Livre, Chap. |
[1, 126] |
ἄγος
ἐλαύνειν
τῆς
θεοῦ·
τὸ
|
δὲ |
ἄγος
ἦν
τοιόνδε.
Κύλων
ἦν |
[1, 120] |
εἰ
μὴ
ἀδικοῖντο,
ἡσυχάζειν,
ἀγαθῶν
|
δὲ |
ἀδικουμένους
ἐκ
μὲν
εἰρήνης
πολεμεῖν, |
[1, 126] |
γιγνώσκειν
ἐπεχείρησε
τῷ
ἔργῳ.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
αἰσθόμενοι
ἐβοήθησάν
τε
πανδημεὶ |
[1, 106] |
καὶ
οὐκ
ἦν
ἔξοδος.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
γνόντες
κατὰ
πρόσωπόν
τε |
[1, 95] |
ἐπιτρέπειν,
ἤν
που
βιάζηται.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
ἐδέξαντό
τε
τοὺς
λόγους |
[1, 89] |
τοὺς
ἀπὸ
Πελοποννήσου
ξυμμάχους,
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
καὶ
οἱ
ἀπὸ
Ἰωνίας |
[1, 145] |
μὲν
Περικλῆς
τοιαῦτα
εἶπεν,
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
νομίσαντες
ἄριστα
σφίσι
παραινεῖν |
[1, 49] |
τῆς
διώξεως
οὐ
παρουσῶν.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
ὁρῶντες
τοὺς
Κερκυραίους
πιεζομένους |
[1, 139] |
μηδὲ
τῇ
Ἀττικῇ
ἀγορᾷ.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
οὔτε
τἆλλα
ὑπήκουον
οὔτε |
[1, 105] |
ἀπ'
Αἰγίνης
ἀναστήσεσθαι
αὐτούς.
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
τὸ
μὲν
πρὸς
Αἰγίνῃ |
[1, 53] |
τε
αὐτοὺς
καὶ
ἀποκτεῖναι,
οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
τοιάδε
ἀπεκρίναντο.
οὔτε
ἄρχομεν |
[1, 6] |
ὁμοίων
διαιτημάτων.
Ἐν
τοῖς
πρῶτοι
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι
τόν
τε
σίδηρον
κατέθεντο |
[1, 135] |
ὡς
ἀντὶ
Παυσανίου
ἀνέθεσαν.
~οἱ
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι,
ὡς
καὶ
τοῦ
θεοῦ |
[1, 66] |
ἐν
αὐτῇ
ὄντας
ἐπολιόρκουν,
τοῖς
|
δὲ |
Ἀθηναίοις
ἐς
τοὺς
Πελοποννησίους
ὅτι |
[1, 72] |
μὲν
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
τῶν
|
δὲ |
Ἀθηναίων
ἔτυχε
γὰρ
πρεσβεία
πρότερον |
[1, 117] |
Ἅγνωνος
καὶ
Φορμίωνος
νῆες,
εἴκοσι
|
δὲ |
αἱ
μετὰ
Τληπολέμου
καὶ
Ἀντικλέους, |
[1, 116] |
ἦσαν
αἱ
εἴκοσι
στρατιώτιδες
(ἔτυχον
|
δὲ |
αἱ
πᾶσαι
ἀπὸ
Μιλήτου
πλέουσαι) |
[1, 95] |
οἱ
ξύμμαχοι
τὴν
ἡγεμονίαν.
οἱ
|
δὲ |
αἰσθόμενοι
ἀπῆλθον,
καὶ
ἄλλους
οὐκέτι |
[1, 90] |
οἱ
δυνατοὶ
τῶν
Περσῶν.
~Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
αἰσθόμενοι
τὸ
μέλλον
ἦλθον
πρεσβείᾳ, |
[1, 38] |
εἶξαι
τῇ
ἡμετέρᾳ
ὀργῇ,
ἡμῖν
|
δὲ |
αἰσχρὸν
βιάσασθαι
τὴν
τούτων
μετριότητα· |
[1, 91] |
θαυμάζειν
ὡς
οὔπω
πάρεισιν.
~οἱ
|
δὲ |
ἀκούοντες
τῷ
μὲν
Θεμιστοκλεῖ
ἐπείθοντο |
[1, 44] |
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
ἀκούσαντες
ἀμφοτέρων,
γενομένης
καὶ
δὶς |
[1, 137] |
ἂν
τῆς
ψυχῆς
ἀποστερῆσαι.
~ὁ
|
δὲ |
ἀκούσας
ἀνίστησί
τε
αὐτὸν
μετὰ |
[1, 105] |
καὶ
Ἐπιδαυρίων
ἐπικούρους
διεβίβασαν,
τὰ
|
δὲ |
ἄκρα
τῆς
Γερανείας
κατέλαβον
καὶ |
[1, 134] |
μὴ
τὰ
πρασσόμενα
διακωλύειν.
~ἀκούσαντες
|
δὲ |
ἀκριβῶς
τότε
μὲν
ἀπῆλθον
οἱ |
[1, 69] |
ὁ
δυνάμενος
μὲν
παῦσαι
περιορῶν
|
δὲ |
ἀληθέστερον
αὐτὸ
δρᾷ,
εἴπερ
καὶ |
[1, 3] |
ἡ
ἐπίκλησις
αὕτη,
κατὰ
ἔθνη
|
δὲ |
ἄλλα
τε
καὶ
τὸ
Πελασγικὸν |
[1, 112] |
ἐν
τοῖς
ἕλεσι
βασιλέως,
αἱ
|
δὲ |
ἄλλαι
Κίτιον
ἐπολιόρκουν.
Κίμωνος
δὲ |
[1, 99] |
ἄλλων
ὡς
ἑκάστῃ
ξυνέβη.
~αἰτίαι
|
δὲ |
ἄλλαι
τε
ἦσαν
τῶν
ἀποστάσεων |
[1, 81] |
τὴν
γῆν
δῃοῦν
ἐπιφοιτῶντες.
τοῖς
|
δὲ |
ἄλλη
γῆ
ἐστὶ
πολλὴ
ἧς |
[1, 48] |
Κερκυραίων
αἱ
Ἀττικαὶ
νῆες,
τὸ
|
δὲ |
ἄλλο
αὐτοὶ
ἐπεῖχον
τρία
τέλη |
[1, 62] |
ἐπεξῆλθον
διώκοντες
ἐπὶ
πολύ·
τὸ
|
δὲ |
ἄλλο
στρατόπεδον
Ποτειδεατῶν
καὶ
Πελοποννησίων |
[1, 16] |
ἐς
ξυμμαχίαν
ἑκατέρων
διέστη.
~ἐπεγένετο
|
δὲ |
ἄλλοις
τε
ἄλλοθι
κωλύματα
μὴ |
[1, 34] |
πάσχουσα
τιμᾷ
τὴν
μητρόπολιν,
ἀδικουμένη
|
δὲ |
ἀλλοτριοῦται·
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
τῷ |
[1, 91] |
ἐπείθοντο
διὰ
φιλίαν
αὐτοῦ,
τῶν
|
δὲ |
ἄλλων
ἀφικνουμένων
καὶ
σαφῶς
κατηγορούντων |
[1, 84] |
μετέχει,
αἰσχύνης
δὲ
εὐψυχία,
εὔβουλοι
|
δὲ |
ἀμαθέστερον
τῶν
νόμων
τῆς
ὑπεροψίας |
[1, 144] |
πολέμου
δὲ
οὐκ
ἄρξομεν,
ἀρχομένους
|
δὲ |
ἀμυνούμεθα.
ταῦτα
γὰρ
δίκαια
καὶ |
[1, 100] |
τότε
καλουμένας
Ἐννέα
ὁδούς,
νῦν
|
δὲ |
Ἀμφίπολιν,
τῶν
μὲν
Ἐννέα
ὁδῶν |
[1, 71] |
ἀκίνητα
νόμιμα
ἄριστα,
πρὸς
πολλὰ
|
δὲ |
ἀναγκαζομένοις
ἰέναι
πολλῆς
καὶ
τῆς |
[1, 62] |
εἴργωσι
τοὺς
ἐκεῖθεν
ἐπιβοηθεῖν,
αὐτοὶ
|
δὲ |
ἀναστήσαντες
τὸ
στρατόπεδον
ἐχώρουν
ἐπὶ |
[1, 115] |
Σαμίων
πεντήκοντα
μὲν
παῖδας,
ἴσους
|
δὲ |
ἄνδρας,
καὶ
κατέθεντο
ἐς
Λῆμνον, |
[1, 80] |
τε
ἐφ'
ἕκαστα
ἐλθεῖν·
πρὸς
|
δὲ |
ἄνδρας
οἲ
γῆν
τε
ἑκὰς |
[1, 118] |
εἰ
πολεμοῦσιν
ἄμεινον
ἔσται·
ὁ
|
δὲ |
ἀνεῖλεν
αὐτοῖς,
ὡς
λέγεται,
κατὰ |
[1, 75] |
ἀποστάσεις
πρὸς
ὑμᾶς
ἐγίγνοντο.
πᾶσι
|
δὲ |
ἀνεπίφθονον
τὰ
ξυμφέροντα
τῶν
μεγίστων |
[1, 40] |
εἰ
χρὴ
αὐτοῖς
ἀμύνειν,
φανερῶς
|
δὲ |
ἀντείπομεν
τοὺς
προσήκοντας
ξυμμάχους
αὐτόν |
[1, 28] |
πολιορκεῖσθαι,
αὐτοὺς
δὲ
δικάζεσθαι.
Κερκυραῖοι
|
δὲ |
ἀντέλεγον,
ἢν
καὶ
ἐκεῖνοι
τοὺς |
[1, 115] |
αὐτοὶ
τὴν
γῆν
ἔσχον.
~ἀναχωρήσαντες
|
δὲ |
ἀπ'
Εὐβοίας
οὐ
πολλῷ
ὕστερον |
[1, 74] |
ἔτι
σῶοι,
οὐ
παρεγένεσθε)
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἀπό
τε
τῆς
οὐκ
οὔσης |
[1, 35] |
ἀπὸ
τῶν
ὑμετέρων
ὑπηκόων,
ἡμᾶς
|
δὲ |
ἀπὸ
τῆς
προκειμένης
τε
ξυμμαχίας |
[1, 138] |
ἣν
ὑπετίθει
αὐτῷ
δουλώσειν,
μάλιστα
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦ
πεῖραν
διδοὺς
ξυνετὸς |
[1, 35] |
ὅτι
ἂν
πεισθῆτε
ὠφελίαν,
μάλιστα
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦ
προφανοῦς
δεξαμένους
βοηθεῖν. |
[1, 128] |
ἐφιέμενος
τῆς
Ἑλληνικῆς
ἀρχῆς.
εὐεργεσίαν
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦδε
πρῶτον
ἐς
βασιλέα |
[1, 112] |
δὲ
ἄλλαι
Κίτιον
ἐπολιόρκουν.
Κίμωνος
|
δὲ |
ἀποθανόντος
καὶ
λιμοῦ
γενομένου
ἀπεχώρησαν |
[1, 107] |
ἐγένοντο
τετρακισχίλιοι
καὶ
μύριοι.
νομίσαντες
|
δὲ |
ἀπορεῖν
ὅπῃ
διέλθωσιν
ἐπεστράτευσαν
αὐτοῖς, |
[1, 98] |
χρόνῳ
ξυνέβησαν
καθ'
ὁμολογίαν.
Ναξίοις
|
δὲ |
ἀποστᾶσι
μετὰ
ταῦτα
ἐπολέμησαν
καὶ |
[1, 65] |
θαλάσσης
ναυσὶν
ἅμα
ἐφορμούσαις.
~Ἀριστεὺς
|
δὲ |
ἀποτειχισθείσης
αὐτῆς
καὶ
ἐλπίδα
οὐδεμίαν |
[1, 79] |
πολεμητέα
εἶναι
ἐν
τάχει·
παρελθὼν
|
δὲ |
Ἀρχίδαμος
ὁ
βασιλεὺς
αὐτῶν,
ἀνὴρ |
[1, 74] |
ἐλάσσους
τῶν
δύο
μοιρῶν,
Θεμιστοκλέα
|
δὲ |
ἄρχοντα,
ὃς
αἰτιώτατος
ἐν
τῷ |
[1, 137] |
χρήμασι
πεισθεὶς
αὐτὸν
ἄγει·
τὴν
|
δὲ |
ἀσφάλειαν
εἶναι
μηδένα
ἐκβῆναι
ἐκ |
[1, 97] |
αἰεὶ
προστυγχάνοντας
ἐν
ἑκάστῳ.
ἔγραψα
|
δὲ |
αὐτὰ
καὶ
τὴν
ἐκβολὴν
τοῦ |
[1, 146] |
καὶ
οὐκέτι
ὕστερον
ἐπρεσβεύοντο·
~αἰτίαι
|
δὲ |
αὗται
καὶ
διαφοραὶ
ἐγένοντο
ἀμφοτέροις |
[1, 29] |
δέκα
διέφθειραν
τῶν
Κορινθίων.
τῇ
|
δὲ |
αὐτῇ
ἡμέρᾳ
αὐτοῖς
ξυνέβη
καὶ |
[1, 55] |
Ἀθηναίων
ἀνεχώρησαν
ἐξ
αὐτῆς·
αἰτία
|
δὲ |
αὕτη
πρώτη
ἐγένετο
τοῦ
πολέμου |
[1, 104] |
καλεῖται
Λευκὸν
τεῖχος
ἐπολέμουν·
ἐνῆσαν
|
δὲ |
αὐτόθι
Περσῶν
καὶ
Μήδων
οἱ |
[1, 49] |
καὶ
οἱ
Κερκυραῖοι
ἐπεκράτουν·
ᾗ
|
δὲ |
αὐτοὶ
ἦσαν
οἱ
Κορίνθιοι,
ἐπὶ |
[1, 103] |
Διὸς
τοῦ
Ἰθωμήτα
ἀφιέναι.
ἐξῆλθον
|
δὲ |
αὐτοὶ
καὶ
παῖδες
καὶ
γυναῖκες, |
[1, 116] |
πλέουσαι)
καὶ
ἐνίκων
Ἀθηναῖοι.
ὕστερον
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἐβοήθησαν
ἐκ
τῶν
Ἀθηνῶν |
[1, 125] |
τὸ
πλῆθος
ἐψηφίσαντο
πολεμεῖν.
δεδογμένον
|
δὲ |
αὐτοῖς
εὐθὺς
μὲν
ἀδύνατα
ἦν |
[1, 45] |
καὶ
Πρωτέας
ὁ
Ἐπικλέους.
προεῖπον
|
δὲ |
αὐτοῖς
μὴ
ναυμαχεῖν
Κορινθίοις,
ἢν |
[1, 9] |
κατὰ
τὸ
οἰκεῖον
Ἀτρεῖ
(τυγχάνειν
|
δὲ |
αὐτὸν
φεύγοντα
τὸν
πατέρα
διὰ |
[1, 97] |
ἐς
τὸ
ἱερὸν
ἐγίγνοντο.
~ἡγούμενοι
|
δὲ |
αὐτονόμων
τὸ
πρῶτον
τῶν
ξυμμάχων |
[1, 128] |
δημοσίᾳ
μὲν
οὐκέτι
ἐξεπέμφθη,
ἰδίᾳ
|
δὲ |
αὐτὸς
τριήρη
λαβὼν
Ἑρμιονίδα
ἄνευ |
[1, 23] |
τοῦ
πολέμου
ἅμα
ξυνεπέθετο.
