Livre, Chap. |
[1, 79] |
ἐς
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἃ
ἔλεξαν,
μεταστησάμενοι
πάντας
ἐβουλεύοντο |
[1, 126] |
τῇ
μεγίστῃ
ἑορτῇ
καταλαβεῖν
τὴν
|
Ἀθηναίων |
ἀκρόπολιν.
ὁ
δὲ
παρά
τε |
[1, 55] |
Κορινθίων,
καὶ
αἱ
νῆες
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀνεχώρησαν
ἐξ
αὐτῆς·
αἰτία
δὲ |
[1, 71] |
δι'
ὅπερ
καὶ
τὰ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀπὸ
τῆς
πολυπειρίας
ἐπὶ
πλέον |
[1, 54] |
κατὰ
τὸ
δυνατόν.
~Τοιαῦτα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀποκριναμένων
οἱ
μὲν
Κορίνθιοι
τόν |
[1, 67] |
τε
εἴργεσθαι
τῶν
ἐν
τῇ
|
Ἀθηναίων |
ἀρχῇ
καὶ
τῆς
Ἀττικῆς
ἀγορᾶς |
[1, 139] |
τοῖς
λιμέσι
τοῖς
ἐν
τῇ
|
Ἀθηναίων |
ἀρχῇ
μηδὲ
τῇ
Ἀττικῇ
ἀγορᾷ. |
[1, 59] |
~αἱ
δὲ
τριάκοντα
νῆες
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀφικνοῦνται
ἐς
τὰ
ἐπὶ
Θρᾴκης, |
[1, 68] |
προαγορευόντων
ἡμῶν
ἃ
ἐμέλλομεν
ὑπὸ
|
Ἀθηναίων |
βλάπτεσθαι,
οὐ
περὶ
ὧν
ἐδιδάσκομεν |
[1, 20] |
ὁμοίως
ἀβασανίστως
παρ'
ἀλλήλων
δέχονται.
|
Ἀθηναίων |
γοῦν
τὸ
πλῆθος
Ἵππαρχον
οἴονται |
[1, 63] |
τῶν
ξυμμάχων
ὀλίγῳ
ἐλάσσους
τριακοσίων,
|
Ἀθηναίων |
δὲ
αὐτῶν
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατὸν |
[1, 10] |
τρόπῳ
οἰκισθείσης,
φαίνοιτ'
ἂν
ὑποδεεστέρα)
|
Ἀθηναίων |
δὲ
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
παθόντων |
[1, 89] |
Ἑλλησπόντου
ὡς
ἕκαστοι
κατὰ
πόλεις.
|
Ἀθηναίων |
δὲ
τὸ
κοινόν,
ἐπειδὴ
αὐτοῖς |
[1, 136] |
τι
ἄρα
αὐτὸς
ἀντεῖπεν
αὐτῷ
|
Ἀθηναίων |
δεομένῳ,
φεύγοντα
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
γὰρ |
[1, 114] |
τὴν
Ἀττικὴν
καὶ
οἱ
φρουροὶ
|
Ἀθηναίων |
διεφθαρμένοι
εἰσὶν
ὑπὸ
Μεγαρέων,
πλὴν |
[1, 121] |
αὐτῶν
ναυβάτας.
ὠνητὴ
γὰρ
ἡ
|
Ἀθηναίων |
δύναμις
μᾶλλον
ἢ
οἰκεία·
ἡ |
[1, 63] |
διὰ
τάχους
ἡ
νίκη
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
σημεῖα
κατεσπάσθη, |
[1, 131] |
ἐκ
τοῦ
Βυζαντίου
βίᾳ
ὑπ'
|
Ἀθηναίων |
ἐκπολιορκηθεὶς
ἐς
μὲν
τὴν
Σπάρτην |
[1, 97] |
ἀρχῆς
ἀπόδειξιν
ἔχει
τῆς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐν
οἵῳ
τρόπῳ
κατέστη.
