Alphabétiquement     [«   »]
δαῖτας 1
δάκρυα 1
δασεῖ 1
δὲ 277
δέ 20
δεδηγμένοις 1
δεδηγμένος 1
Fréquences     [«    »]
186 γὰρ
186 τὸ
198 τὸν
277 δὲ
1092 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

δὲ


Page
[201]   τῶν καλῶν ἐνδεής ἐστι, τὰ  δὲ   ἀγαθὰ καλά, κἂν τῶν ἀγαθῶν
[183]   καλῶς μὲν πραττόμενον καλόν, αἰσχρῶς  δὲ   αἰσχρόν. αἰσχρῶς μὲν οὖν ἐστὶ
[211]   τισὶ μὲν ὂν καλόν, τισὶ  δὲ   αἰσχρόν· οὐδ᾽ αὖ φαντασθήσεται αὐτῷ
[181]   ὀρθῶς καλὸν γίγνεται, μὴ ὀρθῶς  δὲ   αἰσχρόν. Οὕτω δὴ καὶ τὸ
[211]   οὐδ᾽ ἔνθα μὲν καλόν, ἔνθα  δὲ   αἰσχρόν, ὡς τισὶ μὲν ὂν
[206]   τίκτει τε καὶ γεννᾷ· ὅταν  δὲ   αἰσχρῷ, σκυθρωπόν τε καὶ λυπούμενον
[215]   παμπόλλους τὰ αὐτὰ πάσχοντας. Περικλέους  δὲ   ἀκούων καὶ ἄλλων ἀγαθῶν ῥητόρων
[205]   ὅλου ἐπιτιθέντες ὄνομα, ἔρωτα, τὰ  δὲ   ἄλλα ἄλλοις καταχρώμεθα ὀνόμασιν. Ὥσπερ
[211]   αὑτοῦ μονοειδὲς ἀεὶ ὄν, τὰ  δὲ   ἄλλα πάντα καλὰ ἐκείνου μετέχοντα
[208]   σῶμα καὶ τἆλλα πάντα· ἀθάνατον  δὲ   ἄλλῃ. μὴ οὖν θαύμαζε εἰ
[203]   τοιαῦτα σοφὸς δαιμόνιος ἀνήρ,  δὲ   ἄλλο τι σοφὸς ὢν
[194]   καὶ ἦμεν τῶν πολλῶν· εἰ  δὲ   ἄλλοις ἐντύχοις σοφοῖς, τάχ᾽ ἂν
[173]   ὠφελεῖσθαι ὑπερφυῶς ὡς χαίρω· ὅταν  δὲ   ἄλλους τινάς, ἄλλως τε καὶ
[190]   δὲ θῆλυ τῆς γῆς, τὸ  δὲ   ἀμφοτέρων μετέχον τῆς σελήνης, ὅτι
[203]   εὐπορήσῃ, τοτὲ δὲ ἀποθνῄσκει, πάλιν  δὲ   ἀναβιώσκεται διὰ τὴν τοῦ πατρὸς
[207]   ὡς θνητῷ γέννησις. ἀθανασίας  ~(δὲ   ἀναγκαῖον ἐπιθυμεῖν μετὰ ἀγαθοῦ ἐκ
[213]   αὐτὸν ὁρᾶν τὸν Σωκράτη, ἰδόντα  δὲ   ἀναπηδῆσαι καὶ εἰπεῖν· Ἡράκλεις,
[214]   Ἀλκιβιάδην, καλῶς μὲν λέγεις, μεθύοντα  δὲ   ἄνδρα παρὰ νηφόντων λόγους παραβάλλειν
[192]   πολιτικὰ ἄνδρες οἱ τοιοῦτοι. ἐπειδὰν  δὲ   ἀνδρωθῶσι, (παιδεραστοῦσι καὶ πρὸς γάμους
[203]   μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. θεὸς  δὲ   ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται, ἀλλὰ διὰ
[216]   ὥσπερ γεγλυμμένος σειληνός· ἔνδοθεν  δὲ   ἀνοιχθεὶς πόσης οἴεσθε γέμει,
[186]   τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι· τὸ  δὲ   ἀνόμοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ.
[216]   ποιεῖν οὗτος κελεύει, ἐπειδὰν  δὲ   ἀπέλθω, ἡττημένῳ τῆς τιμῆς τῆς
[186]   καὶ κατὰ θεῖα πράγματα. ἄρξομαι  δὲ   ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς λέγων, ἵνα
[203]   καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ, τοτὲ  δὲ   ἀποθνῄσκει, πάλιν δὲ ἀναβιώσκεται διὰ
[208]   ὅτι αἱ μὲν γίγνονται, αἱ  δὲ   ἀπόλλυνται ἡμῖν, καὶ οὐδέποτε οἱ
[207]   ἀλλὰ νέος ἀεὶ γιγνόμενος, τὰ  δὲ   ἀπολλύς, καὶ κατὰ τὰς τρίχας
[207]   ἀλλὰ τὰ μὲν γίγνεται, τὰ  δὲ   ἀπόλλυται. πολὺ δὲ τούτων ἀτοπώτερον
[198]   ἀλήθειαν τοῦ ἐπαινεῖν ὁτιοῦν. τὸ  δὲ   ἄρα, ὡς ἔοικεν, οὐ τοῦτο
[212]   ἅτε τοῦ ἀληθοῦς ἐφαπτομένῳ· τεκόντι  δὲ   ἀρετὴν ἀληθῆ καὶ θρεψαμένῳ ὑπάρχει