ἤρξαντο
|
δὲ |
αὐτοῦ
Ἀθηναῖοι
καὶ
Πελοποννήσιοι
λύσαντες |
[1, 95] |
μέγιστα
ἀπολύεται
μὴ
ἀδικεῖν·
κατηγορεῖτο
|
δὲ |
αὐτοῦ
οὐχ
ἥκιστα
μηδισμὸς
καὶ |
[1, 25] |
ὥσπερ
αἱ
ἄλλαι
ἀποικίαι,
περιφρονοῦντες
|
δὲ |
αὐτοὺς
καὶ
χρημάτων
δυνάμει
ὄντες |
[1, 126] |
τὸν
ἐν
τῇ
ἀκροπόλει.
ἀναστήσαντες
|
δὲ |
αὐτοὺς
οἱ
τῶν
Ἀθηναίων
ἐπιτετραμμένοι |
[1, 109] |
ἀπ'
Αἰγύπτου
ἀπαγάγοι
Ἀθηναίους.
ὡς
|
δὲ |
αὐτῷ
οὐ
προυχώρει
καὶ
τὰ |
[1, 60] |
ὁπλίτας
καὶ
ψιλοὺς
τετρακοσίους.
ἐστρατήγει
|
δὲ |
αὐτῶν
Ἀριστεὺς
ὁ
Ἀδειμάντου,
κατὰ |
[1, 12] |
Καδμηίδα
γῆν
καλουμένην
ᾤκισαν
(ἦν
|
δὲ |
αὐτῶν
καὶ
ἀποδασμὸς
πρότερον
ἐν |
[1, 45] |
ναῦς
αὐτοῖς
ἀπέστειλαν
βοηθούς·
ἐστρατήγει
|
δὲ |
αὐτῶν
Λακεδαιμόνιός
τε
ὁ
Κίμωνος |
[1, 63] |
ξυμμάχων
ὀλίγῳ
ἐλάσσους
τριακοσίων,
Ἀθηναίων
|
δὲ |
αὐτῶν
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατὸν
καὶ |
[1, 122] |
πόλεμος
ἐπὶ
ῥητοῖς
χωρεῖ,
αὐτὸς
|
δὲ |
ἀφ'
αὑτοῦ
τὰ
πολλὰ
τεχνᾶται |
[1, 11] |
ἤλπιζον
αὐτόθεν
πολεμοῦντα
βιοτεύσειν,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἀφικόμενοι
μάχῃ
ἐκράτησαν
(δῆλον
δέ· |
[1, 129] |
ὡς
ἄριστα
καὶ
πιστότατα.
ὁ
|
δὲ |
ἀφικόμενος
τά
τε
ἄλλα
ἐποίησεν |
[1, 139] |
ἀνδραπόδων
ὑποδοχὴν
τῶν
ἀφισταμένων.
τέλος
|
δὲ |
ἀφικομένων
τῶν
τελευταίων
πρέσβεων
ἐκ |
[1, 95] |
ἐν
τῇδε
τῇ
ἡγεμονίᾳ.
~ἤδη
|
δὲ |
βιαίου
ὄντος
αὐτοῦ
οἵ
τε |
[1, 27] |
μὲν
μὴ
ἐθέλει
ξυμπλεῖν,
μετέχειν
|
δὲ |
βούλεται
τῆς
ἀποικίας,
πεντήκοντα
δραχμὰς |
[1, 133] |
γράμματα
μᾶλλον
μὲν
ἐπίστευσαν,
αὐτήκοοι
|
δὲ |
βουληθέντες
ἔτι
γενέσθαι
αὐτοῦ
Παυσανίου |
[1, 22] |
μυθῶδες
αὐτῶν
ἀτερπέστερον
φανεῖται·
ὅσοι
|
δὲ |
βουλήσονται
τῶν
τε
γενομένων
τὸ |
[1, 131] |
πόλεμον
αὐτῷ
Σπαρτιάτας
προαγορεύειν.
ὁ
|
δὲ |
βουλόμενος
ὡς
ἥκιστα
ὕποπτος
εἶναι |
[1, 138] |
εἰπεῖν
φύσεως
μὲν
δυνάμει,
μελέτης
|
δὲ |
βραχύτητι
κράτιστος
δὴ
οὗτος
αὐτοσχεδιάζειν |
[1, 13] |
ὕστερον
τῶν
Τρωικῶν
ἐκτίσθη.
~Δυνατωτέρας
|
δὲ |
γιγνομένης
τῆς
Ἑλλάδος
καὶ
τῶν |
[1, 71] |
μὲν
παρασκευῇ
δίκαια
πράσσωσι,
τῇ
|
δὲ |
γνώμῃ,
ἢν
ἀδικῶνται,
δῆλοι
ὦσι |
[1, 70] |
ὑπὲρ
τῆς
πόλεως
χρῶνται,
τῇ
|
δὲ |
γνώμῃ
οἰκειοτάτῃ
ἐς
τὸ
πράσσειν |
[1, 27] |
μίαν
καὶ
Τροιζήνιοι
δύο,
Λευκάδιοι
|
δὲ |
δέκα
καὶ
Ἀμπρακιῶται
ὀκτώ.
Θηβαίους |
[1, 33] |
προτερῆσαι,
τῶν
μὲν
διδόντων,
ὑμῶν
|
δὲ |
δεξαμένων
τὴν
ξυμμαχίαν,
καὶ
προεπιβουλεύειν |
[1, 108] |
διὰ
Γερανείας
καὶ
Ἰσθμοῦ·
Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
δευτέρᾳ
καὶ
ἑξηκοστῇ
ἡμέρᾳ
μετὰ |
[1, 29] |
τοὺς
μὲν
ἐπήλυδας
ἀποδόσθαι,
Κορινθίους
|
δὲ |
δήσαντας
ἔχειν
ἕως
ἂν
ἄλλο |
[1, 30] |
οὓς
ἔλαβον
αἰχμαλώτους
ἀπέκτειναν,
Κορινθίους
|
δὲ |
δήσαντες
εἶχον.
ὕστερον
δέ,
ἐπειδὴ |
[1, 110] |
ἐν
τοῖς
ἕλεσι
βασιλέως·
τοῦτον
|
δὲ |
διὰ
μέγεθός
τε
τοῦ
ἕλους |
[1, 63] |
ἱππῆς
ἀντιπαρετάξαντο
ὡς
κωλύσοντες·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
διὰ
τάχους
ἡ
νίκη
τῶν |
[1, 23] |
κατ'
αὐτὸν
τὸν
πόλεμον,
ὁ
|
δὲ |
διὰ
τὸ
στασιάζειν.
τά
τε |
[1, 87] |
ἐφ'
ἅπερ
ἦλθον
χρηματίσαντες·
ἡ
|
δὲ |
διαγνώμη
αὕτη
τῆς
ἐκκλησίας,
τοῦ |
[1, 112] |
ἀλλ'
ἀπεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου.
~Ὕστερον
|
δὲ |
διαλιπόντων
ἐτῶν
τριῶν
σπονδαὶ
γίγνονται |
[1, 124] |
τῶν
μὲν
ἤδη
ἄρχειν,
τῶν
|
δὲ |
διανοεῖσθαι,
παραστησώμεθα
ἐπελθόντες,
καὶ
αὐτοί |
[1, 78] |
μηδὲ
παραβαίνειν
τοὺς
ὅρκους,
τὰ
|
δὲ |
διάφορα
δίκῃ
λύεσθαι
κατὰ
τὴν |
[1, 87] |
ἐς
τὰ
ἐπὶ
θάτερα.
ἀναστάντες
|
δὲ |
διέστησαν,
καὶ
πολλῷ
πλείους
ἐγένοντο |
[1, 28] |
ἔχειν
τοὺς
μὲν
πολιορκεῖσθαι,
αὐτοὺς
|
δὲ |
δικάζεσθαι.
Κερκυραῖοι
δὲ
ἀντέλεγον,
ἢν |
[1, 128] |
ἄλλην
Ἑλλάδα
ὑποχείριον
ποιῆσαι.
δυνατὸς
|
δὲ |
δοκῶ
εἶναι
ταῦτα
πρᾶξαι
μετὰ |
[1, 46] |
δὲ
Ἠλείων
μὲν
δέκα,
Μεγαρέων
|
δὲ |
δώδεκα
καὶ
Λευκαδίων
δέκα,
Ἀμπρακιωτῶν |
[1, 126] |
αὐτοὺς
καὶ
προσκαθεζόμενοι
ἐπολιόρκουν.
χρόνου
|
δὲ |
ἐγγιγνομένου
οἱ
Ἀθηναῖοι
τρυχόμενοι
τῇ |
[1, 107] |
ἄλλων
ξυμμάχων
ὡς
ἕκαστοι·
ξύμπαντες
|
δὲ |
ἐγένοντο
τετρακισχίλιοι
καὶ
μύριοι.
νομίσαντες |
[1, 51] |
ἐφοβήθησαν
μὴ
πολέμιαι
ὦσιν,
ἔπειτα
|
δὲ |
ἔγνωσαν·
καὶ
ὡρμίσαντο.
~Τῇ
δὲ |
[1, 125] |
ἦν
ἐπιχειρεῖν
ἀπαρασκεύοις
οὖσιν,
ἐκπορίζεσθαι
|
δὲ |
ἐδόκει
ἑκάστοις
ἃ
πρόσφορα
ἦν |
[1, 11] |
αἰεὶ
ὑπολειπομένοις
ἀντίπαλοι
ὄντες.
περιουσίαν
|
δὲ |
εἰ
ἦλθον
ἔχοντες
τροφῆς
καὶ |
[1, 36] |
ἡμέτερον
καὶ
τὸ
Κορινθίων·
τούτων
|
δὲ |
εἰ
περιόψεσθε
τὰ
δύο
ἐς |
[1, 69] |
ἀναίσθητον
ὑμῶν
ἧσσον
θαρσοῦσι,
γνόντες
|
δὲ |
εἰδότας
περιορᾶν
ἰσχυρῶς
ἐγκείσονται.
ἡσυχάζετε |
[1, 77] |
ἐξῇ,
δικάζεσθαι
οὐδὲν
προσδέονται.
οἱ
|
δὲ |
εἰθισμένοι
πρὸς
ἡμᾶς
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 28] |
Ἐπιδάμνῳ
ἀπαγάγωσι,
ποιήσειν
ταῦτα·
ἑτοῖμοι
|
δὲ |
εἶναι
καὶ
ὥστε
ἀμφοτέρους
μένειν |
[1, 84] |
δεῖ
νομίζειν
ἄνθρωπον
ἀνθρώπου,
κράτιστον
|
δὲ |
εἶναι
ὅστις
ἐν
τοῖς
ἀναγκαιοτάτοις |
[1, 136] |
τῷ
παρόντι
κακῶς
πάσχειν,
γενναῖον
|
δὲ |
εἶναι
τοὺς
ὁμοίους
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 1] |
μέρει
τινὶ
τῶν
βαρβάρων,
ὡς
|
δὲ |
εἰπεῖν
καὶ
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀνθρώπων. |
[1, 142] |
πλήθει
τὴν
ἀμαθίαν
θρασύνοντες,
πολλαῖς
|
δὲ |
εἰργόμενοι
ἡσυχάσουσι
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 64] |
καὶ
Καλλίας
ὁ
στρατηγός.
~τὸ
|
δὲ |
ἐκ
τοῦ
ἰσθμοῦ
{τεῖχος}
εὐθὺς |
[1, 140] |
ἀλλήλοις
διδόναι
καὶ
δέχεσθαι,
ἔχειν
|
δὲ |
ἑκατέρους
ἃ
ἔχομεν,
οὔτε
αὐτοὶ |
[1, 91] |
εἶχον
ὅπως
χρὴ
ἀπιστῆσαι.
γνοὺς
|
δὲ |
ἐκεῖνος
κελεύει
αὐτοὺς
μὴ
λόγοις |
[1, 72] |
εἴ
τι
μὴ
ἀποκωλύοι.
οἱ
|
δὲ |
ἐκέλευόν
τε
παριέναι,
καὶ
παρελθόντες |
[1, 31] |
τὸν
πόλεμον
ᾗ
βούλονται.
καταστάσης
|
δὲ |
ἐκκλησίας
ἐς
ἀντιλογίαν
ἦλθον,
καὶ |
[1, 144] |
χρὴ
ὅτι
ἀνάγκη
πολεμεῖν,
ἢν
|
δὲ |
ἑκούσιοι
μᾶλλον
δεχώμεθα,
ἧσσον
ἐγκεισομένους |
[1, 24] |
δύναμις
μεγάλη
καὶ
πολυάνθρωπος·
στασιάσαντες
|
δὲ |
ἐν
ἀλλήλοις
ἔτη
πολλά,
ὡς |
[1, 137] |
τῷ
ἀσφαλεῖ
μὲν
ἐμοί,
ἐκείνῳ
|
δὲ |
ἐν
ἐπικινδύνῳ
πάλιν
ἡ
ἀποκομιδὴ |
[1, 78] |
ἤδη
τῶν
λόγων
ἅπτονται.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐν
οὐδεμιᾷ
πω
τοιαύτῃ
ἁμαρτίᾳ |
[1, 35] |
πεισθέντων
ὑμῶν
ἃ
δεόμεθα.
πολὺ
|
δὲ |
ἐν
πλέονι
αἰτίᾳ
ἡμεῖς
μὴ |
[1, 126] |
τι
προσήκειν
Ὀλύμπια
νενικηκότι.
εἰ
|
δὲ |
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
ἢ
ἄλλοθί |
[1, 24] |
γῆν
καὶ
κατὰ
θάλασσαν.
οἱ
|
δὲ |
ἐν
τῇ
πόλει
ὄντες
Ἐπιδάμνιοι |
[1, 3] |
καὶ
πρῶτοι
Ἕλληνες
ἦσαν,
Δαναοὺς
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
ἔπεσι
καὶ
Ἀργείους |
[1, 120] |
ἀσφαλείας
μὲν
δοξάζομεν,
μετὰ
δέους
|
δὲ |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
ἐλλείπομεν.
~Ἡμεῖς |
[1, 61] |
δὲ
τῶν
ξυμμάχων
πολλοῖς,
ἱππεῦσι
|
δὲ |
ἑξακοσίοις
Μακεδόνων
τοῖς
μετὰ
Φιλίππου |
[1, 63] |
Ὀλύνθου
τοῖς
Ποτειδεάταις
βοηθοί
(ἀπέχει
|
δὲ |
ἑξήκοντα
μάλιστα
σταδίους
καὶ
ἔστι |
[1, 114] |
μὲν
ἄλλην
ὁμολογίᾳ
κατεστήσαντο,
Ἑστιαιᾶς
|
δὲ |
ἐξοικίσαντες
αὐτοὶ
τὴν
γῆν
ἔσχον. |
[1, 107] |
τὰ
μακρὰ
τείχη
οἰκοδομούμενα.
ἐβοήθησαν
|
δὲ |
ἐπ'
αὐτοὺς
οἱ
Ἀθηναῖοι
πανδημεὶ |
[1, 33] |
μὲν
τοὺς
πολλοὺς
ἀρετήν,
οἷς
|
δὲ |
ἐπαμυνεῖτε
χάριν,
ὑμῖν
δ'
αὐτοῖς |
[1, 26] |
αὐτῶν
κατὰ
θάλασσαν
περαιούμενοι.
Κερκυραῖοι
|
δὲ |
ἐπειδὴ
ᾔσθοντο
τούς
τε
οἰκήτορας |
[1, 24] |
αὐτῶν
ἐξεδίωξε
τοὺς
δυνατούς,
οἱ
|
δὲ |
ἐπελθόντες
μετὰ
τῶν
βαρβάρων
ἐλῄζοντο |
[1, 53] |
βούλεσθε
πλεῖν,
οὐ
κωλύομεν·
εἰ
|
δὲ |
ἐπὶ
Κέρκυραν
πλευσεῖσθε
ἢ
ἐς |
[1, 139] |
ἑαυτοὺς
Ἑλλήνων,
οὕτως
ἐτελεύτησεν.
~Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
ἐπὶ
μὲν
τῆς
πρώτης
πρεσβείας |
[1, 116] |
τῶν
Φοινισσῶν
νεῶν
οἰχόμεναι,
αἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
Ξίου
καὶ
Λέσβου
περιαγγέλλουσαι |
[1, 68] |
τοὺς
μὲν
δεδουλωμένους
ὁρᾶτε,
τοῖς
|
δὲ |
ἐπιβουλεύοντας
αὐτούς,
καὶ
οὐχ
ἥκιστα |
[1, 26] |
καὶ
τοὺς
οἰκήτορας
ἀποπέμπειν.
οἱ
|
δὲ |
Ἐπιδάμνιοι
οὐδὲν
αὐτῶν
ὑπήκουσαν,
ἀλλὰ |
[1, 126] |
πόλεμον
ἄρασθαι
φανερῶς.
~ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
ἐπρεσβεύοντο
τῷ
χρόνῳ
πρὸς
τοὺς |
[1, 46] |
δώδεκα
καὶ
Λευκαδίων
δέκα,
Ἀμπρακιωτῶν
|
δὲ |
ἑπτὰ
καὶ
εἴκοσι
καὶ
Ἀνακτορίων |
[1, 28] |
τριάκοντα
καὶ
τρισχίλιοι
ὁπλῖται.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἐπύθοντο
οἱ
Κερκυραῖοι
τὴν
παρασκευήν, |
[1, 128] |
ἐπὶ
τὸν
Ἑλληνικὸν
πόλεμον,
τῷ
|
δὲ |
ἔργῳ
τὰ
πρὸς
βασιλέα
πράγματα |
[1, 118] |
καὶ
τοὺς
Ἀθηναίους
ἀδικεῖν,
πέμψαντες
|
δὲ |
ἐς
Δελφοὺς
ἐπηρώτων
τὸν
θεὸν |
[1, 95] |
τῶν
ἀπὸ
Πελοποννήσου
στρατιωτῶν.
ἐλθὼν
|
δὲ |
ἐς
Λακεδαίμονα
τῶν
μὲν
ἰδίᾳ |
[1, 15] |
ἕκαστοι
οἱ
ἀστυγείτονες
ἐπολέμουν.
μάλιστα
|
δὲ |
ἐς
τὸν
πάλαι
ποτὲ
γενόμενον |
[1, 18] |
Μήδων
πρὸς
Ἀθηναίους
ἐγένετο.
δεκάτῳ
|
δὲ |
ἔτει
μετ'
αὐτὴν
αὖθις
ὁ |
[1, 115] |
γὰρ
εἶχον
Ἀθηναῖοι
Πελοποννησίων.
Ἕκτῳ
|
δὲ |
ἔτει
Σαμίοις
καὶ
Μιλησίοις
πόλεμος |
[1, 84] |
αἰδὼς
σωφροσύνης
πλεῖστον
μετέχει,
αἰσχύνης
|
δὲ |
εὐψυχία,
εὔβουλοι
δὲ
ἀμαθέστερον
τῶν |
[1, 69] |
φίλων
ἀνδρῶν
ἐστὶν
ἁμαρτανόντων,
κατηγορία
|
δὲ |
ἐχθρῶν
ἀδικησάντων.
~Καὶ
ἅμα,
εἴπερ |
[1, 122] |
ἡμῖν
αὐτοῖς
βεβαιοῦμεν
αὐτό,
τύραννον
|
δὲ |
ἐῶμεν
ἐγκαθεστάναι
πόλιν,
τοὺς
δ' |
[1, 113] |
μὲν
διέφθειραν
τῶν
Ἀθηναίων,
τοὺς
|
δὲ |
ζῶντας
ἔλαβον.
καὶ
τὴν
Βοιωτίαν |
[1, 62] |
ἀνθ'
αὑτοῦ
καταστήσας
ἄρχοντα.
ἦν
|
δὲ |
ἡ
γνώμη
τοῦ
Ἀριστέως
τὸ |
[1, 137] |
τὸν
Ξέρξου
νεωστὶ
βασιλεύοντα.
ἐδήλου
|
δὲ |
ἡ
γραφὴ
ὅτι
Θεμιστοκλῆς
ἥκω |
[1, 49] |
ὥστε
μὴ
ἐμβάλλειν
τινί·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἡ
τροπὴ
ἐγίγνετο
λαμπρῶς
καὶ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸ
μυθῶδες
ἐκνενικηκότα,
ηὑρῆσθαι
|
δὲ |
ἡγησάμενος
ἐκ
τῶν
ἐπιφανεστάτων
σημείων |
[1, 118] |
πρότερον
ὑπήκοοι
εἶναι.
~Μετὰ
ταῦτα
|
δὲ |
ἤδη
γίγνεται
οὐ
πολλοῖς
ἔτεσιν |
[1, 134] |
μὲν
ἀπῆλθον
οἱ
ἔφοροι,
βεβαίως
|
δὲ |
ἤδη
εἰδότες
ἐν
τῇ
πόλει |
[1, 78] |
ἃ
χρῆν
ὕστερον
δρᾶν,
κακοπαθοῦντες
|
δὲ |
ἤδη
τῶν
λόγων
ἅπτονται.
ἡμεῖς |
[1, 34] |
τοῖς
λειπομένοις
εἶναι
ἐκπέμπονται.
ὡς
|
δὲ |
ἠδίκουν
σαφές
ἐστιν·
προκληθέντες
γὰρ |
[1, 46] |
ναυσὶ
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν.
ἦσαν
|
δὲ |
Ἠλείων
μὲν
δέκα,
Μεγαρέων
δὲ |
[1, 121] |
αὐτὸν
ἐν
καιρῷ.
κατὰ
πολλὰ
|
δὲ |
ἡμᾶς
εἰκὸς
ἐπικρατῆσαι,
πρῶτον
μὲν |
[1, 36] |
καὶ
Πελοποννησίοις
ἅμα
ναυμαχήσετε,
δεξάμενοι
|
δὲ |
ἡμᾶς
ἕξετε
πρὸς
αὐτοὺς
πλείοσι |
[1, 77] |
δεινότερα
τούτων
πάσχοντες
ἠνείχοντο,
ἡ
|
δὲ |
ἡμετέρα
ἀρχὴ
χαλεπὴ
δοκεῖ
εἶναι, |
[1, 121] |
δύναμις
μᾶλλον
ἢ
οἰκεία·
ἡ
|
δὲ |
ἡμετέρα
ἧσσον
ἂν
τοῦτο
πάθοι, |
[1, 143] |
καὶ
παραπλήσια
δοκεῖ
εἶναι,
τὰ
|
δὲ |
ἡμέτερα
τούτων
τε
ὧνπερ
ἐκείνοις |
[1, 38] |
κακουμένην
μὲν
οὐ
προσεποιοῦντο,
ἐλθόντων
|
δὲ |
ἡμῶν
ἐπὶ
τιμωρίᾳ
ἑλόντες
βίᾳ |
[1, 50] |
γῆν
σφῶν
πειρῶσιν
ἀποβαίνειν.
ἤδη
|
δὲ |
ἦν
ὀψὲ
καὶ
ἐπεπαιάνιστο
αὐτοῖς |
[1, 13] |
τῶν
προσόδων
μειζόνων
γιγνομένων
(πρότερον
|
δὲ |
ἦσαν
ἐπὶ
ῥητοῖς
γέρασι
πατρικαὶ |
[1, 15] |
δύναμις
παρεγένετο,
οὐδεὶς
ξυνέστη·
πάντες
|
δὲ |
ἦσαν,
ὅσοι
καὶ
ἐγένοντο,
πρὸς |
[1, 129] |
μὲν
ἡ
γραφὴ
ἐδήλου,
Ξέρξης
|
δὲ |
ἥσθη
τε
τῇ
ἐπιστολῇ
καὶ |
[1, 22] |
ἀκριβείᾳ
περὶ
ἑκάστου
ἐπεξελθών.
ἐπιπόνως
|
δὲ |
ηὑρίσκετο,
διότι
οἱ
παρόντες
τοῖς |
[1, 143] |
γῆν
καὶ
οἰκίας
ἀφεῖναι,
τῆς
|
δὲ |
θαλάσσης
καὶ
πόλεως
φυλακὴν
ἔχειν, |
[1, 36] |
τοὺς
ἐναντίους
μᾶλλον
φοβῆσον,
τὸ
|
δὲ |
θαρσοῦν
μὴ
δεξαμένου
ἀσθενὲς
ὂν |
[1, 136] |
ἄγειν
ὅπου
ἂν
περιτύχωσιν.
~ὁ
|
δὲ |
Θεμιστοκλῆς
προαισθόμενος
φεύγει
ἐκ
Πελοποννήσου |
[1, 134] |
ἔδοξε
πλησίον
που
κατορύξαι.
ὁ
|
δὲ |
θεὸς
ὁ
ἐν
Δελφοῖς
τόν |
[1, 111] |
ἐς
Αἴγυπτον
οὕτως
ἐτελεύτησεν.
~Ἐκ
|
δὲ |
Θεσσαλίας
Ὀρέστης
ὁ
Ἐχεκρατίδου
υἱὸς |
[1, 126] |
εὐγενής
τε
καὶ
δυνατός,
ἐγεγαμήκει
|
δὲ |
θυγατέρα
Θεαγένους
Μεγαρέως
ἀνδρός,
ὃς |
[1, 24] |
τῶν
βαρβάρων
πόλεμον
καταλῦσαι.
ταῦτα
|
δὲ |
ἱκέται
καθεζόμενοι
ἐς
τὸ
Ἥραιον |
[1, 62] |
οἱ
ξύμμαχοι
ᾕρηντο
Ἀριστέα,
τῆς
|
δὲ |
ἵππου
Περδίκκαν·
ἀπέστη
γὰρ
εὐθὺς |
[1, 43] |
τῇ
ὑμετέρᾳ
ἡμᾶς
βλάψαι.
τὸ
|
δὲ |
ἴσον
ἀνταπόδοτε,
γνόντες
τοῦτον
ἐκεῖνον |
[1, 12] |
τὴν
νῦν
μὲν
Βοιωτίαν,
πρότερον
|
δὲ |
Καδμηίδα
γῆν
καλουμένην
ᾤκισαν
(ἦν |
[1, 125] |
καὶ
μὴ
εἶναι
μέλλησιν.
ὅμως
|
δὲ |
καθισταμένοις
ὧν
ἔδει
ἐνιαυτὸς
μὲν |
[1, 94] |
εἴκοσι
νεῶν
ἀπὸ
Πελοποννήσου·
ξυνέπλεον
|
δὲ |
καὶ
Ἀθηναῖοι
τριάκοντα
ναυσὶ
καὶ |
[1, 82] |
ὅπλα
μὲν
μήπω
κινεῖν,
πέμπειν
|
δὲ |
καὶ
αἰτιᾶσθαι
μήτε
πόλεμον
ἄγαν |
[1, 20] |
Παναθηναϊκὴν
πομπὴν
διακοσμοῦντι
ἀπέκτειναν.
πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
ἄλλα
ἔτι
καὶ
νῦν |
[1, 144] |
γε
ἕνεκα
οὐχ
ὑπακούσεσθε.
~Πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
ἄλλα
ἔχω
ἐς
ἐλπίδα |
[1, 122] |
αὐτοῖς
τούτοις
κακῶς
πάσχειν.
~ὑπάρχουσι
|
δὲ |
καὶ
ἄλλαι
ὁδοὶ
τοῦ
πολέμου |
[1, 95] |
μὲν
οὐκέτι
ἐκπέμπουσιν
ἄρχοντα,
Δόρκιν
|
δὲ |
καὶ
ἄλλους
τινὰς
μετ'
αὐτοῦ |
[1, 41] |
κατὰ
τοὺς
Ἑλλήνων
νόμους,
παραίνεσιν
|
δὲ |
καὶ
ἀξίωσιν
χάριτος
τοιάνδε,
ἣν |
[1, 51] |
ὅτι
νῆες
ἐκεῖναι
ἐπιπλέουσιν.
τότε
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
ἀνεχώρουν·
ξυνεσκόταζε
γὰρ |
[1, 61] |
ᾑρηκότας
καὶ
Πύδναν
πολιορκοῦντας.
προσκαθεζόμενοι
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
τὴν
Πύδναν
ἐπολιόρκησαν |
[1, 105] |
πολλῆς
καὶ
ἐν
Αἰγύπτῳ·
ἢν
|
δὲ |
καὶ
βοηθῶσιν,
ἀπ'
Αἰγίνης
ἀναστήσεσθαι |
[1, 117] |
ταξάμενοι
κατὰ
χρόνους
ἀποδοῦναι.
ξυνέβησαν
|
δὲ |
καὶ
Βυζάντιοι
ὥσπερ
καὶ
πρότερον |
[1, 55] |
οᾔ
ἦσαν
δοῦλοι
ἀπέδοντο,
πεντήκοντα
|
δὲ |
καὶ
διακοσίους
δήσαντες
ἐφύλασσον
καὶ |
[1, 1] |
ἑκατέρους,
τὸ
μὲν
εὐθύς,
τὸ
|
δὲ |
καὶ
διανοούμενον.
κίνησις
γὰρ
αὕτη |
[1, 55] |
τὴν
Κέρκυραν
ἀναχωρήσαντες
προσποιήσειαν·
ἐτύγχανον
|
δὲ |
καὶ
δυνάμει
αὐτῶν
οἱ
πλείους |
[1, 76] |
μάλιστα
εἴ
τι
μετριάζομεν·
ἡμῖν
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ἐπιεικοῦς
ἀδοξία |
[1, 6] |
πολλὰ
ἔτη
ἐπειδὴ
πέπαυται.
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τοῖς
βαρβάροις
ἔστιν |
[1, 115] |
ἐλθόντες
κατεβόων
τῶν
Σαμίων.
ξυνεπελάβοντο
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
Σάμου |
[1, 38] |
βιάσασθαι
τὴν
τούτων
μετριότητα·
ὕβρει
|
δὲ |
καὶ
ἐξουσίᾳ
πλούτου
πολλὰ
ἐς |
[1, 128] |
Βυζάντιον
καὶ
τοὺς
αἰχμαλώτους.
ἔπεμψε
|
δὲ |
καὶ
ἐπιστολὴν
τὸν
Γόγγυλον
φέροντα |
[1, 135] |
δίαιταν
μὲν
ἐν
Ἄργει,
ἐπιφοιτῶν
|
δὲ |
καὶ
ἐς
τὴν
ἄλλην
Πελοπόννησον) |
[1, 58] |
σφῶν
πέρι
νεωτερίζειν
μηδέν,
ἐλθόντες
|
δὲ |
καὶ
ἐς
τὴν
Λακεδαίμονα
μετὰ |
[1, 132] |
ἐφαίνετο
τῇ
παρούσῃ
διανοίᾳ.
ἐπυνθάνοντο
|
δὲ |
καὶ
ἐς
τοὺς
Εἵλωτας
πράσσειν |
[1, 20] |
ἦρχε
τῶν
Πεισιστράτου
υἱέων,
Ἵππαρχος
|
δὲ |
καὶ
Θεσσαλὸς
ἀδελφοὶ
ἦσαν
αὐτοῦ, |
[1, 107] |
τοῦ
δήμου
καταλύσεως
ὑποψίᾳ.
ἦλθον
|
δὲ |
καὶ
Θεσσαλῶν
ἱππῆς
τοῖς
Ἀθηναίοις |
[1, 46] |
καὶ
τὴν
ἐπωνυμίαν
ἔχει.
ῥεῖ
|
δὲ |
καὶ
Θύαμις
ποταμός,
ὁρίζων
τὴν |
[1, 5] |
εἴη
εἰδέναι
οὐκ
ὀνειδιζόντων.
ἐλῄζοντο
|
δὲ |
καὶ
κατ'
ἤπειρον
ἀλλήλους.
