Livre, Chap. |
[1, 118] |
τε
τὰς
σπονδὰς
καὶ
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἀδικεῖν,
πέμψαντες
δὲ
ἐς
Δελφοὺς |
[1, 127] |
ἐς
τὸν
πόλεμον
ὥρμα
τοὺς
|
Ἀθηναίους. |
~Ἀντεκέλευον
δὲ
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[1, 105] |
τῶν
ξυμμάχων,
νομίζοντες
ἀδυνάτους
ἔσεσθαι
|
Ἀθηναίους |
βοηθεῖν
τοῖς
Μεγαρεῦσιν
ἔν
τε |
[1, 103] |
σφοδρὸν
μῖσος
ἤρξατο
πρῶτον
ἐς
|
Ἀθηναίους |
γενέσθαι.
~Ἰνάρως
δὲ
ὁ
Ψαμμητίχου, |
[1, 86] |
τὸν
πόλεμον,
καὶ
μήτε
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἐᾶτε
μείζους
γίγνεσθαι
μήτε
τοὺς |
[1, 111] |
τοῦ
Θεσσαλῶν
βασιλέως
φεύγων
ἔπεισεν
|
Ἀθηναίους |
ἑαυτὸν
κατάγειν·
καὶ
παραλαβόντες
Βοιωτοὺς |
[1, 18] |
ἐν
Μαραθῶνι
μάχη
Μήδων
πρὸς
|
Ἀθηναίους |
ἐγένετο.
δεκάτῳ
δὲ
ἔτει
μετ' |
[1, 126] |
ἐπρεσβεύοντο
τῷ
χρόνῳ
πρὸς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἐγκλήματα
ποιούμενοι,
ὅπως
σφίσιν
ὅτι |
[1, 115] |
Μιλήσιοι
ἐλασσούμενοι
τῷ
πολέμῳ
παρ'
|
Ἀθηναίους |
ἐλθόντες
κατεβόων
τῶν
Σαμίων.
ξυνεπελάβοντο |
[1, 104] |
Ἀρταξέρξου,
καὶ
αὐτὸς
ἄρχων
γενόμενος
|
Ἀθηναίους |
ἐπηγάγετο.
οἱ
δέ
(ἔτυχον
γὰρ |
[1, 62] |
μετὰ
Ἀριστέως
Πελοποννήσιοι
προσδεχόμενοι
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἐστρατοπεδεύοντο
πρὸς
Ὀλύνθου
ἐν
τῷ |
[1, 23] |
πρόφασιν,
ἀφανεστάτην
δὲ
λόγῳ,
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἡγοῦμαι
μεγάλους
γιγνομένους
καὶ
φόβον |
[1, 79] |
γνῶμαι
ἔφερον,
ἀδικεῖν
τε
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἤδη
καὶ
πολεμητέα
εἶναι
ἐν |
[1, 62] |
ἐν
τῷ
ἰσθμῷ
ἐπιτηρεῖν
τοὺς
|
Ἀθηναίους, |
ἢν
ἐπίωσι,
Ξαλκιδέας
δὲ
καὶ |
[1, 95] |
ἠλευθέρωντο·
φοιτῶντές
τε
πρὸς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ἠξίουν
αὐτοὺς
ἡγεμόνας
σφῶν
γίγνεσθαι |
[1, 14] |
πεντηκοντόρους·
ὀψέ
τε
ἀφ'
οὗ
|
Ἀθηναίους |
Θεμιστοκλῆς
ἔπεισεν
Αἰγινήταις
πολεμοῦντας,
καὶ |
[1, 63] |
καὶ
οἱ
Μακεδόνες
παρὰ
τοὺς
|
Ἀθηναίους· |
ἱππῆς
δ'
οὐδετέροις
παρεγένοντο.
μετὰ |
[1, 18] |
οὐ
πολλῷ
διεκρίθησαν
πρός
τε
|
Ἀθηναίους |
καὶ
Λακεδαιμονίους
οἵ
τε
ἀποστάντες |
[1, 48] |
τῶν
νεῶν
πλεούσαις
κατὰ
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
καὶ
τὸ
δεξιὸν
τῶν
Κερκυραίων |
[1, 79] |
τὰ
ἐγκλήματα
τὰ
ἐς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
καὶ
τῶν
Ἀθηναίων
ἃ
ἔλεξαν, |
[1, 121] |
ἔχοντες
ἐγκλήματα,
καὶ
ὅταν
ἀμυνώμεθα
|
Ἀθηναίους, |
καταθησόμεθα
αὐτὸν
ἐν
καιρῷ.
