Alphabétiquement     [«   »]
ὅταν 20
Ὅτε 1
ὅτε 4
ὅτι 112
ὁτιοῦν 11
ὅτου 1
ὁτουοῦν 1
Fréquences     [«    »]
101 δὴ
106 τὰ
108 τὴν
112 ὅτι
113 εἶναι
114 ὡς
126
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

ὅτι


Page
[198]   Ἐρυξίμαχον, μαντικῶς μοι δοκεῖς εἰρηκέναι,  ὅτι   Ἀγάθων εὖ ἐρεῖ· τὸ δὲ
[198]   νῦν δὴ ἔλεγον εἰπεῖν,  ὅτι   Ἀγάθων θαυμαστῶς ἐροῖ, ἐγὼ δ᾽
[207]   δὲ ταύτῃ μόνον τῇ γενέσει,  ὅτι   ἀεὶ καταλείπει ἕτερον νέον ἀντὶ
[206]   τί δὴ οὖν τῆς γεννήσεως;  ὅτι   ἀειγενές ἐστι καὶ ἀθάνατον ὡς
[208]   ὅτι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι ~(μὴ  ὅτι   αἱ μὲν γίγνονται, αἱ δὲ
[213]   ὑμεῖς ~(γελᾶτε, ὅμως εὖ οἶδ᾽  ὅτι   ἀληθῆ λέγω. ἀλλά μοι λέγετε
[175]   τοὺς ἄλλους ἑστιᾶτε. πάντως παρατίθετε  ὅτι   ἂν βούλησθε, ἐπειδάν τις ὑμῖν
[172]   ἐπιμελὲς πεποίημαι ἑκάστης ἡμέρας εἰδέναι  ὅτι   ἂν λέγῃ πράττῃ οὐδέπω
[201]   Οὐκ εὐφημήσεις; ἔφη· οἴει,  ὅτι   ἂν μὴ καλὸν ᾖ, ἀναγκαῖον
[179]   ἐθέλουσιν οἱ ἐρῶντες, οὐ μόνον  ὅτι   ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκες.
[215]   δ᾽ ἐκείνου τοσοῦτον μόνον διαφέρεις,  ὅτι   ἄνευ ὀργάνων ψιλοῖς λόγοις ταὐτὸν
[195]   ἡμεῖς χρησόμεθα τεκμηρίῳ περὶ Ἔρωτα  ὅτι   ἁπαλός. οὐ γὰρ ἐπὶ γῆς
[185]   οὗτος τὸ καθ᾽ αὑτὸν δεδηλωκέναι,  ὅτι   ἀρετῆς γ᾽ ἕνεκα καὶ τοῦ
[182]   κἂν αἰσχίους ἄλλων ὦσι, καὶ  ὅτι   αὖ παρακέλευσις τῷ ἐρῶντι
[198]   ἐξεπλάγη ἀκούων; ἐπεὶ ἔγωγε ἐνθυμούμενος  ὅτι   αὐτὸς οὐχ οἷός τ᾽ ἔσομαι
[214]   πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων· ἐπίταττε οὖν  ὅτι   βούλει. Ἄκουσον δή, εἰπεῖν τὸν
[200]   ἄλλο τι λέγεις τόδε,  ὅτι   βούλομαι τὰ νῦν παρόντα καὶ
[204]   τί ἐρᾷ; καὶ ἐγὼ εἶπον  ὅτι·   Γενέσθαι αὑτῷ. Ἀλλ᾽ ἐπιποθεῖ, ἔφη,
[186]   Ἔρωτα δοκεῖ μοι καλῶς διελέσθαι.  ὅτι   δὲ οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ
[178]   τοῦτο καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν,  ὅτι   διαφερόντως τοὺς ἐραστὰς αἰσχύνεται, ὅταν