καὶ |
[1, 126] |
Ἀθηναῖοι
τοὺς
ἐναγεῖς
τούτους,
ἤλασε
|
δὲ |
καὶ
Κλεομένης
ὁ
Λακεδαιμόνιος
ὕστερον |
[1, 24] |
ἐκ
τῆς
μητροπόλεως
κατακληθείς.
ξυνῴκισαν
|
δὲ |
καὶ
Κορινθίων
τινὲς
καὶ
τοῦ |
[1, 103] |
Λοκρῶν
τῶν
Ὀζολῶν
ἐχόντων.
προσεχώρησαν
|
δὲ |
καὶ
Μεγαρῆς
Ἀθηναίοις
ἐς
ξυμμαχίαν |
[1, 25] |
τὴν
ἀποικίαν
ἢ
Κερκυραίων,
ἅμα
|
δὲ |
καὶ
μίσει
τῶν
Κερκυραίων,
ὅτι |
[1, 140] |
καὶ
τὰς
γνώμας
τρεπομένους.
ὁρῶ
|
δὲ |
καὶ
νῦν
ὁμοῖα
καὶ
παραπλήσια |
[1, 80] |
γε
χωρίῳ
Ἑλληνικῷ
ἐστίν,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ξυμμάχους
πολλοὺς
φόρου
ὑποτελεῖς |
[1, 128] |
πόλεμον
ὥρμα
τοὺς
Ἀθηναίους.
~Ἀντεκέλευον
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
τοὺς
Λακεδαιμονίους |
[1, 108] |
ἑαυτῶν
τὰ
μακρὰ
ἀπετέλεσαν.
ὡμολόγησαν
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Αἰγινῆται
μετὰ
ταῦτα |
[1, 30] |
ὅσαι
σφίσι
φίλιαι
ἦσαν.
ἀντεστρατοπεδεύοντο
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Κερκυραῖοι
ἐπὶ
τῇ |
[1, 44] |
ἄριστα
βουλεύσεσθε
ὑμῖν
αὐτοῖς.
~Τοιαῦτα
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
Ἀθηναῖοι |
[1, 62] |
ἐς
Γίγωνον
καὶ
ἐστρατοπεδεύσαντο.
~Ποτειδεᾶται
|
δὲ |
καὶ
οἱ
μετὰ
Ἀριστέως
Πελοποννήσιοι |
[1, 27] |
δραχμὰς
καταθέντα
Κορινθίας
μένειν.
ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
οἱ
πλέοντες
πολλοὶ
καὶ |
[1, 9] |
ἄγων
τὸν
στόλον
ἀγεῖραι.
λέγουσι
|
δὲ |
καὶ
οἱ
τὰ
σαφέστατα
Πελοποννησίων |
[1, 122] |
αὐτὸν
οὐκ
ἐλάσσω
πταίει.
Ἐνθυμώμεθα
|
δὲ |
καὶ
ὅτι
εἰ
μὲν
ἡμῶν |
[1, 25] |
ἐς
πόλεμον
παρασκευῇ
δυνατώτεροι,
ναυτικῷ
|
δὲ |
καὶ
πολὺ
προύχειν
ἔστιν
ὅτε |
[1, 74] |
τῶν
ὡς
ὑμᾶς
ἐλθόντων·
προθυμίαν
|
δὲ |
καὶ
πολὺ
τολμηροτάτην
ἐδείξαμεν,
οἵ |
[1, 92] |
δῆθεν
τῷ
κοινῷ
ἐπρεσβεύσαντο,
ἅμα
|
δὲ |
καὶ
προσφιλεῖς
ὄντες
ἐν
τῷ |
[1, 13] |
πρῶτον
τῆς
Ἑλλάδος
ναυπηγηθῆναι.
φαίνεται
|
δὲ |
καὶ
Σαμίοις
Ἀμεινοκλῆς
Κορίνθιος
ναυπηγὸς |
[1, 12] |
νησιωτῶν
τοὺς
πολλοὺς
ᾤκισαν,
Ἰταλίας
|
δὲ |
καὶ
Σικελίας
τὸ
πλεῖστον
Πελοποννήσιοι |
[1, 14] |
ταῦτα
τῶν
ναυτικῶν
ἦν.
φαίνεται
|
δὲ |
καὶ
ταῦτα
πολλαῖς
γενεαῖς
ὕστερα |
[1, 97] |
χρόνοις
οὐκ
ἀκριβῶς
ἐπεμνήσθη.
ἅμα
|
δὲ |
καὶ
τῆς
ἀρχῆς
ἀπόδειξιν
ἔχει |
[1, 128] |
σεισμὸν
γενέσθαι
ἐν
Σπάρτῃ.
ἐκέλευον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τῆς
Ξαλκιοίκου
ἄγος |
[1, 61] |
Θρᾴκης
ἢ
Ποτείδαια
ἀπέστη.
~Ἦλθε
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐθὺς
ἡ |
[1, 47] |
Ζακυνθίων
χίλιοι
ὁπλῖται
βεβοηθηκότες.
ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
Κορινθίοις
ἐν
τῇ |
[1, 119] |
τῇ
Ποτειδαίᾳ
μὴ
προδιαφθαρῇ,
παρόντες
|
δὲ |
καὶ
τότε
καὶ
τελευταῖοι
ἐπελθόντες |
[1, 95] |
ἐν
τῷ
Παυσανίᾳ
ἐνεῖδον,
ἀπαλλαξείοντες
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
Μηδικοῦ
πολέμου
καὶ |
[1, 93] |
πάντα
ὁμοίως
κινοῦντες
ἠπείγοντο.
ἔπεισε
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
Πειραιῶς
τὰ
λοιπὰ |
[1, 62] |
τοὺς
Ἀθηναίους,
ἢν
ἐπίωσι,
Ξαλκιδέας
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
ἔξω
ἰσθμοῦ
ξυμμάχους |
[1, 87] |
δοκοῖεν
ἀδικεῖν
οἱ
Ἀθηναῖοι,
βούλεσθαι
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
πάντας
ξυμμάχους
παρακαλέσαντες |
[1, 28] |
τὴν
ἀποικίαν,
τούτους
κρατεῖν.
ἤθελον
|
δὲ |
καὶ
τῷ
ἐν
Δελφοῖς
μαντείῳ |
[1, 98] |
παρὰ
τὸ
καθεστηκὸς
ἐδουλώθη,
ἔπειτα
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὡς
ἑκάστῃ |
[1, 83] |
ξυμμάχων
λόγοις
πρότερον
ἐπαιρώμεθα,
οἵπερ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἀποβαινόντων
τὸ
πλέον |
[1, 27] |
καὶ
οἱ
τἀργύριον
καταβάλλοντες.
ἐδεήθησαν
|
δὲ |
καὶ
τῶν
Μεγαρέων
ναυσὶ
σφᾶς |
[1, 3] |
ἑαυτῶν
τὴν
ἐπωνυμίαν
παρέχεσθαι,
Ἕλληνος
|
δὲ |
καὶ
τῶν
παίδων
αὐτοῦ
ἐν |
[1, 145] |
ξύμπαν,
οὐδὲν
κελευόμενοι
ποιήσειν,
δίκῃ
|
δὲ |
κατὰ
τὰς
ξυνθήκας
ἑτοῖμοι
εἶναι |
[1, 25] |
περιορᾶν
φθειρομένους,
ἀλλ'
ἐπαμῦναι.
Κορίνθιοι
|
δὲ |
κατά
τε
τὸ
δίκαιον
ὑπεδέξαντο |
[1, 107] |
τῆς
στρατιᾶς
ἐπ'
οἴκου.
~Ἤρξαντο
|
δὲ |
κατὰ
τοὺς
χρόνους
τούτους
καὶ |
[1, 73] |
ὧν
ἡ
πόλις
ἔπεμψεν·
αἰσθανόμενοι
|
δὲ |
καταβοὴν
οὐκ
ὀλίγην
οὖσαν
ἡμῶν |
[1, 69] |
τὴν
αὔξησιν
τῶν
ἐχθρῶν
διπλασιουμένην
|
δὲ |
καταλύοντες.
καίτοι
ἐλέγεσθε
ἀσφαλεῖς
εἶναι, |
[1, 105] |
ναυσί,
καὶ
ἐνίκων
Ἀθηναῖοι.
πολέμου
|
δὲ |
καταστάντος
πρὸς
Αἰγινήτας
Ἀθηναίοις
μετὰ |
[1, 50] |
τῶν
πρὸ
αὑτῆς
γεγένηται.
ἐπειδὴ
|
δὲ |
κατεδίωξαν
τοὺς
Κερκυραίους
οἱ
Κορίνθιοι |
[1, 48] |
καὶ
ἐπὶ
σφᾶς
πλεούσας.
ὡς
|
δὲ |
κατεῖδον
ἀλλήλους,
ἀντιπαρετάσσοντο,
ἐπὶ
μὲν |
[1, 48] |
ἄλλοι
ξύμμαχοι
ὡς
ἕκαστοι·
εὐώνυμον
|
δὲ |
κέρας
αὐτοὶ
οἱ
Κορίνθιοι
ταῖς |
[1, 51] |
πολλῷ
ὕστερον
ἢ
ὤφθησαν.
οἱ
|
δὲ |
Κερκυραῖοι
(ἦν
γὰρ
νύξ)
ἐφοβήθησαν |
[1, 54] |
ἐν
τῇ
ἠπείρῳ
Συβότοις·
οἱ
|
δὲ |
Κερκυραῖοι
τά
τε
ναυάγια
καὶ |
[1, 24] |
ἐς
τὸ
Ἥραιον
ἐδέοντο.
οἱ
|
δὲ |
Κερκυραῖοι
τὴν
ἱκετείαν
οὐκ
ἐδέξαντο, |
[1, 47] |
τε
καὶ
στρατόπεδον
ἐποιήσαντο.
~οἱ
|
δὲ |
Κερκυραῖοι
ὡς
ᾔσθοντο
αὐτοὺς
προσπλέοντας, |
[1, 51] |
ἑώρων
ἀλλὰ
πλείους
ὑπανεχώρουν.
τοῖς
|
δὲ |
Κερκυραίοις
ἐπέπλεον
γὰρ
μᾶλλον
ἐκ |
[1, 51] |
ναυμαχία
ἐτελεύτα
ἐς
νύκτα.
τοῖς
|
δὲ |
Κερκυραίοις
στρατοπεδευομένοις
ἐπὶ
τῇ
Λευκίμμῃ |
[1, 53] |
μὲν
δὴ
τοιαῦτα
εἶπον·
τῶν
|
δὲ |
Κερκυραίων
τὸ
μὲν
στρατόπεδον
ὅσον |
[1, 39] |
ᾧ
ἡμεῖς
μὲν
ἠδικήμεθα,
οὗτοι
|
δὲ |
κινδυνεύουσι,
μηδ'
ἐν
ᾧ
ὑμεῖς |
[1, 55] |
Ἀμπρακικοῦ
κόλπου,
εἷλον
ἀπάτῃ
(ἦν
|
δὲ |
κοινὸν
Κερκυραίων
καὶ
ἐκείνων)
καὶ |
[1, 39] |
αἰτίας
τὸ
ἴσον
ἕξετε,
πάλαι
|
δὲ |
κοινώσαντας
τὴν
δύναμιν
κοινὰ
καὶ |
[1, 41] |
ὑμῖν
Αἰγινητῶν
μὲν
ἐπικράτησιν,
Σαμίων
|
δὲ |
κόλασιν,
καὶ
ἐν
καιροῖς
τοιούτοις |
[1, 131] |
τὴν
Σπάρτην
οὐκ
ἐπανεχώρει,
ἐς
|
δὲ |
Κολωνὰς
τὰς
Τρῳάδας
ἱδρυθεὶς
πράσσων |
[1, 28] |
ὄντων
μᾶλλον
ὠφελίας
ἕνεκα.
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι
ἀπεκρίναντο
αὐτοῖς,
ἢν
τάς |
[1, 55] |
μὲν
ἑκάτεροι
νικᾶν
ἠξίουν·
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι
ἀποπλέοντες
ἐπ'
οἴκου
Ἀνακτόριον, |
[1, 46] |
ἀφικνοῦνται
ἐς
τὴν
Κέρκυραν,
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι,
ἐπειδὴ
αὐτοῖς
παρεσκεύαστο,
ἔπλεον |
[1, 105] |
τῶν
Κορινθίων
τροπαῖον
ἔστησαν·
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι
κακιζόμενοι
ὑπὸ
τῶν
ἐν |
[1, 13] |
τῆς
θαλάσσης
μᾶλλον
ἀντείχοντο.
πρῶτοι
|
δὲ |
Κορίνθιοι
λέγονται
ἐγγύτατα
τοῦ
νῦν |
[1, 36] |
μὲν
οἱ
Κερκυραῖοι
εἶπον·
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι
μετ'
αὐτοὺς
τοιάδε.
~Ἀναγκαῖον |
[1, 31] |
πειρᾶσθαι
ἀπ'
αὐτῶν
εὑρίσκεσθαι.
οἱ
|
δὲ |
Κορίνθιοι
πυθόμενοι
ταῦτα
ἦλθον
καὶ |
[1, 114] |
ὅσοι
ἐς
Νίσαιαν
ἀπέφυγον·
ἐπαγαγόμενοι
|
δὲ |
Κορινθίους
καὶ
Σικυωνίους
καὶ
Ἐπιδαυρίους |
[1, 46] |
εἴκοσι
καὶ
Ἀνακτορίων
μία,
αὐτῶν
|
δὲ |
Κορινθίων
ἐνενήκοντα·
στρατηγοὶ
δὲ
τούτων |
[1, 27] |
τε
κενὰς
καὶ
χρήματα.
αὐτῶν
|
δὲ |
Κορινθίων
νῆες
παρεσκευάζοντο
τριάκοντα
καὶ |
[1, 98] |
ἠνδραπόδισαν
καὶ
ᾤκισαν
αὐτοί.
πρὸς
|
δὲ |
Κρυστίους
αὐτοῖς
ἄνευ
τῶν
ἄλλων |
[1, 112] |
πολέμου
ἔσχον
οἱ
Ἀθηναῖοι,
ἐς
|
δὲ |
Κύπρον
ἐστρατεύοντο
ναυσὶ
διακοσίαις
αὑτῶν |
[1, 45] |
τῶν
ἐκείνων
τι
χωρίων·
οὕτω
|
δὲ |
κωλύειν
κατὰ
δύναμιν.
προεῖπον
δὲ |
[1, 116] |
καὶ
ἐκ
θαλάσσης
ἅμα.
Περικλῆς
|
δὲ |
λαβὼν
ἑξήκοντα
ναῦς
ἀπὸ
τῶν |
[1, 118] |
ἐπὶ
μέγα
ἐχώρησαν
δυνάμεως,
οἱ
|
δὲ |
Λακεδαιμόνιοι
αἰσθόμενοι
οὔτε
ἐκώλυον
εἰ |
[1, 131] |
ἥκιστα
ἡ
ξυμμαχία
μετέστη.
~Οἱ
|
δὲ |
Λακεδαιμόνιοι
αἰσθόμενοι
τό
τε
πρῶτον |
[1, 92] |
τάδε
νομίζειν
ὀρθῶς
ἔχειν.
~οἱ
|
δὲ |
Λακεδαιμόνιοι
ἀκούσαντες
ὀργὴν
μὲν
φανερὰν |
[1, 125] |
μὲν
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
~Οἱ
|
δὲ |
Λακεδαιμόνιοι
ἐπειδὴ
ἀφ'
ἁπάντων
ἤκουσαν |
[1, 67] |
αὐτόνομοι
κατὰ
τὰς
σπονδάς.
οἱ
|
δὲ |
Λακεδαιμόνιοι
προσπαρακαλέσαντες
τῶν
ξυμμάχων
τε |
[1, 34] |
αὐτοῖς
μᾶλλον
ἢ
ἀντεπιβουλεύειν.
