Alphabétiquement     [«   »]
καθορῶσι 1
Καὶ 13
καί 12
καὶ 1428
Καιάδαν 1
καίπερ 2
καιροὶ 1
Fréquences     [«    »]
584 δὲ
393 τε
367 τῶν
1428 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

καὶ


Livre, Chap.
[1, 70]   τὸ πράσσειν τι ὑπὲρ αὐτῆς.  καὶ   μὲν ἂν ἐπινοήσαντες μὴ
[1, 138]   πλεῖστον τοῦ γενησομένου ἄριστος εἰκαστής·  καὶ   μὲν μετὰ χεῖρας ἔχοι,
[1, 40]   τι δρῶντας δεχόμενοι τιμωρήσετε, φανεῖται  καὶ   τῶν ὑμετέρων οὐκ ἐλάσσω
[1, 139]   Λακεδαίμονος, Ῥαμφίου τε καὶ Μελησίππου  καὶ   Ἀγησάνδρου, καὶ λεγόντων ἄλλο μὲν
[1, 117]   τεσσαράκοντα μὲν αἱ μετὰ Θουκυδίδου  καὶ   Ἅγνωνος καὶ Φορμίωνος νῆες, εἴκοσι
[1, 62]   πρὸς Ὀλύνθου ἐν τῷ ἰσθμῷ,  καὶ   ἀγορὰν ἔξω τῆς πόλεως ἐπεποίηντο.
[1, 127]   γὰρ δυνατώτατος τῶν καθ' ἑαυτὸν  καὶ   ἄγων τὴν πολιτείαν ἠναντιοῦτο πάντα
[1, 67]   ὅτι σπονδάς τε λελυκότες εἶεν  καὶ   ἀδικοῖεν τὴν Πελοπόννησον. Αἰγινῆταί τε
[1, 121]   ἔργῳ ἐλλείπομεν. ~Ἡμεῖς δὲ νῦν  καὶ   ἀδικούμενοι τὸν πόλεμον ἐγείρομεν καὶ
[1, 18]   ὁμαιχμία, ἔπειτα διενεχθέντες οἱ Λακεδαιμόνιοι  καὶ   Ἀθηναῖοι ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ξυμμάχων
[1, 14]   τῇ Ἑλλάδι κατέστη. Αἰγινῆται γὰρ  καὶ   Ἀθηναῖοι, καὶ εἴ τινες ἄλλοι,
[1, 114]   οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου.  καὶ   Ἀθηναῖοι πάλιν ἐς Εὔβοιαν διαβάντες
[1, 94]   νεῶν ἀπὸ Πελοποννήσου· ξυνέπλεον δὲ  καὶ   Ἀθηναῖοι τριάκοντα ναυσὶ καὶ τῶν
[1, 136]   Κερκυραίων ἔχειν αὐτὸν ὥστε Λακεδαιμονίοις  καὶ   Ἀθηναίοις ἀπεχθέσθαι, διακομίζεται ὑπ' αὐτῶν
[1, 126]   μαντεῖον οὐκ ἐδήλου (ἔστι γὰρ  καὶ   Ἀθηναίοις Διάσια καλεῖται Διὸς
[1, 137]   οὐ πολλῷ τοῖς τε Λακεδαιμονίοις  καὶ   Ἀθηναίοις ἐλθοῦσι καὶ πολλὰ εἰποῦσιν
[1, 112]   ἐτῶν τριῶν σπονδαὶ γίγνονται Πελοποννησίοις  καὶ   Ἀθηναίοις πεντέτεις. καὶ Ἑλληνικοῦ μὲν
[1, 102]   ταύτης τῆς στρατείας πρῶτον Λακεδαιμονίοις  καὶ   Ἀθηναίοις φανερὰ ἐγένετο. οἱ γὰρ
[1, 102]   πόλεμος, ἄλλους τε ἐπεκαλέσαντο ξυμμάχους  καὶ   Ἀθηναίους· οἱ δ' ἦλθον Κίμωνος
[1, 49]   ὥστε ἐπιχειρῆσαι ἀλλήλοις τοὺς Κορινθίους  καὶ   Ἀθηναίους. ~Τῆς δὲ τροπῆς γενομένης
[1, 1]   ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων  καὶ   Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους,
[1, 122]   ἔτι δυνατώτεροι, ὥστε εἰ μὴ  καὶ   ἁθρόοι καὶ κατὰ ἔθνη καὶ
[1, 48]   κέρας αἱ Μεγαρίδες νῆες εἶχον  καὶ   αἱ Ἀμπρακιώτιδες, κατὰ δὲ τὸ
[1, 47]   τῶν νήσων αᾔ καλοῦνται Σύβοτα·  καὶ   αἱ Ἀττικαὶ δέκα παρῆσαν. ἐπὶ
[1, 112]   νικήσαντες ἀμφότερα ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου  καὶ   αἱ ἐξ Αἰγύπτου νῆες πάλιν
[1, 29]   οὐδὲν εἰρηναῖον παρὰ τῶν Κορινθίων  καὶ   αἱ νῆες αὐτοῖς ἐπεπλήρωντο οὖσαι
[1, 55]   περιγίγνεται τῷ πολέμῳ τῶν Κορινθίων,  καὶ   αἱ νῆες τῶν Ἀθηναίων ἀνεχώρησαν
[1, 96]   ταμιεῖόν τε Δῆλος ἦν αὐτοῖς,  καὶ   αἱ ξύνοδοι ἐς τὸ ἱερὸν
[1, 50]   ἐγένετο, μὴ νικηθῶσιν οἱ Κερκυραῖοι  καὶ   αἱ σφέτεραι δέκα νῆες ὀλίγαι
[1, 139]   Ἀθηναίους Ποτειδαίας τε ἀπανίστασθαι ἐκέλευον  καὶ   Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι, καὶ μάλιστά
[1, 140]   Ποτειδαίας τε γὰρ ἀπανίστασθαι κελεύουσι  καὶ   Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι καὶ τὸ
[1, 105]   γίγνεται ἐπ' Αἰγίνῃ μεγάλη Ἀθηναίων  καὶ   Αἰγινητῶν, καὶ οἱ ξύμμαχοι ἑκατέροις
[1, 130]   τῆς Θρᾴκης πορευόμενον αὐτὸν Μῆδοι  καὶ   Αἰγύπτιοι ἐδορυφόρουν, τράπεζάν τε Περσικὴν
[1, 104]   Περσῶν καὶ Μήδων οἱ καταφυγόντες  καὶ   Αἰγυπτίων οἱ μὴ ξυναποστάντες. ~Ἀθηναίοις
[1, 18]   ὅμως ἐκ παλαιτάτου καὶ ηὐνομήθη  καὶ   αἰεὶ ἀτυράννευτος ἦν· ἔτη γάρ
[1, 101]   καὶ τῶν περιοίκων Θουριᾶταί τε  καὶ   Αἰθαιῆς ἐς Ἰθώμην ἀπέστησαν. πλεῖστοι
[1, 47]   ἑκατὸν ναῦς, ὧν ἦρχε Μικιάδης  καὶ   Αἰσιμίδης καὶ Εὐρύβατος, ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν
[1, 82]   μὲν μήπω κινεῖν, πέμπειν δὲ  καὶ   αἰτιᾶσθαι μήτε πόλεμον ἄγαν δηλοῦντας
[1, 5]   περί τε Λοκροὺς τοὺς Ὀζόλας  καὶ   Αἰτωλοὺς καὶ Ἀκαρνᾶνας καὶ τὴν
[1, 5]   Λοκροὺς τοὺς Ὀζόλας καὶ Αἰτωλοὺς  καὶ   Ἀκαρνᾶνας καὶ τὴν ταύτῃ ἤπειρον.
[1, 118]   αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι καὶ παρακαλούμενος  καὶ   ἄκλητος. ~αὖθις δὲ τοὺς ξυμμάχους
[1, 49]   καταστρωμάτων, πολλοὺς δὲ τοξότας τε  καὶ   ἀκοντιστάς, τῷ παλαιῷ τρόπῳ ἀπειρότερον
[1, 126]   ἀπεχρήσαντο. καὶ ἀπὸ τούτου ἐναγεῖς  καὶ   ἀλιτήριοι τῆς θεοῦ ἐκεῖνοί τε
[1, 113]   φευγόντων ἐχόντων Ὀρχομενὸν καὶ Ξαιρώνειαν  καὶ   ἄλλ' ἄττα χωρία τῆς Βοιωτίας,
[1, 20]   πομπὴν διακοσμοῦντι ἀπέκτειναν. πολλὰ δὲ  καὶ   ἄλλα ἔτι καὶ νῦν ὄντα
[1, 144]   ἕνεκα οὐχ ὑπακούσεσθε. ~Πολλὰ δὲ  καὶ   ἄλλα ἔχω ἐς ἐλπίδα τοῦ
[1, 143]   τε ὧνπερ ἐκείνοις ἐμεμψάμην ἀπηλλάχθαι  καὶ   ἄλλα οὐκ ἀπὸ τοῦ ἴσου
[1, 6]   τοῦτο δρῶσιν. πολλὰ δ' ἂν  καὶ   ἄλλα τις ἀποδείξειε τὸ παλαιὸν
[1, 122]   τούτοις κακῶς πάσχειν. ~ὑπάρχουσι δὲ  καὶ   ἄλλαι ὁδοὶ τοῦ πολέμου ἡμῖν,
[1, 142]   δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν, ὥσπερ  καὶ   ἄλλο τι, καὶ οὐκ ἐνδέχεται,
[1, 140]   τῆς γνώμης. οἷς εἰ ξυγχωρήσετε,  καὶ   ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε
[1, 77]   καὶ οὐδεὶς σκοπεῖ αὐτῶν τοῖς  καὶ   ἄλλοθί που ἀρχὴν ἔχουσι καὶ
[1, 70]   ἀδικησάντων. ~Καὶ ἅμα, εἴπερ τινὲς  καὶ   ἄλλοι, ἄξιοι νομίζομεν εἶναι τοῖς
[1, 116]   τῆς Σάμου πέντε ναυσὶ Στησαγόρας  καὶ   ἄλλοι ἐπὶ τὰς Φοινίσσας. ~ἐν
[1, 74]   πρότερον τῷ Μήδῳ δείσαντες, ὥσπερ  καὶ   ἄλλοι, περὶ τῇ χώρᾳ,
[1, 67]   ποιήσαντες τὸν εἰωθότα λέγειν ἐκέλευον.  καὶ   ἄλλοι τε παριόντες ἐγκλήματα ἐποιοῦντο
[1, 32]   ὑπ' αὐτοῖς, ἀνάγκη καὶ ὑμῶν  καὶ   ἄλλου παντὸς ἐπικουρίας δεῖσθαι, καὶ
[1, 95]   ἡγεμονίαν. οἱ δὲ αἰσθόμενοι ἀπῆλθον,  καὶ   ἄλλους οὐκέτι ὕστερον ἐξέπεμψαν οἱ
[1, 95]   οὐκέτι ἐκπέμπουσιν ἄρχοντα, Δόρκιν δὲ  καὶ   ἄλλους τινὰς μετ' αὐτοῦ στρατιὰν
[1, 102]   τὸ τολμηρὸν καὶ τὴν νεωτεροποιίαν,  καὶ   ἀλλοφύλους ἅμα ἡγησάμενοι, μή τι,
[1, 141]   οἴεται βλάψειν, μέλειν δέ τινι  καὶ   ἄλλῳ ὑπὲρ ἑαυτοῦ τι προϊδεῖν,
[1, 15]   προσσχόντες αὐτοῖς χρημάτων τε προσόδῳ  καὶ   ἄλλων ἀρχῇ· ἐπιπλέοντες γὰρ τὰς
[1, 99]   τὰς ἀνάγκας. ἦσαν δέ πως  καὶ   ἄλλως οἱ Ἀθηναῖοι οὐκέτι ὁμοίως
[1, 27]   ἄγγελοι ὅτι πολιορκοῦνται, παρεσκευάζοντο στρατείαν,  καὶ   ἅμα ἀποικίαν ἐς τὴν Ἐπίδαμνον
[1, 136]   ὁμοίους ἀπὸ τοῦ ἴσου τιμωρεῖσθαι.  καὶ   ἅμα αὐτὸς μὲν ἐκείνῳ χρείας
[1, 73]   τοῖς ξυμμάχοις πειθόμενοι χεῖρον βουλεύσησθε,  καὶ   ἅμα βουλόμενοι περὶ τοῦ παντὸς
[1, 9]   τῶν Μυκηναίων φόβῳ τῶν Ἡρακλειδῶν  καὶ   ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα εἶναι καὶ
[1, 84]   παύσαισθε διὰ τὸ ἀπαράσκευοι ἐγχειρεῖν,  καὶ   ἅμα ἐλευθέραν καὶ εὐδοξοτάτην πόλιν
[1, 32]   νῦν ἄλλων τοῦτο δεησόμενοι ἥκομεν,  καὶ   ἅμα ἐς τὸν παρόντα πόλεμον
[1, 48]   ναυμαχίαν ἀπὸ τοῦ Ξειμερίου νυκτός,  καὶ   ἅμα ἕῳ πλέοντες καθορῶσι τὰς
[1, 110]   τοῦ ἕλους οὐκ ἐδύναντο ἑλεῖν,  καὶ   ἅμα μαχιμώτατοί εἰσι τῶν Αἰγυπτίων
[1, 32]   τῇ οἰκείᾳ μόνον δυνάμει περιγενέσθαι,  καὶ   ἅμα μέγας κίνδυνος εἰ
[1, 36]   ἰσχύοντας τοὺς ἐχθροὺς ἀδεέστερον ἐσόμενον,  καὶ   ἅμα οὐ περὶ τῆς Κερκύρας
[1, 67]   ἡσύχαζον, ἀνδρῶν τε σφίσιν ἐνόντων  καὶ   ἅμα περὶ τῷ χωρίῳ δεδιότες·
[1, 124]   ἀνάγκην ἀφῖχθαι, ἄνδρες ξύμμαχοι,  καὶ   ἅμα τάδε ἄριστα λέγεσθαι, ψηφίσασθε
[1, 72]   εἴη, ἀλλ' ἐν πλέονι σκεπτέον.  καὶ   ἅμα τὴν σφετέραν πόλιν ἐβούλοντο
[1, 14]   Ἀθηναίους Θεμιστοκλῆς ἔπεισεν Αἰγινήταις πολεμοῦντας,  καὶ   ἅμα τοῦ βαρβάρου προσδοκίμου ὄντος,
[1, 2]   στάσεις ἐνεποίουν ἐξ ὧν ἐφθείροντο,  καὶ   ἅμα ὑπὸ ἀλλοφύλων μᾶλλον ἐπεβουλεύοντο.
[1, 143]   καὶ τὴν ἄλλην ὑπηρεσίαν πλείους  καὶ   ἀμείνους ἅπασα ἄλλη
[1, 3]   πρὸ τῶν Τρωικῶν δι' ἀσθένειαν  καὶ   ἀμειξίαν ἀλλήλων ἁθρόοι ἔπραξαν. ἀλλὰ
[1, 27]   Τροιζήνιοι δύο, Λευκάδιοι δὲ δέκα  καὶ   Ἀμπρακιῶται ὀκτώ. Θηβαίους δὲ χρήματα
[1, 26]   τε τὸν βουλόμενον ἰέναι κελεύοντες  καὶ   Ἀμπρακιωτῶν καὶ Λευκαδίων καὶ ἑαυτῶν
[1, 40]   γάρ, εἰ ἴτε μετ' αὐτῶν,  καὶ   ἀμύνεσθαι μὴ ἄνευ ὑμῶν τούτους.
[1, 76]   ὑμᾶς λυπηροὺς γενομένους τοῖς ξυμμάχοις  καὶ   ἀναγκασθέντας ἂν ἄρχειν ἐγκρατῶς
[1, 46]   Ἀμπρακιωτῶν δὲ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι  καὶ   Ἀνακτορίων μία, αὐτῶν δὲ Κορινθίων
[1, 104]   ξυμμάχων) ἦλθον ἀπολιπόντες τὴν Κύπρον,  καὶ   ἀναπλεύσαντες ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὸν
[1, 18]   Μήδων διανοηθέντες ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν  καὶ   ἀνασκευασάμενοι ἐς τὰς ναῦς ἐσβάντες
[1, 51]   ἦρχε Γλαύκων τε Λεάγρου  καὶ   Ἀνδοκίδης Λεωγόρου διὰ τῶν
[1, 74]   παρεσχόμεθα, ἀριθμόν τε νεῶν πλεῖστον  καὶ   ἄνδρα στρατηγὸν ξυνετώτατον καὶ προθυμίαν
[1, 113]   Τολμαίου στρατηγοῦντος. καὶ Ξαιρώνειαν ἑλόντες  καὶ   ἀνδραποδίσαντες ἀπεχώρουν φυλακὴν καταστήσαντες. πορευομένοις
[1, 139]   τῆς ἱερᾶς καὶ τῆς ἀορίστου  καὶ   ἀνδραπόδων ὑποδοχὴν τῶν ἀφισταμένων. τέλος
[1, 54]   ναυάγια πλεῖστα καὶ νεκροὺς προσκομίσασθαι,  καὶ   ἄνδρας ἔχοντες αἰχμαλώτους οὐκ ἐλάσσους
[1, 66]   τὴν Ποτείδαιαν ἑαυτῶν οὖσαν ἀποικίαν  καὶ   ἄνδρας Κορινθίων τε καὶ Πελοποννησίων
[1, 107]   ἀσφαλέστατα διαπορεύσονται. τὸ δέ τι  καὶ   ἄνδρες τῶν Ἀθηναίων ἐπῆγον αὐτοὺς
[1, 6]   Ἀθηναῖοι τόν τε σίδηρον κατέθεντο  καὶ   ἀνειμένῃ τῇ διαίτῃ ἐς τὸ
[1, 54]   ἐξενεχθέντα ὑπό τε τοῦ ῥοῦ  καὶ   ἀνέμου, ὃς γενόμενος τῆς νυκτὸς
[1, 139]   πρώτης πρεσβείας τοιαῦτα ἐπέταξάν τε  καὶ   ἀντεκελεύσθησαν περὶ τῶν ἐναγῶν τῆς
[1, 69]   ἐκεῖνον, ἀλλ' ἐγγὺς ὄντας περιορᾶτε,  καὶ   ἀντὶ τοῦ ἐπελθεῖν αὐτοὶ ἀμύνεσθαι
[1, 117]   εἴκοσι δὲ αἱ μετὰ Τληπολέμου  καὶ   Ἀντικλέους, ἐκ δὲ Ξίου καὶ
[1, 80]   ἥσσους ἐσμέν· εἰ δὲ μελετήσομεν  καὶ   ἀντιπαρασκευασόμεθα, χρόνος ἐνέσται. ἀλλὰ τοῖς
[1, 1]   καὶ ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι  καὶ   ἀξιολογώτατον τῶν προγεγενημένων, τεκμαιρόμενος ὅτι
[1, 133]   τοῦ ἱεροῦ διδόντος τῆς ἀναστάσεως  καὶ   ἀξιοῦντος ὡς τάχιστα πορεύεσθαι καὶ
[1, 41]   τοὺς Ἑλλήνων νόμους, παραίνεσιν δὲ  καὶ   ἀξίωσιν χάριτος τοιάνδε, ἣν οὐκ
[1, 70]   μηδέποτε οἴεσθαι ἀπολυθήσεσθαι. καὶ μὴν  καὶ   ἄοκνοι πρὸς ὑμᾶς μελλητὰς καὶ
[1, 68]   ἄλλους ἤν τι λέγωμεν καθίστησιν·  καὶ   ἀπ' αὐτοῦ σωφροσύνην μὲν ἔχετε,
[1, 23]   τε ἔστι παρ' οἷς μεγάλοι  καὶ   ἀπ' αὐτῶν καὶ λιμοὶ καὶ
[1, 69]   ὑμέτεραι ἐλπίδες ἤδη τινάς που  καὶ   ἀπαρασκεύους διὰ τὸ πιστεῦσαι ἔφθειραν.
[1, 3]   μέντοι πολλοῦ γε χρόνου {ἐδύνατο}  καὶ   ἅπασιν ἐκνικῆσαι. τεκμηριοῖ δὲ μάλιστα
[1, 126]   ἄλλοι ὡς ἐπιέζοντο καί τινες  καὶ   ἀπέθνῃσκον ὑπὸ τοῦ λιμοῦ, καθίζουσιν
[1, 99]   αὐτοὶ δέ, ὁπότε ἀποσταῖεν, ἀπαράσκευοι  καὶ   ἄπειροι ἐς τὸν πόλεμον καθίσταντο.
[1, 97]   αὐτονόμων τὸ πρῶτον τῶν ξυμμάχων  καὶ   ἀπὸ κοινῶν ξυνόδων βουλευόντων τοσάδε
[1, 35]   τῆς προκειμένης τε ξυμμαχίας εἴρξουσι  καὶ   ἀπὸ τῆς ἄλλοθέν ποθεν ὠφελίας,
[1, 35]   ὄντων καὶ ἐπιόντων γενήσεσθε, ἀλλὰ  καὶ   ἀπὸ τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς δύναμιν
[1, 126]   βωμοῖς ἐν τῇ παρόδῳ ἀπεχρήσαντο.  καὶ   ἀπὸ τούτου ἐναγεῖς καὶ ἀλιτήριοι
[1, 141]   τῶν ἰδίων τε ἅμα ἀπόντες  καὶ   ἀπὸ τῶν αὑτῶν δαπανῶντες καὶ
[1, 121]   ὑπαρχούσης τε ἑκάστοις οὐσίας ἐξαρτυσόμεθα  καὶ   ἀπὸ τῶν ἐν Δελφοῖς καὶ
[1, 116]   καὶ Λεσβίων πέντε καὶ εἴκοσι,  καὶ   ἀποβάντες καὶ κρατοῦντες τῷ πεζῷ
[1, 111]   Σικυῶνα Περικλέους τοῦ Ξανθίππου στρατηγοῦντος,  καὶ   ἀποβάντες Σικυωνίων τοὺς προσμείξαντας μάχῃ
[1, 12]   καλουμένην ᾤκισαν (ἦν δὲ αὐτῶν  καὶ   ἀποδασμὸς πρότερον ἐν τῇ γῇ
[1, 70]   καὶ ἄοκνοι πρὸς ὑμᾶς μελλητὰς  καὶ   ἀποδημηταὶ πρὸς ἐνδημοτάτους· οἴονται γὰρ
[1, 53]   ἀνεβόησεν εὐθὺς λαβεῖν τε αὐτοὺς  καὶ   ἀποκτεῖναι, οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τοιάδε
[1, 134]   θύρας ἔνδον ὄντα τηρήσαντες αὐτὸν  καὶ   ἀπολαβόντες ἔσω ἀπῳκοδόμησαν, προσκαθεζόμενοί τε
[1, 70]   δι' ὅλου τοῦ αἰῶνος μοχθοῦσι,  καὶ   ἀπολαύουσιν ἐλάχιστα τῶν ὑπαρχόντων διὰ
[1, 11]   προσκαθεζόμενοι ἐν ἐλάσσονί τε χρόνῳ  καὶ   ἀπονώτερον τὴν Τροίαν εἷλον. ἀλλὰ
[1, 82]   αὐτήν, ὁρᾶτε ὅπως μὴ αἴσχιον  καὶ   ἀπορώτερον τῇ Πελοποννήσῳ πράξομεν. ἐγκλήματα
[1, 137]   δὲ ναύκληρος ποιεῖ τε ταῦτα  καὶ   ἀποσαλεύσας ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ
[1, 129]   δὲ ἥσθη τε τῇ ἐπιστολῇ  καὶ   ἀποστέλλει Ἀρτάβαζον τὸν Φαρνάκου ἐπὶ
[1, 9]   παραδόσει εἴρηκεν αὐτὸν πολλῇσι νήσοισι  καὶ   Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν· οὐκ ἂν
[1, 3]   Δαναοὺς δὲ ἐν τοῖς ἔπεσι  καὶ   Ἀργείους καὶ Ἀχαιοὺς ἀνακαλεῖ. οὐ
[1, 107]   ἐπ' αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι πανδημεὶ  καὶ   Ἀργείων χίλιοι καὶ τῶν ἄλλων
[1, 129]   ὧν ἐμοὶ ὑπισχνῇ, μηδὲ χρυσοῦ  καὶ   ἀργύρου δαπάνῃ κεκωλύσθω μηδὲ στρατιᾶς
[1, 129]   καὶ τὰ σὰ ὅπῃ κάλλιστα  καὶ   ἄριστα ἕξει ἀμφοτέροις. ~ταῦτα λαβὼν
[1, 91]   ξυμπρέσβεις, Ἁβρώνιχός τε Λυσικλέους  καὶ   Ἀριστείδης Λυσιμάχου, ἀγγέλλοντες ἔχειν
[1, 20]   πλῆθος Ἵππαρχον οἴονται ὑφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος τύραννον ὄντα ἀποθανεῖν, καὶ
[1, 20]   τῇ ἡμέρᾳ καὶ παραχρῆμα Ἁρμόδιος  καὶ   Ἀριστογείτων ἐκ τῶν ξυνειδότων σφίσιν
[1, 9]   ναυσί τε πλείσταις αὐτὸς ἀφικόμενος  καὶ   Ἀρκάσι προσπαρασχών, ὡς Ὅμηρος τοῦτο
[1, 71]   ἐτυγχάνετε τούτου· νῦν δ' ὅπερ  καὶ   ἄρτι ἐδηλώσαμεν, ἀρχαιότροπα ὑμῶν τὰ
[1, 96]   πόλεων χρήματα πρὸς τὸν βάρβαρον  καὶ   ἃς ναῦς· πρόσχημα γὰρ ἦν
[1, 32]   πέλας γνώμῃ ξυγκινδυνεύειν, νῦν ἀβουλία  καὶ   ἀσθένεια φαινομένη. τὴν μὲν οὖν
[1, 80]   οἱ πολλοὶ πάθοιεν, μήτε ἀγαθὸν  καὶ   ἀσφαλὲς νομίσαντα. εὕροιτε δ' ἂν
[1, 2]   ἄδηλον ὂν ὁπότε τις ἐπελθὼν  καὶ   ἀτειχίστων ἅμα ὄντων ἄλλος ἀφαιρήσεται,
[1, 112]   ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ παρέδοσαν Δελφοῖς·  καὶ   αὖθις ὕστερον Ἀθηναῖοι ἀποχωρησάντων αὐτῶν
[1, 11]   τε πρὸ τούτων ἀσθενῆ ἦν  καὶ   αὐτά γε δὴ ταῦτα, ὀνομαστότατα
[1, 14]   ναῦς ποιήσασθαι αἷσπερ καὶ ἐναυμάχησαν·  καὶ   αὗται οὔπω εἶχον διὰ πάσης
[1, 94]   πλῆθος. καὶ ἐστράτευσαν ἐς Κύπρον  καὶ   αὐτῆς τὰ πολλὰ κατεστρέψαντο, καὶ
[1, 62]   καὶ οὐ πολὺ ὕστερον ξυνέμισγον.  καὶ   αὐτὸ μὲν τὸ τοῦ Ἀριστέως
[1, 121]   ἐπὶ τῷ τιμωρούμενοι τοὺς ἐχθροὺς  καὶ   αὐτοὶ ἅμα σῴζεσθαι οὐκ ἄρα
[1, 71]   μὴ λυπεῖν τε τοὺς ἄλλους  καὶ   αὐτοὶ ἀμυνόμενοι μὴ βλάπτεσθαι τὸ
[1, 28]   εἴων ποιεῖν· εἰ δὲ μή,  καὶ   αὐτοὶ ἀναγκασθήσεσθαι ἔφασαν, ἐκείνων βιαζομένων,
[1, 51]   νῆες ἐκεῖναι ἐπιπλέουσιν. τότε δὲ  καὶ   αὐτοὶ ἀνεχώρουν· ξυνεσκόταζε γὰρ ἤδη,
[1, 50]   λοιπαὶ μετὰ τῶν Ἀττικῶν νεῶν  καὶ   αὐτοὶ ἀντεπέπλεον, δείσαντες μὴ ἐς
[1, 85]   πατέρες τε ἡμῖν παρέδοσαν μελέτας  καὶ   αὐτοὶ διὰ παντὸς ὠφελούμενοι ἔχομεν
[1, 118]   τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεστέραν κατεστήσαντο  καὶ   αὐτοὶ ἐπὶ μέγα ἐχώρησαν δυνάμεως,
[1, 31]   δὲ Κορίνθιοι πυθόμενοι ταῦτα ἦλθον  καὶ   αὐτοὶ ἐς τὰς Ἀθήνας πρεσβευσόμενοι,
[1, 72]   οὖν τοῖς Λακεδαιμονίοις ἔφασαν βούλεσθαι  καὶ   αὐτοὶ ἐς τὸ πλῆθος αὐτῶν
[1, 120]   ἂν ἔτι αἰτιασαίμεθα ὡς οὐ  καὶ   αὐτοὶ ἐψηφισμένοι τὸν πόλεμόν εἰσι
[1, 90]   μέλλον ἦλθον πρεσβείᾳ, τὰ μὲν  καὶ   αὐτοὶ ἥδιον ἂν ὁρῶντες μήτ'
[1, 62]   παρασκευαζομένους ὡς ἐς μάχην, ἀντικαθίσταντο  καὶ   αὐτοί, καὶ οὐ πολὺ ὕστερον
[1, 37]   ὡς καὶ ἡμεῖς τε ἀδικοῦμεν  καὶ   αὐτοὶ οὐκ εἰκότως πολεμοῦνται, μνησθέντας
[1, 124]   τῶν δὲ διανοεῖσθαι, παραστησώμεθα ἐπελθόντες,  καὶ   αὐτοί τε ἀκινδύνως τὸ λοιπὸν
[1, 61]   καὶ Πύδναν πολιορκοῦντας. προσκαθεζόμενοι δὲ  καὶ   αὐτοὶ τὴν Πύδναν ἐπολιόρκησαν μέν,
[1, 105]   δώδεκα μάλιστα ἐλθόντες ἀνθίστασαν τροπαῖον  καὶ   αὐτοὶ ὡς νικήσαντες. καὶ οἱ
[1, 110]   οὐκ εἰδότες τῶν γεγονότων οὐδέν·  καὶ   αὐτοῖς ἔκ τε γῆς ἐπιπεσόντες
[1, 109]   Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπέμενον,  καὶ   αὐτοῖς πολλαὶ ἰδέαι πολέμων κατέστησαν.
[1, 142]   βλάπτοιεν ἄν τι μέρος καταδρομαῖς  καὶ   αὐτομολίαις, οὐ μέντοι ἱκανόν γε
[1, 74]   ὅπερ σαφέστατα ἔσωσε τὰ πράγματα,  καὶ   αὐτὸν διὰ τοῦτο ὑμεῖς ἐτιμήσατε
[1, 134]   ὄντα, καὶ ἐξαχθεὶς ἀπέθανε παραχρῆμα.  καὶ   αὐτὸν ἐμέλλησαν μὲν ἐς τὸν
[1, 132]   αἷς ὑπονοήσας τι τοιοῦτον προσεπεστάλθαι  καὶ   αὑτὸν ηὗρεν ἐγγεγραμμένον κτείνειν. ~τότε
[1, 144]   πόλεις ὅτι αὐτονόμους ἀφήσομεν, εἰ  καὶ   αὐτονόμους ἔχοντες ἐσπεισάμεθα, καὶ ὅταν
[1, 104]   τὰ πλείω ἀπὸ βασιλέως Ἀρταξέρξου,  καὶ   αὐτὸς ἄρχων γενόμενος Ἀθηναίους ἐπηγάγετο.
