Page |
[198] |
Ἐρυξίμαχον,
μαντικῶς
μοι
δοκεῖς
εἰρηκέναι,
|
ὅτι |
Ἀγάθων
εὖ
ἐρεῖ·
τὸ
δὲ |
[198] |
ἃ
νῦν
δὴ
ἔλεγον
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
Ἀγάθων
θαυμαστῶς
ἐροῖ,
ἐγὼ
δ᾽ |
[207] |
δὲ
ταύτῃ
μόνον
τῇ
γενέσει,
|
ὅτι |
ἀεὶ
καταλείπει
ἕτερον
νέον
ἀντὶ |
[206] |
τί
δὴ
οὖν
τῆς
γεννήσεως;
|
ὅτι |
ἀειγενές
ἐστι
καὶ
ἀθάνατον
ὡς |
[208] |
ὅτι
καὶ
αἱ
ἐπιστῆμαι
~(μὴ
|
ὅτι |
αἱ
μὲν
γίγνονται,
αἱ
δὲ |
[213] |
ὑμεῖς
~(γελᾶτε,
ὅμως
εὖ
οἶδ᾽
|
ὅτι |
ἀληθῆ
λέγω.
ἀλλά
μοι
λέγετε |
[175] |
τοὺς
ἄλλους
ἑστιᾶτε.
πάντως
παρατίθετε
|
ὅτι |
ἂν
βούλησθε,
ἐπειδάν
τις
ὑμῖν |
[172] |
ἐπιμελὲς
πεποίημαι
ἑκάστης
ἡμέρας
εἰδέναι
|
ὅτι |
ἂν
λέγῃ
ἢ
πράττῃ
οὐδέπω |
[201] |
Οὐκ
εὐφημήσεις;
ἔφη·
ἢ
οἴει,
|
ὅτι |
ἂν
μὴ
καλὸν
ᾖ,
ἀναγκαῖον |
[179] |
ἐθέλουσιν
οἱ
ἐρῶντες,
οὐ
μόνον
|
ὅτι |
ἄνδρες,
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
γυναῖκες. |
[215] |
δ᾽
ἐκείνου
τοσοῦτον
μόνον
διαφέρεις,
|
ὅτι |
ἄνευ
ὀργάνων
ψιλοῖς
λόγοις
ταὐτὸν |
[195] |
ἡμεῖς
χρησόμεθα
τεκμηρίῳ
περὶ
Ἔρωτα
|
ὅτι |
ἁπαλός.
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
γῆς |
[185] |
οὗτος
τὸ
καθ᾽
αὑτὸν
δεδηλωκέναι,
|
ὅτι |
ἀρετῆς
γ᾽
ἕνεκα
καὶ
τοῦ |
[182] |
κἂν
αἰσχίους
ἄλλων
ὦσι,
καὶ
|
ὅτι |
αὖ
ἡ
παρακέλευσις
τῷ
ἐρῶντι |
[198] |
ἐξεπλάγη
ἀκούων;
ἐπεὶ
ἔγωγε
ἐνθυμούμενος
|
ὅτι |
αὐτὸς
οὐχ
οἷός
τ᾽
ἔσομαι |
[214] |
πολλῶν
ἀντάξιος
ἄλλων·
ἐπίταττε
οὖν
|
ὅτι |
βούλει.
Ἄκουσον
δή,
εἰπεῖν
τὸν |
[200] |
ἄλλο
τι
λέγεις
ἢ
τόδε,
|
ὅτι |
βούλομαι
τὰ
νῦν
παρόντα
καὶ |
[204] |
τί
ἐρᾷ;
καὶ
ἐγὼ
εἶπον
|
ὅτι· |
Γενέσθαι
αὑτῷ.
