Livre, Chap. |
[1, 33] |
τῆς
ἡμετέρας
χρείας,
πρῶτον
μὲν
|
ὅτι |
ἀδικουμένοις
καὶ
οὐχ
ἑτέρους
βλάπτουσι |
[1, 84] |
τὸ
εὔκοσμον
γιγνόμεθα,
τὸ
μὲν
|
ὅτι |
αἰδὼς
σωφροσύνης
πλεῖστον
μετέχει,
αἰσχύνης |
[1, 1] |
καὶ
ἀξιολογώτατον
τῶν
προγεγενημένων,
τεκμαιρόμενος
|
ὅτι |
ἀκμάζοντές
τε
ᾖσαν
ἐς
αὐτὸν |
[1, 69] |
ἀδικούμεθα
ἔτι
σκοπεῖν,
ἀλλὰ
καθ'
|
ὅτι |
ἀμυνούμεθα·
οἱ
γὰρ
δρῶντες
βεβουλευμένοι |
[1, 35] |
ἢ
καὶ
ἡμῖν
πέμπειν
καθ'
|
ὅτι |
ἂν
πεισθῆτε
ὠφελίαν,
μάλιστα
δὲ |
[1, 144] |
πόλει
ἀποκρίνασθαι.
εἰδέναι
δὲ
χρὴ
|
ὅτι |
ἀνάγκη
πολεμεῖν,
ἢν
δὲ
ἑκούσιοι |
[1, 86] |
νῦν,
διπλασίας
ζημίας
ἄξιοί
εἰσιν,
|
ὅτι |
ἀντ'
ἀγαθῶν
κακοὶ
γεγένηνται.
ἡμεῖς |
[1, 54] |
αὐτοὺς
ναυάγια
καὶ
νεκρούς,
καὶ
|
ὅτι |
αὐτοῖς
τῇ
τε
προτεραίᾳ
πρύμναν |
[1, 144] |
οὔτε
τόδε)
τὰς
δὲ
πόλεις
|
ὅτι |
αὐτονόμους
ἀφήσομεν,
εἰ
καὶ
αὐτονόμους |
[1, 90] |
ταῦτα
διδάξας
καὶ
ὑπειπὼν
τἆλλα
|
ὅτι |
αὐτὸς
τἀκεῖ
πράξοι
ᾤχετο.
καὶ |
[1, 103] |
Ἀθηναίοις
ἐς
ξυμμαχίαν
Λακεδαιμονίων
ἀποστάντες,
|
ὅτι |
αὐτοὺς
Κορίνθιοι
περὶ
γῆς
ὅρων |
[1, 25] |
δὲ
καὶ
μίσει
τῶν
Κερκυραίων,
|
ὅτι |
αὐτῶν
παρημέλουν
ὄντες
ἄποικοι·
οὔτε |
[1, 61] |
εὐθὺς
ἡ
ἀγγελία
τῶν
πόλεων
|
ὅτι |
ἀφεστᾶσι,
καὶ
πέμπουσιν,
ὡς
ᾔσθοντο |
[1, 32] |
ξύμφορα
δέονται,
εἰ
δὲ
μή,
|
ὅτι |
γε
οὐκ
ἐπιζήμια,
ἔπειτα
δὲ |
[1, 144] |
τούτοις
ἀποκρινάμενοι
ἀποπέμψωμεν,
Μεγαρέας
μὲν
|
ὅτι |
ἐάσομεν
ἀγορᾷ
καὶ
λιμέσι
χρῆσθαι, |
[1, 66] |
δὲ
Ἀθηναίοις
ἐς
τοὺς
Πελοποννησίους
|
ὅτι |
ἑαυτῶν
τε
πόλιν
ξυμμαχίδα
καὶ |
[1, 22] |
τὰ
δέοντα
μάλιστ'
εἰπεῖν,
ἐχομένῳ
|
ὅτι |
ἐγγύτατα
τῆς
ξυμπάσης
γνώμης
τῶν |
[1, 143] |
ἀληπτότεροι
ἦσαν;
καὶ
νῦν
χρὴ
|
ὅτι |
ἐγγύτατα
τούτου
διανοηθέντας
τὴν
μὲν |
[1, 144] |
ἑκάστοις
ὡς
βούλονται·
δίκας
τε
|
ὅτι |
ἐθέλομεν
δοῦναι
κατὰ
τὰς
ξυνθήκας, |
[1, 122] |
ἐλάσσω
πταίει.