[196]   καὶ ἔτι πολλὰ λείπεται, περὶ  δὲ   ἀρετῆς Ἔρωτος μετὰ ταῦτα λεκτέον·
[212]   Σωκράτους τοὺς μὲν ἐπαινεῖν, τὸν  δὲ   Ἀριστοφάνη λέγειν τι ἐπιχειρεῖν, ὅτι
[191]   τούτου τοῦ γένους γίγνονται. ὅσοι  δὲ   ἄρρενος τμῆμά εἰσι, τὰ ἄρρενα
[182]   τῶν μὲν ἀρχόντων πλεονεξίᾳ, τῶν  δὲ   ἀρχομένων ἀνανδρίᾳ· οὗ δὲ καλὸν
[187]   ἂν διαφέρωνται, ἀδύνατον εἶναι· διαφερόμενον  δὲ   αὖ καὶ μὴ ὁμολογοῦν ἀδύνατον
[185]   πᾶν ἂν παντὶ προθυμηθείη, τοῦτο  δὲ   αὖ πάντων κάλλιστον· οὕτω πᾶν>
[220]   αὐτίκα ἔλεγχος ἔσεσθαι. πρὸς  δὲ   αὖ τὰς τοῦ χειμῶνος καρτερήσεις—
[203]   ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος. κατὰ  δὲ   αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι
[213]   Σωκράτη ὡς ἐκεῖνον καθίζειν. παρακαθεζόμενον  δὲ   αὐτὸν ἀσπάζεσθαί τε τὸν Ἀγάθωνα
[217]   τι κελεύοι Σωκράτης. ἡγούμενος  δὲ   αὐτὸν ἐσπουδακέναι ἐπὶ τῇ ἐμῇ
[210]   ἐνταῦθα γεννᾷν λόγους καλούς, ἔπειτα  δὲ   αὐτὸν κατανοῆσαι ὅτι τὸ κάλλος
[218]   Ἀριστοδήμους τε καὶ Ἀριστοφάνας— Σωκράτη  δὲ   αὐτὸν τί δεῖ λέγειν, καὶ
[219]   εἴρηται ὡς διανοοῦμαι· σὺ  δὲ   αὐτὸς οὕτω βουλεύου ὅτι σοί
[216]   πρὸς τοὺς ἀνθρώπους διατελεῖ. σπουδάσαντος  δὲ   αὐτοῦ καὶ ἀνοιχθέντος οὐκ οἶδα
[204]   εἶναι σοφοῦ καὶ ἀμαθοῦς. αἰτία  δὲ   αὐτῷ καὶ τούτων γένεσις·
[185]   δεῖν μὲν Ἀριστοφάνη λέγειν, τυχεῖν  δὲ   αὐτῷ τινὰ ὑπὸ πλησμονῆς
[217]   δ᾽ οὖν χρόνῳ ἐπείσθη. ἐπειδὴ  δὲ   ἀφίκετο τὸ πρῶτον, δειπνήσας ἀπιέναι
[177]   ποιητῶν πεποιηκέναι μηδὲν ἐγκώμιον· εἰ  δὲ   βούλει αὖ σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς
[201]   λόγῳ εἶναι τὸν Ἔρωτα· εἰ  δὲ   βούλει, ἐγώ σε ἀναμνήσω. οἶμαι
[209]   παρέχεται αὐτὰ τοιαῦτα ὄντα· εἰ  δὲ   βούλει, ἔφη, οἵους Λυκοῦργος παῖδας
[220]   ἀπιὼν προσευξάμενος τῷ ἡλίῳ. εἰ  δὲ   βούλεσθε ἐν ταῖς μάχαις· τοῦτο
[205]   οὐκέτι προσδεῖ ἐρέσθαι ἵνα τί  δὲ   βούλεται εὐδαίμων εἶναι βουλόμενος,
[197]   εἰρήνην μὲν ἐν ἀνθρώποις, πελάγει  δὲ   γαλήνην νηνεμίαν, ἀνέμων κοίτην ὕπνον
[174]   προϊέναι εἰς τὸ πρόσθεν. ἐπειδὴ  δὲ   γενέσθαι ἐπὶ τῇ οἰκίᾳ (τῇ
[194]   αὐτὸς ἠγώνισαι, Ἐρυξίμαχε· εἰ  δὲ   γένοιο οὗ νῦν ἐγώ εἰμι,
[183]   πάγκαλόν τι πρᾶγμα διαπραττομένου·  δὲ   δεινότατον, ὥς γε λέγουσιν οἱ
[184]   τὴν (ἄλλην ἀρετὴν ξυμβάλλεσθαι,  δὲ   δεόμενος εἰς παίδευσιν καὶ τὴν
[194]   αὖθις ἔσται πολλάκις διαλέγεσθαι. Ἐγὼ  δὲ   δὴ βούλομαι πρῶτον μὲν εἰπεῖν
[180]   εἷς ἂν ἦν Ἔρως· ἐπεὶ  δὲ   δὴ δύο ἐστόν, δύο ἀνάγκη
[190]   σελήνη ἀμφοτέρων μετέχει· περιφερῆ  δὲ   δὴ ἦν καὶ αὐτὰ καὶ
[202]   Δί᾽ οὐκ ἔγωγ᾽ ἔφην. Εὐδαίμονας  δὲ   δὴ λέγεις οὐ τοὺς τἀγαθὰ
[202]   πῶς ἂν εἴη ἀμαθία; ἔστι  δὲ   δή που τοιοῦτον ὀρθὴ
[219]   Σώκρατες, ἐρεῖς ὅτι ψεύδομαι. ποιήσαντος  δὲ   δὴ ταῦτα ἐμοῦ οὗτος τοσοῦτον
[178]   ἄλλο (οὐδὲν ὡς ἔρως. λέγω  δὲ   δὴ τί τοῦτο; τὴν ἐπὶ
[192]   ἅτε ἀνδρειότατοι ὄντες φύσει. φασὶ  δὲ   δή τινες αὐτοὺς ἀναισχύντους εἶναι,
