Livre, Chap.
[1, 136]	καὶ ἐλθόντος οὐ πολὺ ὕστερον	τοῦ	Ἀδμήτου δηλοῖ τε ὅς ἐστι
[1, 70]	πάντα καὶ κινδύνων δι' ὅλου	τοῦ	αἰῶνος μοχθοῦσι, καὶ ἀπολαύουσιν ἐλάχιστα
[1, 24]	δὲ καὶ Κορινθίων τινὲς καὶ	τοῦ	ἄλλου Δωρικοῦ γένους. προελθόντος δὲ
[1, 55]	ὅ ἐστιν ἐπὶ τῷ στόματι	τοῦ	Ἀμπρακικοῦ κόλπου, εἷλον ἀπάτῃ (ἦν
[1, 29]	Ἀπόλλωνός ἐστιν, ἐπὶ τῷ στόματι	τοῦ	Ἀμπρακικοῦ κόλπου, οἱ Κερκυραῖοι κήρυκά
[1, 90]	ἱκανὸν ἄρωσιν ὥστε ἀπομάχεσθαι ἐκ	τοῦ	ἀναγκαιοτάτου ὕψους· τειχίζειν δὲ πάντας
[1, 76]	θαυμαστὸν οὐδὲν πεποιήκαμεν οὐδ' ἀπὸ	τοῦ	ἀνθρωπείου τρόπου, εἰ ἀρχήν τε
[1, 140]	χωρῆσαι ἢ καὶ τὰς διανοίας	τοῦ	ἀνθρώπου· δι' ὅπερ καὶ τὴν
[1, 133]	Παυσανίου τι λέγοντος, ἀπὸ παρασκευῆς	τοῦ	ἀνθρώπου ἐπὶ Ταίναρον ἱκέτου οἰχομένου
[1, 133]	ἱκετείας ᾔσθοντο πάντα σαφῶς, αἰτιωμένου	τοῦ	ἀνθρώπου τά τε περὶ αὐτοῦ
[1, 29]	Ἀνακτορίας γῆς, οὗ τὸ ἱερὸν	τοῦ	Ἀπόλλωνός ἐστιν, ἐπὶ τῷ στόματι
[1, 62]	ξυνέμισγον. καὶ αὐτὸ μὲν τὸ	τοῦ	Ἀριστέως κέρας καὶ ὅσοι περὶ
[1, 62]	ἄρχοντα. ἦν δὲ ἡ γνώμη	τοῦ	Ἀριστέως τὸ μὲν μεθ' ἑαυτοῦ
[1, 39]	οὐ τὸν προύχοντα καὶ ἐκ	τοῦ	ἀσφαλοῦς προκαλούμενον λέγειν τι δοκεῖν
[1, 13]	ἑξήκοντα καὶ διακόσιά ἐστι μέχρι	τοῦ	αὐτοῦ χρόνου. οἰκοῦντες γὰρ τὴν
[1, 51]	Κερκυραίοις ἐπέπλεον γὰρ μᾶλλον ἐκ	τοῦ	ἀφανοῦς οὐχ ἑωρῶντο, καὶ ἐθαύμαζον
[1, 90]	ἐς τοὺς Ἀθηναίους, ὡς δὲ	τοῦ	βαρβάρου, εἰ αὖθις ἐπέλθοι, οὐκ
[1, 75]	ἐθελησάντων παραμεῖναι πρὸς τὰ ὑπόλοιπα	τοῦ	βαρβάρου, ἡμῖν δὲ προσελθόντων τῶν
[1, 14]	ἔπεισεν Αἰγινήταις πολεμοῦντας, καὶ ἅμα	τοῦ	βαρβάρου προσδοκίμου ὄντος, τὰς ναῦς
[1, 132]	βεβαίως ἐτιμωροῦντο ἄνδρα γένους τε	τοῦ	βασιλείου ὄντα καὶ ἐν τῷ
[1, 5]	οἰκουμέναις ἥρπαζον καὶ τὸν πλεῖστον	τοῦ	βίου ἐντεῦθεν ἐποιοῦντο, οὐκ ἔχοντός