[207]   εἶπον, παρὰ σὲ ἥκω, γνοὺς  ὅτι   διδασκάλων δέομαι. ἀλλά μοι λέγε
[190]   δὴ Ζεὺς ἐννοήσας λέγει  ὅτι·   Δοκῶ μοι, ἔφη, ἔχειν μηχανήν,
[200]   ἐπιθυμήσειεν; ἀλλ᾽ ὅταν τις λέγῃ  ὅτι   ἐγὼ ὑγιαίνων βούλομαι καὶ ὑγιαίνειν,
[222]   γενέσθαι ἐπὶ τῇ παρρησίᾳ αὐτοῦ,  ὅτι   ἐδόκει ἔτι ἐρωτικῶς ἔχειν τοῦ
[216]   ἔτι γε νῦν ξύνοιδ᾽ ἐμαυτῷ  ὅτι   εἰ ἐθέλοιμι παρέχειν τὰ ὦτα,
[221]   ὢν παντὶ καὶ πάνυ πόρρωθεν  ὅτι   εἴ τις ἅψεται τούτου τοῦ
[194]   ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽ εὖ οἶδα  ὅτι   εἴ τισιν ἐντύχοις οὓς ἡγεῖο
[187]   ἀλλὰ ἴσως τόδε ἐβούλετο λέγειν,  ὅτι   ἐκ διαφερομένων (πρότερον τοῦ ὀξέος
[212]   δὲ Ἀριστοφάνη λέγειν τι ἐπιχειρεῖν,  ὅτι   ἐμνήσθη αὐτοῦ λέγων Σωκράτης
[185]   τοιοῦτος τό γε αὑτοῦ ἐπιδεῖξαι,  ὅτι   ἕνεκα χρημάτων ὁτιοῦν ἂν ὁτῳοῦν
[212]   αὐτῷ; οὐκ ἐνθυμῇ, ἔφη,  ὅτι   ἐνταῦθα αὐτῷ μοναχοῦ γενήσεται, ὁρῶντι
[174]   καλὸς γεγενημένος. καὶ τὸν εἰπεῖν  ὅτι·   Ἐπὶ δεῖπνον εἰς Ἀγάθωνος. χθὲς
[200]   σκόπει οὖν, ὅταν τοῦτο λέγῃς,  ὅτι   ἐπιθυμῶ τῶν παρόντων, εἰ ἄλλο
[196]   ταῦτα λεκτέον· τὸ μὲν μέγιστον  ὅτι   Ἔρως οὔτ᾽ ἀδικεῖ οὔτ᾽ ἀδικεῖται
[202]   σοφόν, ἀμαθές; οὐκ ᾔσθησαι  ὅτι   ἔστιν τι μεταξὺ σοφίας καὶ
[199]   μοι, εἰ ἐβούλου καλῶς ἀποκρίνασθαι,  ὅτι   ἔστιν ὑέος γε θυγατρὸς
[175]   τὸν Σωκράτη καθίζεσθαι καὶ εἰπεῖν  ὅτι·   Εὖ ἂν ἔχοι, φάναι,
[204]   ἦν δ᾽ ἐγώ, ἔχω ἀποκρίνασθαι,  ὅτι   εὐδαίμων ἔσται. ~(Κτήσει γάρ, ἔφη,
[175]   ἐν τοῖς προθύροις. δῆλον γὰρ  ὅτι   εὗρες αὐτὸ καὶ ἔχεις· οὐ
[192]   τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἴτιον,  ὅτι   ἀρχαία φύσις ἡμῶν ἦν
[177]   εἰσηγεῖσθαι. εἰπεῖν οὖν τὸν Ἐρυξίμαχον  ὅτι·   μέν μοι ἀρχὴ τοῦ
[195]   τὸ γῆρας, ταχὺ ὂν δῆλον  ὅτι·   θᾶττον γοῦν τοῦ δέοντος ἡμῖν
[207]   πολὺ δὲ τούτων ἀτοπώτερον ἔτι,  ὅτι   καὶ αἱ ἐπιστῆμαι ~(μὴ ὅτι