[1, 118]   κατὰ κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι,  καὶ   αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι καὶ παρακαλούμενος
[1, 65]   ἐπὶ πλέον σῖτος ἀντίσχῃ,  καὶ   αὐτὸς ἤθελε τῶν μενόντων εἶναι·
[1, 123]   πόλεμον, τοῦ τε θεοῦ χρήσαντος  καὶ   αὐτοῦ ὑποσχομένου ξυλλήψεσθαι καὶ τῆς
[1, 86]   καὶ λόγοις διακριτέα μὴ λόγῳ  καὶ   αὐτοὺς βλαπτομένους, ἀλλὰ τιμωρητέα ἐν
[1, 90]   πανδημεὶ τοὺς ἐν τῇ πόλει  {καὶ   αὐτοὺς καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας}
[1, 93]   εἶναι, λιμένας ἔχον τρεῖς αὐτοφυεῖς,  καὶ   αὐτοὺς ναυτικοὺς γεγενημένους μέγα προφέρειν
[1, 103]   αὐτοὶ καὶ παῖδες καὶ γυναῖκες,  καὶ   αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι δεξάμενοι κατ'
[1, 75]   ἡμῖν δὲ προσελθόντων τῶν ξυμμάχων  καὶ   αὐτῶν δεηθέντων ἡγεμόνας καταστῆναι· ἐξ
[1, 60]   τοῖς Ποτειδεάταις αἰεί ποτε ἐπιτήδειος.  καὶ   ἀφικνοῦνται τεσσαρακοστῇ ἡμέρᾳ ὕστερον ἐπὶ
[1, 61]   παρεληλυθώς, ἀπανίστανται ἐκ τῆς Μακεδονίας,  καὶ   ἀφικόμενοι ἐς Βέροιαν κἀκεῖθεν ἐπὶ
[1, 90]   Πελοπόννησον πᾶσιν ἔφασαν ἀναχώρησίν τε  καὶ   ἀφορμὴν ἱκανὴν εἶναι. οἱ δ'
[1, 115]   Νίσαιαν καὶ Πηγὰς καὶ Τροιζῆνα  καὶ   Ἀχαΐαν· ταῦτα γὰρ εἶχον Ἀθηναῖοι
[1, 3]   ἐν τοῖς ἔπεσι καὶ Ἀργείους  καὶ   Ἀχαιοὺς ἀνακαλεῖ. οὐ μὴν οὐδὲ
[1, 82]   ἐπιβουλευόμεθα, μὴ Ἕλληνας μόνον, ἀλλὰ  καὶ   βαρβάρους προσλαβόντας διασωθῆναι) καὶ τὰ
[1, 82]   ξυμμάχων τε προσαγωγῇ καὶ Ἑλλήνων  καὶ   βαρβάρων, εἴ ποθέν τινα
[1, 109]   ἐκράτουν τῆς Αἰγύπτου οἱ Ἀθηναῖοι,  καὶ   βασιλεὺς πέμπει ἐς Λακεδαίμονα Μεγάβαζον
[1, 128]   ἀναχώρησιν (εἶχον δὲ Μῆδοι αὐτὸ  καὶ   βασιλέως προσήκοντές τινες καὶ ξυγγενεῖς
[1, 105]   καὶ ἐν Αἰγύπτῳ· ἢν δὲ  καὶ   βοηθῶσιν, ἀπ' Αἰγίνης ἀναστήσεσθαι αὐτούς.
[1, 2]   τε νῦν Θεσσαλία καλουμένη  καὶ   Βοιωτία Πελοποννήσου τε τὰ πολλὰ
[1, 57]   καὶ τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδεῦσι  καὶ   Βοττιαίοις ξυναποστῆναι, νομίζων, εἰ ξύμμαχα
[1, 58]   καιρὸν τοῦτον ἀφίστανται μετὰ Ξαλκιδέων  καὶ   Βοττιαίων κοινῇ ξυνομόσαντες. καὶ Περδίκκας
[1, 65]   ἑξακοσίους καὶ χιλίους τὴν Ξαλκιδικὴν  καὶ   Βοττικὴν ἐδῄου καὶ ἔστιν
[1, 57]   ποιεῖσθαι. ὧν οἱ Ἀθηναῖοι αἰσθόμενοι  καὶ   βουλόμενοι προκαταλαμβάνειν τῶν πόλεων τὰς
[1, 115]   παρεσκευάζοντο στρατεύειν. ξυναπέστησαν δ' αὐτοῖς  καὶ   Βυζάντιοι. ~Ἀθηναῖοι δὲ ὡς ᾔσθοντο,
[1, 117]   κατὰ χρόνους ἀποδοῦναι. ξυνέβησαν δὲ  καὶ   Βυζάντιοι ὥσπερ καὶ πρότερον ὑπήκοοι
[1, 95]   Παυσανίαν ἀνακρινοῦντες ὧν πέρι ἐπυνθάνοντο·  καὶ   γὰρ ἀδικία πολλὴ κατηγορεῖτο αὐτοῦ
[1, 75]   καὶ διαφόρων ὄντων, ἀνέντας κινδυνεύειν·  καὶ   γὰρ ἂν αἱ ἀποστάσεις πρὸς
[1, 136]   αὐτῷ Ἀθηναίων δεομένῳ, φεύγοντα τιμωρεῖσθαι·  καὶ   γὰρ ἂν ὑπ' ἐκείνου πολλῷ
[1, 75]   μὴ οὕτως ἄγαν ἐπιφθόνως διακεῖσθαι;  καὶ   γὰρ αὐτὴν τήνδε ἐλάβομεν οὐ
[1, 141]   ὧν φιλεῖ μηδὲν ἐπιτελὲς γίγνεσθαι.  καὶ   γὰρ οἱ μὲν ὡς μάλιστα
[1, 73]   ἔσται αἰεὶ προβαλλομένοις, ἀνάγκη λέγειν·  καὶ   γὰρ ὅτε ἐδρῶμεν, ἐπ' ὠφελίᾳ
[1, 11]   καὶ ὄντες ἁθρόοι ἄνευ λῃστείας  καὶ   γεωργίας ξυνεχῶς τὸν πόλεμον διέφερον,
[1, 82]   ὁμοῖα ὑποσημαίνοντας μᾶλλον ἂν εἴκοιεν,  καὶ   γῆν ἔτι ἄτμητον ἔχοντες καὶ
[1, 143]   τήν τε ὀλόφυρσιν μὴ οἰκιῶν  καὶ   γῆς ποιεῖσθαι, ἀλλὰ τῶν σωμάτων·
[1, 128]   χαρίζεσθαι βουλόμενος ἀποπέμπει δορὶ ἑλών,  καὶ   γνώμην ποιοῦμαι, εἰ καὶ σοὶ
[1, 75]   καὶ προθυμίας ἕνεκα τῆς τότε  καὶ   γνώμης ξυνέσεως ἀρχῆς γε ἧς
[1, 90]   ἐν τῇ πόλει {καὶ αὐτοὺς  καὶ   γυναῖκας καὶ παῖδας} φειδομένους μήτε
[1, 89]   διεκομίζοντο εὐθὺς ὅθεν ὑπεξέθεντο παῖδας  καὶ   γυναῖκας καὶ τὴν περιοῦσαν κατασκευήν,
[1, 103]   ἐξῆλθον δὲ αὐτοὶ καὶ παῖδες  καὶ   γυναῖκες, καὶ αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 33]   αὕτη πάρεστιν αὐτεπάγγελτος ἄνευ κινδύνων  καὶ   δαπάνης διδοῦσα ἑαυτήν, καὶ προσέτι
[1, 35]   παρ' ὁποτέρους ἂν ἀρέσκηται ἐλθεῖν.  καὶ   δεινὸν εἰ τοῖσδε μὲν ἀπό
[1, 102]   ἀποπεμπόμενοι, ἀλλά τινος ὑπόπτου γενομένου,  καὶ   δεινὸν ποιησάμενοι καὶ οὐκ ἀξιώσαντες
[1, 122]   χειρώσονται. καὶ τὴν ἧσσαν, εἰ  καὶ   δεινόν τῳ ἀκοῦσαι, ἴστω οὐκ
[1, 143]   ἂν ἐξελθόντας ἐκέλευον αὐτὰ δῃῶσαι  καὶ   δεῖξαι Πελοποννησίοις ὅτι τούτων γε
[1, 29]   παρὰ πολὺ καὶ ναῦς πέντε  καὶ   δέκα διέφθειραν τῶν Κορινθίων. τῇ
[1, 117]   ἑαυτοὺς ἐκράτησαν ἡμέρας περὶ τέσσαρας  καὶ   δέκα, καὶ ἐσεκομίσαντο καὶ ἐξεκομίσαντο
[1, 87]   λελύσθαι, ἐγένετο ἐν τῷ τετάρτῳ  καὶ   δεκάτῳ ἔτει τῶν τριακοντουτίδων σπονδῶν
[1, 108]   μὲν ἐς τὴν Μεγαρίδα ἐλθόντες  καὶ   δενδροτομήσαντες πάλιν ἀπῆλθον ἐπ' οἴκου
[1, 76]   τριῶν> τῶν μεγίστων νικηθέντες, τιμῆς  καὶ   δέους καὶ ὠφελίας, οὐδ' αὖ
[1, 57]   ὅτι Φιλίππῳ τῷ ἑαυτοῦ ἀδελφῷ  καὶ   Δέρδᾳ κοινῇ πρὸς αὐτὸν ἐναντιουμένοις
[1, 39]   τὸ εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρέσχοντο.  καὶ   δεῦρο ἥκουσιν οὐ τἀκεῖ μόνον
[1, 140]   μὲν τῶν διαφορῶν ἀλλήλοις διδόναι  καὶ   δέχεσθαι, ἔχειν δὲ ἑκατέρους
[1, 37]   ἐξῆν αὐτοῖς τὴν ἀρετὴν διδοῦσι  καὶ   δεχομένοις τὰ δίκαια δεικνύναι. ~ἀλλ'
[1, 93]   πόλιν ἐτείχισαν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ.  καὶ   δήλη οἰκοδομία ἔτι καὶ
[1, 38]   καὶ μάλιστα ὑπὸ ἀποίκων στεργόμεθα·  καὶ   δῆλον ὅτι, εἰ τοῖς πλέοσιν
[1, 134]   ἄλλου δὲ νεύματι ἀφανεῖ χρησαμένου  καὶ   δηλώσαντος εὐνοίᾳ πρὸς τὸ ἱερὸν
[1, 73]   παραιτήσεως μᾶλλον ἕνεκα μαρτυρίου  καὶ   δηλώσεως πρὸς οἵαν ὑμῖν πόλιν
[1, 80]   ἄριστα ἐξήρτυνται, πλούτῳ τε ἰδίῳ  καὶ   δημοσίῳ καὶ ναυσὶ καὶ ἵπποις
[1, 137]   φράζει τῷ ναυκλήρῳ ὅστις ἐστὶ  καὶ   δι' φεύγει, καὶ εἰ
[1, 18]   Λακεδαιμόνιοι τῇ αὐτῇ πολιτείᾳ χρῶνται,  καὶ   δι' αὐτὸ δυνάμενοι καὶ τὰ
[1, 142]   τῷ μὴ μελετῶντι ἀξυνετώτεροι ἔσονται  καὶ   δι' αὐτὸ καὶ ὀκνηρότεροι. τὸ
[1, 68]   τῶν αὑτοῖς ἰδίᾳ διαφόρων λέγουσιν·  καὶ   δι' αὐτὸ οὐ πρὶν πάσχειν,
[1, 2]   ἡγούμενοι ἐπικρατεῖν, οὐ χαλεπῶς ἀπανίσταντο,  καὶ   δι' αὐτὸ οὔτε μεγέθει πόλεων
[1, 73]   καὶ ὅσα αὐτοὶ ξύνιστε, εἰ  καὶ   δι' ὄχλου μᾶλλον ἔσται αἰεὶ
[1, 80]   ἀστυγείτονας παρόμοιος ἡμῶν ἀλκή,  καὶ   διὰ ταχέων οἷόν τε ἐφ'
[1, 127]   αὐτῷ πρὸς τὴν πόλιν ὡς  καὶ   διὰ τὴν ἐκείνου ξυμφορὰν τὸ
[1, 130]   ἐνδυόμενος ἐκ τοῦ Βυζαντίου ἐξῄει  καὶ   διὰ τῆς Θρᾴκης πορευόμενον αὐτὸν
[1, 93]   περίβολος πανταχῇ ἐξήχθη τῆς πόλεως,  καὶ   διὰ τοῦτο πάντα ὁμοίως κινοῦντες
[1, 109]   τῆς νήσου τὰ πολλὰ ἤπειρον,  καὶ   διαβὰς εἷλε τὴν νῆσον πεζῇ.
[1, 13]   δὲ μάλιστα καὶ ταύτῃ ἑξήκοντα  καὶ   διακόσιά ἐστι μέχρι τοῦ αὐτοῦ
[1, 55]   ἦσαν δοῦλοι ἀπέδοντο, πεντήκοντα δὲ  καὶ   διακοσίους δήσαντες ἐφύλασσον καὶ ἐν
[1, 10]   οὕτως ἐνδεεστέρα. πεποίηκε γὰρ χιλίων  καὶ   διακοσίων νεῶν τὰς μὲν Βοιωτῶν
[1, 106]   αὐτῶν μέρος οὐκ ὀλίγον προσβιασθὲν  καὶ   διαμαρτὸν τῆς ὁδοῦ ἐσέπεσεν ἔς
[1, 1]   τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ  καὶ   διανοούμενον. κίνησις γὰρ αὕτη μεγίστη
[1, 111]   ἐκράτησαν. καὶ εὐθὺς παραλαβόντες Ἀχαιοὺς  καὶ   διαπλεύσαντες πέραν τῆς Ἀκαρνανίας ἐς
[1, 141]   ἐστιν αὐτοῖς, ἔπειτα χρονίων πολέμων  καὶ   διαποντίων ἄπειροι διὰ τὸ βραχέως
[1, 38]   ἀπαρέσκοιμεν, οὐδ' ἐπιστρατεύομεν ἐκπρεπῶς μὴ  καὶ   διαφερόντως τι ἀδικούμενοι. καλὸν δ'
[1, 138]   βεβαιότατα δὴ φύσεως ἰσχὺν δηλώσας  καὶ   διαφερόντως τι ἐς αὐτὸ μᾶλλον
[1, 102]   γὰρ ἂν εἷλον τὸ χωρίον.  καὶ   διαφορὰ ἐκ ταύτης τῆς στρατείας
[1, 146]   ὕστερον ἐπρεσβεύοντο· ~αἰτίαι δὲ αὗται  καὶ   διαφοραὶ ἐγένοντο ἀμφοτέροις πρὸ τοῦ
[1, 39]   ἀξιοῦντες οὐ ξυμμαχεῖν, ἀλλὰ ξυναδικεῖν  καὶ   διαφόρους ὄντας ἡμῖν δέχεσθαι σφᾶς·
[1, 75]   οὐκέτι ὁμοίως φίλων, ἀλλ' ὑπόπτων  καὶ   διαφόρων ὄντων, ἀνέντας κινδυνεύειν· καὶ
[1, 97]   βουλευόντων τοσάδε ἐπῆλθον πολέμῳ τε  καὶ   διαχειρίσει πραγμάτων μεταξὺ τοῦδε τοῦ
[1, 6]   πυγμῆς καὶ πάλης ἆθλα τίθεται,  καὶ   διεζωμένοι τοῦτο δρῶσιν. πολλὰ δ'
[1, 49]   δὴ ἔργου πᾶς εἴχετο ἤδη  καὶ   διεκέκριτο οὐδὲν ἔτι, ἀλλὰ ξυνέπεσεν
[1, 100]   στρατηγοῦντος, καὶ εἷλον τριήρεις Φοινίκων  καὶ   διέφθειραν τὰς πάσας ἐς διακοσίας.
[1, 45]   αὐτῶν Λακεδαιμόνιός τε Κίμωνος  καὶ   Διότιμος Στρομβίχου καὶ Πρωτέας
[1, 44]   Ἀθηναῖοι δὲ ἀκούσαντες ἀμφοτέρων, γενομένης  καὶ   δὶς ἐκκλησίας, τῇ μὲν προτέρᾳ
[1, 136]   ἐς τὴν ἤπειρον τὴν καταντικρύ.  καὶ   διωκόμενος ὑπὸ τῶν προστεταγμένων κατὰ
[1, 85]   σωμάτων καὶ χρημάτων καὶ πόλεων  καὶ   δόξης βουλεύσωμεν, ἀλλὰ καθ' ἡσυχίαν.
[1, 5]   τοῦ ἔργου, φέροντος δέ τι  καὶ   δόξης μᾶλλον· δηλοῦσι δὲ τῶν
[1, 55]   Κέρκυραν ἀναχωρήσαντες προσποιήσειαν· ἐτύγχανον δὲ  καὶ   δυνάμει αὐτῶν οἱ πλείους πρῶτοι
[1, 15]   γῆν δὲ πόλεμος, ὅθεν τις  καὶ   δύναμις παρεγένετο, οὐδεὶς ξυνέστη· πάντες
[1, 84]   εὐδοξοτάτην πόλιν διὰ παντὸς νεμόμεθα.  καὶ   δύναται μάλιστα σωφροσύνη ἔμφρων τοῦτ'
[1, 126]   Ὀλυμπιονίκης τῶν πάλαι εὐγενής τε  καὶ   δυνατός, ἐγεγαμήκει δὲ θυγατέρα Θεαγένους
[1, 126]   τε τοῦ Διὸς μεγίστην εἶναι  καὶ   ἑαυτῷ τι προσήκειν Ὀλύμπια νενικηκότι.
[1, 26]   κελεύοντες καὶ Ἀμπρακιωτῶν καὶ Λευκαδίων  καὶ   ἑαυτῶν φρουρούς. ἐπορεύθησαν δὲ πεζῇ
[1, 19]   χρήματα τοῖς πᾶσι τάξαντες φέρειν.  καὶ   ἐγένετο αὐτοῖς ἐς τόνδε τὸν
[1, 15]   ξυνέστη· πάντες δὲ ἦσαν, ὅσοι  καὶ   ἐγένοντο, πρὸς ὁμόρους τοὺς σφετέρους
[1, 78]   βραχέων, καὶ μὴ ἀλλοτρίαις γνώμαις  καὶ   ἐγκλήμασι πεισθέντες οἰκεῖον πόνον πρόσθησθε.
[1, 139]   Ἀθηναῖοι γνώμας σφίσιν αὐτοῖς προυτίθεσαν,  καὶ   ἐδόκει ἅπαξ περὶ ἁπάντων βουλευσαμένους
[1, 95]   δὲ αὐτοῦ οὐχ ἥκιστα μηδισμὸς  καὶ   ἐδόκει σαφέστατον εἶναι. καὶ ἐκεῖνον
[1, 51]   ἐκ τοῦ ἀφανοῦς οὐχ ἑωρῶντο,  καὶ   ἐθαύμαζον τοὺς Κορινθίους πρύμναν κρουομένους,
[1, 81]   καταλύεσθαι ἔτι καλόν, ἄλλως τε  καὶ   εἰ δόξομεν ἄρξαι μᾶλλον τῆς
[1, 137]   ἐστὶ καὶ δι' φεύγει,  καὶ   εἰ μὴ σώσει αὐτόν, ἔφη
[1, 76]   τὸ ὑμῖν ὠφέλιμον καταστησάμενοι ἐξηγεῖσθε·  καὶ   εἰ τότε ὑπομείναντες διὰ παντὸς
[1, 143]   ἀλλ' οἱ ἄνδρες ταῦτα κτῶνται.  καὶ   εἰ ᾤμην πείσειν ὑμᾶς, αὐτοὺς
[1, 14]   κατέστη. Αἰγινῆται γὰρ καὶ Ἀθηναῖοι,  καὶ   εἴ τινες ἄλλοι, βραχέα ἐκέκτηντο,
[1, 67]   Λακεδαιμόνιοι προσπαρακαλέσαντες τῶν ξυμμάχων τε  καὶ   εἴ τίς τι ἄλλο ἔφη
[1, 62]   ἐπειδὴ πρὸς τῷ ἰσθμῷ ἐγένοντο  καὶ   εἶδον τοὺς ἐναντίους παρασκευαζομένους ὡς
[1, 46]   Λευκαδίων δέκα, Ἀμπρακιωτῶν δὲ ἑπτὰ  καὶ   εἴκοσι καὶ Ἀνακτορίων μία, αὐτῶν
[1, 116]   καὶ Ξίων καὶ Λεσβίων πέντε  καὶ   εἴκοσι, καὶ ἀποβάντες καὶ κρατοῦντες
[1, 26]   ἐχαλέπαινον· καὶ πλεύσαντες εὐθὺς πέντε  καὶ   εἴκοσι ναυσὶ καὶ ὕστερον ἑτέρῳ
[1, 100]   Ἀθηναῖοι Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου στρατηγοῦντος,  καὶ   εἷλον τριήρεις Φοινίκων καὶ διέφθειραν
[1, 116]   ἐπολιόρκουν τρισὶ τείχεσι τὴν πόλιν  καὶ   ἐκ θαλάσσης ἅμα. Περικλῆς δὲ
[1, 64]   κράτος Ποτείδαια ἀμφοτέρωθεν ἐπολιορκεῖτο  καὶ   ἐκ θαλάσσης ναυσὶν ἅμα ἐφορμούσαις.
[1, 110]   ἔκ τε γῆς ἐπιπεσόντες πεζοὶ  καὶ   ἐκ θαλάσσης Φοινίκων ναυτικὸν διέφθειραν
[1, 81]   γῆ ἐστὶ πολλὴ ἧς ἄρχουσι,  καὶ   ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται.
[1, 68]   οὐχ ἥκιστα τοῖς ἡμετέροις ξυμμάχοις,  καὶ   ἐκ πολλοῦ προπαρεσκευασμένους, εἴ ποτε
[1, 35]   πληροῦν τὰς ναῦς καὶ προσέτι  καὶ   ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος καὶ
[1, 109]   καὶ τοὺς ξυμμάχους μάχῃ ἐκράτησε  καὶ   ἐκ τῆς Μέμφιδος ἐξήλασε τοὺς
[1, 116]   ἐπ' αὐτοὺς πλέουσιν· ᾤχετο γὰρ  καὶ   ἐκ τῆς Σάμου πέντε ναυσὶ
[1, 39]   ἥν γε οὐ τὸν προύχοντα  καὶ   ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς προκαλούμενον λέγειν
[1, 131]   κελευσάντων αὐτῶν τοιαῦτα ἐφαίνετο ποιῶν,  καὶ   ἐκ τοῦ Βυζαντίου βίᾳ ὑπ'
[1, 76]   εἴ τι μετριάζομεν· ἡμῖν δὲ  καὶ   ἐκ τοῦ ἐπιεικοῦς ἀδοξία τὸ
[1, 117]   Περικλέους πάλιν ταῖς ναυσὶ κατεκλῄσθησαν.  καὶ   ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ὕστερον προσεβοήθησαν
[1, 122]   καὶ ἁθρόοι καὶ κατὰ ἔθνη  καὶ   ἕκαστον ἄστυ μιᾷ γνώμῃ ἀμυνούμεθα
[1, 141]   δὲ πλέονι τὰ οἰκεῖα πράσσουσι,  καὶ   ἕκαστος οὐ παρὰ τὴν ἑαυτοῦ
[1, 10]   νεῶν τὰς μὲν Βοιωτῶν εἴκοσι  καὶ   ἑκατὸν ἀνδρῶν, τὰς δὲ Φιλοκτήτου
[1, 46]   ἐπὶ τὴν Κέρκυραν ναυσὶ πεντήκοντα  καὶ   ἑκατόν. ἦσαν δὲ Ἠλείων μὲν
[1, 63]   τριακοσίων, Ἀθηναίων δὲ αὐτῶν πεντήκοντα  καὶ   ἑκατὸν καὶ Καλλίας στρατηγός.
[1, 47]   ᾔσθοντο αὐτοὺς προσπλέοντας, πληρώσαντες δέκα  καὶ   ἑκατὸν ναῦς, ὧν ἦρχε Μικιάδης
[1, 25]   οὐκ ἀδύνατοι· τριήρεις γὰρ εἴκοσι  καὶ   ἑκατὸν ὑπῆρχον αὐτοῖς ὅτε ἤρχοντο
[1, 15]   πρὸς ὁμόρους τοὺς σφετέρους ἑκάστοις,  καὶ   ἐκδήμους στρατείας πολὺ ἀπὸ τῆς
[1, 28]   δικάζεσθαι. Κερκυραῖοι δὲ ἀντέλεγον, ἢν  καὶ   ἐκεῖνοι τοὺς ἐν Ἐπιδάμνῳ ἀπαγάγωσι,
[1, 83]   ἐπελθεῖν δοκείτω εἶναι. εἰσὶ γὰρ  καὶ   ἐκείνοις οὐκ ἐλάσσους χρήματα φέροντες
[1, 95]   μηδισμὸς καὶ ἐδόκει σαφέστατον εἶναι.  καὶ   ἐκεῖνον μὲν οὐκέτι ἐκπέμπουσιν ἄρχοντα,
[1, 132]   ἢν ψευσθῇ τῆς δόξης  καὶ   ἐκεῖνός τι μεταγράψαι αἰτήσῃ, μὴ
[1, 55]   ἀπάτῃ (ἦν δὲ κοινὸν Κερκυραίων  καὶ   ἐκείνων) καὶ καταστήσαντες ἐν αὐτῷ
[1, 138]   ἐθαύμασέ τε αὐτοῦ τὴν διάνοιαν  καὶ   ἐκέλευε ποιεῖν οὕτως. δ'
[1, 138]   τὸν βίον· λέγουσι δέ τινες  καὶ   ἑκούσιον φαρμάκῳ ἀποθανεῖν αὐτόν, ἀδύνατον
[1, 115]   πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν  καὶ   ἐκράτησαν τῶν πλείστων, ἔπειτα τοὺς
[1, 125]   ὅσοι παρῆσαν ἑξῆς, καὶ μείζονι  καὶ   ἐλάσσονι πόλει· καὶ τὸ πλῆθος
[1, 10]   ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τὰς μεγίστας  καὶ   ἐλαχίστας· ἄλλων γοῦν μεγέθους πέρι
[1, 10]   πρὸς τὰς μεγίστας δ' οὖν  καὶ   ἐλαχίστας ναῦς τὸ μέσον σκοποῦντι
[1, 141]   δύναται δούλωσιν τε μεγίστη  καὶ   ἐλαχίστη δικαίωσις ἀπὸ τῶν ὁμοίων
[1, 66]   ξυμμαχίδα καὶ φόρου ὑποτελῆ ἀπέστησαν,  καὶ   ἐλθόντες σφίσιν ἀπὸ τοῦ προφανοῦς
[1, 136]   λαβὼν καθέζεσθαι ἐπὶ τὴν ἑστίαν.  καὶ   ἐλθόντος οὐ πολὺ ὕστερον τοῦ
[1, 119]   ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν εἰ χρὴ πολεμεῖν.  καὶ   ἐλθόντων τῶν πρέσβεων ἀπὸ τῆς
[1, 112]   γίγνονται Πελοποννησίοις καὶ Ἀθηναίοις πεντέτεις.  καὶ   Ἑλληνικοῦ μὲν πολέμου ἔσχον οἱ
[1, 96]   ἔπαθον δῃοῦντας τὴν βασιλέως χώραν.  καὶ   Ἑλληνοταμίαι τότε πρῶτον Ἀθηναίοις κατέστη
[1, 82]   αὐτῶν ἐξαρτύεσθαι ξυμμάχων τε προσαγωγῇ  καὶ   Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων, εἴ ποθέν
[1, 89]   Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ἀπὸ Ἰωνίας  καὶ   Ἑλλησπόντου ξύμμαχοι ἤδη ἀφεστηκότες ἀπὸ
[1, 107]   Βοιὸν καὶ Κυτίνιον καὶ Ἐρινεόν,  καὶ   ἑλόντων ἓν τῶν πολισμάτων τούτων,
[1, 65]   ἐφορμούσαις. ~Ἀριστεὺς δὲ ἀποτειχισθείσης αὐτῆς  καὶ   ἐλπίδα οὐδεμίαν ἔχων σωτηρίας, ἢν
[1, 70]   μόνοι γὰρ ἔχουσί τε ὁμοίως  καὶ   ἐλπίζουσιν ἂν ἐπινοήσωσι διὰ
[1, 1]   πρὸς ἀλλήλους, ἀρξάμενος εὐθὺς καθισταμένου  καὶ   ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ
[1, 101]   ὑπέσχοντο μὲν κρύφα τῶν Ἀθηναίων  καὶ   ἔμελλον, διεκωλύθησαν δὲ ὑπὸ τοῦ
[1, 121]   ἐπικρατῆσαι, πρῶτον μὲν πλήθει προύχοντας  καὶ   ἐμπειρίᾳ πολεμικῇ, ἔπειτα ὁμοίως πάντας
[1, 18]   ἀφισταμένοις εὖ παρεσκευάσαντο τὰ πολέμια  καὶ   ἐμπειρότεροι ἐγένοντο μετὰ κινδύνων τὰς
[1, 13]   ναῦς κτησάμενοι τὸ λῃστικὸν καθῄρουν,  καὶ   ἐμπόριον παρέχοντες ἀμφότερα δυνατὴν ἔσχον
[1, 105]   τε Αἰγίνῃ ἀπούσης στρατιᾶς πολλῆς  καὶ   ἐν Αἰγύπτῳ· ἢν δὲ καὶ
[1, 120]   νέμοντας τὰ κοινὰ προσκοπεῖν, ὥσπερ  καὶ   ἐν ἄλλοις ἐκ πάντων προτιμῶνται.
[1, 144]   ἐναντίων διανοίας. ἀλλ' ἐκεῖνα μὲν  καὶ   ἐν ἄλλῳ λόγῳ ἅμα τοῖς
[1, 142]   φοβηθῆναι. τὴν μὲν γὰρ χαλεπὸν  καὶ   ἐν εἰρήνῃ πόλιν ἀντίπαλον κατασκευάσασθαι,
[1, 55]   δὲ καὶ διακοσίους δήσαντες ἐφύλασσον  καὶ   ἐν θεραπείᾳ εἶχον πολλῇ, ὅπως
[1, 41]   μὲν ἐπικράτησιν, Σαμίων δὲ κόλασιν,  καὶ   ἐν καιροῖς τοιούτοις ἐγένετο οἷς
[1, 143]   ἡμῖν δ' ἐστὶ γῆ πολλὴ  καὶ   ἐν νήσοις καὶ κατ' ἤπειρον·
[1, 7]   αἵ τε ἐν ταῖς νήσοις  καὶ   ἐν ταῖς ἠπείροις (ἔφερον γὰρ
[1, 6]   ἔτη ἐπειδὴ πέπαυται. ἔτι δὲ  καὶ   ἐν τοῖς βαρβάροις ἔστιν οἷς
[1, 70]   τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ  καὶ   ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες· τὸ
[1, 9]   δεδήλωκεν, εἴ τῳ ἱκανὸς τεκμηριῶσαι.  καὶ   ἐν τοῦ σκήπτρου ἅμα τῇ
[1, 60]   Δέρδου ἀδελφῶν ἄνωθεν στρατιᾷ ἐσβεβληκότων.  ~καὶ   ἐν τούτῳ οἱ Κορίνθιοι, τῆς
[1, 8]   προσεποιοῦντο ὑπηκόους τὰς ἐλάσσους πόλεις.  καὶ   ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ μᾶλλον
[1, 140]   αὐτῇ ὀργῇ ἀναπειθομένους τε πολεμεῖν  καὶ   ἐν τῷ ἔργῳ πράσσοντας, πρὸς
[1, 142]   θρασύνοντες, πολλαῖς δὲ εἰργόμενοι ἡσυχάσουσι  καὶ   ἐν τῷ μὴ μελετῶντι ἀξυνετώτεροι
[1, 6]   γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο· τὸ δὲ πάλαι  καὶ   ἐν τῷ Ὀλυμπικῷ ἀγῶνι διαζώματα
[1, 132]   γένους τε τοῦ βασιλείου ὄντα  καὶ   ἐν τῷ παρόντι τιμὴν ἔχοντα
[1, 95]   οἱ ἐξιόντες χείρους γίγνωνται, ὅπερ  καὶ   ἐν τῷ Παυσανίᾳ ἐνεῖδον, ἀπαλλαξείοντες
[1, 14]   ὄντος, τὰς ναῦς ποιήσασθαι αἷσπερ  καὶ   ἐναυμάχησαν· καὶ αὗται οὔπω εἶχον
[1, 139]   ἀφιέναι, καὶ μάλιστά γε πάντων  καὶ   ἐνδηλότατα προύλεγον τὸ περὶ Μεγαρέων
[1, 49]   δὲ τροπὴ ἐγίγνετο λαμπρῶς  καὶ   ἐνέκειντο οἱ Κορίνθιοι, τότε δὴ
[1, 29]   ἐπολιόρκουν) ἀνταναγαγόμενοι καὶ παραταξάμενοι ἐναυμάχησαν·  καὶ   ἐνίκησαν οἱ Κερκυραῖοι παρὰ πολὺ
[1, 105]   καὶ οἱ ξύμμαχοι ἑκατέροις παρῆσαν,  καὶ   ἐνίκων Ἀθηναῖοι καὶ ναῦς ἑβδομήκοντα
[1, 105]   ἐναυμάχησαν ἐπὶ Κεκρυφαλείᾳ Πελοποννησίων ναυσί,  καὶ   ἐνίκων Ἀθηναῖοι. πολέμου δὲ καταστάντος
[1, 116]   αἱ πᾶσαι ἀπὸ Μιλήτου πλέουσαι)  καὶ   ἐνίκων Ἀθηναῖοι. ὕστερον δὲ αὐτοῖς
[1, 105]   Κορινθίους καὶ Ἐπιδαυρίους μάχη ἐγένετο,  καὶ   ἐνίκων Κορίνθιοι. καὶ ὕστερον Ἀθηναῖοι
[1, 100]   καὶ τῶν ξυμμάχων πρὸς Μήδους,  καὶ   ἐνίκων τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀμφότερα
[1, 105]   πρὸς Κορινθίους διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων,  καὶ   ἐνόμισαν αὐτοὶ ἑκάτεροι οὐκ ἔλασσον
[1, 93]   ἦν, ἀλλὰ ξυνῳκοδομημένοι μεγάλοι λίθοι  καὶ   ἐντομῇ ἐγγώνιοι, σιδήρῳ πρὸς ἀλλήλους
[1, 137]   τε Ἀθηνῶν παρὰ τῶν φίλων  καὶ   ἐξ Ἄργους ὑπεξέκειτο) καὶ
[1, 115]   κατεβόων τῶν Σαμίων. ξυνεπελάβοντο δὲ  καὶ   ἐξ αὐτῆς τῆς Σάμου ἄνδρες
[1, 64]   ὃς ἀφικόμενος ἐς τὴν Παλλήνην  καὶ   ἐξ Ἀφύτιος ὁρμώμενος προσήγαγε τῇ
[1, 109]   καὶ ἐπολιόρκει ἐν αὐτῇ ἐνιαυτὸν  καὶ   ἓξ μῆνας, μέχρι οὗ ξηράνας
[1, 134]   τοῦ ἱεροῦ ἔτι ἔμπνουν ὄντα,  καὶ   ἐξαχθεὶς ἀπέθανε παραχρῆμα. καὶ αὐτὸν
[1, 117]   τέσσαρας καὶ δέκα, καὶ ἐσεκομίσαντο  καὶ   ἐξεκομίσαντο ἐβούλοντο. ἐλθόντος δὲ
[1, 94]   ὕστερον ἐς Βυζάντιον Μήδων ἐχόντων,  καὶ   ἐξεπολιόρκησαν ἐν τῇδε τῇ ἡγεμονίᾳ.