[1, 131]	τοιαῦτα ἐφαίνετο ποιῶν, καὶ ἐκ	τοῦ	Βυζαντίου βίᾳ ὑπ' Ἀθηναίων ἐκπολιορκηθεὶς
[1, 130]	σκευάς τε Μηδικὰς ἐνδυόμενος ἐκ	τοῦ	Βυζαντίου ἐξῄει καὶ διὰ τῆς
[1, 138]	καὶ τῶν μελλόντων ἐπὶ πλεῖστον	τοῦ	γενησομένου ἄριστος εἰκαστής· καὶ ἃ
[1, 101]	καὶ ἔμελλον, διεκωλύθησαν δὲ ὑπὸ	τοῦ	γενομένου σεισμοῦ, ἐν ᾧ καὶ
[1, 6]	τὸ φανερὸν ἀποδύντες λίπα μετὰ	τοῦ	γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο· τὸ δὲ πάλαι
[1, 14]	τε πρὸ τῶν Μηδικῶν καὶ	τοῦ	Δαρείου θανάτου, ὃς μετὰ Καμβύσην
[1, 73]	τοῦ μὲν ἔργου μέρος μετέσχετε,	τοῦ	δὲ λόγου μὴ παντός, εἴ
[1, 52]	τῶν νεῶν ἐν χωρίῳ ἐρήμῳ·	τοῦ	δὲ οἴκαδε πλοῦ μᾶλλον διεσκόπουν
[1, 29]	Καλλίου καὶ Τιμάνωρ ὁ Τιμάνθους,	τοῦ	δὲ πεζοῦ Ἀρχέτιμός τε ὁ
[1, 142]	ὅταν σχολῇ αὐτὰ ποριζόμενοι διαμέλλωσιν·	τοῦ	δὲ πολέμου οἱ καιροὶ οὐ
[1, 78]	ἐγκλήμασι πεισθέντες οἰκεῖον πόνον πρόσθησθε.	τοῦ	δὲ πολέμου τὸν παράλογον, ὅσος
[1, 37]	Κερκυραίων τῶνδε οὐ μόνον περὶ	τοῦ	δέξασθαι σφᾶς τὸν λόγον ποιησαμένων,
[1, 3]	ἀλλὰ τὰ μὲν πρὸ Ἕλληνος	τοῦ	Δευκαλίωνος καὶ πάνυ οὐδὲ εἶναι
[1, 107]	ἐπεστράτευσαν αὐτοῖς, καί τι καὶ	τοῦ	δήμου καταλύσεως ὑποψίᾳ. ἦλθον δὲ
[1, 126]	ἐπὶ τυραννίδι, νομίσας ἑορτήν τε	τοῦ	Διὸς μεγίστην εἶναι καὶ ἑαυτῷ
[1, 126]	Δελφοῖς ἀνεῖλεν ὁ θεὸς ἐν	τοῦ	Διὸς τῇ μεγίστῃ ἑορτῇ καταλαβεῖν
[1, 103]	Πυθικὸν πρὸ τοῦ, τὸν ἱκέτην	τοῦ	Διὸς τοῦ Ἰθωμήτα ἀφιέναι. ἐξῆλθον
[1, 76]	αἰεὶ καθεστῶτος τὸν ἥσσω ὑπὸ	τοῦ	δυνατωτέρου κατείργεσθαι, ἄξιοί τε ἅμα
[1, 137]	ἀκούσας ἀνίστησί τε αὐτὸν μετὰ	τοῦ	ἑαυτοῦ υἱέος, ὥσπερ καὶ ἔχων
[1, 138]	τε τὴν προϋπάρχουσαν ἀξίωσιν καὶ	τοῦ	Ἑλληνικοῦ ἐλπίδα, ἣν ὑπετίθει αὐτῷ
[1, 110]	τοῦτον δὲ διὰ μέγεθός τε	τοῦ	ἕλους οὐκ ἐδύναντο ἑλεῖν, καὶ
[1, 112]	καλούμενον πόλεμον ἐστράτευσαν, καὶ κρατήσαντες	τοῦ	ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ παρέδοσαν Δελφοῖς·
