Page |
[191] |
οἱ
τέττιγες.
μετέθηκέ
τε
οὖν
|
οὕτω |
αὐτῶν
εἰς
τὸ
πρόσθεν
καὶ |
[219] |
ὡς
διανοοῦμαι·
σὺ
δὲ
αὐτὸς
|
οὕτω |
βουλεύου
ὅτι
σοί
τε
ἄριστον |
[204] |
μὲν
γὰρ
δὴ
τοιοῦτος
καὶ
|
οὕτω |
γεγονὼς
ὁ
Ἔρως,
ἔστι
δὲ |
[202] |
μηδὲ
ὃ
μὴ
ἀγαθόν,
κακόν.
|
οὕτω |
δὲ
καὶ
τὸν
Ἔρωτα
ἐπειδὴ |
[180] |
ἐτίμησαν,
εἰς
μακάρων
νήσους
ἀποπέμψαντες.
|
οὕτω |
δὴ
ἔγωγέ
φημι
Ἔρωτα
θεῶν |
[173] |
πορευομένοις
καὶ
λέγειν
καὶ
ἀκούειν.
|
οὕτω |
δὴ
ἰόντες
ἅμα
τοὺς
λόγους |
[184] |
μὴ
κολακείαν
εἶναι
μηδὲ
ἐπονείδιστον,
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
ἄλλη
μία
μόνη |
[195] |
οὗ
ἂν
ὁ
λόγος
ᾖ.
|
οὕτω |
δὴ
τὸν
Ἔρωτα
καὶ
ἡμᾶς |
[221] |
ἑταῖρος·
σχεδὸν
γάρ
τι
τῶν
|
οὕτω |
διακειμένων
ἐν
τῷ
πολέμῳ
οὐδὲ |
[173] |
καὶ
δῆλόν
γε
δὴ
ὅτι
|
οὕτω |
διανοούμενος
καὶ
περὶ
ἐμαυτοῦ
καὶ |
[223] |
τὴν
ἄλλην
ἡμέραν
διατρίβειν,
καὶ
|
οὕτω |
διατρίψαντα
εἰς
ἑσπέραν
οἴκοι
ἀναπαύεσθαι. |
[201] |
δοκεῖ
οὖν
μοι
ῥᾷστον
εἶναι
|
οὕτω |
διελθεῖν,
ὥς
ποτέ
με
ἡ |
[216] |
τουτουῒ
τοῦ
Μαρσύου
πολλάκις
δὴ
|
~(οὕτω |
διετέθην
ὥστε
μοι
δόξαι
μὴ |
[194] |
φάναι,
οὐ
δή
πού
με
|
οὕτω |
θεάτρου
μεστὸν
ἡγεῖ,
ὥστε
καὶ |
[216] |
ποτ᾽
εἶδον,
καί
μοι
ἔδοξεν
|
οὕτω |
θεῖα
καὶ
~(χρυσᾶ
εἶναι
καὶ |
[186] |
ἀνθρώπων,
(τοῖς
δ᾽
ἀκολάστοις
αἰσχρόν,
|
οὕτω |
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
σώμασιν |
[179] |
ἐκείνης
ἀνεῖσαν
ἀγασθέντες
(τῷ
ἔργῳ·
|
οὕτω |
καὶ
θεοὶ
τὴν
περὶ
τὸν |
[183] |
γὰρ
ὅρκον
οὔ
φασιν
εἶναι·
|
οὕτω |
(καὶ
οἱ
θεοὶ
καὶ
οἱ |
[198] |
ὁστισοῦν,
μέλλων
λέξειν
μετὰ
καλὸν
|
οὕτω |
καὶ
παντοδαπὸν
λόγον
ῥηθέντα;
καὶ |
[179] |
ἢ
μὴ
βοηθῆσαι
κινδυνεύοντι-
οὐδεὶς
|
οὕτω |
κακὸς,
ὅντινα
οὐκ
ἂν
αὐτὸς |
[179] |
καὶ
τοῦτ᾽
ἐργασαμένη
τὸ
ἔργον
|
οὕτω |
καλὸν
ἔδοξεν
ἐργάσασθαι
οὐ
μόνον |
[174] |
καὶ
ἐρέσθαι
αὐτὸν
ὅποι
ἴοι
|
οὕτω |
καλὸς
γεγενημένος.
καὶ
τὸν
εἰπεῖν |
[178] |
οὔτε
συγγένεια
οἵα
τε
ἐμποιεῖν
|
οὕτω |
καλῶς
οὔτε
τιμαὶ
οὔτε
πλοῦτος |
[222] |
Ἀλκιβιάδη.
οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε
|
οὕτω |
κομψῶς
κύκλῳ
περιβαλλόμενος
ἀφανίσαι
ἐνεχείρεις |
[185] |
τοῦτο
δὲ
αὖ
πάντων
κάλλιστον·
|
οὕτω |
πᾶν>
πάντως
γε
καλὸν
ἀρετῆς |
[180] |
αὐτὸν
ἐτίμησαν,
ὅτι
τὸν
ἐραστὴν
|
οὕτω |
περὶ
πολλοῦ
ἐποιεῖτο.
Αἰσχύλος
δὲ |
[176] |
ἐν
τῷ
παρόντι
συνουσίαν,
ἀλλ᾽
|
οὕτω |
πίνοντας
πρὸς
ἡδονήν.
Ἐπειδὴ
τοίνυν, |
[214] |
ἄλλον
ἐπαινέσαιμι
σοῦ
παρόντος.
Ἀλλ᾽
|
οὕτω |
ποίει,
φάναι
τὸν
Ἐρυξίμαχον,
εἰ |
[178] |
(Ἡσιόδῳ
δὲ
καὶ
Ἀκουσίλεως
ὁμολογεῖ.
|
οὕτω |
πολλαχόθεν
ὁμολογεῖται
ὁ
Ἔρως
ἐν |
[188] |
τείνει
πρὸς
θέμιν
καὶ
ἀσέβειαν.
|
οὕτω |
πολλὴν
καὶ
μεγάλην,
μᾶλλον
δὲ |
[175] |
γε
παρὰ
σοῦ
νέου
ὄντος
|
οὕτω |
σφόδρα
ἐξέλαμψεν
καὶ
ἐκφανὴς
ἐγένετο |
[183] |
οὐδείς,
ἐμποδίζοιτο
ἂν
μὴ
πράττειν
|
οὕτω |
τὴν
πρᾶξιν
καὶ
ὑπὸ
φίλων |
[214] |
τοῦτον
τῷ
ἐπὶ
δεξιὰ
καὶ
|
οὕτω |
τοὺς
ἄλλους.
Ἀλλά,
φάναι,
ὦ |
[175] |
οὖν
κινεῖτε,
ἀλλ᾽
ἐᾶτε.
Ἀλλ᾽
|
οὕτω |
χρὴ
ποιεῖν,
εἰ
σοὶ
δοκεῖ, |