[1, 138]   μὲν μετὰ χεῖρας ἔχοι,  καὶ   ἐξηγήσασθαι οἷός τε, ὧν δ'
[1, 112]   καὶ τῶν ξυμμάχων Κίμωνος στρατηγοῦντος.  καὶ   ἑξήκοντα μὲν νῆες ἐς Αἴγυπτον
[1, 96]   πρῶτος φόρος ταχθεὶς τετρακόσια τάλαντα  καὶ   ἑξήκοντα. ταμιεῖόν τε Δῆλος ἦν
[1, 108]   καὶ Ἰσθμοῦ· Ἀθηναῖοι δὲ δευτέρᾳ  καὶ   ἑξηκοστῇ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν μάχην
[1, 123]   εἰ ἄρα πλούτῳ τε νῦν  καὶ   ἐξουσίᾳ ὀλίγον προφέρετε (οὐ γὰρ
[1, 38]   τὴν τούτων μετριότητα· ὕβρει δὲ  καὶ   ἐξουσίᾳ πλούτου πολλὰ ἐς ἡμᾶς
[1, 3]   αὐτοῦ ἐν τῇ Φθιώτιδι ἰσχυσάντων,  καὶ   ἐπαγομένων αὐτοὺς ἐπ' ὠφελίᾳ ἐς
[1, 101]   μάχῃ καὶ πολιορκούμενοι Λακεδαιμονίους ἐπεκαλοῦντο  καὶ   ἐπαμύνειν ἐκέλευον ἐσβαλόντας ἐς τὴν
[1, 132]   τότε ἀπὸ τοῦ τρίποδος τοῦτο  καὶ   ἐπέγραψαν ὀνομαστὶ τὰς πόλεις ὅσαι
[1, 112]   καὶ Κυπρίοις καὶ Κίλιξιν ἐναυμάχησαν  καὶ   ἐπεζομάχησαν ἅμα, καὶ νικήσαντες ἀμφότερα
[1, 132]   ἀδίκημα καὶ τότ' ἐδόκει εἶναι,  καὶ   ἐπεί γε δὴ ἐν τούτῳ
[1, 54]   δὲ τριάκοντα ναῦς μάλιστα διαφθείραντες,  καὶ   ἐπειδὴ Ἀθηναῖοι ἦλθον, ἀνελόμενοι τὰ
[1, 54]   Κορίνθιοι ἰδόντες τὰς Ἀττικὰς ναῦς,  καὶ   ἐπειδὴ ἦλθον οἱ Ἀθηναῖοι, οὐκ
[1, 62]   στρατόπεδον ἐχώρουν ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν.  καὶ   ἐπειδὴ πρὸς τῷ ἰσθμῷ ἐγένοντο
[1, 131]   δι' αὐτὰ ταῦτα ἀνεκάλεσαν αὐτόν,  καὶ   ἐπειδὴ τῇ Ἑρμιονίδι νηὶ τὸ
[1, 49]   μέχρι τοῦ στρατοπέδου πλεύσαντες αὐτῶν  καὶ   ἐπεκβάντες ἐνέπρησάν τε τὰς σκηνὰς
[1, 62]   λογάδες ἔτρεψαν τὸ καθ' ἑαυτοὺς  καὶ   ἐπεξῆλθον διώκοντες ἐπὶ πολύ· τὸ
[1, 50]   ἀποβαίνειν. ἤδη δὲ ἦν ὀψὲ  καὶ   ἐπεπαιάνιστο αὐτοῖς ὡς ἐς ἐπίπλουν,
[1, 141]   δοκεῖ εἶναι, καὶ ἐπὶ μεγάλῃ  καὶ   ἐπὶ βραχείᾳ ὁμοίως προφάσει μὴ
[1, 141]   ὥσπερ ἔμοιγε ἄμεινον δοκεῖ εἶναι,  καὶ   ἐπὶ μεγάλῃ καὶ ἐπὶ βραχείᾳ
[1, 1]   τῶν βαρβάρων, ὡς δὲ εἰπεῖν  καὶ   ἐπὶ πλεῖστον ἀνθρώπων. τὰ γὰρ
[1, 50]   πολλῶν γὰρ νεῶν οὐσῶν ἀμφοτέρων  καὶ   ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάσσης ἐπεχουσῶν,
[1, 58]   αἱ νῆες αἱ ἐπὶ Μακεδονίαν  καὶ   ἐπὶ σφᾶς ὁμοίως ἔπλεον, καὶ
[1, 48]   τῶν Κερκυραίων ναῦς μετεώρους τε  καὶ   ἐπὶ σφᾶς πλεούσας. ὡς δὲ
[1, 20]   πολλοῖς ζήτησις τῆς ἀληθείας,  καὶ   ἐπὶ τὰ ἑτοῖμα μᾶλλον τρέπονται.
[1, 37]   καὶ ἡμᾶς περὶ ἀμφοτέρων οὕτω  καὶ   ἐπὶ τὸν ἄλλον λόγον ἰέναι,
[1, 143]   ἅπασα ἄλλη Ἑλλάς.  καὶ   ἐπὶ τῷ κινδύνῳ οὐδεὶς ἂν
[1, 121]   ἅμα σῴζεσθαι οὐκ ἄρα δαπανήσομεν  καὶ   ἐπὶ τῷ μὴ ὑπ' ἐκείνων
[1, 74]   ἀπό τε οἰκουμένων τῶν πόλεων  καὶ   ἐπὶ τῷ τὸ λοιπὸν νέμεσθαι,
[1, 126]   ἀπαγαγόντες ἀπέκτειναν· καθεζομένους δέ τινας  καὶ   ἐπὶ τῶν σεμνῶν θεῶν τοῖς
[1, 137]   ὁλκάδος τυχὼν ἀναγομένης ἐπ' Ἰωνίας  καὶ   ἐπιβὰς καταφέρεται χειμῶνι ἐς τὸ
[1, 82]   τε ξυμμάχους ἡμῶν ἐᾶν βλάπτειν  καὶ   ἐπιβουλεύοντας μὴ καταφωρᾶν, ἀλλὰ ὅπλα
[1, 70]   δὲ τὰ ὑπάρχοντά τε σῴζειν  καὶ   ἐπιγνῶναι μηδὲν καὶ ἔργῳ οὐδὲ
[1, 38]   ἐς ἡμᾶς ἄλλα τε ἡμαρτήκασι  καὶ   Ἐπίδαμνον ἡμετέραν οὖσαν κακουμένην μὲν
[1, 114]   ἐπαγαγόμενοι δὲ Κορινθίους καὶ Σικυωνίους  καὶ   Ἐπιδαυρίους ἀπέστησαν οἱ Μεγαρῆς.
[1, 105]   ἀποβᾶσιν ἐς Ἁλιᾶς πρὸς Κορινθίους  καὶ   Ἐπιδαυρίους μάχη ἐγένετο, καὶ ἐνίκων
[1, 27]   ξυμπλεῖν, καὶ Παλῆς Κεφαλλήνων τέσσαρσιν.  καὶ   Ἐπιδαυρίων ἐδεήθησαν, οἳ παρέσχον πέντε,
[1, 105]   Αἴγιναν τριακοσίους ὁπλίτας πρότερον Κορινθίων  καὶ   Ἐπιδαυρίων ἐπικούρους διεβίβασαν, τὰ δὲ
[1, 70]   ἔσται. οἱ μέν γε νεωτεροποιοὶ  καὶ   ἐπινοῆσαι ὀξεῖς καὶ ἐπιτελέσαι ἔργῳ
[1, 35]   οὐχ ὅπως κωλυταὶ ἐχθρῶν ὄντων  καὶ   ἐπιόντων γενήσεσθε, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ
[1, 52]   οὓς ἐν ταῖς ναυσὶν εἶχον,  καὶ   ἐπισκευὴν οὐκ οὖσαν τῶν νεῶν
[1, 69]   ἤδη καὶ οὐ μέλλοντες ἐπέρχονται.  καὶ   ἐπιστάμεθα οἵᾳ ὁδῷ οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 128]   καὶ τοὺς αἰχμαλώτους. ἔπεμψε δὲ  καὶ   ἐπιστολὴν τὸν Γόγγυλον φέροντα αὐτῷ·
[1, 140]   λόγοις τὰ ἐγκλήματα διαλύεσθαι,  καὶ   ἐπιτάσσοντες ἤδη καὶ οὐκέτι αἰτιώμενοι
[1, 122]   οὖσα τῶν προσόδων αἷς ἰσχύουσι,  καὶ   ἐπιτειχισμὸς τῇ χώρᾳ, ἄλλα τε
[1, 70]   γε νεωτεροποιοὶ καὶ ἐπινοῆσαι ὀξεῖς  καὶ   ἐπιτελέσαι ἔργῳ ἂν γνῶσιν·
[1, 9]   δὲ μητρὸς ἀδελφοῦ ὄντος αὐτῷ,  καὶ   ἐπιτρέψαντος Εὐρυσθέως, ὅτ' ἐστράτευε, Μυκήνας
[1, 89]   ὑπομείναντες Σηστὸν ἐπολιόρκουν Μήδων ἐχόντων,  καὶ   ἐπιχειμάσαντες εἷλον αὐτὴν ἐκλιπόντων τῶν
[1, 109]   ἐς Προσωπίτιδα τὴν νῆσον κατέκλῃσε  καὶ   ἐπολιόρκει ἐν αὐτῇ ἐνιαυτὸν καὶ
[1, 105]   αὐτῶν ἐς τὴν γῆν ἀπέβησαν  καὶ   ἐπολιόρκουν, Λεωκράτους τοῦ Στροίβου στρατηγοῦντος.
[1, 111]   τῆς Ἀκαρνανίας ἐς Οἰνιάδας ἐστράτευσαν  καὶ   ἐπολιόρκουν, οὐ μέντοι εἷλόν γε,
[1, 120]   γὰρ οὐδεὶς ὁμοῖα τῇ πίστει  καὶ   ἔργῳ ἐπεξέρχεται, ἀλλὰ μετ' ἀσφαλείας
[1, 70]   τε σῴζειν καὶ ἐπιγνῶναι μηδὲν  καὶ   ἔργῳ οὐδὲ τἀναγκαῖα ἐξικέσθαι. αὖθις
[1, 15]   πάλαι ποτὲ γενόμενον πόλεμον Ξαλκιδέων  καὶ   Ἐρετριῶν καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν
[1, 107]   Λακεδαιμονίων μητρόπολιν, Βοιὸν καὶ Κυτίνιον  καὶ   Ἐρινεόν, καὶ ἑλόντων ἓν τῶν
[1, 133]   καὶ Παυσανίου ὡς αὐτὸν ἐλθόντος  καὶ   ἐρωτῶντος τὴν πρόφασιν τῆς ἱκετείας
[1, 114]   ὕστερον Εὔβοια ἀπέστη ἀπὸ Ἀθηναίων,  καὶ   ἐς αὐτὴν διαβεβηκότος ἤδη Περικλέους
[1, 12]   τῇ γῇ ταύτῃ, ἀφ' ὧν  καὶ   ἐς Ἴλιον ἐστράτευσαν) Δωριῆς τε
[1, 2]   πλήθει ἀνθρώπων τὴν πόλιν, ὥστε  καὶ   ἐς Ἰωνίαν ὕστερον ὡς οὐχ
[1, 22]   τις εὐνοίας μνήμης ἔχοι.  καὶ   ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ
[1, 131]   ἀνεχώρει τὸ δεύτερον ἐς Σπάρτην.  καὶ   ἐς μὲν τὴν εἱρκτὴν ἐσπίπτει
[1, 134]   ἦν δ' ἐγγὺς τὸ τέμενος.  καὶ   ἐς οἴκημα οὐ μέγα
[1, 6]   ἔτι οὕτω νεμόμενα τῶν ποτὲ  καὶ   ἐς πάντας ὁμοίων διαιτημάτων. Ἐν
[1, 58]   ἀνῳκίζοντό τε καθαιροῦντες τὰς πόλεις  καὶ   ἐς πόλεμον παρεσκευάζοντο· ~αἱ δὲ
[1, 6]   νῦν τρόπον πρῶτοι Λακεδαιμόνιοι ἐχρήσαντο  καὶ   ἐς τὰ ἄλλα πρὸς τοὺς
[1, 32]   ἐς τὴν χρείαν ἡμῖν ἄλογον  καὶ   ἐς τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ἐν
[1, 144]   δυνάμει τόν τε βάρβαρον ἀπεώσαντο  καὶ   ἐς τάδε προήγαγον αὐτά. ὧν
[1, 36]   τε ἐνθένδε πρὸς τἀκεῖ παραπέμψαι,  καὶ   ἐς τἆλλα ξυμφορώτατόν ἐστιν. βραχυτάτῳ
[1, 91]   ὅτε ἐδόκει ἐκλιπεῖν ἄμεινον εἶναι  καὶ   ἐς τὰς ναῦς ἐσβῆναι, ἄνευ
[1, 135]   μὲν ἐν Ἄργει, ἐπιφοιτῶν δὲ  καὶ   ἐς τὴν ἄλλην Πελοπόννησον) πέμπουσι
[1, 100]   πλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι ναυμαχίᾳ ἐκράτησαν  καὶ   ἐς τὴν γῆν ἀπέβησαν, ἐπὶ
[1, 90]   ὅτι αὐτὸς τἀκεῖ πράξοι ᾤχετο.  καὶ   ἐς τὴν Λακεδαίμονα ἐλθὼν οὐ
[1, 58]   πέρι νεωτερίζειν μηδέν, ἐλθόντες δὲ  καὶ   ἐς τὴν Λακεδαίμονα μετὰ Κορινθίων,
[1, 105]   δὲ ἄκρα τῆς Γερανείας κατέλαβον  καὶ   ἐς τὴν Μεγαρίδα κατέβησαν Κορίνθιοι
[1, 64]   ἔν τε τῷ ἰσθμῷ φρουρεῖν  καὶ   ἐς τὴν Παλλήνην διαβάντες τειχίζειν,
[1, 62]   Πελοποννησίων ἡσσᾶτο ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων  καὶ   ἐς τὸ τεῖχος κατέφυγεν. ~Ἐπαναχωρῶν
[1, 17]   προορώμενοι ἔς τε τὸ σῶμα  καὶ   ἐς τὸ τὸν ἴδιον οἶκον
[1, 6]   μάλιστα κατέστησαν. ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι  καὶ   ἐς τὸ φανερὸν ἀποδύντες λίπα
[1, 6]   κατέσχεν. μετρίᾳ δ' αὖ ἐσθῆτι  καὶ   ἐς τὸν νῦν τρόπον πρῶτοι
[1, 132]   τῇ παρούσῃ διανοίᾳ. ἐπυνθάνοντο δὲ  καὶ   ἐς τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι
[1, 91]   ἔχειν, καὶ ἰδίᾳ τοῖς πολίταις  καὶ   ἐς τοὺς πάντας ξυμμάχους ὠφελιμώτερον
[1, 69]   αὐτοὶ ἀμύνεσθαι βούλεσθε μᾶλλον ἐπιόντας,  καὶ   ἐς τύχας πρὸς πολλῷ δυνατωτέρους
[1, 117]   ἡμέρας περὶ τέσσαρας καὶ δέκα,  καὶ   ἐσεκομίσαντο καὶ ἐξεκομίσαντο ἐβούλοντο.
[1, 63]   (ἀπέχει δὲ ἑξήκοντα μάλιστα σταδίους  καὶ   ἔστι καταφανέσ) ὡς μάχη
[1, 65]   τὴν Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν ἐδῄου  καὶ   ἔστιν καὶ πολίσματα εἷλεν.
[1, 83]   οὐκ ἐλάσσους χρήματα φέροντες ξύμμαχοι,  καὶ   ἔστιν πόλεμος οὐχ ὅπλων
[1, 94]   καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων πλῆθος.  καὶ   ἐστράτευσαν ἐς Κύπρον καὶ αὐτῆς
[1, 61]   προϊόντες τριταῖοι ἀφίκοντο ἐς Γίγωνον  καὶ   ἐστρατοπεδεύσαντο. ~Ποτειδεᾶται δὲ καὶ οἱ
[1, 103]   περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ κατεῖχον·  καὶ   ἔσχον Ἀθηναῖοι Μέγαρα καὶ Πηγάς,
[1, 67]   ἕκαστοι καὶ Μεγαρῆς, δηλοῦντες μὲν  καὶ   ἕτερα οὐκ ὀλίγα διάφορα, μάλιστα
[1, 120]   ἀβουλοτέρων τῶν ἐναντίων τυχόντα κατωρθώθη,  καὶ   ἔτι πλείω καλῶς δοκοῦντα βουλευθῆναι
[1, 85]   ξύμμαχοί φασιν ἀδικεῖσθαι, ἄλλως τε  καὶ   ἑτοίμων ὄντων αὐτῶν δίκας δοῦναι·
[1, 113]   Βοιωτῶν καὶ Λοκροὶ μετ' αὐτῶν  καὶ   Εὐβοέων φυγάδες καὶ ὅσοι τῆς
[1, 84]   μᾶλλον ἀχθεσθέντες ἀνεπείσθημεν. πολεμικοί τε  καὶ   εὔβουλοι διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα,
[1, 84]   ἀπαράσκευοι ἐγχειρεῖν, καὶ ἅμα ἐλευθέραν  καὶ   εὐδοξοτάτην πόλιν διὰ παντὸς νεμόμεθα.
[1, 111]   Σικυωνίων τοὺς προσμείξαντας μάχῃ ἐκράτησαν.  καὶ   εὐθὺς παραλαβόντες Ἀχαιοὺς καὶ διαπλεύσαντες
[1, 47]   ὧν ἦρχε Μικιάδης καὶ Αἰσιμίδης  καὶ   Εὐρύβατος, ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν μιᾷ τῶν
[1, 136]   ἐκδοίη αὐτόν (εἰπὼν ὑφ' ὧν  καὶ   ἐφ' διώκεται) σωτηρίας ἂν
[1, 107]   δύσοδός τε γὰρ Γερανεία  καὶ   ἐφρουρεῖτο αἰεὶ ὑπὸ Ἀθηναίων, καὶ
[1, 103]   ἀπὸ τῆς πόλεως ἐς Νίσαιαν  καὶ   ἐφρούρουν αὐτοί. καὶ Κορινθίοις μὲν
[1, 137]   μετὰ τοῦ ἑαυτοῦ υἱέος, ὥσπερ  καὶ   ἔχων αὐτὸν ἐκαθέζετο, καὶ μέγιστον
[1, 135]   δὲ πεισθέντες (ἔτυχε γὰρ ὠστρακισμένος  καὶ   ἔχων δίαιταν μὲν ἐν Ἄργει,
[1, 47]   τῷ ἀκρωτηρίῳ πεζὸς ἦν  καὶ   Ζακυνθίων χίλιοι ὁπλῖται βεβοηθηκότες. ἦσαν
[1, 132]   πολλὰς παρεῖχε τῇ τε παρανομίᾳ  καὶ   ζηλώσει τῶν βαρβάρων μὴ ἴσος
[1, 97]   ἐκλιπὲς τοῦτο ἦν τὸ χωρίον  καὶ   τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν
[1, 18]   Ἑλλάδος οὐ πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον  καὶ   ἐν Μαραθῶνι μάχη Μήδων
[1, 100]   καθίσταντο. ~Ἐγένετο δὲ μετὰ ταῦτα  καὶ   ἐπ' Εὐρυμέδοντι ποταμῷ ἐν
[1, 41]   καὶ εὐεργεσία αὕτη τε  καὶ   ἐς Σαμίους, τὸ δι'
[1, 41]   παρὰ Κορινθίων εἴκοσι ναῦς ἐλάβετε·  καὶ   εὐεργεσία αὕτη τε καὶ
[1, 51]   μὲν ἀπαλλαγὴ ἐγένετο ἀλλήλων,  καὶ   ναυμαχία ἐτελεύτα ἐς νύκτα.
[1, 23]   καὶ ἀπ' αὐτῶν καὶ λιμοὶ  καὶ   οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ
[1, 16]   ἐπὶ μέγα τῶν πραγμάτων Κῦρος  καὶ   Περσικὴ βασιλεία Κροῖσον καθελοῦσα
[1, 37]   μάρτυρα ἔχειν οὔτε παρακαλοῦντες αἰσχύνεσθαι.  καὶ   πόλις αὐτῶν ἅμα αὐτάρκη
[1, 25]   δ' αὐτοῖς ἀνεῖλε παραδοῦναι  καὶ   ἡγεμόνας ποιεῖσθαι. ἐλθόντες δὲ οἱ
[1, 75]   τοῖς πολλοῖς ἀπηχθημένους, καί τινων  καὶ   ἤδη ἀποστάντων κατεστραμμένων, ὑμῶν τε
[1, 7]   πόλεων ὅσαι μὲν νεώτατα ᾠκίσθησαν  καὶ   ἤδη πλωιμωτέρων ὄντων, περιουσίας μᾶλλον
[1, 91]   σαφῶς κατηγορούντων ὅτι τειχίζεταί τε  καὶ   ἤδη ὕψος λαμβάνει, οὐκ εἶχον
[1, 91]   αὐτοὶ πάλιν κομισθῶσιν (ἤδη γὰρ  καὶ   ἧκον αὐτῷ οἱ ξυμπρέσβεις, Ἁβρώνιχός
[1, 38]   ἀδικούμενοι. καλὸν δ' ἦν, εἰ  καὶ   ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι τῇ
[1, 74]   ξυνεσώσαμεν ὑμᾶς τε τὸ μέρος  καὶ   ἡμᾶς αὐτούς. εἰ δὲ προσεχωρήσαμεν
[1, 120]   αὐτοὶ ἐψηφισμένοι τὸν πόλεμόν εἰσι  καὶ   ἡμᾶς ἐς τοῦτο νῦν ξυνήγαγον.
[1, 37]   οὐκ εἰκότως πολεμοῦνται, μνησθέντας πρῶτον  καὶ   ἡμᾶς περὶ ἀμφοτέρων οὕτω καὶ
[1, 71]   καὶ ξυγγενεῖς τοῖς ἐχθίστοις προῆσθε  καὶ   ἡμᾶς τοὺς ἄλλους ἀθυμίᾳ πρὸς
[1, 32]   ἄλλης Ἑλλάδος ἐφ' ἡμᾶς ὥρμηνται  καὶ   ἡμεῖς ἀδύνατοι ὁρῶμεν ὄντες τῇ
[1, 121]   ἁλίσκονται· εἰ δ' ἀντίσχοιεν, μελετήσομεν  καὶ   ἡμεῖς ἐν πλέονι χρόνῳ τὰ
[1, 32]   παρὰ τοὺς πέλας ἐπικουρίας, ὥσπερ  καὶ   ἡμεῖς νῦν, δεησομένους ἀναδιδάξαι πρῶτον,
[1, 37]   τὸν λόγον ποιησαμένων, ἀλλ' ὡς  καὶ   ἡμεῖς τε ἀδικοῦμεν καὶ αὐτοὶ
[1, 82]   προσληψόμεθα (ἀνεπίφθονον δέ, ὅσοι ὥσπερ  καὶ   ἡμεῖς ὑπ' Ἀθηναίων ἐπιβουλευόμεθα, μὴ
[1, 40]   μόνον ἐπίκουροι ἂν γένοισθε, ἀλλὰ  καὶ   ἡμῖν ἀντὶ ἐνσπόνδων πολέμιοι· ἀνάγκη
[1, 35]   ἐκ τῆς ὑμετέρας μισθοφόρους  καὶ   ἡμῖν πέμπειν καθ' ὅτι ἂν
[1, 124]   πανταχόθεν καλῶς ὑπάρχον ὑμῖν πολεμεῖν  καὶ   ἡμῶν κοινῇ τάδε παραινούντων, εἴπερ
[1, 129]   διαπέμψαι καὶ τὴν σφραγῖδα ἀποδεῖξαι,  καὶ   ἤν τι αὐτῷ Παυσανίας παραγγέλλῃ
[1, 84]   δοκοῦν ἡμῖν οὐκ ἐπαιρόμεθα ἡδονῇ,  καὶ   ἤν τις ἄρα ξὺν κατηγορίᾳ
[1, 20]   ἄνθρωποι τὰς ἀκοὰς τῶν προγεγενημένων,  καὶ   ἢν ἐπιχώρια σφίσιν ᾖ, ὁμοίως
[1, 82]   καὶ τὰ αὑτῶν ἅμα ἐκποριζώμεθα.  καὶ   ἢν μὲν ἐσακούωσί τι πρεσβευομένων
[1, 143]   γὰρ αὖθις οὐκ ἐλάσσοσι μαχούμεθα  καὶ   ἢν σφαλῶμεν, τὰ τῶν ξυμμάχων,
[1, 132]   τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν,  καὶ   ἦν δὲ οὕτως· ἐλευθέρωσίν τε
[1, 98]   Στρυμόνι Μήδων ἐχόντων πολιορκίᾳ εἷλον  καὶ   ἠνδραπόδισαν, Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου στρατηγοῦντος.
[1, 83]   τὰ ὅπλα ὠφελεῖ, ἄλλως τε  καὶ   ἠπειρώταις πρὸς θαλασσίους. πορισώμεθα οὖν
[1, 25]   καὶ μᾶλλον ἐξηρτύοντο τὸ ναυτικὸν  καὶ   ἦσαν οὐκ ἀδύνατοι· τριήρεις γὰρ
[1, 77]   καὶ ἄλλοθί που ἀρχὴν ἔχουσι  καὶ   ἧσσον ἡμῶν πρὸς τοὺς ὑπηκόους
[1, 71]   τέχνης αἰεὶ τὰ ἐπιγιγνόμενα κρατεῖν·  καὶ   ἡσυχαζούσῃ μὲν πόλει τὰ ἀκίνητα
[1, 18]   χρόνον στασιάσασα ὅμως ἐκ παλαιτάτου  καὶ   ηὐνομήθη καὶ αἰεὶ ἀτυράννευτος ἦν·
[1, 97]   τὰ Μηδικά· τούτων δὲ ὅσπερ  καὶ   ἥψατο ἐν τῇ Ἀττικῇ ξυγγραφῇ
[1, 141]   τῶν αὑτῶν δαπανῶντες καὶ προσέτι  καὶ   θαλάσσης εἰργόμενοι· αἱ δὲ περιουσίαι
[1, 90]   προσδέχεσθαι μέντοι ἐν τάχει ἥξειν  καὶ   θαυμάζειν ὡς οὔπω πάρεισιν. ~οἱ
[1, 138]   μὲν κατὰ Παυσανίαν τὸν Λακεδαιμόνιον  καὶ   Θεμιστοκλέα τὸν Ἀθηναῖον, λαμπροτάτους γενομένους
[1, 20]   τῶν Πεισιστράτου υἱέων, Ἵππαρχος δὲ  καὶ   Θεσσαλὸς ἀδελφοὶ ἦσαν αὐτοῦ, ὑποτοπήσαντες
[1, 107]   δήμου καταλύσεως ὑποψίᾳ. ἦλθον δὲ  καὶ   Θεσσαλῶν ἱππῆς τοῖς Ἀθηναίοις κατὰ
[1, 114]   Πελοποννήσιοι τῆς Ἀττικῆς ἐς Ἐλευσῖνα  καὶ   Θριῶζε ἐσβαλόντες ἐδῄωσαν Πλειστοάνακτος τοῦ
[1, 46]   τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει. ῥεῖ δὲ  καὶ   Θύαμις ποταμός, ὁρίζων τὴν Θεσπρωτίδα
[1, 91]   τὴν ἑαυτῶν πόλιν τεῖχος ἔχειν,  καὶ   ἰδίᾳ τοῖς πολίταις καὶ ἐς
[1, 124]   τὸ ταὐτὰ ξυμφέροντα καὶ πόλεσι  καὶ   ἰδιώταις εἶναι, μὴ μέλλετε Ποτειδεάταις
[1, 144]   μεγίστων κινδύνων ὅτι καὶ πόλει  καὶ   ἰδιώτῃ μέγισται τιμαὶ περιγίγνονται. οἱ
[1, 82]   ἐγκλήματα μὲν γὰρ καὶ πόλεων  καὶ   ἰδιωτῶν οἷόν τε καταλῦσαι· πόλεμον
[1, 121]   καὶ ἀδικούμενοι τὸν πόλεμον ἐγείρομεν  καὶ   ἱκανὰ ἔχοντες ἐγκλήματα, καὶ ὅταν
[1, 86]   χρήματά ἐστι πολλὰ καὶ νῆες  καὶ   ἵπποι, ἡμῖν δὲ ξύμμαχοι ἀγαθοί,
[1, 80]   ἰδίῳ καὶ δημοσίῳ καὶ ναυσὶ  καὶ   ἵπποις καὶ ὅπλοις καὶ ὄχλῳ
[1, 29]   πεζοῦ Ἀρχέτιμός τε Εὐρυτίμου  καὶ   Ἰσαρχίδας Ἰσάρχου. ἐπειδὴ δ'
[1, 108]   ἀπῆλθον ἐπ' οἴκου διὰ Γερανείας  καὶ   Ἰσθμοῦ· Ἀθηναῖοι δὲ δευτέρᾳ καὶ
[1, 23]   ἐπὶ πλεῖστον ἅμα μέρος γῆς  καὶ   ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον, ἡλίου
[1, 82]   δοκῇ, πεφραγμένοι ἴμεν ἐπ' αὐτούς.  καὶ   ἴσως ὁρῶντες ἡμῶν ἤδη τήν
[1, 12]   καὶ οὐκέτι ἀνισταμένη ἀποικίας ἐξέπεμψε,  καὶ   Ἴωνας μὲν Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν
[1, 6]   τῇ κεφαλῇ τριχῶν· ἀφ' οὗ  καὶ   Ἰώνων τοὺς πρεσβυτέρους κατὰ τὸ
[1, 16]   τε ἄλλοθι κωλύματα μὴ αὐξηθῆναι,  καὶ   Ἴωσι προχωρησάντων ἐπὶ μέγα τῶν
[1, 13]   ἔσχον χρημάτων προσόδῳ τὴν πόλιν.  καὶ   Ἴωσιν ὕστερον πολὺ γίγνεται ναυτικὸν
[1, 36]   ἂν κεφαλαίῳ, τοῖς τε ξύμπασι  καὶ   καθ' ἕκαστον, τῷδ' ἂν μὴ
[1, 83]   ἀμφότερα τῆς αἰτίας ἕξομεν, οὗτοι  καὶ   καθ' ἡσυχίαν τι αὐτῶν προΐδωμεν.