[1, 112]	ἀπ' αὐτῶν ἔπλευσαν, Ἀμυρταίου μεταπέμποντος	τοῦ	ἐν τοῖς ἕλεσι βασιλέως, αἱ
[1, 110]	ὑπὸ βασιλέα ἐγένετο πλὴν Ἀμυρταίου	τοῦ	ἐν τοῖς ἕλεσι βασιλέως· τοῦτον
[1, 77]	μὴ στερισκόμενοι χάριν ἔχουσιν, ἀλλὰ	τοῦ	ἐνδεοῦς χαλεπώτερον φέρουσιν ἢ εἰ
[1, 138]	ἄρτον, ἣ προσέφερε πεντήκοντα τάλαντα	τοῦ	ἐνιαυτοῦ, Λάμψακον δὲ οἶνον (ἐδόκει
[1, 69]	ἐγγὺς ὄντας περιορᾶτε, καὶ ἀντὶ	τοῦ	ἐπελθεῖν αὐτοὶ ἀμύνεσθαι βούλεσθε μᾶλλον
[1, 2]	ἐπεβουλεύοντο. τὴν γοῦν Ἀττικὴν ἐκ	τοῦ	ἐπὶ πλεῖστον διὰ τὸ λεπτόγεων
[1, 76]	μετριάζομεν· ἡμῖν δὲ καὶ ἐκ	τοῦ	ἐπιεικοῦς ἀδοξία τὸ πλέον ἢ
[1, 69]	εἶναι, ὧν ἄρα ὁ λόγος	τοῦ	ἔργου ἐκράτει. τόν τε γὰρ
[1, 75]	ἡγεμόνας καταστῆναι· ἐξ αὐτοῦ δὲ	τοῦ	ἔργου κατηναγκάσθημεν τὸ πρῶτον προαγαγεῖν
[1, 80]	ὥστε μήτε ἀπειρίᾳ ἐπιθυμῆσαί τινα	τοῦ	ἔργου, ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ
[1, 5]	οὐκ ἔχοντός πω αἰσχύνην τούτου	τοῦ	ἔργου, φέροντος δέ τι καὶ
[1, 128]	ἔπρασσε δὲ ταῦτα μετὰ Γογγύλου	τοῦ	Ἐρετριῶς, ᾧπερ ἐπέτρεψε τό τε
[1, 73]	βουλόμενοι περὶ τοῦ παντὸς λόγου	τοῦ	ἐς ἡμᾶς καθεστῶτος δηλῶσαι ὡς
[1, 34]	ὑπ' αὐτῶν δεομένοις τε ἐκ	τοῦ	εὐθέος μὴ ὑπουργεῖν· ὁ γὰρ
[1, 126]	ἀκρόπολιν. ὁ δὲ παρά τε	τοῦ	Θεαγένους δύναμιν λαβὼν καὶ τοὺς
[1, 135]	~οἱ δὲ Ἀθηναῖοι, ὡς καὶ	τοῦ	θεοῦ ἄγος κρίναντος, ἀντεπέταξαν τοῖς
[1, 111]	Θεσσαλίας Ὀρέστης ὁ Ἐχεκρατίδου υἱὸς	τοῦ	Θεσσαλῶν βασιλέως φεύγων ἔπεισεν Ἀθηναίους
[1, 133]	ἐῶντος ὀργίζεσθαι, ἀλλὰ πίστιν ἐκ	τοῦ	ἱεροῦ διδόντος τῆς ἀναστάσεως καὶ
[1, 134]	οἴκημα οὐ μέγα ὃ ἦν	τοῦ	ἱεροῦ ἐσελθών, ἵνα μὴ ὑπαίθριος
[1, 134]	τῷ οἰκήματι, αἰσθόμενοι ἐξάγουσιν ἐκ	τοῦ	ἱεροῦ ἔτι ἔμπνουν ὄντα, καὶ
[1, 128]	γὰρ Λακεδαιμόνιοι ἀναστήσαντές ποτε ἐκ	τοῦ	ἱεροῦ τοῦ Ποσειδῶνος {ἀπὸ Ταινάρου}