Ἀλλ᾽
ἐπιποθεῖ,
ἔφη, |
[186] |
Ἔρωτα
δοκεῖ
μοι
καλῶς
διελέσθαι.
|
ὅτι |
δὲ
οὐ
μόνον
ἐστὶν
ἐπὶ |
[178] |
τοῦτο
καὶ
τὸν
ἐρώμενον
ὁρῶμεν,
|
ὅτι |
διαφερόντως
τοὺς
ἐραστὰς
αἰσχύνεται,
ὅταν |
[207] |
εἶπον,
παρὰ
σὲ
ἥκω,
γνοὺς
|
ὅτι |
διδασκάλων
δέομαι.
ἀλλά
μοι
λέγε |
[190] |
δὴ
ὁ
Ζεὺς
ἐννοήσας
λέγει
|
ὅτι· |
Δοκῶ
μοι,
ἔφη,
ἔχειν
μηχανήν, |
[200] |
ἐπιθυμήσειεν;
ἀλλ᾽
ὅταν
τις
λέγῃ
|
ὅτι |
ἐγὼ
ὑγιαίνων
βούλομαι
καὶ
ὑγιαίνειν, |
[222] |
γενέσθαι
ἐπὶ
τῇ
παρρησίᾳ
αὐτοῦ,
|
ὅτι |
ἐδόκει
ἔτι
ἐρωτικῶς
ἔχειν
τοῦ |
[216] |
ἔτι
γε
νῦν
ξύνοιδ᾽
ἐμαυτῷ
|
ὅτι |
εἰ
ἐθέλοιμι
παρέχειν
τὰ
ὦτα, |
[221] |
ὢν
παντὶ
καὶ
πάνυ
πόρρωθεν
|
ὅτι |
εἴ
τις
ἅψεται
τούτου
τοῦ |
[194] |
ἄγροικον
δοξάζων·
ἀλλ᾽
εὖ
οἶδα
|
ὅτι |
εἴ
τισιν
ἐντύχοις
οὓς
ἡγεῖο |
[187] |
ἀλλὰ
ἴσως
τόδε
ἐβούλετο
λέγειν,
|
ὅτι |
ἐκ
διαφερομένων
(πρότερον
τοῦ
ὀξέος |
[212] |
δὲ
Ἀριστοφάνη
λέγειν
τι
ἐπιχειρεῖν,
|
ὅτι |
ἐμνήσθη
αὐτοῦ
λέγων
ὁ
Σωκράτης |
[185] |
τοιοῦτος
τό
γε
αὑτοῦ
ἐπιδεῖξαι,
|
ὅτι |
ἕνεκα
χρημάτων
ὁτιοῦν
ἂν
ὁτῳοῦν |
[212] |
αὐτῷ;
ἢ
οὐκ
ἐνθυμῇ,
ἔφη,
|
ὅτι |
ἐνταῦθα
αὐτῷ
μοναχοῦ
γενήσεται,
ὁρῶντι |
[174] |
καλὸς
γεγενημένος.
καὶ
τὸν
εἰπεῖν
|
ὅτι· |
Ἐπὶ
δεῖπνον
εἰς
Ἀγάθωνος.
χθὲς |
[200] |
σκόπει
οὖν,
ὅταν
τοῦτο
λέγῃς,
|
ὅτι |
ἐπιθυμῶ
τῶν
παρόντων,
εἰ
ἄλλο |
[196] |
ταῦτα
λεκτέον·
τὸ
μὲν
μέγιστον
|
ὅτι |
Ἔρως
οὔτ᾽
ἀδικεῖ
οὔτ᾽
ἀδικεῖται |
[202] |
σοφόν,
ἀμαθές;
ἢ
οὐκ
ᾔσθησαι
|
ὅτι |
ἔστιν
τι
μεταξὺ
σοφίας
καὶ |
[199] |
μοι,
εἰ
ἐβούλου
καλῶς
ἀποκρίνασθαι,
|
ὅτι |
ἔστιν
ὑέος
γε
ἢ
θυγατρὸς |
[175] |
τὸν
Σωκράτη
καθίζεσθαι
καὶ
εἰπεῖν
|
ὅτι· |
Εὖ
ἂν
ἔχοι,
φάναι,
ὦ |
[204] |
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
ἔχω
ἀποκρίνασθαι,
|
ὅτι |
εὐδαίμων
ἔσται.
