Page |
[212] |
ἀρετῆς,
ἅτε
οὐκ
εἰδώλου
ἐφαπτομένῳ,
|
ἀλλὰ |
ἀληθῆ,
ἅτε
τοῦ
ἀληθοῦς
ἐφαπτομένῳ· |
[205] |
οἶσθ᾽
ὅτι
οὐ
καλοῦνται
ποιηταὶ
|
ἀλλὰ |
ἄλλα
ἔχουσιν
ὀνόματα,
ἀπὸ
δὲ |
[199] |
ἔχει
καὶ
σεμνῶς
ὁ
ἔπαινος.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
ἐγὼ
οὐκ
ᾔδη
τὸν |
[172] |
ἔφη
δὲ
καὶ
σὲ
εἰδέναι.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
οὐδὲν
εἶχε
σαφὲς
λέγειν· |
[180] |
νεώτερος
πολύ,
ὥς
φησιν
Ὅμηρος.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τῷ
ὄντι
μάλιστα
μὲν |
[220] |
μέμψῃ
οὔτε
ἐρεῖς
ὅτι
ψεύδομαι·
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τῶν
στρατηγῶν
πρὸς
τὸ |
[203] |
θεὸς
δὲ
ἀνθρώπῳ
οὐ
μίγνυται,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τούτου
πᾶσά
ἐστιν
ἡ |
[213] |
μή
τι
καὶ
νῦν
ἐργάσηται,
|
ἀλλὰ |
διάλλαξον
ἡμᾶς,
ἢ
ἐὰν
ἐπιχειρῇ |
[179] |
τοῦ
ἔρωτος
ἀποθνήσκειν
ὥσπερ
Ἄλκηστις,
|
ἀλλὰ |
διαμηχανᾶσθαι
ζῶν
εἰσιέναι
εἰς
Ἅιδου, |
[213] |
γελοῖος
ἔστι
τε
καὶ
βούλεται,
|
ἀλλὰ |
διεμηχανήσω
ὅπως
παρὰ
τῷ
καλλίστῳ |
[173] |
ἐδεόμεθά
σου,
μὴ
ἄλλως
ποιήσῃς,
|
ἀλλὰ |
διήγησαι
τίνες
ἦσαν
οἱ
λόγοι. |
[216] |
ὅτι
οὐδεὶς
ὑμῶν
(τοῦτον
γιγνώσκει·
|
ἀλλὰ |
ἐγὼ
δηλώσω,
ἐπείπερ
ἠρξάμην.
ὁρᾶτε |
[220] |
οὐ
προυχώρει
αὐτῷ,
οὐκ
ἀνίει
|
ἀλλὰ |
εἱστήκει
ζητῶν.
καὶ
ἤδη
ἦν |
[175] |
οὗτος;
~(Ὅπισθεν
ἐμοῦ
ἄρτι
εἰσῄει·
|
ἀλλὰ |
θαυμάζω
καὶ
αὐτὸς
ποῦ
ἂν |
[211] |
ἦν,
μήτ᾽
ἐσθίειν
μήτε
πίνειν,
|
ἀλλὰ |
θεᾶσθαι
μόνον
καὶ
συνεῖναι.
τί |
[217] |
καὶ
οὐκ
ἀνετέον,
ἐπειδήπερ
ἐγκεχειρήκη,
|
ἀλλὰ |
ἰστέον
ἤδη
τί
ἐστι
τὸ |
[206] |
καὶ
ἀνείλλεται
καὶ
οὐ
γεννᾷ,
|
ἀλλὰ |
ἴσχον
τὸ
κύημα
χαλεπῶς
φέρει. |
[187] |
ἢ
ἐκ
διαφερομένων
ἔτι
εἶναι.
|
ἀλλὰ |
ἴσως
τόδε
ἐβούλετο
λέγειν,
ὅτι |
[174] |
ὡς
σὺ
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἀλλὰ |
καθ᾽
Ὅμηρον
φαῦλος
ὢν
ἐπὶ |
[213] |
ἔχοντα
οὐ
κατιδεῖν
τὸν
Σωκράτη,
|
ἀλλὰ |
καθίζεσθαι
παρὰ
τὸν
Ἀγάθωνα
(ἐν |
[206] |
ἔφη,
καὶ
οὐ
μόνον
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἀεὶ
εἶναι;
Καὶ
τοῦτο |
[179] |
ἐρῶντες,
οὐ
μόνον
ὅτι
ἄνδρες,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αἱ
γυναῖκες.