[174]   ὁρῶ Σωκράτη ἑπόμενον· εἶπον οὖν  ὅτι   καὶ αὐτὸς μετὰ Σωκράτους ἥκοιμι,
[206]   Τί δέ; οὐ προσθετέον, ἔφη,  ὅτι   καὶ εἶναι τὸ ἀγαθὸν αὑτοῖς
[190]   δὲ ἀμφοτέρων μετέχον τῆς σελήνης,  ὅτι   καὶ σελήνη ἀμφοτέρων μετέχει·
[189]   οὖν ἔφη εἰπεῖν τὸν Ἀριστοφάνη  ὅτι·   Καὶ μάλ᾽ ἐπαύσατο, οὐ μέντοι
[221]   τοῦτο ἐν τοῖς πρώτοις παρέλιπον,  ὅτι   καὶ οἱ λόγοι αὐτοῦ ὁμοιότατοί
[183]   ὥς γε λέγουσιν οἱ πολλοί,  ὅτι   καὶ ὀμνύντι μόνῳ συγγνώμη παρὰ
[212]   Ἔρωτα νόμισον εἰρῆσθαι, εἰ δέ,  ὅτι   καὶ ὅπῃ χαίρεις ὀνομάζων, τοῦτο
[202]   γ᾽ ἔοικεν. Ὁρᾷς οὖν, ἔφη,  ὅτι   καὶ σὺ ἔρωτα οὐ θεὸν
[197]   τὰ πράγματα Ἔρωτος ἐγγενομένου, δῆλον  ὅτι   κάλλους (αἴσχει γὰρ οὐκ ἔνι
[187]   καὶ σμικρὸν προσέχοντι τὸν νοῦν  ὅτι   κατὰ ταὐτὰ ἔχει τούτοις, ὥσπερ
[207]   ξύμπαν τὸ σῶμα. καὶ μὴ  ὅτι   κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ
[182]   οὐ ῥᾴδιον κατανοῆσαι. Ἐνθυμηθέντι γὰρ  ὅτι   λέγεται κάλλιον τὸ φανερῶς ἐρᾷν
[179]   ἧκεν, αὐτὴν δὲ οὐ δόντες,  ὅτι   μαλθακίζεσθαι ἐδόκει, ἅτε ὢν κιθαρῳδός,
[192]   ἐπιθυμεῖτε, ἐν τῷ αὐτῷ γενέσθαι  ὅτι   μάλιστα ἀλλήλοις, ὥστε καὶ νύκτα
[178]   Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν,  ὅτι   μέγας θεὸς εἴη Ἔρως
[178]   οὐ γὰρ ἔγωγ᾽ ἔχω εἰπεῖν  ὅτι   μεῖζόν ἐστιν ἀγαθὸν εὐθὺς νέῳ
[215]   αὐτὸν τῷ σατύρῳ τῷ Μαρσύᾳ.  ὅτι   μὲν οὖν τό γε εἶδος
[194]   μεστὸν ἡγεῖ, ὥστε καὶ ἀγνοεῖν  ὅτι   νοῦν ἔχοντι ὀλίγοι ἔμφρονες πολλῶν
[206]   ἥ, οὕτως ἁπλοῦν ἐστι λέγειν  ὅτι   οἱ ἄνθρωποι τἀγαθοῦ ἐρῶσιν; Ναί,
[204]   τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδί,  ὅτι   οἱ μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν
[173]   ὑμᾶς τε τοὺς ἑταίρους ἐλεῶ,  ὅτι   οἴεσθε τὶ ποιεῖν (οὐδὲν ποιοῦντες.
[205]   ὅμως, δ᾽ ἥ, οἶσθ᾽  ὅτι   οὐ καλοῦνται ποιηταὶ ἀλλὰ ἄλλα
[180]   λόγον διηγεῖτο. εἰπεῖν δ᾽ αὐτὸν  ὅτι·   οὐ καλῶς μοι δοκεῖ,
[212]   καλεῖτε· εἰ δὲ μή, λέγετε  ὅτι   οὐ πίνομεν ἀλλ᾽ ἀναπαυόμεθα ἤδη.