~(Κτήσει
γάρ,
ἔφη, |
[175] |
ἐν
τοῖς
προθύροις.
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
εὗρες
αὐτὸ
καὶ
ἔχεις·
οὐ |
[192] |
τοῦτο
γάρ
ἐστι
τὸ
αἴτιον,
|
ὅτι |
ἡ
ἀρχαία
φύσις
ἡμῶν
ἦν |
[177] |
εἰσηγεῖσθαι.
εἰπεῖν
οὖν
τὸν
Ἐρυξίμαχον
|
ὅτι· |
Ἡ
μέν
μοι
ἀρχὴ
τοῦ |
[195] |
τὸ
γῆρας,
ταχὺ
ὂν
δῆλον
|
ὅτι· |
θᾶττον
γοῦν
τοῦ
δέοντος
ἡμῖν |
[207] |
πολὺ
δὲ
τούτων
ἀτοπώτερον
ἔτι,
|
ὅτι |
καὶ
αἱ
ἐπιστῆμαι
~(μὴ
ὅτι |
[174] |
ὁρῶ
Σωκράτη
ἑπόμενον·
εἶπον
οὖν
|
ὅτι |
καὶ
αὐτὸς
μετὰ
Σωκράτους
ἥκοιμι, |
[206] |
Τί
δέ;
οὐ
προσθετέον,
ἔφη,
|
ὅτι |
καὶ
εἶναι
τὸ
ἀγαθὸν
αὑτοῖς |
[190] |
δὲ
ἀμφοτέρων
μετέχον
τῆς
σελήνης,
|
ὅτι |
καὶ
ἡ
σελήνη
ἀμφοτέρων
μετέχει· |
[189] |
οὖν
ἔφη
εἰπεῖν
τὸν
Ἀριστοφάνη
|
ὅτι· |
Καὶ
μάλ᾽
ἐπαύσατο,
οὐ
μέντοι |
[221] |
τοῦτο
ἐν
τοῖς
πρώτοις
παρέλιπον,
|
ὅτι |
καὶ
οἱ
λόγοι
αὐτοῦ
ὁμοιότατοί |
[183] |
ὥς
γε
λέγουσιν
οἱ
πολλοί,
|
ὅτι |
καὶ
ὀμνύντι
μόνῳ
συγγνώμη
παρὰ |
[212] |
Ἔρωτα
νόμισον
εἰρῆσθαι,
εἰ
δέ,
|
ὅτι |
καὶ
ὅπῃ
χαίρεις
ὀνομάζων,
τοῦτο |
[202] |
γ᾽
ἔοικεν.
Ὁρᾷς
οὖν,
ἔφη,
|
ὅτι |
καὶ
σὺ
ἔρωτα
οὐ
θεὸν |
[197] |
τὰ
πράγματα
Ἔρωτος
ἐγγενομένου,
δῆλον
|
ὅτι |
κάλλους
(αἴσχει
γὰρ
οὐκ
ἔνι |
[187] |
καὶ
σμικρὸν
προσέχοντι
τὸν
νοῦν
|
ὅτι |
κατὰ
ταὐτὰ
ἔχει
τούτοις,
ὥσπερ |
[207] |
ξύμπαν
τὸ
σῶμα.
καὶ
μὴ
|
ὅτι |
κατὰ
τὸ
σῶμα,
ἀλλὰ
καὶ |
[182] |
οὐ
ῥᾴδιον
κατανοῆσαι.