[1, 118]   ἐπιχειρητέα ἐδόκει εἶναι πάσῃ προθυμίᾳ  καὶ   καθαιρετέα ἰσχύς, ἢν δύνωνται,
[1, 131]   τοῦτο) ἔπειτα διαπραξάμενος ὕστερον ἐξῆλθε  καὶ   καθίστησιν ἑαυτὸν ἐς κρίσιν τοῖς
[1, 61]   τεσσαράκοντα ναῦς πρὸς τὰ ἀφεστῶτα,  καὶ   Καλλίαν τὸν Καλλιάδου πέμπτον αὐτὸν
[1, 63]   δὲ αὐτῶν πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν  καὶ   Καλλίας στρατηγός. ~τὸ δὲ
[1, 29]   μὲν νεῶν Ἀριστεὺς Πελλίχου  καὶ   Καλλικράτης Καλλίου καὶ Τιμάνωρ
[1, 13]   ἐπὶ Κύρου Περσῶν πρώτου βασιλεύοντος  καὶ   Καμβύσου τοῦ υἱέος αὐτοῦ, τῆς
[1, 116]   ᾤχετο κατὰ τάχος ἐπὶ Καύνου  καὶ   Καρίας, ἐσαγγελθέντων ὅτι Φοίνισσαι νῆες
[1, 5]   εἰδέναι οὐκ ὀνειδιζόντων. ἐλῄζοντο δὲ  καὶ   κατ' ἤπειρον ἀλλήλους. καὶ μέχρι
[1, 143]   γῆ πολλὴ καὶ ἐν νήσοις  καὶ   κατ' ἤπειρον· μέγα γὰρ τὸ
[1, 122]   ὥστε εἰ μὴ καὶ ἁθρόοι  καὶ   κατὰ ἔθνη καὶ ἕκαστον ἄστυ
[1, 107]   ἀποδοῦναι τὴν πόλιν ἀπεχώρουν πάλιν.  καὶ   κατὰ θάλασσαν μὲν αὐτούς, διὰ
[1, 24]   τῇ πόλει κατά τε γῆν  καὶ   κατὰ θάλασσαν. οἱ δὲ ἐν
[1, 5]   τροφῆς, καὶ προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις  καὶ   κατὰ κώμας οἰκουμέναις ἥρπαζον καὶ
[1, 46]   στρατηγοὶ δὲ τούτων ἦσαν μὲν  καὶ   κατὰ πόλεις ἑκάστων, Κορινθίων δὲ
[1, 119]   καὶ οἱ Κορίνθιοι δεηθέντες μὲν  καὶ   κατὰ πόλεις πρότερον ἑκάστων ἰδίᾳ
[1, 122]   ξύμπαντάς τε ἡμᾶς Ἀθηναῖοι ἱκανοὶ  καὶ   κατὰ πόλιν ἔτι δυνατώτεροι, ὥστε
[1, 25]   πολὺ προύχειν ἔστιν ὅτε ἐπαιρόμενοι  καὶ   κατὰ τὴν Φαιάκων προενοίκησιν τῆς
[1, 58]   τὰς ἐπὶ θαλάσσῃ πόλεις ἐκλιπόντας  καὶ   καταβαλόντας ἀνοικίσασθαι ἐς Ὄλυνθον μίαν
[1, 49]   Κερκυραῖοι εἴκοσι ναυσὶν αὐτοὺς τρεψάμενοι  καὶ   καταδιώξαντες σποράδας ἐς τὴν ἤπειρον
[1, 59]   ἀφικνοῦνται ἐς τὰ ἐπὶ Θρᾴκης,  καὶ   καταλαμβάνουσι τήν τε Ποτείδαιαν καὶ
[1, 10]   οὔτε ξυνοικισθείσης πόλεως οὔτε ἱεροῖς  καὶ   κατασκευαῖς πολυτελέσι χρησαμένης, κατὰ κώμας
[1, 59]   ὅπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐξεπέμποντο,  καὶ   καταστάντες ἐπολέμουν μετὰ Φιλίππου καὶ
[1, 55]   δὲ κοινὸν Κερκυραίων καὶ ἐκείνων)  καὶ   καταστήσαντες ἐν αὐτῷ Κορινθίους οἰκήτορας
[1, 67]   ἐς τὴν Λακεδαίμονα τοὺς ξυμμάχους  καὶ   κατεβόων ἐλθόντες τῶν Ἀθηναίων ὅτι
[1, 115]   μὲν παῖδας, ἴσους δὲ ἄνδρας,  καὶ   κατέθεντο ἐς Λῆμνον, καὶ φρουρὰν
[1, 130]   ἐδορυφόρουν, τράπεζάν τε Περσικὴν παρετίθετο  καὶ   κατέχειν τὴν διάνοιαν οὐκ ἐδύνατο,
[1, 12]   Ἑλλὰς ἔτι μετανίστατό τε  καὶ   κατῳκίζετο, ὥστε μὴ ἡσυχάσασαν αὐξηθῆναι.
[1, 64]   τὸν στρατὸν κατὰ βραχὺ προϊὼν  καὶ   κείρων ἅμα τὴν γῆν, ὡς
[1, 129]   Ἀρτάβαζον τὸν Φαρνάκου ἐπὶ θάλασσαν  καὶ   κελεύει αὐτὸν τήν τε Δασκυλῖτιν
[1, 146]   εὐθὺς ἀπὸ τῶν ἐν Ἐπιδάμνῳ  καὶ   Κερκύρᾳ· ἐπεμείγνυντο δὲ ὅμως ἐν
[1, 14]   τοῖς τυράννοις ἐς πλῆθος ἐγένοντο  καὶ   Κερκυραίοις· ταῦτα γὰρ τελευταῖα πρὸ
[1, 43]   μάλιστα καὶ ἀντιστὰς ἐχθρός.  καὶ   Κερκυραίους τούσδε μήτε ξυμμάχους δέχεσθε
[1, 46]   Θύαμις ποταμός, ὁρίζων τὴν Θεσπρωτίδα  καὶ   Κεστρίνην, ὧν ἐντὸς ἄκρα
[1, 112]   ἐν Κύπρῳ Φοίνιξι καὶ Κυπρίοις  καὶ   Κίλιξιν ἐναυμάχησαν καὶ ἐπεζομάχησαν ἅμα,
[1, 20]   δὲ πρὶν ξυλληφθῆναι δράσαντές τι  καὶ   κινδυνεῦσαι, τῷ Ἱππάρχῳ περιτυχόντες περὶ
[1, 144]   τε μὴ ἐπικτᾶσθαι ἅμα πολεμοῦντες  καὶ   κινδύνους αὐθαιρέτους μὴ προστίθεσθαι· μᾶλλον
[1, 70]   καὶ ταῦτα μετὰ πόνων πάντα  καὶ   κινδύνων δι' ὅλου τοῦ αἰῶνος
[1, 143]   πάρεργον ἄλλο γίγνεσθαι. ~Εἴ τε  καὶ   κινήσαντες τῶν Ὀλυμπίασιν Δελφοῖς
[1, 126]   τοὺς ἐναγεῖς τούτους, ἤλασε δὲ  καὶ   Κλεομένης Λακεδαιμόνιος ὕστερον μετὰ
[1, 36]   τὰ δύο ἐς ταὐτὸν ἐλθεῖν  καὶ   Κορίνθιοι ἡμᾶς προκαταλήψονται, Κερκυραίοις τε
[1, 103]   ἐς Νίσαιαν καὶ ἐφρούρουν αὐτοί.  καὶ   Κορινθίοις μὲν οὐχ ἥκιστα ἀπὸ
[1, 24]   τῆς μητροπόλεως κατακληθείς. ξυνῴκισαν δὲ  καὶ   Κορινθίων τινὲς καὶ τοῦ ἄλλου
[1, 56]   ἀποστῶσιν ὑπό τε Περδίκκου πειθόμενοι  καὶ   Κορινθίων, τούς τε ἄλλους τοὺς
[1, 33]   ξυμμαχίας δεόμενοι οἷς ἐπικαλοῦνται ἀσφάλειαν  καὶ   κόσμον οὐχ ἧσσον διδόντες
[1, 112]   ὕστερον Ἀθηναῖοι ἀποχωρησάντων αὐτῶν στρατεύσαντες  καὶ   κρατήσαντες παρέδοσαν Φωκεῦσιν. ~Καὶ χρόνου
[1, 112]   τὸν ἱερὸν καλούμενον πόλεμον ἐστράτευσαν,  καὶ   κρατήσαντες τοῦ ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ
[1, 85]   τὸν πόλεμον ἅμα. ταῦτα γὰρ  καὶ   κράτιστα βουλεύσεσθε καὶ τοῖς ἐναντίοις
[1, 116]   πέντε καὶ εἴκοσι, καὶ ἀποβάντες  καὶ   κρατοῦντες τῷ πεζῷ ἐπολιόρκουν τρισὶ
[1, 128]   τῆς ἀρχῆς τῆς ἐν Ἑλλησπόντῳ  καὶ   κριθεὶς ὑπ' αὐτῶν ἀπελύθη μὴ
[1, 30]   Κορινθίων ἀποικίαν τῆς γῆς ἔτεμον  καὶ   Κυλλήνην τὸ Ἠλείων ἐπίνειον ἐνέπρησαν,
[1, 112]   Σαλαμῖνος τῆς ἐν Κύπρῳ Φοίνιξι  καὶ   Κυπρίοις καὶ Κίλιξιν ἐναυμάχησαν καὶ
[1, 107]   Δωριᾶς τὴν Λακεδαιμονίων μητρόπολιν, Βοιὸν  καὶ   Κυτίνιον καὶ Ἐρινεόν, καὶ ἑλόντων
[1, 108]   καὶ φόνος ἐγένετο ἀμφοτέρων πολύς.  καὶ   Λακεδαιμόνιοι μὲν ἐς τὴν Μεγαρίδα
[1, 144]   ἀγορᾷ καὶ λιμέσι χρῆσθαι, ἢν  καὶ   Λακεδαιμόνιοι ξενηλασίας μὴ ποιῶσι μήτε
[1, 18]   πολλῷ διεκρίθησαν πρός τε Ἀθηναίους  καὶ   Λακεδαιμονίους οἵ τε ἀποστάντες βασιλέως
[1, 69]   ὀλίγον χωροῦσιν ἐπὶ τοὺς πέλας.  καὶ   λανθάνειν μὲν οἰόμενοι διὰ τὸ
[1, 139]   τε καὶ Μελησίππου καὶ Ἀγησάνδρου,  καὶ   λεγόντων ἄλλο μὲν οὐδὲν ὧν
[1, 19]   τῷ χρόνῳ παραλαβόντες πλὴν Ξίων  καὶ   Λεσβίων, καὶ χρήματα τοῖς πᾶσι
[1, 116]   Ἀθηνῶν νῆες τεσσαράκοντα καὶ Ξίων  καὶ   Λεσβίων πέντε καὶ εἴκοσι, καὶ
[1, 116]   οἰχόμεναι, αἱ δὲ ἐπὶ Ξίου  καὶ   Λέσβου περιαγγέλλουσαι βοηθεῖν) τεσσαράκοντα δὲ
[1, 117]   καὶ Ἀντικλέους, ἐκ δὲ Ξίου  καὶ   Λέσβου τριάκοντα. καὶ ναυμαχίαν μέν
[1, 46]   μὲν δέκα, Μεγαρέων δὲ δώδεκα  καὶ   Λευκαδίων δέκα, Ἀμπρακιωτῶν δὲ ἑπτὰ
[1, 26]   βουλόμενον ἰέναι κελεύοντες καὶ Ἀμπρακιωτῶν  καὶ   Λευκαδίων καὶ ἑαυτῶν φρουρούς. ἐπορεύθησαν
[1, 11]   πρὸς γεωργίαν τῆς Ξερσονήσου τραπόμενοι  καὶ   λῃστείαν τῆς τροφῆς ἀπορίᾳ.
[1, 93]   πολλαί τε στῆλαι ἀπὸ σημάτων  καὶ   λίθοι εἰργασμένοι ἐγκατελέγησαν. μείζων γὰρ
[1, 144]   Μεγαρέας μὲν ὅτι ἐάσομεν ἀγορᾷ  καὶ   λιμέσι χρῆσθαι, ἢν καὶ Λακεδαιμόνιοι
[1, 23]   οἷς μεγάλοι καὶ ἀπ' αὐτῶν  καὶ   λιμοὶ καὶ οὐχ ἥκιστα
[1, 112]   Κίτιον ἐπολιόρκουν. Κίμωνος δὲ ἀποθανόντος  καὶ   λιμοῦ γενομένου ἀπεχώρησαν ἀπὸ Κιτίου,
[1, 99]   τῶν φόρων καὶ νεῶν ἔκδειαι  καὶ   λιποστράτιον εἴ τῳ ἐγένετο· οἱ
[1, 86]   τοῖς Ἀθηναίοις ἐστίν, οὐδὲ δίκαις  καὶ   λόγοις διακριτέα μὴ λόγῳ καὶ
[1, 122]   φέρουσαν ἄντικρυς δουλείαν·  καὶ   λόγῳ ἐνδοιασθῆναι αἰσχρὸν τῇ Πελοποννήσῳ
[1, 113]   ἐκ τῆς Ὀρχομενοῦ φυγάδες Βοιωτῶν  καὶ   Λοκροὶ μετ' αὐτῶν καὶ Εὐβοέων
[1, 108]   καὶ Ταναγραίων τὸ τεῖχος περιεῖλον  καὶ   Λοκρῶν τῶν Ὀπουντίων ἑκατὸν ἄνδρας
[1, 99]   οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι ἀκριβῶς ἔπρασσον  καὶ   λυπηροὶ ἦσαν οὐκ εἰωθόσιν οὐδὲ
[1, 139]   ἐκέλευον καὶ Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι,  καὶ   μάλιστά γε πάντων καὶ ἐνδηλότατα
[1, 15]   ἐπιπλέοντες γὰρ τὰς νήσους κατεστρέφοντο,  καὶ   μάλιστα ὅσοι μὴ διαρκῆ εἶχον
[1, 6]   τοῖς βαρβάροις ἔστιν οἷς νῦν,  καὶ   μάλιστα τοῖς Ἀσιανοῖς, πυγμῆς καὶ
[1, 38]   γοῦν ἄλλαι ἀποικίαι τιμῶσιν ἡμᾶς,  καὶ   μάλιστα ὑπὸ ἀποίκων στεργόμεθα· καὶ
[1, 25]   τὰ περὶ τὰς ναῦς (ᾗ  καὶ   μᾶλλον ἐξηρτύοντο τὸ ναυτικὸν καὶ
[1, 11]   λῃστείαν τῆς τροφῆς ἀπορίᾳ.  καὶ   μᾶλλον οἱ Τρῶες αὐτῶν διεσπαρμένων
[1, 49]   πλήθους καὶ ὄχλου τῶν νεῶν,  καὶ   μᾶλλόν τι πιστεύοντες τοῖς ἐπὶ
[1, 108]   ἐστράτευσαν ἐς Βοιωτοὺς Μυρωνίδου στρατηγοῦντος,  καὶ   μάχῃ ἐν Οἰνοφύτοις τοὺς Βοιωτοὺς
[1, 113]   ὅσοι τῆς αὐτῆς γνώμης ἦσαν,  καὶ   μάχῃ κρατήσαντες τοὺς μὲν διέφθειραν
[1, 105]   ἐς τὰ Μέγαρα Μυρωνίδου στρατηγοῦντος.  καὶ   μάχης γενομένης ἰσορρόπου πρὸς Κορινθίους
[1, 10]   ἐμνήσθη. αὐτερέται δὲ ὅτι ἦσαν  καὶ   μάχιμοι πάντες, ἐν ταῖς Φιλοκτήτου
[1, 18]   ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα δουλωσόμενος ἦλθεν.  καὶ   μεγάλου κινδύνου ἐπικρεμασθέντος οἵ τε
[1, 70]   πέλας ψόγον ἐπενεγκεῖν, ἄλλως τε  καὶ   μεγάλων τῶν διαφερόντων καθεστώτων, περὶ
[1, 103]   τῶν Ὀζολῶν ἐχόντων. προσεχώρησαν δὲ  καὶ   Μεγαρῆς Ἀθηναίοις ἐς ξυμμαχίαν Λακεδαιμονίων
[1, 67]   παριόντες ἐγκλήματα ἐποιοῦντο ὡς ἕκαστοι  καὶ   Μεγαρῆς, δηλοῦντες μὲν καὶ ἕτερα
[1, 68]   ἡμᾶς οὐχ ἥκιστα εἰπεῖν, ὅσῳ  καὶ   μέγιστα ἐγκλήματα ἔχομεν ὑπὸ μὲν
[1, 99]   ἄλλαι τε ἦσαν τῶν ἀποστάσεων  καὶ   μέγισται αἱ τῶν φόρων καὶ
[1, 137]   ὥσπερ καὶ ἔχων αὐτὸν ἐκαθέζετο,  καὶ   μέγιστον ἦν ἱκέτευμα τοῦτο, καὶ
[1, 35]   ἀρχῇ ὑπείπομεν, τὰ ξυμφέροντα ἀποδείκνυμεν,  καὶ   μέγιστον ὅτι οἵ τε αὐτοὶ
[1, 125]   ξυμμάχοις ἅπασιν ὅσοι παρῆσαν ἑξῆς,  καὶ   μείζονι καὶ ἐλάσσονι πόλει· καὶ
[1, 139]   πρέσβεων ἐκ Λακεδαίμονος, Ῥαμφίου τε  καὶ   Μελησίππου καὶ Ἀγησάνδρου, καὶ λεγόντων
[1, 84]   αὐτῶν προΐδωμεν. ~καὶ τὸ βραδὺ  καὶ   μέλλον, μέμφονται μάλιστα ἡμῶν,
[1, 10]   μάλιστα ἐν τέλει, ἄλλως τε  καὶ   μέλλοντας πέλαγος περαιώσεσθαι μετὰ σκευῶν
[1, 134]   ἀπῳκοδόμησαν, προσκαθεζόμενοί τε ἐξεπολιόρκησαν λιμῷ.  καὶ   μέλλοντος αὐτοῦ ἀποψύχειν ὥσπερ εἶχεν
[1, 45]   ἢν μὴ ἐπὶ Κέρκυραν πλέωσι  καὶ   μέλλωσιν ἀποβαίνειν ἐς τῶν
[1, 1]   μεγίστη δὴ τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο  καὶ   μέρει τινὶ τῶν βαρβάρων, ὡς
[1, 23]   καὶ οὐχ ἥκιστα βλάψασα  καὶ   μέρος τι φθείρασα λοιμώδης
[1, 101]   Μεσσηνίων τότε δουλωθέντων ἀπόγονοι·  καὶ   Μεσσήνιοι ἐκλήθησαν οἱ πάντες. πρὸς
[1, 12]   τοὺς ποιητὰς λόγου κατεσχηκότος· ~ἐπεὶ  καὶ   μετὰ τὰ Τρωικὰ Ἑλλὰς
[1, 143]   ξένων τήν τε αὑτοῦ φεύγειν  καὶ   μετὰ τῆς ἥσσονος ἅμα ἐλπίδος
[1, 89]   εἷλον αὐτὴν ἐκλιπόντων τῶν βαρβάρων,  καὶ   μετὰ τοῦτο ἀπέπλευσαν ἐξ Ἑλλησπόντου
[1, 114]   τὴν στρατιὰν ἐκ τῆς Εὐβοίας.  καὶ   μετὰ τοῦτο οἱ Πελοποννήσιοι τῆς
[1, 137]   καὶ ἐξ Ἄργους ὑπεξέκειτο)  καὶ   μετὰ τῶν κάτω Περσῶν τινὸς
[1, 49]   καταδιώξαντες σποράδας ἐς τὴν ἤπειρον  καὶ   μέχρι τοῦ στρατοπέδου πλεύσαντες αὐτῶν
[1, 7]   ὄντες οὐ θαλάσσιοι κάτω ᾤκουν)  καὶ   μέχρι τοῦδε ἔτι ἀνῳκισμένοι εἰσίν.
[1, 5]   δὲ καὶ κατ' ἤπειρον ἀλλήλους.  καὶ   μέχρι τοῦδε πολλὰ τῆς Ἑλλάδος
[1, 78]   βραδέως ὡς οὐ περὶ βραχέων,  καὶ   μὴ ἀλλοτρίαις γνώμαις καὶ ἐγκλήμασι
[1, 91]   κελεύων ὡς ἥκιστα ἐπιφανῶς κατασχεῖν  καὶ   μὴ ἀφεῖναι πρὶν ἂν αὐτοὶ
[1, 125]   ἐδόκει ἑκάστοις πρόσφορα ἦν  καὶ   μὴ εἶναι μέλλησιν. ὅμως δὲ
[1, 120]   τοὺς δὲ τὴν μεσόγειαν μᾶλλον  καὶ   μὴ ἐν πόρῳ κατῳκημένους εἰδέναι
[1, 39]   ὅτε ἀσφαλέστατοι ἦσαν, τότε προσιέναι,  καὶ   μὴ ἐν ἡμεῖς μὲν
[1, 82]   φείδεσθαι χρὴ ὡς ἐπὶ πλεῖστον,  καὶ   μὴ ἐς ἀπόνοιαν καταστήσαντας αὐτοὺς
[1, 123]   τῶν πόνων τὰς ἀρετὰς κτᾶσθαι)  καὶ   μὴ μεταβάλλειν τὸ ἔθος, εἰ
[1, 42]   ἀξιούτω τοῖς ὁμοίοις ἡμᾶς ἀμύνεσθαι,  καὶ   μὴ νομίσῃ δίκαια μὲν τάδε
[1, 120]   ἧσσον νῦν βουλεύεσθαι. δι' ὅπερ  καὶ   μὴ ὀκνεῖν δεῖ αὐτοὺς τὸν
[1, 74]   ἐσβάντες ἐς τὰς ναῦς κινδυνεῦσαι  καὶ   μὴ ὀργισθῆναι ὅτι ἡμῖν οὐ
[1, 84]   σωφρονέστερον ὥστε αὐτῶν ἀνηκουστεῖν,  καὶ   μὴ τὰ ἀχρεῖα ξυνετοὶ ἄγαν
[1, 133]   καὶ ἀξιοῦντος ὡς τάχιστα πορεύεσθαι  καὶ   μὴ τὰ πρασσόμενα διακωλύειν. ~ἀκούσαντες
[1, 43]   ὑμῶν τὸ αὐτὸ ἀξιοῦμεν κομίζεσθαι,  καὶ   μὴ τῇ ἡμετέρᾳ ψήφῳ ὠφεληθέντας
[1, 83]   θαλασσίους. πορισώμεθα οὖν πρῶτον αὐτήν,  καὶ   μὴ τοῖς τῶν ξυμμάχων λόγοις
[1, 69]   ἀπαρασκεύους διὰ τὸ πιστεῦσαι ἔφθειραν.  καὶ   μηδεὶς ὑμῶν ἐπ' ἔχθρᾳ τὸ
[1, 103]   ἐξίασιν ἐκ Πελοποννήσου ὑπόσπονδοι  καὶ   μηδέποτε ἐπιβήσονται αὐτῆς· ἢν δέ
[1, 104]   ἐπολέμουν· ἐνῆσαν δὲ αὐτόθι Περσῶν  καὶ   Μήδων οἱ καταφυγόντες καὶ Αἰγυπτίων
[1, 70]   τε δεινῶν μηδέποτε οἴεσθαι ἀπολυθήσεσθαι.  καὶ   μὴν καὶ ἄοκνοι πρὸς ὑμᾶς
[1, 142]   πολέμου οἱ καιροὶ οὐ μενετοί.  καὶ   μὴν οὐδ' ἐπιτείχισις οὐδὲ
[1, 70]   ὑπαρχόντων διὰ τὸ αἰεὶ κτᾶσθαι  καὶ   μήτε ἑορτὴν ἄλλο τι ἡγεῖσθαι
[1, 120]   παρασχὸν ἐκ πολέμου πάλιν ξυμβῆναι,  καὶ   μήτε τῇ κατὰ πόλεμον εὐτυχίᾳ
[1, 86]   ἀξίως τῆς Σπάρτης τὸν πόλεμον,  καὶ   μήτε τοὺς Ἀθηναίους ἐᾶτε μείζους
[1, 115]   Πελοποννησίων. Ἕκτῳ δὲ ἔτει Σαμίοις  καὶ   Μιλησίοις πόλεμος ἐγένετο περὶ Πριήνης,
[1, 25]   ἀποικίαν Κερκυραίων, ἅμα δὲ  καὶ   μίσει τῶν Κερκυραίων, ὅτι αὐτῶν
[1, 93]   σιδήρῳ πρὸς ἀλλήλους τὰ ἔξωθεν  καὶ   μολύβδῳ δεδεμένοι. τὸ δὲ ὕψος
[1, 69]   τινά, ἀλλὰ τῇ μελλήσει ἀμυνόμενοι,  καὶ   μόνοι οὐκ ἀρχομένην τὴν αὔξησιν
[1, 107]   ἕκαστοι· ξύμπαντες δὲ ἐγένοντο τετρακισχίλιοι  καὶ   μύριοι. νομίσαντες δὲ ἀπορεῖν ὅπῃ
[1, 54]   τῇ ναυμαχίᾳ μέχρι νυκτός, ὥστε  καὶ   ναυάγια πλεῖστα καὶ νεκροὺς προσκομίσασθαι,
[1, 51]   Λεωγόρου διὰ τῶν νεκρῶν  καὶ   ναυαγίων προσκομισθεῖσαι κατέπλεον ἐς τὸ
[1, 100]   Εὐρυμέδοντι ποταμῷ ἐν Παμφυλίᾳ πεζομαχία  καὶ   ναυμαχία Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων
[1, 117]   δὲ Ξίου καὶ Λέσβου τριάκοντα.  καὶ   ναυμαχίαν μέν τινα βραχεῖαν ἐποιήσαντο
[1, 117]   τάς τε προφυλακίδας ναῦς διέφθειραν  καὶ   ναυμαχοῦντες τὰς ἀνταναγομένας ἐνίκησαν, καὶ
[1, 105]   ἑκατέροις παρῆσαν, καὶ ἐνίκων Ἀθηναῖοι  καὶ   ναῦς ἑβδομήκοντα λαβόντες αὐτῶν ἐς
[1, 117]   τε καθελόντες καὶ ὁμήρους δόντες  καὶ   ναῦς παραδόντες καὶ χρήματα τὰ
[1, 108]   τοῖς Ἀθηναίοις, τείχη τε περιελόντες  καὶ   ναῦς παραδόντες φόρον τε ταξάμενοι
[1, 101]   ὡμολόγησαν Ἀθηναίοις τεῖχός τε καθελόντες  καὶ   ναῦς παραδόντες, χρήματά τε ὅσα
[1, 29]   ἐνίκησαν οἱ Κερκυραῖοι παρὰ πολὺ  καὶ   ναῦς πέντε καὶ δέκα διέφθειραν
[1, 80]   πλούτῳ τε ἰδίῳ καὶ δημοσίῳ  καὶ   ναυσὶ καὶ ἵπποις καὶ ὅπλοις
[1, 89]   ἀνεχώρησαν ἐκ τῆς Εὐρώπης νικηθέντες  καὶ   ναυσὶ καὶ πεζῷ ὑπὸ Ἑλλήνων
[1, 100]   καὶ τοῦ μετάλλου ἐνέμοντο.  καὶ   ναυσὶ μὲν ἐπὶ Θάσον πλεύσαντες
[1, 35]   ἀλλ' ἱκανοὶ τοὺς μεταστάντας βλάψαι·  καὶ   ναυτικῆς καὶ οὐκ ἠπειρώτιδος τῆς
[1, 9]   ὢν ἐκράτει, εἰ μή τι  καὶ   ναυτικὸν εἶχεν. εἰκάζειν δὲ χρὴ
[1, 9]   μοι δοκεῖ Ἀγαμέμνων παραλαβὼν  καὶ   ναυτικῷ {τε} ἅμα ἐπὶ πλέον
[1, 54]   δὲ Κερκυραῖοι τά τε ναυάγια  καὶ   νεκροὺς ἀνείλοντο τὰ κατὰ σφᾶς
[1, 54]   τὰ κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ναυάγια  καὶ   νεκρούς, καὶ ὅτι αὐτοῖς τῇ
[1, 54]   νυκτός, ὥστε καὶ ναυάγια πλεῖστα  καὶ   νεκροὺς προσκομίσασθαι, καὶ ἄνδρας ἔχοντες
[1, 132]   γὰρ τὸν Λεωνίδου ὄντα βασιλέα  καὶ   νέον ἔτι ἀνεψιὸς ὢν ἐπετρόπευεν)
[1, 99]   καὶ μέγισται αἱ τῶν φόρων  καὶ   νεῶν ἔκδειαι καὶ λιποστράτιον εἴ
[1, 42]   ἕνεκα τῆς αὐτίκα. ~Ὧν ἐνθυμηθέντες  καὶ   νεώτερός τις παρὰ πρεσβυτέρου αὐτὰ
[1, 86]   μὲν γὰρ χρήματά ἐστι πολλὰ  καὶ   νῆες καὶ ἵπποι, ἡμῖν δὲ
[1, 12]   ἐξέπεμψε, καὶ Ἴωνας μὲν Ἀθηναῖοι  καὶ   νησιωτῶν τοὺς πολλοὺς ᾤκισαν, Ἰταλίας
[1, 112]   Κίλιξιν ἐναυμάχησαν καὶ ἐπεζομάχησαν ἅμα,  καὶ   νικήσαντες ἀμφότερα ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου
[1, 70]   τῶν ἐχθρῶν ἐπὶ πλεῖστον ἐξέρχονται  καὶ   νικώμενοι ἐπ' ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν. ἔτι
[1, 127]   προσεχόμενον αὐτῷ κατὰ τὴν μητέρα  καὶ   νομίζοντες ἐκπεσόντος αὐτοῦ ῥᾷον ἂν>
[1, 137]   τε ταῦτα καὶ ἀποσαλεύσας ἡμέραν  καὶ   νύκτα ὑπὲρ τοῦ στρατοπέδου ὕστερον
[1, 91]   γνώμῃ φανῆναι. δοκεῖν οὖν σφίσι  καὶ   νῦν ἄμεινον εἶναι τὴν ἑαυτῶν
[1, 77]   δι' ὀλίγου ἡγησάμενοι ὑπεδείξατε, ὁμοῖα  καὶ   νῦν γνώσεσθε. ἄμεικτα γὰρ τά
[1, 86]   ἡμεῖς δὲ ὁμοῖοι καὶ τότε  καὶ   νῦν ἐσμέν, καὶ τοὺς ξυμμάχους,
[1, 93]   καὶ δήλη οἰκοδομία ἔτι  καὶ   νῦν ἐστὶν ὅτι κατὰ σπουδὴν
[1, 137]   τότε δι' αὑτὸν οὐ διάλυσιν)  καὶ   νῦν ἔχων σε μεγάλα ἀγαθὰ
[1, 134]   τοῖς Λακεδαιμονίοις μετενεγκεῖν οὗπερ ἀπέθανε  (καὶ   νῦν κεῖται ἐν τῷ προτεμενίσματι,
[1, 5]   τῶν τε ἠπειρωτῶν τινὲς ἔτι  καὶ   νῦν, οἷς κόσμος καλῶς τοῦτο
[1, 140]   τὰς γνώμας τρεπομένους. ὁρῶ δὲ  καὶ   νῦν ὁμοῖα καὶ παραπλήσια ξυμβουλευτέα
[1, 20]   πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἔτι  καὶ   νῦν ὄντα καὶ οὐ χρόνῳ
[1, 140]   τε δῆλοι ἦσαν ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν  καὶ   νῦν οὐχ ἥκιστα. εἰρημένον γὰρ
[1, 38]   ὄντες ἀφεστᾶσί τε διὰ παντὸς  καὶ   νῦν πολεμοῦσι, λέγοντες ὡς οὐκ
[1, 69]   τὰ παρ' ὑμῶν ἀξίως προαπαντῆσαι,  καὶ   νῦν τοὺς Ἀθηναίους οὐχ ἑκάς,
[1, 143]   νησιῶται, τίνες ἂν ἀληπτότεροι ἦσαν;  καὶ   νῦν χρὴ ὅτι ἐγγύτατα τούτου
[1, 113]   ὄντα, Τολμίδου τοῦ Τολμαίου στρατηγοῦντος.  καὶ   Ξαιρώνειαν ἑλόντες καὶ ἀνδραποδίσαντες ἀπεχώρουν
[1, 113]   Βοιωτῶν τῶν φευγόντων ἐχόντων Ὀρχομενὸν  καὶ   Ξαιρώνειαν καὶ ἄλλ' ἄττα χωρία
[1, 108]   τὸ νεώριον τῶν Λακεδαιμονίων ἐνέπρησαν  καὶ   Ξαλκίδα Κορινθίων πόλιν εἷλον καὶ
[1, 116]   ἐκ τῶν Ἀθηνῶν νῆες τεσσαράκοντα  καὶ   Ξίων καὶ Λεσβίων πέντε καὶ
[1, 26]   Ἐπιδαμνίων φυγάδες, τάφους τε ἀποδεικνύντες  καὶ   ξυγγένειαν, ἣν προϊσχόμενοι ἐδέοντο σφᾶς