[176]   ταῖς γυναιξὶ ταῖς ἔνδον, ἡμᾶς  δὲ   διὰ λόγων ἀλλήλοις συνεῖναι τὸ
[190]   ἀπερειδόμενοι ταχὺ ἐφέροντο κύκλῳ. ἦν  δὲ   διὰ ταῦτα τρία (τὰ γένη
[193]   ὥσπερ λέγω, ἓν ἦμεν, νυνὶ  δὲ   διὰ τὴν ἀδικίαν διῳκίσθημεν ὑπὸ
[220]   καὶ πρότερον εἰώθει φορεῖν, ἀνυπόδητος  δὲ   διὰ τοῦ κρυστάλλου ῥᾷον ἐπορεύετο
[184]   καὶ τοῖς μὲν χαρίσασθαι, τοὺς  δὲ   διαφεύγειν. διὰ ταῦτα οὖν τοῖς
[203]   τῆς Μήτιδος ὑὸς Πόρος. ἐπειδὴ  δὲ   ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον δὴ εὐωχίας
[200]   παρὰ σαυτῷ μεμνημένος ὅτου· τοσόνδε  δὲ   εἰπέ, πότερον Ἔρως ἐκείνου
[182]   ὡς αἰσχρὸν χαρίζεσθαι ἐρασταῖς· λέγουσι  δὲ   εἰς τούτους ἀποβλέποντες, ὁρῶντες αὐτῶν
[220]   καὶ τὴν νύκτα ἑστήξοι.  δὲ   εἱστήκει μέχρι ἕως ἐγένετο καὶ
[187]   συμφωνία δὲ ὁμολογία τις· ὁμολογίαν  δὲ   ἐκ διαφερομένων, ἕως ἂν διαφέρωνται,
[222]   μὲν γὰρ ἐμὲ ἐπῄνεσας, δεῖ  δὲ   ἐμὲ αὖ τὸν ἐπὶ δεξιὰ
[216]   ὑπὸ τοῦδε τοῦ σατύρου· ἄλλα  δὲ   ἐμοῦ ἀκούσατε ὡς ὅμοιός τ᾽
[206]   ἐπιθυμεῖ ἡμῶν φύσις. τίκτειν  δὲ   ἐν μὲν αἰσχρῷ οὐ δύναται,
[206]   κύησις καὶ γέννησις. τὰ  δὲ   ἐν τῷ ἀναρμόστῳ ἀδύνατον γενέσθαι.
[180]   γάρ ἐστιν εἷς· μὴ ὄντος  δὲ   ἑνὸς ὀρθότερόν ἐστι πρότερον προρρηθῆναι
[210]   καὶ προθυμίας οὐδὲν ἀπολείψω· πειρῶ  δὲ   ἕπεσθαι, ἂν οἷός τε ᾖς.
[222]   καὶ ἐπὶ πλεῖστον τείνοντας, μᾶλλον  δὲ   ἐπὶ πᾶν ὅσον προσήκει σκοπεῖν
[198]   οὐχ ὁμοίως μὲν θαυμαστά· τὸ  δὲ   ἐπὶ τελευτῆς τοῦ κάλλους τῶν
[214]   ἐκπέπωκας, δίκαιος εἰ εἰπεῖν, εἰπὼν  δὲ   ἐπιτάξαι Σωκράτει τι ἂν
[177]   ὑπὸ τῶν ποιητῶν πεποιημένους, τῷ  δὲ   Ἔρωτι, τηλικούτῳ ὄντι καὶ τοσούτῳ
[186]   ποιεῖν καὶ ἐρᾷν ἀλλήλων. ἔστι  δὲ   ἔχθιστα τὰ ἐναντιώτατα, ψυχρὸν θερμῷ,
[173]   ἔφη, οὐ διηγήσω μοι; πάντως  δὲ   ὁδὸς εἰς ἄστυ
[194]   ἄλλως τε καὶ καλῷ. ἐγὼ  δὲ   ἡδέως μὲν ἀκούω Σωκράτους διαλεγομένου,
[196]   Ἔρωτος, δὲ κρατοῖ, κρατῶν  δὲ   ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν Ἔρως
[212]   οἷός τ᾽ ἐγενόμην ἀφικέσθαι, νῦν  δὲ   ἥκω ἐπὶ τῇ κεφαλῇ ἔχων
[197]   ὕπνον τ᾽ ἐνὶ κήδει. (οὗτος  δὲ   ἡμᾶς ἀλλοτριότητος μὲν κενοῖ, οἰκειότητος
[223]   μὲν καταδαρθεῖν τὸν Ἀριστοφάνη, ἤδη  δὲ   ἡμέρας γιγνομένης τὸν Ἀγάθωνα. τὸν
[196]   μηδεμίαν ἡδονὴν κρείττω εἶναι· εἰ  δὲ   ἥττους, κρατοῖντ᾽ ἂν ὑπὸ Ἔρωτος,
[189]   οὗ νῦν ὄνομα λοιπόν, αὐτὸ  δὲ   ἠφάνισται· ἀνδρόγυνον γὰρ ἓν τότε
[190]   ἡλίου τὴν ἀρχὴν ἔκγονον, τὸ  δὲ   θῆλυ τῆς γῆς, τὸ δὲ
[207]   ἐκ λογισμοῦ ταῦτα ποιεῖν· τὰ  δὲ   θηρία τίς αἰτία οὕτως ἐρωτικῶς
[223]   ἡμέραν ἤδη ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων, ἐξεγρόμενος  δὲ   ἰδεῖν τοὺς μὲν ἄλλους καθεύδοντας
[222]   ἂν τῶν λόγων καταγελάσειεν. διοιγομένους  δὲ   ἰδὼν ἄν τις καὶ ἐντὸς
[194]   οὗ νῦν ἐγώ εἰμι, μᾶλλον  δὲ   ἴσως οὗ ἔσομαι ἐπειδὰν καὶ
[182]   νέους, ἅτε ἀδύνατοι λέγειν· τῆς  δὲ   Ἰωνίας καὶ ἄλλοθι πολλαχοῦ αἰσχρὸν