Ἐνθυμηθέντι
γὰρ
|
ὅτι |
λέγεται
κάλλιον
τὸ
φανερῶς
ἐρᾷν |
[179] |
ἧκεν,
αὐτὴν
δὲ
οὐ
δόντες,
|
ὅτι |
μαλθακίζεσθαι
ἐδόκει,
ἅτε
ὢν
κιθαρῳδός, |
[192] |
ἐπιθυμεῖτε,
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γενέσθαι
|
ὅτι |
μάλιστα
ἀλλήλοις,
ὥστε
καὶ
νύκτα |
[178] |
Φαῖδρον
ἀρξάμενον
ἐνθένδε
ποθὲν
λέγειν,
|
ὅτι |
μέγας
θεὸς
εἴη
ὁ
Ἔρως |
[178] |
οὐ
γὰρ
ἔγωγ᾽
ἔχω
εἰπεῖν
|
ὅτι |
μεῖζόν
ἐστιν
ἀγαθὸν
εὐθὺς
νέῳ |
[215] |
αὐτὸν
τῷ
σατύρῳ
τῷ
Μαρσύᾳ.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
τό
γε
εἶδος |
[194] |
μεστὸν
ἡγεῖ,
ὥστε
καὶ
ἀγνοεῖν
|
ὅτι |
νοῦν
ἔχοντι
ὀλίγοι
ἔμφρονες
πολλῶν |
[206] |
ἥ,
οὕτως
ἁπλοῦν
ἐστι
λέγειν
|
ὅτι |
οἱ
ἄνθρωποι
τἀγαθοῦ
ἐρῶσιν;
Ναί, |
[204] |
τοῦτό
γε
ἤδη
καὶ
παιδί,
|
ὅτι |
οἱ
μεταξὺ
τούτων
ἀμφοτέρων,
ὧν |
[173] |
ὑμᾶς
τε
τοὺς
ἑταίρους
ἐλεῶ,
|
ὅτι |
οἴεσθε
τὶ
ποιεῖν
(οὐδὲν
ποιοῦντες. |
[205] |
ὅμως,
ἦ
δ᾽
ἥ,
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
οὐ
καλοῦνται
ποιηταὶ
ἀλλὰ
ἄλλα |
[180] |
λόγον
διηγεῖτο.
εἰπεῖν
δ᾽
αὐτὸν
|
ὅτι· |
οὐ
καλῶς
μοι
δοκεῖ,
ὦ |
[212] |
καλεῖτε·
εἰ
δὲ
μή,
λέγετε
|
ὅτι |
οὐ
πίνομεν
ἀλλ᾽
ἀναπαυόμεθα
ἤδη. |
[197] |
τῶν
τεχνῶν
δημιουργίαν
οὐκ
ἴσμεν,
|
ὅτι |
οὗ
μὲν
ἂν
ὁ
θεὸς |
[192] |
τούτου
τύχητε·
ταῦτ᾽
ἀκούσας
ἴσμεν
|
ὅτι |
οὐδ᾽
ἂν
εἷς
ἐξαρνηθείη
οὐδ᾽ |
[216] |
θαυμασίαν
ἔχει.
εὖ
γὰρ
ἴστε
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ὑμῶν
(τοῦτον
γιγνώσκει·
ἀλλὰ |
[221] |
τε
αὐτοῖς
θαρρεῖν,
καὶ
ἔλεγον
|
ὅτι |
οὐκ
ἀπολείψω
αὐτώ.
ἐνταῦθα
δὴ |
[207] |
λέγειν;
καὶ
ἐγὼ
αὖ
ἔλεγον
|
ὅτι |
οὐκ
εἰδείην·
ἣ
δ᾽
εἶπεν, |
[195] |
μοι
τεκμηρίῳ
τὴν
ἁπλότητα
ἀποφαίνειν,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐπὶ
σκληροῦ
βαίνει,
ἀλλ᾽ |
[180] |
τοῦ
θεοῦ.