[1, 128]   αὐτὸ καὶ βασιλέως προσήκοντές τινες  καὶ   ξυγγενεῖς οἳ ἑάλωσαν ἐν αὐτῷ)
[1, 71]   ἵνα μὴ ἄνδρας τε φίλους  καὶ   ξυγγενεῖς τοῖς ἐχθίστοις προῆσθε καὶ
[1, 32]   καὶ ἄλλου παντὸς ἐπικουρίας δεῖσθαι,  καὶ   ξυγγνώμη εἰ μὴ μετὰ κακίας,
[1, 102]   ἅμα ἀμφοτέροις οἱ αὐτοὶ ὅρκοι  καὶ   ξυμμαχία κατέστη. ~Οἱ δ' ἐν
[1, 61]   μέν, ἔπειτα δὲ ξύμβασιν ποιησάμενοι  καὶ   ξυμμαχίαν ἀναγκαίαν πρὸς τὸν Περδίκκαν,
[1, 80]   χωρίῳ Ἑλληνικῷ ἐστίν, ἔτι δὲ  καὶ   ξυμμάχους πολλοὺς φόρου ὑποτελεῖς ἔχουσι,
[1, 3]   πόλεις τε ὅσοι ἀλλήλων ξυνίεσαν  καὶ   ξύμπαντες ὕστερον κληθέντες οὐδὲν πρὸ
[1, 32]   ἀναδιδάξαι πρῶτον, μάλιστα μὲν ὡς  καὶ   ξύμφορα δέονται, εἰ δὲ μή,
[1, 84]   αὐτὸ εὐπραγίαις τε οὐκ ἐξυβρίζομεν  καὶ   ξυμφοραῖς ἧσσον ἑτέρων εἴκομεν· τῶν
[1, 84]   τῶν νόμων τῆς ὑπεροψίας παιδευόμενοι  καὶ   ξὺν χαλεπότητι σωφρονέστερον ὥστε
[1, 62]   γὰρ εὐθὺς πάλιν τῶν Ἀθηναίων  καὶ   ξυνεμάχει τοῖς Ποτειδεάταις, Ἰόλαον ἀνθ'
[1, 79]   Ἀρχίδαμος βασιλεὺς αὐτῶν, ἀνὴρ  καὶ   ξυνετὸς δοκῶν εἶναι καὶ σώφρων,
[1, 6]   οὐκ ἀσφαλεῖς παρ' ἀλλήλους ἐφόδους,  καὶ   ξυνήθη τὴν δίαιταν μεθ' ὅπλων
[1, 119]   τῶν πρέσβεων ἀπὸ τῆς ξυμμαχίας  καὶ   ξυνόδου γενομένης οἵ τε ἄλλοι
[1, 126]   ἀπορίᾳ. μὲν οὖν Κύλων  καὶ   ἀδελφὸς αὐτοῦ ἐκδιδράσκουσιν· οἱ
[1, 43]   τε ὑπουργῶν φίλος μάλιστα  καὶ   ἀντιστὰς ἐχθρός. καὶ Κερκυραίους
[1, 61]   ὡς αὐτοὺς κατήπειγεν Ποτείδαια  καὶ   Ἀριστεὺς παρεληλυθώς, ἀπανίστανται ἐκ
[1, 137]   στρατοπέδου ὕστερον ἀφικνεῖται ἐς Ἔφεσον.  καὶ   Θεμιστοκλῆς ἐκεῖνόν τε ἐθεράπευσε
[1, 91]   τοὺς πρέσβεις, ὥσπερ ἐπεστάλη, κατεῖχον,  καὶ   Θεμιστοκλῆς ἐπελθὼν τοῖς Λακεδαιμονίοις
[1, 123]   οὐ λύσετε πρότεροι, ἅς γε  καὶ   θεὸς κελεύων πολεμεῖν νομίζει
[1, 10]   ὅσον οἵ τε ποιηταὶ εἰρήκασι  καὶ   λόγος κατέχει. Λακεδαιμονίων γὰρ
[1, 85]   βουλεύσεσθε καὶ τοῖς ἐναντίοις φοβερώτατα.  καὶ   μὲν Ἀρχίδαμος τοιαῦτα εἶπεν·
[1, 136]   ὄντα αὐτῷ οὐ φίλον καταλῦσαι.  καὶ   μὲν οὐκ ἔτυχεν ἐπιδημῶν,
[1, 90]   τὸ ἔργον, ἀλλὰ καθαιροῦντας πάντα.  καὶ   μὲν ταῦτα διδάξας καὶ
[1, 21]   σημείων ὡς παλαιὰ εἶναι ἀποχρώντως.  καὶ   πόλεμος οὗτος, καίπερ τῶν
[1, 87]   Λακεδαιμόνιοι, δοκοῦσι λελύσθαι αἱ σπονδαὶ  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι ἀδικεῖν, ἀναστήτω ἐς
[1, 105]   τροπαῖον καὶ αὐτοὶ ὡς νικήσαντες.  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι ἐκβοηθήσαντες ἐκ τῶν
[1, 18]   ξυμπολεμησάντων Ἑλλήνων ἡγήσαντο δυνάμει προύχοντες,  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι ἐπιόντων τῶν Μήδων
[1, 126]   ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν μὲν οὖν  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς ἐναγεῖς τούτους,
[1, 128]   ὥρμα τοὺς Ἀθηναίους. ~Ἀντεκέλευον δὲ  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Λακεδαιμονίους τὸ
[1, 87]   ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου διαπραξάμενοι ταῦτα,  καὶ   οἱ Ἀθηναίων πρέσβεις ὕστερον ἐφ'
[1, 108]   τὰ μακρὰ ἀπετέλεσαν. ὡμολόγησαν δὲ  καὶ   οἱ Αἰγινῆται μετὰ ταῦτα τοῖς
[1, 20]   ὄντα καὶ οὐ χρόνῳ ἀμνηστούμενα  καὶ   οἱ ἄλλοι Ἕλληνες οὐκ ὀρθῶς
[1, 113]   καὶ οἱ φεύγοντες Βοιωτῶν κατελθόντες  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες αὐτόνομοι πάλιν
[1, 89]   Πελοποννήσου ξυμμάχους, οἱ δὲ Ἀθηναῖοι  καὶ   οἱ ἀπὸ Ἰωνίας καὶ Ἑλλησπόντου
[1, 101]   τοῦ γενομένου σεισμοῦ, ἐν  καὶ   οἱ Εἵλωτες αὐτοῖς καὶ τῶν
[1, 18]   δὲ οἵ τε Ἀθηναίων τύραννοι  καὶ   οἱ ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος
[1, 89]   ναυσὶ καὶ πεζῷ ὑπὸ Ἑλλήνων  καὶ   οἱ καταφυγόντες αὐτῶν ταῖς ναυσὶν
[1, 49]   καὶ οἱ ξύμμαχοι ἡσσῶντό {τε}  καὶ   οἱ Κερκυραῖοι ἐπεκράτουν· δὲ
[1, 30]   σφίσι φίλιαι ἦσαν. ἀντεστρατοπεδεύοντο δὲ  καὶ   οἱ Κερκυραῖοι ἐπὶ τῇ Λευκίμμῃ
[1, 51]   αὐτοὶ ἀνεχώρουν· ξυνεσκόταζε γὰρ ἤδη,  καὶ   οἱ Κορίνθιοι ἀποτραπόμενοι τὴν διάλυσιν
[1, 119]   καὶ τὸν πόλεμον ἀξιοῦντες γίγνεσθαι,  καὶ   οἱ Κορίνθιοι δεηθέντες μὲν καὶ
[1, 44]   βουλεύσεσθε ὑμῖν αὐτοῖς. ~Τοιαῦτα δὲ  καὶ   οἱ Κορίνθιοι εἶπον. Ἀθηναῖοι δὲ
[1, 50]   ἐπεπαιάνιστο αὐτοῖς ὡς ἐς ἐπίπλουν,  καὶ   οἱ Κορίνθιοι ἐξαπίνης πρύμναν ἐκρούοντο
[1, 63]   μέν τι προῆλθον ὡς βοηθήσοντες,  καὶ   οἱ Μακεδόνες ἱππῆς ἀντιπαρετάξαντο ὡς
[1, 63]   πάλιν ἐπανεχώρουν ἐς τὸ τεῖχος  καὶ   οἱ Μακεδόνες παρὰ τοὺς Ἀθηναίους·
[1, 105]   ἔλασσον ἔχειν ἐν τῷ ἔργῳ.  καὶ   οἱ μὲν Ἀθηναῖοι (ἐκράτησαν γὰρ
[1, 58]   πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος ᾖ.  καὶ   οἱ μὲν ἀνῳκίζοντό τε καθαιροῦντες
[1, 87]   τὸν πόλεμον ποιῶνται, ἢν δοκῇ.  καὶ   οἱ μὲν ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου
[1, 145]   ἐγκλημάτων ἐπὶ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ.  καὶ   οἱ μὲν ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου
[1, 31]   δὲ ἐκκλησίας ἐς ἀντιλογίαν ἦλθον,  καὶ   οἱ μὲν Κερκυραῖοι ἔλεξαν τοιάδε.
[1, 19]   μετὰ κινδύνων τὰς μελέτας ποιούμενοι.  ~καὶ   οἱ μὲν Λακεδαιμόνιοι οὐχ ὑποτελεῖς
[1, 62]   Γίγωνον καὶ ἐστρατοπεδεύσαντο. ~Ποτειδεᾶται δὲ  καὶ   οἱ μετὰ Ἀριστέως Πελοποννήσιοι προσδεχόμενοι
[1, 115]   Μιλησίοις πόλεμος ἐγένετο περὶ Πριήνης,  καὶ   οἱ Μιλήσιοι ἐλασσούμενοι τῷ πολέμῳ
[1, 105]   πόλεως ὑπολοίπων οἵ τε πρεσβύτατοι  καὶ   οἱ νεώτατοι ἀφικνοῦνται ἐς τὰ
[1, 141]   πρὸς ἅπαντας Ἕλληνας δυνατοὶ Πελοποννήσιοι  καὶ   οἱ ξύμμαχοι ἀντισχεῖν, πολεμεῖν δὲ
[1, 64]   δεδιότες μὴ σφίσιν οἱ Ποτειδεᾶται  καὶ   οἱ ξύμμαχοι γενομένοις δίχα ἐπίθωνται.
[1, 105]   Αἰγίνῃ μεγάλη Ἀθηναίων καὶ Αἰγινητῶν,  καὶ   οἱ ξύμμαχοι ἑκατέροις παρῆσαν, καὶ
[1, 109]   δ' ἐν τῇ Αἰγύπτῳ Ἀθηναῖοι  καὶ   οἱ ξύμμαχοι ἐπέμενον, καὶ αὐτοῖς
[1, 30]   ὕστερον δέ, ἐπειδὴ οἱ Κορίνθιοι  καὶ   οἱ ξύμμαχοι ἡσσημένοι ταῖς ναυσὶν
[1, 49]   ταύτῃ μὲν οὖν οἱ Κορίνθιοι  καὶ   οἱ ξύμμαχοι ἡσσῶντό {τε} καὶ
[1, 108]   Τανάγρᾳ τῆς Βοιωτίας ἐνίκων Λακεδαιμόνιοι  καὶ   οἱ ξύμμαχοι, καὶ φόνος ἐγένετο
[1, 29]   πλήρεις αὐτοῖς ἦσαν αἱ νῆες  καὶ   οἱ ξύμμαχοι παρῆσαν, προπέμψαντες κήρυκα
[1, 18]   οἵ τε ἀποστάντες βασιλέως Ἕλληνες  καὶ   οἱ ξυμπολεμήσαντες. δυνάμει γὰρ ταῦτα
[1, 62]   αὖ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς  καὶ   οἱ ξυνάρχοντες τοὺς μὲν Μακεδόνας
[1, 5]   οἷς κόσμος καλῶς τοῦτο δρᾶν,  καὶ   οἱ παλαιοὶ τῶν ποιητῶν τὰς
[1, 8]   καὶ τὰς πολλὰς αὐτῶν κατῴκιζε)  καὶ   οἱ παρὰ θάλασσαν ἄνθρωποι μᾶλλον
[1, 27]   καταθέντα Κορινθίας μένειν. ἦσαν δὲ  καὶ   οἱ πλέοντες πολλοὶ καὶ οἱ
[1, 6]   διαίτῃ ἐς τὸ τρυφερώτερον μετέστησαν.  καὶ   οἱ πρεσβύτεροι αὐτοῖς τῶν εὐδαιμόνων
[1, 9]   τὸν στόλον ἀγεῖραι. λέγουσι δὲ  καὶ   οἱ τὰ σαφέστατα Πελοποννησίων μνήμῃ
[1, 27]   δὲ καὶ οἱ πλέοντες πολλοὶ  καὶ   οἱ τἀργύριον καταβάλλοντες. ἐδεήθησαν δὲ
[1, 141]   ἐπ' ἀλλήλους ὑπὸ πενίας ἐπιφέρειν.  καὶ   οἱ τοιοῦτοι οὔτε ναῦς πληροῦντες
[1, 113]   ἐφ' τοὺς ἄνδρας κομιοῦνται.  καὶ   οἱ φεύγοντες Βοιωτῶν κατελθόντες καὶ
[1, 114]   μέλλουσιν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν Ἀττικὴν  καὶ   οἱ φρουροὶ Ἀθηναίων διεφθαρμένοι εἰσὶν
[1, 40]   τε μετὰ προσηκόντων ἐγκλημάτων ἐρχόμεθα  καὶ   οἵδε βίαιοι καὶ πλεονέκται εἰσὶ
[1, 71]   ἀντικαθεστηκυίας πόλεως, Λακεδαιμόνιοι, διαμέλλετε  καὶ   οἴεσθε τὴν ἡσυχίαν οὐ τούτοις
[1, 60]   οὐσῶν, δεδιότες περὶ τῷ χωρίῳ  καὶ   οἰκεῖον τὸν κίνδυνον ἡγούμενοι πέμπουσιν
[1, 28]   τοὺς ἐν Ἐπιδάμνῳ φρουρούς τε  καὶ   οἰκήτορας ἀπάγειν, ὡς οὐ μετὸν
[1, 23]   αὐτῶν ἀντιπολεμούντων (εἰσὶ δ' αᾔ  καὶ   οἰκήτορας μετέβαλον ἁλισκόμεναι) οὔτε φυγαὶ
[1, 89]   τε γὰρ περιβόλου βραχέα εἱστήκει  καὶ   οἰκίαι αἱ μὲν πολλαὶ ἐπεπτώκεσαν,
[1, 143]   τούτου διανοηθέντας τὴν μὲν γῆν  καὶ   οἰκίας ἀφεῖναι, τῆς δὲ θαλάσσης
[1, 4]   τῶν Κυκλάδων νήσων ἦρξέ τε  καὶ   οἰκιστὴς πρῶτος τῶν πλείστων ἐγένετο,
[1, 142]   ἀξυνετώτεροι ἔσονται καὶ δι' αὐτὸ  καὶ   ὀκνηρότεροι. τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης
[1, 110]   πράγματα ἐφθάρη ἓξ ἔτη πολεμήσαντα·  καὶ   ὀλίγοι ἀπὸ πολλῶν πορευόμενοι διὰ
[1, 33]   ὀλίγοις δὴ ἅμα πάντα ξυνέβη,  καὶ   ὀλίγοι ξυμμαχίας δεόμενοι οἷς ἐπικαλοῦνται
[1, 18]   κατὰ γῆν, οἱ δὲ ναυσίν.  καὶ   ὀλίγον μὲν χρόνον ξυνέμεινεν
[1, 18]   ἔτη γάρ ἐστι μάλιστα τετρακόσια  καὶ   ὀλίγῳ πλείω ἐς τὴν τελευτὴν
[1, 121]   καὶ ἀπὸ τῶν ἐν Δελφοῖς  καὶ   Ὀλυμπίᾳ χρημάτων· δάνεισμα γὰρ ποιησάμενοι
[1, 117]   προσεχώρησαν ὁμολογίᾳ, τεῖχός τε καθελόντες  καὶ   ὁμήρους δόντες καὶ ναῦς παραδόντες
[1, 56]   τὸ ἐς Παλλήνην τεῖχος καθελεῖν  καὶ   ὁμήρους δοῦναι, τούς τε ἐπιδημιουργοὺς
[1, 115]   Σάμον ναυσὶ τεσσαράκοντα δημοκρατίαν κατέστησαν,  καὶ   ὁμήρους ἔλαβον τῶν Σαμίων πεντήκοντα
[1, 68]   τῆς καθ' ὑμᾶς αὐτοὺς πολιτείας  καὶ   ὁμιλίας ἀπιστοτέρους ἐς τοὺς ἄλλους
[1, 145]   περὶ τῶν ἐγκλημάτων ἐπὶ ἴσῃ  καὶ   ὁμοίᾳ. καὶ οἱ μὲν ἀπεχώρησαν
[1, 27]   Ἐπίδαμνον ἐκήρυσσον ἐπὶ τῇ ἴσῃ  καὶ   ὁμοίᾳ τὸν βουλόμενον ἰέναι· εἰ
[1, 11]   δὲ εἰ ἦλθον ἔχοντες τροφῆς  καὶ   ὄντες ἁθρόοι ἄνευ λῃστείας καὶ
[1, 80]   δημοσίῳ καὶ ναυσὶ καὶ ἵπποις  καὶ   ὅπλοις καὶ ὄχλῳ ὅσος οὐκ
[1, 90]   ἀρχάς, ἀλλὰ διῆγε καὶ προυφασίζετο.  καὶ   ὁπότε τις αὐτὸν ἔροιτο τῶν
[1, 78]   περιίστασθαι, ὧν ἴσον τε ἀπέχομεν  καὶ   ὁποτέρως ἔσται ἐν ἀδήλῳ κινδυνεύεται.
[1, 37]   ἀλλ' ὅπως κατὰ μόνας ἀδικῶσι  καὶ   ὅπως ἐν μὲν ἂν
[1, 65]   βουλόμενος τὰ ἐπὶ τούτοις παρασκευάζειν  καὶ   ὅπως τὰ ἔξωθεν ἕξει ὡς
[1, 77]   δυνάμει τῇ διὰ τὴν ἀρχὴν  καὶ   ὁπωσοῦν ἐλασσωθῶσιν, οὐ τοῦ πλέονος
[1, 91]   ἄνευ ἐκείνων ἔφασαν γνόντες τολμῆσαι,  καὶ   ὅσα αὖ μετ' ἐκείνων βουλεύεσθαι,
[1, 73]   τῶν ἀκουσομένων; τὰ δὲ Μηδικὰ  καὶ   ὅσα αὐτοὶ ξύνιστε, εἰ καὶ
[1, 16]   Περσικὴ βασιλεία Κροῖσον καθελοῦσα  καὶ   ὅσα ἐντὸς Ἅλυος ποταμοῦ πρὸς
[1, 118]   τε Κερκυραϊκὰ καὶ τὰ Ποτειδεατικὰ  καὶ   ὅσα πρόφασις τοῦδε τοῦ πολέμου
[1, 50]   Κερκυραίοις. οἱ δὲ ταῖς πλωίμοις  καὶ   ὅσαι ἦσαν λοιπαὶ μετὰ τῶν
[1, 95]   καὶ οὐχ ἥκιστα οἱ Ἴωνες  καὶ   ὅσοι ἀπὸ βασιλέως νεωστὶ ἠλευθέρωντο·
[1, 5]   τε ἐν τῇ ἠπείρῳ παραθαλάσσιοι  καὶ   ὅσοι νήσους εἶχον, ἐπειδὴ ἤρξαντο
[1, 62]   μὲν τὸ τοῦ Ἀριστέως κέρας  καὶ   ὅσοι περὶ ἐκεῖνον ἦσαν Κορινθίων
[1, 113]   μετ' αὐτῶν καὶ Εὐβοέων φυγάδες  καὶ   ὅσοι τῆς αὐτῆς γνώμης ἦσαν,
[1, 11]   τόν τε στρατὸν ἐλάσσω ἤγαγον  καὶ   ὅσον ἤλπιζον αὐτόθεν πολεμοῦντα βιοτεύσειν,
[1, 36]   προνοῶν, ὅταν ἐς τὸν μέλλοντα  καὶ   ὅσον οὐ παρόντα πόλεμον τὸ
[1, 70]   πρὸς οἵους ὑμῖν Ἀθηναίους ὄντας  καὶ   ὅσον ὑμῶν καὶ ὡς πᾶν
[1, 138]   ἐνιαυτὸν γίγνεται παρ' αὐτῷ μέγας  καὶ   ὅσος οὐδείς πω Ἑλλήνων διά
[1, 40]   ἄλλου ἑαυτὸν ἀποστερῶν ἀσφαλείας δεῖται  καὶ   ὅστις μὴ τοῖς δεξαμένοις, εἰ
[1, 9]   πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν Μυκηναίων τε  καὶ   ὅσων Εὐρυσθεὺς ἦρχε τὴν βασιλείαν
[1, 62]   διακοσίαν ἵππον ἐν Ὀλύνθῳ μένειν,  καὶ   ὅταν Ἀθηναῖοι ἐπὶ σφᾶς χωρῶσι,
[1, 121]   ἐγείρομεν καὶ ἱκανὰ ἔχοντες ἐγκλήματα,  καὶ   ὅταν ἀμυνώμεθα Ἀθηναίους, καταθησόμεθα αὐτὸν
[1, 144]   εἰ καὶ αὐτονόμους ἔχοντες ἐσπεισάμεθα,  καὶ   ὅταν κἀκεῖνοι ταῖς ἑαυτῶν ἀποδῶσι
[1, 121]   ἐν πλέονι χρόνῳ τὰ ναυτικά,  καὶ   ὅταν τὴν ἐπιστήμην ἐς τὸ
[1, 73]   τε μόνοι προκινδυνεῦσαι τῷ βαρβάρῳ  καὶ   ὅτε τὸ ὕστερον ἦλθεν, οὐχ
[1, 54]   σφᾶς αὐτοὺς ναυάγια καὶ νεκρούς,  καὶ   ὅτι αὐτοῖς τῇ τε προτεραίᾳ
[1, 122]   οὐκ ἐλάσσω πταίει. Ἐνθυμώμεθα δὲ  καὶ   ὅτι εἰ μὲν ἡμῶν ἦσαν
[1, 132]   που ἐξεδεδιῄτητο τῶν καθεστώτων νομίμων,  καὶ   ὅτι ἐπὶ τὸν τρίποδά ποτε
[1, 69]   ἐπιστάμεθα οἵᾳ ὁδῷ οἱ Ἀθηναῖοι  καὶ   ὅτι κατ' ὀλίγον χωροῦσιν ἐπὶ
[1, 142]   πω· πῶς δὴ ἄνδρες γεωργοὶ  καὶ   οὐ θαλάσσιοι, καὶ προσέτι οὐδὲ
[1, 69]   βεβουλευμένοι πρὸς οὐ διεγνωκότας ἤδη  καὶ   οὐ μέλλοντες ἐπέρχονται. καὶ ἐπιστάμεθα
[1, 42]   ἐπαρθέντας αὐτῷ φανερὰν ἔχθραν ἤδη  καὶ   οὐ μέλλουσαν πρὸς Κορινθίους κτήσασθαι,
[1, 93]   γὰρ θεμέλιοι παντοίων λίθων ὑπόκεινται  καὶ   οὐ ξυνειργασμένων ἔστιν ᾗ, ἀλλ'
[1, 6]   τὰ αἰδοῖα οἱ ἀθληταὶ ἠγωνίζοντο,  καὶ   οὐ πολλὰ ἔτη ἐπειδὴ πέπαυται.
[1, 62]   ἐς μάχην, ἀντικαθίσταντο καὶ αὐτοί,  καὶ   οὐ πολὺ ὕστερον ξυνέμισγον. καὶ
[1, 36]   καὶ τῶν Ἀθηνῶν βουλευόμενος,  καὶ   οὐ τὰ κράτιστα αὐταῖς προνοῶν,
[1, 9]   δοκεῖ τῶν τότε δυνάμει προύχων  καὶ   οὐ τοσοῦτον τοῖς Τυνδάρεω ὅρκοις
[1, 20]   ἄλλα ἔτι καὶ νῦν ὄντα  καὶ   οὐ χρόνῳ ἀμνηστούμενα καὶ οἱ
[1, 87]   δέ (κρίνουσι γὰρ βοῇ  καὶ   οὐ ψήφῳ) οὐκ ἔφη διαγιγνώσκειν
[1, 69]   μόλις δὲ νῦν γε ξυνήλθομεν  καὶ   οὐδὲ νῦν ἐπὶ φανεροῖς. χρῆν
[1, 77]   ποιήσαντες τὰς κρίσεις φιλοδικεῖν δοκοῦμεν.  καὶ   οὐδεὶς σκοπεῖ αὐτῶν τοῖς καὶ
[1, 33]   μὴ οἴεται ἔσεσθαι, γνώμης ἁμαρτάνει  καὶ   οὐκ αἰσθάνεται τοὺς Λακεδαιμονίους φόβῳ
[1, 136]   Ἀδμήτου δηλοῖ τε ὅς ἐστι  καὶ   οὐκ ἀξιοῖ, εἴ τι ἄρα
[1, 42]   ἀδικεῖν ἐν ἀφανεῖ ἔτι κεῖται,  καὶ   οὐκ ἄξιον ἐπαρθέντας αὐτῷ φανερὰν
[1, 102]   ὑπόπτου γενομένου, καὶ δεινὸν ποιησάμενοι  καὶ   οὐκ ἀξιώσαντες ὑπὸ Λακεδαιμονίων τοῦτο
[1, 144]   γοῦν πατέρες ἡμῶν ὑποστάντες Μήδους  καὶ   οὐκ ἀπὸ τοσῶνδε ὁρμώμενοι, ἀλλὰ
[1, 37]   δέξασθαι· τὸ δ' ἐπὶ κακουργίᾳ  καὶ   οὐκ ἀρετῇ ἐπετήδευσαν, ξύμμαχόν τε
[1, 6]   διὰ τὰς ἀφάρκτους τε οἰκήσεις  καὶ   οὐκ ἀσφαλεῖς παρ' ἀλλήλους ἐφόδους,
[1, 75]   καὶ τιμῆς, ὕστερον καὶ ὠφελίας.  καὶ   οὐκ ἀσφαλὲς ἔτι ἐδόκει εἶναι
[1, 127]   πολιτείαν ἠναντιοῦτο πάντα τοῖς Λακεδαιμονίοις,  καὶ   οὐκ εἴα ὑπείκειν, ἀλλ' ἐς
[1, 142]   ἐστίν, ὥσπερ καὶ ἄλλο τι,  καὶ   οὐκ ἐνδέχεται, ὅταν τύχῃ, ἐκ
[1, 84]   βουλευομένους τοὺς ἐναντίους ἔργῳ παρασκευαζόμεθα·  καὶ   οὐκ ἐξ ἐκείνων ὡς ἁμαρτησομένων
[1, 131]   ἐσηγγέλλετο αὐτοῖς ἐς τοὺς βαρβάρους  καὶ   οὐκ ἐπ' ἀγαθῷ τὴν μονὴν
[1, 136]   αὐτὸς μὲν ἐκείνῳ χρείας τινὸς  καὶ   οὐκ ἐς τὸ σῶμα σῴζεσθαι
[1, 35]   ἕξομεν· ἡμᾶς μὲν γὰρ κινδυνεύοντας  καὶ   οὐκ ἐχθροὺς ὄντας ἀπώσεσθε, τῶνδε
[1, 106]   ἔτυχεν ὄρυγμα μέγα περιεῖργον  καὶ   οὐκ ἦν ἔξοδος. οἱ δὲ
[1, 35]   τοὺς μεταστάντας βλάψαι· καὶ ναυτικῆς  καὶ   οὐκ ἠπειρώτιδος τῆς ξυμμαχίας διδομένης
[1, 20]   καὶ Ἀριστογείτονος τύραννον ὄντα ἀποθανεῖν,  καὶ   οὐκ ἴσασιν ὅτι Ἱππίας μὲν
[1, 122]   ἐν μιᾷ μονάρχους ἀξιοῦμεν καταλύειν.  καὶ   οὐκ ἴσμεν ὅπως τάδε τριῶν
[1, 140]   ἐγκλήματα διαλύεσθαι, καὶ ἐπιτάσσοντες ἤδη  καὶ   οὐκέτι αἰτιώμενοι πάρεισιν. Ποτειδαίας τε
[1, 12]   χρόνῳ ἡσυχάσασα Ἑλλὰς βεβαίως  καὶ   οὐκέτι ἀνισταμένη ἀποικίας ἐξέπεμψε, καὶ
[1, 130]   ἡγεμονίαν, πολλῷ τότε μᾶλλον ἦρτο  καὶ   οὐκέτι ἐδύνατο ἐν τῷ καθεστῶτι
[1, 143]   ἡμεῖς ἐπὶ τὴν ἐκείνων πλευσούμεθα,  καὶ   οὐκέτι ἐκ τοῦ ὁμοίου ἔσται
[1, 145]   οἱ μὲν ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου  καὶ   οὐκέτι ὕστερον ἐπρεσβεύοντο· ~αἰτίαι δὲ
[1, 82]   ἔχοντες καὶ περὶ παρόντων ἀγαθῶν  καὶ   οὔπω ἐφθαρμένων βουλευόμενοι. μὴ γὰρ
[1, 80]   πολλῷ πλέον ἔτι τούτου ἐλλείπομεν  καὶ   οὔτε ἐν κοινῷ ἔχομεν οὔτε
[1, 141]   αὐτουργοί τε γάρ εἰσι Πελοποννήσιοι  καὶ   οὔτε ἰδίᾳ οὔτ' ἐν κοινῷ
[1, 99]   οὐκέτι ὁμοίως ἐν ἡδονῇ ἄρχοντες,  καὶ   οὔτε ξυνεστράτευον ἀπὸ τοῦ ἴσου
[1, 138]   ἄξιος θαυμάσαι· οἰκείᾳ γὰρ ξυνέσει  καὶ   οὔτε προμαθὼν ἐς αὐτὴν οὐδὲν
[1, 21]   μάλιστα διῆλθον οὐχ ἁμαρτάνοι,  καὶ   οὔτε ὡς ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ
[1, 35]   ἡμῖν ἦσαν, ὅπερ σαφεστάτη πίστις,  καὶ   οὗτοι οὐκ ἀσθενεῖς, ἀλλ' ἱκανοὶ
[1, 10]   ὄντα κοσμῆσαι, ὅμως δὲ φαίνεται  καὶ   οὕτως ἐνδεεστέρα. πεποίηκε γὰρ χιλίων
[1, 64]   τὸ ἐκ τῆς Παλλήνης {τεῖχος}  καὶ   οὕτως ἤδη κατὰ κράτος
[1, 11]   μάχῃ κρατοῦντες εἷλον, οἵ γε  καὶ   οὐχ ἁθρόοι, ἀλλὰ μέρει τῷ
[1, 61]   καὶ πειράσαντες πρῶτον τοῦ χωρίου  καὶ   οὐχ ἑλόντες ἐπορεύοντο κατὰ γῆν
[1, 33]   χρείας, πρῶτον μὲν ὅτι ἀδικουμένοις  καὶ   οὐχ ἑτέρους βλάπτουσι τὴν ἐπικουρίαν
[1, 35]   καὶ ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος  καὶ   οὐχ ἥκιστα ἀπὸ τῶν ὑμετέρων
[1, 95]   οἵ τε ἄλλοι Ἕλληνες ἤχθοντο  καὶ   οὐχ ἥκιστα οἱ Ἴωνες καὶ
[1, 68]   ὁρᾶτε, τοῖς δὲ ἐπιβουλεύοντας αὐτούς,  καὶ   οὐχ ἥκιστα τοῖς ἡμετέροις ξυμμάχοις,
[1, 74]   νέμεσθαι, ἐπειδὴ ἐδείσατε ὑπὲρ ὑμῶν  καὶ   οὐχ ἡμῶν τὸ πλέον, ἐβοηθήσατε
[1, 142]   που δὴ ἐν πολεμίᾳ τε  καὶ   οὐχ ἧσσον ἐκείνοις ἡμῶν ἀντεπιτετειχισμένων·
[1, 8]   μέχρι τοῦδε ἔτι ἀνῳκισμένοι εἰσίν.  ~καὶ   οὐχ ἧσσον λῃσταὶ ἦσαν οἱ
[1, 82]   γῆν αὐτῶν ὅμηρον ἔχειν  καὶ   οὐχ ἧσσον ὅσῳ ἄμεινον ἐξείργασται·
[1, 141]   ἐπιτελῶσι πάντες τε ἰσόψηφοι ὄντες  καὶ   οὐχ ὁμόφυλοι τὸ ἐφ' ἑαυτὸν
[1, 49]   ἀπελύοντο ὑπό τε τοῦ πλήθους  καὶ   ὄχλου τῶν νεῶν, καὶ μᾶλλόν
[1, 80]   ναυσὶ καὶ ἵπποις καὶ ὅπλοις  καὶ   ὄχλῳ ὅσος οὐκ ἐν ἄλλῳ
[1, 106]   ψιλοὺς κατέλευσαν πάντας τοὺς ἐσελθόντας,  καὶ   πάθος μέγα τοῦτο Κορινθίοις ἐγένετο.