~Ἢν
|
δὲ |
λέγωσιν
ὡς
οὐ
δίκαιον
τοὺς |
[1, 67] |
ἕτερα
οὐκ
ὀλίγα
διάφορα,
μάλιστα
|
δὲ |
λιμένων
τε
εἴργεσθαι
τῶν
ἐν |
[1, 46] |
Ξειμέριον
τῆς
Θεσπρωτίδος
γῆς.
ἔστι
|
δὲ |
λιμήν,
καὶ
πόλις
ὑπὲρ
αὐτοῦ |
[1, 73] |
μὲν
ἔργου
μέρος
μετέσχετε,
τοῦ
|
δὲ |
λόγου
μὴ
παντός,
εἴ
τι |
[1, 57] |
τῆς
Ποτειδαίας
ἕνεκα
ἀποστάσεως·
προσέφερε
|
δὲ |
λόγους
καὶ
τοῖς
ἐπὶ
Θρᾴκης |
[1, 128] |
κρύφα
τῶν
ἄλλων
ξυμμάχων,
τῷ
|
δὲ |
λόγῳ
ἀπέδρασαν
αὐτόν.
ἔπρασσε
δὲ |
[1, 23] |
μὲν
γὰρ
ἀληθεστάτην
πρόφασιν,
ἀφανεστάτην
|
δὲ |
λόγῳ,
τοὺς
Ἀθηναίους
ἡγοῦμαι
μεγάλους |
[1, 13] |
γίγνεται
Κορινθίων
πρὸς
Κερκυραίους·
ἔτη
|
δὲ |
μάλιστα
καὶ
ταύτῃ
ἑξήκοντα
καὶ |
[1, 3] |
{ἐδύνατο}
καὶ
ἅπασιν
ἐκνικῆσαι.
τεκμηριοῖ
|
δὲ |
μάλιστα
Ὅμηρος·
πολλῷ
γὰρ
ὕστερον |
[1, 32] |
εἰ
μὴ
μετὰ
κακίας,
δόξης
|
δὲ |
μᾶλλον
ἁμαρτίᾳ
τῇ
πρότερον
ἀπραγμοσύνῃ |
[1, 123] |
κελεύων
πολεμεῖν
νομίζει
παραβεβάσθαι,
ἠδικημέναις
|
δὲ |
μᾶλλον
βοηθήσετε·
λύουσι
γὰρ
οὐχ |
[1, 81] |
τὴν
γῆν
αὐτῶν
τέμωμεν.
δέδοικα
|
δὲ |
μᾶλλον
μὴ
καὶ
τοῖς
παισὶν |
[1, 15] |
κοινὰς
στρατείας
ἐποιοῦντο,
κατ'
ἀλλήλους
|
δὲ |
μᾶλλον
ὡς
ἕκαστοι
οἱ
ἀστυγείτονες |
[1, 108] |
ἔργῳ
παρὰ
τοὺς
Λακεδαιμονίους.
~γενομένης
|
δὲ |
μάχης
ἐν
Τανάγρᾳ
τῆς
Βοιωτίας |
[1, 95] |
πρός
τινα
ἀδικημάτων
ηὐθύνθη,
τὰ
|
δὲ |
μέγιστα
ἀπολύεται
μὴ
ἀδικεῖν·
κατηγορεῖτο |
[1, 73] |
ναῦς
πολλὰς
ἀλλήλοις
ἐπιβοηθεῖν.
τεκμήριον
|
δὲ |
μέγιστον
αὐτὸς
ἐποίησεν·
νικηθεὶς
γὰρ |
[1, 32] |
κατὰ
μόνας
ἀπεωσάμεθα
Κορινθίους·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
μείζονι
παρασκευῇ
ἀπὸ
Πελοποννήσου
καὶ |
[1, 80] |
ναυσίν;
ἀλλ'
ἥσσους
ἐσμέν·
εἰ
|
δὲ |
μελετήσομεν
καὶ
ἀντιπαρασκευασόμεθα,
χρόνος
ἐνέσται. |
[1, 100] |
ἐς
τὸν
πόλεμον
καθίσταντο.
~Ἐγένετο
|
δὲ |
μετὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
ἐπ' |
[1, 112] |
{αἱ}
ἐλθοῦσαι
μετ'
αὐτῶν.
Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
μετὰ
ταῦτα
τὸν
ἱερὸν
καλούμενον |
[1, 32] |
μὴ
ὀργίζεσθαι
ἢν
ἀτυχῶσιν.
Κερκυραῖοι
|
δὲ |
μετὰ
τῆς
ξυμμαχίας
τῆς
αἰτήσεως |
[1, 138] |
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
τῆς
χώρας·
ἀφικόμενος
|
δὲ |
μετὰ
τὸν
ἐνιαυτὸν
γίγνεται
παρ' |
[1, 126] |
οἱ
ἐννέα
ἄρχοντες
ἔπρασσον.
οἱ
|
δὲ |
μετὰ
τοῦ
Κύλωνος
πολιορκούμενοι
φλαύρως |
[1, 36] |
ξυμφέροντα
μὲν
δοκεῖ
λέγεσθαι,
φοβεῖται
|
δὲ |
μὴ
δι'
αὐτὰ
πειθόμενος
τὰς |
[1, 82] |
πρεσβευομένων
ἡμῶν,
ταῦτα
ἄριστα·
ἢν
|
δὲ |
μή,
διελθόντων
ἐτῶν
δύο
καὶ |
[1, 87] |
δείξας
τι
χωρίον
αὐτοῖς,
ὅτῳ
|
δὲ |
μὴ
δοκοῦσιν,
ἐς
τὰ
ἐπὶ |
[1, 78] |
λύεσθαι
κατὰ
τὴν
ξυνθήκην.
εἰ
|
δὲ |
μή,
θεοὺς
τοὺς
ὁρκίους
μάρτυρας |
[1, 28] |
δὲ
οὐκ
εἴων
ποιεῖν·
εἰ
|
δὲ |
μή,
καὶ
αὐτοὶ
ἀναγκασθήσεσθαι
ἔφασαν, |
[1, 35] |
ἄλλον
ἐᾶν
κεκτῆσθαι
ναῦς,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὅστις
ἐχυρώτατος,
τοῦτον
φίλον |
[1, 32] |
ὡς
καὶ
ξύμφορα
δέονται,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὅτι
γε
οὐκ
ἐπιζήμια, |
[1, 124] |
εἰρήνη
μᾶλλον
βεβαιοῦται,
ἀφ'
ἡσυχίας
|
δὲ |
μὴ
πολεμῆσαι
οὐχ
ὁμοίως
ἀκίνδυνον. |
[1, 131] |
τοῦ
κήρυκος
μὴ
λείπεσθαι,
εἰ
|
δὲ |
μή,
πόλεμον
αὐτῷ
Σπαρτιάτας
προαγορεύειν. |
[1, 141] |
καὶ
οἱ
ξύμμαχοι
ἀντισχεῖν,
πολεμεῖν
|
δὲ |
μὴ
πρὸς
ὁμοίαν
ἀντιπαρασκευὴν
ἀδύνατοι, |
[1, 40] |
μὲν
ἐκποδὼν
στῆναι
ἀμφοτέροις,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τοὐναντίον
ἐπὶ
τούτους
μεθ' |
[1, 26] |
τοὺς
ξένους
ἀπαθεῖς
ἀπιέναι·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὡς
πολεμίοις
χρήσεσθαι.
ὡς |
[1, 140] |
Ἕλληνας
προαγορεύουσιν
αὐτονόμους
ἀφιέναι.
ὑμῶν
|
δὲ |
μηδεὶς
νομίσῃ
περὶ
βραχέος
ἂν |
[1, 73] |
ἢ
ὄψις
τῶν
ἀκουσομένων;
τὰ
|
δὲ |
Μηδικὰ
καὶ
ὅσα
αὐτοὶ
ξύνιστε, |
[1, 135] |
τοῖς
Λακεδαιμονίοις
ἐλαύνειν
αὐτό.
Τοῦ
|
δὲ |
μηδισμοῦ
τοῦ
Παυσανίου
οἱ
Λακεδαιμόνιοι |
[1, 128] |
τὴν
ἐκ
Κύπρου
ἀναχώρησιν
(εἶχον
|
δὲ |
Μῆδοι
αὐτὸ
καὶ
βασιλέως
προσήκοντές |
[1, 9] |
Ἀττικῇ
ὑπὸ
Ἡρακλειδῶν
ἀποθανόντος,
Ἀτρέως
|
δὲ |
μητρὸς
ἀδελφοῦ
ὄντος
αὐτῷ,
καὶ |
[1, 27] |
ἐδεήθησαν,
οἳ
παρέσχον
πέντε,
Ἑρμιονῆς
|
δὲ |
μίαν
καὶ
Τροιζήνιοι
δύο,
Λευκάδιοι |
[1, 137] |
αὐτῷ
χάριν
ἀπομνήσεσθαι
ἀξίαν.
ὁ
|
δὲ |
ναύκληρος
ποιεῖ
τε
ταῦτα
καὶ |
[1, 27] |
χρήματα
ᾔτησαν
καὶ
Φλειασίους,
Ἠλείους
|
δὲ |
ναῦς
τε
κενὰς
καὶ
χρήματα. |
[1, 19] |
ἐπιτηδείως
ὅπως
πολιτεύσουσι
θεραπεύοντες,
Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
ναῦς
τε
τῶν
πόλεων
τῷ |
[1, 116] |
καὶ
Λέσβου
περιαγγέλλουσαι
βοηθεῖν)
τεσσαράκοντα
|
δὲ |
ναυσὶ
καὶ
τέσσαρσι
Περικλέους
δεκάτου |
[1, 105] |
Αἰγυπτίων
οἱ
μὴ
ξυναποστάντες.
~Ἀθηναίοις
|
δὲ |
ναυσὶν
ἀποβᾶσιν
ἐς
Ἁλιᾶς
πρὸς |
[1, 18] |
οἱ
μὲν
κατὰ
γῆν,
οἱ
|
δὲ |
ναυσίν.
καὶ
ὀλίγον
μὲν
χρόνον |
[1, 68] |
τὰ
ἐπὶ
Θρᾴκης
ἀποχρῆσθαι,
ἡ
|
δὲ |
ναυτικὸν
ἂν
μέγιστον
παρέσχε
Πελοποννησίοις. |
[1, 142] |
δι'
αὐτὸ
καὶ
ὀκνηρότεροι.
τὸ
|
δὲ |
ναυτικὸν
τέχνης
ἐστίν,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 134] |
γνῶναι
ἐφ'
ᾧ
ἐχώρει,
ἄλλου
|
δὲ |
νεύματι
ἀφανεῖ
χρησαμένου
καὶ
δηλώσαντος |
[1, 61] |
μετὰ
Φιλίππου
καὶ
Παυσανίου·
ἅμα
|
δὲ |
νῆες
παρέπλεον
ἑβδομήκοντα.
κατ'
ὀλίγον |
[1, 101] |
{αἱ
Ἐννέα
ὁδοὶ}
κτιζόμενον.
~Θάσιοι
|
δὲ |
νικηθέντες
μάχῃ
καὶ
πολιορκούμενοι
Λακεδαιμονίους |
[1, 106] |
τοῖς
ἄλλοις
ξυμβαλόντες
ἐκράτησαν.
~οἱ
|
δὲ |
νικώμενοι
ὑπεχώρουν,
καί
τι
αὐτῶν |
[1, 69] |
ἐλευθερῶν
τὴν
Ἑλλάδα
φέρεται.
μόλις
|
δὲ |
νῦν
γε
ξυνήλθομεν
καὶ
οὐδὲ |
[1, 121] |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
ἐλλείπομεν.
~Ἡμεῖς
|
δὲ |
νῦν
καὶ
ἀδικούμενοι
τὸν
πόλεμον |
[1, 46] |
καὶ
κατὰ
πόλεις
ἑκάστων,
Κορινθίων
|
δὲ |
Ξενοκλείδης
ὁ
Εὐθυκλέους
πέμπτος
αὐτός. |
[1, 117] |
μετὰ
Τληπολέμου
καὶ
Ἀντικλέους,
ἐκ
|
δὲ |
Ξίου
καὶ
Λέσβου
τριάκοντα.
καὶ |
[1, 61] |
τὴν
Πύδναν
ἐπολιόρκησαν
μέν,
ἔπειτα
|
δὲ |
ξύμβασιν
ποιησάμενοι
καὶ
ξυμμαχίαν
ἀναγκαίαν |
[1, 37] |
χρείαν
μὴ
ἀλογίστως
ἀπώσησθε.
Φασὶ
|
δὲ |
ξυμμαχίαν
διὰ
τὸ
σῶφρον
οὐδενός |
[1, 86] |
καὶ
νῆες
καὶ
ἵπποι,
ἡμῖν
|
δὲ |
ξύμμαχοι
ἀγαθοί,
οὓς
οὐ
παραδοτέα |
[1, 56] |
τῆς
Παλλήνης,
Κορινθίων
ἀποίκους,
ἑαυτῶν
|
δὲ |
ξυμμάχους
φόρου
ὑποτελεῖς,
ἐκέλευον
τὸ |
[1, 113] |
ἑαυτῶν
μὲν
χιλίοις
ὁπλίταις,
τῶν
|
δὲ |
ξυμμάχων
ὡς
ἑκάστοις
ἐπὶ
τὰ |
[1, 118] |
τοῦδε
τοῦ
πολέμου
κατέστη.
ταῦτα
|
δὲ |
ξύμπαντα
ὅσα
ἔπραξαν
οἱ
Ἕλληνες |
[1, 82] |
ἰδιωτῶν
οἷόν
τε
καταλῦσαι·
πόλεμον
|
δὲ |
ξύμπαντας
ἀραμένους
ἕνεκα
τῶν
ἰδίων, |
[1, 63] |
ἐς
τὸ
τεῖχος
κατέφυγεν.
~Ἐπαναχωρῶν
|
δὲ |
ὁ
Ἀριστεὺς
ἀπὸ
τῆς
διώξεως, |
[1, 29] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
ἐπισκευάσαντες.
ὡς
|
δὲ |
ὁ
κῆρύξ
τε
ἀπήγγειλεν
οὐδὲν |
[1, 94] |
μετὰ
τὴν
Μήδων
ἀναχώρησιν.
~Παυσανίας
|
δὲ |
ὁ
Κλεομβρότου
ἐκ
Λακεδαίμονος
στρατηγὸς |
[1, 110] |
τῶν
Αἰγυπτίων
οἱ
ἕλειοι.
Ἰνάρως
|
δὲ |
ὁ
Λιβύων
βασιλεύς,
ὃς
τὰ |
[1, 104] |
πρῶτον
ἐς
Ἀθηναίους
γενέσθαι.
~Ἰνάρως
|
δὲ |
ὁ
Ψαμμητίχου,
Λίβυς,
βασιλεὺς
Λιβύων |
[1, 79] |
ταύτῃ
ᾗ
ἂν
ὑφηγῆσθε.
~Τοιαῦτα
|
δὲ |
οἱ
Ἀθηναῖοι
εἶπον.
ἐπειδὴ
δὲ |
[1, 96] |
τῷ
τότε
παρόντι
ἐπιτηδείους.
~Παραλαβόντες
|
δὲ |
οἱ
Ἀθηναῖοι
τὴν
ἡγεμονίαν
τούτῳ |
[1, 25] |
παραδοῦναι
καὶ
ἡγεμόνας
ποιεῖσθαι.
ἐλθόντες
|
δὲ |
οἱ
Ἐπιδάμνιοι
ἐς
τὴν
Κόρινθον |
[1, 25] |
ἐδέξαντο,
ἀλλ'
ἀπράκτους
ἀπέπεμψαν.
