Livre, Chap. |
[1, 132] |
ἐλεγεῖον
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ἐξεκόλαψαν
εὐθὺς
|
τότε |
ἀπὸ
τοῦ
τρίποδος
τοῦτο
καὶ |
[1, 51] |
εἶπον
ὅτι
νῆες
ἐκεῖναι
ἐπιπλέουσιν.
|
τότε |
δὲ
καὶ
αὐτοὶ
ἀνεχώρουν·
ξυνεσκόταζε |
[1, 118] |
καὶ
τῆς
ξυμμαχίας
αὐτῶν
ἥπτοντο.
|
τότε |
δὲ
οὐκέτι
ἀνασχετὸν
ἐποιοῦντο,
ἀλλ' |
[1, 126] |
διαθεῖναι
ᾗ
ἂν
ἄριστα
διαγιγνώσκωσιν·
|
τότε |
δὲ
τὰ
πολλὰ
τῶν
πολιτικῶν |
[1, 49] |
λαμπρῶς
καὶ
ἐνέκειντο
οἱ
Κορίνθιοι,
|
τότε |
δὴ
ἔργου
πᾶς
εἴχετο
ἤδη |
[1, 58] |
Ἀθηναῖοι,
ἐς
τὴν
Ἀττικὴν
ἐσβαλεῖν,
|
τότε |
δὴ
κατὰ
τὸν
καιρὸν
τοῦτον |
[1, 133] |
καὶ
αὑτὸν
ηὗρεν
ἐγγεγραμμένον
κτείνειν.
|
~τότε |
δὴ
οἱ
ἔφοροι
δείξαντος
αὐτοῦ |
[1, 137] |
τῶν
γεφυρῶν,
ἣν
ψευδῶς
προσεποιήσατο,
|
τότε |
δι'
αὑτὸν
οὐ
διάλυσιν)
καὶ |
[1, 92] |
καὶ
προσφιλεῖς
ὄντες
ἐν
τῷ
|
τότε |
διὰ
τὴν
ἐς
τὸν
Μῆδον |
[1, 101] |
ἐγένοντο
οἱ
τῶν
παλαιῶν
Μεσσηνίων
|
τότε |
δουλωθέντων
ἀπόγονοι·
ᾗ
καὶ
Μεσσήνιοι |
[1, 9] |
~Ἀγαμέμνων
τέ
μοι
δοκεῖ
τῶν
|
τότε |
δυνάμει
προύχων
καὶ
οὐ
τοσοῦτον |
[1, 138] |
οἶνον
(ἐδόκει
γὰρ
πολυοινότατον
τῶν
|
τότε |
εἶναι)
Μυοῦντα
δὲ
ὄψον.
τὰ |
[1, 115] |
Ὑστάσπου
ξυμμαχίαν,
ὃς
εἶχε
Σάρδεις
|
τότε, |
ἐπικούρους
τε
ξυλλέξαντες
ἐς
ἑπτακοσίους |
[1, 107] |
ἐφρουρεῖτο
αἰεὶ
ὑπὸ
Ἀθηναίων,
καὶ
|
τότε |
ᾐσθάνοντο
αὐτοὺς
μέλλοντας
καὶ
ταύτῃ |
[1, 75] |
Λακεδαιμόνιοι,
καὶ
προθυμίας
ἕνεκα
τῆς
|
τότε |
καὶ
γνώμης
ξυνέσεως
ἀρχῆς
γε |
[1, 86] |
γεγένηνται.
ἡμεῖς
δὲ
ὁμοῖοι
καὶ
|
τότε |
καὶ
νῦν
ἐσμέν,
καὶ
τοὺς |
[1, 119] |
μὴ
προδιαφθαρῇ,
παρόντες
δὲ
καὶ
|
τότε |
καὶ
τελευταῖοι
ἐπελθόντες
ἔλεγον
τοιάδε. |
[1, 39] |
ἐπειδὴ
ἡγήσαντο
ἡμᾶς
οὐ
περιόψεσθαι,
|
τότε |
καὶ
τὸ
εὐπρεπὲς
τῆς
δίκης |
[1, 100] |
αὐτοὺς
χρόνους
ὡς
οἰκιοῦντες
τὰς
|
τότε |
καλουμένας
Ἐννέα
ὁδούς,
νῦν
δὲ |
[1, 130] |
διὰ
τὴν
Πλαταιᾶσιν
ἡγεμονίαν,
πολλῷ
|
τότε |
μᾶλλον
ἦρτο
καὶ
οὐκέτι
ἐδύνατο |
[1, 134] |
πρασσόμενα
διακωλύειν.
~ἀκούσαντες
δὲ
ἀκριβῶς
|
τότε |
μὲν
ἀπῆλθον
οἱ
ἔφοροι,
βεβαίως |
[1, 39] |
ὑμεῖς
τῆς
τε
δυνάμεως
αὐτῶν
|
τότε |
οὐ
μεταλαβόντες
τῆς
ὠφελίας
νῦν |
[1, 95] |
ἐξηγεῖσθαι
καὶ
σφίσιν
ἐν
τῷ
|
τότε |
παρόντι
ἐπιτηδείους.
~Παραλαβόντες
δὲ
οἱ |
[1, 10] |
ἦν,
ἢ
εἴ
τι
τῶν
|
τότε |
πόλισμα
νῦν
μὴ
ἀξιόχρεων
δοκεῖ |
[1, 86] |
πρὸς
τοὺς
Μήδους
ἐγένοντο
ἀγαθοὶ
|
τότε, |
πρὸς
δ'
ἡμᾶς
κακοὶ
νῦν, |
[1, 77] |
εἰλήφατε
μεταβάλοιτε,
εἴπερ
οἷα
καὶ
|
τότε |
πρὸς
τὸν
Μῆδον
δι'
ὀλίγου |
[1, 39] |
οὓς
χρῆν,
ὅτε
ἀσφαλέστατοι
ἦσαν,
|
τότε |
προσιέναι,
καὶ
μὴ
ἐν
ᾧ |
[1, 96] |
τὴν
βασιλέως
χώραν.
καὶ
Ἑλληνοταμίαι
|
τότε |
πρῶτον
Ἀθηναίοις
κατέστη
ἀρχή,
οἳ |
[1, 128] |
ξυγγενεῖς
οἳ
ἑάλωσαν
ἐν
αὐτῷ)
|
τότε |
τούτους
οὓς
ἔλαβεν
ἀποπέμπει
βασιλεῖ |
[1, 76] |
ὠφέλιμον
καταστησάμενοι
ἐξηγεῖσθε·
καὶ
εἰ
|
τότε |
ὑπομείναντες
διὰ
παντὸς
ἀπήχθεσθε
ἐν |
[1, 85] |
Σθενελαΐδας
τελευταῖος,
εἷς
τῶν
ἐφόρων
|
τότε |
ὤν,
ἔλεξεν
{τοῖς
Λακεδαιμονίοις}
ὧδε. |