πάντες
γὰρ
ἴσμεν
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ
Ἔρωτος
Ἀφροδίτη. |
[216] |
ὦ
ἄνδρες
συμπόται,
σωφροσύνης;
ἴστε
|
ὅτι |
οὔτε
εἴ
τις
καλός
ἐστι |
[202] |
λόγον
δοῦναι
οὐκ
οἶσθ᾽
ἔφη,
|
ὅτι |
οὔτε
ἐπίστασθαί
ἐστιν
(ἄλογον
γὰρ |
[197] |
μοί
τι
καὶ
ἔμμετρον
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
ποιῶν
εἰρήνην |
[173] |
φίλτατε,
καὶ
δῆλόν
γε
δὴ
|
ὅτι |
οὕτω
διανοούμενος
καὶ
περὶ
ἐμαυτοῦ |
[193] |
ἁπάντων
καὶ
ἀνδρῶν
καὶ
γυναικῶν,
|
ὅτι |
οὕτως
ἂν
ἡμῶν
τὸ
γένος |
[174] |
ἐπὶ
δεῖπνον;
κἀγώ,
ἔφη,
εἶπον
|
ὅτι |
Οὕτως
ὅπως
ἂν
σὺ
κελεύῃς. |
[217] |
καὶ
ἐπειδὴ
ἐβούλετο
ἀπιέναι,
σκηπτόμενος
|
ὅτι |
ὀψὲ
εἴη,
προσηνάγκασα
αὐτὸν
μένειν. |
[173] |
ἡ
συνουσία
αὕτη.
κἀγὼ
εἶπον
|
ὅτι· |
Παίδων
ὄντων
ἡμῶν
ἔτι,
ὅτε |
[210] |
νόμοις
καλὸν
καὶ
τοῦτ᾽
ἰδεῖν
|
ὅτι |
πᾶν
αὐτὸ
αὑτῷ
ξυγγενές
ἐστιν, |
[172] |
ταύτῃ
ἢ
οὔ;
κἀγὼ
εἶπον
|
ὅτι· |
Παντάπασιν
ἔοικέ
σοι
οὐδὲν
διηγεῖσθαι |
[179] |
καὶ
εἰς
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψαν,
|
ὅτι |
πεπυσμένος
παρὰ
τῆς
μητρὸς
ὡς |
[205] |
δ᾽
ἐγώ.
Ὥσπερ
τόδε,
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
ποίησίς
ἐστί
τι
πολύ·
ἡ |
[196] |
δὴ
πρέπει
ἡμᾶς
μαρτυρίῳ
χρῆσθαι,
|
ὅτι |
ποιητὴς
ὁ
Ἔρως
ἀγαθὸς
ἐν |
[216] |
πάσχοιμι·
ἀναγκάζει
γάρ
με
ὁμολογεῖν
|
ὅτι |
πολλοῦ
ἐνδεὴς
ὢν
αὐτὸς
ἔτι |
[172] |
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων;
οὐκ
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
πολλῶν
ἐτῶν
Ἀγάθων
ἐνθάδε
οὐκ |
[216] |
αὖ
τοῦτο
γένοιτο,
εὖ
οἶδα
|
ὅτι |
πολὺ
μεῖζον
ἂν
ἀχθοίμην,
ὥστε |
[206] |
Μαντείας,
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
δεῖται
|
ὅτι |
ποτε
λέγεις,
καὶ
οὐ
μανθάνω. |
[199] |
ἔδοξας
καθηγήσασθαι
τοῦ
λόγου,
λέγων
|
ὅτι |
πρῶτον
μὲν
δέοι
αὐτὸν
ἐπιδεῖξαι |
[213] |
κεφαλήν,
καὶ
μή
μοι
μέμφηται
|
ὅτι |
σὲ
μὲν
ἀνέδησα,
αὐτὸν
δὲ |
[219] |
σὺ
δὲ
αὐτὸς
οὕτω
βουλεύου
|
ὅτι |
σοί
τε
ἄριστον
καὶ
ἐμοὶ |
[200] |
ἃ
ἔχω,
εἴποιμεν
ἂν
αὐτῷ
|
ὅτι |
σύ,
ὦ
ἄνθρωπε,
(πλοῦτον
κεκτημένος |
[220] |
καὶ
θαυμάζοντες
ἄλλος
ἄλλῳ
ἔλεγεν,
|
ὅτι |
Σωκράτης
ἐξ
ἑωθινοῦ
φροντίζων
τι |
[216] |
δηλώσω,
ἐπείπερ
ἠρξάμην.