[178]   Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων. (Ἡσιόδῳ  δὲ   καὶ Ἀκουσίλεως ὁμολογεῖ. οὕτω πολλαχόθεν
[215]   τῶν λόγων τῶν τούτου, ὁρῶ  δὲ   καὶ ἄλλους παμπόλλους τὰ αὐτὰ
[223]   ἄλλους καθεύδοντας καὶ οἰχομένους, Ἀγάθωνα  δὲ   καὶ Ἀριστοφάνη καὶ Σωκράτη ἔτι
[187]   τοῦ θεοῦ τούτου ~(κυβερνᾶται, ὡσαύτως  δὲ   καὶ γυμναστικὴ καὶ γεωργία· μουσικὴ
[183]   παιδαγωγῷ ταῦτα προστεταγμένα ᾖ, ἡλικιῶται  δὲ   καὶ ἑταῖροι ὀνειδίζωσιν ἐάν τι
[221]   καὶ Νέστορα καὶ Ἀντήνορα, εἰσὶ  δὲ   καὶ ἕτεροι· (καὶ τοὺς ἄλλους
[179]   ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκες. τούτου  δὲ   καὶ Πελίου θυγάτηρ Ἄλκηστις
[199]   Ἔρωτος τἀληθῆ λεγόμενα ἀκούειν, ὀνομάσει  δὲ   καὶ θέσει ῥημάτων τοιαύτῃ ὁποία
[196]   καὶ εὐώδης τόπος ᾖ, ἐνταῦθα  δὲ   καὶ ἵζει καὶ μένει. Περὶ
[181]   οἰχήσεσθαι ἐπ᾽ ἄλλον ἀποτρέχοντες. χρῆν  δὲ   καὶ νόμον εἶναι μὴ ἐρᾷν
[190]   τούτων ἄν τις εἰκάσειεν. ἐπορεύετο  δὲ   καὶ ὀρθὸν ὥσπερ νῦν, ὁποτέρωσε
[216]   οὐδὲν εἶναι, λέγω ὑμῖν, εἰρωνευόμενος  δὲ   καὶ παίζων πάντα τὸν βίον
[187]   καὶ γυμναστικὴ καὶ γεωργία· μουσικὴ  δὲ   καὶ παντὶ κατάδηλος τῷ καὶ
[172]   ἀκηκοὼς Φοίνικος τοῦ Φιλίππου· ἔφη  δὲ   καὶ σὲ εἰδέναι. ἀλλὰ γὰρ
[215]   αὐτὸς δή που ἀμφισβητήσαις· ὡς  δὲ   καὶ τἆλλα ἔοικας, μετὰ τοῦτο
[202]   μὴ ἀγαθόν, κακόν. οὕτω  δὲ   καὶ τὸν Ἔρωτα ἐπειδὴ αὐτὸς
[181]   αὐτοὶ αὑτοῖς ἑκόντες τίθενται, χρῆν  δὲ   καὶ τούτους τοὺς πανδήμους ἐραστὰς
[196]   ἐξιών, εἰ σκληρὸς ἦν. συμμέτρου  δὲ   καὶ ὑγρᾶς ἰδέας μέγα τεκμήριον
[176]   καὶ δέομαι ἀναψυχῆς τινός, οἶμαι  δὲ   καὶ ὑμῶν τοὺς πολλούς· παρῆστε
[222]   Σώκρατες, κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν. τεκμαίρομαι  δὲ   καὶ ὡς κατεκλίνη ἐν μέσῳ
[186]   ὄνομα τὸ ἰατρικόν, τοῖς  δὲ   κακοῖς καὶ νοσώδεσιν αἰσχρόν τε
[205]   οἰκεῖον καλεῖ καὶ ἑαυτοῦ, τὸ  δὲ   κακὸν ἀλλότριον· ὡς οὐδέν γε
[195]   κάλλιστον ὄντα καὶ ἄριστον. ἔστι  δὲ   κάλλιστος ὢν τοιόσδε. πρῶτον μὲν
[196]   πρὸς ἀλλήλους ἀεὶ πόλεμος. χρόας  δὲ   κάλλος κατ᾽ ἄνθη δίαιτα
[182]   τῶν δὲ ἀρχομένων ἀνανδρίᾳ· οὗ  δὲ   καλὸν ἁπλῶς ἐνομίσθη, διὰ τὴν
[206]   αἰσχρὸν παντὶ τῷ θείῳ, τὸ  δὲ   καλὸν ἁρμόττον. Μοῖρα οὖν καὶ
[205]   ἐρᾶν καλοῦνται οὔτ᾽ ἐρασταί, οἱ  δὲ   κατὰ ἕν τι εἶδος ἰόντες
[178]   μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα  δὲ   κατὰ τὴν γένεσιν. τὸ γὰρ
[208]   ἔπειτα χρόνον πάντα ποριζόμενοι· οἱ  δὲ   κατὰ τὴν ~(ψυχήν— εἰσὶ γὰρ
[213]   τὸν Σωκράτη καὶ κατακλίνεσθαι. Ἐπειδὴ  δὲ   κατεκλίνη, εἰπεῖν· Εἶεν δή, ἄνδρες·
[191]   τὰς τῶν σκυτῶν ῥυτίδας· ὀλίγας  δὲ   κατέλιπε, τὰς περὶ αὐτὴν τὴν
[196]   κρατοῖντ᾽ ἂν ὑπὸ Ἔρωτος,  δὲ   κρατοῖ, κρατῶν δὲ ἡδονῶν καὶ
[223]   παρὰ τῷ Σωκράτει ἀνίστασθαι· ἐξαίφνης  δὲ   κωμαστὰς ἥκειν παμπόλλους ἐπὶ τὰς
