Livre, Chap. |
[1, 30] |
τὸ
θέρος
τοῦτο
ἀντικαθεζόμενοι
χειμῶνος
|
ἤδη |
ἀνεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου
ἑκάτεροι.
~Τὸν |
[1, 75] |
πολλοῖς
ἀπηχθημένους,
καί
τινων
καὶ
|
ἤδη |
ἀποστάντων
κατεστραμμένων,
ὑμῶν
τε
ἡμῖν |
[1, 49] |
ὁρῶντες
τοὺς
Κερκυραίους
πιεζομένους
μᾶλλον
|
ἤδη |
ἀπροφασίστως
ἐπεκούρουν,
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[1, 124] |
ὁμοίως
καθεστάναι,
ὥστε
τῶν
μὲν
|
ἤδη |
ἄρχειν,
τῶν
δὲ
διανοεῖσθαι,
παραστησώμεθα |
[1, 89] |
ἀπὸ
Ἰωνίας
καὶ
Ἑλλησπόντου
ξύμμαχοι
|
ἤδη |
ἀφεστηκότες
ἀπὸ
βασιλέως
ὑπομείναντες
Σηστὸν |
[1, 124] |
οὐκέτι
ἐνδέχεται
περιμένοντας
τοὺς
μὲν
|
ἤδη |
βλάπτεσθαι,
τοὺς
δ'
εἰ
γνωσθησόμεθα |
[1, 91] |
πρὶν
ἂν
αὐτοὶ
πάλιν
κομισθῶσιν
|
(ἤδη |
γὰρ
καὶ
ἧκον
αὐτῷ
οἱ |
[1, 118] |
ὑπήκοοι
εἶναι.
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ
|
ἤδη |
γίγνεται
οὐ
πολλοῖς
ἔτεσιν
ὕστερον |
[1, 95] |
ἐξεπολιόρκησαν
ἐν
τῇδε
τῇ
ἡγεμονίᾳ.
|
~ἤδη |
δὲ
βιαίου
ὄντος
αὐτοῦ
οἵ |
[1, 50] |
τὴν
γῆν
σφῶν
πειρῶσιν
ἀποβαίνειν.
|
ἤδη |
δὲ
ἦν
ὀψὲ
καὶ
ἐπεπαιάνιστο |
[1, 57] |
οἵ
τε
γὰρ
Κορίνθιοι
φανερῶς
|
ἤδη |
διάφοροι
ἦσαν,
Περδίκκας
τε
ὁ |
[1, 134] |
ἀπῆλθον
οἱ
ἔφοροι,
βεβαίως
δὲ
|
ἤδη |
εἰδότες
ἐν
τῇ
πόλει
τὴν |
[1, 120] |
ἡμῶν
δὲ
ὅσοι
μὲν
Ἀθηναίοις
|
ἤδη |
ἐνηλλάγησαν
οὐχὶ
διδαχῆς
δέονται
ὥστε |
[1, 18] |
τινές
που
διασταῖεν,
πρὸς
τούτους
|
ἤδη |
ἐχώρουν.
ὥστε
ἀπὸ
τῶν
Μηδικῶν |
[1, 82] |
ἐτῶν
δύο
καὶ
τριῶν
ἄμεινον
|
ἤδη, |
ἢν
δοκῇ,
πεφραγμένοι
ἴμεν
ἐπ' |
[1, 49] |
τότε
δὴ
ἔργου
πᾶς
εἴχετο
|
ἤδη |
καὶ
διεκέκριτο
οὐδὲν
ἔτι,
ἀλλὰ |
[1, 51] |
καὶ
αὐτοὶ
ἀνεχώρουν·
ξυνεσκόταζε
γὰρ
|
ἤδη, |
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
ἀποτραπόμενοι
τὴν |
[1, 69] |
δρῶντες
βεβουλευμένοι
πρὸς
οὐ
διεγνωκότας
|
ἤδη |
καὶ
οὐ
μέλλοντες
ἐπέρχονται.
καὶ |
[1, 42] |
ἄξιον
ἐπαρθέντας
αὐτῷ
φανερὰν
ἔχθραν
|
ἤδη |
καὶ
οὐ
μέλλουσαν
πρὸς
Κορινθίους |
[1, 140] |
τὰ
ἐγκλήματα
διαλύεσθαι,
καὶ
ἐπιτάσσοντες
|
ἤδη |
καὶ
οὐκέτι
αἰτιώμενοι
πάρεισιν.
