HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Μέμφιδος 2
μεμφόμενοι 1
μέμφονται 1
μὲν 239
μέν 11
Μενδήσιον 1
μένειν 3

Fréquences [« »]
224 ἐν
227 ἐς
206 τῆς
239 μὲν
239 τὴν
249 τὸ
262 οἱ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

μὲν

Livre, Chap.

[1, 125]   πολεμεῖν. δεδογμένον δὲ αὐτοῖς εὐθὺς μὲν ἀδύνατα ἦν ἐπιχειρεῖν ἀπαρασκεύοις οὖσιν,

[1, 105]   ἐν τῷ ἔργῳ. καὶ οἱ μὲν Ἀθηναῖοι (ἐκράτησαν γὰρ ὅμως μᾶλλον)

[1, 12]   ἀνισταμένη ἀποικίας ἐξέπεμψε, καὶ Ἴωνας μὲν Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν τοὺς πολλοὺς

[1, 120]   πάντων προτιμῶνται. ἡμῶν δὲ ὅσοι μὲν Ἀθηναίοις ἤδη ἐνηλλάγησαν οὐχὶ διδαχῆς

[1, 99]   ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν, καὶ τοῖς μὲν Ἀθηναίοις ηὔξετο τὸ ναυτικὸν ἀπὸ

[1, 68]   καὶ μέγιστα ἐγκλήματα ἔχομεν ὑπὸ μὲν Ἀθηναίων ὑβριζόμενοι, ὑπὸ δὲ ὑμῶν

[1, 117]   τῶν Ἀθηνῶν ὕστερον προσεβοήθησαν τεσσαράκοντα μὲν αἱ μετὰ Θουκυδίδου καὶ Ἅγνωνος

[1, 22]   ἢ μνήμης ἔχοι. καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες

[1, 114]   στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν, καὶ τὴν μὲν ἄλλην ὁμολογίᾳ κατεστήσαντο, Ἑστιαιᾶς δὲ

[1, 30]   Λευκίμμῃ τῆς Κερκυραίας ἀκρωτηρίῳ τοὺς μὲν ἄλλους οὓς ἔλαβον αἰχμαλώτους ἀπέκτειναν,

[1, 70]   τι ὑπὲρ αὐτῆς. καὶ ἃ μὲν ἂν ἐπινοήσαντες μὴ ἐπεξέλθωσιν, οἰκείων

[1, 37]   ἀδικῶσι καὶ ὅπως ἐν ᾧ μὲν ἂν κρατῶσι βιάζωνται, οὗ δ'

[1, 21]   καίπερ τῶν ἀνθρώπων ἐν ᾧ μὲν ἂν πολεμῶσι τὸν παρόντα αἰεὶ

[1, 58]   Ἀθηναίους πόλεμος ᾖ. καὶ οἱ μὲν ἀνῳκίζοντό τε καθαιροῦντες τὰς πόλεις

[1, 20]   ξυνειδότων σφίσιν Ἱππίᾳ μεμηνῦσθαι τοῦ μὲν ἀπέσχοντο ὡς προειδότος, βουλόμενοι δὲ

[1, 87]   ποιῶνται, ἢν δοκῇ. καὶ οἱ μὲν ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου διαπραξάμενοι ταῦτα,

[1, 145]   ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ. καὶ οἱ μὲν ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου καὶ οὐκέτι

[1, 134]   διακωλύειν. ~ἀκούσαντες δὲ ἀκριβῶς τότε μὲν ἀπῆλθον οἱ ἔφοροι, βεβαίως δὲ

[1, 35]   ἐλθεῖν. καὶ δεινὸν εἰ τοῖσδε μὲν ἀπό τε τῶν ἐνσπόνδων ἔσται

[1, 138]   χώρας, δόντος βασιλέως αὐτῷ Μαγνησίαν μὲν ἄρτον, ἣ προσέφερε πεντήκοντα τάλαντα

[1, 85]   τοῖς ἐναντίοις φοβερώτατα. καὶ ὁ μὲν Ἀρχίδαμος τοιαῦτα εἶπεν· παρελθὼν δὲ

[1, 66]   δ' Ἀθηναίοις καὶ Πελοποννησίοις αἰτίαι μὲν αὗται προυγεγένηντο ἐς ἀλλήλους, τοῖς

[1, 107]   ἀπεχώρουν πάλιν. καὶ κατὰ θάλασσαν μὲν αὐτούς, διὰ τοῦ Κρισαίου κόλπου

[1, 68]   δὲ ὑμῶν ἀμελούμενοι. Καὶ εἰ μὲν ἀφανεῖς που ὄντες ἠδίκουν τὴν

[1, 12]   ἀναστάντες ὑπὸ Θεσσαλῶν τὴν νῦν μὲν Βοιωτίαν, πρότερον δὲ Καδμηίδα γῆν

[1, 10]   χιλίων καὶ διακοσίων νεῶν τὰς μὲν Βοιωτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἀνδρῶν,

[1, 90]   μετὰ σφῶν τοὺς περιβόλους, τὸ μὲν βουλόμενον καὶ ὕποπτον τῆς γνώμης

[1, 23]   πόλεμος τοῖς Ἕλλησι κατέστη. τὴν μὲν γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ

[1, 74]   ὑμᾶς ἢ τυχεῖν τούτου. ὑμεῖς μὲν γὰρ ἀπό τε οἰκουμένων τῶν

[1, 77]   μᾶλλον ὀργίζονται ἢ βιαζόμενοι· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἴσου δοκεῖ

[1, 124]   πλείονος εἰρήνης ἐπιθυμήσαντες· ἐκ πολέμου μὲν γὰρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ'

[1, 82]   ἀπορώτερον τῇ Πελοποννήσῳ πράξομεν. ἐγκλήματα μὲν γὰρ καὶ πόλεων καὶ ἰδιωτῶν

[1, 35]   μὴ πείσαντες ὑμᾶς ἕξομεν· ἡμᾶς μὲν γὰρ κινδυνεύοντας καὶ οὐκ ἐχθροὺς

[1, 141]   ὁ πόλεμος αὐτοῖς μηκύνηται. μάχῃ μὲν γὰρ μιᾷ πρὸς ἅπαντας Ἕλληνας

[1, 142]   ἄξιον ἄν τι δρῷεν; πρὸς μὲν γὰρ ὀλίγας ἐφορμούσας κἂν διακινδυνεύσειαν

[1, 143]   καὶ τὴν Ἀττικὴν ἅπασαν· οἱ μὲν γὰρ οὐχ ἕξουσιν ἄλλην ἀντιλαβεῖν

[1, 80]   σωφρόνως τις αὐτὸν ἐκλογίζοιτο. πρὸς μὲν γὰρ Πελοποννησίους καὶ τοὺς ἀστυγείτονας

[1, 109]   πολλαὶ ἰδέαι πολέμων κατέστησαν. τὸ μὲν γὰρ πρῶτον ἐκράτουν τῆς Αἰγύπτου

[1, 69]   αἰτίᾳ νομίσῃ τάδε λέγεσθαι· αἰτία μὲν γὰρ φίλων ἀνδρῶν ἐστὶν ἁμαρτανόντων,

[1, 142]   ναυτικὸν αὐτῶν ἄξιον φοβηθῆναι. τὴν μὲν γὰρ χαλεπὸν καὶ ἐν εἰρήνῃ

[1, 86]   οὐκέτι μέλλουσι κακῶς πάσχειν. ἄλλοις μὲν γὰρ χρήματά ἐστι πολλὰ καὶ

[1, 10]   δὲ τὴν στρατείαν ἐκείνην μεγίστην μὲν γενέσθαι τῶν πρὸ αὑτῆς, λειπομένην

[1, 143]   ὅτι ἐγγύτατα τούτου διανοηθέντας τὴν μὲν γῆν καὶ οἰκίας ἀφεῖναι, τῆς

[1, 142]   φρούριον δ' εἰ ποιήσονται, τῆς μὲν γῆς βλάπτοιεν ἄν τι μέρος

[1, 111]   Θεσσαλίας ἐπὶ Φάρσαλον. καὶ τῆς μὲν γῆς ἐκράτουν ὅσα μὴ προϊόντες

[1, 45]   νῆσος ἐν παράπλῳ κεῖσθαι. ~Τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους

[1, 140]   πράσσειν δυνατώτατος, παρῄνει τοιάδε. ~Τῆς μὲν γνώμης, ὦ Ἀθηναῖοι, αἰεὶ τῆς

[1, 36]   τὰς σπονδὰς λύσῃ, γνώτω τὸ μὲν δεδιὸς αὐτοῦ ἰσχὺν ἔχον τοὺς

[1, 68]   τί δεῖ μακρηγορεῖν, ὧν τοὺς μὲν δεδουλωμένους ὁρᾶτε, τοῖς δὲ ἐπιβουλεύοντας

[1, 46]   καὶ ἑκατόν. ἦσαν δὲ Ἠλείων μὲν δέκα, Μεγαρέων δὲ δώδεκα καὶ

[1, 48]   Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ τὸ μὲν δεξιὸν κέρας αἱ Μεγαρίδες νῆες

[1, 46]   λύειν ἕνεκα τὰς σπονδάς. ~αἱ μὲν δὴ νῆες ἀφικνοῦνται ἐς τὴν

[1, 53]   λαβόντες χρήσασθε ὡς πολεμίοις. οἱ μὲν δὴ τοιαῦτα εἶπον· τῶν δὲ

[1, 33]   γ' αὖ ἔργον προτερῆσαι, τῶν μὲν διδόντων, ὑμῶν δὲ δεξαμένων τὴν

[1, 113]   ἦσαν, καὶ μάχῃ κρατήσαντες τοὺς μὲν διέφθειραν τῶν Ἀθηναίων, τοὺς δὲ

[1, 36]   ἔχειν. ~Καὶ ὅτῳ τάδε ξυμφέροντα μὲν δοκεῖ λέγεσθαι, φοβεῖται δὲ μὴ

[1, 87]   τοὺς ξυμμάχους εἶπον ὅτι σφίσι μὲν δοκοῖεν ἀδικεῖν οἱ Ἀθηναῖοι, βούλεσθαι

[1, 120]   ἔργῳ ἐπεξέρχεται, ἀλλὰ μετ' ἀσφαλείας μὲν δοξάζομεν, μετὰ δέους δὲ ἐν

[1, 138]   καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν φύσεως μὲν δυνάμει, μελέτης δὲ βραχύτητι κράτιστος

[1, 72]   ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους εἶναι, τῶν μὲν ἐγκλημάτων πέρι μηδὲν ἀπολογησομένους ὧν

[1, 38]   ἦν, εἰ καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι τῇ ἡμετέρᾳ ὀργῇ, ἡμῖν