[1, 103]	τοῦ, τὸν ἱκέτην τοῦ Διὸς	τοῦ	Ἰθωμήτα ἀφιέναι. ἐξῆλθον δὲ αὐτοὶ
[1, 13]	τὴν πόλιν οἱ Κορίνθιοι ἐπὶ	τοῦ	Ἰσθμοῦ αἰεὶ δή ποτε ἐμπόριον
[1, 64]	ὁ στρατηγός. ~τὸ δὲ ἐκ	τοῦ	ἰσθμοῦ {τεῖχος} εὐθὺς οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 77]	βιαζόμενοι· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ	τοῦ	ἴσου δοκεῖ πλεονεκτεῖσθαι, τὸ δ'
[1, 143]	ἀπηλλάχθαι καὶ ἄλλα οὐκ ἀπὸ	τοῦ	ἴσου μεγάλα ἔχειν. ἤν τε
[1, 77]	δὲ εἰθισμένοι πρὸς ἡμᾶς ἀπὸ	τοῦ	ἴσου ὁμιλεῖν, ἤν τι παρὰ
[1, 99]	ἄρχοντες, καὶ οὔτε ξυνεστράτευον ἀπὸ	τοῦ	ἴσου ῥᾴδιόν τε προσάγεσθαι ἦν
[1, 136]	δὲ εἶναι τοὺς ὁμοίους ἀπὸ	τοῦ	ἴσου τιμωρεῖσθαι. καὶ ἅμα αὐτὸς
[1, 140]	σαφὲς ἂν καταστήσαιτε αὐτοῖς ἀπὸ	τοῦ	ἴσου ὑμῖν μᾶλλον προσφέρεσθαι. ~αὐτόθεν
[1, 142]	ναυτικοῦ ἐμπειρίας ἢ ἐκεῖνοι ἐκ	τοῦ	κατ' ἤπειρον ἐς τὰ ναυτικά.
[1, 142]	ἀμύνεσθαι· πλέον γὰρ ἡμεῖς ἔχομεν	τοῦ	κατὰ γῆν ἐκ τοῦ ναυτικοῦ
[1, 49]	μᾶλλόν τι πιστεύοντες τοῖς ἐπὶ	τοῦ	καταστρώματος ὁπλίταις ἐς τὴν νίκην,
[1, 131]	οἱ ἔφοροι καὶ σκυτάλην εἶπον	τοῦ	κήρυκος μὴ λείπεσθαι, εἰ δὲ
[1, 107]	πολισμάτων τούτων, οἱ Λακεδαιμόνιοι Νικομήδους	τοῦ	Κλεομβρότου ὑπὲρ Πλειστοάνακτος τοῦ Παυσανίου
[1, 77]	δοκεῖ πλεονεκτεῖσθαι, τὸ δ' ἀπὸ	τοῦ	κρείσσονος καταναγκάζεσθαι. ὑπὸ γοῦν τοῦ
[1, 107]	κατὰ θάλασσαν μὲν αὐτούς, διὰ	τοῦ	Κρισαίου κόλπου εἰ βούλοιντο περαιοῦσθαι,
[1, 126]	ἄρχοντες ἔπρασσον. οἱ δὲ μετὰ	τοῦ	Κύλωνος πολιορκούμενοι φλαύρως εἶχον σίτου
[1, 103]	αὐτῆς· ἢν δέ τις ἁλίσκηται,	τοῦ	λαβόντος εἶναι δοῦλον. ἦν δέ
[1, 126]	καί τινες καὶ ἀπέθνῃσκον ὑπὸ	τοῦ	λιμοῦ, καθίζουσιν ἐπὶ τὸν βωμὸν
[1, 97]	δὲ αὐτὰ καὶ τὴν ἐκβολὴν	τοῦ	λόγου ἐποιησάμην διὰ τόδε, ὅτι
[1, 2]	αὐτοὶ αἰεί. καὶ παράδειγμα τόδε	τοῦ	λόγου οὐκ ἐλάχιστόν ἐστι διὰ
