Καὶ γὰρ οὖν καὶ
[173]	ἀκούειν. οὕτω δὴ ἰόντες ἅμα	τοὺς	λόγους περὶ αὐτῶν ἐποιούμεθα, (ὥστε,
[223]	ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων, ἐξεγρόμενος δὲ ἰδεῖν	τοὺς	μὲν ἄλλους καθεύδοντας καὶ οἰχομένους,
[207]	ἐκτρέφειν, καὶ ἄλλο πᾶν ποιοῦντα;	τοὺς	μὲν γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη, οἴοιτ᾽
[212]	Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ Σωκράτους	τοὺς	μὲν ἐπαινεῖν, τὸν δὲ Ἀριστοφάνη
[182]	πράγματ᾽ ἔχωσιν λόγῳ πειρώμενοι πείθειν	τοὺς	νέους, ἅτε ἀδύνατοι λέγειν· τῆς
[210]	καὶ ζητεῖν, οἵτινες ποιήσουσι βελτίους	τοὺς	νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ θεάσασθαι
[183]	τι ὁρῶσιν τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ	τοὺς	ὀνειδίζοντας αὖ οἱ (πρεσβύτεροι μὴ
[200]	οἰηθείη καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα,	τοὺς	ὄντας (τε τοιούτους καὶ ἔχοντας
[181]	τίθενται, χρῆν δὲ καὶ τούτους	τοὺς	πανδήμους ἐραστὰς προσαναγκάζειν τὸ τοιοῦτον,
[198]	πάντας ἔφη ὁ Ἀριστόδημος ἀναθορυβῆσαι	τοὺς	παρόντας, ὡς πρεπόντως τοῦ νεανίσκου
[220]	ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων καὶ ἐνειλιγμένων	τοὺς	πόδας εἰς πίλους καὶ ἀρνακίδας,
[221]	παρασκοπῶν καὶ τοὺς φιλίους καὶ	τοὺς	πολεμίους, δῆλος ὢν παντὶ καὶ
[176]	τινός, οἶμαι δὲ καὶ ὑμῶν	τοὺς	πολλούς· παρῆστε γὰρ χθές- σκοπεῖσθε
[221]	τῷ πολέμῳ οὐδὲ ἅπτονται, ἀλλὰ	τοὺς	προτροπάδην (φεύγοντας διώκουσιν. πολλὰ μὲν
[220]	τότε ἐκέλευον σοὶ διδόναι τἀριστεῖα	τοὺς	στρατηγούς, καὶ τοῦτό γέ μοι
[202]	Εὐδαίμονας δὲ δὴ λέγεις οὐ	τοὺς	τἀγαθὰ καὶ τὰ καλὰ κεκτημένους;
[209]	ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ	τοὺς	τοιούτους παῖδας, διὰ δὲ τοὺς
[172]	μοι διήγησαι· δικαιότατος γὰρ εἶ	τοὺς	τοῦ ἑταίρου λόγους ἀπαγγέλλειν· πρότερον
[215]	μόνα κατέχεσθαι ποιεῖ καὶ δηλοῖ	τοὺς	τῶν θεῶν τε καὶ τελετῶν
[173]	ἄλλως τε καὶ τοὺς ὑμετέρους	τοὺς	τῶν πλουσίων καὶ χρηματιστικῶν, αὐτός
[199]	εἰπεῖν κατ᾽ ἐμαυτόν, οὐ πρὸς	τοὺς	ὑμετέρους λόγους, ἵνα μὴ γέλωτα
[173]	ἄλλους τινάς, ἄλλως τε καὶ	τοὺς	ὑμετέρους τοὺς τῶν πλουσίων καὶ
[221]	τὠφθαλμὼ „παραβάλλων„ ἠρέμα παρασκοπῶν καὶ	τοὺς	φιλίους καὶ τοὺς πολεμίους, δῆλος
[218]	μᾶλλον ἂν μὴ χαριζόμενος αἰσχυνοίμην	τοὺς	φρονίμους, ἢ χαριζόμενος τούς τε
[177]	εἰ δὲ βούλει αὖ σκέψασθαι	τοὺς	χρηστοὺς σοφιστάς, Ἡρακλέους μὲν καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005