Livre, Chap. |
[1, 126] |
πανδημεὶ
θύουσι
πολλὰ
οὐχ
ἱερεῖα,
|
ἀλλ' |
ἁγνὰ>
θύματα
ἐπιχώρια)
δοκῶν
δὲ |
[1, 58] |
πολλοῦ
πράσσοντες
οὐδὲν
ηὕροντο
ἐπιτήδειον,
|
ἀλλ' |
αἱ
νῆες
αἱ
ἐπὶ
Μακεδονίαν |
[1, 76] |
αὖ
πρῶτοι
τοῦ
τοιούτου
ὑπάρξαντες,
|
ἀλλ' |
αἰεὶ
καθεστῶτος
τὸν
ἥσσω
ὑπὸ |
[1, 111] |
ἐπολιόρκουν,
οὐ
μέντοι
εἷλόν
γε,
|
ἀλλ' |
ἀπεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου.
~Ὕστερον
δὲ |
[1, 111] |
αὐτοῖς
οὐδὲν
ὧν
ἕνεκα
ἐστράτευσαν,
|
ἀλλ' |
ἀπεχώρησαν
πάλιν
Ὀρέστην
ἔχοντες
ἄπρακτοι. |
[1, 137] |
καὶ
πολλὰ
εἰποῦσιν
οὐκ
ἐκδίδωσιν,
|
ἀλλ' |
ἀποστέλλει
βουλόμενον
ὡς
βασιλέα
πορευθῆναι |
[1, 24] |
Κερκυραῖοι
τὴν
ἱκετείαν
οὐκ
ἐδέξαντο,
|
ἀλλ' |
ἀπράκτους
ἀπέπεμψαν.
~Γνόντες
δὲ
οἱ |
[1, 144] |
σφίσι
{τοῖς
Λακεδαιμονίοις}
ἐπιτηδείως
αὐτονομεῖσθαι,
|
ἀλλ' |
αὐτοῖς
ἑκάστοις
ὡς
βούλονται·
δίκας |
[1, 69] |
Ἀθηναίους
οὐχ
ἑκάς,
ὥσπερ
ἐκεῖνον,
|
ἀλλ' |
ἐγγὺς
ὄντας
περιορᾶτε,
καὶ
ἀντὶ |
[1, 144] |
ἢ
τὰς
τῶν
ἐναντίων
διανοίας.
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνα
μὲν
καὶ
ἐν
ἄλλῳ |
[1, 72] |
οὐ
ταχέως
αὐτοῖς
βουλευτέον
εἴη,
|
ἀλλ' |
ἐν
πλέονι
σκεπτέον.
καὶ
ἅμα |
[1, 25] |
τε
μὴ
σφᾶς
περιορᾶν
φθειρομένους,
|
ἀλλ' |
ἐπαμῦναι.
Κορίνθιοι
δὲ
κατά
τε |
[1, 68] |
δι'
αὐτὸ
οὐ
πρὶν
πάσχειν,
|
ἀλλ' |
ἐπειδὴ
ἐν
τῷ
ἔργῳ
ἐσμέν, |
[1, 39] |
οὐ
πρὶν
πολιορκεῖν
τὸ
χωρίον,
|
ἀλλ' |
ἐπειδὴ
ἡγήσαντο
ἡμᾶς
οὐ
περιόψεσθαι, |
[1, 29] |
~Κορίνθιοι
δὲ
οὐδὲν
τούτων
ὑπήκουον,
|
ἀλλ' |
ἐπειδὴ
πλήρεις
αὐτοῖς
ἦσαν
αἱ |
[1, 38] |
τῷ
ὑπὸ
τούτων
ὑβρίζεσθαι
κατοικίσαι,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τῷ
ἡγεμόνες
τε
εἶναι |
[1, 71] |
ἀδικῶνται,
δῆλοι
ὦσι
μὴ
ἐπιτρέψοντες,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τῷ
μὴ
λυπεῖν
τε |
[1, 34] |
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
τῷ
δοῦλοι,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τῷ
ὁμοῖοι
τοῖς
λειπομένοις |
[1, 90] |
ἑλομένους
πρέσβεις
μὴ
εὐθὺς
ἐκπέμπειν,
|
ἀλλ' |
ἐπισχεῖν
μέχρι
τοσούτου
ἕως
ἂν |
[1, 118] |
τότε
δὲ
οὐκέτι
ἀνασχετὸν
ἐποιοῦντο,
|
ἀλλ' |
ἐπιχειρητέα
ἐδόκει
εἶναι
πάσῃ
προθυμίᾳ |
[1, 130] |
κατέχειν
τὴν
διάνοιαν
οὐκ
ἐδύνατο,
|
ἀλλ' |
ἔργοις
βραχέσι
προυδήλου
ἃ
τῇ |
[1, 127] |
Λακεδαιμονίοις,
καὶ
