Livre, Chap. |
[1, 141] |
κινδύνων
κἂν
περιγενέσθαι,
τὸ
δὲ
|
οὐ |
βέβαιον
μὴ
οὐ
προαναλώσειν,
ἄλλως |
[1, 75] |
καὶ
γὰρ
αὐτὴν
τήνδε
ἐλάβομεν
|
οὐ |
βιασάμενοι,
ἀλλ'
ὑμῶν
μὲν
οὐκ |
[1, 28] |
ἐκείνων
βιαζομένων,
φίλους
ποιεῖσθαι
οὓς
|
οὐ |
βούλονται
ἑτέρους
τῶν
νῦν
ὄντων |
[1, 68] |
προπαρεσκευασμένους,
εἴ
ποτε
ἄρα
πολεμήσονται;
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
Κέρκυράν
τε
ὑπολαβόντες |
[1, 122] |
ἀξυνεσίας
ἢ
μαλακίας
ἢ
ἀμελείας.
|
οὐ |
γὰρ
δὴ
πεφευγότες
αὐτὰ
ἐπὶ |
[1, 123] |
νῦν
καὶ
ἐξουσίᾳ
ὀλίγον
προφέρετε
|
(οὐ |
γὰρ
δίκαιον
ἃ
τῇ
ἀπορίᾳ |
[1, 138] |
κρύφα
Ἀθηναίων
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ·
|
οὐ |
γὰρ
ἐξῆν
θάπτειν
ὡς
ἐπὶ |
[1, 34] |
τὴν
μητρόπολιν,
ἀδικουμένη
δὲ
ἀλλοτριοῦται·
|
οὐ |
γὰρ
ἐπὶ
τῷ
δοῦλοι,
ἀλλ' |
[1, 143] |
τῶν
ξυμμάχων,
ὅθεν
ἰσχύομεν,
προσαπόλλυται·
|
οὐ |
γὰρ
ἡσυχάσουσι
μὴ
ἱκανῶν
ἡμῶν |
[1, 64] |
ἐς
τὴν
Παλλήνην
ἀτείχιστον
ἦν·
|
οὐ |
γὰρ
ἱκανοὶ
ἐνόμιζον
εἶναι
ἔν |
[1, 15] |
καταστροφῇ
οὐκ
ἐξῇσαν
οἱ
Ἕλληνες.
|
οὐ |
γὰρ
ξυνειστήκεσαν
πρὸς
τὰς
μεγίστας |
[1, 69] |
καὶ
τοὺς
ὑμετέρους
ἤδη
ξυμμάχους·
|
οὐ |
γὰρ
ὁ
δουλωσάμενος,
ἀλλ'
ὁ |
[1, 91] |
τοὺς
πάντας
ξυμμάχους
ὠφελιμώτερον
ἔσεσθαι·
|
οὐ |
γὰρ
οἷόν
τ'
εἶναι
μὴ |
[1, 73] |
τοῖς
ἐγκλήμασι
τῶν
πόλεων
ἀντεροῦντες
|
(οὐ |
γὰρ
παρὰ
δικασταῖς
ὑμῖν
οὔτε |
[1, 143] |
γῆς
ποιεῖσθαι,
ἀλλὰ
τῶν
σωμάτων·
|
οὐ |
γὰρ
τάδε
τοὺς
ἄνδρας,
ἀλλ' |
[1, 40] |
μὴ
πειθόμενοι
ἡμῖν
πάθοιτε
ἄν.
|
οὐ |
γὰρ
τοῖσδε
μόνον
ἐπίκουροι
ἂν |
[1, 86] |
λόγους
τοὺς
πολλοὺς
τῶν
Ἀθηναίων
|
οὐ |
γιγνώσκω·
ἐπαινέσαντες
γὰρ
πολλὰ
ἑαυτοὺς |
[1, 84] |
ἀσφαλῶς
προνοουμένων.