τούτου
δὲ |
[180] |
καὶ
~(τιμωρήσας
οὐ
μόνον
ὑπεραποθανεῖν
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐπαποθανεῖν
τετελευτηκότι·
ὅθεν
δὴ |
[179] |
ἔδοξεν
ἐργάσασθαι
οὐ
μόνον
ἀνθρώποις
|
ἀλλὰ |
καὶ
θεοῖς,
ὥστε
πολλῶν
πολλὰ |
[207] |
μὴ
ὅτι
κατὰ
τὸ
σῶμα,
|
ἀλλὰ |
καὶ
κατὰ
τὴν
ψυχὴν
οἱ |
[208] |
ἐσμεν
οὐδὲ
κατὰ
τὰς
ἐπιστήμας,
|
ἀλλὰ |
καὶ
μία
ἑκάστη
τῶν
ἐπιστημῶν |
[186] |
τῶν
ἀνθρώπων
πρὸς
τοὺς
καλοὺς
|
ἀλλὰ |
καὶ
πρὸς
ἄλλα
πολλὰ
καὶ |
[173] |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ.
οὐ
μέντοι
|
ἀλλὰ |
καὶ
Σωκράτη
γε
ἔνια
ἤδη |
[189] |
νῦν
δύο,
ἄρρεν
καὶ
θῆλυ,
|
(ἀλλὰ |
καὶ
τρίτον
προσῆν
κοινὸν
ὂν |
[219] |
πόνοις
οὐ
μόνον
ἐμοῦ
περιῆν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων.
ὁπότ᾽ |
[174] |
γὰρ
κινδυνεύει
οὐ
μόνον
διαφθεῖραι
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὑβρίσαι
εἰς
ταύτην
τὴν |
[222] |
(οὐκ
ἐμὲ
μόνον
ταῦτα
πεποίηκεν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
Γλαύκωνος
καὶ |
[183] |
αὐτὸ
καθ᾽
αὑτὸ
οὔτε
αἰσχρόν,
|
ἀλλὰ |
καλῶς
μὲν
πραττόμενον
καλόν,
αἰσχρῶς |
[216] |
καλός
ἐστι
μέλει
αὐτῷ
οὐδέν,
|
ἀλλὰ |
καταφρονεῖ
τοσοῦτον
(ὅσον
οὐδ᾽
ἂν |
[175] |
πολὺν
χρόνον
ὡς
εἰώθει
διατρίψαντα,
|
ἀλλὰ |
μάλιστα
σφᾶς
μεσοῦν
δειπνοῦντας.
τὸν |
[191] |
τοῖς
ἀνδράσι
τὸν
νοῦν
προσέχουσιν,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
πρὸς
τὰς
γυναῖκας
τετραμμέναι |
[192] |
ἐστίν,
ὃ
οὐ
δύναται
εἰπεῖν,
|
ἀλλὰ |
μαντεύεται
ὃ
βούλεται,
καὶ
αἰνίττεται. |
[211] |
καλὸν
ἰδεῖν
εἰλικρινές,
καθαρόν,
ἄμικτον,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ἀνάπλεων
σαρκῶν
τε
ἀνθρωπίνων |
[189] |
καὶ
τῆς
ἡμετέρας
μούσης
ἐπιχώριον)
|
ἀλλὰ |
μὴ
καταγέλαστα.