[1, 57]	ἐπὶ τὴν γῆν αὐτοῦ, Ἀρχεστράτου	τοῦ	Λυκομήδους μετ' ἄλλων δέκα στρατηγοῦντος)
[1, 20]	τῶν ξυνειδότων σφίσιν Ἱππίᾳ μεμηνῦσθαι	τοῦ	μὲν ἀπέσχοντο ὡς προειδότος, βουλόμενοι
[1, 73]	ἐδρῶμεν, ἐπ' ὠφελίᾳ ἐκινδυνεύετο, ἧς	τοῦ	μὲν ἔργου μέρος μετέσχετε, τοῦ
[1, 132]	τὸν βάρβαρον ἔστησαν τὸ ἀνάθημα·	τοῦ	μέντοι Παυσανίου ἀδίκημα καὶ τότ'
[1, 100]	τῇ ἀντιπέρας Θρᾴκῃ ἐμπορίων καὶ	τοῦ	μετάλλου ἃ ἐνέμοντο. καὶ ναυσὶ
[1, 45]	κατὰ δύναμιν. προεῖπον δὲ ταῦτα	τοῦ	μὴ λύειν ἕνεκα τὰς σπονδάς.
[1, 76]	παρατυχὸν ἰσχύι τι κτήσασθαι προθεὶς	τοῦ	μὴ πλέον ἔχειν ἀπετράπετο. ἐπαινεῖσθαί
[1, 118]	χρόνου, ὄντες μὲν καὶ πρὸ	τοῦ	μὴ ταχεῖς ἰέναι ἐς τοὺς
[1, 23]	προύγραψα πρῶτον καὶ τὰς διαφοράς,	τοῦ	μή τινα ζητῆσαί ποτε ἐξ
[1, 97]	μεταξὺ τοῦδε τοῦ πολέμου καὶ	τοῦ	Μηδικοῦ, ἃ ἐγένετο πρός τε
[1, 95]	Παυσανίᾳ ἐνεῖδον, ἀπαλλαξείοντες δὲ καὶ	τοῦ	Μηδικοῦ πολέμου καὶ τοὺς Ἀθηναίους
[1, 77]	τοῦ κρείσσονος καταναγκάζεσθαι. ὑπὸ γοῦν	τοῦ	Μήδου δεινότερα τούτων πάσχοντες ἠνείχοντο,
[1, 98]	πολιορκίᾳ εἷλον καὶ ἠνδραπόδισαν, Κίμωνος	τοῦ	Μιλτιάδου στρατηγοῦντος. ἔπειτα Σκῦρον τὴν
[1, 100]	αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀμφότερα Ἀθηναῖοι Κίμωνος	τοῦ	Μιλτιάδου στρατηγοῦντος, καὶ εἷλον τριήρεις
[1, 8]	νῦν ἔτι θάπτουσιν. καταστάντος δὲ	τοῦ	Μίνω ναυτικοῦ πλωιμώτερα ἐγένετο παρ'
[1, 142]	ἔχομεν τοῦ κατὰ γῆν ἐκ	τοῦ	ναυτικοῦ ἐμπειρίας ἢ ἐκεῖνοι ἐκ
[1, 11]	ὑποδεέστερα ὄντα τῆς φήμης καὶ	τοῦ	νῦν περὶ αὐτῶν διὰ τοὺς
[1, 13]	πρῶτοι δὲ Κορίνθιοι λέγονται ἐγγύτατα	τοῦ	νῦν τρόπου μεταχειρίσαι τὰ περὶ
[1, 111]	Πηγάσ) παρέπλευσαν ἐς Σικυῶνα Περικλέους	τοῦ	Ξανθίππου στρατηγοῦντος, καὶ ἀποβάντες Σικυωνίων
[1, 48]	ἀνήγοντο ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν ἀπὸ	τοῦ	Ξειμερίου νυκτός, καὶ ἅμα ἕῳ
