| Page |
|---|
| [223] |
οὐσῶν,
ἐξεγρέσθαι
δὲ
πρὸς
ἡμέραν
|
ἤδη |
ἀλεκτρυόνων
ᾀδόντων,
ἐξεγρόμενος
δὲ
ἰδεῖν |
| [173] |
ἀλλὰ
καὶ
Σωκράτη
γε
ἔνια
|
ἤδη |
ἀνηρόμην
ὧν
ἐκείνου
ἤκουσα,
καί |
| [181] |
γὰρ
ἐρῶσι
παίδων,
ἀλλ᾽
ἐπειδὰν
|
ἤδη |
ἄρχωνται
νοῦν
ἴσχειν,
τοῦτο
δὲ |
| [209] |
ἀρετήν·
ὧν
καὶ
ἱερὰ
πολλὰ
|
ἤδη |
γέγονε
διὰ
τοὺς
τοιούτους
παῖδας, |
| [223] |
πρότερον
μὲν
καταδαρθεῖν
τὸν
Ἀριστοφάνη,
|
ἤδη |
δὲ
ἡμέρας
γιγνομένης
τὸν
Ἀγάθωνα. |
| [194] |
οὖν
ἑκάτερος
τῷ
θεῷ
οὕτως
|
ἤδη |
διαλεγέσθω.
(Ἀλλὰ
καλῶς
λέγεις,
ὦ |
| [201] |
χαλεπόν.
(Καὶ
σὲ
μέν
γε
|
ἤδη |
ἐάσω·
τὸν
δὲ
λόγον
τὸν |
| [209] |
ἡλικίας,
τίκτειν
τε
καὶ
γεννᾶν
|
ἤδη |
ἐπιθυμῇ,
ζητεῖ
δὴ
οἶμαι
καὶ |
| [220] |
ἀνίει
ἀλλὰ
εἱστήκει
ζητῶν.
καὶ
|
ἤδη |
ἦν
μεσημβρία,
καὶ
ἅνθρωποι
ᾐσθάνοντο, |
| [210] |
ὀρθῶς
τὰ
καλά,
πρὸς
τέλος
|
ἤδη |
ἰὼν
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐξαίφνης
κατόψεταί |
| [212] |
ὅτι
οὐ
πίνομεν
ἀλλ᾽
ἀναπαυόμεθα
|
ἤδη. |
καὶ
οὐ
πολὺ
ὕστερον
Ἀλκιβιάδου |
| [204] |
(Δῆλον
δή,
ἔφη,
τοῦτό
γε
|
ἤδη |
καὶ
παιδί,
ὅτι
οἱ
μεταξὺ |
| [199] |
ἵνα
ἀνομολογησάμενος
παρ᾽
αὐτοῦ
οὕτως
|
ἤδη |
λέγω.
(Ἀλλὰ
παρίημι,
φάναι
τὸν |
| [174] |
κατέκειντο
οἱ
ἄλλοι,
καὶ
καταλαμβάνειν
|
ἤδη |
μέλλοντας
δειπνεῖν·
εὐθὺς
δ᾽
οὖν |
| [216] |
τὰ
ἐντὸς
ἀγάλματα·
ἀλλ᾽
ἐγὼ
|
ἤδη |
ποτ᾽
εἶδον,
καί
μοι
ἔδοξεν |
| [206] |
δὴ
τῷ
κυοῦντί
τε
καὶ
|
ἤδη |
σπαργῶντι
πολλὴ
ἡ
πτοίησις
γέγονε |
| [217] |
ἀνετέον,
ἐπειδήπερ
ἐγκεχειρήκη,
ἀλλὰ
ἰστέον
|
ἤδη |
τί
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα.
προκαλοῦμαι |
| [177] |
ἧττον
καὶ
θαυμαστόν,
ἀλλ᾽
ἔγωγε
|
ἤδη |
τινὶ
ἐνέτυχον
βιβλίῳ
ἀνδρὸς
σοφοῦ, |
| [210] |
κάλλος,
καὶ
βλέπων
πρὸς
(πολὺ
|
ἤδη |
τὸ
καλὸν
μηκέτι
τῷ
παρ᾽ |
| [221] |
δὲ
ὅπλα.
ἀνεχώρει
οὖν
ἐσκεδασμένων
|
ἤδη |
τῶν
ἀνθρώπων
οὗτός
τε
ἅμα |