πολύ
τε
διαφέρειν
|
οὐ |
δεῖ
νομίζειν
ἄνθρωπον
ἀνθρώπου,
κράτιστον |
[1, 102] |
ξυμμάχων
ἀπέπεμψαν,
τὴν
μὲν
ὑποψίαν
|
οὐ |
δηλοῦντες,
εἰπόντες
δὲ
ὅτι
οὐδὲν |
[1, 90] |
βουλόμενον
καὶ
ὕποπτον
τῆς
γνώμης
|
οὐ |
δηλοῦντες
ἐς
τοὺς
Ἀθηναίους,
ὡς |
[1, 137] |
ψευδῶς
προσεποιήσατο,
τότε
δι'
αὑτὸν
|
οὐ |
διάλυσιν)
καὶ
νῦν
ἔχων
σε |
[1, 52] |
καὶ
παραταξάμενοι
μετεώρους
ἡσύχαζον,
ναυμαχίας
|
οὐ |
διανοούμενοι
ἄρχειν
ἑκόντες
ὁρῶντες
προσγεγενημένας |
[1, 69] |
οἱ
γὰρ
δρῶντες
βεβουλευμένοι
πρὸς
|
οὐ |
διεγνωκότας
ἤδη
καὶ
οὐ
μέλλοντες |
[1, 125] |
καθισταμένοις
ὧν
ἔδει
ἐνιαυτὸς
μὲν
|
οὐ |
διετρίβη,
ἔλασσον
δέ,
πρὶν
ἐσβαλεῖν |
[1, 35] |
ἀρχῆς
δύναμιν
προσλαβεῖν
περιόψεσθε·
ἣν
|
οὐ |
δίκαιον,
ἀλλ'
ἢ
κἀκείνων
κωλύειν |
[1, 34] |
ἀντεπιβουλεύειν.
~Ἢν
δὲ
λέγωσιν
ὡς
|
οὐ |
δίκαιον
τοὺς
σφετέρους
ἀποίκους
ὑμᾶς |
[1, 142] |
πῶς
δὴ
ἄνδρες
γεωργοὶ
καὶ
|
οὐ |
θαλάσσιοι,
καὶ
προσέτι
οὐδὲ
μελετῆσαι |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
ὄντες
|
οὐ |
θαλάσσιοι
κάτω
ᾤκουν)
καὶ
μέχρι |
[1, 120] |
οὐκ
ἂν
ἔτι
αἰτιασαίμεθα
ὡς
|
οὐ |
καὶ
αὐτοὶ
ἐψηφισμένοι
τὸν
πόλεμόν |
[1, 28] |
Ἐπιδάμνου
ἀπαγάγωσι,
βουλεύσεσθαι·
πρότερον
δ'
|
οὐ |
καλῶς
ἔχειν
τοὺς
μὲν
πολιορκεῖσθαι, |
[1, 131] |
Ἑρμιονίδι
νηὶ
τὸ
δεύτερον
ἐκπλεύσας
|
οὐ |
κελευσάντων
αὐτῶν
τοιαῦτα
ἐφαίνετο
ποιῶν, |
[1, 53] |
οὖν
ἄλλοσέ
ποι
βούλεσθε
πλεῖν,
|
οὐ |
κωλύομεν·
εἰ
δὲ
ἐπὶ
Κέρκυραν |
[1, 84] |
εἶναι
καὶ
τὰς
προσπιπτούσας
τύχας
|
οὐ |
λόγῳ
διαιρετάς.
αἰεὶ
δὲ
ὡς |
[1, 123] |
τὰ
δὲ
ὠφελίᾳ.
σπονδάς
τε
|
οὐ |
λύσετε
πρότεροι,
ἅς
γε
καὶ |
[1, 134] |
τὸ
τέμενος.
καὶ
ἐς
οἴκημα
|
οὐ |
μέγα
ὃ
ἦν
τοῦ
ἱεροῦ |
[1, 1] |
μακρότατον
σκοποῦντί
μοι
πιστεῦσαι
ξυμβαίνει
|
οὐ |
μεγάλα
νομίζω
γενέσθαι
οὔτε
κατὰ |
[1, 69] |
πρὸς
οὐ
διεγνωκότας
ἤδη
καὶ
|
οὐ |
μέλλοντες
ἐπέρχονται.
καὶ
ἐπιστάμεθα
οἵᾳ |
[1, 42] |
αὐτῷ
φανερὰν
ἔχθραν
ἤδη
καὶ
|
οὐ |
μέλλουσαν
πρὸς
Κορινθίους
κτήσασθαι,
τῆς |
[1, 142] |
τοῦ
δὲ
πολέμου
οἱ
καιροὶ
|
οὐ |
μενετοί.
