Livre, Chap. |
[1, 129] |
ἀνδρῶν
οὕς
μοι
πέραν
θαλάσσης
|
ἐκ |
Βυζαντίου
ἔσωσας
κείσεταί
σοι
εὐεργεσία |
[1, 2] |
τὰ
ἄλλα
μὴ
ὁμοίως
αὐξηθῆναι·
|
ἐκ |
γὰρ
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος
οἱ |
[1, 117] |
αἱ
μετὰ
Τληπολέμου
καὶ
Ἀντικλέους,
|
ἐκ |
δὲ
Ξίου
καὶ
Λέσβου
τριάκοντα. |
[1, 1] |
διὰ
χρόνου
πλῆθος
ἀδύνατα
ἦν,
|
ἐκ |
δὲ
τεκμηρίων
ὧν
ἐπὶ
μακρότατον |
[1, 110] |
τῆς
Αἰγύπτου,
προδοσίᾳ
ληφθεὶς
ἀνεσταυρώθη.
|
ἐκ |
δὲ
τῶν
Ἀθηνῶν
καὶ
τῆς |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὰ
ἑτοῖμα
μᾶλλον
τρέπονται.
|
~ἐκ |
δὲ
τῶν
εἰρημένων
τεκμηρίων
ὅμως |
[1, 116] |
τρισὶ
τείχεσι
τὴν
πόλιν
καὶ
|
ἐκ |
θαλάσσης
ἅμα.
Περικλῆς
δὲ
λαβὼν |
[1, 64] |
ἡ
Ποτείδαια
ἀμφοτέρωθεν
ἐπολιορκεῖτο
καὶ
|
ἐκ |
θαλάσσης
ναυσὶν
ἅμα
ἐφορμούσαις.
~Ἀριστεὺς |
[1, 110] |
τε
γῆς
ἐπιπεσόντες
πεζοὶ
καὶ
|
ἐκ |
θαλάσσης
Φοινίκων
ναυτικὸν
διέφθειραν
τὰς |
[1, 81] |
ἐστὶ
πολλὴ
ἧς
ἄρχουσι,
καὶ
|
ἐκ |
θαλάσσης
ὧν
δέονται
ἐπάξονται.
εἰ |
[1, 25] |
τόν
τε
οἰκιστὴν
ἀποδεικνύντες
σφῶν
|
ἐκ |
Κορίνθου
ὄντα
καὶ
τὸ
χρηστήριον |
[1, 60] |
αὐτοῦ
οὐχ
ἥκιστα
οἱ
πλεῖστοι
|
ἐκ |
Κορίνθου
στρατιῶται
ἐθελονταὶ
ξυνέσποντο·
ἦν |
[1, 128] |
τῇ
προτέρᾳ
παρουσίᾳ
μετὰ
τὴν
|
ἐκ |
Κύπρου
ἀναχώρησιν
(εἶχον
δὲ
Μῆδοι |
[1, 139] |
δὲ
ἀφικομένων
τῶν
τελευταίων
πρέσβεων
|
ἐκ |
Λακεδαίμονος,
Ῥαμφίου
τε
καὶ
Μελησίππου |
[1, 94] |
ἀναχώρησιν.
~Παυσανίας
δὲ
ὁ
Κλεομβρότου
|
ἐκ |
Λακεδαίμονος
στρατηγὸς
τῶν
Ἑλλήνων
ἐξεπέμφθη |
[1, 115] |
πλείστων,
ἔπειτα
τοὺς
ὁμήρους
ἐκκλέψαντες
|
ἐκ |
Λήμνου
τοὺς
αὑτῶν
ἀπέστησαν,
καὶ |
[1, 104] |
Λιβύων
τῶν
πρὸς
Αἰγύπτῳ,
ὁρμώμενος
|
ἐκ |
Μαρείας
τῆς
ὑπὲρ
Φάρου
πόλεως |
[1, 120] |
ἀδικοῖντο,
ἡσυχάζειν,
ἀγαθῶν
δὲ
ἀδικουμένους
|
ἐκ |
μὲν
εἰρήνης
πολεμεῖν,
εὖ
δὲ |
[1, 18] |
ὧν
ἴσμεν
χρόνον
στασιάσασα
ὅμως
|
ἐκ |
παλαιτάτου
καὶ
ηὐνομήθη
καὶ
αἰεὶ |
[1, 120] |
προσκοπεῖν,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
ἄλλοις
|
ἐκ |
πάντων
προτιμῶνται.
