Page |
[187] |
ῥυθμὸν
ἐρωτικῶν
ἐπιστήμη.
καὶ
ἐν
|
μέν |
γε
αὐτῇ
τῇ
συστάσει
ἁρμονίας |
[215] |
πολύ
γε
θαυμασιώτερος
ἐκείνου·
(ὁ
|
μέν |
γε
δι᾽
ὀργάνων
ἐκήλει
τοὺς |
[201] |
γε
οὐδὲν
χαλεπόν.
(Καὶ
σὲ
|
μέν |
γε
ἤδη
ἐάσω·
τὸν
δὲ |
[180] |
οὐ
δύο
τὼ
θεά;
ἡ
|
μέν |
γέ
που
πρεσβυτέρα
καὶ
ἀμήτωρ |
[205] |
ἔφην
ἐγώ,
λέγειν.
Καὶ
λέγεται
|
μέν |
γέ
τις,
ἔφη,
λόγος,
ὡς |
[210] |
τὰ
καλὰ
σώματα,
καὶ
πρῶτον
|
μέν, |
ἐὰν
ὀρθῶς
ἡγῆται
ὁ
ἡγούμενος, |
[203] |
τίνος
ἐστὶ
καὶ
μητρός;
(Μακρότερον
|
μέν, |
ἔφη,
διηγήσασθαι·
ὅμως
δέ
σοι |
[202] |
οὗτοι;
ἦν
δ᾽
ἐγώ.
Εἷς
|
μέν, |
ἔφη,
σύ,
μία
δ᾽
ἐγώ. |
[196] |
πειρατέον
μὴ
ἐλλείπειν.
καὶ
πρῶτον
|
μέν, |
ἵν᾽
αὖ
καὶ
ἐγὼ
τὴν |
[177] |
οὖν
τὸν
Ἐρυξίμαχον
ὅτι·
Ἡ
|
μέν |
μοι
ἀρχὴ
τοῦ
λόγου
ἐστὶ |
[185] |
δ᾽
ἂν
ἐγὼ
λέγω,
ἐὰν
|
μέν |
σοι
ἐθέλῃ
ἀπνευστὶ
ἔχοντι
πολὺν |
[173] |
γὰρ
ἔγωγε
καὶ
ἄλλως,
ὅταν
|
μέν |
τινας
περὶ
φιλοσοφίας
λόγους
ἢ |
[212] |
φάναι,
(οὐ
σκέψεσθε;
καὶ
ἐὰν
|
μέν |
τις
τῶν
ἐπιτηδείων
ᾖ,
καλεῖτε· |
[177] |
δεινόν,
φησίν,
ὦ
Ἐρυξίμαχε,
ἄλλοις
|
μέν |
τισι
θεῶν
ὕμνους
καὶ
παίωνας |
[217] |
ἠκούσατε
λέγοντος,
εἰ
μὴ
πρῶτον
|
μέν, |
τὸ
λεγόμενον,
οἶνος
(ἄνευ
τε |
[211] |
τῇ
δ᾽
αἰσχρόν,
οὐδὲ
τοτὲ
|
μέν, |
τοτὲ
δὲ
οὔ,
οὐδὲ
πρὸς |
[215] |
(τοῦτο
ποιεῖς.
ἡμεῖς
γοῦν
ὅταν
|
μέν |
του
ἄλλου
ἀκούωμεν
λέγοντος
καὶ |
[220] |
καὶ
αὐτὸν
ἐμέ.
καὶ
ἐγὼ
|
μέν, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
τότε
ἐκέλευον |