καὶ
μὴν
οὐδ'
ἡ |
[1, 111] |
ἐς
Οἰνιάδας
ἐστράτευσαν
καὶ
ἐπολιόρκουν,
|
οὐ |
μέντοι
εἷλόν
γε,
ἀλλ'
ἀπεχώρησαν |
[1, 142] |
τι
μέρος
καταδρομαῖς
καὶ
αὐτομολίαις,
|
οὐ |
μέντοι
ἱκανόν
γε
ἔσται
ἐπιτειχίζειν |
[1, 66] |
τοῦ
προφανοῦς
ἐμάχοντο
μετὰ
Ποτειδεατῶν.
|
οὐ |
μέντοι
ὅ
γε
πόλεμός
πω |
[1, 3] |
τῇ
ὁμιλίᾳ
μᾶλλον
καλεῖσθαι
Ἕλληνας,
|
οὐ |
μέντοι
πολλοῦ
γε
χρόνου
{ἐδύνατο} |
[1, 127] |
προχωρεῖν
τὰ
ἀπὸ
τῶν
Ἀθηναίων.
|
οὐ |
μέντοι
τοσοῦτον
ἤλπιζον
παθεῖν
ἂν |
[1, 39] |
τῆς
τε
δυνάμεως
αὐτῶν
τότε
|
οὐ |
μεταλαβόντες
τῆς
ὠφελίας
νῦν
μεταδώσετε |
[1, 28] |
τε
καὶ
οἰκήτορας
ἀπάγειν,
ὡς
|
οὐ |
μετὸν
αὐτοῖς
Ἐπιδάμνου.
εἰ
δέ |
[1, 3] |
καὶ
Ἀργείους
καὶ
Ἀχαιοὺς
ἀνακαλεῖ.
|
οὐ |
μὴν
οὐδὲ
βαρβάρους
εἴρηκε
διὰ |
[1, 37] |
αὐτοὺς
τοιάδε.
~Ἀναγκαῖον
Κερκυραίων
τῶνδε
|
οὐ |
μόνον
περὶ
τοῦ
δέξασθαι
σφᾶς |
[1, 69] |
ἐς
τόδε
τε
αἰεὶ
ἀποστεροῦντες
|
οὐ |
μόνον
τοὺς
ὑπ'
ἐκείνων
δεδουλωμένους |
[1, 39] |
ἀλλὰ
καὶ
ὑμᾶς
νῦν
ἀξιοῦντες
|
οὐ |
ξυμμαχεῖν,
ἀλλὰ
ξυναδικεῖν
καὶ
διαφόρους |
[1, 93] |
θεμέλιοι
παντοίων
λίθων
ὑπόκεινται
καὶ
|
οὐ |
ξυνειργασμένων
ἔστιν
ᾗ,
ἀλλ'
ὡς |
[1, 2] |
γὰρ
ἡ
νῦν
Ἑλλὰς
καλουμένη
|
οὐ |
πάλαι
βεβαίως
οἰκουμένη,
ἀλλὰ
μεταναστάσεις |
[1, 141] |
τὰ
οἰκεῖα
πράσσουσι,
καὶ
ἕκαστος
|
οὐ |
παρὰ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἀμέλειαν
οἴεται |
[1, 86] |
ἡμῖν
δὲ
ξύμμαχοι
ἀγαθοί,
οὓς
|
οὐ |
παραδοτέα
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἐστίν,
οὐδὲ |
[1, 73] |
τι
ὠφελεῖ,
στερισκώμεθα.
ῥηθήσεται
δὲ
|
οὐ |
παραιτήσεως
μᾶλλον
ἕνεκα
ἢ
μαρτυρίου |
[1, 74] |
(ὅτε
γοῦν
ἦμεν
ἔτι
σῶοι,
|
οὐ |
παρεγένεσθε)
ἡμεῖς
δὲ
ἀπό
τε |
[1, 36] |
ἐς
τὸν
μέλλοντα
καὶ
ὅσον
|
οὐ |
παρόντα
πόλεμον
τὸ
αὐτίκα
περισκοπῶν |
[1, 49] |
ἐλάσσονος
πλήθους
ἐκ
τῆς
διώξεως
|
οὐ |
παρουσῶν.