[1, 90]   πόλει {καὶ αὐτοὺς καὶ γυναῖκας  καὶ   παῖδας} φειδομένους μήτε ἰδίου μήτε
[1, 103]   Ἰθωμήτα ἀφιέναι. ἐξῆλθον δὲ αὐτοὶ  καὶ   παῖδες καὶ γυναῖκες, καὶ αὐτοὺς
[1, 6]   καὶ μάλιστα τοῖς Ἀσιανοῖς, πυγμῆς  καὶ   πάλης ἆθλα τίθεται, καὶ διεζωμένοι
[1, 27]   παρεσκευάζοντο αὐτοῖς ὀκτὼ ναυσὶ ξυμπλεῖν,  καὶ   Παλῆς Κεφαλλήνων τέσσαρσιν. καὶ Ἐπιδαυρίων
[1, 120]   ἕξουσι τὴν κατακομιδὴν τῶν ὡραίων  καὶ   πάλιν ἀντίληψιν ὧν θάλασσα
[1, 86]   βλαπτομένους, ἀλλὰ τιμωρητέα ἐν τάχει  καὶ   παντὶ σθένει. καὶ ὡς ἡμᾶς
[1, 3]   μὲν πρὸ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος  καὶ   πάνυ οὐδὲ εἶναι ἐπίκλησις
[1, 58]   ἀποστήσονται. ~Ποτειδεᾶται δὲ πέμψαντες μὲν  καὶ   παρ' Ἀθηναίους πρέ σβεις, εἴ
[1, 146]   ἐπεμείγνυντο δὲ ὅμως ἐν αὐταῖς  καὶ   παρ' ἀλλήλους ἐφοίτων ἀκηρύκτως μέν,
[1, 77]   ξυμβολαίαις πρὸς τοὺς ξυμμάχους δίκαις  καὶ   παρ' ἡμῖν αὐτοῖς ἐν τοῖς
[1, 70]   μὲν καὶ παρὰ δύναμιν τολμηταὶ  καὶ   παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ καὶ ἐν
[1, 70]   ἐξικέσθαι. αὖθις δὲ οἱ μὲν  καὶ   παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ
[1, 129]   Μεγαβάτην ἀπαλλάξαντα, ὃς πρότερον ἦρχε,  καὶ   παρὰ Παυσανίαν ἐς Βυζάντιον ἐπιστολὴν
[1, 22]   ἀλλ' οἷς τε αὐτὸς παρῆν  καὶ   παρὰ τῶν ἄλλων ὅσον δυνατὸν
[1, 2]   ἄνθρωποι ᾤκουν οἱ αὐτοὶ αἰεί.  καὶ   παράδειγμα τόδε τοῦ λόγου οὐκ
[1, 118]   ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι  καὶ   παρακαλούμενος καὶ ἄκλητος. ~αὖθις δὲ
[1, 111]   φεύγων ἔπεισεν Ἀθηναίους ἑαυτὸν κατάγειν·  καὶ   παραλαβόντες Βοιωτοὺς καὶ Φωκέας ὄντας
[1, 65]   λαθὼν τὴν φυλακὴν τῶν Ἀθηναίων.  καὶ   παραμένων ἐν Ξαλκιδεῦσι τά τε
[1, 143]   τὰ μὲν Πελοποννησίων ἔμοιγε τοιαῦτα  καὶ   παραπλήσια δοκεῖ εἶναι, τὰ δὲ
[1, 140]   ὁρῶ δὲ καὶ νῦν ὁμοῖα  καὶ   παραπλήσια ξυμβουλευτέα μοι ὄντα, καὶ
[1, 22]   αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων  καὶ   παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ
[1, 132]   πρὸ ἑαυτοῦ ἀγγέλων πάλιν ἀφίκετο,  καὶ   παρασημηνάμενος σφραγῖδα, ἵνα, ἢν ψευσθῇ
[1, 105]   τῶν ἐν τῇ πόλει πρεσβυτέρων  καὶ   παρασκευασάμενοι, ἡμέραις ὕστερον δώδεκα μάλιστα
[1, 29]   (τεσσαράκοντα γὰρ Ἐπίδαμνον ἐπολιόρκουν) ἀνταναγαγόμενοι  καὶ   παραταξάμενοι ἐναυμάχησαν· καὶ ἐνίκησαν οἱ
[1, 52]   ναῦς ἄραντες ἀπὸ τῆς γῆς  καὶ   παραταξάμενοι μετεώρους ἡσύχαζον, ναυμαχίας οὐ
[1, 109]   μέχρι οὗ ξηράνας τὴν διώρυχα  καὶ   παρατρέψας ἄλλῃ τὸ ὕδωρ τάς
[1, 20]   δέ τι ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ  καὶ   παραχρῆμα Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων ἐκ
[1, 72]   οἱ δὲ ἐκέλευόν τε παριέναι,  καὶ   παρελθόντες οἱ Ἀθηναῖοι ἔλεγον τοιάδε.
[1, 139]   τὸ ψήφισμα εἰρήνης, ἀλλὰ καθελεῖν,  καὶ   παρελθὼν Περικλῆς Ξανθίππου, ἀνὴρ
[1, 31]   τὸν πρὸς Κερκυραίους πόλεμον ἐναυπηγοῦντο  καὶ   παρεσκευάζοντο τὰ κράτιστα νεῶν στόλον,
[1, 63]   δρόμῳ βιάσασθαι ἐς τὴν Ποτείδαιαν,  καὶ   παρῆλθε παρὰ τὴν χηλὴν διὰ
[1, 139]   ἅπαξ περὶ ἁπάντων βουλευσαμένους ἀποκρίνασθαι.  καὶ   παριόντες ἄλλοι τε πολλοὶ ἔλεγον
[1, 95]   σφῶν γίγνεσθαι κατὰ τὸ ξυγγενὲς  καὶ   Παυσανίᾳ μὴ ἐπιτρέπειν, ἤν που
[1, 61]   ἑξακοσίοις Μακεδόνων τοῖς μετὰ Φιλίππου  καὶ   Παυσανίου· ἅμα δὲ νῆες παρέπλεον
[1, 133]   {τε} ἐφόρων ἐντός τινας ἔκρυψε,  καὶ   Παυσανίου ὡς αὐτὸν ἐλθόντος καὶ
[1, 23]   καὶ τοῦτο ὅμως δυοῖν ναυμαχίαιν  καὶ   πεζομαχίαιν ταχεῖαν τὴν κρίσιν ἔσχεν.
[1, 30]   ἐπὶ τῇ Λευκίμμῃ ναυσί τε  καὶ   πεζῷ. ἐπέπλεον δὲ οὐδέτεροι ἀλλήλοις,
[1, 89]   τῆς Εὐρώπης νικηθέντες καὶ ναυσὶ  καὶ   πεζῷ ὑπὸ Ἑλλήνων καὶ οἱ
[1, 70]   πράξαντες. ἢν δ' ἄρα του  καὶ   πείρᾳ σφαλῶσιν, ἀντελπίσαντες ἄλλα ἐπλήρωσαν
[1, 53]   ἄνευ κηρυκείου προσπέμψαι τοῖς Ἀθηναίοις  καὶ   πεῖραν ποιήσασθαι. πέμψαντές τε ἔλεγον
[1, 140]   πᾶσαν ὑμῶν ἔχει τὴν βεβαίωσιν  καὶ   πεῖραν τῆς γνώμης. οἷς εἰ
[1, 61]   ἐς Βέροιαν κἀκεῖθεν ἐπὶ Στρέψαν  καὶ   πειράσαντες πρῶτον τοῦ χωρίου καὶ
[1, 23]   ξυνεπέθετο. ἤρξαντο δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι  καὶ   Πελοποννήσιοι λύσαντες τὰς τριακοντούτεις σπονδὰς
[1, 114]   ἠγγέλθη αὐτῷ ὅτι Μέγαρα ἀφέστηκε  καὶ   Πελοποννήσιοι μέλλουσιν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν
[1, 66]   πολίσματα εἷλεν. ~Τοῖς δ' Ἀθηναίοις  καὶ   Πελοποννησίοις αἰτίαι μὲν αὗται προυγεγένηντο
[1, 36]   Κορίνθιοι ἡμᾶς προκαταλήψονται, Κερκυραίοις τε  καὶ   Πελοποννησίοις ἅμα ναυμαχήσετε, δεξάμενοι δὲ
[1, 56]   τάδε ξυνέβη γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις  καὶ   Πελοποννησίοις διάφορα ἐς τὸ πολεμεῖν.
[1, 143]   θαλάσσης καὶ πόλεως φυλακὴν ἔχειν,  καὶ   Πελοποννησίοις ὑπὲρ αὐτῶν ὀργισθέντας πολλῷ
[1, 66]   ἀποικίαν καὶ ἄνδρας Κορινθίων τε  καὶ   Πελοποννησίων ἐν αὐτῇ ὄντας ἐπολιόρκουν,
[1, 62]   τὸ δὲ ἄλλο στρατόπεδον Ποτειδεατῶν  καὶ   Πελοποννησίων ἡσσᾶτο ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων
[1, 97]   πρὸς τοὺς σφετέρους ξυμμάχους νεωτερίζοντας  καὶ   Πελοποννησίων τοὺς αἰεὶ προστυγχάνοντας ἐν
[1, 108]   ταξάμενοι ἐς τὸν ἔπειτα χρόνον.  καὶ   Πελοπόννησον περιέπλευσαν Ἀθηναῖοι Τολμίδου τοῦ
[1, 61]   ἀγγελία τῶν πόλεων ὅτι ἀφεστᾶσι,  καὶ   πέμπουσιν, ὡς ᾔσθοντο καὶ τοὺς
[1, 25]   ἀπόρῳ εἴχοντο θέσθαι τὸ παρόν,  καὶ   πέμψαντες ἐς Δελφοὺς τὸν θεὸν
[1, 29]   προεροῦντα Κερκυραίοις, ἄραντες ἑβδομήκοντα ναυσὶ  καὶ   πέντε δισχιλίοις τε ὁπλίταις ἔπλεον
[1, 58]   Ξαλκιδέων καὶ Βοττιαίων κοινῇ ξυνομόσαντες.  καὶ   Περδίκκας πείθει Ξαλκιδέας τὰς ἐπὶ
[1, 91]   πιστῶς ἀναγγελοῦσι σκεψάμενοι. ἀποστέλλουσιν οὖν,  καὶ   περὶ αὐτῶν Θεμιστοκλῆς τοῖς
[1, 120]   μέχρι σφῶν τὸ δεινὸν προελθεῖν,  καὶ   περὶ αὑτῶν οὐχ ἧσσον νῦν
[1, 82]   καὶ γῆν ἔτι ἄτμητον ἔχοντες  καὶ   περὶ παρόντων ἀγαθῶν καὶ οὔπω
[1, 30]   ξύμμαχοι ἐπόνουν, ἐστρατοπεδεύοντο ἐπὶ Ἀκτίῳ  καὶ   περὶ τὸ Ξειμέριον τῆς Θεσπρωτίδος
[1, 133]   κἀκείνου αὐτά τε ταῦτα ξυνομολογοῦντος  καὶ   περὶ τοῦ παρόντος οὐκ ἐῶντος
[1, 32]   Κορινθίων ἐρῆμοι δι' αὐτὸ καθέσταμεν.  καὶ   περιέστηκεν δοκοῦσα ἡμῶν πρότερον
[1, 2]   τὰ αὑτῶν ἕκαστοι ὅσον ἀποζῆν  καὶ   περιουσίαν χρημάτων οὐκ ἔχοντες οὐδὲ
[1, 106]   πρόσωπόν τε εἶργον τοῖς ὁπλίταις  καὶ   περιστήσαντες κύκλῳ τοὺς ψιλοὺς κατέλευσαν
[1, 103]   κατεῖχον· καὶ ἔσχον Ἀθηναῖοι Μέγαρα  καὶ   Πηγάς, καὶ τὰ μακρὰ τείχη
[1, 115]   τοὺς ξυμμάχους τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν  καὶ   Πηγὰς καὶ Τροιζῆνα καὶ Ἀχαΐαν·
[1, 107]   αὐτοῖς ἐφαίνετο Ἀθηναίων ἐχόντων Μέγαρα  καὶ   Πηγὰς πορεύεσθαι. δύσοδός τε γὰρ
[1, 115]   ἐν τῇ πόλει τοῖς δυνατωτάτοις  καὶ   Πισσούθνῃ τῷ Ὑστάσπου ξυμμαχίαν, ὃς
[1, 131]   βουλόμενος ὡς ἥκιστα ὕποπτος εἶναι  καὶ   πιστεύων χρήμασι διαλύσειν τὴν διαβολὴν
[1, 129]   ἑαυτοῦ πραγμάτων, πράσσειν ὡς ἄριστα  καὶ   πιστότατα. δὲ ἀφικόμενος τά
[1, 132]   Ἀργίλιος, παιδικά ποτε ὢν αὐτοῦ  καὶ   πιστότατος ἐκείνῳ, μηνυτὴς γίγνεται, δείσας
[1, 91]   σφῶν αὐτῶν ἄνδρας οἵτινες χρηστοὶ  καὶ   πιστῶς ἀναγγελοῦσι σκεψάμενοι. ἀποστέλλουσιν οὖν,
[1, 40]   ἐγκλημάτων ἐρχόμεθα καὶ οἵδε βίαιοι  καὶ   πλεονέκται εἰσὶ δεδήλωται· ὡς δὲ
[1, 30]   ἐκεῖνα τὰ χωρία οἱ Κερκυραῖοι,  καὶ   πλεύσαντες ἐς Λευκάδα τὴν Κορινθίων
[1, 26]   τε ἀποικίαν Κορινθίοις δεδομένην, ἐχαλέπαινον·  καὶ   πλεύσαντες εὐθὺς πέντε καὶ εἴκοσι
[1, 112]   λιμοῦ γενομένου ἀπεχώρησαν ἀπὸ Κιτίου,  καὶ   πλεύσαντες ὑπὲρ Σαλαμῖνος τῆς ἐν
[1, 14]   ὀλίγαις χρώμενα, πεντηκοντόροις δ' ἔτι  καὶ   πλοίοις μακροῖς ἐξηρτυμένα ὥσπερ ἐκεῖνα.
[1, 144]   τε τῶν μεγίστων κινδύνων ὅτι  καὶ   πόλει καὶ ἰδιώτῃ μέγισται τιμαὶ
[1, 122]   λόγῳ ἐνδοιασθῆναι αἰσχρὸν τῇ Πελοποννήσῳ  καὶ   πόλεις τοσάσδε ὑπὸ μιᾶς κακοπαθεῖν.
[1, 79]   ἀδικεῖν τε τοὺς Ἀθηναίους ἤδη  καὶ   πολεμητέα εἶναι ἐν τάχει· παρελθὼν
[1, 88]   οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰς σπονδὰς λελύσθαι  καὶ   πολεμητέα εἶναι οὐ τοσοῦτον τῶν
[1, 118]   μὴ ἀναγκάζωνται, τὸ δέ τι  καὶ   πολέμοις οἰκείοις ἐξειργόμενοι, πρὶν δὴ
[1, 36]   μετὰ μεγίστων καιρῶν οἰκειοῦταί τε  καὶ   πολεμοῦται. τῆς τε γὰρ Ἰταλίας
[1, 124]   εἴπερ βεβαιότατον τὸ ταὐτὰ ξυμφέροντα  καὶ   πόλεσι καὶ ἰδιώταις εἶναι, μὴ
[1, 85]   περὶ πολλῶν σωμάτων καὶ χρημάτων  καὶ   πόλεων καὶ δόξης βουλεύσωμεν, ἀλλὰ
[1, 82]   Πελοποννήσῳ πράξομεν. ἐγκλήματα μὲν γὰρ  καὶ   πόλεων καὶ ἰδιωτῶν οἷόν τε
[1, 143]   οἰκίας ἀφεῖναι, τῆς δὲ θαλάσσης  καὶ   πόλεως φυλακὴν ἔχειν, καὶ Πελοποννησίοις
[1, 98]   δὲ ἀποστᾶσι μετὰ ταῦτα ἐπολέμησαν  καὶ   πολιορκίᾳ παρεστήσαντο, πρώτη τε αὕτη
[1, 101]   κτιζόμενον. ~Θάσιοι δὲ νικηθέντες μάχῃ  καὶ   πολιορκούμενοι Λακεδαιμονίους ἐπεκαλοῦντο καὶ ἐπαμύνειν
[1, 46]   Θεσπρωτίδος γῆς. ἔστι δὲ λιμήν,  καὶ   πόλις ὑπὲρ αὐτοῦ κεῖται ἀπὸ
[1, 65]   Βοττικὴν ἐδῄου καὶ ἔστιν  καὶ   πολίσματα εἷλεν. ~Τοῖς δ' Ἀθηναίοις
[1, 2]   δυνατώτατοι ὡς βέβαιον ὂν ἀνεχώρουν,  καὶ   πολῖται γιγνόμενοι εὐθὺς ἀπὸ παλαιοῦ
[1, 132]   ἐλευθέρωσίν τε γὰρ ὑπισχνεῖτο αὐτοῖς  καὶ   πολιτείαν, ἢν ξυνεπαναστῶσι καὶ τὸ
[1, 137]   τε Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀθηναίοις ἐλθοῦσι  καὶ   πολλὰ εἰποῦσιν οὐκ ἐκδίδωσιν, ἀλλ'
[1, 93]   ὠφελιμώτερον ἐνόμιζε τῆς ἄνω πόλεως,  καὶ   πολλάκις τοῖς Ἀθηναίοις παρῄνει, ἢν
[1, 87]   ἐπὶ θάτερα. ἀναστάντες δὲ διέστησαν,  καὶ   πολλῷ πλείους ἐγένοντο οἷς ἐδόκουν
[1, 25]   πόλεμον παρασκευῇ δυνατώτεροι, ναυτικῷ δὲ  καὶ   πολὺ προύχειν ἔστιν ὅτε ἐπαιρόμενοι
[1, 74]   ὡς ὑμᾶς ἐλθόντων· προθυμίαν δὲ  καὶ   πολὺ τολμηροτάτην ἐδείξαμεν, οἵ γε,
[1, 24]   τῶν Ἐπιδαμνίων δύναμις μεγάλη  καὶ   πολυάνθρωπος· στασιάσαντες δὲ ἐν ἀλλήλοις
[1, 13]   Κύρῳ πολεμοῦντες ἐκράτησάν τινα χρόνον.  καὶ   Πολυκράτης Σάμου τυραννῶν ἐπὶ Καμβύσου
[1, 68]   τε ὑπολαβόντες βίᾳ ἡμῶν εἶχον  καὶ   Ποτείδαιαν ἐπολιόρκουν, ὧν τὸ μὲν
[1, 71]   νῦν δὲ τοῖς τε ἄλλοις  καὶ   Ποτειδεάταις, ὥσπερ ὑπεδέξασθε, βοηθήσατε κατὰ
[1, 139]   χρόνον πρῶτος Ἀθηναίων, λέγειν τε  καὶ   πράσσειν δυνατώτατος, παρῄνει τοιάδε. ~Τῆς
[1, 144]   δὲ ἀμυνούμεθα. ταῦτα γὰρ δίκαια  καὶ   πρέποντα ἅμα τῇδε τῇ πόλει
[1, 18]   τῆς ἄλλης Ἑλλάδος ἐπὶ πολὺ  καὶ   πρὶν τυραννευθείσης οἱ πλεῖστοι καὶ
[1, 118]   πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν  καὶ   πρὸ τοῦ μὴ ταχεῖς ἰέναι
[1, 33]   ὑμῶν δὲ δεξαμένων τὴν ξυμμαχίαν,  καὶ   προεπιβουλεύειν αὐτοῖς μᾶλλον ἀντεπιβουλεύειν.
[1, 74]   πλεῖστον καὶ ἄνδρα στρατηγὸν ξυνετώτατον  καὶ   προθυμίαν ἀοκνοτάτην· ναῦς μέν γε
[1, 75]   ~Ἆρ' ἄξιοί ἐσμεν, Λακεδαιμόνιοι,  καὶ   προθυμίας ἕνεκα τῆς τότε καὶ
[1, 33]   αὐτοῖς καὶ ὑμῖν ἐχθροὺς ὄντας  καὶ   προκαταλαμβάνοντας ἡμᾶς νῦν ἐς τὴν
[1, 134]   ἱερὸν τῆς Ξαλκιοίκου χωρῆσαι δρόμῳ  καὶ   προκαταφυγεῖν· ἦν δ' ἐγγὺς τὸ
[1, 69]   περὶ αὑτῷ τὰ πλείω σφαλέντα,  καὶ   πρὸς αὐτοὺς τοὺς Ἀθηναίους πολλὰ
[1, 102]   τοῖς ἐκείνων πολεμίοις ξύμμαχοι ἐγένοντο,  καὶ   πρὸς Θεσσαλοὺς ἅμα ἀμφοτέροις οἱ
[1, 130]   μηδένα δύνασθαι προσιέναι· δι' ὅπερ  καὶ   πρὸς τοὺς Ἀθηναίους οὐχ ἥκιστα
[1, 85]   ἡμῖν μᾶλλον ἑτέρων διὰ ἰσχύν.  καὶ   πρὸς τοὺς Ἀθηναίους πέμπετε μὲν
[1, 97]   πρός τε τὸν βάρβαρον αὐτοῖς  καὶ   πρὸς τοὺς σφετέρους ξυμμάχους νεωτερίζοντας
[1, 95]   Ἀθηναῖοι ἐδέξαντό τε τοὺς λόγους  καὶ   προσεῖχον τὴν γνώμην ὡς οὐ
[1, 77]   αὐτοὺς νόμιμα τοῖς ἄλλοις ἔχετε  καὶ   προσέτι εἷς ἕκαστος ἐξιὼν οὔτε
[1, 80]   οἲ γῆν τε ἑκὰς ἔχουσι  καὶ   προσέτι θαλάσσης ἐμπειρότατοί εἰσι καὶ
[1, 35]   ἐνσπόνδων ἔσται πληροῦν τὰς ναῦς  καὶ   προσέτι καὶ ἐκ τῆς ἄλλης
[1, 141]   καὶ ἀπὸ τῶν αὑτῶν δαπανῶντες  καὶ   προσέτι καὶ θαλάσσης εἰργόμενοι· αἱ
[1, 142]   ἄνδρες γεωργοὶ καὶ οὐ θαλάσσιοι,  καὶ   προσέτι οὐδὲ μελετῆσαι ἐασόμενοι διὰ
[1, 33]   κινδύνων καὶ δαπάνης διδοῦσα ἑαυτήν,  καὶ   προσέτι φέρουσα ἐς μὲν τοὺς
[1, 117]   ὄντες ἀντίσχειν ἐξεπολιορκήθησαν ἐνάτῳ μηνὶ  καὶ   προσεχώρησαν ὁμολογίᾳ, τεῖχός τε καθελόντες
[1, 126]   ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐπ' αὐτοὺς  καὶ   προσκαθεζόμενοι ἐπολιόρκουν. χρόνου δὲ ἐγγιγνομένου
[1, 5]   ἕνεκα καὶ τοῖς ἀσθενέσι τροφῆς,  καὶ   προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ κατὰ
[1, 92]   τῷ κοινῷ ἐπρεσβεύσαντο, ἅμα δὲ  καὶ   προσφιλεῖς ὄντες ἐν τῷ τότε
[1, 130]   Παυσανίας τὰ γράμματα, ὢν  καὶ   πρότερον ἐν μεγάλῳ ἀξιώματι ὑπὸ
[1, 41]   γὰρ ἡγοῦνται τὸν ὑπουργοῦντα, ἢν  καὶ   πρότερον ἐχθρὸς ᾖ, πολέμιόν τε
[1, 117]   ξυνέβησαν δὲ καὶ Βυζάντιοι ὥσπερ  καὶ   πρότερον ὑπήκοοι εἶναι. ~Μετὰ ταῦτα
[1, 90]   πρὸς τὰς ἀρχάς, ἀλλὰ διῆγε  καὶ   προυφασίζετο. καὶ ὁπότε τις αὐτὸν
[1, 146]   γὰρ ξύγχυσις τὰ γιγνόμενα ἦν  καὶ   πρόφασις τοῦ πολεμεῖν.
[1, 45]   Κίμωνος καὶ Διότιμος Στρομβίχου  καὶ   Πρωτέας Ἐπικλέους. προεῖπον δὲ
[1, 3]   Ἀχιλλέως ἐκ τῆς Φθιώτιδος, οἵπερ  καὶ   πρῶτοι Ἕλληνες ἦσαν, Δαναοὺς δὲ
[1, 115]   ὑπὸ νύκτα ἐς τὴν Σάμον,  καὶ   πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν
[1, 61]   προτέρους χιλίους Θέρμην ἄρτι ᾑρηκότας  καὶ   Πύδναν πολιορκοῦντας. προσκαθεζόμενοι δὲ καὶ
[1, 64]   οἱ ξύμμαχοι γενομένοις δίχα ἐπίθωνται.  καὶ   πυνθανόμενοι οἱ ἐν τῇ πόλει
[1, 2]   μεταναστάσεις τε οὖσαι τὰ πρότερα  καὶ   ῥᾳδίως ἕκαστοι τὴν ἑαυτῶν ἀπολείποντες
[1, 13]   τε τῶν νήσων ὑπηκόους ἐποιήσατο  καὶ   Ῥήνειαν ἑλὼν ἀνέθηκε τῷ Ἀπόλλωνι
[1, 49]   δ' οὐκ ἦσαν, ἀλλὰ θυμῷ  καὶ   ῥώμῃ τὸ πλέον ἐναυμάχουν
[1, 13]   τῆς Ἑλλάδος ναυπηγηθῆναι. φαίνεται δὲ  καὶ   Σαμίοις Ἀμεινοκλῆς Κορίνθιος ναυπηγὸς ναῦς
[1, 74]   ἀνεχώρησεν. ~τοιούτου μέντοι τούτου ξυμβάντος,  καὶ   σαφῶς δηλωθέντος ὅτι ἐν ταῖς
[1, 91]   αὐτοῦ, τῶν δὲ ἄλλων ἀφικνουμένων  καὶ   σαφῶς κατηγορούντων ὅτι τειχίζεταί τε
[1, 65]   Ξαλκιδεῦσι τά τε ἄλλα ξυνεπολέμει  καὶ   Σερμυλιῶν λοχήσας πρὸς τῇ πόλει
[1, 44]   ἅμα δὲ τῆς τε Ἰταλίας  καὶ   Σικελίας καλῶς ἐφαίνετο αὐτοῖς
[1, 36]   πολεμοῦται. τῆς τε γὰρ Ἰταλίας  καὶ   Σικελίας καλῶς παράπλου κεῖται, ὥστε
[1, 12]   τοὺς πολλοὺς ᾤκισαν, Ἰταλίας δὲ  καὶ   Σικελίας τὸ πλεῖστον Πελοποννήσιοι τῆς
[1, 108]   καὶ Ξαλκίδα Κορινθίων πόλιν εἷλον  καὶ   Σικυωνίους ἐν ἀποβάσει τῆς γῆς
[1, 114]   Νίσαιαν ἀπέφυγον· ἐπαγαγόμενοι δὲ Κορινθίους  καὶ   Σικυωνίους καὶ Ἐπιδαυρίους ἀπέστησαν οἱ
[1, 28]   ἐλθόντες ἐς Κόρινθον μετὰ Λακεδαιμονίων  καὶ   Σικυωνίων πρέσβεων, οὓς παρέλαβον, ἐκέλευον
[1, 33]   πλὴν τοῦ παρ' ὑμῖν πλεῖστον.  καὶ   σκέψασθε· τίς εὐπραξία σπανιωτέρα
[1, 133]   ἀνθρώπου ἐπὶ Ταίναρον ἱκέτου οἰχομένου  καὶ   σκηνησαμένου διπλῆν διαφράγματι καλύβην, ἐς
[1, 131]   ἀλλὰ πέμψαντες κήρυκα οἱ ἔφοροι  καὶ   σκυτάλην εἶπον τοῦ κήρυκος μὴ
[1, 128]   ἑλών, καὶ γνώμην ποιοῦμαι, εἰ  καὶ   σοὶ δοκεῖ, θυγατέρα τε τὴν
[1, 53]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολέμου ἄρχοντες  καὶ   σπονδὰς λύοντες· ἡμῖν γὰρ πολεμίους
[1, 12]   Ἰλίου χρονία γενομένη πολλὰ ἐνεόχμωσε,  καὶ   στάσεις ἐν ταῖς πόλεσιν ὡς
[1, 30]   περιιόντι τῷ θέρει πέμψαντες ναῦς  καὶ   στρατιάν, ἐπεὶ σφῶν οἱ ξύμμαχοι
[1, 46]   τῆς ἠπείρου ἐνταῦθα ὁρμίζονταί τε  καὶ   στρατόπεδον ἐποιήσαντο. ~οἱ δὲ Κερκυραῖοι
[1, 140]   κοινῇ δόξασιν, ἢν ἄρα τι  καὶ   σφαλλώμεθα, βοηθεῖν, μηδὲ κατορθοῦντας
[1, 52]   ναῦς ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἀκραιφνεῖς  καὶ   σφίσι πολλὰ τὰ ἄπορα ξυμβεβηκότα,
[1, 128]   ἀπαγαγόντες διέφθειραν, δι' δὴ  καὶ   σφίσιν αὐτοῖς νομίζουσι τὸν μέγαν
[1, 95]   τοὺς Ἀθηναίους νομίζοντες ἱκανοὺς ἐξηγεῖσθαι  καὶ   σφίσιν ἐν τῷ τότε παρόντι
[1, 79]   ἀνὴρ καὶ ξυνετὸς δοκῶν εἶναι  καὶ   σώφρων, ἔλεξε τοιάδε. ~Καὶ αὐτὸς
[1, 39]   δὲ κοινώσαντας τὴν δύναμιν κοινὰ  καὶ   τὰ ἀποβαίνοντα ἔχειν. ~Ὡς μὲν
[1, 43]   ποιοῦντες τὰ προσήκοντά τε δράσετε  καὶ   τὰ ἄριστα βουλεύσεσθε ὑμῖν αὐτοῖς.