[191]   τι ἀποθάνοι τῶν ἡμίσεων, τὸ  δὲ   λειφθείη, τὸ λειφθὲν ἄλλο ἐζήτει
[201]   μέν γε ἤδη ἐάσω· τὸν  δὲ   λόγον τὸν περὶ τοῦ Ἔρωτος,
[178]   ἐκεῖνος ἔλεγε πάντα·  δὲ   μάλιστα καὶ ὧν ἔδοξέ μοι
[209]   ὅσοι λέγονται εὑρετικοὶ εἶναι· πολὺ  δὲ   μεγίστη, ἔφη, καὶ καλλίστη τῆς
[174]   ἀγαθὸν ἄνδρα (τὰ πολεμικά, τὸν  δὲ   Μενέλεων μαλθακὸν αἰχμητήν, θυσίαν ποιουμένου
[212]   τῶν ἐπιτηδείων ᾖ, καλεῖτε· εἰ  δὲ   μή, λέγετε ὅτι οὐ πίνομεν
[185]   χρόνον παύεσθαι λύγξ· εἰ  δὲ   μή, ὕδατι (ἀνακογχυλίασον. εἰ δ᾽
[187]   μὲν ἡδονὴν αὐτοῦ καρπώσηται, ἀκολασίαν  δὲ   μηδεμίαν ἐμποιήσῃ· ὥσπερ ἐν τῇ
[196]   κρατεῖν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν, Ἔρωτος  δὲ   μηδεμίαν ἡδονὴν κρείττω εἶναι· εἰ
[176]   ὅσον ἂν ἕκαστος βούληται, ἐπάναγκες  δὲ   μηδὲν εἶναι, τὸ μετὰ τοῦτο
[177]   πέρι πολλὴν σπουδὴν ποιήσασθαι, Ἔρωτα  δὲ   μηδένα πω ἀνθρώπων τετολμηκέναι εἰς
[221]   περὶ ἄλλου τοιαῦτα εἴποι, τὸ  δὲ   μηδενὶ ἀνθρώπων ὅμοιον εἶναι, μήτε
[195]   οὐδ᾽ ἐντὸς πολλοῦ πλησιάζειν. μετὰ  δὲ   νέων ἀεὶ σύνεστί τε καὶ
[180]   δὴ καὶ Οὐρανίαν ἐπονομάζομεν·  δὲ   νεωτέρα Διὸς καὶ Διώνης, (ἣν
[213]   ὅτι σὲ μὲν ἀνέδησα, αὐτὸν  δὲ   νικῶντα ἐν λόγοις πάντας ἀνθρώπους,
[183]   ὀνειδιζόντων κολακείας καὶ ἀνελευθερίας, τῶν  δὲ   νουθετούντων καὶ αἰσχυνομένων ὑπὲρ αὐτοῦ·
[186]   ἐπὶ τῷ ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος  δὲ   ἐπὶ τῷ νοσώδει. ἔστι
[196]   Ἄρη, Ἀφροδίτης, ὡς λόγος· κρείττων  δὲ   ἔχων τοῦ ἐχομένου· τοῦ
[191]   ἀνδρός· καὶ οὕτως ἀπώλλυντο. ἐλεήσας  δὲ   Ζεὺς ἄλλην μηχανὴν πορίζεται,
[188]   φυτοῖς, καὶ οὐδὲν ἠδίκησεν· ὅταν  δὲ   μετὰ τῆς ὕβρεως Ἔρως
[181]   φαῦλοι τῶν ἀνθρώπων ἐρῶσιν. ἐρῶσι  δὲ   οἱ τοιοῦτοι πρῶτον μὲν οὐχ
[218]   καὶ τοῖς νῦν λεγομένοις· οἱ  δὲ   οἰκέται, καὶ εἴ τις ἄλλος
[218]   τι βέλτιστον ἐμὲ γενέσθαι, τούτου  δὲ   οἶμαί μοι συλλήπτορα οὐδένα κυριώτερον
[183]   τὸ τοιοῦτον ἐνθάδε νομίζεσθαι. τὸ  δὲ,   οἶμαι, ὧδ᾽ ἔχει· οὐχ ἁπλοῦν
[187]   (βραδέος, ἐκ διενηνεγμένων πρότερον, ὕστερον  δὲ   ὁμολογησάντων γέγονε. τὴν δὲ ὁμολογίαν
[187]   γὰρ ἁρμονία συμφωνία ἐστί, συμφωνία  δὲ   ὁμολογία τις· ὁμολογίαν δὲ ἐκ
[187]   ὕστερον δὲ ὁμολογησάντων γέγονε. τὴν  δὲ   ὁμολογίαν πᾶσι τούτοις, ὥσπερ ἐκεῖ
[193]   πολλὰ καὶ παντοδαπὰ εἰρῆσθαι· νῦν  δὲ   ὅμως θαρρῶ, ~(τὸν οὖν Σωκράτη
[202]   ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν, ἐν μέσῳ  δὲ   ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ
[204]   ἀναγκαῖον Ἔρωτα φιλόσοφον εἶναι, φιλόσοφον  δὲ   ὄντα μεταξὺ εἶναι σοφοῦ καὶ
[221]   γὰρ παραγενόμενος ἵππον ἔχων, οὗτος  δὲ   ὅπλα. ἀνεχώρει οὖν ἐσκεδασμένων ἤδη
[180]   Ἔρως, καλῶς ἂν εἶχε· νῦν  δὲ   οὐ γάρ ἐστιν εἷς· μὴ
[179]   γυναικὸς ἐφ᾽ ἣν ἧκεν, αὐτὴν  δὲ   οὐ δόντες, ὅτι μαλθακίζεσθαι ἐδόκει,
[185]   ὁτιοῦν ἂν ὁτῳοῦν ὑπηρετοῖ, τοῦτο  δὲ   οὐ καλόν. κατὰ τὸν αὐτὸν