οἱ
δὲ
Ἀθηναῖοι
ὁρῶντες |
[1, 78] |
νομίζει.
~Βουλεύεσθε
οὖν
βραδέως
ὡς
|
οὐ |
περὶ
βραχέων,
καὶ
μὴ
ἀλλοτρίαις |
[1, 36] |
ἐχθροὺς
ἀδεέστερον
ἐσόμενον,
καὶ
ἅμα
|
οὐ |
περὶ
τῆς
Κερκύρας
νῦν
τὸ |
[1, 68] |
ἃ
ἐμέλλομεν
ὑπὸ
Ἀθηναίων
βλάπτεσθαι,
|
οὐ |
περὶ
ὧν
ἐδιδάσκομεν
ἑκάστοτε
τὴν |
[1, 39] |
χωρίον,
ἀλλ'
ἐπειδὴ
ἡγήσαντο
ἡμᾶς
|
οὐ |
περιόψεσθαι,
τότε
καὶ
τὸ
εὐπρεπὲς |
[1, 86] |
καὶ
τοὺς
ξυμμάχους,
ἢν
σωφρονῶμεν,
|
οὐ |
περιοψόμεθα
ἀδικουμένους
οὐδὲ
μελλήσομεν
τιμωρεῖν· |
[1, 53] |
ἐς
τῶν
ἐκείνων
τι
χωρίων,
|
οὐ |
περιοψόμεθα
κατὰ
τὸ
δυνατόν.
~Τοιαῦτα |
[1, 95] |
καὶ
προσεῖχον
τὴν
γνώμην
ὡς
|
οὐ |
περιοψόμενοι
τἆλλά
τε
καταστησόμενοι
ᾗ |
[1, 6] |
αἰδοῖα
οἱ
ἀθληταὶ
ἠγωνίζοντο,
καὶ
|
οὐ |
πολλὰ
ἔτη
ἐπειδὴ
πέπαυται.
ἔτι |
[1, 95] |
τινὰς
μετ'
αὐτοῦ
στρατιὰν
ἔχοντας
|
οὐ |
πολλήν·
οἷς
οὐκέτι
ἐφίεσαν
οἱ |
[1, 10] |
ἐλαχίστας
ναῦς
τὸ
μέσον
σκοποῦντι
|
οὐ |
πολλοὶ
φαίνονται
ἐλθόντες,
ὡς
ἀπὸ |
[1, 18] |
τυράννων
κατάλυσιν
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
|
οὐ |
πολλοῖς
ἔτεσιν
ὕστερον
καὶ
ἡ |
[1, 118] |
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἤδη
γίγνεται
|
οὐ |
πολλοῖς
ἔτεσιν
ὕστερον
τὰ
προειρημένα, |
[1, 18] |
τε
ἀπωσάμενοι
τὸν
βάρβαρον,
ὕστερον
|
οὐ |
πολλῷ
διεκρίθησαν
πρός
τε
Ἀθηναίους |
[1, 137] |
ἦν
ἱκέτευμα
τοῦτο,
καὶ
ὕστερον
|
οὐ |
πολλῷ
τοῖς
τε
Λακεδαιμονίοις
καὶ |
[1, 114] |
πάλιν
ἐγένοντο.
~Μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
οὐ |
πολλῷ
ὕστερον
Εὔβοια
ἀπέστη
ἀπὸ |
[1, 51] |
προσκομισθεῖσαι
κατέπλεον
ἐς
τὸ
στρατόπεδον
|
οὐ |
πολλῷ
ὕστερον
ἢ
ὤφθησαν.
οἱ |
[1, 115] |
ἔσχον.
~ἀναχωρήσαντες
δὲ
ἀπ'
Εὐβοίας
|
οὐ |
πολλῷ
ὕστερον
σπονδὰς
ἐποιήσαντο
πρὸς |
[1, 111] |
ἔχοντες
ἄπρακτοι.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
οὐ |
πολλῷ
ὕστερον
χίλιοι
Ἀθηναίων
ἐπὶ |
[1, 45] |
προσεδέξαντο,
καὶ
τῶν
Κορινθίων
ἀπελθόντων
|
οὐ |
πολὺ
ὕστερον
δέκα
ναῦς
αὐτοῖς |
[1, 62] |
μάχην,
ἀντικαθίσταντο
καὶ
αὐτοί,
καὶ
|
οὐ |
πολὺ
ὕστερον
ξυνέμισγον.