~Πρῶτον |
[1, 138] |
κελεύσαντος
ἐκείνου
καὶ
τεθῆναι
κρύφα
|
Ἀθηναίων |
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ·
οὐ
γὰρ |
[1, 8] |
δέ·
Δήλου
γὰρ
καθαιρομένης
ὑπὸ
|
Ἀθηναίων |
ἐν
τῷδε
τῷ
πολέμῳ
καὶ |
[1, 107] |
δέ
τι
καὶ
ἄνδρες
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐπῆγον
αὐτοὺς
κρύφα,
ἐλπίσαντες
δῆμόν |
[1, 111] |
ταῦτα
οὐ
πολλῷ
ὕστερον
χίλιοι
|
Ἀθηναίων |
ἐπὶ
τὰς
ναῦς
τὰς
ἐν |
[1, 82] |
ὅσοι
ὥσπερ
καὶ
ἡμεῖς
ὑπ'
|
Ἀθηναίων |
ἐπιβουλευόμεθα,
μὴ
Ἕλληνας
μόνον,
ἀλλὰ |
[1, 126] |
ἀναστήσαντες
δὲ
αὐτοὺς
οἱ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐπιτετραμμένοι
τὴν
φυλακήν,
ὡς
ἑώρων |
[1, 72] |
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
τῶν
δὲ
|
Ἀθηναίων |
ἔτυχε
γὰρ
πρεσβεία
πρότερον
ἐν |
[1, 107] |
Γερανείας
οὐκ
ἀσφαλὲς
αὐτοῖς
ἐφαίνετο
|
Ἀθηναίων |
ἐχόντων
Μέγαρα
καὶ
Πηγὰς
πορεύεσθαι. |
[1, 114] |
αὐτὴν
διαβεβηκότος
ἤδη
Περικλέους
στρατιᾷ
|
Ἀθηναίων |
ἠγγέλθη
αὐτῷ
ὅτι
Μέγαρα
ἀφέστηκε |
[1, 105] |
ναυμαχία
γίγνεται
ἐπ'
Αἰγίνῃ
μεγάλη
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Αἰγινητῶν,
καὶ
οἱ
ξύμμαχοι |
[1, 101] |
δὲ
ὑπέσχοντο
μὲν
κρύφα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
ἔμελλον,
διεκωλύθησαν
δὲ
ὑπὸ |
[1, 114] |
πολλῷ
ὕστερον
Εὔβοια
ἀπέστη
ἀπὸ
|
Ἀθηναίων, |
καὶ
ἐς
αὐτὴν
διαβεβηκότος
ἤδη |
[1, 62] |
καὶ
Πελοποννησίων
ἡσσᾶτο
ὑπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
ἐς
τὸ
τεῖχος
κατέφυγεν. |
[1, 62] |
ἀπέστη
γὰρ
εὐθὺς
πάλιν
τῶν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
ξυνεμάχει
τοῖς
Ποτειδεάταις,
Ἰόλαον |
[1, 65] |
ποιεῖται
λαθὼν
τὴν
φυλακὴν
τῶν
|
Ἀθηναίων. |
καὶ
παραμένων
ἐν
Ξαλκιδεῦσι
τά |
[1, 119] |
ἐβούλοντο,
κατηγοροῦντες
οἱ
πλείους
τῶν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
τὸν
πόλεμον
ἀξιοῦντες
γίγνεσθαι, |
[1, 107] |
Γερανεία
καὶ
ἐφρουρεῖτο
αἰεὶ
ὑπὸ
|
Ἀθηναίων, |
καὶ
τότε
ᾐσθάνοντο
αὐτοὺς
μέλλοντας |
[1, 115] |
ἀπέστησαν,
καὶ
τοὺς
φρουροὺς
τοὺς
|
Ἀθηναίων |
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
οἳ
ἦσαν |
[1, 110] |
μὲν
κατὰ
τὴν
μεγάλην