[1, 120]   ἡσυχάζειν, ἀγαθῶν δὲ ἀδικουμένους ἐκ μὲν εἰρήνης πολεμεῖν, εὖ δὲ παρασχὸν

[1, 132]   περὶ αὐτῶν ἐλέγχειν. ~καὶ φανερὸν μὲν εἶχον οὐδὲν οἱ Σπαρτιᾶται σημεῖον,

[1, 55]   διὰ ταῦτα τροπαῖον ἔστησαν. ~οὕτω μὲν ἑκάτεροι νικᾶν ἠξίουν· οἱ δὲ

[1, 136]   ἴσου τιμωρεῖσθαι. καὶ ἅμα αὐτὸς μὲν ἐκείνῳ χρείας τινὸς καὶ οὐκ

[1, 121]   δεινὸν ἂν εἴη εἰ οἱ μὲν ἐκείνων ξύμμαχοι ἐπὶ δουλείᾳ τῇ

[1, 116]   ναυσὶν ἑξήκοντα ἐπὶ Σάμου ταῖς μὲν ἑκκαίδεκα τῶν νεῶν οὐκ ἐχρήσαντο

[1, 40]   καίτοι δίκαιοί γ' ἐστὲ μάλιστα μὲν ἐκποδὼν στῆναι ἀμφοτέροις, εἰ δὲ

[1, 137]   ἀγαθά, ἐπειδὴ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ μὲν ἐμοί, ἐκείνῳ δὲ ἐν ἐπικινδύνῳ

[1, 135]   γὰρ ὠστρακισμένος καὶ ἔχων δίαιταν μὲν ἐν Ἄργει, ἐπιφοιτῶν δὲ καὶ

[1, 9]   ἐκγόνοις ἔτι μείζω ξυνενεχθῆναι, Εὐρυσθέως μὲν ἐν τῇ Ἀττικῇ ὑπὸ Ἡρακλειδῶν

[1, 100]   ὁδούς, νῦν δὲ Ἀμφίπολιν, τῶν μὲν Ἐννέα ὁδῶν αὐτοὶ ἐκράτησαν, ἃς

[1, 29]   πολιορκοῦντας παραστήσασθαι ὁμολογίᾳ ὥστε τοὺς μὲν ἐπήλυδας ἀποδόσθαι, Κορινθίους δὲ δήσαντας

[1, 100]   μετάλλου ἃ ἐνέμοντο. καὶ ναυσὶ μὲν ἐπὶ Θάσον πλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι

[1, 116]   οὐκ ἐχρήσαντο (ἔτυχον γὰρ αἱ μὲν ἐπὶ Καρίας ἐς προσκοπὴν τῶν

[1, 68]   καὶ Ποτείδαιαν ἐπολιόρκουν, ὧν τὸ μὲν ἐπικαιρότατον χωρίον πρὸς τὰ ἐπὶ

[1, 41]   μὴ βοηθῆσαι, παρέσχεν ὑμῖν Αἰγινητῶν μὲν ἐπικράτησιν, Σαμίων δὲ κόλασιν, καὶ

[1, 133]   δείξαντος αὐτοῦ τὰ γράμματα μᾶλλον μὲν ἐπίστευσαν, αὐτήκοοι δὲ βουληθέντες ἔτι

[1, 73]   ἐπ' ὠφελίᾳ ἐκινδυνεύετο, ἧς τοῦ μὲν ἔργου μέρος μετέσχετε, τοῦ δὲ

[1, 108]   ἐγένετο ἀμφοτέρων πολύς. καὶ Λακεδαιμόνιοι μὲν ἐς τὴν Μεγαρίδα ἐλθόντες καὶ

[1, 134]   ἀπέθανε παραχρῆμα. καὶ αὐτὸν ἐμέλλησαν μὲν ἐς τὸν Καιάδαν {οὗπερ τοὺς

[1, 82]   αὑτῶν ἅμα ἐκποριζώμεθα. καὶ ἢν μὲν ἐσακούωσί τι πρεσβευομένων ἡμῶν, ταῦτα

[1, 1]   ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.

[1, 122]   τὸ παρατυγχάνον· ἐν ᾧ ὁ μὲν εὐοργήτως αὐτῷ προσομιλήσας βεβαιότερος, ὁ

[1, 1]   καὶ τὰ ἔτι παλαίτερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατα

[1, 68]   καθίστησιν· καὶ ἀπ' αὐτοῦ σωφροσύνην μὲν ἔχετε, ἀμαθίᾳ δὲ πλέονι πρὸς

[1, 65]   τῆς Ποτειδαίας τὴν ἀποτείχισιν Φορμίων μὲν ἔχων τοὺς ἑξακοσίους καὶ χιλίους

[1, 51]   ἀποτραπόμενοι τὴν διάλυσιν ἐποιήσαντο. οὕτω μὲν ἡ ἀπαλλαγὴ ἐγένετο ἀλλήλων, καὶ

[1, 129]   λοιπὸν τοὺς λόγους ποιησόμεθα. ~τοσαῦτα μὲν ἡ γραφὴ ἐδήλου, Ξέρξης δὲ

[1, 124]   πᾶσιν ὁμοίως καθεστάναι, ὥστε τῶν μὲν ἤδη ἄρχειν, τῶν δὲ διανοεῖσθαι,

[1, 124]   ὡς οὐκέτι ἐνδέχεται περιμένοντας τοὺς μὲν ἤδη βλάπτεσθαι, τοὺς δ' εἰ

[1, 3]   τὰς ἄλλας πόλεις, καθ' ἑκάστους μὲν ἤδη τῇ ὁμιλίᾳ μᾶλλον καλεῖσθαι

[1, 39]   καὶ μὴ ἐν ᾧ ἡμεῖς μὲν ἠδικήμεθα, οὗτοι δὲ κινδυνεύουσι, μηδ'

[1, 98]   ἐν οἵῳ τρόπῳ κατέστη. ~Πρῶτον μὲν Ἠιόνα τὴν ἐπὶ Στρυμόνι Μήδων

[1, 143]   ξένους τῶν ναυτῶν, μὴ ὄντων μὲν ἡμῶν ἀντιπάλων ἐσβάντων αὐτῶν τε

[1, 122]   Ἐνθυμώμεθα δὲ καὶ ὅτι εἰ μὲν ἡμῶν ἦσαν ἑκάστοις πρὸς ἀντιπάλους

[1, 91]   πάρεισιν. ~οἱ δὲ ἀκούοντες τῷ μὲν Θεμιστοκλεῖ ἐπείθοντο διὰ φιλίαν αὐτοῦ,

[1, 95]   ἐλθὼν δὲ ἐς Λακεδαίμονα τῶν μὲν ἰδίᾳ πρός τινα ἀδικημάτων ηὐθύνθη,

[1, 90]   τὸ μέλλον ἦλθον πρεσβείᾳ, τὰ μὲν καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν ὁρῶντες

[1, 144]   τῶν ἐναντίων διανοίας. ἀλλ' ἐκεῖνα μὲν καὶ ἐν ἄλλῳ λόγῳ ἅμα

[1, 67]   ὡς ἕκαστοι καὶ Μεγαρῆς, δηλοῦντες μὲν καὶ ἕτερα οὐκ ὀλίγα διάφορα,

[1, 46]   ἐνενήκοντα· στρατηγοὶ δὲ τούτων ἦσαν μὲν καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων, Κορινθίων

[1, 119]   γίγνεσθαι, καὶ οἱ Κορίνθιοι δεηθέντες μὲν καὶ κατὰ πόλεις πρότερον ἑκάστων

[1, 58]   μὴ ἀποστήσονται. ~Ποτειδεᾶται δὲ πέμψαντες μὲν καὶ παρ' Ἀθηναίους πρέ σβεις,

[1, 70]   τἀναγκαῖα ἐξικέσθαι. αὖθις δὲ οἱ μὲν καὶ παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ

[1, 118]   τὸ πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν καὶ πρὸ τοῦ μὴ ταχεῖς

[1, 63]   τοῖς Ποτειδεάταις· ἀπέθανον δὲ Ποτειδεατῶν μὲν καὶ τῶν ξυμμάχων ὀλίγῳ ἐλάσσους

[1, 23]   τοσαίδε ἀνθρώπων καὶ φόνος, ὁ μὲν κατ' αὐτὸν τὸν πόλεμον, ὁ

[1, 18]   μέγιστα διεφάνη· ἴσχυον γὰρ οἱ μὲν κατὰ γῆν, οἱ δὲ ναυσίν.

[1, 138]   ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ φεύγοντος. τὰ μὲν κατὰ Παυσανίαν τὸν Λακεδαιμόνιον καὶ

[1, 110]   δ' ἐλάσσους διέφυγον πάλιν. τὰ μὲν κατὰ τὴν μεγάλην στρατείαν Ἀθηναίων

[1, 31]   ἐς ἀντιλογίαν ἦλθον, καὶ οἱ μὲν Κερκυραῖοι ἔλεξαν τοιάδε. ~Δίκαιον, ὦ

[1, 26]   ὡς δ' οὐκ ἐπείθοντο, οἱ μὲν Κερκυραῖοι (ἔστι δ' ἰσθμὸς τὸ

[1, 48]   τριῶν στρατηγῶν ἑκάστου εἷς. οὕτω μὲν Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ τὸ

[1, 24]   βάρβαροι, Ἰλλυρικὸν ἔθνος. ταύτην ἀπῴκισαν μὲν Κερκυραῖοι, οἰκιστὴς δ' ἐγένετο Φαλίος

[1, 54]   ~Τοιαῦτα τῶν Ἀθηναίων ἀποκριναμένων οἱ μὲν Κορίνθιοι τόν τε πλοῦν τὸν

[1, 66]   αὗται προυγεγένηντο ἐς ἀλλήλους, τοῖς μὲν Κορινθίοις ὅτι τὴν Ποτείδαιαν ἑαυτῶν

[1, 54]   ἑκάτεροι τὴν νίκην προσεποιήσαντο· Κορίνθιοι μὲν κρατήσαντες τῇ ναυμαχίᾳ μέχρι νυκτός,

[1, 101]   τὴν Ἀττικήν. οἱ δὲ ὑπέσχοντο μὲν κρύφα τῶν Ἀθηναίων καὶ ἔμελλον,

[1, 19]   τὰς μελέτας ποιούμενοι. ~καὶ οἱ μὲν Λακεδαιμόνιοι οὐχ ὑποτελεῖς ἔχοντες φόρου

[1, 90]   δ' Ἀθηναῖοι Θεμιστοκλέους γνώμῃ τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους ταῦτ' εἰπόντας ἀποκρινάμενοι ὅτι