~Γνόντες
|
δὲ |
οἱ
Ἐπιδάμνιοι
οὐδεμίαν
σφίσιν
ἀπὸ |
[1, 31] |
Ἑλλάδος
ἐρέτας,
μισθῷ
πείθοντες.
πυνθανόμενοι
|
δὲ |
οἱ
Κερκυραῖοι
τὴν
παρασκευὴν
αὐτῶν |
[1, 95] |
φαίνοιτο
ἄριστα
αὐτοῖς.
ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
μετεπέμποντο
Παυσανίαν
ἀνακρινοῦντες |
[1, 88] |
ἐγένοντο
μετὰ
τὰ
Εὐβοϊκά.
~ἐψηφίσαντο
|
δὲ |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
τὰς
σπονδὰς
λελύσθαι |
[1, 70] |
ἔργῳ
οὐδὲ
τἀναγκαῖα
ἐξικέσθαι.
αὖθις
|
δὲ |
οἱ
μὲν
καὶ
παρὰ
δύναμιν |
[1, 117] |
ἐπὶ
τὰς
Φοινίσσας.
~ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
οἱ
Σάμιοι
ἐξαπιναίως
ἔκπλουν
ποιησάμενοι |
[1, 59] |
Ποτείδαιαν
καὶ
τἆλλα
ἀφεστηκότα.
νομίσαντες
|
δὲ |
οἱ
στρατηγοὶ
ἀδύνατα
εἶναι
πρός |
[1, 18] |
πόλεις
τε
ἀτολμοτέρα
εἶναι.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
οἵ
τε
Ἀθηναίων
τύραννοι
καὶ |
[1, 52] |
νεῶν
ἐν
χωρίῳ
ἐρήμῳ·
τοῦ
|
δὲ |
οἴκαδε
πλοῦ
μᾶλλον
διεσκόπουν
ὅπῃ |
[1, 138] |
πεντήκοντα
τάλαντα
τοῦ
ἐνιαυτοῦ,
Λάμψακον
|
δὲ |
οἶνον
(ἐδόκει
γὰρ
πολυοινότατον
τῶν |
[1, 86] |
ἀντ'
ἀγαθῶν
κακοὶ
γεγένηνται.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ὁμοῖοι
καὶ
τότε
καὶ
νῦν |
[1, 146] |
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
καὶ
Κερκύρᾳ·
ἐπεμείγνυντο
|
δὲ |
ὅμως
ἐν
αὐταῖς
καὶ
παρ' |
[1, 117] |
βραχεῖαν
ἐποιήσαντο
οἱ
Σάμιοι,
ἀδύνατοι
|
δὲ |
ὄντες
ἀντίσχειν
ἐξεπολιορκήθησαν
ἐνάτῳ
μηνὶ |
[1, 126] |
ἀλλ'
ἁγνὰ>
θύματα
ἐπιχώρια)
δοκῶν
|
δὲ |
ὀρθῶς
γιγνώσκειν
ἐπεχείρησε
τῷ
ἔργῳ. |
[1, 120] |
ἄλλοις
ἐκ
πάντων
προτιμῶνται.
ἡμῶν
|
δὲ |
ὅσοι
μὲν
Ἀθηναίοις
ἤδη
ἐνηλλάγησαν |
[1, 97] |
ἢ
αὐτὰ
τὰ
Μηδικά·
τούτων
|
δὲ |
ὅσπερ
καὶ
ἥψατο
ἐν
τῇ |
[1, 138] |
εἶναι)
Μυοῦντα
δὲ
ὄψον.
τὰ
|
δὲ |
ὀστᾶ
φασὶ
κομισθῆναι
αὐτοῦ
οἱ |
[1, 10] |
νεῶν
καταλόγῳ
οὐκ
ἐμνήσθη.
αὐτερέται
|
δὲ |
ὅτι
ἦσαν
καὶ
μάχιμοι
πάντες, |
[1, 44] |
Κορινθίοις
ναυτικὸν
ἔχουσαν
τοσοῦτον,
ξυγκρούειν
|
δὲ |
ὅτι
μάλιστα
αὐτοὺς
ἀλλήλοις,
ἵνα |
[1, 102] |
μὲν
ὑποψίαν
οὐ
δηλοῦντες,
εἰπόντες
|
δὲ |
ὅτι
οὐδὲν
προσδέονται
αὐτῶν
ἔτι. |
[1, 57] |
πρότερον
καὶ
φίλος
ὤν.
ἐπολεμώθη
|
δὲ |
ὅτι
Φιλίππῳ
τῷ
ἑαυτοῦ
ἀδελφῷ |
[1, 141] |
τῶν
κινδύνων
κἂν
περιγενέσθαι,
τὸ
|
δὲ |
οὐ
βέβαιον
μὴ
οὐ
προαναλώσειν, |
[1, 73] |
εἴ
τι
ὠφελεῖ,
στερισκώμεθα.
ῥηθήσεται
|
δὲ |
οὐ
παραιτήσεως
μᾶλλον
ἕνεκα
ἢ |
[1, 39] |
λόγους
πρὶν
διαγωνίζεσθαι
καθιστάντα.
οὗτοι
|
δὲ |
οὐ
πρὶν
πολιορκεῖν
τὸ
χωρίον, |
[1, 124] |
εἰ
γνωσθησόμεθα
ξυνελθόντες
μέν,
ἀμύνεσθαι
|
δὲ |
οὐ
τολμῶντες,
μὴ
πολὺ
ὕστερον |
[1, 146] |
ἀλλήλους
ἐφοίτων
ἀκηρύκτως
μέν,
ἀνυπόπτως
|
δὲ |
οὔ·
σπονδῶν
γὰρ
ξύγχυσις
τὰ |
[1, 77] |
τὸν
νόμον
φανερῶς
ἐπλεονεκτοῦμεν.
ἐκείνως
|
δὲ |
οὐδ'
ἂν
αὐτοὶ
ἀντέλεγον
ὡς |
[1, 38] |
τῷ
κακῶς
πάσχειν
ἐκπεμφθεῖεν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
οὐδ'
αὐτοί
φαμεν
ἐπὶ
τῷ |
[1, 122] |
οἳ
τὴν
Ἑλλάδα
ἠλευθέρωσαν,
ἡμεῖς
|
δὲ |
οὐδ'
ἡμῖν
αὐτοῖς
βεβαιοῦμεν
αὐτό, |
[1, 40] |
μέν
γε
ἔνσπονδοί
ἐστε,
Κερκυραίοις
|
δὲ |
οὐδὲ
δι'
ἀνοκωχῆς
πώποτ'
ἐγένεσθε) |
[1, 35] |
λαμβάνων
ἀσφαλέστατος
ἂν
διατελοίη.
~λύσετε
|
δὲ |
οὐδὲ
τὰς
Λακεδαιμονίων
σπονδὰς
δεχόμενοι |
[1, 64] |
κείρων
ἅμα
τὴν
γῆν,
ὡς
|
δὲ |
οὐδεὶς
ἐπεξῄει
ἐς
μάχην,
ἀπετείχισε |
[1, 17] |
μάλιστα
τὰς
πόλεις
ᾤκουν,
ἐπράχθη
|
δὲ |
οὐδὲν
ἀπ'
αὐτῶν
ἔργον
ἀξιόλογον, |
[1, 29] |
ἂν
ἡ
δίκη
γένηται.
~Κορίνθιοι
|
δὲ |
οὐδὲν
τούτων
ὑπήκουον,
ἀλλ'
ἐπειδὴ |
[1, 30] |
ναυσί
τε
καὶ
πεζῷ.
ἐπέπλεον
|
δὲ |
οὐδέτεροι
ἀλλήλοις,
ἀλλὰ
τὸ
θέρος |
[1, 40] |
καὶ
πλεονέκται
εἰσὶ
δεδήλωται·
ὡς
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
δικαίως
αὐτοὺς
δέχοισθε |
[1, 9] |
νήσων
ἔξω
τῶν
περιοικίδων
(αὗται
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
πολλαὶ
εἶεν)
ἠπειρώτης |
[1, 144] |
δοῦναι
κατὰ
τὰς
ξυνθήκας,
πολέμου
|
δὲ |
οὐκ
ἄρξομεν,
ἀρχομένους
δὲ
ἀμυνούμεθα. |
[1, 10] |
πάντας
πεποίηκε
τοὺς
προσκώπους.
περίνεως
|
δὲ |
οὐκ
εἰκὸς
πολλοὺς
ξυμπλεῖν
ἔξω |
[1, 28] |
ἐν
Δελφοῖς
μαντείῳ
ἐπιτρέψαι.
πόλεμον
|
δὲ |
οὐκ
εἴων
ποιεῖν·
εἰ
δὲ |
[1, 49] |
μὲν
παρεῖχον
τοῖς
ἐναντίοις,
μάχης
|
δὲ |
οὐκ
ἦρχον
δεδιότες
οἱ
στρατηγοὶ |
[1, 118] |
τῆς
ξυμμαχίας
αὐτῶν
ἥπτοντο.
τότε
|
δὲ |
οὐκέτι
ἀνασχετὸν
ἐποιοῦντο,
ἀλλ'
ἐπιχειρητέα |
[1, 10] |
τῶν
ἔξω
ξυμμάχων
πολλῶν·
ὅμως
|
δὲ |
οὔτε
ξυνοικισθείσης
πόλεως
οὔτε
ἱεροῖς |
[1, 93] |
ἀλλήλαις
τοὺς
λίθους
ἐπῆγον.
ἐντὸς
|
δὲ |
οὔτε
χάλιξ
οὔτε
πηλὸς
ἦν, |
[1, 132] |
πράσσειν
τι
αὐτόν,
καὶ
ἦν
|
δὲ |
οὕτως·
ἐλευθέρωσίν
τε
γὰρ
ὑπισχνεῖτο |
[1, 67] |
πρεσβευόμενοι,
δεδιότες
τοὺς
Ἀθηναίους,
κρύφα
|
δὲ |
οὐχ
ἥκιστα
μετ'
αὐτῶν
ἐνῆγον |
[1, 35] |
οὐκ
ἐχθροὺς
ὄντας
ἀπώσεσθε,
τῶνδε
|
δὲ |
οὐχ
ὅπως
κωλυταὶ
ἐχθρῶν
ὄντων |
[1, 138] |
πολυοινότατον
τῶν
τότε
εἶναι)
Μυοῦντα
|
δὲ |
ὄψον.
τὰ
δὲ
ὀστᾶ
φασὶ |
[1, 6] |
μετὰ
τοῦ
γυμνάζεσθαι
ἠλείψαντο·
τὸ
|
δὲ |
πάλαι
καὶ
ἐν
τῷ
Ὀλυμπικῷ |
[1, 7] |
τοὺς
προσοίκους
ἕκαστοι
ἰσχύος·
αἱ
|
δὲ |
παλαιαὶ
διὰ
τὴν
λῃστείαν
ἐπὶ |
[1, 110] |
οἱ
δὲ
πλεῖστοι
ἀπώλοντο.
Αἴγυπτος
|
δὲ |
πάλιν
ὑπὸ
βασιλέα
ἐγένετο
πλὴν |
[1, 90] |
ἐκ
τοῦ
ἀναγκαιοτάτου
ὕψους·
τειχίζειν
|
δὲ |
πάντας
πανδημεὶ
τοὺς
ἐν
τῇ |
[1, 46] |
Ἐλαιάτιδι
τῆς
Θεσπρωτίδος
Ἐφύρη.
ἐξίησι
|
δὲ |
παρ'
αὐτὴν
Ἀχερουσία
λίμνη
ἐς |
[1, 126] |
καταλαβεῖν
τὴν
Ἀθηναίων
ἀκρόπολιν.
ὁ
|
δὲ |
παρά
τε
τοῦ
Θεαγένους
δύναμιν |
[1, 120] |
ἐκ
μὲν
εἰρήνης
πολεμεῖν,
εὖ
|
δὲ |
παρασχὸν
ἐκ
πολέμου
πάλιν
ξυμβῆναι, |
[1, 27] |
κωλύοιντο
ὑπὸ
Κερκυραίων
πλεῖν·
οἱ
|
δὲ |
παρεσκευάζοντο
αὐτοῖς
ὀκτὼ
ναυσὶ
ξυμπλεῖν, |
[1, 48] |
ποτε
αὐτοῖς
φίλοι
εἰσίν.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
παρεσκεύαστο
τοῖς
Κορινθίοις,
λαβόντες
τριῶν |
[1, 26] |
Λευκαδίων
καὶ
ἑαυτῶν
φρουρούς.
ἐπορεύθησαν
|
δὲ |
πεζῇ
ἐς
Ἀπολλωνίαν,
Κορινθίων
οὖσαν |
[1, 29] |
καὶ
Τιμάνωρ
ὁ
Τιμάνθους,
τοῦ
|
δὲ |
πεζοῦ
Ἀρχέτιμός
τε
ὁ
Εὐρυτίμου |
[1, 135] |
τοῖς
αὐτοῖς
κολάζεσθαι
αὐτόν.
οἱ
|
δὲ |
πεισθέντες
(ἔτυχε
γὰρ
ὠστρακισμένος
καὶ |
[1, 58] |
ἔχειν
ὅπως
μὴ
ἀποστήσονται.
~Ποτειδεᾶται
|
δὲ |
πέμψαντες
μὲν
καὶ
παρ'
Ἀθηναίους |
[1, 72] |
ὧν
αἱ
πόλεις
ἐνεκάλουν,
δηλῶσαι
|
δὲ |
περὶ
τοῦ
παντὸς
ὡς
οὐ |
[1, 57] |
ἐπὶ
Θρᾴκης
ξυναποστήσωσι
ξυμμάχους.
~ταῦτα
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
Ποτειδεάτας
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[1, 85] |
μὲν
περὶ
τῆς
Ποτειδαίας,
πέμπετε
|
δὲ |
περὶ
ὧν
οἱ
ξύμμαχοί
φασιν |
[1, 15] |
καὶ
τὰ
ὕστερον
γενόμενα.
ἰσχὺν
|
δὲ |
περιεποιήσαντο
ὅμως
οὐκ
ἐλαχίστην
οἱ |
[1, 89] |
αἱ
μὲν
πολλαὶ
ἐπεπτώκεσαν,
ὀλίγαι
|
δὲ |
περιῆσαν,
ἐν
αἷς
αὐτοὶ
ἐσκήνωσαν |
[1, 127] |
τοῖς
θεοῖς
πρῶτον
τιμωροῦντες,
εἰδότες
|
δὲ |
Περικλέα
τὸν
Ξανθίππου
προσεχόμενον
αὐτῷ |
[1, 117] |
καὶ
ἐξεκομίσαντο
ἃ
ἐβούλοντο.
ἐλθόντος
|
δὲ |
Περικλέους
πάλιν
ταῖς
ναυσὶ
κατεκλῄσθησαν. |
[1, 114] |
Ἐπιδαυρίους
ἀπέστησαν
οἱ
Μεγαρῆς.
ὁ
|
δὲ |
Περικλῆς
πάλιν
κατὰ
τάχος
ἐκόμιζε |
[1, 141] |
προσέτι
καὶ
θαλάσσης
εἰργόμενοι·
αἱ
|
δὲ |
περιουσίαι
τοὺς
πολέμους
μᾶλλον
ἢ |
[1, 43] |
κινδύνων
τὸ
πλέον
ἔχειν.
~ἡμεῖς
|
δὲ |
περιπεπτωκότες
οἷς
ἐν
τῇ
Λακεδαίμονι |
[1, 63] |
ὀλίγους
μέν
τινας
ἀποβαλών,
τοὺς
|
δὲ |
πλείους
σώσας.
οἱ
δ'
ἀπὸ |
[1, 110] |
Λιβύης
ἐς
Κυρήνην
ἐσώθησαν,
οἱ
|
δὲ |
πλεῖστοι
ἀπώλοντο.