Ἐνθυμώμεθα
δὲ
καὶ
|
ὅτι |
εἰ
μὲν
ἡμῶν
ἦσαν
ἑκάστοις |
[1, 38] |
ὑπὸ
ἀποίκων
στεργόμεθα·
καὶ
δῆλον
|
ὅτι, |
εἰ
τοῖς
πλέοσιν
ἀρέσκοντές
ἐσμεν, |
[1, 74] |
τούτου
ξυμβάντος,
καὶ
σαφῶς
δηλωθέντος
|
ὅτι |
ἐν
ταῖς
ναυσὶ
τῶν
Ἑλλήνων |
[1, 132] |
ἐξεδεδιῄτητο
τῶν
καθεστώτων
νομίμων,
καὶ
|
ὅτι |
ἐπὶ
τὸν
τρίποδά
ποτε
τὸν |
[1, 91] |
Λακεδαιμονίοις
ἐνταῦθα
δὴ
φανερῶς
εἶπεν
|
ὅτι |
ἡ
μὲν
πόλις
σφῶν
τετείχισται |
[1, 74] |
ναῦς
κινδυνεῦσαι
καὶ
μὴ
ὀργισθῆναι
|
ὅτι |
ἡμῖν
οὐ
προυτιμωρήσατε.
ὥστε
φαμὲν |
[1, 10] |
καταλόγῳ
οὐκ
ἐμνήσθη.
αὐτερέται
δὲ
|
ὅτι |
ἦσαν
καὶ
μάχιμοι
πάντες,
ἐν |
[1, 50] |
τε
αὑτῶν
φίλους,
οὐκ
ᾐσθημένοι
|
ὅτι |
ἥσσηντο
οἱ
ἐπὶ
τῷ
δεξιῷ |
[1, 137] |
βασιλεύοντα.
ἐδήλου
δὲ
ἡ
γραφὴ
|
ὅτι |
Θεμιστοκλῆς
ἥκω
παρὰ
σέ,
ὃς |
[1, 20] |
ὄντα
ἀποθανεῖν,
καὶ
οὐκ
ἴσασιν
|
ὅτι |
Ἱππίας
μὲν
πρεσβύτατος
ὢν
ἦρχε |
[1, 144] |
ἔκ
τε
τῶν
μεγίστων
κινδύνων
|
ὅτι |
καὶ
πόλει
καὶ
ἰδιώτῃ
μέγισται |
[1, 69] |
οἵᾳ
ὁδῷ
οἱ
Ἀθηναῖοι
καὶ
|
ὅτι |
κατ'
ὀλίγον
χωροῦσιν
ἐπὶ
τοὺς |
[1, 93] |
οἰκοδομία
ἔτι
καὶ
νῦν
ἐστὶν
|
ὅτι |
κατὰ
σπουδὴν
ἐγένετο·
οἱ
γὰρ |
[1, 139] |
πρότερον
εἰώθεσαν,
αὐτὰ
δὲ
τάδε
|
ὅτι |
Λακεδαιμόνιοι
βούλονται
τὴν
εἰρήνην
εἶναι, |
[1, 44] |
ναυτικὸν
ἔχουσαν
τοσοῦτον,
ξυγκρούειν
δὲ
|
ὅτι |
μάλιστα
αὐτοὺς
ἀλλήλοις,
ἵνα
ἀσθενεστέροις |
[1, 114] |
Περικλέους
στρατιᾷ
Ἀθηναίων
ἠγγέλθη
αὐτῷ
|
ὅτι |
Μέγαρα
ἀφέστηκε
καὶ
Πελοποννήσιοι
μέλλουσιν |
[1, 126] |
Ἀθηναίους
ἐγκλήματα
ποιούμενοι,
ὅπως
σφίσιν
|
ὅτι |
μεγίστη
πρόφασις
εἴη
τοῦ
πολεμεῖν, |
[1, 10] |
ἦν
τὰ
πρὸ
αὐτῆς.
~Καὶ
|
ὅτι |
μὲν
Μυκῆναι
μικρὸν
ἦν,
ἢ |
[1, 30] |
Κυλλήνην
τὸ
Ἠλείων
ἐπίνειον
ἐνέπρησαν,
|
ὅτι |
ναῦς
καὶ
χρήματα
παρέσχον
Κορινθίοις. |
[1, 42] |
δύναται
μεῖζον
ἔγκλημα
λῦσαι)
μηδ'
|
ὅτι |
ναυτικοῦ
ξυμμαχίαν
μεγάλην
διδόασι,
τούτῳ |
[1, 51] |
κρουομένους,
πρίν
τινες
ἰδόντες
εἶπον
|
ὅτι |
νῆες
ἐκεῖναι
ἐπιπλέουσιν.