ἡμῶν
δὲ
ὅσοι |
[1, 142] |
καὶ
οὐκ
ἐνδέχεται,
ὅταν
τύχῃ,
|
ἐκ |
παρέργου
μελετᾶσθαι,
ἀλλὰ
μᾶλλον
μηδὲν |
[1, 136] |
~ὁ
δὲ
Θεμιστοκλῆς
προαισθόμενος
φεύγει
|
ἐκ |
Πελοποννήσου
ἐς
Κέρκυραν,
ὢν
αὐτῶν |
[1, 103] |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἐφ'
ᾧ
ἐξίασιν
|
ἐκ |
Πελοποννήσου
ὑπόσπονδοι
καὶ
μηδέποτε
ἐπιβήσονται |
[1, 69] |
τε
γὰρ
Μῆδον
αὐτοὶ
ἴσμεν
|
ἐκ |
περάτων
γῆς
πρότερον
ἐπὶ
τὴν |
[1, 124] |
αὐτοῦ
διὰ
πλείονος
εἰρήνης
ἐπιθυμήσαντες·
|
ἐκ |
πολέμου
μὲν
γὰρ
εἰρήνη
μᾶλλον |
[1, 120] |
εἰρήνης
πολεμεῖν,
εὖ
δὲ
παρασχὸν
|
ἐκ |
πολέμου
πάλιν
ξυμβῆναι,
καὶ
μήτε |
[1, 58] |
δέῃ,
ἐπειδὴ
ἔκ
τε
Ἀθηνῶν
|
ἐκ |
πολλοῦ
πράσσοντες
οὐδὲν
ηὕροντο
ἐπιτήδειον, |
[1, 68] |
ἥκιστα
τοῖς
ἡμετέροις
ξυμμάχοις,
καὶ
|
ἐκ |
πολλοῦ
προπαρεσκευασμένους,
εἴ
ποτε
ἄρα |
[1, 137] |
εὐεργεσία
ὀφείλεται
(γράψας
τήν
τε
|
ἐκ |
Σαλαμῖνος
προάγγελσιν
τῆς
ἀναχωρήσεως
καὶ |
[1, 102] |
εἷλον
τὸ
χωρίον.
καὶ
διαφορὰ
|
ἐκ |
ταύτης
τῆς
στρατείας
πρῶτον
Λακεδαιμονίοις |
[1, 18] |
τε
Ἀθηναίων
τύραννοι
καὶ
οἱ
|
ἐκ |
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος
ἐπὶ
πολὺ |
[1, 35] |
τὰς
ναῦς
καὶ
προσέτι
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος
καὶ
οὐχ |
[1, 9] |
πρῶτον
πλήθει
χρημάτων,
ἃ
ἦλθεν
|
ἐκ |
τῆς
Ἀσίας
ἔχων
ἐς
ἀνθρώπους |
[1, 49] |
εἴκοσι
νεῶν
ἀπὸ
ἐλάσσονος
πλήθους
|
ἐκ |
τῆς
διώξεως
οὐ
παρουσῶν.
οἱ |
[1, 18] |
δὲ
τὴν
τῶν
τυράννων
κατάλυσιν
|
ἐκ |
τῆς
Ἑλλάδος
οὐ
πολλοῖς
ἔτεσιν |
[1, 27] |
πόλιν,
Κορίνθιοι
δ'
ὡς
αὐτοῖς
|
ἐκ |
τῆς
Ἐπιδάμνου
ἦλθον
ἄγγελοι
ὅτι |
[1, 114] |
κατὰ
τάχος
ἐκόμιζε
τὴν
στρατιὰν
|
ἐκ |
τῆς
Εὐβοίας.
καὶ
μετὰ
τοῦτο |
[1, 89] |
οἷς
ηὐξήθησαν.
ἐπειδὴ
Μῆδοι
ἀνεχώρησαν
|
ἐκ |
τῆς
Εὐρώπης
νικηθέντες
καὶ
ναυσὶ |
[1, 4] |
τε
λῃστικόν,
ὡς
εἰκός,
καθῄρει
|
ἐκ |
τῆς
θαλάσσης
ἐφ'
ὅσον
ἐδύνατο, |
[1, 61] |
καὶ
ὁ
Ἀριστεὺς
παρεληλυθώς,
ἀπανίστανται
|
ἐκ |
τῆς
Μακεδονίας,
καὶ
ἀφικόμενοι
ἐς |
[1, 109] |
τοὺς
ξυμμάχους
μάχῃ
ἐκράτησε
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
Μέμφιδος
ἐξήλασε
τοὺς
Ἕλληνας |
[1, 24] |
κατὰ
δὴ
τὸν
παλαιὸν
νόμον
|
ἐκ |
τῆς
μητροπόλεως
κατακληθείς.