[1, 120]   τελευταῖοι ἐπελθόντες ἔλεγον τοιάδε. ~Τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους, ὦ ἄνδρες ξύμμαχοι, οὐκ

[1, 23]   στασιάζειν. τά τε πρότερον ἀκοῇ μὲν λεγόμενα, ἔργῳ δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα

[1, 86]   ἔλεξεν {τοῖς Λακεδαιμονίοις} ὧδε. ~Τοὺς μὲν λόγους τοὺς πολλοὺς τῶν Ἀθηναίων

[1, 22]   μείζων γεγενημένος αὐτῶν. ~Καὶ ὅσα μὲν λόγῳ εἶπον ἕκαστοι ἢ μέλλοντες

[1, 128]   Λακεδαιμονίων ἀφικνεῖται ἐς Ἑλλήσποντον, τῷ μὲν λόγῳ ἐπὶ τὸν Ἑλληνικὸν πόλεμον,

[1, 62]   στρατηγὸς καὶ οἱ ξυνάρχοντες τοὺς μὲν Μακεδόνας ἱππέας καὶ τῶν ξυμμάχων

[1, 109]   τὰ χρήματα ἄλλως ἀνηλοῦτο, ὁ μὲν Μεγάβαζος καὶ τὰ λοιπὰ τῶν

[1, 62]   ἡ γνώμη τοῦ Ἀριστέως τὸ μὲν μεθ' ἑαυτοῦ στρατόπεδον ἔχοντι ἐν

[1, 138]   γενησομένου ἄριστος εἰκαστής· καὶ ἃ μὲν μετὰ χεῖρας ἔχοι, καὶ ἐξηγήσασθαι

[1, 27]   εἰ δέ τις τὸ παραυτίκα μὲν μὴ ἐθέλει ξυμπλεῖν, μετέχειν δὲ

[1, 44]   τῇ ὑστεραίᾳ μετέγνωσαν Κερκυραίοις ξυμμαχίαν μὲν μὴ ποιήσασθαι ὥστε τοὺς αὐτοὺς

[1, 82]   ἐπιβουλεύοντας μὴ καταφωρᾶν, ἀλλὰ ὅπλα μὲν μήπω κινεῖν, πέμπειν δὲ καὶ

[1, 141]   χρόνιοί τε ξυνιόντες ἐν βραχεῖ μὲν μορίῳ σκοποῦσί τι τῶν κοινῶν,

[1, 10]   τὰ πρὸ αὐτῆς. ~Καὶ ὅτι μὲν Μυκῆναι μικρὸν ἦν, ἢ εἴ

[1, 52]   εἰ ναυμαχήσουσιν. οἱ δὲ τὰς μὲν ναῦς ἄραντες ἀπὸ τῆς γῆς

[1, 29]   ἐναντία πολεμήσοντες· ἐστρατήγει δὲ τῶν μὲν νεῶν Ἀριστεὺς ὁ Πελλίχου καὶ

[1, 7]   διαιτώμενον. ~Τῶν δὲ πόλεων ὅσαι μὲν νεώτατα ᾠκίσθησαν καὶ ἤδη πλωιμωτέρων

[1, 112]   ξυμμάχων Κίμωνος στρατηγοῦντος. καὶ ἑξήκοντα μὲν νῆες ἐς Αἴγυπτον ἀπ' αὐτῶν

[1, 89]   ναυσὶν ἐς Μυκάλην διεφθάρησαν, Λεωτυχίδης μὲν ὁ βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ

[1, 55]   οἴκου, καὶ τῶν Κερκυραίων ὀκτακοσίους μὲν οᾔ ἦσαν δοῦλοι ἀπέδοντο, πεντήκοντα

[1, 36]   ναυσὶ ταῖς ἡμετέραις ἀγωνίζεσθαι. τοιαῦτα μὲν οἱ Κερκυραῖοι εἶπον· οἱ δὲ

[1, 124]   νῦν δεδουλωμένους Ἕλληνας ἐλευθερώσωμεν. τοιαῦτα μὲν οἱ Κορίνθιοι εἶπον. ~Οἱ δὲ

[1, 72]   οἱ πατέρες ὑμῖν παρέδοσαν. ~Τοιαῦτα μὲν οἱ Κορίνθιοι εἶπον. τῶν δὲ

[1, 69]   ἐπὶ τοὺς πέλας. καὶ λανθάνειν μὲν οἰόμενοι διὰ τὸ ἀναίσθητον ὑμῶν

[1, 14]   ὕστερα γενόμενα τῶν Τρωικῶν τριήρεσι μὲν ὀλίγαις χρώμενα, πεντηκοντόροις δ' ἔτι

[1, 36]   μὴ προέσθαι ἡμᾶς μάθοιτε· τρία μὲν ὄντα λόγου ἄξια τοῖς Ἕλλησι

[1, 61]   γῆν πρὸς τὴν Ποτείδαιαν, τρισχιλίοις μὲν ὁπλίταις ἑαυτῶν, χωρὶς δὲ τῶν

[1, 49]   σημεῖα ἑκατέροις ἤρθη, ἐναυμάχουν, πολλοὺς μὲν ὁπλίτας ἔχοντες ἀμφότεροι ἐπὶ τῶν

[1, 63]   τὸ ἄλλο στράτευμα ἡσσημένον, ἠπόρησε μὲν ὁποτέρωσε διακινδυνεύσῃ χωρήσας, ἢ ἐπὶ

[1, 33]   πολλὰ τῆς ἡμετέρας χρείας, πρῶτον μὲν ὅτι ἀδικουμένοις καὶ οὐχ ἑτέρους

[1, 84]   διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα, τὸ μὲν ὅτι αἰδὼς σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει,

[1, 144]   δὲ τούτοις ἀποκρινάμενοι ἀποπέμψωμεν, Μεγαρέας μὲν ὅτι ἐάσομεν ἀγορᾷ καὶ λιμέσι

[1, 125]   δὲ καθισταμένοις ὧν ἔδει ἐνιαυτὸς μὲν οὐ διετρίβη, ἔλασσον δέ, πρὶν

[1, 67]   τὴν Πελοπόννησον. Αἰγινῆταί τε φανερῶς μὲν οὐ πρεσβευόμενοι, δεδιότες τοὺς Ἀθηναίους,

[1, 38]   καὶ Ἐπίδαμνον ἡμετέραν οὖσαν κακουμένην μὲν οὐ προσεποιοῦντο, ἐλθόντων δὲ ἡμῶν

[1, 139]   καὶ Ἀγησάνδρου, καὶ λεγόντων ἄλλο μὲν οὐδὲν ὧν πρότερον εἰώθεσαν, αὐτὰ

[1, 75]   ἐλάβομεν οὐ βιασάμενοι, ἀλλ' ὑμῶν μὲν οὐκ ἐθελησάντων παραμεῖναι πρὸς τὰ

[1, 136]   οὐ φίλον καταλῦσαι. καὶ ὁ μὲν οὐκ ἔτυχεν ἐπιδημῶν, ὁ δὲ

[1, 95]   ἐδόκει σαφέστατον εἶναι. καὶ ἐκεῖνον μὲν οὐκέτι ἐκπέμπουσιν ἄρχοντα, Δόρκιν δὲ

[1, 128]   αὐτῶν ἀπελύθη μὴ ἀδικεῖν, δημοσίᾳ μὲν οὐκέτι ἐξεπέμφθη, ἰδίᾳ δὲ αὐτὸς

[1, 53]   ξυμμάχοις οὖσι βοηθοὶ ἤλθομεν. εἰ μὲν οὖν ἄλλοσέ ποι βούλεσθε πλεῖν,

[1, 40]   καὶ τὰ ἀποβαίνοντα ἔχειν. ~Ὡς μὲν οὖν αὐτοί τε μετὰ προσηκόντων

[1, 138]   ἐπιτελέσαι βασιλεῖ ἃ ὑπέσχετο. μνημεῖον μὲν οὖν αὐτοῦ ἐν Μαγνησίᾳ ἐστὶ

[1, 32]   ἀβουλία καὶ ἀσθένεια φαινομένη. τὴν μὲν οὖν γενομένην ναυμαχίαν αὐτοὶ κατὰ

[1, 132]   Φοίβῳ μνῆμ' ἀνέθηκε τόδε. τὸ μὲν οὖν ἐλεγεῖον οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐξεκόλαψαν

[1, 126]   γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν μὲν οὖν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς

[1, 55]   πρῶτοι ὄντες τῆς πόλεως. ἡ μὲν οὖν Κέρκυρα οὕτω περιγίγνεται τῷ

[1, 46]   ἄκρα ἀνέχει τὸ Ξειμέριον. οἱ μὲν οὖν Κορίνθιοι τῆς ἠπείρου ἐνταῦθα

[1, 126]   τε καὶ ὕδατος ἀπορίᾳ. ὁ μὲν οὖν Κύλων καὶ ὁ ἀδελφὸς

[1, 15]   εἶχον διὰ πάσης καταστρώματα. ~Τὰ μὲν οὖν ναυτικὰ τῶν Ἑλλήνων τοιαῦτα

[1, 49]   καὶ τὰ χρήματα διήρπασαν. ταύτῃ μὲν οὖν οἱ Κορίνθιοι καὶ οἱ

[1, 93]   ναυσὶ πρὸς ἅπαντας ἀνθίστασθαι. Ἀθηναῖοι μὲν οὖν οὕτως ἐτειχίσθησαν καὶ τἆλλα

[1, 20]   ἀκραιφνοῦς τῆς ξυμμαχίας ἤνθησαν. ~Τὰ μὲν οὖν παλαιὰ τοιαῦτα ηὗρον, χαλεπὰ

[1, 49]   πλέον ἐναυμάχουν ἢ ἐπιστήμῃ. πανταχῇ μὲν οὖν πολὺς θόρυβος καὶ ταραχώδης

[1, 123]   ἐναντίον ὄνομα ἀφροσύνη μετωνόμασται. ~τὰ μὲν οὖν προγεγενημένα τί δεῖ μακρότερον

[1, 41]   ἢ ἐφ' ἡμῖν θήσετε. ~Δικαιώματα μὲν οὖν τάδε πρὸς ὑμᾶς ἔχομεν

[1, 118]   ἀραμένοις τόνδε τὸν πόλεμον. αὐτοῖς μὲν οὖν τοῖς Λακεδαιμονίοις διέγνωστο λελύσθαι

