Livre, Chap. |
[1, 122] |
νῦν
δὲ
πρὸς
ξύμπαντάς
τε
|
ἡμᾶς |
Ἀθηναῖοι
ἱκανοὶ
καὶ
κατὰ
πόλιν |
[1, 38] |
καὶ
ἐξουσίᾳ
πλούτου
πολλὰ
ἐς
|
ἡμᾶς |
ἄλλα
τε
ἡμαρτήκασι
καὶ
Ἐπίδαμνον |
[1, 42] |
αὐτὰ
μαθὼν
ἀξιούτω
τοῖς
ὁμοίοις
|
ἡμᾶς |
ἀμύνεσθαι,
καὶ
μὴ
νομίσῃ
δίκαια |
[1, 77] |
προσδέονται.
οἱ
δὲ
εἰθισμένοι
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἀπὸ
τοῦ
ἴσου
ὁμιλεῖν,
ἤν |
[1, 122] |
ἀμυνούμεθα
αὐτούς,
δίχα
γε
ὄντας
|
ἡμᾶς |
ἀπόνως
χειρώσονται.
καὶ
τὴν
ἧσσαν, |
[1, 77] |
γ'
ἂν
οὖν
εἰ
καθελόντες
|
ἡμᾶς |
ἄρξαιτε,
τάχα
ἂν
τὴν
εὔνοιαν |
[1, 74] |
ὑμᾶς
τε
τὸ
μέρος
καὶ
|
ἡμᾶς |
αὐτούς.
εἰ
δὲ
προσεχωρήσαμεν
πρότερον |
[1, 43] |
ἡμετέρᾳ
ψήφῳ
ὠφεληθέντας
τῇ
ὑμετέρᾳ
|
ἡμᾶς |
βλάψαι.
τὸ
δὲ
ἴσον
ἀνταπόδοτε, |
[1, 35] |
ἥκιστα
ἀπὸ
τῶν
ὑμετέρων
ὑπηκόων,
|
ἡμᾶς |
δὲ
ἀπὸ
τῆς
προκειμένης
τε |
[1, 121] |
ἐν
καιρῷ.
κατὰ
πολλὰ
δὲ
|
ἡμᾶς |
εἰκὸς
ἐπικρατῆσαι,
πρῶτον
μὲν
πλήθει |
[1, 36] |
Πελοποννησίοις
ἅμα
ναυμαχήσετε,
δεξάμενοι
δὲ
|
ἡμᾶς |
ἕξετε
πρὸς
αὐτοὺς
πλείοσι
ναυσὶ |
[1, 53] |
ὑμῖν
γνώμη
ἐστὶ
κωλύειν
τε
|
ἡμᾶς |
ἐπὶ
Κέρκυραν
ἢ
ἄλλοσε
εἴ |
[1, 84] |
τῶν
τε
ξὺν
ἐπαίνῳ
ἐξοτρυνόντων
|
ἡμᾶς |
ἐπὶ
τὰ
δεινὰ
παρὰ
τὸ |
[1, 120] |
ἐψηφισμένοι
τὸν
πόλεμόν
εἰσι
καὶ
|
ἡμᾶς |
ἐς
τοῦτο
νῦν
ξυνήγαγον.
χρὴ |
[1, 33] |
δυοῖν
φθάσαι
ἁμάρτωσιν,
ἢ
κακῶσαι
|
ἡμᾶς |
ἢ
σφᾶς
αὐτοὺς
βεβαιώσασθαι.