Ποτειδαίας |
[1, 79] |
ἔφερον,
ἀδικεῖν
τε
τοὺς
Ἀθηναίους
|
ἤδη |
καὶ
πολεμητέα
εἶναι
ἐν
τάχει· |
[1, 64] |
τῆς
Παλλήνης
{τεῖχος}
καὶ
οὕτως
|
ἤδη |
κατὰ
κράτος
ἡ
Ποτείδαια
ἀμφοτέρωθεν |
[1, 74] |
γῆν
οὐδεὶς
ἐβοήθει,
τῶν
ἄλλων
|
ἤδη |
μέχρι
ἡμῶν
δουλευόντων
ἠξιώσαμεν
ἐκλιπόντες |
[1, 69] |
ἐλευθερίας,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ὑμετέρους
|
ἤδη |
ξυμμάχους·
οὐ
γὰρ
ὁ
δουλωσάμενος, |
[1, 88] |
τὰ
πολλὰ
τῆς
Ἑλλάδος
ὑποχείρια
|
ἤδη |
ὄντα.
~Οἱ
γὰρ
Ἀθηναῖοι
τρόπῳ |
[1, 8] |
ἐν
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
μᾶλλον
|
ἤδη |
ὄντες
ὕστερον
χρόνῳ
ἐπὶ
Τροίαν |
[1, 22] |
μέλλοντες
πολεμήσειν
ἢ
ἐν
αὐτῷ
|
ἤδη |
ὄντες,
χαλεπὸν
τὴν
ἀκρίβειαν
αὐτὴν |
[1, 114] |
Ἀθηναίων,
καὶ
ἐς
αὐτὴν
διαβεβηκότος
|
ἤδη |
Περικλέους
στρατιᾷ
Ἀθηναίων
ἠγγέλθη
αὐτῷ |
[1, 3] |
καὶ
ταύτην
τὴν
στρατείαν
θαλάσσῃ
|
ἤδη |
πλείω
χρώμενοι
ξυνεξῆλθον.
~Μίνως
γὰρ |
[1, 7] |
ὅσαι
μὲν
νεώτατα
ᾠκίσθησαν
καὶ
|
ἤδη |
πλωιμωτέρων
ὄντων,
περιουσίας
μᾶλλον
ἔχουσαι |
[1, 80] |
ἔλεξε
τοιάδε.
~Καὶ
αὐτὸς
πολλῶν
|
ἤδη |
πολέμων
ἔμπειρός
εἰμι,
ὦ
Λακεδαιμόνιοι, |
[1, 3] |
ἄλλας
πόλεις,
καθ'
ἑκάστους
μὲν
|
ἤδη |
τῇ
ὁμιλίᾳ
μᾶλλον
καλεῖσθαι
Ἕλληνας, |
[1, 8] |
οἱ
παρὰ
θάλασσαν
ἄνθρωποι
μᾶλλον
|
ἤδη |
τὴν
κτῆσιν
τῶν
χρημάτων
ποιούμενοι |
[1, 82] |
αὐτούς.
καὶ
ἴσως
ὁρῶντες
ἡμῶν
|
ἤδη |
τήν
τε
παρασκευὴν
καὶ
τοὺς |
[1, 69] |
ἐπεὶ
αἵ
γε
ὑμέτεραι
ἐλπίδες
|
ἤδη |
τινάς
που
καὶ
ἀπαρασκεύους
διὰ |
[1, 103] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
δεξάμενοι
κατ'
ἔχθος
|
ἤδη |
τὸ
Λακεδαιμονίων
ἐς
Ναύπακτον
κατῴκισαν, |
[1, 69] |
αὐτοὺς
τοὺς
Ἀθηναίους
πολλὰ
ἡμᾶς
|
ἤδη |
τοῖς
ἁμαρτήμασιν
αὐτῶν
μᾶλλον
ἢ |
[1, 78] |
χρῆν
ὕστερον
δρᾶν,
κακοπαθοῦντες
δὲ
|
ἤδη |
τῶν
λόγων
ἅπτονται.
ἡμεῖς
δὲ |
[1, 91] |
κατηγορούντων
ὅτι
τειχίζεταί
τε
καὶ
|
ἤδη |
ὕψος
λαμβάνει,
οὐκ
εἶχον
ὅπως |
[1, 91] |
ἡ
μὲν
πόλις
σφῶν
τετείχισται
|
ἤδη |
ὥστε
ἱκανὴ
εἶναι
σῴζειν
τοὺς |