κατὰ |
[1, 67] |
μὲν
οὐ
πρεσβευόμενοι,
δεδιότες
τοὺς
|
Ἀθηναίους, |
κρύφα
δὲ
οὐχ
ἥκιστα
μετ' |
[1, 95] |
ξυμμάχους
τῷ
ἐκείνου
ἔχθει
παρ'
|
Ἀθηναίους |
μετατάξασθαι
πλὴν
τῶν
ἀπὸ
Πελοποννήσου |
[1, 88] |
τοῖς
λόγοις
ὅσον
φοβούμενοι
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
μὴ
ἐπὶ
μεῖζον
δυνηθῶσιν,
ὁρῶντες |
[1, 95] |
τοῦ
Μηδικοῦ
πολέμου
καὶ
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
νομίζοντες
ἱκανοὺς
ἐξηγεῖσθαι
καὶ
σφίσιν |
[1, 31] |
ἔδοξεν
αὐτοῖς
ἐλθοῦσιν
ὡς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ξυμμάχους
γενέσθαι
καὶ
ὠφελίαν
τινὰ |
[1, 135] |
Λακεδαιμόνιοι
πρέσβεις
πέμψαντες
παρὰ
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
ξυνεπῃτιῶντο
καὶ
τὸν
Θεμιστοκλέα,
ὡς |
[1, 102] |
ἄλλους
τε
ἐπεκαλέσαντο
ξυμμάχους
καὶ
|
Ἀθηναίους· |
οἱ
δ'
ἦλθον
Κίμωνος
στρατηγοῦντος |
[1, 2] |
πολέμῳ
ἢ
στάσει
ἐκπίπτοντες
παρ'
|
Ἀθηναίους |
οἱ
δυνατώτατοι
ὡς
βέβαιον
ὂν |
[1, 70] |
ἐκλογίσασθαι
πώποτε
πρὸς
οἵους
ὑμῖν
|
Ἀθηναίους |
ὄντας
καὶ
ὅσον
ὑμῶν
καὶ |
[1, 55] |
πολέμου
τοῖς
Κορινθίοις
ἐς
τοὺς
|
Ἀθηναίους, |
ὅτι
σφίσιν
ἐν
σπονδαῖς
μετὰ |
[1, 69] |
ἀξίως
προαπαντῆσαι,
καὶ
νῦν
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
οὐχ
ἑκάς,
ὥσπερ
ἐκεῖνον,
ἀλλ' |
[1, 130] |
δι'
ὅπερ
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
οὐχ
ἥκιστα
ἡ
ξυμμαχία
μετέστη. |
[1, 85] |
διὰ
ἰσχύν.
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
πέμπετε
μὲν
περὶ
τῆς
Ποτειδαίας, |
[1, 58] |
νέμεσθαι,
ἕως
ἂν
ὁ
πρὸς
|
Ἀθηναίους |
πόλεμος
ᾖ.
καὶ
οἱ
μὲν |
[1, 69] |
σφαλέντα,
καὶ
πρὸς
αὐτοὺς
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
πολλὰ
ἡμᾶς
ἤδη
τοῖς
ἁμαρτήμασιν |
[1, 139] |
ἐλάσεως·
ὕστερον
δὲ
φοιτῶντες
παρ'
|
Ἀθηναίους |
Ποτειδαίας
τε
ἀπανίστασθαι
ἐκέλευον
καὶ |
[1, 58] |
δὲ
πέμψαντες
μὲν
καὶ
παρ'
|
Ἀθηναίους |
πρέ
σβεις,
εἴ
πως
πείσειαν |
[1, 49] |
ἐπιχειρῆσαι
ἀλλήλοις
τοὺς
Κορινθίους
καὶ
|
Ἀθηναίους. |
~Τῆς
δὲ
τροπῆς
γενομένης
οἱ |
[1, 126] |
πέμψαντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ἐκέλευον
τοὺς
|
Ἀθηναίους |
τὸ
ἄγος
ἐλαύνειν
τῆς
θεοῦ· |
[1, 81] |
παισὶν
αὐτὸν
ὑπολίπωμεν·
οὕτως
εἰκὸς
|
Ἀθηναίους |
φρονήματι
μήτε
τῇ
γῇ
δουλεῦσαι |
[1, 109] |
τῶν
Πελοποννησίων
ἀπ'
Αἰγύπτου
ἀπαγάγοι
|
Ἀθηναίους. |
ὡς
δὲ
αὐτῷ
οὐ
προυχώρει |
[1, 90] |
γνώμης
οὐ
δηλοῦντες
ἐς
τοὺς
|
Ἀθηναίους, |
ὡς
δὲ
τοῦ
βαρβάρου,
εἰ |