[197]   τῶν τεχνῶν δημιουργίαν οὐκ ἴσμεν,  ὅτι   οὗ μὲν ἂν θεὸς
[192]   τούτου τύχητε· ταῦτ᾽ ἀκούσας ἴσμεν  ὅτι   οὐδ᾽ ἂν εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽
[216]   θαυμασίαν ἔχει. εὖ γὰρ ἴστε  ὅτι   οὐδεὶς ὑμῶν (τοῦτον γιγνώσκει· ἀλλὰ
[221]   τε αὐτοῖς θαρρεῖν, καὶ ἔλεγον  ὅτι   οὐκ ἀπολείψω αὐτώ. ἐνταῦθα δὴ
[207]   λέγειν; καὶ ἐγὼ αὖ ἔλεγον  ὅτι   οὐκ εἰδείην· δ᾽ εἶπεν,
[195]   μοι τεκμηρίῳ τὴν ἁπλότητα ἀποφαίνειν,  ὅτι   οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει, ἀλλ᾽
[180]   τοῦ θεοῦ. πάντες γὰρ ἴσμεν  ὅτι   οὐκ ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος Ἀφροδίτη.
[216]   ἄνδρες συμπόται, σωφροσύνης; ἴστε  ὅτι   οὔτε εἴ τις καλός ἐστι
[202]   λόγον δοῦναι οὐκ οἶσθ᾽ ἔφη,  ὅτι   οὔτε ἐπίστασθαί ἐστιν (ἄλογον γὰρ
[197]   μοί τι καὶ ἔμμετρον εἰπεῖν,  ὅτι   οὗτός ἐστιν ποιῶν εἰρήνην
[173]   φίλτατε, καὶ δῆλόν γε δὴ  ὅτι   οὕτω διανοούμενος καὶ περὶ ἐμαυτοῦ
[193]   ἁπάντων καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν,  ὅτι   οὕτως ἂν ἡμῶν τὸ γένος
[174]   ἐπὶ δεῖπνον; κἀγώ, ἔφη, εἶπον  ὅτι   Οὕτως ὅπως ἂν σὺ κελεύῃς.
[217]   καὶ ἐπειδὴ ἐβούλετο ἀπιέναι, σκηπτόμενος  ὅτι   ὀψὲ εἴη, προσηνάγκασα αὐτὸν μένειν.
[173]   συνουσία αὕτη. κἀγὼ εἶπον  ὅτι·   Παίδων ὄντων ἡμῶν ἔτι, ὅτε
[210]   νόμοις καλὸν καὶ τοῦτ᾽ ἰδεῖν  ὅτι   πᾶν αὐτὸ αὑτῷ ξυγγενές ἐστιν,
[172]   ταύτῃ οὔ; κἀγὼ εἶπον  ὅτι·   Παντάπασιν ἔοικέ σοι οὐδὲν διηγεῖσθαι
[179]   καὶ εἰς μακάρων νήσους ἀπέπεμψαν,  ὅτι   πεπυσμένος παρὰ τῆς μητρὸς ὡς
[205]   δ᾽ ἐγώ. Ὥσπερ τόδε, οἶσθ᾽  ὅτι   ποίησίς ἐστί τι πολύ·
[196]   δὴ πρέπει ἡμᾶς μαρτυρίῳ χρῆσθαι,  ὅτι   ποιητὴς Ἔρως ἀγαθὸς ἐν
[216]   πάσχοιμι· ἀναγκάζει γάρ με ὁμολογεῖν  ὅτι   πολλοῦ ἐνδεὴς ὢν αὐτὸς ἔτι
[172]   ἐγώ, Γλαύκων; οὐκ οἶσθ᾽  ὅτι   πολλῶν ἐτῶν Ἀγάθων ἐνθάδε οὐκ
[216]   αὖ τοῦτο γένοιτο, εὖ οἶδα  ὅτι   πολὺ μεῖζον ἂν ἀχθοίμην, ὥστε
[206]   Μαντείας, ἦν δ᾽ ἐγώ, δεῖται  ὅτι   ποτε λέγεις, καὶ οὐ μανθάνω.