[1, 82]   ἀλλὰ καὶ βαρβάρους προσλαβόντας διασωθῆναι)  καὶ   τὰ αὑτῶν ἅμα ἐκποριζώμεθα. καὶ
[1, 38]   ἐπὶ τῷ ἡγεμόνες τε εἶναι  καὶ   τὰ εἰκότα θαυμάζεσθαι. αἱ γοῦν
[1, 129]   ὅν σοι ἔπεμψα, πρᾶσσε θαρσῶν  καὶ   τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ
[1, 18]   χρῶνται, καὶ δι' αὐτὸ δυνάμενοι  καὶ   τὰ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι
[1, 1]   ἀνθρώπων. τὰ γὰρ πρὸ αὐτῶν  καὶ   τὰ ἔτι παλαίτερα σαφῶς μὲν
[1, 70]   κτᾶσθαι, ὑμεῖς δὲ τῷ ἐπελθεῖν  καὶ   τὰ ἑτοῖμα ἂν βλάψαι. κρατοῦντές
[1, 82]   μήθ' ὡς ἐπιτρέψομεν, κἀν τούτῳ  καὶ   τὰ ἡμέτερ' αὐτῶν ἐξαρτύεσθαι ξυμμάχων
[1, 91]   τά τε σφίσιν αὐτοῖς ξύμφορα  καὶ   τὰ κοινά. τήν τε γὰρ
[1, 109]   ἄλλως ἀνηλοῦτο, μὲν Μεγάβαζος  καὶ   τὰ λοιπὰ τῶν χρημάτων πάλιν
[1, 107]   δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τούτους  καὶ   τὰ μακρὰ τείχη Ἀθηναῖοι ἐς
[1, 107]   κρύφα, ἐλπίσαντες δῆμόν τε καταπαύσειν  καὶ   τὰ μακρὰ τείχη οἰκοδομούμενα. ἐβοήθησαν
[1, 103]   ἔσχον Ἀθηναῖοι Μέγαρα καὶ Πηγάς,  καὶ   τὰ μακρὰ τείχη ᾠκοδόμησαν Μεγαρεῦσι
[1, 59]   Περδίκκαν πολεμεῖν τῇ παρούσῃ δυνάμει  καὶ   τὰ ξυναφεστῶτα χωρία τρέπονται ἐπὶ
[1, 74]   δουλευόντων ἠξιώσαμεν ἐκλιπόντες τὴν πόλιν  καὶ   τὰ οἰκεῖα διαφθείραντες μηδ' ὣς
[1, 41]   καὶ τύχῃ φίλος ὤν, ἐπεὶ  καὶ   τὰ οἰκεῖα χεῖρον τίθενται φιλονικίας
[1, 21]   ἀκροάσει ἀληθέστερον, ὄντα ἀνεξέλεγκτα  καὶ   τὰ πολλὰ ὑπὸ χρόνου αὐτῶν
[1, 118]   τὰ προειρημένα, τά τε Κερκυραϊκὰ  καὶ   τὰ Ποτειδεατικὰ καὶ ὅσα πρόφασις
[1, 129]   πρᾶσσε θαρσῶν καὶ τὰ ἐμὰ  καὶ   τὰ σὰ ὅπῃ κάλλιστα καὶ
[1, 63]   καταφανέσ) ὡς μάχη ἐγίγνετο  καὶ   τὰ σημεῖα ἤρθη, βραχὺ μέν
[1, 63]   νίκη τῶν Ἀθηναίων ἐγίγνετο  καὶ   τὰ σημεῖα κατεσπάσθη, πάλιν ἐπανεχώρουν
[1, 89]   καὶ τὴν πόλιν ἀνοικοδομεῖν παρεσκευάζοντο  καὶ   τὰ τείχη· τοῦ τε γὰρ
[1, 58]   καὶ ἐπὶ σφᾶς ὁμοίως ἔπλεον,  καὶ   τὰ τέλη τῶν Λακεδαιμονίων ὑπέσχετο
[1, 71]   τῆς ἐπιτεχνήσεως δεῖ. δι' ὅπερ  καὶ   τὰ τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς
[1, 144]   οὐκ ἀπὸ τοσῶνδε ὁρμώμενοι, ἀλλὰ  καὶ   τὰ ὑπάρχοντα ἐκλιπόντες, γνώμῃ τε
[1, 15]   τοιαῦτα ἦν, τά τε παλαιὰ  καὶ   τὰ ὕστερον γενόμενα. ἰσχὺν δὲ
[1, 109]   ὡς δὲ αὐτῷ οὐ προυχώρει  καὶ   τὰ χρήματα ἄλλως ἀνηλοῦτο,
[1, 49]   ἐνέπρησάν τε τὰς σκηνὰς ἐρήμους  καὶ   τὰ χρήματα διήρπασαν. ταύτῃ μὲν
[1, 91]   ἀτειχίστους ἔφη χρῆναι ξυμμαχεῖν  καὶ   τάδε νομίζειν ὀρθῶς ἔχειν. ~οἱ
[1, 56]   ἐναυμάχουν. ~Μετὰ ταῦτα δ' εὐθὺς  καὶ   τάδε ξυνέβη γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις
[1, 43]   ἡμῶν μήτε ἀμύνετε αὐτοῖς ἀδικοῦσιν.  καὶ   τάδε ποιοῦντες τὰ προσήκοντά τε
[1, 133]   τά τε περὶ αὐτοῦ γραφέντα  καὶ   τἆλλ' ἀποφαίνοντος καθ' ἕκαστον, ὡς
[1, 59]   καὶ καταλαμβάνουσι τήν τε Ποτείδαιαν  καὶ   τἆλλα ἀφεστηκότα. νομίσαντες δὲ οἱ
[1, 93]   Ἀθηναῖοι μὲν οὖν οὕτως ἐτειχίσθησαν  καὶ   τἆλλα κατεσκευάζοντο εὐθὺς μετὰ τὴν
[1, 108]   ἐκράτησαν τῆς Βοιωτίας καὶ Φωκίδος  καὶ   Ταναγραίων τὸ τεῖχος περιεῖλον καὶ
[1, 49]   πανταχῇ μὲν οὖν πολὺς θόρυβος  καὶ   ταραχώδης ἦν ναυμαχία, ἐν
[1, 29]   τὰς παλαιὰς ὥστε πλωίμους εἶναι  καὶ   τὰς ἄλλας ἐπισκευάσαντες. ὡς δὲ
[1, 140]   πράσσοντας, πρὸς δὲ τὰς ξυμφορὰς  καὶ   τὰς γνώμας τρεπομένους. ὁρῶ δὲ
[1, 140]   οὐχ ἧσσον ἀμαθῶς χωρῆσαι  καὶ   τὰς διανοίας τοῦ ἀνθρώπου· δι'
[1, 23]   ἔλυσαν, τὰς αἰτίας προύγραψα πρῶτον  καὶ   τὰς διαφοράς, τοῦ μή τινα
[1, 16]   Ἅλυος ποταμοῦ πρὸς θάλασσαν ἐπεστράτευσε  καὶ   τὰς ἐν τῇ ἠπείρῳ πόλεις
[1, 134]   τε οἰκήματος τὸν ὄροφον ἀφεῖλον  καὶ   τὰς θύρας ἔνδον ὄντα τηρήσαντες
[1, 29]   ἀπεροῦντα μὴ πλεῖν ἐπὶ σφᾶς  καὶ   τὰς ναῦς ἅμα ἐπλήρουν, ζεύξαντές
[1, 16]   ὕστερον τῷ Φοινίκων ναυτικῷ κρατῶν  καὶ   τὰς νήσους. ~τύραννοί τε ὅσοι
[1, 8]   κακοῦργοι ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ, ὅτεπερ  καὶ   τὰς πολλὰς αὐτῶν κατῴκιζε) καὶ
[1, 84]   διανοίας τῶν πέλας παραπλησίους εἶναι  καὶ   τὰς προσπιπτούσας τύχας οὐ λόγῳ
[1, 53]   ἄλλοσε εἴ ποι βουλόμεθα πλεῖν  καὶ   τὰς σπονδὰς λύετε, ἡμᾶς τούσδε
[1, 70]   ἐπιχείρησιν ποιεῖσθαι ὧν ἂν γνῶσιν.  καὶ   ταῦτα μετὰ πόνων πάντα καὶ
[1, 32]   μετὰ τῆς ξυμμαχίας τῆς αἰτήσεως  καὶ   ταῦτα πιστεύοντες ἐχυρὰ ὑμῖν παρέξεσθαι
[1, 14]   τῶν ναυτικῶν ἦν. φαίνεται δὲ  καὶ   ταῦτα πολλαῖς γενεαῖς ὕστερα γενόμενα
[1, 13]   πρὸς Κερκυραίους· ἔτη δὲ μάλιστα  καὶ   ταύτῃ ἑξήκοντα καὶ διακόσιά ἐστι
[1, 107]   καὶ τότε ᾐσθάνοντο αὐτοὺς μέλλοντας  καὶ   ταύτῃ κωλύσειν. ἔδοξε δ' αὐτοῖς
[1, 9]   ναυτικὸν εἶχεν. εἰκάζειν δὲ χρὴ  καὶ   ταύτῃ τῇ στρατείᾳ οἷα ἦν
[1, 76]   εἰ ἀρχήν τε διδομένην ἐδεξάμεθα  καὶ   ταύτην μὴ ἀνεῖμεν ὑπὸ τριῶν>
[1, 3]   ἀμειξίαν ἀλλήλων ἁθρόοι ἔπραξαν. ἀλλὰ  καὶ   ταύτην τὴν στρατείαν θαλάσσῃ ἤδη
[1, 138]   οἱ προσήκοντες οἴκαδε κελεύσαντος ἐκείνου  καὶ   τεθῆναι κρύφα Ἀθηναίων ἐν τῇ
[1, 8]   ποιούμενοι βεβαιότερον ᾤκουν, καί τινες  καὶ   τείχη περιεβάλλοντο ὡς πλουσιώτεροι ἑαυτῶν
[1, 119]   προδιαφθαρῇ, παρόντες δὲ καὶ τότε  καὶ   τελευταῖοι ἐπελθόντες ἔλεγον τοιάδε. ~Τοὺς
[1, 18]   καὶ πρὶν τυραννευθείσης οἱ πλεῖστοι  καὶ   τελευταῖοι πλὴν τῶν ἐν Σικελίᾳ
[1, 109]   τῆς Μέμφιδος ἐξήλασε τοὺς Ἕλληνας  καὶ   τέλος ἐς Προσωπίτιδα τὴν νῆσον
[1, 61]   Ἀριστέως ἐπιπαριόντας, δισχιλίους ἑαυτῶν ὁπλίτας  καὶ   τεσσαράκοντα ναῦς πρὸς τὰ ἀφεστῶτα,
[1, 116]   περιαγγέλλουσαι βοηθεῖν) τεσσαράκοντα δὲ ναυσὶ  καὶ   τέσσαρσι Περικλέους δεκάτου αὐτοῦ στρατηγοῦντος
[1, 25]   χρόνον ὁμοῖα τοῖς Ἑλλήνων πλουσιωτάτοις  καὶ   τῇ ἐς πόλεμον παρασκευῇ δυνατώτεροι,
[1, 130]   πράξειν. δυσπρόσοδόν τε αὑτὸν παρεῖχε  καὶ   τῇ ὀργῇ οὕτω χαλεπῇ ἐχρῆτο
[1, 128]   γῆμαι καί σοι Σπάρτην τε  καὶ   τὴν ἄλλην Ἑλλάδα ὑποχείριον ποιῆσαι.
[1, 143]   ὅπερ κράτιστον, κυβερνήτας ἔχομεν πολίτας  καὶ   τὴν ἄλλην ὑπηρεσίαν πλείους καὶ
[1, 69]   δὲ ἀληθέστερον αὐτὸ δρᾷ, εἴπερ  καὶ   τὴν ἀξίωσιν τῆς ἀρετῆς ὡς
[1, 93]   ἐτόλμησεν εἰπεῖν ὡς ἀνθεκτέα ἐστί)  καὶ   τὴν ἀρχὴν εὐθὺς ξυγκατεσκεύαζεν. καὶ
[1, 9]   Εὐρυσθέως, ὅτ' ἐστράτευε, Μυκήνας τε  καὶ   τὴν ἀρχὴν κατὰ τὸ οἰκεῖον
[1, 143]   Πελοποννήσου τε μέρος τι τμηθῆναι  καὶ   τὴν Ἀττικὴν ἅπασαν· οἱ μὲν
[1, 113]   Ἀθηναίων, τοὺς δὲ ζῶντας ἔλαβον.  καὶ   τὴν Βοιωτίαν ἐξέλιπον Ἀθηναῖοι πᾶσαν,
[1, 97]   ἐν ἑκάστῳ. ἔγραψα δὲ αὐτὰ  καὶ   τὴν ἐκβολὴν τοῦ λόγου ἐποιησάμην
[1, 129]   τε ἄλλα ἐποίησεν ὥσπερ εἴρητο  καὶ   τὴν ἐπιστολὴν διέπεμψεν· ἀντενεγέγραπτο δὲ
[1, 46]   ἐσβάλλει ἐς αὐτήν, ἀφ' οὗ  καὶ   τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει. ῥεῖ δὲ
[1, 90]   πλῆθος, πρὶν οὐχ ὑπῆρχε,  καὶ   τὴν ἐς τὸν Μηδικὸν πόλεμον
[1, 122]   γε ὄντας ἡμᾶς ἀπόνως χειρώσονται.  καὶ   τὴν ἧσσαν, εἰ καὶ δεινόν
[1, 124]   μὴ πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον.  καὶ   τὴν καθεστηκυῖαν ἐν τῇ Ἑλλάδι
[1, 44]   πόλεμος καὶ ὣς ἔσεσθαι αὐτοῖς,  καὶ   τὴν Κέρκυραν ἐβούλοντο μὴ προέσθαι
[1, 114]   διαβάντες Περικλέους στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν,  καὶ   τὴν μὲν ἄλλην ὁμολογίᾳ κατεστήσαντο,
[1, 102]   δείσαντες τῶν Ἀθηναίων τὸ τολμηρὸν  καὶ   τὴν νεωτεροποιίαν, καὶ ἀλλοφύλους ἅμα
[1, 62]   καὶ τοὺς ἔξω ἰσθμοῦ ξυμμάχους  καὶ   τὴν παρὰ Περδίκκου διακοσίαν ἵππον
[1, 86]   οὐκ ἀδικοῦσι τοὺς ἡμετέρους ξυμμάχους  καὶ   τὴν Πελοπόννησον· καίτοι εἰ πρὸς
[1, 71]   εὕροιμεν. πρὸς τάδε βουλεύεσθε εὖ  καὶ   τὴν Πελοπόννησον πειρᾶσθε μὴ ἐλάσσω
[1, 89]   ὅθεν ὑπεξέθεντο παῖδας καὶ γυναῖκας  καὶ   τὴν περιοῦσαν κατασκευήν, καὶ τὴν
[1, 89]   γυναῖκας καὶ τὴν περιοῦσαν κατασκευήν,  καὶ   τὴν πόλιν ἀνοικοδομεῖν παρεσκευάζοντο καὶ
[1, 129]   ἀντεπετίθει αὐτῷ ὡς τάχιστα διαπέμψαι  καὶ   τὴν σφραγῖδα ἀποδεῖξαι, καὶ ἤν
[1, 5]   Ὀζόλας καὶ Αἰτωλοὺς καὶ Ἀκαρνᾶνας  καὶ   τὴν ταύτῃ ἤπειρον. τό τε
[1, 140]   διανοίας τοῦ ἀνθρώπου· δι' ὅπερ  καὶ   τὴν τύχην, ὅσα ἂν παρὰ
[1, 137]   ἐκ Σαλαμῖνος προάγγελσιν τῆς ἀναχωρήσεως  καὶ   τὴν τῶν γεφυρῶν, ἣν ψευδῶς
[1, 37]   ἡμῶν τε ἀξίωσιν ἀσφαλέστερον προειδῆτε  καὶ   τὴν τῶνδε χρείαν μὴ ἀλογίστως
[1, 32]   οὐκ ἐπιζήμια, ἔπειτα δὲ ὡς  καὶ   τὴν χάριν βέβαιον ἕξουσιν· εἰ
[1, 123]   χρήσαντος καὶ αὐτοῦ ὑποσχομένου ξυλλήψεσθαι  καὶ   τῆς ἄλλης Ἑλλάδος ἁπάσης ξυναγωνιουμένης,
[1, 31]   ἔκ τε αὐτῆς Πελοποννήσου ἀγείροντες  καὶ   τῆς ἄλλης Ἑλλάδος ἐρέτας, μισθῷ
[1, 32]   δὲ μείζονι παρασκευῇ ἀπὸ Πελοποννήσου  καὶ   τῆς ἄλλης Ἑλλάδος ἐφ' ἡμᾶς
[1, 110]   ἀνεσταυρώθη. ἐκ δὲ τῶν Ἀθηνῶν  καὶ   τῆς ἄλλης ξυμμαχίδος πεντήκοντα τριήρεις
[1, 139]   Μεγαρεῦσι τῆς γῆς τῆς ἱερᾶς  καὶ   τῆς ἀορίστου καὶ ἀνδραπόδων ὑποδοχὴν
[1, 97]   οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη. ἅμα δὲ  καὶ   τῆς ἀρχῆς ἀπόδειξιν ἔχει τῆς
[1, 118]   μεταξὺ τῆς τε Ξέρξου ἀναχωρήσεως  καὶ   τῆς ἀρχῆς τοῦδε τοῦ πολέμου·
[1, 67]   τῶν ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀρχῇ  καὶ   τῆς Ἀττικῆς ἀγορᾶς παρὰ τὰς
[1, 24]   τινὸς τῶν προσοίκων βαρβάρων ἐφθάρησαν  καὶ   τῆς δυνάμεως τῆς πολλῆς ἐστερήθησαν.
[1, 71]   πολλὰ δὲ ἀναγκαζομένοις ἰέναι πολλῆς  καὶ   τῆς ἐπιτεχνήσεως δεῖ. δι' ὅπερ
[1, 13]   ναυτικά τε ἐξηρτύετο Ἑλλάς,  καὶ   τῆς θαλάσσης μᾶλλον ἀντείχοντο. πρῶτοι
[1, 117]   καὶ ναυμαχοῦντες τὰς ἀνταναγομένας ἐνίκησαν,  καὶ   τῆς θαλάσσης τῆς καθ' ἑαυτοὺς
[1, 10]   λειφθείη δὲ τά τε ἱερὰ  καὶ   τῆς κατασκευῆς τὰ ἐδάφη, πολλὴν
[1, 104]   Νεῖλον τοῦ τε ποταμοῦ κρατοῦντες  καὶ   τῆς Μέμφιδος τῶν δύο μερῶν
[1, 111]   ἐστράτευσαν τῆς Θεσσαλίας ἐπὶ Φάρσαλον.  καὶ   τῆς μὲν γῆς ἐκράτουν ὅσα
[1, 109]   ναῦς ἐπὶ τοῦ ξηροῦ ἐποίησε  καὶ   τῆς νήσου τὰ πολλὰ ἤπειρον,
[1, 4]   ὧν ἀκοῇ ἴσμεν ναυτικὸν ἐκτήσατο  καὶ   τῆς νῦν Ἑλληνικῆς θαλάσσης ἐπὶ
[1, 118]   δύναμις τῶν Ἀθηναίων σαφῶς ᾔρετο  καὶ   τῆς ξυμμαχίας αὐτῶν ἥπτοντο. τότε
[1, 7]   ἰσθμοὺς ἀπελάμβανον ἐμπορίας τε ἕνεκα  καὶ   τῆς πρὸς τοὺς προσοίκους ἕκαστοι
[1, 29]   Πελλίχου καὶ Καλλικράτης Καλλίου  καὶ   Τιμάνωρ Τιμάνθους, τοῦ δὲ
[1, 75]   μάλιστα μὲν ὑπὸ δέους, ἔπειτα  καὶ   τιμῆς, ὕστερον καὶ ὠφελίας. καὶ
[1, 25]   Κορινθίοις τὴν πόλιν ὡς οἰκισταῖς  καὶ   τιμωρίαν τινὰ πειρῷντ' ἀπ' αὐτῶν
[1, 80]   πρὸς τούτους ῥᾳδίως πόλεμον ἄρασθαι  καὶ   τίνι πιστεύσαντας ἀπαρασκεύους ἐπειχθῆναι; πότερον
[1, 15]   γενόμενον πόλεμον Ξαλκιδέων καὶ Ἐρετριῶν  καὶ   τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ἐς ξυμμαχίαν
[1, 1]   αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ  καὶ   τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον
[1, 31]   σφίσι πρὸς τῷ Κερκυραίων ναυτικῷ  καὶ   τὸ αὐτῶν προσγενόμενον ἐμπόδιον γένηται
[1, 84]   καθ' ἡσυχίαν τι αὐτῶν προΐδωμεν.  ~καὶ   τὸ βραδὺ καὶ μέλλον,
[1, 126]   ἀνελόντες ἐξέβαλον· κατῆλθον μέντοι ὕστερον,  καὶ   τὸ γένος αὐτῶν ἔστιν ἔτι
[1, 126]   τῆς θεοῦ ἐκεῖνοί τε ἐκαλοῦντο  καὶ   τὸ γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων.
[1, 48]   νεῶν πλεούσαις κατὰ τοὺς Ἀθηναίους  καὶ   τὸ δεξιὸν τῶν Κερκυραίων εἶχον.
[1, 107]   θάλασσαν οἰκοδομεῖν, τό τε Φαληρόνδε  καὶ   τὸ ἐς Πειραιᾶ. καὶ Φωκέων
[1, 39]   ἡγήσαντο ἡμᾶς οὐ περιόψεσθαι, τότε  καὶ   τὸ εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρέσχοντο.
[1, 36]   Ἕλλησι ναυτικά, τὸ παρ' ὑμῖν  καὶ   τὸ ἡμέτερον καὶ τὸ Κορινθίων·
[1, 36]   παρ' ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον  καὶ   τὸ Κορινθίων· τούτων δὲ εἰ
[1, 56]   δοῦναι, τούς τε ἐπιδημιουργοὺς ἐκπέμπειν  καὶ   τὸ λοιπὸν μὴ δέχεσθαι οὓς
[1, 101]   ὅσα ἔδει ἀποδοῦναι αὐτίκα ταξάμενοι  καὶ   τὸ λοιπὸν φέρειν, τήν τε
[1, 140]   κελεύουσι καὶ Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι  καὶ   τὸ Μεγαρέων ψήφισμα καθαιρεῖν· οἱ
[1, 42]   τις ἐλάχιστα ἁμαρτάνῃ μάλιστα ἕπεται,  καὶ   τὸ μέλλον τοῦ πολέμου
[1, 101]   λοιπὸν φέρειν, τήν τε ἤπειρον  καὶ   τὸ μέταλλον ἀφέντες. ~Λακεδαιμόνιοι δέ,
[1, 108]   Ἀθηναῖοι Τολμίδου τοῦ Τολμαίου στρατηγοῦντος,  καὶ   τὸ νεώριον τῶν Λακεδαιμονίων ἐνέπρησαν
[1, 138]   τῷ ἀφανεῖ ἔτι προεώρα μάλιστα.  καὶ   τὸ ξύμπαν εἰπεῖν φύσεως μὲν
[1, 145]   καθ' ἕκαστά τε ὡς ἔφρασε  καὶ   τὸ ξύμπαν, οὐδὲν κελευόμενοι ποιήσειν,
[1, 126]   ἐννέα ἄρχουσι τήν τε φυλακὴν  καὶ   τὸ πᾶν αὐτοκράτορσι διαθεῖναι
[1, 132]   αὐτοῖς καὶ πολιτείαν, ἢν ξυνεπαναστῶσι  καὶ   τὸ πᾶν ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ'
[1, 3]   κατὰ ἔθνη δὲ ἄλλα τε  καὶ   τὸ Πελασγικὸν ἐπὶ πλεῖστον ἀφ'
[1, 114]   τοῦ Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου,  καὶ   τὸ πλέον οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν
[1, 125]   καὶ μείζονι καὶ ἐλάσσονι πόλει·  καὶ   τὸ πλῆθος ἐψηφίσαντο πολεμεῖν. δεδογμένον
[1, 9]   καὶ ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα εἶναι  καὶ   τὸ πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν Μυκηναίων
[1, 59]   ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν, ἐφ' ὅπερ  καὶ   τὸ πρῶτον ἐξεπέμποντο, καὶ καταστάντες
[1, 128]   πρὸς βασιλέα πράγματα πράσσειν, ὥσπερ  καὶ   τὸ πρῶτον ἐπεχείρησεν, ἐφιέμενος τῆς
[1, 57]   νεῶν Ποτειδεατῶν τε ὁμήρους λαβεῖν  καὶ   τὸ τεῖχος καθελεῖν, τῶν τε
[1, 128]   γενέσθαι ἐν Σπάρτῃ. ἐκέλευον δὲ  καὶ   τὸ τῆς Ξαλκιοίκου ἄγος ἐλαύνειν
[1, 25]   ἀποδεικνύντες σφῶν ἐκ Κορίνθου ὄντα  καὶ   τὸ χρηστήριον δηλοῦντες, ἐδέοντό τε
[1, 3]   ἀποικίας ἐξέπεμψαν. ~Δηλοῖ δέ μοι  καὶ   τόδε τῶν παλαιῶν ἀσθένειαν οὐχ
[1, 61]   Ποτείδαια ἀπέστη. ~Ἦλθε δὲ  καὶ   τοῖς Ἀθηναίοις εὐθὺς ἀγγελία
[1, 22]   ἐμοί τε ὧν αὐτὸς ἤκουσα  καὶ   τοῖς ἄλλοθέν ποθεν ἐμοὶ ἀπαγγέλλουσιν·
[1, 80]   καὶ προσέτι θαλάσσης ἐμπειρότατοί εἰσι  καὶ   τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἄριστα ἐξήρτυνται,
[1, 44]   ἤν τι δέῃ, Κορινθίοις τε  καὶ   τοῖς ἄλλοις ναυτικὸν ἔχουσιν ἐς
[1, 105]   τε τὸ τροπαῖον ἱστάντας διαφθείρουσι  καὶ   τοῖς ἄλλοις ξυμβαλόντες ἐκράτησαν. ~οἱ
[1, 5]   κέρδους τοῦ σφετέρου αὐτῶν ἕνεκα  καὶ   τοῖς ἀσθενέσι τροφῆς, καὶ προσπίπτοντες
[1, 85]   ταῦτα γὰρ καὶ κράτιστα βουλεύσεσθε  καὶ   τοῖς ἐναντίοις φοβερώτατα. καὶ
[1, 57]   ἕνεκα ἀποστάσεως· προσέφερε δὲ λόγους  καὶ   τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδεῦσι καὶ
[1, 144]   τε ἐχθροὺς παντὶ τρόπῳ ἀμύνεσθαι  καὶ   τοῖς ἐπιγιγνομένοις πειρᾶσθαι αὐτὰ μὴ
[1, 47]   χίλιοι ὁπλῖται βεβοηθηκότες. ἦσαν δὲ  καὶ   τοῖς Κορινθίοις ἐν τῇ ἠπείρῳ
[1, 145]   παραινεῖν αὐτὸν ἐψηφίσαντο ἐκέλευε,  καὶ   τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀπεκρίναντο τῇ ἐκείνου
[1, 129]   ἡμετέρῳ οἴκῳ ἐς αἰεὶ ἀνάγραπτος,  καὶ   τοῖς λόγοις τοῖς ἀπὸ σοῦ
[1, 99]   νεῶν τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν,  καὶ   τοῖς μὲν Ἀθηναίοις ηὔξετο τὸ
[1, 72]   τοῖς τε πρεσβυτέροις ὧν ᾔδεσαν  καὶ   τοῖς νεωτέροις ἐξήγησιν ὧν ἄπειροι
[1, 81]   τέμωμεν. δέδοικα δὲ μᾶλλον μὴ  καὶ   τοῖς παισὶν αὐτὸν ὑπολίπωμεν· οὕτως
[1, 13]   χρήμασί τε δυνατοὶ ἦσαν, ὡς  καὶ   τοῖς παλαιοῖς ποιηταῖς δεδήλωται· ἀφνειὸν
[1, 97]   Ἀττικῇ ξυγγραφῇ Ἑλλάνικος, βραχέως τε  καὶ   τοῖς χρόνοις οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη.
[1, 144]   γνώμῃ τε πλέονι τύχῃ  καὶ   τόλμῃ μείζονι δυνάμει τόν
[1, 69]   πολλῷ δυνατωτέρους ἀγωνιζόμενοι καταστῆναι, ἐπιστάμενοι  καὶ   τὸν βάρβαρον αὐτὸν περὶ αὑτῷ
[1, 118]   οἱ Ἕλληνες πρός τε ἀλλήλους  καὶ   τὸν βάρβαρον ἐγένετο ἐν ἔτεσι
[1, 135]   πέμψαντες παρὰ τοὺς Ἀθηναίους ξυνεπῃτιῶντο  καὶ   τὸν Θεμιστοκλέα, ὡς ηὕρισκον ἐκ
[1, 40]   ὑμετέρων οὐκ ἐλάσσω ἡμῖν πρόσεισι,  καὶ   τὸν νόμον ἐφ' ὑμῖν αὐτοῖς
[1, 40]   οὐδὲ δι' ἀνοκωχῆς πώποτ' ἐγένεσθε)  καὶ   τὸν νόμον μὴ καθιστάναι ὥστε
[1, 20]   ψήφῳ προστίθεσθαι ἑκάτερον, ἀλλὰ δυοῖν,  καὶ   τὸν Πιτανάτην λόχον αὐτοῖς εἶναι,
[1, 5]   καὶ κατὰ κώμας οἰκουμέναις ἥρπαζον  καὶ   τὸν πλεῖστον τοῦ βίου ἐντεῦθεν
[1, 119]   κατηγοροῦντες οἱ πλείους τῶν Ἀθηναίων  καὶ   τὸν πόλεμον ἀξιοῦντες γίγνεσθαι, καὶ
[1, 125]   πρὶν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν Ἀττικὴν  καὶ   τὸν πόλεμον ἄρασθαι φανερῶς. ~ἐν
[1, 24]   τούς τε φεύγοντας ξυναλλάξαι σφίσι  καὶ   τὸν τῶν βαρβάρων πόλεμον καταλῦσαι.