τότε
δὲ |
[1, 35] |
τὰ
ξυμφέροντα
ἀποδείκνυμεν,
καὶ
μέγιστον
|
ὅτι |
οἵ
τε
αὐτοὶ
πολέμιοι
ἡμῖν |
[1, 132] |
γίγνεται,
δείσας
κατὰ
ἐνθύμησίν
τινα
|
ὅτι |
οὐδείς
πω
τῶν
πρὸ
ἑαυτοῦ |
[1, 102] |
ὑποψίαν
οὐ
δηλοῦντες,
εἰπόντες
δὲ
|
ὅτι |
οὐδὲν
προσδέονται
αὐτῶν
ἔτι.
οἱ |
[1, 90] |
ἔροιτο
τῶν
ἐν
τέλει
ὄντων
|
ὅτι |
οὐκ
ἐπέρχεται
ἐπὶ
τὸ
κοινόν, |
[1, 90] |
μὲν
Λακεδαιμονίους
ταῦτ'
εἰπόντας
ἀποκρινάμενοι
|
ὅτι |
πέμψουσιν
ὡς
αὐτοὺς
πρέσβεις
περὶ |
[1, 27] |
ἐκ
τῆς
Ἐπιδάμνου
ἦλθον
ἄγγελοι
|
ὅτι |
πολιορκοῦνται,
παρεσκευάζοντο
στρατείαν,
καὶ
ἅμα |
[1, 67] |
καὶ
κατεβόων
ἐλθόντες
τῶν
Ἀθηναίων
|
ὅτι |
σπονδάς
τε
λελυκότες
εἶεν
καὶ |
[1, 87] |
προσκαλέσαντές
τε
τοὺς
ξυμμάχους
εἶπον
|
ὅτι |
σφίσι
μὲν
δοκοῖεν
ἀδικεῖν
οἱ |
[1, 55] |
τοῖς
Κορινθίοις
ἐς
τοὺς
Ἀθηναίους,
|
ὅτι |
σφίσιν
ἐν
σπονδαῖς
μετὰ
Κερκυραίων |
[1, 91] |
ἄλλων
ἀφικνουμένων
καὶ
σαφῶς
κατηγορούντων
|
ὅτι |
τειχίζεταί
τε
καὶ
ἤδη
ὕψος |
[1, 102] |
ὀλίγῳ.
μάλιστα
δ'
αὐτοὺς
ἐπεκαλέσαντο
|
ὅτι |
τειχομαχεῖν
ἐδόκουν
δυνατοὶ
εἶναι,
τοῖς |
[1, 66] |
ἐς
ἀλλήλους,
τοῖς
μὲν
Κορινθίοις
|
ὅτι |
τὴν
Ποτείδαιαν
ἑαυτῶν
οὖσαν
ἀποικίαν |
[1, 120] |
ἐν
πόρῳ
κατῳκημένους
εἰδέναι
χρὴ
|
ὅτι, |
τοῖς
κάτω
ἢν
μὴ
ἀμύνωσι, |
[1, 81] |
φέρομεν.
~τάχ'
ἄν
τις
θαρσοίη
|
ὅτι |
τοῖς
ὅπλοις
αὐτῶν
καὶ
τῷ |
[1, 97] |
τοῦ
λόγου
ἐποιησάμην
διὰ
τόδε,
|
ὅτι |
τοῖς
πρὸ
ἐμοῦ
ἅπασιν
ἐκλιπὲς |
[1, 143] |
αὐτὰ
δῃῶσαι
καὶ
δεῖξαι
Πελοποννησίοις
|
ὅτι |
τούτων
γε
ἕνεκα
οὐχ
ὑπακούσεσθε. |
[1, 57] |
καὶ
φίλος
ὤν.
ἐπολεμώθη
δὲ
|
ὅτι |
Φιλίππῳ
τῷ
ἑαυτοῦ
ἀδελφῷ
καὶ |
[1, 116] |
ἐπὶ
Καύνου
καὶ
Καρίας,
ἐσαγγελθέντων
|
ὅτι |
Φοίνισσαι
νῆες
ἐπ'
αὐτοὺς
πλέουσιν· |
[1, 137] |
μὴ
σώσει
αὐτόν,
ἔφη
ἐρεῖν
|
ὅτι |
χρήμασι
πεισθεὶς
αὐτὸν
ἄγει·
τὴν |
[1, 82] |
ὃν
οὐχ
ὑπάρχει
εἰδέναι
καθ'
|
ὅτι |
χωρήσει,
οὐ
ῥᾴδιον
εὐπρεπῶς
θέσθαι. |