οὐκ
εἴα
ὑπείκειν,
|
ἀλλ' |
ἐς
τὸν
πόλεμον
ὥρμα
τοὺς |
[1, 74] |
μηδὲ
σκεδασθέντες
ἀχρεῖοι
αὐτοῖς
γενέσθαι,
|
ἀλλ' |
ἐσβάντες
ἐς
τὰς
ναῦς
κινδυνεῦσαι |
[1, 66] |
ὅ
γε
πόλεμός
πω
ξυνερρώγει,
|
ἀλλ' |
ἔτι
ἀνοκωχὴ
ἦν·
ἰδίᾳ
γὰρ |
[1, 115] |
γάρ
τινες
οἳ
οὐχ
ὑπέμειναν,
|
ἀλλ' |
ἔφυγον
ἐς
τὴν
ἤπειρον,
ξυνθέμενοι |
[1, 35] |
προσλαβεῖν
περιόψεσθε·
ἣν
οὐ
δίκαιον,
|
ἀλλ' |
ἢ
κἀκείνων
κωλύειν
τοὺς
ἐκ |
[1, 80] |
ἀπαρασκεύους
ἐπειχθῆναι;
πότερον
ταῖς
ναυσίν;
|
ἀλλ' |
ἥσσους
ἐσμέν·
εἰ
δὲ
μελετήσομεν |
[1, 35] |
πίστις,
καὶ
οὗτοι
οὐκ
ἀσθενεῖς,
|
ἀλλ' |
ἱκανοὶ
τοὺς
μεταστάντας
βλάψαι·
καὶ |
[1, 69] |
ξυμμάχους·
οὐ
γὰρ
ὁ
δουλωσάμενος,
|
ἀλλ' |
ὁ
δυνάμενος
μὲν
παῦσαι
περιορῶν |
[1, 143] |
οὐ
γὰρ
τάδε
τοὺς
ἄνδρας,
|
ἀλλ' |
οἱ
ἄνδρες
ταῦτα
κτῶνται.
καὶ |
[1, 71] |
οἱ
δι'
ἐρημίαν
ἄλλοις
προσιόντες,
|
ἀλλ' |
οἱ
μὴ
βοηθοῦντες
οἷς
ἂν |
[1, 123] |
λύουσι
γὰρ
οὐχ
οἱ
ἀμυνόμενοι,
|
ἀλλ' |
οἱ
πρότεροι
ἐπιόντες.
~Ὥστε
πανταχόθεν |
[1, 22] |
γράφειν,
οὐδ'
ὡς
ἐμοὶ
ἐδόκει,
|
ἀλλ' |
οἷς
τε
αὐτὸς
παρῆν
καὶ |
[1, 37] |
ἵνα
μὴ
ξυναδικῶσιν
ἑτέροις
προβέβληνται,
|
ἀλλ' |
ὅπως
κατὰ
μόνας
ἀδικῶσι
καὶ |
[1, 73] |
τούτων
οἱ
λόγοι
ἂν
γίγνοιντο)
|
ἀλλ' |
ὅπως
μὴ
ῥᾳδίως
περὶ
μεγάλων |
[1, 40] |
ἑτέρων
ἰοῦσιν
ἡ
ξυνθήκη
ἐστίν,
|
ἀλλ' |
ὅστις
μὴ
ἄλλου
ἑαυτὸν
ἀποστερῶν |
[1, 132] |
ξυνεπαναστῶσι
καὶ
τὸ
πᾶν
ξυγκατεργάσωνται.
|
ἀλλ' |
οὐδ'
ὣς
οὐδὲ
τῶν
Εἱλώτων |
[1, 38] |
καὶ
δεχομένοις
τὰ
δίκαια
δεικνύναι.
|
~ἀλλ' |
οὔτε
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
οὔτε |
[1, 75] |
αὐτὴν
τήνδε
ἐλάβομεν
οὐ
βιασάμενοι,
|
ἀλλ' |
ὑμῶν
μὲν
οὐκ
ἐθελησάντων
παραμεῖναι |
[1, 75] |
τε
ἡμῖν
οὐκέτι
ὁμοίως
φίλων,
|
ἀλλ' |
ὑπόπτων
καὶ
διαφόρων
ὄντων,
ἀνέντας |
[1, 93] |
καὶ
οὐ
ξυνειργασμένων
ἔστιν
ᾗ,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἕκαστόν
ποτε
προσέφερον,
πολλαί |
[1, 22] |
ταὐτὰ
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἔλεγον,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἑκατέρων
τις
εὐνοίας
ἢ |
[1, 84] |
ἁμαρτησομένων
ἔχειν
δεῖ
τὰς
ἐλπίδας,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἡμῶν
αὐτῶν
ἀσφαλῶς
προνοουμένων. |
[1, 37] |
δέξασθαι
σφᾶς
τὸν
λόγον
ποιησαμένων,
|
ἀλλ' |
ὡς
καὶ
ἡμεῖς
τε
ἀδικοῦμεν |