ξυνῴκισαν
δὲ |
[1, 137] |
δὲ
ἀσφάλειαν
εἶναι
μηδένα
ἐκβῆναι
|
ἐκ |
τῆς
νεὼς
μέχρι
πλοῦς
γένηται· |
[1, 113] |
ἐν
Κορωνείᾳ
ἐπιτίθενται
οἵ
τε
|
ἐκ |
τῆς
Ὀρχομενοῦ
φυγάδες
Βοιωτῶν
καὶ |
[1, 64] |
ἐπεξῄει
ἐς
μάχην,
ἀπετείχισε
τὸ
|
ἐκ |
τῆς
Παλλήνης
{τεῖχος}
καὶ
οὕτως |
[1, 105] |
στράτευμα
οὐκ
ἐκίνησαν,
τῶν
δ'
|
ἐκ |
τῆς
πόλεως
ὑπολοίπων
οἵ
τε |
[1, 116] |
αὐτοὺς
πλέουσιν·
ᾤχετο
γὰρ
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
Σάμου
πέντε
ναυσὶ
Στησαγόρας |
[1, 35] |
ἀλλ'
ἢ
κἀκείνων
κωλύειν
τοὺς
|
ἐκ |
τῆς
ὑμετέρας
μισθοφόρους
ἢ
καὶ |
[1, 3] |
ἄλλους
ἢ
τοὺς
μετ'
Ἀχιλλέως
|
ἐκ |
τῆς
Φθιώτιδος,
οἵπερ
καὶ
πρῶτοι |
[1, 89] |
κοινόν,
ἐπειδὴ
αὐτοῖς
οἱ
βάρβαροι
|
ἐκ |
τῆς
χώρας
ἀπῆλθον,
διεκομίζοντο
εὐθὺς |
[1, 90] |
τεῖχος
ἱκανὸν
ἄρωσιν
ὥστε
ἀπομάχεσθαι
|
ἐκ |
τοῦ
ἀναγκαιοτάτου
ὕψους·
τειχίζειν
δὲ |
[1, 39] |
γε
οὐ
τὸν
προύχοντα
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
ἀσφαλοῦς
προκαλούμενον
λέγειν
τι |
[1, 51] |
δὲ
Κερκυραίοις
ἐπέπλεον
γὰρ
μᾶλλον
|
ἐκ |
τοῦ
ἀφανοῦς
οὐχ
ἑωρῶντο,
καὶ |
[1, 131] |
αὐτῶν
τοιαῦτα
ἐφαίνετο
ποιῶν,
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
Βυζαντίου
βίᾳ
ὑπ'
Ἀθηναίων |
[1, 130] |
ἀλλὰ
σκευάς
τε
Μηδικὰς
ἐνδυόμενος
|
ἐκ |
τοῦ
Βυζαντίου
ἐξῄει
καὶ
διὰ |
[1, 2] |
μᾶλλον
ἐπεβουλεύοντο.
τὴν
γοῦν
Ἀττικὴν
|
ἐκ |
τοῦ
ἐπὶ
πλεῖστον
διὰ
τὸ |
[1, 76] |
τι
μετριάζομεν·
ἡμῖν
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
ἐπιεικοῦς
ἀδοξία
τὸ
πλέον |
[1, 34] |
παράγεσθαι
ὑπ'
αὐτῶν
δεομένοις
τε
|
ἐκ |
τοῦ
εὐθέος
μὴ
ὑπουργεῖν·
ὁ |
[1, 133] |
οὐκ
ἐῶντος
ὀργίζεσθαι,
ἀλλὰ
πίστιν
|
ἐκ |
τοῦ
ἱεροῦ
διδόντος
τῆς
ἀναστάσεως |
[1, 134] |
ἐν
τῷ
οἰκήματι,
αἰσθόμενοι
ἐξάγουσιν
|
ἐκ |
τοῦ
ἱεροῦ
ἔτι
ἔμπνουν
ὄντα, |
[1, 128] |
οἱ
γὰρ
Λακεδαιμόνιοι
ἀναστήσαντές
ποτε
|
ἐκ |
τοῦ
ἱεροῦ
τοῦ
Ποσειδῶνος
{ἀπὸ |
[1, 64] |
Καλλίας
ὁ
στρατηγός.
