| Page |
|---|
| [198] |
ἐάν
τε
μή·
εἰ
δὲ
|
ψευδῆ, |
οὐδὲν
ἄρ᾽
ἦν
πρᾶγμα.
προυρρήθη |
| [220] |
οὔτε
μέμψῃ
οὔτε
ἐρεῖς
ὅτι
|
ψεύδομαι· |
ἀλλὰ
γὰρ
τῶν
στρατηγῶν
πρὸς |
| [214] |
βούλῃ,
καὶ
εἰπὲ
ὅτι
τοῦτο
|
ψεύδομαι· |
ἑκὼν
γὰρ
εἶναι
οὐδὲν
~(ψεύσομαι. |
| [219] |
αὖ,
ὦ
Σώκρατες,
ἐρεῖς
ὅτι
|
ψεύδομαι. |
ποιήσαντος
δὲ
δὴ
ταῦτα
ἐμοῦ |
| [217] |
προσέχετε
τὸν
νοῦν,
καὶ
εἰ
|
ψεύδομαι, |
Σώκρατες,
ἐξέλεγχε.
συνεγιγνόμην
γάρ,
ὦ |
| [192] |
δή
τινες
αὐτοὺς
ἀναισχύντους
εἶναι,
|
ψευδόμενοι· |
οὐ
γὰρ
ὑπ᾽
ἀναισχυντίας
τοῦτο |
| [215] |
ψεύδομαι·
ἑκὼν
γὰρ
εἶναι
οὐδὲν
|
~(ψεύσομαι. |
ἐὰν
μέντοι
ἀναμιμνῃσκόμενος
ἄλλο
ἄλλοθεν |
| [191] |
ξύμβολον,
ἅτε
τετμημένος
ὥσπερ
αἱ
|
ψῆτται, |
ἐξ
ἑνὸς
δύο.
ζητεῖ
δὴ |
| [177] |
Ἐρυξίμαχε,
φάναι
τὸν
Σωκράτη,
ἐναντία
|
ψηφιεῖται. |
οὔτε
γὰρ
ἄν
που
ἐγὼ |
| [215] |
μόνον
διαφέρεις,
ὅτι
ἄνευ
ὀργάνων
|
ψιλοῖς |
λόγοις
ταὐτὸν
(τοῦτο
ποιεῖς.
ἡμεῖς |
| [182] |
καὶ
νομίμως
ὁτιοῦν
πρᾶγμα>
πραττόμενον
|
ψόγον |
ἂν
δικαίως
φέροι.
καὶ
δὴ |
| [212] |
τὴν
αὔλειον
θύραν
κρουομένην
πολὺν
|
ψόφον |
παρασχεῖν
ὡς
κωμαστῶν,
καὶ
αὐλητρίδος |
| [189] |
κόσμιον
τοῦ
σώματος
ἐπιθυμεῖ
τοιούτων
|
ψόφων |
καὶ
γαργαλισμῶν,
οἷον
καὶ
ὁ |
| [213] |
ἀλλὰ
φέρε,
παῖ,
φάναι,
τὸν
|
ψυκτῆρα |
ἐκεῖνον,
ἰδόντα
αὐτὸν
~(πλέον
ἢ |
| [195] |
αὖ
ἑξῆς
ἐν
πάσαις
ταῖς
|
ψυχαῖς, |
ἀλλ᾽
ᾗτινι
ἂν
σκληρὸν
ἦθος |
| [195] |
οἰκεῖ.