[1, 109]	ὕδωρ τάς τε ναῦς ἐπὶ	τοῦ	ξηροῦ ἐποίησε καὶ τῆς νήσου
[1, 143]	ἐκείνων πλευσούμεθα, καὶ οὐκέτι ἐκ	τοῦ	ὁμοίου ἔσται Πελοποννήσου τε μέρος
[1, 73]	βουλεύσησθε, καὶ ἅμα βουλόμενοι περὶ	τοῦ	παντὸς λόγου τοῦ ἐς ἡμᾶς
[1, 128]	πρῶτον ἐς βασιλέα κατέθετο καὶ	τοῦ	παντὸς πράγματος ἀρχὴν ἐποιήσατο· Βυζάντιον
[1, 72]	πόλεις ἐνεκάλουν, δηλῶσαι δὲ περὶ	τοῦ	παντὸς ὡς οὐ ταχέως αὐτοῖς
[1, 33]	καταθήσεσθε· ναυτικόν τε κεκτήμεθα πλὴν	τοῦ	παρ' ὑμῖν πλεῖστον. καὶ σκέψασθε·
[1, 22]	ἐν τῷ πολέμῳ οὐκ ἐκ	τοῦ	παρατυχόντος πυνθανόμενος ἠξίωσα γράφειν, οὐδ'
[1, 133]	τε ταῦτα ξυνομολογοῦντος καὶ περὶ	τοῦ	παρόντος οὐκ ἐῶντος ὀργίζεσθαι, ἀλλὰ
[1, 114]	καὶ Θριῶζε ἐσβαλόντες ἐδῄωσαν Πλειστοάνακτος	τοῦ	Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου, καὶ
[1, 107]	Νικομήδους τοῦ Κλεομβρότου ὑπὲρ Πλειστοάνακτος	τοῦ	Παυσανίου βασιλέως νέου ὄντος ἔτι
[1, 135]	ἐλαύνειν αὐτό. Τοῦ δὲ μηδισμοῦ	τοῦ	Παυσανίου οἱ Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις πέμψαντες
[1, 62]	πόλεως ἐπεποίηντο. στρατηγὸν μὲν οὖν	τοῦ	πεζοῦ παντὸς οἱ ξύμμαχοι ᾕρηντο
[1, 93]	κινοῦντες ἠπείγοντο. ἔπεισε δὲ καὶ	τοῦ	Πειραιῶς τὰ λοιπὰ ὁ Θεμιστοκλῆς
[1, 138]	αὐτῷ δουλώσειν, μάλιστα δὲ ἀπὸ	τοῦ	πεῖραν διδοὺς ξυνετὸς φαίνεσθαι. Ἦν
[1, 32]	μὴ ἐν ἀλλοτρίᾳ ξυμμαχίᾳ τῇ	τοῦ	πέλας γνώμῃ ξυγκινδυνεύειν, νῦν ἀβουλία
[1, 144]	καὶ ἄλλα ἔχω ἐς ἐλπίδα	τοῦ	περιέσεσθαι, ἢν ἐθέλητε ἀρχήν τε
[1, 77]	ἀρχὴν καὶ ὁπωσοῦν ἐλασσωθῶσιν, οὐ	τοῦ	πλέονος μὴ στερισκόμενοι χάριν ἔχουσιν,
[1, 49]	οὐ ῥᾳδίως ἀπελύοντο ὑπό τε	τοῦ	πλήθους καὶ ὄχλου τῶν νεῶν,
[1, 146]	τὰ γιγνόμενα ἦν καὶ πρόφασις	τοῦ	πολεμεῖν.
[1, 126]	σφίσιν ὅτι μεγίστη πρόφασις εἴη	τοῦ	πολεμεῖν, ἢν μή τι ἐσακούωσιν.
