Page |
[209] |
Ἡσίοδον
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ποιητὰς
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
ζηλῶν,
οἷα
ἔκγονα
ἑαυτῶν |
[214] |
τῷ
ἐπὶ
δεξιὰ
καὶ
οὕτω
|
τοὺς |
ἄλλους.
Ἀλλά,
φάναι,
ὦ
Ἐρυξίμαχε, |
[175] |
Ἀγάθωνα.
ἀλλ᾽
ἡμᾶς,
ὦ
παῖδες,
|
τοὺς |
ἄλλους
ἑστιᾶτε.
πάντως
παρατίθετε
ὅτι |
[175] |
κεκλῆσθαι
ἐπὶ
δεῖπνον
καὶ
τούσδε
|
τοὺς |
(ἄλλους,
θεραπεύετε,
ἵν᾽
ὑμᾶς
ἐπαινῶμεν. |
[173] |
γὰρ
σαυτόν
τε
κακηγορεῖς
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους,
καὶ
δοκεῖς
μοι
ἀτεχνῶς |
[221] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
ἕτεροι·
(καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
κατὰ
ταὔτ᾽
ἄν
τις |
[199] |
τὸν
οὖν
Φαῖδρον
ἔφη
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
κελεύειν
λέγειν,
ὅπῃ
αὐτὸς |
[212] |
ἐγώ·
πεπεισμένος
δὲ
πειρῶμαι
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
πείθειν
ὅτι
τούτου
τοῦ |
[209] |
Ὅμηρον
ἀποβλέψας
καὶ
Ἡσίοδον
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
ποιητὰς
τοὺς
ἀγαθοὺς
ζηλῶν, |
[191] |
τεμάχια
ὄντα
τοῦ
ἄρρενος,
φιλοῦσι
|
τοὺς |
ἄνδρας
καὶ
χαίρουσι
συγκατακείμενοι
καὶ |
[209] |
τοιούτους
παῖδας
μᾶλλον
γεγονέναι
ἢ
|
τοὺς |
(ἀνθρωπίνους,
καὶ
εἰς
Ὅμηρον
ἀποβλέψας |
[209] |
τοὺς
τοιούτους
παῖδας,
διὰ
δὲ
|
τοὺς |
ἀνθρωπίνους
οὐδενός
πω.
Ταῦτα
μὲν |
[216] |
παίζων
πάντα
τὸν
βίον
πρὸς
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
διατελεῖ.
σπουδάσαντος
δὲ
αὐτοῦ |
[190] |
σκέλους
ἀσκωλιάζοντες.
ταῦτα
εἰπὼν
ἔτεμνε
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
δίχα,
ὥσπερ
οἱ
τὰ |
[194] |
οὐ
τὸν
θεὸν
ἐγκωμιάζειν
ἀλλὰ
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
εὐδαιμονίζειν
τῶν
ἀγαθῶν
ὧν |
[187] |
ἔστιν·
ἀλλ᾽
ἐπειδὰν
δέῃ
πρὸς
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
καταχρῆσθαι
(ῥυθμῷ
τε
καὶ |
[215] |
μέν
γε
δι᾽
ὀργάνων
ἐκήλει
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
τῇ
ἀπὸ
τοῦ
στόματος |
[190] |
ὅπως
ἀποκτείναιεν
εἶχον
καὶ
ὥσπερ
|
τοὺς |
γίγαντας
κεραυνώσαντες
τὸ
γένος
ἀφανίσαιεν |
[195] |
τέ
φησιν
εἶναι
καὶ
ἁπαλήν
|
(τοὺς |
γοῦν
πόδας
αὐτῆς
ἁπαλοὺς
εἶναι) |
[205] |
ἀεί,
ἀλλά
τινάς
φαμεν
ἐρᾶν,
|
τοὺς |
δ᾽
οὔ;
Θαυμάζω,
ἦν
δ᾽ |
[184] |
βασανίζειν,
καὶ
τοῖς
μὲν
χαρίσασθαι,
|
τοὺς |
δὲ
διαφεύγειν.
διὰ
ταῦτα
οὖν |
[181] |
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
παιδεραστίᾳ
|
τοὺς |
εἰλικρινῶς
(ὑπὸ
τούτου
τοῦ
ἔρωτος |
[179] |
ὑπὲρ
τοῦδε
τοῦ
λόγου
εἰς
|
τοὺς |
Ἕλληνας,
ἐθελήσασα
μόνη
ὑπὲρ
τοῦ |
[178] |
τὸν
ἐρώμενον
ὁρῶμεν,
ὅτι
διαφερόντως
|
τοὺς |
ἐραστὰς
αἰσχύνεται,
ὅταν
ὀφθῇ
ἐν |
[188] |
δὴ
προστέτακται
τῇ
μαντικῇ
ἐπισκοπεῖν
|
τοὺς |
Ἔρωτας
καὶ
ἰατρεύειν·
καὶ
ἔστιν |
[173] |
αὐτός
τε
ἄχθομαι
ὑμᾶς
τε
|
τοὺς |
ἑταίρους
ἐλεῶ,
ὅτι
οἴεσθε
τὶ |
[193] |
ἐὰν
μὴ
κόσμιοι
ὦμεν
πρὸς
|
τοὺς |
θεούς,
ὅπως
μὴ
καὶ
αὖθις |
[186] |
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
ἀνθρώπων
πρὸς
|
τοὺς |
καλοὺς
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
ἄλλα |
[211] |
χρυσίον
τε
καὶ
ἐσθῆτα
καὶ
|
τοὺς |
καλοὺς
παῖδάς
τε
καὶ
νεανίσκους |
[221] |
σειληνοῖς
καὶ
σατύροις,
αὐτὸν
καὶ
|
τοὺς |
λόγους.