καὶ
αὐτὸ |
[1, 136] |
ἐπὶ
τὴν
ἑστίαν.
καὶ
ἐλθόντος
|
οὐ |
πολὺ
ὕστερον
τοῦ
Ἀδμήτου
δηλοῖ |
[1, 6] |
τῶν
εὐδαιμόνων
διὰ
τὸ
ἁβροδίαιτον
|
οὐ |
πολὺς
χρόνος
ἐπειδὴ
χιτῶνάς
τε |
[1, 67] |
Πελοπόννησον.
Αἰγινῆταί
τε
φανερῶς
μὲν
|
οὐ |
πρεσβευόμενοι,
δεδιότες
τοὺς
Ἀθηναίους,
κρύφα |
[1, 68] |
διαφόρων
λέγουσιν·
καὶ
δι'
αὐτὸ
|
οὐ |
πρὶν
πάσχειν,
ἀλλ'
ἐπειδὴ
ἐν |
[1, 39] |
πρὶν
διαγωνίζεσθαι
καθιστάντα.
οὗτοι
δὲ
|
οὐ |
πρὶν
πολιορκεῖν
τὸ
χωρίον,
ἀλλ' |
[1, 141] |
τὸ
δὲ
οὐ
βέβαιον
μὴ
|
οὐ |
προαναλώσειν,
ἄλλως
τε
κἂν
παρὰ |
[1, 38] |
Ἐπίδαμνον
ἡμετέραν
οὖσαν
κακουμένην
μὲν
|
οὐ |
προσεποιοῦντο,
ἐλθόντων
δὲ
ἡμῶν
ἐπὶ |
[1, 90] |
καὶ
ἐς
τὴν
Λακεδαίμονα
ἐλθὼν
|
οὐ |
προσῄει
πρὸς
τὰς
ἀρχάς,
ἀλλὰ |
[1, 85] |
δοῦναι·
ἐπὶ
δὲ
τὸν
διδόντα
|
οὐ |
πρότερον
νόμιμον
ὡς
ἐπ'
ἀδικοῦντα |
[1, 74] |
καὶ
μὴ
ὀργισθῆναι
ὅτι
ἡμῖν
|
οὐ |
προυτιμωρήσατε.
ὥστε
φαμὲν
οὐχ
ἧσσον |
[1, 109] |
ἀπαγάγοι
Ἀθηναίους.
ὡς
δὲ
αὐτῷ
|
οὐ |
προυχώρει
καὶ
τὰ
χρήματα
ἄλλως |
[1, 82] |
ὑπάρχει
εἰδέναι
καθ'
ὅτι
χωρήσει,
|
οὐ |
ῥᾴδιον
εὐπρεπῶς
θέσθαι.
~Καὶ
ἀνανδρία |
[1, 49] |
οὖσα.
ἐπειδὴ
γὰρ
προσβάλοιεν
ἀλλήλοις,
|
οὐ |
ῥᾳδίως
ἀπελύοντο
ὑπό
τε
τοῦ |
[1, 142] |
δὲ
τῆς
θαλάσσης
ἐπιστήμονας
γενέσθαι
|
οὐ |
ῥᾳδίως
αὐτοῖς
προσγενήσεται.
οὐδὲ
γὰρ |
[1, 50] |
θαλάσσης
ἐπεχουσῶν,
ἐπειδὴ
ξυνέμειξαν
ἀλλήλοις,
|
οὐ |
ῥᾳδίως
τὴν
διάγνωσιν
ἐποιοῦντο
ὁποῖοι |
[1, 36] |
καὶ
τῶν
Ἀθηνῶν
βουλευόμενος,
καὶ
|
οὐ |
τὰ
κράτιστα
αὐταῖς
προνοῶν,
ὅταν |
[1, 39] |
δίκης
παρέσχοντο.