[1, 62]   ἔξω τῆς πόλεως ἐπεποίηντο. στρατηγὸν μὲν οὖν τοῦ πεζοῦ παντὸς οἱ

[1, 71]   ἐπὶ πλέον ὑμῶν κεκαίνωται. μέχρι μὲν οὖν τοῦδε ὡρίσθω ὑμῶν ἡ

[1, 101]   Μεσσήνιοι ἐκλήθησαν οἱ πάντες. πρὸς μὲν οὖν τοὺς ἐν Ἰθώμῃ πόλεμος

[1, 50]   γενομένης οἱ Κορίνθιοι τὰ σκάφη μὲν οὐχ εἷλκον ἀναδούμενοι τῶν νεῶν

[1, 103]   καὶ ἐφρούρουν αὐτοί. καὶ Κορινθίοις μὲν οὐχ ἥκιστα ἀπὸ τοῦδε τὸ

[1, 115]   ὁμήρους ἔλαβον τῶν Σαμίων πεντήκοντα μὲν παῖδας, ἴσους δὲ ἄνδρας, καὶ

[1, 73]   ἀξία λόγου ἐστίν. Καὶ τὰ μὲν πάνυ παλαιὰ τί δεῖ λέγειν,

[1, 71]   πλεῖστον ἀρκεῖν οἲ ἂν τῇ μὲν παρασκευῇ δίκαια πράσσωσι, τῇ δὲ

[1, 49]   Κερκυραίοις, εἴ πῃ πιέζοιντο, φόβον μὲν παρεῖχον τοῖς ἐναντίοις, μάχης δὲ

[1, 34]   μαθόντων ὡς πᾶσα ἀποικία εὖ μὲν πάσχουσα τιμᾷ τὴν μητρόπολιν, ἀδικουμένη

[1, 69]   ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ' ὁ δυνάμενος μὲν παῦσαι περιορῶν δὲ ἀληθέστερον αὐτὸ

[1, 143]   δόσεως ἐκείνοις ξυναγωνίζεσθαι. Καὶ τὰ μὲν Πελοποννησίων ἔμοιγε τοιαῦτα καὶ παραπλήσια

[1, 85]   καὶ πρὸς τοὺς Ἀθηναίους πέμπετε μὲν περὶ τῆς Ποτειδαίας, πέμπετε δὲ

[1, 145]   αὐτὰ μὴ ἐλάσσω παραδοῦναι. ~Ὁ μὲν Περικλῆς τοιαῦτα εἶπεν, οἱ δὲ

[1, 141]   ἀνθρώπων ἢ χρήμασι πολεμεῖν, τὸ μὲν πιστὸν ἔχοντες ἐκ τῶν κινδύνων

[1, 137]   ἥκω παρὰ σέ, ὃς κακὰ μὲν πλεῖστα Ἑλλήνων εἴργασμαι τὸν ὑμέτερον

[1, 79]   περὶ τῶν παρόντων. καὶ τῶν μὲν πλεόνων ἐπὶ τὸ αὐτὸ αἱ

[1, 121]   δὲ ἡμᾶς εἰκὸς ἐπικρατῆσαι, πρῶτον μὲν πλήθει προύχοντας καὶ ἐμπειρίᾳ πολεμικῇ,

[1, 65]   ἄλλο παρὰ λόγον γίγνηται, ξυνεβούλευε μὲν πλὴν πεντακοσίων ἄνεμον τηρήσασι τοῖς

[1, 10]   ἣν εἰκὸς ἐπὶ τὸ μεῖζον μὲν ποιητὴν ὄντα κοσμῆσαι, ὅμως δὲ

[1, 71]   τὰ ἐπιγιγνόμενα κρατεῖν· καὶ ἡσυχαζούσῃ μὲν πόλει τὰ ἀκίνητα νόμιμα ἄριστα,

[1, 112]   καὶ Ἀθηναίοις πεντέτεις. καὶ Ἑλληνικοῦ μὲν πολέμου ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι, ἐς

[1, 28]   δ' οὐ καλῶς ἔχειν τοὺς μὲν πολιορκεῖσθαι, αὐτοὺς δὲ δικάζεσθαι. Κερκυραῖοι

[1, 91]   δὴ φανερῶς εἶπεν ὅτι ἡ μὲν πόλις σφῶν τετείχισται ἤδη ὥστε

[1, 89]   βραχέα εἱστήκει καὶ οἰκίαι αἱ μὲν πολλαὶ ἐπεπτώκεσαν, ὀλίγαι δὲ περιῆσαν,

[1, 126]   μή τι ἐσακούωσιν. Καὶ πρῶτον μὲν πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον

[1, 73]   οἱ Ἀθηναῖοι ἔλεγον τοιάδε. ~Ἡ μὲν πρέσβευσις ἡμῶν οὐκ ἐς ἀντιλογίαν

[1, 20]   καὶ οὐκ ἴσασιν ὅτι Ἱππίας μὲν πρεσβύτατος ὢν ἦρχε τῶν Πεισιστράτου

[1, 3]   ξύμπασά πω εἶχεν, ἀλλὰ τὰ μὲν πρὸ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος καὶ

[1, 105]   αὐτούς. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τὸ μὲν πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα οὐκ ἐκίνησαν,

[1, 44]   γενομένης καὶ δὶς ἐκκλησίας, τῇ μὲν προτέρᾳ οὐχ ἧσσον τῶν Κορινθίων

[1, 49]   μᾶλλον ἤδη ἀπροφασίστως ἐπεκούρουν, τὸ μὲν πρῶτον ἀπεχόμενοι ὥστε μὴ ἐμβάλλειν

[1, 18]   τόνδε αἰεὶ τὸν πόλεμον τὰ μὲν σπενδόμενοι, τὰ δὲ πολεμοῦντες ἢ

[1, 53]   εἶπον· τῶν δὲ Κερκυραίων τὸ μὲν στρατόπεδον ὅσον ἐπήκουσεν ἀνεβόησεν εὐθὺς

[1, 70]   ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν. ἔτι δὲ τοῖς μὲν σώμασιν ἀλλοτριωτάτοις ὑπὲρ τῆς πόλεως

[1, 110]   εἷλε τὴν νῆσον πεζῇ. ~οὕτω μὲν τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα ἐφθάρη

[1, 42]   ἀμύνεσθαι, καὶ μὴ νομίσῃ δίκαια μὲν τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ, εἰ

[1, 90]   ἀλλὰ καθαιροῦντας πάντα. καὶ ὁ μὲν ταῦτα διδάξας καὶ ὑπειπὼν τἆλλα

[1, 49]   τε ἡ ναυμαχία καρτερά, τῇ μὲν τέχνῃ οὐχ ὁμοίως, πεζομαχίᾳ δὲ

[1, 70]   πρὸς ἐνδημοτάτους· οἴονται γὰρ οἱ μὲν τῇ ἀπουσίᾳ ἄν τι κτᾶσθαι,

[1, 105]   Πελοποννήσιοι ἀμύνειν βουλόμενοι Αἰγινήταις ἐς μὲν τὴν Αἴγιναν τριακοσίους ὁπλίτας πρότερον

[1, 131]   δεύτερον ἐς Σπάρτην. καὶ ἐς μὲν τὴν εἱρκτὴν ἐσπίπτει τὸ πρῶτον

[1, 131]   βίᾳ ὑπ' Ἀθηναίων ἐκπολιορκηθεὶς ἐς μὲν τὴν Σπάρτην οὐκ ἐπανεχώρει, ἐς

[1, 139]   οὕτως ἐτελεύτησεν. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐπὶ μὲν τῆς πρώτης πρεσβείας τοιαῦτα ἐπέταξάν

[1, 48]   δὲ κατεῖδον ἀλλήλους, ἀντιπαρετάσσοντο, ἐπὶ μὲν τὸ δεξιὸν κέρας Κερκυραίων αἱ

[1, 62]   πολὺ ὕστερον ξυνέμισγον. καὶ αὐτὸ μὲν τὸ τοῦ Ἀριστέως κέρας καὶ

[1, 33]   ἑαυτήν, καὶ προσέτι φέρουσα ἐς μὲν τοὺς πολλοὺς ἀρετήν, οἷς δὲ

[1, 115]   ἐς τὴν Σάμον, καὶ πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν καὶ ἐκράτησαν

[1, 140]   οὐχ ἥκιστα. εἰρημένον γὰρ δίκας μὲν τῶν διαφορῶν ἀλλήλοις διδόναι καὶ

[1, 134]   ξυλληφθήσεσθαι ἐν τῇ ὁδῷ, ἑνὸς μὲν τῶν ἐφόρων τὸ πρόσωπον προσιόντος

[1, 87]   πολεμεῖν μᾶλλον ὁρμῆσαι ἔλεξεν ὅτῳ μὲν ὑμῶν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, δοκοῦσι λελύσθαι

[1, 23]   πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν, αἱ μὲν ὑπὸ βαρβάρων, αἱ δ' ὑπὸ

[1, 75]   προαγαγεῖν αὐτὴν ἐς τόδε, μάλιστα μὲν ὑπὸ δέους, ἔπειτα καὶ τιμῆς,

[1, 102]   μόνους τῶν ξυμμάχων ἀπέπεμψαν, τὴν μὲν ὑποψίαν οὐ δηλοῦντες, εἰπόντες δὲ

[1, 134]   ἡσύχαζεν. οἱ δὲ τὸ παραυτίκα μὲν ὑστέρησαν τῇ διώξει, μετὰ δὲ

[1, 92]   ~οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ἀκούσαντες ὀργὴν μὲν φανερὰν οὐκ ἐποιοῦντο τοῖς Ἀθηναίοις

[1, 123]   ἄλλης Ἑλλάδος ἁπάσης ξυναγωνιουμένης, τὰ μὲν φόβῳ, τὰ δὲ ὠφελίᾳ. σπονδάς

[1, 113]   χωρία τῆς Βοιωτίας, ἐστράτευσαν ἑαυτῶν μὲν χιλίοις ὁπλίταις, τῶν δὲ ξυμμάχων

[1, 18]   οἱ δὲ ναυσίν. καὶ ὀλίγον μὲν χρόνον ξυνέμεινεν ἡ ὁμαιχμία, ἔπειτα

[1, 32]   νῦν, δεησομένους ἀναδιδάξαι πρῶτον, μάλιστα μὲν ὡς καὶ ξύμφορα δέονται, εἰ

[1, 141]   ἐπιτελὲς γίγνεσθαι. καὶ γὰρ οἱ μὲν ὡς μάλιστα τιμωρήσασθαί τινα βούλονται,