Βαλών
γε,
φάναι, |
[189] |
μοι
ἔστω
ἄρρητα
τὰ
εἰρημένα.
|
ἀλλὰ |
μή
με
φύλαττε,
ὡς
ἐγὼ |
[194] |
αὐτῶν
φροντίζοις
ἢ
τῶν
πολλῶν·
|
ἀλλὰ |
μὴ
οὐχ
οὗτοι
ἡμεῖς
ὦμεν· |
[207] |
αὑτῷ
ὅμως
ὁ
αὐτὸς
καλεῖται,
|
ἀλλὰ |
νέος
ἀεὶ
γιγνόμενος,
τὰ
δὲ |
[181] |
ἐστὶ
καλὸς
οὐδὲ
ἄξιος
ἐγκωμιάζεσθαι,
|
ἀλλὰ |
ὁ
καλῶς
προτρέπων
ἐρᾷν.
Ὁ |
[223] |
ἔσθ᾽
ὅπως
ἂν
ἐνθάδε
μείναιμι,
|
ἀλλὰ |
παντὸς
μᾶλλον
μεταναστήσομαι,
ἵνα
ὑπὸ |
[222] |
Ἀγάθων,
μηδὲν
πλέον
αὐτῷ
γένηται,
|
ἀλλὰ |
παρασκευάζου
ὅπως
ἐμὲ
καὶ
σὲ |
[213] |
μοι
νήφειν.
οὐκ
ἐπιτρεπτέον
ὑμῖν,
|
ἀλλὰ |
ποτέον·
ὡμολόγηται
γὰρ
ταῦθ᾽
ἡμῖν. |
[174] |
Καλῶς
γ᾽
ἔφη,
ποιῶν
σύ·
|
ἀλλὰ |
ποῦ
ἔστιν
οὗτος;
~(Ὅπισθεν
ἐμοῦ |
[189] |
φάναι,
ὦ
Ἀριστόφανες,
οἴει
ἐκφεύξεσθαι·
|
ἀλλὰ |
πρόσεχε
τὸν
νοῦν
καὶ
οὕτως |
[217] |
πρὸς
ὑμᾶς
πάντα
τἀληθῆ
εἰπεῖν·
|
ἀλλὰ |
προσέχετε
τὸν
νοῦν,
καὶ
εἰ |
[203] |
καλός,
οἷον
οἱ
πολλοὶ
οἴονται,
|
ἀλλὰ |
σκληρὸς
(καὶ
αὐχμηρὸς
καὶ
ἀνυπόδητος |
[201] |
γε
εἶπες,
φάναι,
ὦ
Ἀγάθων.
|
ἀλλὰ |
σμικρὸν
ἔτι
εἰπέ·
τἀγαθὰ
οὐ |
[174] |
ἵνα
καλὸς
παρὰ
καλὸν
ἴω.
|
ἀλλὰ |
σύ,
ἦ
δ᾽
ὅς,
πῶς |
[220] |
οὗτος,
τετρωμένον
οὐκ
ἐθέλων
ἀπολιπεῖν,
|
ἀλλὰ |
συνδιέσωσε
καὶ
τὰ
ὅπλα
καὶ |
[174] |
οὐχ
οἷός
τ᾽
ἦ
ἰδεῖν.
|
ἀλλὰ |
Σωκράτη
ἡμῖν
πῶς
οὐκ
ἄγεις; |
[199] |
γὰρ
ἂν
δυναίμην·
οὐ
μέντοι
|
ἀλλὰ |
τά
γε
ἀληθῆ,
(εἰ
βούλεσθε, |
[207] |
οὐδέποτε
τὰ
αὐτὰ
πάρεστιν
ἑκάστῳ,
|
ἀλλὰ |
τὰ
μὲν
γίγνεται,
τὰ
δὲ |
[216] |
τὰ
ὦτα,
οὐκ
ἂν
καρτερήσαιμι
|
ἀλλὰ |
ταὐτὰ
ἂν
πάσχοιμι·
ἀναγκάζει
γάρ |
[205] |
βούλεται
εὐδαίμων
εἶναι
ὁ
βουλόμενος,
|
ἀλλὰ |
τέλος
δοκεῖ
ἔχειν
ἡ
ἀπόκρισις. |
[179] |
Ἅιδου
ἀνεῖναι
πάλιν
τὴν
ψυχήν,
|
ἀλλὰ |
τὴν
ἐκείνης
ἀνεῖσαν
ἀγασθέντες
(τῷ |
[197] |
καὶ
φύεται
πάντα
τὰ
ζῷα;
|
ἀλλὰ |
τὴν
τῶν
τεχνῶν
δημιουργίαν
οὐκ |
[214] |
γὰρ
σύ,
φάναι
τὸν
Ἐρυξίμαχον·
|
ἀλλὰ |
τί
ποιῶμεν;
Ὅ
τι
ἂν |
[213] |
Πάνυ
γε,
εἰπεῖν
τὸν
Ἀλκιβιάδην·
|
ἀλλὰ |
τίς
ἡμῖν
ὅδε
τρίτος
συμπότης; |
[173] |
ἔφη,
ἄρα
πάλαι,
ὡς
ἔοικεν.