στρατείαν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
τῶν
ξυμμάχων
ἐς
Αἴγυπτον |
[1, 100] |
ἐν
Παμφυλίᾳ
πεζομαχία
καὶ
ναυμαχία
|
Ἀθηναίων |
καὶ
τῶν
ξυμμάχων
πρὸς
Μήδους, |
[1, 139] |
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
πρῶτος
|
Ἀθηναίων, |
λέγειν
τε
καὶ
πράσσειν
δυνατώτατος, |
[1, 49] |
οἱ
στρατηγοὶ
τὴν
πρόρρησιν
τῶν
|
Ἀθηναίων. |
μάλιστα
δὲ
τὸ
δεξιὸν
κέρας |
[1, 67] |
τι
ἄλλο
ἔφη
ἠδικῆσθαι
ὑπὸ
|
Ἀθηναίων, |
ξύλλογον
σφῶν
αὐτῶν
ποιήσαντες
τὸν |
[1, 67] |
ξυμμάχους
καὶ
κατεβόων
ἐλθόντες
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ὅτι
σπονδάς
τε
λελυκότες
εἶεν |
[1, 86] |
μὲν
λόγους
τοὺς
πολλοὺς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
οὐ
γιγνώσκω·
ἐπαινέσαντες
γὰρ
πολλὰ |
[1, 127] |
σφίσι
προχωρεῖν
τὰ
ἀπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων. |
οὐ
μέντοι
τοσοῦτον
ἤλπιζον
παθεῖν |
[1, 87] |
οἴκου
διαπραξάμενοι
ταῦτα,
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναίων |
πρέσβεις
ὕστερον
ἐφ'
ἅπερ
ἦλθον |
[1, 50] |
πρύμναν
ἐκρούοντο
κατιδόντες
εἴκοσι
ναῦς
|
Ἀθηναίων |
προσπλεούσας,
ἃς
ὕστερον
τῶν
δέκα |
[1, 118] |
πρὶν
δὴ
ἡ
δύναμις
τῶν
|
Ἀθηναίων |
σαφῶς
ᾔρετο
καὶ
τῆς
ξυμμαχίας |
[1, 31] |
ἐσεγράψαντο
ἑαυτοὺς
οὔτε
ἐς
τὰς
|
Ἀθηναίων |
σπονδὰς
οὔτε
ἐς
τὰς
Λακεδαιμονίων) |
[1, 126] |
Κλεομένης
ὁ
Λακεδαιμόνιος
ὕστερον
μετὰ
|
Ἀθηναίων |
στασιαζόντων,
τούς
τε
ζῶντας
ἐλαύνοντες |
[1, 62] |
Καλλίας
δ'
αὖ
ὁ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
στρατηγὸς
καὶ
οἱ
ξυνάρχοντες
τοὺς |
[1, 137] |
ἐπιβὰς
καταφέρεται
χειμῶνι
ἐς
τὸ
|
Ἀθηναίων |
στρατόπεδον,
ὃ
ἐπολιόρκει
Νάξον.
καί |
[1, 102] |
βίᾳ
οὐχ
ἡλίσκετο,
δείσαντες
τῶν
|
Ἀθηναίων |
τὸ
τολμηρὸν
καὶ
τὴν
νεωτεροποιίαν, |
[1, 113] |
κρατήσαντες
τοὺς
μὲν
διέφθειραν
τῶν
|
Ἀθηναίων, |
τοὺς
δὲ
ζῶντας
ἔλαβον.
καὶ |
[1, 18] |
εἶναι.
~Ἐπειδὴ
δὲ
οἵ
τε
|
Ἀθηναίων |
τύραννοι
καὶ
οἱ
ἐκ
τῆς |
[1, 68] |
μέγιστα
ἐγκλήματα
ἔχομεν
ὑπὸ
μὲν
|
Ἀθηναίων |
ὑβριζόμενοι,
ὑπὸ
δὲ
ὑμῶν
ἀμελούμενοι. |
[1, 1] |
τὸν
πόλεμον
τῶν
Πελοποννησίων
καὶ
|
Ἀθηναίων, |
ὡς
ἐπολέμησαν
πρὸς
ἀλλήλους,
ἀρξάμενος |