καὶ
δεῦρο
ἥκουσιν
|
οὐ |
τἀκεῖ
μόνον
αὐτοὶ
ἁμαρτόντες,
ἀλλὰ |
[1, 22] |
οἱ
παρόντες
τοῖς
ἔργοις
ἑκάστοις
|
οὐ |
ταὐτὰ
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἔλεγον, |
[1, 72] |
δὲ
περὶ
τοῦ
παντὸς
ὡς
|
οὐ |
ταχέως
αὐτοῖς
βουλευτέον
εἴη,
ἀλλ' |
[1, 140] |
Πελοποννησίοις,
καίπερ
εἰδὼς
τοὺς
ἀνθρώπους
|
οὐ |
τῇ
αὐτῇ
ὀργῇ
ἀναπειθομένους
τε |
[1, 69] |
γάρ,
μόνοι
Ἑλλήνων,
ὦ
Λακεδαιμόνιοι,
|
οὐ |
τῇ
δυνάμει
τινά,
ἀλλὰ
τῇ |
[1, 73] |
οὐκ
ὀλίγην
οὖσαν
ἡμῶν
παρήλθομεν
|
οὐ |
τοῖς
ἐγκλήμασι
τῶν
πόλεων
ἀντεροῦντες |
[1, 40] |
βούλεται
τῶν
ἀγράφων
πόλεων
ἐλθεῖν,
|
οὐ |
τοῖς
ἐπὶ
βλάβῃ
ἑτέρων
ἰοῦσιν |
[1, 124] |
γνωσθησόμεθα
ξυνελθόντες
μέν,
ἀμύνεσθαι
δὲ
|
οὐ |
τολμῶντες,
μὴ
πολὺ
ὕστερον
τὸ |
[1, 39] |
πρότερον
ἐθελῆσαι
κρίνεσθαι,
ἥν
γε
|
οὐ |
τὸν
προύχοντα
καὶ
ἐκ
τοῦ |
[1, 9] |
τῶν
τότε
δυνάμει
προύχων
καὶ
|
οὐ |
τοσοῦτον
τοῖς
Τυνδάρεω
ὅρκοις
κατειλημμένους |
[1, 88] |
σπονδὰς
λελύσθαι
καὶ
πολεμητέα
εἶναι
|
οὐ |
τοσοῦτον
τῶν
ξυμμάχων
πεισθέντες
τοῖς |
[1, 77] |
τὴν
ἀρχὴν
καὶ
ὁπωσοῦν
ἐλασσωθῶσιν,
|
οὐ |
τοῦ
πλέονος
μὴ
στερισκόμενοι
χάριν |
[1, 71] |
διαμέλλετε
καὶ
οἴεσθε
τὴν
ἡσυχίαν
|
οὐ |
τούτοις
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπὶ
πλεῖστον |
[1, 5] |
ἐτράποντο
πρὸς
λῃστείαν,
ἡγουμένων
ἀνδρῶν
|
οὐ |
τῶν
ἀδυναωτάτων
κέρδους
τοῦ
σφετέρου |
[1, 136] |
τὸν
Μολοσσῶν
βασιλέα
ὄντα
αὐτῷ
|
οὐ |
φίλον
καταλῦσαι.
καὶ
ὁ
μὲν |
[1, 2] |
τροφῆς
πανταχοῦ
ἂν
ἡγούμενοι
ἐπικρατεῖν,
|
οὐ |
χαλεπῶς
ἀπανίσταντο,
καὶ
δι'
αὐτὸ |
[1, 9] |
τῶν
ἄλλων
ἰσχύσας,
τὴν
στρατείαν
|
οὐ |
χάριτι
τὸ
πλέον
ἢ
φόβῳ |
[1, 77] |
οὐδ'
ἂν
αὐτοὶ
ἀντέλεγον
ὡς
|
οὐ |
χρεὼν
τὸν
ἥσσω
τῷ
κρατοῦντι |
[1, 144] |
ἐς
τάδε
προήγαγον
αὐτά.
ὧν
|
οὐ |
χρὴ
λείπεσθαι,
ἀλλὰ
τούς
τε |
[1, 20] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ὄντα
καὶ
|
οὐ |
χρόνῳ
ἀμνηστούμενα
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[1, 87] |
δέ
(κρίνουσι
γὰρ
βοῇ
καὶ
|
οὐ |
ψήφῳ)
οὐκ
ἔφη
διαγιγνώσκειν
τὴν |