Livre, Chap. |
[1, 51] |
νύξ)
ἐφοβήθησαν
μὴ
πολέμιαι
ὦσιν,
|
ἔπειτα |
δὲ
ἔγνωσαν·
καὶ
ὡρμίσαντο.
~Τῇ |
[1, 98] |
ξυμμαχὶς
παρὰ
τὸ
καθεστηκὸς
ἐδουλώθη,
|
ἔπειτα |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὡς |
[1, 61] |
αὐτοὶ
τὴν
Πύδναν
ἐπολιόρκησαν
μέν,
|
ἔπειτα |
δὲ
ξύμβασιν
ποιησάμενοι
καὶ
ξυμμαχίαν |
[1, 32] |
μή,
ὅτι
γε
οὐκ
ἐπιζήμια,
|
ἔπειτα |
δὲ
ὡς
καὶ
τὴν
χάριν |
[1, 131] |
ἐφόροις
τὸν
βασιλέα
δρᾶσαι
τοῦτο)
|
ἔπειτα |
διαπραξάμενος
ὕστερον
ἐξῆλθε
καὶ
καθίστησιν |
[1, 18] |
μὲν
χρόνον
ξυνέμεινεν
ἡ
ὁμαιχμία,
|
ἔπειτα |
διενεχθέντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
Ἀθηναῖοι |
[1, 134] |
Καιάδαν
{οὗπερ
τοὺς
κακούργους}
ἐσβάλλειν·
|
ἔπειτα |
ἔδοξε
πλησίον
που
κατορύξαι.
ὁ |
[1, 130] |
ἃ
τῇ
γνώμῃ
μειζόνως
ἐς
|
ἔπειτα |
ἔμελλε
πράξειν.
δυσπρόσοδόν
τε
αὑτὸν |
[1, 75] |
τόδε,
μάλιστα
μὲν
ὑπὸ
δέους,
|
ἔπειτα |
καὶ
τιμῆς,
ὕστερον
καὶ
ὠφελίας. |
[1, 123] |
ξυμφέρει
αἰτιᾶσθαι;
περὶ
δὲ
τῶν
|
ἔπειτα |
μελλόντων
τοῖς
παροῦσι
βοηθοῦντας
χρὴ |
[1, 121] |
πλήθει
προύχοντας
καὶ
ἐμπειρίᾳ
πολεμικῇ,
|
ἔπειτα |
ὁμοίως
πάντας
ἐς
τὰ
παραγγελλόμενα |
[1, 105] |
ἐπολιόρκουν,
Λεωκράτους
τοῦ
Στροίβου
στρατηγοῦντος.
|
ἔπειτα |
Πελοποννήσιοι
ἀμύνειν
βουλόμενοι
Αἰγινήταις
ἐς |
[1, 33] |
ἑτέρους
βλάπτουσι
τὴν
ἐπικουρίαν
ποιήσεσθε,
|
ἔπειτα |
περὶ
τῶν
μεγίστων
κινδυνεύοντας
δεξάμενοι |
[1, 10] |
δυνάμεως
προελθόντος
πολλοῦ
χρόνου
τοῖς
|
ἔπειτα |
πρὸς
τὸ
κλέος
αὐτῶν
εἶναι |
[1, 98] |
ἠνδραπόδισαν,
Κίμωνος
τοῦ
Μιλτιάδου
στρατηγοῦντος.
|
ἔπειτα |
Σκῦρον
τὴν
ἐν
τῷ
Αἰγαίῳ |
[1, 115] |
ἐπανέστησαν
καὶ
ἐκράτησαν
τῶν
πλείστων,
|
ἔπειτα |
τοὺς
ὁμήρους
ἐκκλέψαντες
ἐκ
Λήμνου |
[1, 141] |
ἐν
κοινῷ
χρήματά
ἐστιν
αὐτοῖς,
|
ἔπειτα |
χρονίων
πολέμων
καὶ
διαποντίων
ἄπειροι |
[1, 108] |
φόρον
τε
ταξάμενοι
ἐς
τὸν
|
ἔπειτα |
χρόνον.
καὶ
Πελοπόννησον
περιέπλευσαν
Ἀθηναῖοι |