Καὶ
γὰρ
οὖν
καὶ |
[173] |
ἀκούειν.
οὕτω
δὴ
ἰόντες
ἅμα
|
τοὺς |
λόγους
περὶ
αὐτῶν
ἐποιούμεθα,
(ὥστε, |
[223] |
ἀλεκτρυόνων
ᾀδόντων,
ἐξεγρόμενος
δὲ
ἰδεῖν
|
τοὺς |
μὲν
ἄλλους
καθεύδοντας
καὶ
οἰχομένους, |
[207] |
ἐκτρέφειν,
καὶ
ἄλλο
πᾶν
ποιοῦντα;
|
τοὺς |
μὲν
γὰρ
ἀνθρώπους,
ἔφη,
οἴοιτ᾽ |
[212] |
Εἰπόντος
δὲ
ταῦτα
τοῦ
Σωκράτους
|
τοὺς |
μὲν
ἐπαινεῖν,
τὸν
δὲ
Ἀριστοφάνη |
[182] |
πράγματ᾽
ἔχωσιν
λόγῳ
πειρώμενοι
πείθειν
|
τοὺς |
νέους,
ἅτε
ἀδύνατοι
λέγειν·
τῆς |
[210] |
καὶ
ζητεῖν,
οἵτινες
ποιήσουσι
βελτίους
|
τοὺς |
νέους,
ἵνα
ἀναγκασθῇ
αὖ
θεάσασθαι |
[183] |
τι
ὁρῶσιν
τοιοῦτον
γιγνόμενον,
καὶ
|
τοὺς |
ὀνειδίζοντας
αὖ
οἱ
(πρεσβύτεροι
μὴ |
[200] |
οἰηθείη
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα,
|
τοὺς |
ὄντας
(τε
τοιούτους
καὶ
ἔχοντας |
[181] |
τίθενται,
χρῆν
δὲ
καὶ
τούτους
|
τοὺς |
πανδήμους
ἐραστὰς
προσαναγκάζειν
τὸ
τοιοῦτον, |
[198] |
πάντας
ἔφη
ὁ
Ἀριστόδημος
ἀναθορυβῆσαι
|
τοὺς |
παρόντας,
ὡς
πρεπόντως
τοῦ
νεανίσκου |
[220] |
ὅσα
καὶ
ὑποδεδεμένων
καὶ
ἐνειλιγμένων
|
τοὺς |
πόδας
εἰς
πίλους
καὶ
ἀρνακίδας, |
[221] |
παρασκοπῶν
καὶ
τοὺς
φιλίους
καὶ
|
τοὺς |
πολεμίους,
δῆλος
ὢν
παντὶ
καὶ |
[176] |
τινός,
οἶμαι
δὲ
καὶ
ὑμῶν
|
τοὺς |
πολλούς·
παρῆστε
γὰρ
χθές-
σκοπεῖσθε |
[221] |
τῷ
πολέμῳ
οὐδὲ
ἅπτονται,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
προτροπάδην
(φεύγοντας
διώκουσιν.
πολλὰ
μὲν |
[220] |
τότε
ἐκέλευον
σοὶ
διδόναι
τἀριστεῖα
|
τοὺς |
στρατηγούς,
καὶ
τοῦτό
γέ
μοι |
[202] |
Εὐδαίμονας
δὲ
δὴ
λέγεις
οὐ
|
τοὺς |
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ
καλὰ
κεκτημένους; |
[209] |
ἱερὰ
πολλὰ
ἤδη
γέγονε
διὰ
|
τοὺς |
τοιούτους
παῖδας,
διὰ
δὲ
τοὺς |
[172] |
μοι
διήγησαι·
δικαιότατος
γὰρ
εἶ
|
τοὺς |
τοῦ
ἑταίρου
λόγους
ἀπαγγέλλειν·
πρότερον |
[215] |
μόνα
κατέχεσθαι
ποιεῖ
καὶ
δηλοῖ
|
τοὺς |
τῶν
θεῶν
τε
καὶ
τελετῶν |
[173] |
ἄλλως
τε
καὶ
τοὺς
ὑμετέρους
|
τοὺς |
τῶν
πλουσίων
καὶ
χρηματιστικῶν,
αὐτός |
[199] |
εἰπεῖν
κατ᾽
ἐμαυτόν,
οὐ
πρὸς
|
τοὺς |
ὑμετέρους
λόγους,
ἵνα
μὴ
γέλωτα |
[173] |
ἄλλους
τινάς,
ἄλλως
τε
καὶ
|
τοὺς |
ὑμετέρους
τοὺς
τῶν
πλουσίων
καὶ |
[221] |
τὠφθαλμὼ
„παραβάλλων„
ἠρέμα
παρασκοπῶν
καὶ
|
τοὺς |
φιλίους
καὶ
τοὺς
πολεμίους,
δῆλος |
[218] |
μᾶλλον
ἂν
μὴ
χαριζόμενος
αἰσχυνοίμην
|
τοὺς |
φρονίμους,
ἢ
χαριζόμενος
τούς
τε |
[177] |
εἰ
δὲ
βούλει
αὖ
σκέψασθαι
|
τοὺς |
χρηστοὺς
σοφιστάς,
Ἡρακλέους
μὲν
καὶ |