[1, 23]	ταῦτα γὰρ πάντα μετὰ τοῦδε	τοῦ	πολέμου ἅμα ξυνεπέθετο. ἤρξαντο δὲ
[1, 146]	καὶ διαφοραὶ ἐγένοντο ἀμφοτέροις πρὸ	τοῦ	πολέμου, ἀρξάμεναι εὐθὺς ἀπὸ τῶν
[1, 18]	πλείω ἐς τὴν τελευτὴν τοῦδε	τοῦ	πολέμου ἀφ' οὗ Λακεδαιμόνιοι τῇ
[1, 118]	ἀναχωρήσεως καὶ τῆς ἀρχῆς τοῦδε	τοῦ	πολέμου· ἐν οἷς οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 122]	~ὑπάρχουσι δὲ καὶ ἄλλαι ὁδοὶ	τοῦ	πολέμου ἡμῖν, ξυμμάχων τε ἀπόστασις,
[1, 97]	καὶ διαχειρίσει πραγμάτων μεταξὺ τοῦδε	τοῦ	πολέμου καὶ τοῦ Μηδικοῦ, ἃ
[1, 141]	τοῖς πέλας ἐπιτασσομένη. Τὰ δὲ	τοῦ	πολέμου καὶ τῶν ἑκατέροις ὑπαρχόντων
[1, 118]	Ποτειδεατικὰ καὶ ὅσα πρόφασις τοῦδε	τοῦ	πολέμου κατέστη. ταῦτα δὲ ξύμπαντα
[1, 23]	τὴν κρίσιν ἔσχεν. τούτου δὲ	τοῦ	πολέμου μῆκός τε μέγα προύβη,
[1, 24]	τὰ δὲ τελευταῖα πρὸ τοῦδε	τοῦ	πολέμου ὁ δῆμος αὐτῶν ἐξεδίωξε
[1, 13]	τριακόσια ἐς τὴν τελευτὴν τοῦδε	τοῦ	πολέμου ὅτε Ἀμεινοκλῆς Σαμίοις ἦλθεν.
[1, 55]	αἰτία δὲ αὕτη πρώτη ἐγένετο	τοῦ	πολέμου τοῖς Κορινθίοις ἐς τοὺς
[1, 42]	μάλιστα ἕπεται, καὶ τὸ μέλλον	τοῦ	πολέμου ᾧ φοβοῦντες ὑμᾶς Κερκυραῖοι
[1, 122]	βλάψασαν καταφρόνησιν κεχωρήκατε, ἣ ἐκ	τοῦ	πολλοὺς σφάλλειν τὸ ἐναντίον ὄνομα
[1, 128]	ἀναστήσαντές ποτε ἐκ τοῦ ἱεροῦ	τοῦ	Ποσειδῶνος {ἀπὸ Ταινάρου} τῶν Εἱλώτων
[1, 23]	αᾔ πυκνότεραι παρὰ τὰ ἐκ	τοῦ	πρὶν χρόνου μνημονευόμενα ξυνέβησαν, αὐχμοί
[1, 35]	πεισθῆτε ὠφελίαν, μάλιστα δὲ ἀπὸ	τοῦ	προφανοῦς δεξαμένους βοηθεῖν. πολλὰ δέ,
[1, 66]	ἀπέστησαν, καὶ ἐλθόντες σφίσιν ἀπὸ	τοῦ	προφανοῦς ἐμάχοντο μετὰ Ποτειδεατῶν. οὐ
[1, 54]	κατὰ σφᾶς ἐξενεχθέντα ὑπό τε	τοῦ	ῥοῦ καὶ ἀνέμου, ὃς γενόμενος
[1, 9]	τῳ ἱκανὸς τεκμηριῶσαι. καὶ ἐν	τοῦ	σκήπτρου ἅμα τῇ παραδόσει εἴρηκεν
[1, 49]	ἐς τὴν ἤπειρον καὶ μέχρι	τοῦ	στρατοπέδου πλεύσαντες αὐτῶν καὶ ἐπεκβάντες
[1, 137]	ἀποσαλεύσας ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ	τοῦ	στρατοπέδου ὕστερον ἀφικνεῖται ἐς Ἔφεσον.