Αἴγυπτος
δὲ
πάλιν |
[1, 90] |
ἄλλον
μηδένα
τεῖχος
ἔχοντα,
τὸ
|
δὲ |
πλέον
τῶν
ξυμμάχων
ἐξοτρυνόντων
καὶ |
[1, 68] |
αὐτοῦ
σωφροσύνην
μὲν
ἔχετε,
ἀμαθίᾳ
|
δὲ |
πλέονι
πρὸς
τὰ
ἔξω
πράγματα |
[1, 141] |
σκοποῦσί
τι
τῶν
κοινῶν,
τῷ
|
δὲ |
πλέονι
τὰ
οἰκεῖα
πράσσουσι,
καὶ |
[1, 106] |
μέγα
τοῦτο
Κορινθίοις
ἐγένετο.
τὸ
|
δὲ |
πλῆθος
ἀπεχώρησεν
αὐτοῖς
τῆς
στρατιᾶς |
[1, 134] |
ἑνὸς
τῇ
Ξαλκιοίκῳ
ἀποδοῦναι.
οἱ
|
δὲ |
ποιησάμενοι
χαλκοῦς
ἀνδριάντας
δύο
ὡς |
[1, 50] |
τῆς
Θεσπρωτίδος
λιμὴν
ἐρῆμος.
τοῦτο
|
δὲ |
ποιήσαντες
αὖθις
ἁθροισθέντες
ἐπέπλεον
τοῖς |
[1, 28] |
ἀμφοτέρους
μένειν
κατὰ
χώραν,
σπονδὰς
|
δὲ |
ποιήσασθαι
ἕως
ἂν
ἡ
δίκη |
[1, 144] |
ταῖς
σπονδαῖς
οὔτε
τόδε)
τὰς
|
δὲ |
πόλεις
ὅτι
αὐτονόμους
ἀφήσομεν,
εἰ |
[1, 33] |
διδόντες
ἢ
ληψόμενοι
παραγίγνονται.
τὸν
|
δὲ |
πόλεμον,
δι'
ὅνπερ
χρήσιμοι
ἂν |
[1, 15] |
διαρκῆ
εἶχον
χώραν.
κατὰ
γῆν
|
δὲ |
πόλεμος,
ὅθεν
τις
καὶ
δύναμις |
[1, 142] |
σχολῇ
αὐτὰ
ποριζόμενοι
διαμέλλωσιν·
τοῦ
|
δὲ |
πολέμου
οἱ
καιροὶ
οὐ
μενετοί. |
[1, 78] |
πεισθέντες
οἰκεῖον
πόνον
πρόσθησθε.
τοῦ
|
δὲ |
πολέμου
τὸν
παράλογον,
ὅσος
ἐστί, |
[1, 18] |
πόλεμον
τὰ
μὲν
σπενδόμενοι,
τὰ
|
δὲ |
πολεμοῦντες
ἢ
ἀλλήλοις
ἢ
τοῖς |
[1, 140] |
οὔτε
ἡμῶν
διδόντων
δέχονται,
βούλονται
|
δὲ |
πολέμῳ
μᾶλλον
ἢ
λόγοις
τὰ |
[1, 7] |
τῷ
νῦν
βαρβαρικῷ
διαιτώμενον.
~Τῶν
|
δὲ |
πόλεων
ὅσαι
μὲν
νεώτατα
ᾠκίσθησαν |
[1, 111] |
ἱππῆς
τῶν
Θεσσαλῶν
εἶργον)
τὴν
|
δὲ |
πόλιν
οὐχ
εἷλον,
οὐδ'
ἄλλο |
[1, 102] |
τειχομαχεῖν
ἐδόκουν
δυνατοὶ
εἶναι,
τοῖς
|
δὲ |
πολιορκίας
μακρᾶς
καθεστηκυίας
τούτου
ἐνδεᾶ |
[1, 132] |
ἔτι
ἀνεψιὸς
ὢν
ἐπετρόπευεν)
ὑποψίας
|
δὲ |
πολλὰς
παρεῖχε
τῇ
τε
παρανομίᾳ |
[1, 63] |
ὑποσπόνδους
ἀπέδοσαν
τοῖς
Ποτειδεάταις·
ἀπέθανον
|
δὲ |
Ποτειδεατῶν
μὲν
καὶ
τῶν
ξυμμάχων |
[1, 20] |
μὲν
ἀπέσχοντο
ὡς
προειδότος,
βουλόμενοι
|
δὲ |
πρὶν
ξυλληφθῆναι
δράσαντές
τι
καὶ |
[1, 61] |
νῆες
παρέπλεον
ἑβδομήκοντα.
κατ'
ὀλίγον
|
δὲ |
προϊόντες
τριταῖοι
ἀφίκοντο
ἐς
Γίγωνον |
[1, 90] |
Θεμιστοκλῆς
ἐς
τὴν
Λακεδαίμονα,
ἄλλους
|
δὲ |
πρὸς
ἑαυτῷ
ἑλομένους
πρέσβεις
μὴ |
[1, 122] |
διαφοραί,
οἰστὸν
ἂν
ἦν·
νῦν
|
δὲ |
πρὸς
ξύμπαντάς
τε
ἡμᾶς
Ἀθηναῖοι |
[1, 75] |
τὰ
ὑπόλοιπα
τοῦ
βαρβάρου,
ἡμῖν
|
δὲ |
προσελθόντων
τῶν
ξυμμάχων
καὶ
αὐτῶν |
[1, 46] |
ὁ
Εὐθυκλέους
πέμπτος
αὐτός.
ἐπειδὴ
|
δὲ |
προσέμειξαν
τῇ
κατὰ
Κέρκυραν
ἠπείρῳ |
[1, 74] |
μέρος
καὶ
ἡμᾶς
αὐτούς.
εἰ
|
δὲ |
προσεχωρήσαμεν
πρότερον
τῷ
Μήδῳ
δείσαντες, |
[1, 23] |
τὸ
παραχρῆμα
ἀκούειν
ξύγκειται.
~Τῶν
|
δὲ |
πρότερον
ἔργων
μέγιστον
ἐπράχθη
τὸ |
[1, 140] |
λόγον
ξυμβῇ,
εἰώθαμεν
αἰτιᾶσθαι.
Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
πρότερόν
τε
δῆλοι
ἦσαν
ἐπιβουλεύοντες |
[1, 115] |
καὶ
φρουρὰν
ἐγκαταλιπόντες
ἀνεχώρησαν.
τῶν
|
δὲ |
Σαμίων
ἦσαν
γάρ
τινες
οἳ |
[1, 140] |
φόβῳ
καὶ
τοῦτο
ὑπακούσαντες·
ἀπισχυρισάμενοι
|
δὲ |
σαφὲς
ἂν
καταστήσαιτε
αὐτοῖς
ἀπὸ |
[1, 85] |
μὲν
Ἀρχίδαμος
τοιαῦτα
εἶπεν·
παρελθὼν
|
δὲ |
Σθενελαΐδας
τελευταῖος,
εἷς
τῶν
ἐφόρων |
[1, 23] |
πρότερον
ἀκοῇ
μὲν
λεγόμενα,
ἔργῳ
|
δὲ |
σπανιώτερον
βεβαιούμενα
οὐκ
ἄπιστα
κατέστη, |
[1, 100] |
ἐς
τὴν
γῆν
ἀπέβησαν,
ἐπὶ
|
δὲ |
Στρυμόνα
πέμψαντες
μυρίους
οἰκήτορας
αὑτῶν |
[1, 19] |
τοὺς
ξυμμάχους
ἡγοῦντο,
κατ'
ὀλιγαρχίαν
|
δὲ |
σφίσιν
αὐτοῖς
μόνον
ἐπιτηδείως
ὅπως |
[1, 21] |
παρόντα
αἰεὶ
μέγιστον
κρινόντων,
παυσαμένων
|
δὲ |
τὰ
ἀρχαῖα
μᾶλλον
θαυμαζόντων,
ἀπ' |
[1, 126] |
ᾗ
ἂν
ἄριστα
διαγιγνώσκωσιν·
τότε
|
δὲ |
τὰ
πολλὰ
τῶν
πολιτικῶν
οἱ |
[1, 50] |
στρατὸς
τῶν
βαρβάρων
προσεβεβοηθήκει·
ἔστι
|
δὲ |
τὰ
Σύβοτα
τῆς
Θεσπρωτίδος
λιμὴν |
[1, 10] |
εἰ
ἡ
πόλις
ἐρημωθείη,
λειφθείη
|
δὲ |
τά
τε
ἱερὰ
καὶ
τῆς |
[1, 70] |
ἔργῳ
ἃ
ἂν
γνῶσιν·
ὑμεῖς
|
δὲ |
τὰ
ὑπάρχοντά
τε
σῴζειν
καὶ |
[1, 128] |
τὸν
Γόγγυλον
φέροντα
αὐτῷ·
ἐνεγέγραπτο
|
δὲ |
τάδε
ἐν
αὐτῇ,
ὡς
ὕστερον |
[1, 139] |
οὐδὲν
ὧν
πρότερον
εἰώθεσαν,
αὐτὰ
|
δὲ |
τάδε
ὅτι
Λακεδαιμόνιοι
βούλονται
τὴν |
[1, 129] |
καὶ
τὴν
ἐπιστολὴν
διέπεμψεν·
ἀντενεγέγραπτο
|
δὲ |
τάδε·
ὧδε
λέγει
βασιλεὺς
Ξέρξης |
[1, 50] |
ἁθροισθέντες
ἐπέπλεον
τοῖς
Κερκυραίοις.
οἱ
|
δὲ |
ταῖς
πλωίμοις
καὶ
ὅσαι
ἦσαν |
[1, 52] |
βουλόμενοι
εἰδέναι
εἰ
ναυμαχήσουσιν.
οἱ
|
δὲ |
τὰς
μὲν
ναῦς
ἄραντες
ἀπὸ |
[1, 140] |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
πράσσοντας,
πρὸς
|
δὲ |
τὰς
ξυμφορὰς
καὶ
τὰς
γνώμας |
[1, 84] |
μεμφόμενοι
ἀνομοίως
ἔργῳ
ἐπεξιέναι,
νομίζειν
|
δὲ |
τάς
τε
διανοίας
τῶν
πέλας |
[1, 128] |
δὲ
λόγῳ
ἀπέδρασαν
αὐτόν.
ἔπρασσε
|
δὲ |
ταῦτα
μετὰ
Γογγύλου
τοῦ
Ἐρετριῶς, |
[1, 114] |
πάντες
αὐτόνομοι
πάλιν
ἐγένοντο.
~Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
οὐ
πολλῷ
ὕστερον
Εὔβοια |
[1, 111] |
πάλιν
Ὀρέστην
ἔχοντες
ἄπρακτοι.
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
οὐ
πολλῷ
ὕστερον
χίλιοι |
[1, 45] |
δὲ
κωλύειν
κατὰ
δύναμιν.
προεῖπον
|
δὲ |
ταῦτα
τοῦ
μὴ
λύειν
ἕνεκα |
[1, 12] |
Ἑλλάδος
ἔστιν
ἃ
χωρία.
πάντα
|
δὲ |
ταῦτα
ὕστερον
τῶν
Τρωικῶν
ἐκτίσθη. |
[1, 1] |
χρόνου
πλῆθος
ἀδύνατα
ἦν,
ἐκ
|
δὲ |
τεκμηρίων
ὧν
ἐπὶ
μακρότατον
σκοποῦντί |
[1, 138] |
αὐτοσχεδιάζειν
τὰ
δέοντα
ἐγένετο.
νοσήσας
|
δὲ |
τελευτᾷ
τὸν
βίον·
λέγουσι
δέ |
[1, 24] |
δυνάμεως
τῆς
πολλῆς
ἐστερήθησαν.
τὰ
|
δὲ |
τελευταῖα
πρὸ
τοῦδε
τοῦ
πολέμου |
[1, 67] |
ἀγορᾶς
παρὰ
τὰς
σπονδάς.
παρελθόντες
|
δὲ |
τελευταῖοι
Κορίνθιοι
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[1, 140] |
τὸ
Μεγαρέων
ψήφισμα
καθαιρεῖν·
οἱ
|
δὲ |
τελευταῖοι
οἵδε
ἥκοντες
καὶ
τοὺς |
[1, 47] |
αἱ
Ἀττικαὶ
δέκα
παρῆσαν.
ἐπὶ
|
δὲ |
τῇ
Λευκίμμῃ
αὐτοῖς
τῷ
ἀκρωτηρίῳ |
[1, 44] |
Κορινθίων
ἀπεδέξαντο
τοὺς
λόγους,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ὑστεραίᾳ
μετέγνωσαν
Κερκυραίοις
ξυμμαχίαν |
[1, 63] |
ἱππῆς
δ'
οὐδετέροις
παρεγένοντο.
μετὰ
|
δὲ |
τὴν
μάχην
τροπαῖον
ἔστησαν
οἱ |
[1, 120] |
δέονται
ὥστε
φυλάξασθαι
αὐτούς·
τοὺς
|
δὲ |
τὴν
μεσόγειαν
μᾶλλον
καὶ
μὴ |
[1, 30] |
ἂν
ἄλλο
τι
δόξῃ.
~μετὰ
|
δὲ |
τὴν
ναυμαχίαν
οἱ
Κερκυραῖοι
τροπαῖον |
[1, 26] |
καὶ
τοὺς
Ἰλλυριοὺς
προσλαβόντες.
προσκαθεζόμενοι
|
δὲ |
τὴν
πόλιν
προεῖπον
Ἐπιδαμνίων
τε |
[1, 10] |
σκοπεῖν
ἢ
τὰς
δυνάμεις,
νομίζειν
|
δὲ |
τὴν
στρατείαν
ἐκείνην
μεγίστην
μὲν |
[1, 18] |
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι
καθίστασαν)
μετὰ
|
δὲ |
τὴν
τῶν
τυράννων
κατάλυσιν
ἐκ |
[1, 107] |
ναυσὶ
περιπλεύσαντες
ἔμελλον
κωλύσειν·
διὰ
|
δὲ |
τῆς
Γερανείας
οὐκ
ἀσφαλὲς
αὐτοῖς |
[1, 2] |
οὔτε
τῇ
ἄλλῃ
παρασκευῇ.
μάλιστα
|
δὲ |
τῆς
γῆς
ἡ
ἀρίστη
αἰεὶ |
[1, 136] |
μὲν
οὐκ
ἔτυχεν
ἐπιδημῶν,
ὁ
|
δὲ |
τῆς
γυναικὸς
ἱκέτης
γενόμενος
διδάσκεται |
[1, 142] |
ἤπειρον
ἐς
τὰ
ναυτικά.
τὸ
|
δὲ |
τῆς
θαλάσσης
ἐπιστήμονας
γενέσθαι
οὐ |
[1, 46] |
Ἀχερουσία
λίμνη
ἐς
θάλασσαν·
διὰ
|
δὲ |
τῆς
Θεσπρωτίδος
Ἀχέρων
ποταμὸς
ῥέων |
[1, 100] |
ἐκράτησαν,
ἃς
εἶχον
Ἠδωνοί,
προελθόντες
|
δὲ |
τῆς
Θρᾴκης
ἐς
μεσόγειαν
διεφθάρησαν |
[1, 67] |
ταῦτα
οἱ
Κορίνθιοι
ἔπραξαν.
~πολιορκουμένης
|
δὲ |
τῆς
Ποτειδαίας
οὐχ
ἡσύχαζον,
ἀνδρῶν |
[1, 65] |
ὅπῃ
ὠφελία
τις
γενήσεται.
μετὰ
|
δὲ |
τῆς
Ποτειδαίας
τὴν
ἀποτείχισιν
Φορμίων |
[1, 44] |
ἔχουσιν
ἐς
πόλεμον
καθιστῶνται.