[186]   δοκεῖ μοι καλῶς διελέσθαι. ὅτι  δὲ   οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ ταῖς
[204]   σοφοῦ ἐστί καὶ εὐπόρου, μητρὸς  δὲ   οὐ σοφῆς καὶ ἀπόρου·
[211]   αἰσχρόν, οὐδὲ τοτὲ μέν, τοτὲ  δὲ   οὔ, οὐδὲ πρὸς μὲν τὸ
[201]   κάλλους ἂν εἴη ἔρως, αἴσχους  δὲ   οὔ; Ὡμολόγει. (Οὐκοῦν ὡμολόγηται, οὗ
[217]   γάρ μοι πλέον ἦν. ἐπειδὴ  δὲ   οὐδαμῇ ταύτῃ ἤνυτον, ἔδοξέ μοι
[184]   εἶναι παιδικὰ ἐραστῇ χαρίσασθαι, ἄλλοθι  δὲ   οὐδαμοῦ. ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐξαπατηθῆναι
[213]   τι ἔστιν ἔκπωμα μέγα. μᾶλλον  δὲ   οὐδὲν δεῖ, ἀλλὰ φέρε, παῖ,
[175]   κελεύειν μεταπέμψασθαι τὸν Σωκράτη,  δὲ   οὐκ ἐᾶν. ἥκειν οὖν αὐτὸν
[189]   τε ἄρρενος καὶ θήλεος, νῦν  δὲ   οὐκ ἔστιν ἀλλ᾽ ἐν
[193]   ἀμφότεροι τὴν φύσιν ἄρρενες· λέγω  δὲ   οὖν ἔγωγε καθ᾽ ἁπάντων καὶ
[180]   συνεργὸν Πάνδημον ὀρθῶς καλεῖσθαι, τὸν  δὲ   Οὐράνιον. ἐπαινεῖν μὲν οὖν δεῖ
[221]   ταὔτ᾽ ἄν τις ἀπεικάζοι· οἷος  δὲ   οὑτοσὶ γέγονε τὴν ἀτοπίαν ἅνθρωπος,
[218]   ὀκνεῖν μνησθῆναι πρός με· ἐγὼ  δὲ   οὑτωσὶ ἔχω· πάνυ ἀνόητον ἡγοῦμαι
[183]   φίλους γίγνεσθαι τοῖς ἐρασταῖς. ἐπειδὰν  δὲ   παιδαγωγοὺς ἐπιστήσαντες οἱ πατέρες τοῖς
[195]   θεῶν καὶ ἀεὶ νέον, τὰ  δὲ   παλαιὰ πράγματα περὶ θεούς,
[208]   λήθη γὰρ ἐπιστήμης ἔξοδος, μελέτη  δὲ   πάλιν καινὴν ἐμποιοῦσα ἀντὶ τῆς
[216]   τῶν ὑπὸ πλήθους μακαριζομένων· ἡγεῖται  δὲ   πάντα ταῦτα τὰ κτήματα οὐδενὸς
[209]   ἔπος εἰπεῖν τῆς Ἑλλάδος. τίμιος  δὲ   παρ᾽ ὑμῖν καὶ Σόλων διὰ
[188]   οὕτω πολλὴν καὶ μεγάλην, μᾶλλον  δὲ   πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην μὲν
[205]   ἀλλὰ ἄλλα ἔχουσιν ὀνόματα, ἀπὸ  δὲ   πάσης τῆς ποιήσεως ἓν μόριον
[185]   Φαῖδρε, περὶ Ἔρωτος ξυμβάλλομαι. Παυσανίου  δὲ   παυσαμένου, διδάσκουσι γάρ με ἴσα
[212]   Διοτίμα, πέπεισμαι δ᾽ ἐγώ· πεπεισμένος  δὲ   πειρῶμαι καὶ τοὺς ἄλλους πείθειν
[188]   μὲν πᾶς Ἔρως,  δὲ   περὶ τἀγαθὰ μετὰ σωφροσύνης καὶ
[173]   τρία ἔτη ἐστίν; ~(πρὸ τοῦ  δὲ   περιτρέχων ὅπῃ τύχοιμι καὶ οἰόμενος
[197]   ἡμᾶς ἀλλοτριότητος μὲν κενοῖ, οἰκειότητος  δὲ   πληροῖ, τὰς τοιάσδε ξυνόδους μετ᾽
[181]   ἤδη ἄρχωνται νοῦν ἴσχειν, τοῦτο  δὲ   πλησιάζει τῷ γενειάσκειν. παρεσκευασμένοι γὰρ,
[187]   τόξου τε καὶ λύρας. ἔστι  δὲ   πολλὴ ἀλογία ἁρμονίαν φάναι διαφέρεσθαι
[194]   λέγεις; Ἀληθῆ λέγεις, φάναι. Τοὺς  δὲ   πολλοὺς οὐκ ἂν αἰσχύνοιο εἴ
[182]   θεμένων τῆς ψυχῆς ἀργίαν. ἐνθάδε  δὲ   πολὺ τούτων κάλλιον νενομοθέτηται, καὶ
[187]   τῆς Οὐρανίας (μούσης Ἔρως·  δὲ   Πολυμνίας πάνδημος, ὃν δεῖ
[203]   τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν, τὸ  δὲ   ποριζόμενον ἀεὶ ὑπεκρεῖ· ὥστε οὔτε
[223]   μακρῶν τῶν νυκτῶν οὐσῶν, ἐξεγρέσθαι  δὲ   πρὸς ἡμέραν ἤδη ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων,
[175]   δικαστῇ χρώμενοι τῷ Διονύσῳ· νῦν  δὲ   πρὸς τὸ δεῖπνον πρῶτα τρέπου.