[199]   ἔδοξας καθηγήσασθαι τοῦ λόγου, λέγων  ὅτι   πρῶτον μὲν δέοι αὐτὸν ἐπιδεῖξαι
[213]   κεφαλήν, καὶ μή μοι μέμφηται  ὅτι   σὲ μὲν ἀνέδησα, αὐτὸν δὲ
[219]   σὺ δὲ αὐτὸς οὕτω βουλεύου  ὅτι   σοί τε ἄριστον καὶ ἐμοὶ
[200]   ἔχω, εἴποιμεν ἂν αὐτῷ  ὅτι   σύ, ἄνθρωπε, (πλοῦτον κεκτημένος
[220]   καὶ θαυμάζοντες ἄλλος ἄλλῳ ἔλεγεν,  ὅτι   Σωκράτης ἐξ ἑωθινοῦ φροντίζων τι
[216]   δηλώσω, ἐπείπερ ἠρξάμην. ὁρᾶτε γὰρ  ὅτι   Σωκράτης ἐρωτικῶς διάκειται τῶν καλῶν
[175]   τινα τῶν παίδων ἥκειν ἀγγέλλοντα  ὅτι·   Σωκράτης οὗτος ἀναχωρήσας ἐν τῷ
[210]   καλούς, ἔπειτα δὲ αὐτὸν κατανοῆσαι  ὅτι   τὸ κάλλος (τὸ ἐπὶ ὁτῳοῦν
[190]   τρία (τὰ γένη καὶ τοιαῦτα,  ὅτι   τὸ μὲν ἄρρεν ἦν τοῦ
[201]   γάρ σε οὑτωσί πως εἰπεῖν,  ὅτι   τοῖς θεοῖς κατεσκευάσθη τὰ πράγματα
[187]   γὰρ ἥκει αὐτὸς λόγος,  ὅτι   τοῖς μὲν κοσμίοις τῶν ἀνθρώπων,
[199]   ὡς κάλλιστος καὶ ἄριστος, δῆλον  ὅτι   τοῖς μὴ γιγνώσκουσιν· οὐ γὰρ
[180]   οἱ θεοὶ διαφερόντως αὐτὸν ἐτίμησαν,  ὅτι   τὸν ἐραστὴν οὕτω περὶ πολλοῦ
[214]   ὧν ἄρτι εἶπεν; οἶσθα  ὅτι   τοὐναντίον ἐστὶ πᾶν
[214]   ἐπιλαβοῦ, ἂν βούλῃ, καὶ εἰπὲ  ὅτι   τοῦτο ψεύδομαι· ἑκὼν γὰρ εἶναι
[212]   πειρῶμαι καὶ τοὺς ἄλλους πείθειν  ὅτι   τούτου τοῦ κτήματος τῇ ἀνθρωπείᾳ
[176]   ἐγὼ μὲν οὖν λέγω ὑμῖν  ὅτι   τῷ ὄντι πάνυ χαλεπῶς ἔχω
[176]   (κατάδηλον γεγονέναι ἐκ τῆς ἰατρικῆς,  ὅτι   χαλεπὸν τοῖς ἀνθρώποις μέθη
[219]   (αὐτὸν εὐπόρουν. εὖ γὰρ ᾔδη  ὅτι   χρήμασί γε πολὺ μᾶλλον ἄτρωτος
[220]   μοι οὔτε μέμψῃ οὔτε ἐρεῖς  ὅτι   ψεύδομαι· ἀλλὰ γὰρ τῶν στρατηγῶν
[219]   ταῦτα αὖ, Σώκρατες, ἐρεῖς  ὅτι   ψεύδομαι. ποιήσαντος δὲ δὴ ταῦτα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | BCS - Bibliotheca Classica Selecta

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2005