Livre, Chap. |
[1, 71] |
δίκαια
πράσσωσι,
τῇ
δὲ
γνώμῃ,
|
ἢν |
ἀδικῶνται,
δῆλοι
ὦσι
μὴ
ἐπιτρέψοντες, |
[1, 93] |
καὶ
πολλάκις
τοῖς
Ἀθηναίοις
παρῄνει,
|
ἢν |
ἄρα
ποτὲ
κατὰ
γῆν
βιασθῶσι, |
[1, 140] |
ὑμῶν
δικαιῶ
τοῖς
κοινῇ
δόξασιν,
|
ἢν |
ἄρα
τι
καὶ
σφαλλώμεθα,
βοηθεῖν, |
[1, 32] |
μηδὲν
σαφὲς
καταστήσουσι,
μὴ
ὀργίζεσθαι
|
ἢν |
ἀτυχῶσιν.
Κερκυραῖοι
δὲ
μετὰ
τῆς |
[1, 70] |
πρὸς
τὰ
μέλλοντα
τυχεῖν
πράξαντες.
|
ἢν |
δ'
ἄρα
του
καὶ
πείρᾳ |
[1, 144] |
δὲ
χρὴ
ὅτι
ἀνάγκη
πολεμεῖν,
|
ἢν |
δὲ
ἑκούσιοι
μᾶλλον
δεχώμεθα,
ἧσσον |
[1, 105] |
στρατιᾶς
πολλῆς
καὶ
ἐν
Αἰγύπτῳ·
|
ἢν |
δὲ
καὶ
βοηθῶσιν,
ἀπ'
Αἰγίνης |
[1, 82] |
τι
πρεσβευομένων
ἡμῶν,
ταῦτα
ἄριστα·
|
ἢν |
δὲ
μή,
διελθόντων
ἐτῶν
δύο |
[1, 37] |
δ'
ἂν
λάθωσι
πλέον
ἔχωσιν,
|
ἢν |
δέ
πού
τι
προσλάβωσιν
ἀναισχυντῶσιν· |
[1, 103] |
ὑπόσπονδοι
καὶ
μηδέποτε
ἐπιβήσονται
αὐτῆς·
|
ἢν |
δέ
τις
ἁλίσκηται,
τοῦ
λαβόντος |
[1, 58] |
Κορινθίων,
{ἔπρασσον}
ὅπως
ἑτοιμάσαιντο
τιμωρίαν,
|
ἢν |
δέῃ,
ἐπειδὴ
ἔκ
τε
Ἀθηνῶν |
[1, 87] |
κοινῇ
βουλευσάμενοι
τὸν
πόλεμον
ποιῶνται,
|
ἢν |
δοκῇ.
καὶ
οἱ
μὲν
ἀπεχώρησαν |
[1, 82] |
δύο
καὶ
τριῶν
ἄμεινον
ἤδη,
|
ἢν |
δοκῇ,
πεφραγμένοι
ἴμεν
ἐπ'
αὐτούς. |
[1, 118] |
προθυμίᾳ
καὶ
καθαιρετέα
ἡ
ἰσχύς,
|
ἢν |
δύνωνται,
ἀραμένοις
τόνδε
τὸν
πόλεμον. |
[1, 144] |
ἔχω
ἐς
ἐλπίδα
τοῦ
περιέσεσθαι,
|
ἢν |
ἐθέλητε
ἀρχήν
τε
μὴ
ἐπικτᾶσθαι |
[1, 58] |
τέλη
τῶν
Λακεδαιμονίων
ὑπέσχετο
αὐτοῖς,
|
ἢν |
ἐπὶ
Ποτείδαιαν
ἴωσιν
Ἀθηναῖοι,
ἐς |
[1, 20] |
τὰς
ἀκοὰς
τῶν
προγεγενημένων,
καὶ
|
ἢν |
ἐπιχώρια
σφίσιν
ᾖ,
ὁμοίως
ἀβασανίστως |
[1, 62] |
τῷ
ἰσθμῷ
ἐπιτηρεῖν
τοὺς
Ἀθηναίους,
|
ἢν |
ἐπίωσι,
Ξαλκιδέας
δὲ
καὶ
τοὺς |
[1, 28] |
δὲ
δικάζεσθαι.