Livre, Chap.
[1, 125]	πολεμεῖν. δεδογμένον δὲ αὐτοῖς εὐθὺς	μὲν	ἀδύνατα ἦν ἐπιχειρεῖν ἀπαρασκεύοις οὖσιν,
[1, 105]	ἐν τῷ ἔργῳ. καὶ οἱ	μὲν	Ἀθηναῖοι (ἐκράτησαν γὰρ ὅμως μᾶλλον)
[1, 12]	ἀνισταμένη ἀποικίας ἐξέπεμψε, καὶ Ἴωνας	μὲν	Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν τοὺς πολλοὺς
[1, 120]	πάντων προτιμῶνται. ἡμῶν δὲ ὅσοι	μὲν	Ἀθηναίοις ἤδη ἐνηλλάγησαν οὐχὶ διδαχῆς
[1, 99]	ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν, καὶ τοῖς	μὲν	Ἀθηναίοις ηὔξετο τὸ ναυτικὸν ἀπὸ
[1, 68]	καὶ μέγιστα ἐγκλήματα ἔχομεν ὑπὸ	μὲν	Ἀθηναίων ὑβριζόμενοι, ὑπὸ δὲ ὑμῶν
[1, 117]	τῶν Ἀθηνῶν ὕστερον προσεβοήθησαν τεσσαράκοντα	μὲν	αἱ μετὰ Θουκυδίδου καὶ Ἅγνωνος
[1, 22]	ἢ μνήμης ἔχοι. καὶ ἐς	μὲν	ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες
[1, 114]	στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν, καὶ τὴν	μὲν	ἄλλην ὁμολογίᾳ κατεστήσαντο, Ἑστιαιᾶς δὲ
[1, 30]	Λευκίμμῃ τῆς Κερκυραίας ἀκρωτηρίῳ τοὺς	μὲν	ἄλλους οὓς ἔλαβον αἰχμαλώτους ἀπέκτειναν,
[1, 70]	τι ὑπὲρ αὐτῆς. καὶ ἃ	μὲν	ἂν ἐπινοήσαντες μὴ ἐπεξέλθωσιν, οἰκείων
[1, 37]	ἀδικῶσι καὶ ὅπως ἐν ᾧ	μὲν	ἂν κρατῶσι βιάζωνται, οὗ δ'
[1, 21]	καίπερ τῶν ἀνθρώπων ἐν ᾧ	μὲν	ἂν πολεμῶσι τὸν παρόντα αἰεὶ
[1, 58]	Ἀθηναίους πόλεμος ᾖ. καὶ οἱ	μὲν	ἀνῳκίζοντό τε καθαιροῦντες τὰς πόλεις
[1, 20]	ξυνειδότων σφίσιν Ἱππίᾳ μεμηνῦσθαι τοῦ	μὲν	ἀπέσχοντο ὡς προειδότος, βουλόμενοι δὲ
[1, 87]	ποιῶνται, ἢν δοκῇ. καὶ οἱ	μὲν	ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου διαπραξάμενοι ταῦτα,
[1, 145]	ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ. καὶ οἱ	μὲν	ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου καὶ οὐκέτι
[1, 134]	διακωλύειν. ~ἀκούσαντες δὲ ἀκριβῶς τότε	μὲν	ἀπῆλθον οἱ ἔφοροι, βεβαίως δὲ
[1, 35]	ἐλθεῖν. καὶ δεινὸν εἰ τοῖσδε	μὲν	ἀπό τε τῶν ἐνσπόνδων ἔσται
[1, 138]	χώρας, δόντος βασιλέως αὐτῷ Μαγνησίαν	μὲν	ἄρτον, ἣ προσέφερε πεντήκοντα τάλαντα
[1, 85]	τοῖς ἐναντίοις φοβερώτατα. καὶ ὁ	μὲν	Ἀρχίδαμος τοιαῦτα εἶπεν· παρελθὼν δὲ
[1, 66]	δ' Ἀθηναίοις καὶ Πελοποννησίοις αἰτίαι	μὲν	αὗται προυγεγένηντο ἐς ἀλλήλους, τοῖς
[1, 107]	ἀπεχώρουν πάλιν. καὶ κατὰ θάλασσαν	μὲν	αὐτούς, διὰ τοῦ Κρισαίου κόλπου
[1, 68]	δὲ ὑμῶν ἀμελούμενοι. Καὶ εἰ	μὲν	ἀφανεῖς που ὄντες ἠδίκουν τὴν
[1, 12]	ἀναστάντες ὑπὸ Θεσσαλῶν τὴν νῦν	μὲν	Βοιωτίαν, πρότερον δὲ Καδμηίδα γῆν
[1, 10]	χιλίων καὶ διακοσίων νεῶν τὰς	μὲν	Βοιωτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἀνδρῶν,
[1, 90]	μετὰ σφῶν τοὺς περιβόλους, τὸ	μὲν	βουλόμενον καὶ ὕποπτον τῆς γνώμης
[1, 23]	πόλεμος τοῖς Ἕλλησι κατέστη. τὴν	μὲν	γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ
[1, 74]	ὑμᾶς ἢ τυχεῖν τούτου. ὑμεῖς	μὲν	γὰρ ἀπό τε οἰκουμένων τῶν
[1, 77]	μᾶλλον ὀργίζονται ἢ βιαζόμενοι· τὸ	μὲν	γὰρ ἀπὸ τοῦ ἴσου δοκεῖ
[1, 124]	πλείονος εἰρήνης ἐπιθυμήσαντες· ἐκ πολέμου	μὲν	γὰρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ'
[1, 82]	ἀπορώτερον τῇ Πελοποννήσῳ πράξομεν. ἐγκλήματα	μὲν	γὰρ καὶ πόλεων καὶ ἰδιωτῶν
[1, 35]	μὴ πείσαντες ὑμᾶς ἕξομεν· ἡμᾶς	μὲν	γὰρ κινδυνεύοντας καὶ οὐκ ἐχθροὺς
[1, 141]	ὁ πόλεμος αὐτοῖς μηκύνηται. μάχῃ	μὲν	γὰρ μιᾷ πρὸς ἅπαντας Ἕλληνας
[1, 142]	ἄξιον ἄν τι δρῷεν; πρὸς	μὲν	γὰρ ὀλίγας ἐφορμούσας κἂν διακινδυνεύσειαν
[1, 143]	καὶ τὴν Ἀττικὴν ἅπασαν· οἱ	μὲν	γὰρ οὐχ ἕξουσιν ἄλλην ἀντιλαβεῖν
[1, 80]	σωφρόνως τις αὐτὸν ἐκλογίζοιτο. πρὸς	μὲν	γὰρ Πελοποννησίους καὶ τοὺς ἀστυγείτονας
[1, 109]	πολλαὶ ἰδέαι πολέμων κατέστησαν. τὸ	μὲν	γὰρ πρῶτον ἐκράτουν τῆς Αἰγύπτου
[1, 69]	αἰτίᾳ νομίσῃ τάδε λέγεσθαι· αἰτία	μὲν	γὰρ φίλων ἀνδρῶν ἐστὶν ἁμαρτανόντων,
[1, 142]	ναυτικὸν αὐτῶν ἄξιον φοβηθῆναι. τὴν	μὲν	γὰρ χαλεπὸν καὶ ἐν εἰρήνῃ
[1, 86]	οὐκέτι μέλλουσι κακῶς πάσχειν. ἄλλοις	μὲν	γὰρ χρήματά ἐστι πολλὰ καὶ
[1, 10]	δὲ τὴν στρατείαν ἐκείνην μεγίστην	μὲν	γενέσθαι τῶν πρὸ αὑτῆς, λειπομένην
[1, 143]	ὅτι ἐγγύτατα τούτου διανοηθέντας τὴν	μὲν	γῆν καὶ οἰκίας ἀφεῖναι, τῆς
[1, 142]	φρούριον δ' εἰ ποιήσονται, τῆς	μὲν	γῆς βλάπτοιεν ἄν τι μέρος
[1, 111]	Θεσσαλίας ἐπὶ Φάρσαλον. καὶ τῆς	μὲν	γῆς ἐκράτουν ὅσα μὴ προϊόντες
[1, 45]	νῆσος ἐν παράπλῳ κεῖσθαι. ~Τοιαύτῃ	μὲν	γνώμῃ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους
[1, 140]	πράσσειν δυνατώτατος, παρῄνει τοιάδε. ~Τῆς	μὲν	γνώμης, ὦ Ἀθηναῖοι, αἰεὶ τῆς
[1, 36]	τὰς σπονδὰς λύσῃ, γνώτω τὸ	μὲν	δεδιὸς αὐτοῦ ἰσχὺν ἔχον τοὺς
[1, 68]	τί δεῖ μακρηγορεῖν, ὧν τοὺς	μὲν	δεδουλωμένους ὁρᾶτε, τοῖς δὲ ἐπιβουλεύοντας
[1, 46]	καὶ ἑκατόν. ἦσαν δὲ Ἠλείων	μὲν	δέκα, Μεγαρέων δὲ δώδεκα καὶ
[1, 48]	Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ τὸ	μὲν	δεξιὸν κέρας αἱ Μεγαρίδες νῆες
[1, 46]	λύειν ἕνεκα τὰς σπονδάς. ~αἱ	μὲν	δὴ νῆες ἀφικνοῦνται ἐς τὴν
[1, 53]	λαβόντες χρήσασθε ὡς πολεμίοις. οἱ	μὲν	δὴ τοιαῦτα εἶπον· τῶν δὲ
[1, 33]	γ' αὖ ἔργον προτερῆσαι, τῶν	μὲν	διδόντων, ὑμῶν δὲ δεξαμένων τὴν
[1, 113]	ἦσαν, καὶ μάχῃ κρατήσαντες τοὺς	μὲν	διέφθειραν τῶν Ἀθηναίων, τοὺς δὲ
[1, 36]	ἔχειν. ~Καὶ ὅτῳ τάδε ξυμφέροντα	μὲν	δοκεῖ λέγεσθαι, φοβεῖται δὲ μὴ
[1, 87]	τοὺς ξυμμάχους εἶπον ὅτι σφίσι	μὲν	δοκοῖεν ἀδικεῖν οἱ Ἀθηναῖοι, βούλεσθαι
[1, 120]	ἔργῳ ἐπεξέρχεται, ἀλλὰ μετ' ἀσφαλείας	μὲν	δοξάζομεν, μετὰ δέους δὲ ἐν
[1, 138]	καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν φύσεως	μὲν	δυνάμει, μελέτης δὲ βραχύτητι κράτιστος
[1, 72]	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους εἶναι, τῶν	μὲν	ἐγκλημάτων πέρι μηδὲν ἀπολογησομένους ὧν