ὁρᾶτε
γὰρ
|
ὅτι |
Σωκράτης
ἐρωτικῶς
διάκειται
τῶν
καλῶν |
[175] |
τινα
τῶν
παίδων
ἥκειν
ἀγγέλλοντα
|
ὅτι· |
Σωκράτης
οὗτος
ἀναχωρήσας
ἐν
τῷ |
[210] |
καλούς,
ἔπειτα
δὲ
αὐτὸν
κατανοῆσαι
|
ὅτι |
τὸ
κάλλος
(τὸ
ἐπὶ
ὁτῳοῦν |
[190] |
τρία
(τὰ
γένη
καὶ
τοιαῦτα,
|
ὅτι |
τὸ
μὲν
ἄρρεν
ἦν
τοῦ |
[201] |
γάρ
σε
οὑτωσί
πως
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
τοῖς
θεοῖς
κατεσκευάσθη
τὰ
πράγματα |
[187] |
γὰρ
ἥκει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
|
ὅτι |
τοῖς
μὲν
κοσμίοις
τῶν
ἀνθρώπων, |
[199] |
ὡς
κάλλιστος
καὶ
ἄριστος,
δῆλον
|
ὅτι |
τοῖς
μὴ
γιγνώσκουσιν·
οὐ
γὰρ |
[180] |
οἱ
θεοὶ
διαφερόντως
αὐτὸν
ἐτίμησαν,
|
ὅτι |
τὸν
ἐραστὴν
οὕτω
περὶ
πολλοῦ |
[214] |
ὧν
ἄρτι
εἶπεν;
ἢ
οἶσθα
|
ὅτι |
τοὐναντίον
ἐστὶ
πᾶν
ἢ
ὃ |
[214] |
ἐπιλαβοῦ,
ἂν
βούλῃ,
καὶ
εἰπὲ
|
ὅτι |
τοῦτο
ψεύδομαι·
ἑκὼν
γὰρ
εἶναι |
[212] |
πειρῶμαι
καὶ
τοὺς
ἄλλους
πείθειν
|
ὅτι |
τούτου
τοῦ
κτήματος
τῇ
ἀνθρωπείᾳ |
[176] |
ἐγὼ
μὲν
οὖν
λέγω
ὑμῖν
|
ὅτι |
τῷ
ὄντι
πάνυ
χαλεπῶς
ἔχω |
[176] |
(κατάδηλον
γεγονέναι
ἐκ
τῆς
ἰατρικῆς,
|
ὅτι |
χαλεπὸν
τοῖς
ἀνθρώποις
ἡ
μέθη |
[219] |
(αὐτὸν
εὐπόρουν.
εὖ
γὰρ
ᾔδη
|
ὅτι |
χρήμασί
γε
πολὺ
μᾶλλον
ἄτρωτος |
[220] |
μοι
οὔτε
μέμψῃ
οὔτε
ἐρεῖς
|
ὅτι |
ψεύδομαι·
ἀλλὰ
γὰρ
τῶν
στρατηγῶν |
[219] |
ταῦτα
αὖ,
ὦ
Σώκρατες,
ἐρεῖς
|
ὅτι |
ψεύδομαι.
ποιήσαντος
δὲ
δὴ
ταῦτα |