~τὸ
δὲ
|
ἐκ |
τοῦ
ἰσθμοῦ
{τεῖχος}
εὐθὺς
οἱ |
[1, 142] |
τοῦ
ναυτικοῦ
ἐμπειρίας
ἢ
ἐκεῖνοι
|
ἐκ |
τοῦ
κατ'
ἤπειρον
ἐς
τὰ |
[1, 142] |
ἡμεῖς
ἔχομεν
τοῦ
κατὰ
γῆν
|
ἐκ |
τοῦ
ναυτικοῦ
ἐμπειρίας
ἢ
ἐκεῖνοι |
[1, 143] |
τὴν
ἐκείνων
πλευσούμεθα,
καὶ
οὐκέτι
|
ἐκ |
τοῦ
ὁμοίου
ἔσται
Πελοποννήσου
τε |
[1, 22] |
πραχθέντων
ἐν
τῷ
πολέμῳ
οὐκ
|
ἐκ |
τοῦ
παρατυχόντος
πυνθανόμενος
ἠξίωσα
γράφειν, |
[1, 122] |
δὴ
βλάψασαν
καταφρόνησιν
κεχωρήκατε,
ἣ
|
ἐκ |
τοῦ
πολλοὺς
σφάλλειν
τὸ
ἐναντίον |
[1, 23] |
ἐκλείψεις,
αᾔ
πυκνότεραι
παρὰ
τὰ
|
ἐκ |
τοῦ
πρὶν
χρόνου
μνημονευόμενα
ξυνέβησαν, |
[1, 34] |
ὁ
γὰρ
ἐλαχίστας
τὰς
μεταμελείας
|
ἐκ |
τοῦ
χαρίζεσθαι
τοῖς
ἐναντίοις
λαμβάνων |
[1, 126] |
Ἀθηναῖοι
αἰσθόμενοι
ἐβοήθησάν
τε
πανδημεὶ
|
ἐκ |
τῶν
ἀγρῶν
ἐπ'
αὐτοὺς
καὶ |
[1, 52] |
ἑκόντες
ὁρῶντες
προσγεγενημένας
τε
ναῦς
|
ἐκ |
τῶν
Ἀθηνῶν
ἀκραιφνεῖς
καὶ
σφίσι |
[1, 51] |
Λευκίμμῃ
αἱ
εἴκοσι
νῆες
αἱ
|
ἐκ |
τῶν
Ἀθηνῶν
αὗται,
ὧν
ἦρχε |
[1, 116] |
Ἀθηναῖοι.
ὕστερον
δὲ
αὐτοῖς
ἐβοήθησαν
|
ἐκ |
τῶν
Ἀθηνῶν
νῆες
τεσσαράκοντα
καὶ |
[1, 117] |
πάλιν
ταῖς
ναυσὶ
κατεκλῄσθησαν.
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
Ἀθηνῶν
ὕστερον
προσεβοήθησαν
τεσσαράκοντα |
[1, 21] |
μυθῶδες
ἐκνενικηκότα,
ηὑρῆσθαι
δὲ
ἡγησάμενος
|
ἐκ |
τῶν
ἐπιφανεστάτων
σημείων
ὡς
παλαιὰ |
[1, 90] |
ἀπὸ
ἐχυροῦ
ποθέν,
ὥσπερ
νῦν
|
ἐκ |
τῶν
Θηβῶν,
ὁρμᾶσθαι·
τήν
τε |
[1, 80] |
ἐν
κοινῷ
ἔχομεν
οὔτε
ἑτοίμως
|
ἐκ |
τῶν
ἰδίων
φέρομεν.
~τάχ'
ἄν |
[1, 141] |
πολεμεῖν,
τὸ
μὲν
πιστὸν
ἔχοντες
|
ἐκ |
τῶν
κινδύνων
κἂν
περιγενέσθαι,
τὸ |
[1, 72] |
ἦσαν,
νομίζοντες
μᾶλλον
ἂν
αὐτοὺς
|
ἐκ |
τῶν
λόγων
πρὸς
τὸ
ἡσυχάζειν |
[1, 105] |
νικήσαντες.
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐκβοηθήσαντες
|
ἐκ |
τῶν
Μεγάρων
τούς
τε
τὸ |
[1, 8] |
ἐγένετο
παρ'
ἀλλήλους
(οἱ
γὰρ
|
ἐκ |
τῶν
νήσων
κακοῦργοι
ἀνέστησαν
ὑπ' |
[1, 20] |
καὶ
παραχρῆμα
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων
|
ἐκ |
τῶν
ξυνειδότων
σφίσιν
Ἱππίᾳ
μεμηνῦσθαι |
[1, 111] |
ἐκράτουν
ὅσα
μὴ
προϊόντες
πολὺ
|
ἐκ |
τῶν
ὅπλων
(οἱ
γὰρ
ἱππῆς |
[1, 135] |
καὶ
τὸν
Θεμιστοκλέα,
ὡς
ηὕρισκον
|
ἐκ |
τῶν
περὶ
Παυσανίαν
ἐλέγχων,
ἠξίουν |
[1, 123] |
χρὴ
ἐπιταλαιπωρεῖν
(πάτριον
γὰρ
ὑμῖν
|
ἐκ |
τῶν
πόνων
τὰς
ἀρετὰς
κτᾶσθαι) |
[1, 54] |
ἦλθον
οἱ
Ἀθηναῖοι,
οὐκ
ἀντεπέπλεον
|
ἐκ |
τῶν
Συβότων,
διὰ
ταῦτα
τροπαῖον |