[1, 73]	δυνάμεως κατὰ τάχος τῷ πλέονι	τοῦ	στρατοῦ ἀνεχώρησεν. ~τοιούτου μέντοι τούτου
[1, 105]	γῆν ἀπέβησαν καὶ ἐπολιόρκουν, Λεωκράτους	τοῦ	Στροίβου στρατηγοῦντος. ἔπειτα Πελοποννήσιοι ἀμύνειν
[1, 5]	ἀνδρῶν οὐ τῶν ἀδυναωτάτων κέρδους	τοῦ	σφετέρου αὐτῶν ἕνεκα καὶ τοῖς
[1, 4]	τῆς θαλάσσης ἐφ' ὅσον ἐδύνατο,	τοῦ	τὰς προσόδους μᾶλλον ἰέναι αὐτῷ.
[1, 87]	δὲ διαγνώμη αὕτη τῆς ἐκκλησίας,	τοῦ	τὰς σπονδὰς λελύσθαι, ἐγένετο ἐν
[1, 89]	ἀνοικοδομεῖν παρεσκευάζοντο καὶ τὰ τείχη·	τοῦ	τε γὰρ περιβόλου βραχέα εἱστήκει
[1, 123]	κατὰ πολλὰ ἐς τὸν πόλεμον,	τοῦ	τε θεοῦ χρήσαντος καὶ αὐτοῦ
[1, 90]	τῶν ξυμμάχων ἐξοτρυνόντων καὶ φοβουμένων	τοῦ	τε ναυτικοῦ αὐτῶν τὸ πλῆθος,
[1, 134]	τῇ διώξει, μετὰ δὲ τοῦτο	τοῦ	τε οἰκήματος τὸν ὄροφον ἀφεῖλον
[1, 104]	ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὸν Νεῖλον	τοῦ	τε ποταμοῦ κρατοῦντες καὶ τῆς
[1, 30]	ναῦς καὶ χρήματα παρέσχον Κορινθίοις.	τοῦ	τε χρόνου τὸν πλεῖστον μετὰ
[1, 93]	τῇ ἐκείνου γνώμῃ τὸ πάχος	τοῦ	τείχους ὅπερ νῦν ἔτι δῆλόν
[1, 76]	καὶ ὠφελίας, οὐδ' αὖ πρῶτοι	τοῦ	τοιούτου ὑπάρξαντες, ἀλλ' αἰεὶ καθεστῶτος
[1, 113]	χωρία ταῦτα πολέμια ὄντα, Τολμίδου	τοῦ	Τολμαίου στρατηγοῦντος. καὶ Ξαιρώνειαν ἑλόντες
[1, 108]	καὶ Πελοπόννησον περιέπλευσαν Ἀθηναῖοι Τολμίδου	τοῦ	Τολμαίου στρατηγοῦντος, καὶ τὸ νεώριον
[1, 103]	χρηστήριον τοῖς Λακεδαιμονίοις Πυθικὸν πρὸ	τοῦ,	τὸν ἱκέτην τοῦ Διὸς τοῦ
[1, 132]	Λακεδαιμόνιοι ἐξεκόλαψαν εὐθὺς τότε ἀπὸ	τοῦ	τρίποδος τοῦτο καὶ ἐπέγραψαν ὀνομαστὶ
[1, 13]	Περσῶν πρώτου βασιλεύοντος καὶ Καμβύσου	τοῦ	υἱέος αὐτοῦ, τῆς τε καθ'
[1, 34]	γὰρ ἐλαχίστας τὰς μεταμελείας ἐκ	τοῦ	χαρίζεσθαι τοῖς ἐναντίοις λαμβάνων ἀσφαλέστατος
[1, 24]	ἄλλου Δωρικοῦ γένους. προελθόντος δὲ	τοῦ	χρόνου ἐγένετο ἡ τῶν Ἐπιδαμνίων
[1, 118]	βραχύ, ἡσύχαζόν τε τὸ πλέον	τοῦ	χρόνου, ὄντες μὲν καὶ πρὸ
[1, 32]	οὐδενός πω ἐν τῷ πρὸ	τοῦ	χρόνῳ ἑκούσιοι γενόμενοι νῦν ἄλλων
[1, 61]	ἐπὶ Στρέψαν καὶ πειράσαντες πρῶτον	τοῦ	χωρίου καὶ οὐχ ἑλόντες ἐπορεύοντο

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005