[1, 38]	ἦν, εἰ καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε	μὲν	εἶξαι τῇ ἡμετέρᾳ ὀργῇ, ἡμῖν
[1, 120]	ἡσυχάζειν, ἀγαθῶν δὲ ἀδικουμένους ἐκ	μὲν	εἰρήνης πολεμεῖν, εὖ δὲ παρασχὸν
[1, 132]	περὶ αὐτῶν ἐλέγχειν. ~καὶ φανερὸν	μὲν	εἶχον οὐδὲν οἱ Σπαρτιᾶται σημεῖον,
[1, 55]	διὰ ταῦτα τροπαῖον ἔστησαν. ~οὕτω	μὲν	ἑκάτεροι νικᾶν ἠξίουν· οἱ δὲ
[1, 136]	ἴσου τιμωρεῖσθαι. καὶ ἅμα αὐτὸς	μὲν	ἐκείνῳ χρείας τινὸς καὶ οὐκ
[1, 121]	δεινὸν ἂν εἴη εἰ οἱ	μὲν	ἐκείνων ξύμμαχοι ἐπὶ δουλείᾳ τῇ
[1, 116]	ναυσὶν ἑξήκοντα ἐπὶ Σάμου ταῖς	μὲν	ἑκκαίδεκα τῶν νεῶν οὐκ ἐχρήσαντο
[1, 40]	καίτοι δίκαιοί γ' ἐστὲ μάλιστα	μὲν	ἐκποδὼν στῆναι ἀμφοτέροις, εἰ δὲ
[1, 137]	ἀγαθά, ἐπειδὴ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	μὲν	ἐμοί, ἐκείνῳ δὲ ἐν ἐπικινδύνῳ
[1, 135]	γὰρ ὠστρακισμένος καὶ ἔχων δίαιταν	μὲν	ἐν Ἄργει, ἐπιφοιτῶν δὲ καὶ
[1, 9]	ἐκγόνοις ἔτι μείζω ξυνενεχθῆναι, Εὐρυσθέως	μὲν	ἐν τῇ Ἀττικῇ ὑπὸ Ἡρακλειδῶν
[1, 100]	ὁδούς, νῦν δὲ Ἀμφίπολιν, τῶν	μὲν	Ἐννέα ὁδῶν αὐτοὶ ἐκράτησαν, ἃς
[1, 29]	πολιορκοῦντας παραστήσασθαι ὁμολογίᾳ ὥστε τοὺς	μὲν	ἐπήλυδας ἀποδόσθαι, Κορινθίους δὲ δήσαντας
[1, 100]	μετάλλου ἃ ἐνέμοντο. καὶ ναυσὶ	μὲν	ἐπὶ Θάσον πλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 116]	οὐκ ἐχρήσαντο (ἔτυχον γὰρ αἱ	μὲν	ἐπὶ Καρίας ἐς προσκοπὴν τῶν
[1, 68]	καὶ Ποτείδαιαν ἐπολιόρκουν, ὧν τὸ	μὲν	ἐπικαιρότατον χωρίον πρὸς τὰ ἐπὶ
[1, 41]	μὴ βοηθῆσαι, παρέσχεν ὑμῖν Αἰγινητῶν	μὲν	ἐπικράτησιν, Σαμίων δὲ κόλασιν, καὶ
[1, 133]	δείξαντος αὐτοῦ τὰ γράμματα μᾶλλον	μὲν	ἐπίστευσαν, αὐτήκοοι δὲ βουληθέντες ἔτι
[1, 73]	ἐπ' ὠφελίᾳ ἐκινδυνεύετο, ἧς τοῦ	μὲν	ἔργου μέρος μετέσχετε, τοῦ δὲ
[1, 108]	ἐγένετο ἀμφοτέρων πολύς. καὶ Λακεδαιμόνιοι	μὲν	ἐς τὴν Μεγαρίδα ἐλθόντες καὶ
[1, 134]	ἀπέθανε παραχρῆμα. καὶ αὐτὸν ἐμέλλησαν	μὲν	ἐς τὸν Καιάδαν {οὗπερ τοὺς
[1, 82]	αὑτῶν ἅμα ἐκποριζώμεθα. καὶ ἢν	μὲν	ἐσακούωσί τι πρεσβευομένων ἡμῶν, ταῦτα
[1, 1]	ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ	μὲν	εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.
[1, 122]	τὸ παρατυγχάνον· ἐν ᾧ ὁ	μὲν	εὐοργήτως αὐτῷ προσομιλήσας βεβαιότερος, ὁ
[1, 1]	καὶ τὰ ἔτι παλαίτερα σαφῶς	μὲν	εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατα
[1, 68]	καθίστησιν· καὶ ἀπ' αὐτοῦ σωφροσύνην	μὲν	ἔχετε, ἀμαθίᾳ δὲ πλέονι πρὸς
[1, 65]	τῆς Ποτειδαίας τὴν ἀποτείχισιν Φορμίων	μὲν	ἔχων τοὺς ἑξακοσίους καὶ χιλίους
[1, 51]	ἀποτραπόμενοι τὴν διάλυσιν ἐποιήσαντο. οὕτω	μὲν	ἡ ἀπαλλαγὴ ἐγένετο ἀλλήλων, καὶ
[1, 129]	λοιπὸν τοὺς λόγους ποιησόμεθα. ~τοσαῦτα	μὲν	ἡ γραφὴ ἐδήλου, Ξέρξης δὲ
[1, 124]	πᾶσιν ὁμοίως καθεστάναι, ὥστε τῶν	μὲν	ἤδη ἄρχειν, τῶν δὲ διανοεῖσθαι,
[1, 124]	ὡς οὐκέτι ἐνδέχεται περιμένοντας τοὺς	μὲν	ἤδη βλάπτεσθαι, τοὺς δ' εἰ
[1, 3]	τὰς ἄλλας πόλεις, καθ' ἑκάστους	μὲν	ἤδη τῇ ὁμιλίᾳ μᾶλλον καλεῖσθαι
[1, 39]	καὶ μὴ ἐν ᾧ ἡμεῖς	μὲν	ἠδικήμεθα, οὗτοι δὲ κινδυνεύουσι, μηδ'
[1, 98]	ἐν οἵῳ τρόπῳ κατέστη. ~Πρῶτον	μὲν	Ἠιόνα τὴν ἐπὶ Στρυμόνι Μήδων
[1, 143]	ξένους τῶν ναυτῶν, μὴ ὄντων	μὲν	ἡμῶν ἀντιπάλων ἐσβάντων αὐτῶν τε
[1, 122]	Ἐνθυμώμεθα δὲ καὶ ὅτι εἰ	μὲν	ἡμῶν ἦσαν ἑκάστοις πρὸς ἀντιπάλους
[1, 91]	πάρεισιν. ~οἱ δὲ ἀκούοντες τῷ	μὲν	Θεμιστοκλεῖ ἐπείθοντο διὰ φιλίαν αὐτοῦ,
[1, 95]	ἐλθὼν δὲ ἐς Λακεδαίμονα τῶν	μὲν	ἰδίᾳ πρός τινα ἀδικημάτων ηὐθύνθη,
[1, 90]	τὸ μέλλον ἦλθον πρεσβείᾳ, τὰ	μὲν	καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν ὁρῶντες
[1, 144]	τῶν ἐναντίων διανοίας. ἀλλ' ἐκεῖνα	μὲν	καὶ ἐν ἄλλῳ λόγῳ ἅμα
[1, 67]	ὡς ἕκαστοι καὶ Μεγαρῆς, δηλοῦντες	μὲν	καὶ ἕτερα οὐκ ὀλίγα διάφορα,
[1, 46]	ἐνενήκοντα· στρατηγοὶ δὲ τούτων ἦσαν	μὲν	καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων, Κορινθίων
[1, 119]	γίγνεσθαι, καὶ οἱ Κορίνθιοι δεηθέντες	μὲν	καὶ κατὰ πόλεις πρότερον ἑκάστων
[1, 58]	μὴ ἀποστήσονται. ~Ποτειδεᾶται δὲ πέμψαντες	μὲν	καὶ παρ' Ἀθηναίους πρέ σβεις,
[1, 70]	τἀναγκαῖα ἐξικέσθαι. αὖθις δὲ οἱ	μὲν	καὶ παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ
[1, 118]	τὸ πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες	μὲν	καὶ πρὸ τοῦ μὴ ταχεῖς
[1, 63]	τοῖς Ποτειδεάταις· ἀπέθανον δὲ Ποτειδεατῶν	μὲν	καὶ τῶν ξυμμάχων ὀλίγῳ ἐλάσσους
[1, 23]	τοσαίδε ἀνθρώπων καὶ φόνος, ὁ	μὲν	κατ' αὐτὸν τὸν πόλεμον, ὁ
[1, 18]	μέγιστα διεφάνη· ἴσχυον γὰρ οἱ	μὲν	κατὰ γῆν, οἱ δὲ ναυσίν.
[1, 138]	ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ φεύγοντος. τὰ	μὲν	κατὰ Παυσανίαν τὸν Λακεδαιμόνιον καὶ
[1, 110]	δ' ἐλάσσους διέφυγον πάλιν. τὰ	μὲν	κατὰ τὴν μεγάλην στρατείαν Ἀθηναίων
[1, 31]	ἐς ἀντιλογίαν ἦλθον, καὶ οἱ	μὲν	Κερκυραῖοι ἔλεξαν τοιάδε. ~Δίκαιον, ὦ
[1, 26]	ὡς δ' οὐκ ἐπείθοντο, οἱ	μὲν	Κερκυραῖοι (ἔστι δ' ἰσθμὸς τὸ
[1, 48]	τριῶν στρατηγῶν ἑκάστου εἷς. οὕτω	μὲν	Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ τὸ
[1, 24]	βάρβαροι, Ἰλλυρικὸν ἔθνος. ταύτην ἀπῴκισαν	μὲν	Κερκυραῖοι, οἰκιστὴς δ' ἐγένετο Φαλίος
[1, 54]	~Τοιαῦτα τῶν Ἀθηναίων ἀποκριναμένων οἱ	μὲν	Κορίνθιοι τόν τε πλοῦν τὸν
[1, 66]	αὗται προυγεγένηντο ἐς ἀλλήλους, τοῖς	μὲν	Κορινθίοις ὅτι τὴν Ποτείδαιαν ἑαυτῶν
[1, 54]	ἑκάτεροι τὴν νίκην προσεποιήσαντο· Κορίνθιοι	μὲν	κρατήσαντες τῇ ναυμαχίᾳ μέχρι νυκτός,
[1, 101]	τὴν Ἀττικήν. οἱ δὲ ὑπέσχοντο	μὲν	κρύφα τῶν Ἀθηναίων καὶ ἔμελλον,
[1, 19]	τὰς μελέτας ποιούμενοι. ~καὶ οἱ	μὲν	Λακεδαιμόνιοι οὐχ ὑποτελεῖς ἔχοντες φόρου