ἡμέτερον |
[1, 69] |
πρὸς
αὐτοὺς
τοὺς
Ἀθηναίους
πολλὰ
|
ἡμᾶς |
ἤδη
τοῖς
ἁμαρτήμασιν
αὐτῶν
μᾶλλον |
[1, 73] |
τοῦ
παντὸς
λόγου
τοῦ
ἐς
|
ἡμᾶς |
καθεστῶτος
δηλῶσαι
ὡς
οὔτε
ἀπεικότως |
[1, 38] |
αἱ
γοῦν
ἄλλαι
ἀποικίαι
τιμῶσιν
|
ἡμᾶς, |
καὶ
μάλιστα
ὑπὸ
ἀποίκων
στεργόμεθα· |
[1, 86] |
ἐγένοντο
ἀγαθοὶ
τότε,
πρὸς
δ'
|
ἡμᾶς |
κακοὶ
νῦν,
διπλασίας
ζημίας
ἄξιοί |
[1, 36] |
ἕκαστον,
τῷδ'
ἂν
μὴ
προέσθαι
|
ἡμᾶς |
μάθοιτε·
τρία
μὲν
ὄντα
λόγου |
[1, 35] |
ἡμεῖς
μὴ
πείσαντες
ὑμᾶς
ἕξομεν·
|
ἡμᾶς |
μὲν
γὰρ
κινδυνεύοντας
καὶ
οὐκ |
[1, 35] |
οὐδὲ
τὰς
Λακεδαιμονίων
σπονδὰς
δεχόμενοι
|
ἡμᾶς |
μηδετέρων
ὄντας
ξυμμάχους·
εἴρηται
γὰρ |
[1, 33] |
ὑμῖν
ἐχθροὺς
ὄντας
καὶ
προκαταλαμβάνοντας
|
ἡμᾶς |
νῦν
ἐς
τὴν
ὑμετέραν
ἐπιχείρησιν, |
[1, 39] |
τὸ
χωρίον,
ἀλλ'
ἐπειδὴ
ἡγήσαντο
|
ἡμᾶς |
οὐ
περιόψεσθαι,
τότε
καὶ
τὸ |
[1, 68] |
τούσδε
παρεκαλέσατε,
ἐν
οἷς
προσήκει
|
ἡμᾶς |
οὐχ
ἥκιστα
εἰπεῖν,
ὅσῳ
καὶ |
[1, 41] |
ἡ
ἐς
Σαμίους,
τὸ
δι'
|
ἡμᾶς |
Πελοποννησίους
αὐτοῖς
μὴ
βοηθῆσαι,
παρέσχεν |
[1, 37] |
εἰκότως
πολεμοῦνται,
μνησθέντας
πρῶτον
καὶ
|
ἡμᾶς |
περὶ
ἀμφοτέρων
οὕτω
καὶ
ἐπὶ |
[1, 142] |
γε
ἔσται
ἐπιτειχίζειν
τε
κωλύειν
|
ἡμᾶς |
πλεύσαντας
ἐς
τὴν
ἐκείνων
καί, |
[1, 86] |
καὶ
παντὶ
σθένει.
καὶ
ὡς
|
ἡμᾶς |
πρέπει
βουλεύεσθαι
ἀδικουμένους
μηδεὶς
διδασκέτω, |
[1, 36] |
ἐς
ταὐτὸν
ἐλθεῖν
καὶ
Κορίνθιοι
|
ἡμᾶς |
προκαταλήψονται,
Κερκυραίοις
τε
καὶ
Πελοποννησίοις |
[1, 32] |
πιστεύοντες
ἐχυρὰ
ὑμῖν
παρέξεσθαι
ἀπέστειλαν
|
ἡμᾶς. |
τετύχηκε
δὲ
τὸ
αὐτὸ
ἐπιτήδευμα |
[1, 38] |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
οὔτε
ἐς
|
ἡμᾶς |
τοιοίδε
εἰσίν,
ἄποικοι
δ'
ὄντες |
[1, 71] |
ξυγγενεῖς
τοῖς
ἐχθίστοις
προῆσθε
καὶ
|
ἡμᾶς |
τοὺς
ἄλλους
ἀθυμίᾳ
πρὸς
ἑτέραν |
[1, 34] |
ἔστω
τι
τεκμήριον
ἃ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
τοὺς
ξυγγενεῖς
δρῶσιν,
ὥστε
ἀπάτῃ |
[1, 53] |
πλεῖν
καὶ
τὰς
σπονδὰς
λύετε,
|
ἡμᾶς |
τούσδε
πρώτους
λαβόντες
χρήσασθε
ὡς |
[1, 32] |
καὶ
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος
ἐφ'
|
ἡμᾶς |
ὥρμηνται
καὶ
ἡμεῖς
ἀδύνατοι
ὁρῶμεν |