Κερκυραῖοι
δὲ
ἀντέλεγον,
|
ἢν |
καὶ
ἐκεῖνοι
τοὺς
ἐν
Ἐπιδάμνῳ |
[1, 144] |
ἐάσομεν
ἀγορᾷ
καὶ
λιμέσι
χρῆσθαι,
|
ἢν |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
ξενηλασίας
μὴ
ποιῶσι |
[1, 41] |
τε
γὰρ
ἡγοῦνται
τὸν
ὑπουργοῦντα,
|
ἢν |
καὶ
πρότερον
ἐχθρὸς
ᾖ,
πολέμιόν |
[1, 41] |
ᾖ,
πολέμιόν
τε
τὸν
ἀντιστάντα,
|
ἢν |
καὶ
τύχῃ
φίλος
ὤν,
ἐπεὶ |
[1, 82] |
τὰ
αὑτῶν
ἅμα
ἐκποριζώμεθα.
καὶ
|
ἢν |
μὲν
ἐσακούωσί
τι
πρεσβευομένων
ἡμῶν, |
[1, 120] |
εἰδέναι
χρὴ
ὅτι,
τοῖς
κάτω
|
ἢν |
μὴ
ἀμύνωσι,
χαλεπωτέραν
ἕξουσι
τὴν |
[1, 118] |
ταχεῖς
ἰέναι
ἐς
τοὺς
πολέμους,
|
ἢν |
μὴ
ἀναγκάζωνται,
τὸ
δέ
τι |
[1, 45] |
δὲ
αὐτοῖς
μὴ
ναυμαχεῖν
Κορινθίοις,
|
ἢν |
μὴ
ἐπὶ
Κέρκυραν
πλέωσι
καὶ |
[1, 65] |
καὶ
ἐλπίδα
οὐδεμίαν
ἔχων
σωτηρίας,
|
ἢν |
μή
τι
ἀπὸ
Πελοποννήσου
ἢ |
[1, 126] |
μεγίστη
πρόφασις
εἴη
τοῦ
πολεμεῖν,
|
ἢν |
μή
τι
ἐσακούωσιν.
Καὶ
πρῶτον |
[1, 132] |
γὰρ
ὑπισχνεῖτο
αὐτοῖς
καὶ
πολιτείαν,
|
ἢν |
ξυνεπαναστῶσι
καὶ
τὸ
πᾶν
ξυγκατεργάσωνται. |
[1, 102] |
ἀλλοφύλους
ἅμα
ἡγησάμενοι,
μή
τι,
|
ἢν |
παραμείνωσιν,
ὑπὸ
τῶν
ἐν
Ἰθώμῃ |
[1, 143] |
αὖθις
οὐκ
ἐλάσσοσι
μαχούμεθα
καὶ
|
ἢν |
σφαλῶμεν,
τὰ
τῶν
ξυμμάχων,
ὅθεν |
[1, 86] |
νῦν
ἐσμέν,
καὶ
τοὺς
ξυμμάχους,
|
ἢν |
σωφρονῶμεν,
οὐ
περιοψόμεθα
ἀδικουμένους
οὐδὲ |
[1, 28] |
οἱ
δὲ
Κορίνθιοι
ἀπεκρίναντο
αὐτοῖς,
|
ἢν |
τάς
τε
ναῦς
καὶ
τοὺς |
[1, 81] |
ὡς
ταχὺ
παυσθήσεται
ὁ
πόλεμος,
|
ἢν |
τὴν
γῆν
αὐτῶν
τέμωμεν.
δέδοικα |
[1, 132] |
ἀφίκετο,
καὶ
παρασημηνάμενος
σφραγῖδα,
ἵνα,
|
ἢν |
ψευσθῇ
τῆς
δόξης
ἢ
καὶ |