[216]   καθήμενος παρὰ τούτῳ καταγηράσω. πέπονθα  δὲ   (πρὸς τοῦτον μόνον ἀνθρώπων,
[189]   τῶν ἄλλων διδάσκαλοι ἔσεσθε. δεῖ  δὲ   πρῶτον ὑμᾶς μαθεῖν τὴν ἀνθρωπίνην
[200]   Ἀγάθων, ὡς ἀνάγκη εἶναι· σοὶ  δὲ   πῶς; Κἀμοί, φάναι, δοκεῖ. Καλῶς
[204]   Σώκρατές τε καὶ Διοτίμα; ὧδε  δὲ   σαφέστερον ἐρῶ· ἐρῶν τῶν
[198]   ὅτι Ἀγάθων εὖ ἐρεῖ· τὸ  δὲ   σὲ ἀπορήσειν, οὐκ οἶμαι. (Καὶ
[221]   αὐτόν, ἀνθρώπων μὲν μηδενί, τοῖς  δὲ   σειληνοῖς καὶ σατύροις, αὐτὸν καὶ
[175]   ἀμφισβητήσιμος, ὥσπερ ὄναρ οὖσα,  δὲ   σὴ λαμπρά τε καὶ πολλὴν
[215]   ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδενί· ἐπειδὰν  δὲ   σοῦ τις ἀκούῃ τῶν
[196]   ἀνδρείας τοῦ θεοῦ εἴρηται, περὶ  δὲ   σοφίας λείπεται· ὅσον οὖν δυνατόν,
[197]   ἀνακείσθω, τὰ μὲν παιδιᾶς, τὰ  δὲ   σπουδῆς μετρίας, καθ᾽ ὅσον ἐγὼ
[220]   οἱ ἄλλοι ὑποδεδεμένοι, οἱ  δὲ   στρατιῶται ὑπέβλεπον (αὐτὸν ὡς καταφρονοῦντα
[204]   φίλε Σώκρατες, αὕτη· ὃν  δὲ   σὺ ᾠήθης Ἔρωτα (εἶναι, θαυμαστὸν
[175]   ἔφη σφᾶς μὲν δειπνεῖν, τὸν  δὲ   Σωκράτη οὐκ εἰσιέναι. τὸν οὖν
[210]   σμικρόν τι ἡγήσηται εἶναι. μετὰ  δὲ   τὰ ἐπιτηδεύματα ἐπὶ τὰς ἐπιστήμας
[199]   τίς ἐστιν Ἔρως, ὕστερον  δὲ   τὰ ἔργα αὐτοῦ, ταύτην τὴν
[202]   τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, τῶν  δὲ   τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς
[185]   λέγων, φάναι τὸν Ἀριστοφάνη· ἐγὼ  δὲ   ταῦτα ποιήσω. Εἰπεῖν δὴ τὸν
[183]   ὡς οὐκ ὀρθῶς λέγοντας, εἰς  δὲ   ταῦτά τις αὖ βλέψας ἡγήσαιτ᾽
[210]   καταφρονήσαντα καὶ σμικρὸν ἡγησάμενον· μετὰ  δὲ   ταῦτα τὸ ἐν ταῖς ψυχαῖς
[212]   χαίρεις ὀνομάζων, τοῦτο ὀνόμαζε. Εἰπόντος  δὲ   ταῦτα τοῦ Σωκράτους τοὺς μὲν
[207]   τε εἶναι καὶ ἀθάνατος. δύναται  δὲ   ταύτῃ μόνον τῇ γενέσει, ὅτι
[192]   τὸ ὅμοιον αὐτοῖς ἀσπαζόμενοι. μέγα  δὲ   τεκμήριον· καὶ γὰρ τελεωθέντες μόνοι
[195]   νεώτατος θεῶν, Φαῖδρε. μέγα  (δὲ   τεκμήριον τῷ λόγῳ αὐτὸς παρέχεται,
[210]   Σώκρατες, κἂν σὺ ~(μυηθείης· τὰ  δὲ   τέλεα καὶ ἐποπτικά, ὧν ἕνεκα
[190]   τὰ ὠὰ ταῖς θριξίν· ὄντινα  δὲ   τέμοι, τὸν Ἀπόλλω ἐκέλευε τό
[189]   καὶ πλευρὰς κύκλῳ ἔχον· χεῖρας  δὲ   τέτταρας εἶχε, καὶ σκέλη τὰ
[196]   βασιλῆς „νόμοι„ δίκαια εἶναι. πρὸς  δὲ   τῇ δικαιοσύνῃ σωφροσύνης πλείστης μετέχει.
[178]   Γῆν τε καὶ Ἔρωτα. Παρμενίδης  δὲ   τὴν γένεσιν λέγει πρώτιστον μὲν
[219]   ἔχειν, ἡγούμενον μὲν ἠτιμάσθαι, ἀγάμενον  δὲ   τὴν τούτου φύσιν τε καὶ
[181]   καὶ θήλεος καὶ ἄρρενος.  δὲ   τῆς Οὐρανίας πρῶτον μὲν οὐ
[193]   ἀκούσωμεν τί ἕκαστος (ἐρεῖ, μᾶλλον  δὲ   τί ἑκάτερος· Ἀγάθων γὰρ καὶ
[211]   πρὸς μὲν τὸ καλόν, πρὸς  δὲ   τὸ αἰσχρόν. οὐδ᾽ ἔνθα μὲν
[210]   τῶν καλῶν σωμάτων ἐραστήν, ἑνὸς  δὲ   τὸ σφόδρα τοῦτο χαλάσαι καταφρονήσαντα
[190]   καὶ τἆλλα ἰᾶσθαι ἐκέλευεν.  δὲ   τό τε πρόσωπον μετέστρεφε, καὶ
[217]   ἐλθόντα ἄδικόν μοι φαίνεται. ἔτι  δὲ   τὸ τοῦ δηχθέντος ὑπὸ τοῦ
[184]   καὶ ἐξαπατηθῆναι οὐδὲν αἰσχρόν· ἐπὶ  δὲ   τοῖς ἄλλοις πᾶσι καὶ ἐξαπατωμένῳ
[190]   τὰ φρονήματα μεγάλα εἶχον, ἐπεχείρησαν  δὲ   τοῖς θεοῖς, καὶ λέγει
[178]   μὲν τοῖς αἰσχροῖς αἰσχύνην, ἐπὶ  δὲ   τοῖς καλοῖς φιλοτιμίαν· οὐ γὰρ
[179]   καὶ ἀρετὴν μάλιστα τιμῶσιν. Ὀρφέα  δὲ   τὸν Οἰάγρου ἀτελῆ ἀπέπεμψαν ἐξ
[198]   ὅσον ἐγὼ δύναμαι, μετέχων. ~(Εἰπόντος  δὲ   τοῦ Ἀγάθωνος πάντας ἔφη