ἅμα
|
δὲ |
τῆς
τε
Ἰταλίας
καὶ
Σικελίας |
[1, 68] |
ὡς
οὐκ
εἰδόσι
προσέδει·
νῦν
|
δὲ |
τί
δεῖ
μακρηγορεῖν,
ὧν
τοὺς |
[1, 32] |
ὑμῖν
παρέξεσθαι
ἀπέστειλαν
ἡμᾶς.
τετύχηκε
|
δὲ |
τὸ
αὐτὸ
ἐπιτήδευμα
πρός
τε |
[1, 10] |
οἰκισθείσης,
φαίνοιτ'
ἂν
ὑποδεεστέρα)
Ἀθηναίων
|
δὲ |
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
παθόντων
διπλασίαν |
[1, 49] |
τὴν
πρόρρησιν
τῶν
Ἀθηναίων.
μάλιστα
|
δὲ |
τὸ
δεξιὸν
κέρας
τῶν
Κορινθίων |
[1, 89] |
ὡς
ἕκαστοι
κατὰ
πόλεις.
Ἀθηναίων
|
δὲ |
τὸ
κοινόν,
ἐπειδὴ
αὐτοῖς
οἱ |
[1, 48] |
οὕτω
μὲν
Κερκυραῖοι
ἐτάξαντο,
Κορινθίοις
|
δὲ |
τὸ
μὲν
δεξιὸν
κέρας
αἱ |
[1, 48] |
εἶχον
καὶ
αἱ
Ἀμπρακιώτιδες,
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
μέσον
οἱ
ἄλλοι
ξύμμαχοι |
[1, 134] |
μὴ
ὑπαίθριος
ταλαιπωροίη,
ἡσύχαζεν.
οἱ
|
δὲ |
τὸ
παραυτίκα
μὲν
ὑστέρησαν
τῇ |
[1, 49] |
μὲν
τέχνῃ
οὐχ
ὁμοίως,
πεζομαχίᾳ
|
δὲ |
τὸ
πλέον
προσφερὴς
οὖσα.
ἐπειδὴ |
[1, 143] |
μετοίκων
δεινὸν
ἂν
ἦν·
νῦν
|
δὲ |
τόδε
τε
ὑπάρχει,
καί,
ὅπερ |
[1, 54] |
νήσῳ
Συβότοις
ὡς
νενικηκότες.
γνώμῃ
|
δὲ |
τοιᾷδε
ἑκάτεροι
τὴν
νίκην
προσεποιήσαντο· |
[1, 128] |
Ξαλκιοίκου
ἄγος
ἐλαύνειν
αὐτούς·
ἐγένετο
|
δὲ |
τοιόνδε.
ἐπειδὴ
Παυσανίας
ὁ
Λακεδαιμόνιος |
[1, 131] |
πρῶτον
ὑπὸ
τῶν
ἐφόρων
(ἔξεστι
|
δὲ |
τοῖς
ἐφόροις
τὸν
βασιλέα
δρᾶσαι |
[1, 70] |
νικώμενοι
ἐπ'
ἐλάχιστον
ἀναπίπτουσιν.
ἔτι
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
σώμασιν
ἀλλοτριωτάτοις
ὑπὲρ |
[1, 71] |
ὡρίσθω
ὑμῶν
ἡ
βραδυτής·
νῦν
|
δὲ |
τοῖς
τε
ἄλλοις
καὶ
Ποτειδεάταις, |
[1, 53] |
οὔτε
τὰς
σπονδὰς
λύομεν,
Κερκυραίοις
|
δὲ |
τοῖσδε
ξυμμάχοις
οὖσι
βοηθοὶ
ἤλθομεν. |
[1, 85] |
ὄντων
αὐτῶν
δίκας
δοῦναι·
ἐπὶ
|
δὲ |
τὸν
διδόντα
οὐ
πρότερον
νόμιμον |
[1, 109] |
ἐς
τὴν
Ἀσίαν
ἀνεκομίσθη,
Μεγάβυζον
|
δὲ |
τὸν
Ζωπύρου
πέμπει
ἄνδρα
Πέρσην |
[1, 85] |
ὡς
ἐπ'
ἀδικοῦντα
ἰέναι.
παρασκευάζεσθε
|
δὲ |
τὸν
πόλεμον
ἅμα.
ταῦτα
γὰρ |
[1, 49] |
ἀμφότεροι
ἐπὶ
τῶν
καταστρωμάτων,
πολλοὺς
|
δὲ |
τοξότας
τε
καὶ
ἀκοντιστάς,
τῷ |
[1, 90] |
δηλοῦντες
ἐς
τοὺς
Ἀθηναίους,
ὡς
|
δὲ |
τοῦ
βαρβάρου,
εἰ
αὖθις
ἐπέλθοι, |
[1, 75] |
δεηθέντων
ἡγεμόνας
καταστῆναι·
ἐξ
αὐτοῦ
|
δὲ |
τοῦ
ἔργου
κατηναγκάσθημεν
τὸ
πρῶτον |
[1, 8] |
ᾧ
νῦν
ἔτι
θάπτουσιν.
καταστάντος
|
δὲ |
τοῦ
Μίνω
ναυτικοῦ
πλωιμώτερα
ἐγένετο |
[1, 141] |
δίκης
τοῖς
πέλας
ἐπιτασσομένη.
Τὰ
|
δὲ |
τοῦ
πολέμου
καὶ
τῶν
ἑκατέροις |
[1, 23] |
ταχεῖαν
τὴν
κρίσιν
ἔσχεν.
τούτου
|
δὲ |
τοῦ
πολέμου
μῆκός
τε
μέγα |
[1, 24] |
τοῦ
ἄλλου
Δωρικοῦ
γένους.
προελθόντος
|
δὲ |
τοῦ
χρόνου
ἐγένετο
ἡ
τῶν |
[1, 50] |
τῶν
νεῶν
ἃς
καταδύσειαν,
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐτράποντο
φονεύειν
διεκπλέοντες |
[1, 119] |
καὶ
παρακαλούμενος
καὶ
ἄκλητος.
~αὖθις
|
δὲ |
τοὺς
ξυμμάχους
παρακαλέσαντες
ψῆφον
ἐβούλοντο |
[1, 134] |
μὲν
ὑστέρησαν
τῇ
διώξει,
μετὰ
|
δὲ |
τοῦτο
τοῦ
τε
οἰκήματος
τὸν |
[1, 144] |
ἅμα
τοῖς
ἔργοις
δηλωθήσεται·
νῦν
|
δὲ |
τούτοις
ἀποκρινάμενοι
ἀποπέμψωμεν,
Μεγαρέας
μὲν |
[1, 46] |
αὐτῶν
δὲ
Κορινθίων
ἐνενήκοντα·
στρατηγοὶ
|
δὲ |
τούτων
ἦσαν
μὲν
καὶ
κατὰ |
[1, 32] |
τὴν
χάριν
βέβαιον
ἕξουσιν·
εἰ
|
δὲ |
τούτων
μηδὲν
σαφὲς
καταστήσουσι,
μὴ |
[1, 54] |
περὶ
ἑβδομήκοντα
ἔστησαν
τροπαῖον·
Κερκυραῖοι
|
δὲ |
τριάκοντα
ναῦς
μάλιστα
διαφθείραντες,
καὶ |
[1, 59] |
καὶ
ἐς
πόλεμον
παρεσκευάζοντο·
~αἱ
|
δὲ |
τριάκοντα
νῆες
τῶν
Ἀθηναίων
ἀφικνοῦνται |
[1, 101] |
Ἰθώμῃ
πόλεμος
καθειστήκει
Λακεδαιμονίοις,
Θάσιοι
|
δὲ |
τρίτῳ
ἔτει
πολιορκούμενοι
ὡμολόγησαν
Ἀθηναίοις |
[1, 50] |
τοὺς
Κορινθίους
καὶ
Ἀθηναίους.
~Τῆς
|
δὲ |
τροπῆς
γενομένης
οἱ
Κορίνθιοι
τὰ |
[1, 70] |
ἀπουσίᾳ
ἄν
τι
κτᾶσθαι,
ὑμεῖς
|
δὲ |
τῷ
ἐπελθεῖν
καὶ
τὰ
ἑτοῖμα |
[1, 126] |
τὸν
χρόνον
ἐτυράννει
Μεγάρων.
χρωμένῳ
|
δὲ |
τῷ
Κύλωνι
ἐν
Δελφοῖς
ἀνεῖλεν |
[1, 10] |
κατασκευαῖς
πολυτελέσι
χρησαμένης,
κατὰ
κώμας
|
δὲ |
τῷ
παλαιῷ
τῆς
Ἑλλάδος
τρόπῳ |
[1, 110] |
Αἰγύπτου,
προδοσίᾳ
ληφθεὶς
ἀνεσταυρώθη.
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
Ἀθηνῶν
καὶ
τῆς
ἄλλης |
[1, 101] |
Αἰθαιῆς
ἐς
Ἰθώμην
ἀπέστησαν.
πλεῖστοι
|
δὲ |
τῶν
Εἱλώτων
ἐγένοντο
οἱ
τῶν |
[1, 21] |
τὰ
ἑτοῖμα
μᾶλλον
τρέπονται.
~ἐκ
|
δὲ |
τῶν
εἰρημένων
τεκμηρίων
ὅμως
τοιαῦτα |
[1, 123] |
τοῖς
νῦν
ξυμφέρει
αἰτιᾶσθαι;
περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἔπειτα
μελλόντων
τοῖς
παροῦσι |
[1, 29] |
Ἐπίδαμνον
Κερκυραίοις
ἐναντία
πολεμήσοντες·
ἐστρατήγει
|
δὲ |
τῶν
μὲν
νεῶν
Ἀριστεὺς
ὁ |
[1, 10] |
γενέσθαι
τῶν
πρὸ
αὑτῆς,
λειπομένην
|
δὲ |
τῶν
νῦν,
τῇ
Ὁμήρου
αὖ |
[1, 61] |
τρισχιλίοις
μὲν
ὁπλίταις
ἑαυτῶν,
χωρὶς
|
δὲ |
τῶν
ξυμμάχων
πολλοῖς,
ἱππεῦσι
δὲ |
[1, 5] |
τι
καὶ
δόξης
μᾶλλον·
δηλοῦσι
|
δὲ |
τῶν
τε
ἠπειρωτῶν
τινὲς
ἔτι |
[1, 79] |
δὲ
οἱ
Ἀθηναῖοι
εἶπον.
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τῶν
τε
ξυμμάχων
ἤκουσαν
οἱ |
[1, 70] |
ἐν
τοῖς
δεινοῖς
εὐέλπιδες·
τὸ
|
δὲ |
ὑμέτερον
τῆς
τε
δυνάμεως
ἐνδεᾶ |
[1, 33] |
πρότερον
ἀπραγμοσύνῃ
ἐναντία
τολμῶμεν.
~Γενήσεται
|
δὲ |
ὑμῖν
πειθομένοις
καλὴ
ἡ
ξυντυχία |
[1, 68] |
ὑπὸ
μὲν
Ἀθηναίων
ὑβριζόμενοι,
ὑπὸ
|
δὲ |
ὑμῶν
ἀμελούμενοι.
Καὶ
εἰ
μὲν |
[1, 71] |
βοηθοῦντες
οἷς
ἂν
ξυνομόσωσιν.
βουλομένων
|
δὲ |
ὑμῶν
προθύμων
εἶναι
μενοῦμεν·
οὔτε |
[1, 42] |
μέλλουσαν
πρὸς
Κορινθίους
κτήσασθαι,
τῆς
|
δὲ |
ὑπαρχούσης
πρότερον
διὰ
Μεγαρέας
ὑποψίας |
[1, 101] |
ἐσβαλόντας
ἐς
τὴν
Ἀττικήν.
οἱ
|
δὲ |
ὑπέσχοντο
μὲν
κρύφα
τῶν
Ἀθηναίων |
[1, 101] |
τῶν
Ἀθηναίων
καὶ
ἔμελλον,
διεκωλύθησαν
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
γενομένου
σεισμοῦ,
ἐν |
[1, 52] |
δὲ
ἔγνωσαν·
καὶ
ὡρμίσαντο.
~Τῇ
|
δὲ |
ὑστεραίᾳ
ἀναγαγόμεναι
αἵ
τε
Ἀττικαὶ |
[1, 100] |
τὰς
πάσας
ἐς
διακοσίας.
χρόνῳ
|
δὲ |
ὕστερον
ξυνέβη
Θασίους
αὐτῶν
ἀποστῆναι, |
[1, 93] |
ἔξωθεν
καὶ
μολύβδῳ
δεδεμένοι.
τὸ
|
δὲ |
ὕψος
ἥμισυ
μάλιστα
ἐτελέσθη
οὗ |
[1, 10] |
μὲν
ποιητὴν
ὄντα
κοσμῆσαι,
ὅμως
|
δὲ |
φαίνεται
καὶ
οὕτως
ἐνδεεστέρα.
πεποίηκε |
[1, 37] |
ἀληπτότεροι
ἦσαν
τοῖς
πέλας,
τόσῳ
|
δὲ |
φανερωτέραν
ἐξῆν
αὐτοῖς
τὴν
ἀρετὴν |
[1, 136] |
Κέρκυραν,
ὢν
αὐτῶν
εὐεργέτης.
δεδιέναι
|
δὲ |
φασκόντων
Κερκυραίων
ἔχειν
αὐτὸν
ὥστε |
[1, 10] |
εἴκοσι
καὶ
ἑκατὸν
ἀνδρῶν,
τὰς
|
δὲ |
Φιλοκτήτου
πεντήκοντα,
δηλῶν,
ὡς
ἐμοὶ |
[1, 139] |
τῶν
ἐναγῶν
τῆς
ἐλάσεως·
ὕστερον
|
δὲ |
φοιτῶντες
παρ'
Ἀθηναίους
Ποτειδαίας
τε |
[1, 9] |
τι
καὶ
ναυτικὸν
εἶχεν.
εἰκάζειν
|
δὲ |
χρὴ
καὶ
ταύτῃ
τῇ
στρατείᾳ |
[1, 144] |
τῇδε
τῇ
πόλει
ἀποκρίνασθαι.
εἰδέναι
|
δὲ |
χρὴ
ὅτι
ἀνάγκη
πολεμεῖν,
ἢν |
[1, 27] |
δέκα
καὶ
Ἀμπρακιῶται
ὀκτώ.
Θηβαίους
|
δὲ |
χρήματα
ᾔτησαν
καὶ
Φλειασίους,
Ἠλείους |
[1, 141] |
μάλιστα
τιμωρήσασθαί
τινα
βούλονται,
οἱ
|
δὲ |
ὡς
ἥκιστα
τὰ
οἰκεῖα
φθεῖραι. |
[1, 116] |
δ'
αὐτοῖς
καὶ
Βυζάντιοι.
~Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
ὡς
ᾔσθοντο,
πλεύσαντες
ναυσὶν
ἑξήκοντα |
[1, 32] |
ὅτι
γε
οὐκ
ἐπιζήμια,
ἔπειτα
|
δὲ |
ὡς
καὶ
τὴν
χάριν
βέβαιον |
[1, 84] |
τύχας
οὐ
λόγῳ
διαιρετάς.
αἰεὶ
|
δὲ |
ὡς
πρὸς
εὖ
βουλευομένους
τοὺς |
[1, 71] |
ἐπιτηδεύματα
πρὸς
αὐτούς
ἐστιν.
ἀνάγκη
|
δὲ |
ὥσπερ
τέχνης
αἰεὶ
τὰ
ἐπιγιγνόμενα |
[1, 121] |
καθαιρετὸν
ἡμῖν
ἐστὶ
μελέτῃ.
χρήματα
|
δὲ |
ὥστε
ἔχειν
ἐς
αὐτά,
οἴσομεν· |
[1, 123] |
ξυναγωνιουμένης,
τὰ
μὲν
φόβῳ,
τὰ
|
δὲ |
ὠφελίᾳ.
σπονδάς
τε
οὐ
λύσετε |