[1, 90]	δ' Ἀθηναῖοι Θεμιστοκλέους γνώμῃ τοὺς	μὲν	Λακεδαιμονίους ταῦτ' εἰπόντας ἀποκρινάμενοι ὅτι
[1, 120]	τελευταῖοι ἐπελθόντες ἔλεγον τοιάδε. ~Τοὺς	μὲν	Λακεδαιμονίους, ὦ ἄνδρες ξύμμαχοι, οὐκ
[1, 23]	στασιάζειν. τά τε πρότερον ἀκοῇ	μὲν	λεγόμενα, ἔργῳ δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα
[1, 86]	ἔλεξεν {τοῖς Λακεδαιμονίοις} ὧδε. ~Τοὺς	μὲν	λόγους τοὺς πολλοὺς τῶν Ἀθηναίων
[1, 22]	μείζων γεγενημένος αὐτῶν. ~Καὶ ὅσα	μὲν	λόγῳ εἶπον ἕκαστοι ἢ μέλλοντες
[1, 128]	Λακεδαιμονίων ἀφικνεῖται ἐς Ἑλλήσποντον, τῷ	μὲν	λόγῳ ἐπὶ τὸν Ἑλληνικὸν πόλεμον,
[1, 62]	στρατηγὸς καὶ οἱ ξυνάρχοντες τοὺς	μὲν	Μακεδόνας ἱππέας καὶ τῶν ξυμμάχων
[1, 109]	τὰ χρήματα ἄλλως ἀνηλοῦτο, ὁ	μὲν	Μεγάβαζος καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
[1, 62]	ἡ γνώμη τοῦ Ἀριστέως τὸ	μὲν	μεθ' ἑαυτοῦ στρατόπεδον ἔχοντι ἐν
[1, 138]	γενησομένου ἄριστος εἰκαστής· καὶ ἃ	μὲν	μετὰ χεῖρας ἔχοι, καὶ ἐξηγήσασθαι
[1, 27]	εἰ δέ τις τὸ παραυτίκα	μὲν	μὴ ἐθέλει ξυμπλεῖν, μετέχειν δὲ
[1, 44]	τῇ ὑστεραίᾳ μετέγνωσαν Κερκυραίοις ξυμμαχίαν	μὲν	μὴ ποιήσασθαι ὥστε τοὺς αὐτοὺς
[1, 82]	ἐπιβουλεύοντας μὴ καταφωρᾶν, ἀλλὰ ὅπλα	μὲν	μήπω κινεῖν, πέμπειν δὲ καὶ
[1, 141]	χρόνιοί τε ξυνιόντες ἐν βραχεῖ	μὲν	μορίῳ σκοποῦσί τι τῶν κοινῶν,
[1, 10]	τὰ πρὸ αὐτῆς. ~Καὶ ὅτι	μὲν	Μυκῆναι μικρὸν ἦν, ἢ εἴ
[1, 52]	εἰ ναυμαχήσουσιν. οἱ δὲ τὰς	μὲν	ναῦς ἄραντες ἀπὸ τῆς γῆς
[1, 29]	ἐναντία πολεμήσοντες· ἐστρατήγει δὲ τῶν	μὲν	νεῶν Ἀριστεὺς ὁ Πελλίχου καὶ
[1, 7]	διαιτώμενον. ~Τῶν δὲ πόλεων ὅσαι	μὲν	νεώτατα ᾠκίσθησαν καὶ ἤδη πλωιμωτέρων
[1, 112]	ξυμμάχων Κίμωνος στρατηγοῦντος. καὶ ἑξήκοντα	μὲν	νῆες ἐς Αἴγυπτον ἀπ' αὐτῶν
[1, 89]	ναυσὶν ἐς Μυκάλην διεφθάρησαν, Λεωτυχίδης	μὲν	ὁ βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ
[1, 55]	οἴκου, καὶ τῶν Κερκυραίων ὀκτακοσίους	μὲν	οᾔ ἦσαν δοῦλοι ἀπέδοντο, πεντήκοντα
[1, 36]	ναυσὶ ταῖς ἡμετέραις ἀγωνίζεσθαι. τοιαῦτα	μὲν	οἱ Κερκυραῖοι εἶπον· οἱ δὲ
[1, 124]	νῦν δεδουλωμένους Ἕλληνας ἐλευθερώσωμεν. τοιαῦτα	μὲν	οἱ Κορίνθιοι εἶπον. ~Οἱ δὲ
[1, 72]	οἱ πατέρες ὑμῖν παρέδοσαν. ~Τοιαῦτα	μὲν	οἱ Κορίνθιοι εἶπον. τῶν δὲ
[1, 69]	ἐπὶ τοὺς πέλας. καὶ λανθάνειν	μὲν	οἰόμενοι διὰ τὸ ἀναίσθητον ὑμῶν
[1, 14]	ὕστερα γενόμενα τῶν Τρωικῶν τριήρεσι	μὲν	ὀλίγαις χρώμενα, πεντηκοντόροις δ' ἔτι
[1, 36]	μὴ προέσθαι ἡμᾶς μάθοιτε· τρία	μὲν	ὄντα λόγου ἄξια τοῖς Ἕλλησι
[1, 61]	γῆν πρὸς τὴν Ποτείδαιαν, τρισχιλίοις	μὲν	ὁπλίταις ἑαυτῶν, χωρὶς δὲ τῶν
[1, 49]	σημεῖα ἑκατέροις ἤρθη, ἐναυμάχουν, πολλοὺς	μὲν	ὁπλίτας ἔχοντες ἀμφότεροι ἐπὶ τῶν
[1, 63]	τὸ ἄλλο στράτευμα ἡσσημένον, ἠπόρησε	μὲν	ὁποτέρωσε διακινδυνεύσῃ χωρήσας, ἢ ἐπὶ
[1, 33]	πολλὰ τῆς ἡμετέρας χρείας, πρῶτον	μὲν	ὅτι ἀδικουμένοις καὶ οὐχ ἑτέρους
[1, 84]	διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα, τὸ	μὲν	ὅτι αἰδὼς σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει,
[1, 144]	δὲ τούτοις ἀποκρινάμενοι ἀποπέμψωμεν, Μεγαρέας	μὲν	ὅτι ἐάσομεν ἀγορᾷ καὶ λιμέσι
[1, 125]	δὲ καθισταμένοις ὧν ἔδει ἐνιαυτὸς	μὲν	οὐ διετρίβη, ἔλασσον δέ, πρὶν
[1, 67]	τὴν Πελοπόννησον. Αἰγινῆταί τε φανερῶς	μὲν	οὐ πρεσβευόμενοι, δεδιότες τοὺς Ἀθηναίους,
[1, 38]	καὶ Ἐπίδαμνον ἡμετέραν οὖσαν κακουμένην	μὲν	οὐ προσεποιοῦντο, ἐλθόντων δὲ ἡμῶν
[1, 139]	καὶ Ἀγησάνδρου, καὶ λεγόντων ἄλλο	μὲν	οὐδὲν ὧν πρότερον εἰώθεσαν, αὐτὰ
[1, 75]	ἐλάβομεν οὐ βιασάμενοι, ἀλλ' ὑμῶν	μὲν	οὐκ ἐθελησάντων παραμεῖναι πρὸς τὰ
[1, 136]	οὐ φίλον καταλῦσαι. καὶ ὁ	μὲν	οὐκ ἔτυχεν ἐπιδημῶν, ὁ δὲ
[1, 95]	ἐδόκει σαφέστατον εἶναι. καὶ ἐκεῖνον	μὲν	οὐκέτι ἐκπέμπουσιν ἄρχοντα, Δόρκιν δὲ
[1, 128]	αὐτῶν ἀπελύθη μὴ ἀδικεῖν, δημοσίᾳ	μὲν	οὐκέτι ἐξεπέμφθη, ἰδίᾳ δὲ αὐτὸς
[1, 53]	ξυμμάχοις οὖσι βοηθοὶ ἤλθομεν. εἰ	μὲν	οὖν ἄλλοσέ ποι βούλεσθε πλεῖν,
[1, 40]	καὶ τὰ ἀποβαίνοντα ἔχειν. ~Ὡς	μὲν	οὖν αὐτοί τε μετὰ προσηκόντων
[1, 138]	ἐπιτελέσαι βασιλεῖ ἃ ὑπέσχετο. μνημεῖον	μὲν	οὖν αὐτοῦ ἐν Μαγνησίᾳ ἐστὶ
[1, 32]	ἀβουλία καὶ ἀσθένεια φαινομένη. τὴν	μὲν	οὖν γενομένην ναυμαχίαν αὐτοὶ κατὰ
[1, 132]	Φοίβῳ μνῆμ' ἀνέθηκε τόδε. τὸ	μὲν	οὖν ἐλεγεῖον οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐξεκόλαψαν
[1, 126]	γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν	μὲν	οὖν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς
[1, 55]	πρῶτοι ὄντες τῆς πόλεως. ἡ	μὲν	οὖν Κέρκυρα οὕτω περιγίγνεται τῷ
[1, 46]	ἄκρα ἀνέχει τὸ Ξειμέριον. οἱ	μὲν	οὖν Κορίνθιοι τῆς ἠπείρου ἐνταῦθα
[1, 126]	τε καὶ ὕδατος ἀπορίᾳ. ὁ	μὲν	οὖν Κύλων καὶ ὁ ἀδελφὸς
[1, 15]	εἶχον διὰ πάσης καταστρώματα. ~Τὰ	μὲν	οὖν ναυτικὰ τῶν Ἑλλήνων τοιαῦτα
[1, 49]	καὶ τὰ χρήματα διήρπασαν. ταύτῃ	μὲν	οὖν οἱ Κορίνθιοι καὶ οἱ
[1, 93]	ναυσὶ πρὸς ἅπαντας ἀνθίστασθαι. Ἀθηναῖοι	μὲν	οὖν οὕτως ἐτειχίσθησαν καὶ τἆλλα
[1, 20]	ἀκραιφνοῦς τῆς ξυμμαχίας ἤνθησαν. ~Τὰ	μὲν	οὖν παλαιὰ τοιαῦτα ηὗρον, χαλεπὰ
[1, 49]	πλέον ἐναυμάχουν ἢ ἐπιστήμῃ. πανταχῇ	μὲν	οὖν πολὺς θόρυβος καὶ ταραχώδης
[1, 123]	ἐναντίον ὄνομα ἀφροσύνη μετωνόμασται. ~τὰ	μὲν	οὖν προγεγενημένα τί δεῖ μακρότερον
[1, 41]	ἢ ἐφ' ἡμῖν θήσετε. ~Δικαιώματα	μὲν	οὖν τάδε πρὸς ὑμᾶς ἔχομεν
[1, 118]	ἀραμένοις τόνδε τὸν πόλεμον. αὐτοῖς	μὲν	οὖν τοῖς Λακεδαιμονίοις διέγνωστο λελύσθαι
[1, 62]	ἔξω τῆς πόλεως ἐπεποίηντο. στρατηγὸν	μὲν	οὖν τοῦ πεζοῦ παντὸς οἱ
[1, 71]	ἐπὶ πλέον ὑμῶν κεκαίνωται. μέχρι	μὲν	οὖν τοῦδε ὡρίσθω ὑμῶν ἡ