[183]   λόγους καὶ ὑποσχέσεις καταισχύνας·  δὲ   τοῦ ἤθους χρηστοῦ ὄντος ἐραστὴς
[181]   τὸ διαπράξασθαι μόνον βλέποντες, ἀμελοῦντες  δὲ   τοῦ καλῶς μή· ὅθεν
[181]   πράττειν, ὁμοίως μὲν ἀγαθόν, ὁμοίως  δὲ   τοὐναντίον. ἔστι γὰρ καὶ ἀπὸ
[209]   διὰ τοὺς τοιούτους παῖδας, διὰ  δὲ   τοὺς ἀνθρωπίνους οὐδενός πω. Ταῦτα
[193]   τὴν ἀρχαίαν ἀπελθὼν φύσιν· εἰ  δὲ   τοῦτο ἄριστον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν
[206]   γυναικὸς συνουσία τόκος ἐστίν. ἔστι  δὲ   τοῦτο θεῖον τὸ πρᾶγμα, καὶ
[178]   (οὐδενὸς ὡς ὑπὸ παιδικῶν. ταὐτὸν  δὲ   τοῦτο καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν,
[196]   δή ἐστι καὶ ἁπαλώτατος, πρὸς  δὲ   τούτοις ὑγρὸς τὸ εἶδος, οὐ
[216]   ἐνεῖναι, τὸ αἰσχύνεσθαι ὁντινοῦν· ἐγὼ  δὲ   τοῦτον μόνον αἰσχύνομαι. ξύνοιδα γὰρ
[179]   ἀποθανοῖτο ἀποκτείνας Ἕκτορα, μὴ ἀποκτείνας  δὲ   τοῦτον οἴκαδ᾽ ἐλθὼν γηραιὸς τελευτήσοι,
[178]   τίμιον, δ᾽ ὅς· τεκμήριον  δὲ   τούτου· γονῆς γὰρ Ἔρωτος οὔτ᾽
[182]   καὶ ἔρως ἐμποιεῖν. ἔργῳ  δὲ   τοῦτῳ ἔμαθον καὶ οἱ ἐνθάδε
[207]   γίγνεται, τὰ δὲ ἀπόλλυται. πολὺ  δὲ   τούτων ἀτοπώτερον ἔτι, ὅτι καὶ
[203]   πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς  δὲ   τούτων ἐστὶ καὶ Ἔρως.
[219]   τῆς ἀκμῆς λήγειν ἐπιχειρῇ· σὺ  δὲ   τούτων ἔτι πόρρω. κἀγὼ ἀκούσας·
[198]   τοῦτο μὲν ὑπάρχειν, ἐξ αὐτῶν  δὲ   τούτων τὰ κάλλιστα ἐκλεγομένους ὡς
[195]   ~(ταῦτα ἐδωρήσατο, οὐδεὶς εἴρηκεν. εἷς  δὲ   τρόπος ὀρθὸς παντὸς ἐπαίνου περὶ
[193]   ἵνα τὰ μὲν ἐκφύγωμεν, τῶν  δὲ   τύχωμεν, ὧν Ἔρως ἡμῖν
[206]   μὲν αἰσχρῷ οὐ δύναται, ἐν  δὲ   τῷ καλῷ. γὰρ ἀνδρὸς
[195]   νέος μὲν οὖν ἐστί, πρὸς  δὲ   τῷ νέῳ ἁπαλός· ποιητοῦ δ᾽
[184]   ὁτιοῦν δικαίως ἂν ὑπηρετεῖν,  δὲ   τῷ ποιοῦντι αὐτὸν σοφόν τε
[189]   εἰσηγήσασθαι τὴν δύναμιν αὐτοῦ, ὑμεῖς  δὲ   τῶν ἄλλων διδάσκαλοι ἔσεσθε. δεῖ
[191]   τούτου τοῦ γένους γίγνονται. ὅσαι  δὲ   τῶν γυναικῶν γυναικὸς τμῆμά εἰσιν,
[201]   Ἔρως μέγας θεός, εἴη  δὲ   τῶν καλῶν· ἤλεγχε δή με
[204]   οὕτω γεγονὼς Ἔρως, ἔστι  δὲ   τῶν καλῶν, ὡς σὺ φῄς.
[223]   Ἀριστόδημος οἴχεσθαι ἀπιόντας,  δὲ   ὕπνον λαβεῖν, (καὶ καταδαρθεῖν πάνυ
[222]   ἐρᾷν καὶ μηδενὸς ἄλλου, Ἀγάθωνα  δὲ   ὑπὸ σοῦ ἐρᾶσθαι καὶ μηδ᾽
[180]   τινα λόγον ἔφη εἰπεῖν, μετὰ  δὲ   Φαῖδρον ἄλλους τινὰς εἶναι, ὧν
[177]   ὡς ἂν δύνηται κάλλιστον, ἄρχειν  δὲ   Φαῖδρον πρῶτον, ἐπειδὴ καὶ πρῶτος
[195]   ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει. ἐγὼ  δὲ   Φαίδρῳ πολλὰ ἄλλα ὁμολογῶν τοῦτο
[184]   τοῖς μὲν διώκειν παρακελεύεται, τοῖς  δὲ   φεύγειν, ἀγωνοθετῶν καὶ βασανίζων, ποτέρων
[180]   οὕτω περὶ πολλοῦ ἐποιεῖτο. Αἰσχύλος  δὲ   φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν,
[199]   γλῶσσα οὖν ὑπέσχετο,  δὲ   φρὴν „οὔ„ χαιρέτω δή. οὐ
[190]   ἅμα μὲν ἀσθενέστεροι ἔσονται, ἅμα  δὲ   χρησιμώτεροι ἡμῖν διὰ τὸ πλείους
[183]   τε καὶ πονηρῶς χαρίζεσθαι, καλῶς  δὲ   χρηστῷ τε καὶ καλῶς. πονηρὸς
[198]   ἔχοντα ἐάν τε μή· εἰ  δὲ   ψευδῆ, οὐδὲν ἄρ᾽ ἦν πρᾶγμα.
[178]   ἐν τοῖς πρεσβύτατος εἶναι. πρεσβύτατος  δὲ   ὢν μεγίστων ἀγαθῶν ἡμῖν αἴτιός




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | BCS - Bibliotheca Classica Selecta

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2005