ἐν
γὰρ
ἤθεσι
καὶ
|
ψυχαῖς |
θεῶν
καὶ
ἀνθρώπων
τὴν
οἴκησιν |
| [210] |
δὲ
ταῦτα
τὸ
ἐν
ταῖς
|
ψυχαῖς |
κάλλος
τιμιώτερον
ἡγήσασθαι
τοῦ
ἐν |
| [209] |
οὖν,
ἔφη,
οἳ
ἐν
ταῖς
|
ψυχαῖς |
κυοῦσιν
ἔτι
μᾶλλον
ἢ
ἐν |
| [186] |
οὐ
μόνον
ἐστὶν
ἐπὶ
ταῖς
|
ψυχαῖς |
τῶν
ἀνθρώπων
πρὸς
τοὺς
καλοὺς |
| [220] |
ἐξενεγκάμενοι
ἅμα
μὲν
ἐν
τῷ
|
ψύχει |
καθηῦδον,
ἅμα
δ᾽
ἐφύλαττον
αὐτὸν |
| [192] |
ἄλλο
τι
βουλομένη
ἑκατέρου
ἡ
|
ψυχὴ |
(δήλη
ἐστίν,
ὃ
οὐ
δύναται |
| [196] |
(καὶ
ἀπηνθηκότι
καὶ
σώματι
καὶ
|
ψυχῇ |
καὶ
ἄλλῳ
ὁτῳοῦν
οὐκ
ἐνίζει |
| [209] |
ἅτε
κυῶν,
καὶ
ἂν
ἐντύχῃ
|
ψυχῇ |
καλῇ
καὶ
γενναίᾳ
καὶ
εὐφυεῖ, |
| [215] |
ἔπασχον,
οὐδ᾽
ἐτεθορύβητό
μου
ἡ
|
ψυχὴ |
οὐδ᾽
ἠγανάκτει
ὡς
ἀνδραποδωδῶς
διακειμένου· |
| [209] |
ἢ
ἐν
τοῖς
σώμασιν,
ἃ
|
ψυχῇ |
προσήκει
καὶ
κυῆσαι
καὶ
τεκεῖν· |
| [179] |
ἐξ
Ἅιδου
ἀνεῖναι
πάλιν
τὴν
|
ψυχήν, |
ἀλλὰ
τὴν
ἐκείνης
ἀνεῖσαν
ἀγασθέντες |
| [218] |
τις
δηχθείη—
τὴν
καρδίαν
ἢ
|
ψυχὴν |
γὰρ
ἢ
ὅ
τι
δεῖ |
| [209] |
ποριζόμενοι·
οἱ
δὲ
κατὰ
τὴν
|
~(ψυχήν— |
εἰσὶ
γὰρ
οὖν,
ἔφη,
οἳ |
| [209] |
ἐκ
(νέου
ἐγκύμων
ᾖ
τὴν
|
ψυχήν |
θεῖος
ὢν,
καὶ
ἡκούσης
τῆς |
| [206] |
τὸ
σῶμα
καὶ
κατὰ
τὴν
|
ψυχήν, |
καὶ
ἐπειδὰν
ἔν
τινι
ἡλικίᾳ |
| [206] |
τὸ
σῶμα
καὶ
κατὰ
τὴν
|
ψυχήν. |
Μαντείας,
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
δεῖται |
| [207] |
σῶμα,
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ
τὴν
|
ψυχὴν |
οἱ
τρόποι,
τὰ
ἤθη,
δόξαι, |
| [210] |
καὶ
ἐὰν
ἐπιεικὴς
ὢν
τὴν
|
ψυχήν |
τις
κἂν
σμικρὸν
ἄνθος
(ἔχῃ, |
| [182] |
διὰ
τὴν
τῶν
θεμένων
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀργίαν.
ἐνθάδε
δὲ
πολὺ
τούτων |
| [183] |
τοῦ
σώματος
μᾶλλον
ἢ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐρῶν·
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
μόνιμός |
| [196] |
πάντῃ
περιπτύσσεσθαι
οὐδὲ
διὰ
πάσης
|
ψυχῆς |
καὶ
εἰσιὼν
τὸ
πρῶτον
λανθάνειν |
| [218] |
οἳ
ἔχονται
ἐχίδνης
ἀγριώτερον,
νέου
|
ψυχῆς |
μὴ
ἀφυοῦς
ὅταν
λάβωνται,
καὶ |
| [181] |
οἷ
τελευτᾷ
κακίας
καὶ
ἀρετῆς
|
ψυχῆς |
τε
πέρι
καὶ
σώματος.
οἱ |
| [188] |
τά
τε
θερμὰ
καὶ
τὰ
|
ψυχρὰ |
καὶ
ξηρὰ
καὶ
ὑγρά,
καὶ |
| [186] |
ἔστι
δὲ
ἔχθιστα
τὰ
ἐναντιώτατα,
|
ψυχρὸν |
θερμῷ,
πικρὸν
γλυκεῖ,
ξηρὸν
ὑγρῷ, |
| [181] |
τῶν
σωμάτων
μᾶλλον
ἢ
τῶν
|
ψυχῶν, |
ἔπειτα
ὡς
ἂν
δύνωνται
ἀνοητοτάτων, |