|
ἀλλὰ |
τίς
σοι
διηγεῖτο;
ἢ
αὐτὸς |
[222] |
ἑνὸς
ἄλλου.
ἀλλ᾽
οὐκ
ἔλαθες,
|
ἀλλὰ |
τὸ
σατυρικόν
σου
δρᾶμα
τοῦτο |
[198] |
ἦν
τὸ
καλῶς
ἐπαινεῖν
ὁτιοῦν,
|
ἀλλὰ |
τὸ
ὡς
(μέγιστα
ἀνατιθέναι
τῷ |
[188] |
καὶ
πρεσβεύῃ
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
|
ἀλλὰ |
τὸν
ἕτερον,
καὶ
περὶ
γονέας |
[203] |
(ἀθάνατος
πέφυκεν
οὔτε
ὡς
θνητός,
|
ἀλλὰ |
τοτὲ
μὲν
τῆς
αὐτῆς
ἡμέρας |
[194] |
εἰρηκότες
οὐ
τὸν
θεὸν
ἐγκωμιάζειν
|
ἀλλὰ |
τοὺς
ἀνθρώπους
εὐδαιμονίζειν
τῶν
ἀγαθῶν |
[221] |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
οὐδὲ
ἅπτονται,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
προτροπάδην
(φεύγοντας
διώκουσιν.
πολλὰ |
[193] |
τὰς
ῥῖνας,
γεγονότες
ὥσπερ
λίσπαι.
|
ἀλλὰ |
τούτων
ἕνεκα
πάντ᾽
ἄνδρα
χρὴ |
[213] |
Ἀλκιβιάδην,
ἐμοὶ
καὶ
σοὶ
διαλλαγή.
|
ἀλλὰ |
τούτων
μὲν
εἰσαῦθις
σε
τιμωρήσομαι· |
[177] |
καὶ
καλῶς
εἴπωσιν,
ἐξαρκέσει
ἡμῖν.
|
ἀλλὰ |
τύχῃ
ἀγαθῇ
καταρχέτω
Φαῖδρος
καὶ |
[208] |
ἀεὶ
εἶναι
ὥσπερ
τὸ
(θεῖον,
|
ἀλλὰ |
τῷ
τὸ
ἀπιὸν
καὶ
παλαιούμενον |
[221] |
ἔχοι
Σωκράτη
ἐπαινέσαι
καὶ
θαυμάσια·
|
ἀλλὰ |
τῶν
μὲν
ἄλλων
ἐπιτηδευμάτων
τάχ᾽ |
[177] |
οὐ
γὰρ
ἐμὸς
ὁ
μῦθος,
|
ἀλλὰ |
Φαίδρου
τοῦδε,
ὃν
μέλλω
λέγειν. |
[213] |
μέγα.
μᾶλλον
δὲ
οὐδὲν
δεῖ,
|
ἀλλὰ |
φέρε,
παῖ,
φάναι,
τὸν
ψυκτῆρα |
[213] |
ἂν
ὑμεῖς
ἱκανῶς
πίητε,
ἐμαυτόν.
|
ἀλλὰ |
φερέτω,
Ἀγάθων,
εἴ
τι
ἔστιν |
[195] |
εἰ
Ἔρως
ἐν
αὐτοῖς
ἦν,
|
ἀλλὰ |
φιλία
καὶ
εἰρήνη,
ὥσπερ
νῦν, |