[1, 101]	Μεσσήνιοι ἐκλήθησαν οἱ πάντες. πρὸς	μὲν	οὖν τοὺς ἐν Ἰθώμῃ πόλεμος
[1, 50]	γενομένης οἱ Κορίνθιοι τὰ σκάφη	μὲν	οὐχ εἷλκον ἀναδούμενοι τῶν νεῶν
[1, 103]	καὶ ἐφρούρουν αὐτοί. καὶ Κορινθίοις	μὲν	οὐχ ἥκιστα ἀπὸ τοῦδε τὸ
[1, 115]	ὁμήρους ἔλαβον τῶν Σαμίων πεντήκοντα	μὲν	παῖδας, ἴσους δὲ ἄνδρας, καὶ
[1, 73]	ἀξία λόγου ἐστίν. Καὶ τὰ	μὲν	πάνυ παλαιὰ τί δεῖ λέγειν,
[1, 71]	πλεῖστον ἀρκεῖν οἲ ἂν τῇ	μὲν	παρασκευῇ δίκαια πράσσωσι, τῇ δὲ
[1, 49]	Κερκυραίοις, εἴ πῃ πιέζοιντο, φόβον	μὲν	παρεῖχον τοῖς ἐναντίοις, μάχης δὲ
[1, 34]	μαθόντων ὡς πᾶσα ἀποικία εὖ	μὲν	πάσχουσα τιμᾷ τὴν μητρόπολιν, ἀδικουμένη
[1, 69]	ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ' ὁ δυνάμενος	μὲν	παῦσαι περιορῶν δὲ ἀληθέστερον αὐτὸ
[1, 143]	δόσεως ἐκείνοις ξυναγωνίζεσθαι. Καὶ τὰ	μὲν	Πελοποννησίων ἔμοιγε τοιαῦτα καὶ παραπλήσια
[1, 85]	καὶ πρὸς τοὺς Ἀθηναίους πέμπετε	μὲν	περὶ τῆς Ποτειδαίας, πέμπετε δὲ
[1, 145]	αὐτὰ μὴ ἐλάσσω παραδοῦναι. ~Ὁ	μὲν	Περικλῆς τοιαῦτα εἶπεν, οἱ δὲ
[1, 141]	ἀνθρώπων ἢ χρήμασι πολεμεῖν, τὸ	μὲν	πιστὸν ἔχοντες ἐκ τῶν κινδύνων
[1, 137]	ἥκω παρὰ σέ, ὃς κακὰ	μὲν	πλεῖστα Ἑλλήνων εἴργασμαι τὸν ὑμέτερον
[1, 79]	περὶ τῶν παρόντων. καὶ τῶν	μὲν	πλεόνων ἐπὶ τὸ αὐτὸ αἱ
[1, 121]	δὲ ἡμᾶς εἰκὸς ἐπικρατῆσαι, πρῶτον	μὲν	πλήθει προύχοντας καὶ ἐμπειρίᾳ πολεμικῇ,
[1, 65]	ἄλλο παρὰ λόγον γίγνηται, ξυνεβούλευε	μὲν	πλὴν πεντακοσίων ἄνεμον τηρήσασι τοῖς
[1, 10]	ἣν εἰκὸς ἐπὶ τὸ μεῖζον	μὲν	ποιητὴν ὄντα κοσμῆσαι, ὅμως δὲ
[1, 71]	τὰ ἐπιγιγνόμενα κρατεῖν· καὶ ἡσυχαζούσῃ	μὲν	πόλει τὰ ἀκίνητα νόμιμα ἄριστα,
[1, 112]	καὶ Ἀθηναίοις πεντέτεις. καὶ Ἑλληνικοῦ	μὲν	πολέμου ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι, ἐς
[1, 28]	δ' οὐ καλῶς ἔχειν τοὺς	μὲν	πολιορκεῖσθαι, αὐτοὺς δὲ δικάζεσθαι. Κερκυραῖοι
[1, 91]	δὴ φανερῶς εἶπεν ὅτι ἡ	μὲν	πόλις σφῶν τετείχισται ἤδη ὥστε
[1, 89]	βραχέα εἱστήκει καὶ οἰκίαι αἱ	μὲν	πολλαὶ ἐπεπτώκεσαν, ὀλίγαι δὲ περιῆσαν,
[1, 126]	μή τι ἐσακούωσιν. Καὶ πρῶτον	μὲν	πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον
[1, 73]	οἱ Ἀθηναῖοι ἔλεγον τοιάδε. ~Ἡ	μὲν	πρέσβευσις ἡμῶν οὐκ ἐς ἀντιλογίαν
[1, 20]	καὶ οὐκ ἴσασιν ὅτι Ἱππίας	μὲν	πρεσβύτατος ὢν ἦρχε τῶν Πεισιστράτου
[1, 3]	ξύμπασά πω εἶχεν, ἀλλὰ τὰ	μὲν	πρὸ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος καὶ
[1, 105]	αὐτούς. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τὸ	μὲν	πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα οὐκ ἐκίνησαν,
[1, 44]	γενομένης καὶ δὶς ἐκκλησίας, τῇ	μὲν	προτέρᾳ οὐχ ἧσσον τῶν Κορινθίων
[1, 49]	μᾶλλον ἤδη ἀπροφασίστως ἐπεκούρουν, τὸ	μὲν	πρῶτον ἀπεχόμενοι ὥστε μὴ ἐμβάλλειν
[1, 18]	τόνδε αἰεὶ τὸν πόλεμον τὰ	μὲν	σπενδόμενοι, τὰ δὲ πολεμοῦντες ἢ
[1, 53]	εἶπον· τῶν δὲ Κερκυραίων τὸ	μὲν	στρατόπεδον ὅσον ἐπήκουσεν ἀνεβόησεν εὐθὺς
[1, 70]	ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν. ἔτι δὲ τοῖς	μὲν	σώμασιν ἀλλοτριωτάτοις ὑπὲρ τῆς πόλεως
[1, 110]	εἷλε τὴν νῆσον πεζῇ. ~οὕτω	μὲν	τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα ἐφθάρη
[1, 42]	ἀμύνεσθαι, καὶ μὴ νομίσῃ δίκαια	μὲν	τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ, εἰ
[1, 90]	ἀλλὰ καθαιροῦντας πάντα. καὶ ὁ	μὲν	ταῦτα διδάξας καὶ ὑπειπὼν τἆλλα
[1, 49]	τε ἡ ναυμαχία καρτερά, τῇ	μὲν	τέχνῃ οὐχ ὁμοίως, πεζομαχίᾳ δὲ
[1, 70]	πρὸς ἐνδημοτάτους· οἴονται γὰρ οἱ	μὲν	τῇ ἀπουσίᾳ ἄν τι κτᾶσθαι,
[1, 105]	Πελοποννήσιοι ἀμύνειν βουλόμενοι Αἰγινήταις ἐς	μὲν	τὴν Αἴγιναν τριακοσίους ὁπλίτας πρότερον
[1, 131]	δεύτερον ἐς Σπάρτην. καὶ ἐς	μὲν	τὴν εἱρκτὴν ἐσπίπτει τὸ πρῶτον
[1, 131]	βίᾳ ὑπ' Ἀθηναίων ἐκπολιορκηθεὶς ἐς	μὲν	τὴν Σπάρτην οὐκ ἐπανεχώρει, ἐς
[1, 139]	οὕτως ἐτελεύτησεν. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐπὶ	μὲν	τῆς πρώτης πρεσβείας τοιαῦτα ἐπέταξάν
[1, 48]	δὲ κατεῖδον ἀλλήλους, ἀντιπαρετάσσοντο, ἐπὶ	μὲν	τὸ δεξιὸν κέρας Κερκυραίων αἱ
[1, 62]	πολὺ ὕστερον ξυνέμισγον. καὶ αὐτὸ	μὲν	τὸ τοῦ Ἀριστέως κέρας καὶ
[1, 33]	ἑαυτήν, καὶ προσέτι φέρουσα ἐς	μὲν	τοὺς πολλοὺς ἀρετήν, οἷς δὲ
[1, 115]	ἐς τὴν Σάμον, καὶ πρῶτον	μὲν	τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν καὶ ἐκράτησαν
[1, 140]	οὐχ ἥκιστα. εἰρημένον γὰρ δίκας	μὲν	τῶν διαφορῶν ἀλλήλοις διδόναι καὶ
[1, 134]	ξυλληφθήσεσθαι ἐν τῇ ὁδῷ, ἑνὸς	μὲν	τῶν ἐφόρων τὸ πρόσωπον προσιόντος
[1, 87]	πολεμεῖν μᾶλλον ὁρμῆσαι ἔλεξεν ὅτῳ	μὲν	ὑμῶν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, δοκοῦσι λελύσθαι
[1, 23]	πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν, αἱ	μὲν	ὑπὸ βαρβάρων, αἱ δ' ὑπὸ
[1, 75]	προαγαγεῖν αὐτὴν ἐς τόδε, μάλιστα	μὲν	ὑπὸ δέους, ἔπειτα καὶ τιμῆς,
[1, 102]	μόνους τῶν ξυμμάχων ἀπέπεμψαν, τὴν	μὲν	ὑποψίαν οὐ δηλοῦντες, εἰπόντες δὲ
[1, 134]	ἡσύχαζεν. οἱ δὲ τὸ παραυτίκα	μὲν	ὑστέρησαν τῇ διώξει, μετὰ δὲ
[1, 92]	~οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ἀκούσαντες ὀργὴν	μὲν	φανερὰν οὐκ ἐποιοῦντο τοῖς Ἀθηναίοις
[1, 123]	ἄλλης Ἑλλάδος ἁπάσης ξυναγωνιουμένης, τὰ	μὲν	φόβῳ, τὰ δὲ ὠφελίᾳ. σπονδάς
[1, 113]	χωρία τῆς Βοιωτίας, ἐστράτευσαν ἑαυτῶν	μὲν	χιλίοις ὁπλίταις, τῶν δὲ ξυμμάχων
[1, 18]	οἱ δὲ ναυσίν. καὶ ὀλίγον	μὲν	χρόνον ξυνέμεινεν ἡ ὁμαιχμία, ἔπειτα
[1, 32]	νῦν, δεησομένους ἀναδιδάξαι πρῶτον, μάλιστα	μὲν	ὡς καὶ ξύμφορα δέονται, εἰ
[1, 141]	ἐπιτελὲς γίγνεσθαι. καὶ γὰρ οἱ	μὲν	ὡς μάλιστα τιμωρήσασθαί τινα βούλονται,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/09/2005