[1, 31]   πάντα τὸν μετὰ τὴν ναυμαχίαν  καὶ   τὸν ὕστερον οἱ Κορίνθιοι ὀργῇ
[1, 132]   ἀνάθημα· τοῦ μέντοι Παυσανίου ἀδίκημα  καὶ   τότ' ἐδόκει εἶναι, καὶ ἐπεί
[1, 107]   καὶ ἐφρουρεῖτο αἰεὶ ὑπὸ Ἀθηναίων,  καὶ   τότε ᾐσθάνοντο αὐτοὺς μέλλοντας καὶ
[1, 86]   κακοὶ γεγένηνται. ἡμεῖς δὲ ὁμοῖοι  καὶ   τότε καὶ νῦν ἐσμέν, καὶ
[1, 119]   Ποτειδαίᾳ μὴ προδιαφθαρῇ, παρόντες δὲ  καὶ   τότε καὶ τελευταῖοι ἐπελθόντες ἔλεγον
[1, 77]   δέος εἰλήφατε μεταβάλοιτε, εἴπερ οἷα  καὶ   τότε πρὸς τὸν Μῆδον δι'
[1, 24]   ξυνῴκισαν δὲ καὶ Κορινθίων τινὲς  καὶ   τοῦ ἄλλου Δωρικοῦ γένους. προελθόντος
[1, 14]   ὀλίγον τε πρὸ τῶν Μηδικῶν  καὶ   τοῦ Δαρείου θανάτου, ὃς μετὰ
[1, 107]   διέλθωσιν ἐπεστράτευσαν αὐτοῖς, καί τι  καὶ   τοῦ δήμου καταλύσεως ὑποψίᾳ. ἦλθον
[1, 138]   διά τε τὴν προϋπάρχουσαν ἀξίωσιν  καὶ   τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐλπίδα, ἣν ὑπετίθει
[1, 135]   ἀνέθεσαν. ~οἱ δὲ Ἀθηναῖοι, ὡς  καὶ   τοῦ θεοῦ ἄγος κρίναντος, ἀντεπέταξαν
[1, 100]   ἐν τῇ ἀντιπέρας Θρᾴκῃ ἐμπορίων  καὶ   τοῦ μετάλλου ἐνέμοντο. καὶ
[1, 97]   πραγμάτων μεταξὺ τοῦδε τοῦ πολέμου  καὶ   τοῦ Μηδικοῦ, ἐγένετο πρός
[1, 95]   τῷ Παυσανίᾳ ἐνεῖδον, ἀπαλλαξείοντες δὲ  καὶ   τοῦ Μηδικοῦ πολέμου καὶ τοὺς
[1, 11]   ἔργοις ὑποδεέστερα ὄντα τῆς φήμης  καὶ   τοῦ νῦν περὶ αὐτῶν διὰ
[1, 128]   τοῦδε πρῶτον ἐς βασιλέα κατέθετο  καὶ   τοῦ παντὸς πράγματος ἀρχὴν ἐποιήσατο·
[1, 93]   ὁμοίως κινοῦντες ἠπείγοντο. ἔπεισε δὲ  καὶ   τοῦ Πειραιῶς τὰ λοιπὰ
[1, 118]   διέγνωστο λελύσθαι τε τὰς σπονδὰς  καὶ   τοὺς Ἀθηναίους ἀδικεῖν, πέμψαντες δὲ
[1, 95]   δὲ καὶ τοῦ Μηδικοῦ πολέμου  καὶ   τοὺς Ἀθηναίους νομίζοντες ἱκανοὺς ἐξηγεῖσθαι
[1, 128]   ᾧπερ ἐπέτρεψε τό τε Βυζάντιον  καὶ   τοὺς αἰχμαλώτους. ἔπεμψε δὲ καὶ
[1, 67]   σπονδάς. παρελθόντες δὲ τελευταῖοι Κορίνθιοι  καὶ   τοὺς ἄλλους ἐάσαντες πρῶτον παροξῦναι
[1, 140]   καὶ παραπλήσια ξυμβουλευτέα μοι ὄντα,  καὶ   τοὺς ἀναπειθομένους ὑμῶν δικαιῶ τοῖς
[1, 115]   καὶ τοὺς φρουροὺς τοὺς Ἀθηναίων  καὶ   τοὺς ἄρχοντας οἳ ἦσαν παρὰ
[1, 80]   ἐκλογίζοιτο. πρὸς μὲν γὰρ Πελοποννησίους  καὶ   τοὺς ἀστυγείτονας παρόμοιος ἡμῶν
[1, 28]   αὐτοῖς, ἢν τάς τε ναῦς  καὶ   τοὺς βαρβάρους ἀπὸ Ἐπιδάμνου ἀπαγάγωσι,
[1, 4]   τῶν πλείστων ἐγένετο, Κᾶρας ἐξελάσας  καὶ   τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας ἡγεμόνας ἐγκαταστήσας·
[1, 140]   οἱ δὲ τελευταῖοι οἵδε ἥκοντες  καὶ   τοὺς Ἕλληνας προαγορεύουσιν αὐτονόμους ἀφιέναι.
[1, 62]   Ἀθηναίους, ἢν ἐπίωσι, Ξαλκιδέας δὲ  καὶ   τοὺς ἔξω ἰσθμοῦ ξυμμάχους καὶ
[1, 26]   μετὰ τῶν φυγάδων ὡς κατάξοντες,  καὶ   τοὺς Ἰλλυριοὺς προσλαβόντες. προσκαθεζόμενοι δὲ
[1, 7]   αὐτοῖς τοῖς αἰγιαλοῖς τείχεσιν ἐκτίζοντο  καὶ   τοὺς ἰσθμοὺς ἀπελάμβανον ἐμπορίας τε
[1, 33]   Λακεδαιμονίους φόβῳ τῷ ὑμετέρῳ πολεμησείοντας  καὶ   τοὺς Κορινθίους δυναμένους παρ' αὐτοῖς
[1, 57]   πόλεμος γένηται αὐτοῖς πρὸς Πελοποννησίους,  καὶ   τοὺς Κορινθίους προσεποιεῖτο τῆς Ποτειδαίας
[1, 82]   ἡμῶν ἤδη τήν τε παρασκευὴν  καὶ   τοὺς λόγους αὐτῇ ὁμοῖα ὑποσημαίνοντας
[1, 39]   ἴσον τά τε ἔργα ὁμοίως  καὶ   τοὺς λόγους πρὶν διαγωνίζεσθαι καθιστάντα.
[1, 61]   ἀφεστᾶσι, καὶ πέμπουσιν, ὡς ᾔσθοντο  καὶ   τοὺς μετ' Ἀριστέως ἐπιπαριόντας, δισχιλίους
[1, 50]   τὴν γῆν, πρὸς τὰ ναυάγια  καὶ   τοὺς νεκροὺς τοὺς σφετέρους ἐτράποντο,
[1, 63]   μάχην τροπαῖον ἔστησαν οἱ Ἀθηναῖοι  καὶ   τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν τοῖς
[1, 124]   τε ἀκινδύνως τὸ λοιπὸν οἰκῶμεν  καὶ   τοὺς νῦν δεδουλωμένους Ἕλληνας ἐλευθερώσωμεν.
[1, 26]   προεῖπον Ἐπιδαμνίων τε τὸν βουλόμενον  καὶ   τοὺς ξένους ἀπαθεῖς ἀπιέναι· εἰ
[1, 86]   καὶ τότε καὶ νῦν ἐσμέν,  καὶ   τοὺς ξυμμάχους, ἢν σωφρονῶμεν, οὐ
[1, 109]   κατὰ γῆν τούς τε Αἰγυπτίους  καὶ   τοὺς ξυμμάχους μάχῃ ἐκράτησε καὶ
[1, 115]   ὕστερον σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς Λακεδαιμονίους  καὶ   τοὺς ξυμμάχους τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν
[1, 95]   τε αὐτῷ καλεῖσθαί τε ἅμα  καὶ   τοὺς ξυμμάχους τῷ ἐκείνου ἔχθει
[1, 26]   τε φρουροὺς οὓς Κορίνθιοι ἔπεμψαν  καὶ   τοὺς οἰκήτορας ἀποπέμπειν. οἱ δὲ
[1, 87]   ἀδικεῖν οἱ Ἀθηναῖοι, βούλεσθαι δὲ  καὶ   τοὺς πάντας ξυμμάχους παρακαλέσαντες ψῆφον
[1, 29]   δὲ αὐτῇ ἡμέρᾳ αὐτοῖς ξυνέβη  καὶ   τοὺς τὴν Ἐπίδαμνον πολιορκοῦντας παραστήσασθαι
[1, 30]   τὴν ναυμαχίαν ἐπεκράτουν τῆς θαλάσσης  καὶ   τοὺς τῶν Κορινθίων ξυμμάχους ἐπιπλέοντες
[1, 69]   ὑπ' ἐκείνων δεδουλωμένους ἐλευθερίας, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς ὑμετέρους ἤδη ξυμμάχους· οὐ
[1, 126]   τε τοῦ Θεαγένους δύναμιν λαβὼν  καὶ   τοὺς φίλους ἀναπείσας, ἐπειδὴ ἐπῆλθεν
[1, 115]   ἐκ Λήμνου τοὺς αὑτῶν ἀπέστησαν,  καὶ   τοὺς φρουροὺς τοὺς Ἀθηναίων καὶ
[1, 107]   ὁπλίταις καὶ τῶν ξυμμάχων μυρίοις,  καὶ   τοὺς Φωκέας ὁμολογίᾳ ἀναγκάσαντες ἀποδοῦναι
[1, 23]   ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τὸ Μηδικόν,  καὶ   τοῦτο ὅμως δυοῖν ναυμαχίαιν καὶ
[1, 37]   τοὺς ἄλλους ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι.  καὶ   τοῦτο τὸ εὐπρεπὲς ἄσπονδον οὐχ
[1, 140]   μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ  καὶ   τοῦτο ὑπακούσαντες· ἀπισχυρισάμενοι δὲ σαφὲς
[1, 81]   τοὺς ξυμμάχους ἀφιστάναι πειρασόμεθα, δεήσει  καὶ   τούτοις ναυσὶ βοηθεῖν τὸ πλέον
[1, 14]   εἴ τινες ἄλλοι, βραχέα ἐκέκτηντο,  καὶ   τούτων τὰ πολλὰ πεντηκοντόρους· ὀψέ
[1, 13]   μεταχειρίσαι τὰ περὶ τὰς ναῦς,  καὶ   τριήρεις ἐν Κορίνθῳ πρῶτον τῆς
[1, 27]   δὲ Κορινθίων νῆες παρεσκευάζοντο τριάκοντα  καὶ   τρισχίλιοι ὁπλῖται. ~Ἐπειδὴ δὲ ἐπύθοντο
[1, 82]   δὲ μή, διελθόντων ἐτῶν δύο  καὶ   τριῶν ἄμεινον ἤδη, ἢν δοκῇ,
[1, 115]   τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν καὶ Πηγὰς  καὶ   Τροιζῆνα καὶ Ἀχαΐαν· ταῦτα γὰρ
[1, 27]   παρέσχον πέντε, Ἑρμιονῆς δὲ μίαν  καὶ   Τροιζήνιοι δύο, Λευκάδιοι δὲ δέκα
[1, 54]   τῆς νυκτὸς διεσκέδασεν αὐτὰ πανταχῇ,  καὶ   τροπαῖον ἀντέστησαν ἐν τοῖς ἐν
[1, 54]   πλοῦν τὸν ἐπ' οἴκου παρεσκευάζοντο  καὶ   τροπαῖον ἔστησαν ἐν τοῖς ἐν
[1, 95]   ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀφικνουμένων,  καὶ   τυραννίδος μᾶλλον ἐφαίνετο μίμησις
[1, 41]   πολέμιόν τε τὸν ἀντιστάντα, ἢν  καὶ   τύχῃ φίλος ὤν, ἐπεὶ καὶ
[1, 28]   ἀποικίαν, τούτους κρατεῖν. ἤθελον δὲ  καὶ   τῷ ἐν Δελφοῖς μαντείῳ ἐπιτρέψαι.
[1, 93]   διενοεῖτο. ἐβούλετο γὰρ τῷ μεγέθει  καὶ   τῷ πάχει ἀφιστάναι τὰς τῶν
[1, 81]   θαρσοίη ὅτι τοῖς ὅπλοις αὐτῶν  καὶ   τῷ πλήθει ὑπερφέρομεν, ὥστε τὴν
[1, 8]   τε σκευῇ τῶν ὅπλων ξυντεθαμμένῃ  καὶ   τῷ τρόπῳ νῦν ἔτι
[1, 79]   ἐγκλήματα τὰ ἐς τοὺς Ἀθηναίους  καὶ   τῶν Ἀθηναίων ἔλεξαν, μεταστησάμενοι
[1, 36]   Κερκύρας νῦν τὸ πλέον  καὶ   τῶν Ἀθηνῶν βουλευόμενος, καὶ οὐ
[1, 18]   μετὰ τῶν ξυμμάχων πρὸς ἀλλήλους·  καὶ   τῶν ἄλλων Ἑλλήνων εἴ τινές
[1, 62]   περὶ ἐκεῖνον ἦσαν Κορινθίων τε  καὶ   τῶν ἄλλων λογάδες ἔτρεψαν τὸ
[1, 124]   πολιορκουμένοις, οὗ πρότερον ἦν τοὐναντίον,  καὶ   τῶν ἄλλων μετελθεῖν τὴν ἐλευθερίαν,
[1, 94]   δὲ καὶ Ἀθηναῖοι τριάκοντα ναυσὶ  καὶ   τῶν ἄλλων ξυμμάχων πλῆθος. καὶ
[1, 107]   Ἀθηναῖοι πανδημεὶ καὶ Ἀργείων χίλιοι  καὶ   τῶν ἄλλων ξυμμάχων ὡς ἕκαστοι·
[1, 7]   ἠπείροις (ἔφερον γὰρ ἀλλήλους τε  καὶ   τῶν ἄλλων ὅσοι ὄντες οὐ
[1, 60]   ἡγούμενοι πέμπουσιν ἑαυτῶν τε ἐθελοντὰς  καὶ   τῶν ἄλλων Πελοποννησίων μισθῷ πείσαντες
[1, 30]   φυλακῆς ἕνεκα τῆς τε Λευκάδος  καὶ   τῶν ἄλλων πόλεων ὅσαι σφίσι
[1, 98]   τὸ καθεστηκὸς ἐδουλώθη, ἔπειτα δὲ  καὶ   τῶν ἄλλων ὡς ἑκάστῃ ξυνέβη.
[1, 39]   μεταλαβόντες τῆς ὠφελίας νῦν μεταδώσετε  καὶ   τῶν ἁμαρτημάτων ἀπογενόμενοι τῆς ἀφ'
[1, 129]   ὧδε λέγει βασιλεὺς Ξέρξης Παυσανίᾳ.  καὶ   τῶν ἀνδρῶν οὕς μοι πέραν
[1, 83]   λόγοις πρότερον ἐπαιρώμεθα, οἵπερ δὲ  καὶ   τῶν ἀποβαινόντων τὸ πλέον ἐπ'
[1, 60]   οἱ Κορίνθιοι, τῆς Ποτειδαίας ἀφεστηκυίας  καὶ   τῶν Ἀττικῶν νεῶν περὶ Μακεδονίαν
[1, 93]   ἐπιβουλάς, ἀνθρώπων τε ἐνόμιζεν ὀλίγων  καὶ   τῶν ἀχρειοτάτων ἀρκέσειν τὴν φυλακήν,
[1, 5]   ~οἱ γὰρ Ἕλληνες τὸ πάλαι  καὶ   τῶν βαρβάρων οἵ τε ἐν
[1, 59]   καὶ καταστάντες ἐπολέμουν μετὰ Φιλίππου  καὶ   τῶν Δέρδου ἀδελφῶν ἄνωθεν στρατιᾷ
[1, 141]   ἐπιτασσομένη. Τὰ δὲ τοῦ πολέμου  καὶ   τῶν ἑκατέροις ὑπαρχόντων ὡς οὐκ
[1, 13]   θάλασσαν, τῶν τε ἐντὸς Πελοποννήσου  καὶ   τῶν ἔξω, διὰ τῆς ἐκείνων
[1, 10]   νέμονται, τῆς τε ξυμπάσης ἡγοῦνται  καὶ   τῶν ἔξω ξυμμάχων πολλῶν· ὅμως
[1, 90]   τε αὐτοὺς μὴ τειχίζειν, ἀλλὰ  καὶ   τῶν ἔξω Πελοποννήσου μᾶλλον ὅσοις
[1, 138]   Περσίδος γλώσσης ὅσα ἐδύνατο κατενόησε  καὶ   τῶν ἐπιτηδευμάτων τῆς χώρας· ἀφικόμενος
[1, 8]   Ἀθηναίων ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ  καὶ   τῶν θηκῶν ἀναιρεθεισῶν ὅσαι ἦσαν
[1, 55]   Κορινθίους οἰκήτορας ἀνεχώρησαν ἐπ' οἴκου,  καὶ   τῶν Κερκυραίων ὀκτακοσίους μὲν οᾔ
[1, 52]   αἵ τε Ἀττικαὶ τριάκοντα νῆες  καὶ   τῶν Κερκυραίων ὅσαι πλώιμοι ἦσαν
[1, 45]   οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους προσεδέξαντο,  καὶ   τῶν Κορινθίων ἀπελθόντων οὐ πολὺ
[1, 4]   Ἑλληνικῆς θαλάσσης ἐπὶ πλεῖστον ἐκράτησε  καὶ   τῶν Κυκλάδων νήσων ἦρξέ τε
[1, 10]   πολλοὺς ξυμπλεῖν ἔξω τῶν βασιλέων  καὶ   τῶν μάλιστα ἐν τέλει, ἄλλως
[1, 27]   οἱ τἀργύριον καταβάλλοντες. ἐδεήθησαν δὲ  καὶ   τῶν Μεγαρέων ναυσὶ σφᾶς ξυμπροπέμψαι,
[1, 138]   δι' ἐλαχίστης βουλῆς κράτιστος γνώμων  καὶ   τῶν μελλόντων ἐπὶ πλεῖστον τοῦ
[1, 22]   τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν  καὶ   τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ
[1, 79]   σφᾶς αὐτοὺς περὶ τῶν παρόντων.  καὶ   τῶν μὲν πλεόνων ἐπὶ τὸ
[1, 143]   ἡμῶν ἀντιπάλων ἐσβάντων αὐτῶν τε  καὶ   τῶν μετοίκων δεινὸν ἂν ἦν·
[1, 9]   ὡς οὐκέτι ἀνεχώρησεν Εὐρυσθεύς, βουλομένων  καὶ   τῶν Μυκηναίων φόβῳ τῶν Ἡρακλειδῶν
[1, 120]   θάλασσα τῇ ἠπείρῳ δίδωσι,  καὶ   τῶν νῦν λεγομένων μὴ κακοὺς
[1, 110]   κατὰ τὴν μεγάλην στρατείαν Ἀθηναίων  καὶ   τῶν ξυμμάχων ἐς Αἴγυπτον οὕτως
[1, 104]   στρατευόμενοι ναυσὶ διακοσίαις αὑτῶν τε  καὶ   τῶν ξυμμάχων) ἦλθον ἀπολιπόντες τὴν
[1, 112]   ἐστρατεύοντο ναυσὶ διακοσίαις αὑτῶν τε  καὶ   τῶν ξυμμάχων Κίμωνος στρατηγοῦντος. καὶ
[1, 107]   τε πεντακοσίοις καὶ χιλίοις ὁπλίταις  καὶ   τῶν ξυμμάχων μυρίοις, καὶ τοὺς
[1, 62]   ξυνάρχοντες τοὺς μὲν Μακεδόνας ἱππέας  καὶ   τῶν ξυμμάχων ὀλίγους ἐπὶ Ὀλύνθου
[1, 63]   Ποτειδεάταις· ἀπέθανον δὲ Ποτειδεατῶν μὲν  καὶ   τῶν ξυμμάχων ὀλίγῳ ἐλάσσους τριακοσίων,
[1, 100]   Παμφυλίᾳ πεζομαχία καὶ ναυμαχία Ἀθηναίων  καὶ   τῶν ξυμμάχων πρὸς Μήδους, καὶ
[1, 100]   Στρυμόνα πέμψαντες μυρίους οἰκήτορας αὑτῶν  καὶ   τῶν ξυμμάχων ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς
[1, 3]   τὴν ἐπωνυμίαν παρέχεσθαι, Ἕλληνος δὲ  καὶ   τῶν παίδων αὐτοῦ ἐν τῇ
[1, 122]   πάσχειν διὰ δειλίαν ἀνέχεσθαι  καὶ   τῶν πατέρων χείρους φαίνεσθαι, οἳ
[1, 101]   καὶ οἱ Εἵλωτες αὐτοῖς  καὶ   τῶν περιοίκων Θουριᾶταί τε καὶ
[1, 9]   ἦρχε τὴν βασιλείαν Ἀτρέα παραλαβεῖν,  καὶ   τῶν Περσειδῶν τοὺς Πελοπίδας μείζους
[1, 50]   τοὺς νεκροὺς τοὺς σφετέρους ἐτράποντο,  καὶ   τῶν πλείστων ἐκράτησαν ὥστε προσκομίσαι
[1, 126]   στασιαζόντων, τούς τε ζῶντας ἐλαύνοντες  καὶ   τῶν τεθνεώτων τὰ ὀστᾶ ἀνελόντες
[1, 3]   Ὅμηρος· πολλῷ γὰρ ὕστερον ἔτι  καὶ   τῶν Τρωικῶν γενόμενος οὐδαμοῦ τοὺς
[1, 13]   ~Δυνατωτέρας δὲ γιγνομένης τῆς Ἑλλάδος  καὶ   τῶν χρημάτων τὴν κτῆσιν ἔτι
[1, 69]   ναυτικὸν ἂν μέγιστον παρέσχε Πελοποννησίοις.  ~καὶ   τῶνδε ὑμεῖς αἴτιοι, τό τε
[1, 126]   πολιορκούμενοι φλαύρως εἶχον σίτου τε  καὶ   ὕδατος ἀπορίᾳ. μὲν οὖν
[1, 39]   τἀκεῖ μόνον αὐτοὶ ἁμαρτόντες, ἀλλὰ  καὶ   ὑμᾶς νῦν ἀξιοῦντες οὐ ξυμμαχεῖν,
[1, 76]   ἄξιοί τε ἅμα νομίζοντες εἶναι  καὶ   ὑμῖν δοκοῦντες μέχρι οὗ τὰ
[1, 34]   ἴσῳ ἐβουλήθησαν τὰ ἐγκλήματα μετελθεῖν.  καὶ   ὑμῖν ἔστω τι τεκμήριον
[1, 33]   τοὺς Κορινθίους δυναμένους παρ' αὐτοῖς  καὶ   ὑμῖν ἐχθροὺς ὄντας καὶ προκαταλαμβάνοντας
[1, 32]   εἰ ἐσόμεθα ὑπ' αὐτοῖς, ἀνάγκη  καὶ   ὑμῶν καὶ ἄλλου παντὸς ἐπικουρίας
[1, 80]   πολέμων ἔμπειρός εἰμι, Λακεδαιμόνιοι,  καὶ   ὑμῶν τοὺς ἐν τῇ αὐτῇ
[1, 90]   καὶ μὲν ταῦτα διδάξας  καὶ   ὑπειπὼν τἆλλα ὅτι αὐτὸς τἀκεῖ
[1, 74]   τῆς οὐκ οὔσης ἔτι ὁρμώμενοι  καὶ   ὑπὲρ τῆς ἐν βραχείᾳ ἐλπίδι
[1, 124]   τε ποιεῖσθαι τιμωρίαν οὖσι Δωριεῦσι  καὶ   ὑπὸ Ἰώνων πολιορκουμένοις, οὗ πρότερον
[1, 72]   ἐβούλοντο σημῆναι ὅση εἴη δύναμιν,  καὶ   ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῖς τε πρεσβυτέροις
[1, 90]   τοὺς περιβόλους, τὸ μὲν βουλόμενον  καὶ   ὕποπτον τῆς γνώμης οὐ δηλοῦντες
[1, 51]   ~ταύτας οὖν προϊδόντες οἱ Κορίνθιοι  καὶ   ὑποτοπήσαντες ἀπ' Ἀθηνῶν εἶναι οὐχ
[1, 105]   μάχη ἐγένετο, καὶ ἐνίκων Κορίνθιοι.  καὶ   ὕστερον Ἀθηναῖοι ἐναυμάχησαν ἐπὶ Κεκρυφαλείᾳ
[1, 94]   καὶ αὐτῆς τὰ πολλὰ κατεστρέψαντο,  καὶ   ὕστερον ἐς Βυζάντιον Μήδων ἐχόντων,
[1, 26]   εὐθὺς πέντε καὶ εἴκοσι ναυσὶ  καὶ   ὕστερον ἑτέρῳ στόλῳ τούς τε
[1, 137]   καὶ μέγιστον ἦν ἱκέτευμα τοῦτο,  καὶ   ὕστερον οὐ πολλῷ τοῖς τε
[1, 69]   πόλιν μετὰ τὰ Μηδικὰ κρατῦναι  καὶ   ὕστερον τὰ μακρὰ στῆσαι τείχη,
[1, 9]   χώρας ἔπηλυν ὄντα ὅμως σχεῖν,  καὶ   ὕστερον τοῖς ἐκγόνοις ἔτι μείζω
[1, 132]   τοῖς βουλομένοις περὶ αὐτῶν ἐλέγχειν.  ~καὶ   φανερὸν μὲν εἶχον οὐδὲν οἱ
[1, 57]   Μακεδόνων βασιλεὺς ἐπεπολέμωτο ξύμμαχος πρότερον  καὶ   φίλος ὤν. ἐπολεμώθη δὲ ὅτι
[1, 44]   ποιήσασθαι ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς  καὶ   φίλους νομίζειν (εἰ γὰρ ἐπὶ
[1, 27]   ὀκτώ. Θηβαίους δὲ χρήματα ᾔτησαν  καὶ   Φλειασίους, Ἠλείους δὲ ναῦς τε
[1, 23]   τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους  καὶ   φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι
[1, 90]   δὲ πλέον τῶν ξυμμάχων ἐξοτρυνόντων  καὶ   φοβουμένων τοῦ τε ναυτικοῦ αὐτῶν
[1, 8]   οἱ νησιῶται, Κᾶρές τε ὄντες  καὶ   Φοίνικες· οὗτοι γὰρ δὴ τὰς
[1, 108]   ἐνίκων Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι,  καὶ   φόνος ἐγένετο ἀμφοτέρων πολύς. καὶ
[1, 23]   ἁλισκόμεναι) οὔτε φυγαὶ τοσαίδε ἀνθρώπων  καὶ   φόνος, μὲν κατ' αὐτὸν
[1, 64]   ἑξακοσίους καὶ χιλίους ὁπλίτας ἑαυτῶν  καὶ   Φορμίωνα τὸν Ἀσωπίου στρατηγόν· ὃς
[1, 117]   αἱ μετὰ Θουκυδίδου καὶ Ἅγνωνος  καὶ   Φορμίωνος νῆες, εἴκοσι δὲ αἱ
[1, 66]   ὅτι ἑαυτῶν τε πόλιν ξυμμαχίδα  καὶ   φόρου ὑποτελῆ ἀπέστησαν, καὶ ἐλθόντες
[1, 115]   ἄνδρας, καὶ κατέθεντο ἐς Λῆμνον,  καὶ   φρουρὰν ἐγκαταλιπόντες ἀνεχώρησαν. τῶν δὲ
[1, 26]   ἐπειδὴ ᾔσθοντο τούς τε οἰκήτορας  καὶ   φρουροὺς ἥκοντας ἐς τὴν Ἐπίδαμνον
[1, 111]   ἑαυτὸν κατάγειν· καὶ παραλαβόντες Βοιωτοὺς  καὶ   Φωκέας ὄντας ξυμμάχους οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 107]   Φαληρόνδε καὶ τὸ ἐς Πειραιᾶ.  καὶ   Φωκέων στρατευσάντων ἐς Δωριᾶς τὴν
[1, 108]   τε χώρας ἐκράτησαν τῆς Βοιωτίας  καὶ   Φωκίδος καὶ Ταναγραίων τὸ τεῖχος
[1, 63]   διὰ τῆς θαλάσσης βαλλόμενός τε  καὶ   χαλεπῶς, ὀλίγους μέν τινας ἀποβαλών,
[1, 33]   ὑμεῖς ἂν πρὸ πολλῶν χρημάτων  καὶ   χάριτος ἐτιμήσασθε δύναμιν ὑμῖν προσγενέσθαι,
[1, 107]   τοῖς Δωριεῦσιν ἑαυτῶν τε πεντακοσίοις  καὶ   χιλίοις ὁπλίταις καὶ τῶν ξυμμάχων
[1, 64]   οὖσαν, χρόνῳ ὕστερον πέμπουσιν ἑξακοσίους  καὶ   χιλίους ὁπλίτας ἑαυτῶν καὶ Φορμίωνα
[1, 57]   (ἔτυχον γὰρ τριάκοντα ναῦς ἀποστέλλοντες  καὶ   χιλίους ὁπλίτας ἐπὶ τὴν γῆν
[1, 65]   Φορμίων μὲν ἔχων τοὺς ἑξακοσίους  καὶ   χιλίους τὴν Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν
[1, 60]   ἄλλων Πελοποννησίων μισθῷ πείσαντες ἑξακοσίους  καὶ   χιλίους τοὺς πάντας ὁπλίτας καὶ
[1, 27]   Ἠλείους δὲ ναῦς τε κενὰς  καὶ   χρήματα. αὐτῶν δὲ Κορινθίων νῆες
[1, 30]   Ἠλείων ἐπίνειον ἐνέπρησαν, ὅτι ναῦς  καὶ   χρήματα παρέσχον Κορινθίοις. τοῦ τε
[1, 117]   ὁμήρους δόντες καὶ ναῦς παραδόντες  καὶ   χρήματα τὰ ἀναλωθέντα ταξάμενοι κατὰ
[1, 19]   παραλαβόντες πλὴν Ξίων καὶ Λεσβίων,  καὶ   χρήματα τοῖς πᾶσι τάξαντες φέρειν.
[1, 25]   ἄλλαι ἀποικίαι, περιφρονοῦντες δὲ αὐτοὺς  καὶ   χρημάτων δυνάμει ὄντες κατ' ἐκεῖνον
[1, 85]   μορίῳ ἡμέρας περὶ πολλῶν σωμάτων  καὶ   χρημάτων καὶ πόλεων καὶ δόξης
[1, 103]   εἶναι δοῦλον. ἦν δέ τι  καὶ   χρηστήριον τοῖς Λακεδαιμονίοις Πυθικὸν πρὸ
[1, 98]   τῶν ἄλλων Εὐβοέων πόλεμος ἐγένετο,  καὶ   χρόνῳ ξυνέβησαν καθ' ὁμολογίαν. Ναξίοις
[1, 6]   χιτῶνάς τε λινοῦς ἐπαύσαντο φοροῦντες  καὶ   χρυσῶν τεττίγων ἐνέρσει κρωβύλον ἀναδούμενοι
[1, 60]   καὶ χιλίους τοὺς πάντας ὁπλίτας  καὶ   ψιλοὺς τετρακοσίους. ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν
[1, 98]   νῆσον, ἣν ᾤκουν Δόλοπες, ἠνδραπόδισαν  καὶ   ᾤκισαν αὐτοί. πρὸς δὲ Κρυστίους
[1, 93]   καὶ τὴν ἀρχὴν εὐθὺς ξυγκατεσκεύαζεν.  καὶ   ᾠκοδόμησαν τῇ ἐκείνου γνώμῃ τὸ
[1, 51]   πολέμιαι ὦσιν, ἔπειτα δὲ ἔγνωσαν·  καὶ   ὡρμίσαντο. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναγαγόμεναι
[1, 134]   προτεμενίσματι, γραφῇ στῆλαι δηλοῦσι)  καὶ   ὡς ἄγος αὐτοῖς ὂν τὸ
[1, 86]   ἐν τάχει καὶ παντὶ σθένει.  καὶ   ὡς ἡμᾶς πρέπει βουλεύεσθαι ἀδικουμένους
[1, 72]   τῇ Λακεδαίμονι περὶ ἄλλων παροῦσα,  καὶ   ὡς ᾔσθοντο τῶν λόγων, ἔδοξεν
[1, 139]   γνώμαις καὶ ὡς χρὴ πολεμεῖν  καὶ   ὡς μὴ ἐμπόδιον εἶναι τὸ
[1, 9]   πατέρα διὰ τὸν Ξρυσίππου θάνατον)  καὶ   ὡς οὐκέτι ἀνεχώρησεν Εὐρυσθεύς, βουλομένων
[1, 70]   Ἀθηναίους ὄντας καὶ ὅσον ὑμῶν  καὶ   ὡς πᾶν διαφέροντας ἀγὼν
[1, 139]   ἐπ' ἀμφότερα γιγνόμενοι ταῖς γνώμαις  καὶ   ὡς χρὴ πολεμεῖν καὶ ὡς
[1, 44]   γὰρ πρὸς Πελοποννησίους πόλεμος  καὶ   ὣς ἔσεσθαι αὐτοῖς, καὶ τὴν
[1, 28]   ποιήσειν ταῦτα· ἑτοῖμοι δὲ εἶναι  καὶ   ὥστε ἀμφοτέρους μένειν κατὰ χώραν,
[1, 31]   ὡς τοὺς Ἀθηναίους ξυμμάχους γενέσθαι  καὶ   ὠφελίαν τινὰ πειρᾶσθαι ἀπ' αὐτῶν
[1, 75]   δέους, ἔπειτα καὶ τιμῆς, ὕστερον  καὶ   ὠφελίας. καὶ οὐκ ἀσφαλὲς ἔτι
[1, 76]   μεγίστων νικηθέντες, τιμῆς καὶ δέους  καὶ   ὠφελίας, οὐδ' αὖ πρῶτοι τοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/09/2005