Livre, Chap.
[1, 118]	τε τὰς σπονδὰς καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	ἀδικεῖν, πέμψαντες δὲ ἐς Δελφοὺς
[1, 127]	ἐς τὸν πόλεμον ὥρμα τοὺς	Ἀθηναίους.	~Ἀντεκέλευον δὲ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[1, 105]	τῶν ξυμμάχων, νομίζοντες ἀδυνάτους ἔσεσθαι	Ἀθηναίους	βοηθεῖν τοῖς Μεγαρεῦσιν ἔν τε
[1, 103]	σφοδρὸν μῖσος ἤρξατο πρῶτον ἐς	Ἀθηναίους	γενέσθαι. ~Ἰνάρως δὲ ὁ Ψαμμητίχου,
[1, 86]	τὸν πόλεμον, καὶ μήτε τοὺς	Ἀθηναίους	ἐᾶτε μείζους γίγνεσθαι μήτε τοὺς
[1, 111]	τοῦ Θεσσαλῶν βασιλέως φεύγων ἔπεισεν	Ἀθηναίους	ἑαυτὸν κατάγειν· καὶ παραλαβόντες Βοιωτοὺς
[1, 18]	ἐν Μαραθῶνι μάχη Μήδων πρὸς	Ἀθηναίους	ἐγένετο. δεκάτῳ δὲ ἔτει μετ'
[1, 126]	ἐπρεσβεύοντο τῷ χρόνῳ πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	ἐγκλήματα ποιούμενοι, ὅπως σφίσιν ὅτι
[1, 115]	Μιλήσιοι ἐλασσούμενοι τῷ πολέμῳ παρ'	Ἀθηναίους	ἐλθόντες κατεβόων τῶν Σαμίων. ξυνεπελάβοντο
[1, 104]	Ἀρταξέρξου, καὶ αὐτὸς ἄρχων γενόμενος	Ἀθηναίους	ἐπηγάγετο. οἱ δέ (ἔτυχον γὰρ
[1, 62]	μετὰ Ἀριστέως Πελοποννήσιοι προσδεχόμενοι τοὺς	Ἀθηναίους	ἐστρατοπεδεύοντο πρὸς Ὀλύνθου ἐν τῷ
[1, 23]	πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ, τοὺς	Ἀθηναίους	ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους καὶ φόβον
[1, 79]	γνῶμαι ἔφερον, ἀδικεῖν τε τοὺς	Ἀθηναίους	ἤδη καὶ πολεμητέα εἶναι ἐν
[1, 62]	ἐν τῷ ἰσθμῷ ἐπιτηρεῖν τοὺς	Ἀθηναίους,	ἢν ἐπίωσι, Ξαλκιδέας δὲ καὶ
[1, 95]	ἠλευθέρωντο· φοιτῶντές τε πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	ἠξίουν αὐτοὺς ἡγεμόνας σφῶν γίγνεσθαι
[1, 14]	πεντηκοντόρους· ὀψέ τε ἀφ' οὗ	Ἀθηναίους	Θεμιστοκλῆς ἔπεισεν Αἰγινήταις πολεμοῦντας, καὶ
[1, 63]	καὶ οἱ Μακεδόνες παρὰ τοὺς	Ἀθηναίους·	ἱππῆς δ' οὐδετέροις παρεγένοντο. μετὰ
[1, 18]	οὐ πολλῷ διεκρίθησαν πρός τε	Ἀθηναίους	καὶ Λακεδαιμονίους οἵ τε ἀποστάντες
[1, 48]	τῶν νεῶν πλεούσαις κατὰ τοὺς	Ἀθηναίους	καὶ τὸ δεξιὸν τῶν Κερκυραίων
[1, 79]	τὰ ἐγκλήματα τὰ ἐς τοὺς	Ἀθηναίους	καὶ τῶν Ἀθηναίων ἃ ἔλεξαν,
[1, 121]	ἔχοντες ἐγκλήματα, καὶ ὅταν ἀμυνώμεθα	Ἀθηναίους,	καταθησόμεθα αὐτὸν ἐν καιρῷ. κατὰ
[1, 67]	μὲν οὐ πρεσβευόμενοι, δεδιότες τοὺς	Ἀθηναίους,	κρύφα δὲ οὐχ ἥκιστα μετ'
[1, 95]	ξυμμάχους τῷ ἐκείνου ἔχθει παρ'	Ἀθηναίους	μετατάξασθαι πλὴν τῶν ἀπὸ Πελοποννήσου
[1, 88]	τοῖς λόγοις ὅσον φοβούμενοι τοὺς	Ἀθηναίους	μὴ ἐπὶ μεῖζον δυνηθῶσιν, ὁρῶντες
[1, 95]	τοῦ Μηδικοῦ πολέμου καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	νομίζοντες ἱκανοὺς ἐξηγεῖσθαι καὶ σφίσιν
[1, 31]	ἔδοξεν αὐτοῖς ἐλθοῦσιν ὡς τοὺς	Ἀθηναίους	ξυμμάχους γενέσθαι καὶ ὠφελίαν τινὰ
[1, 135]	Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις πέμψαντες παρὰ τοὺς	Ἀθηναίους	ξυνεπῃτιῶντο καὶ τὸν Θεμιστοκλέα, ὡς
[1, 102]	ἄλλους τε ἐπεκαλέσαντο ξυμμάχους καὶ	Ἀθηναίους·	οἱ δ' ἦλθον Κίμωνος στρατηγοῦντος
[1, 2]	πολέμῳ ἢ στάσει ἐκπίπτοντες παρ'	Ἀθηναίους	οἱ δυνατώτατοι ὡς βέβαιον ὂν
[1, 70]	ἐκλογίσασθαι πώποτε πρὸς οἵους ὑμῖν	Ἀθηναίους	ὄντας καὶ ὅσον ὑμῶν καὶ
[1, 55]	πολέμου τοῖς Κορινθίοις ἐς τοὺς	Ἀθηναίους,	ὅτι σφίσιν ἐν σπονδαῖς μετὰ
[1, 69]	ἀξίως προαπαντῆσαι, καὶ νῦν τοὺς	Ἀθηναίους	οὐχ ἑκάς, ὥσπερ ἐκεῖνον, ἀλλ'
[1, 130]	δι' ὅπερ καὶ πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	οὐχ ἥκιστα ἡ ξυμμαχία μετέστη.
[1, 85]	διὰ ἰσχύν. καὶ πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	πέμπετε μὲν περὶ τῆς Ποτειδαίας,
[1, 58]	νέμεσθαι, ἕως ἂν ὁ πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμος ᾖ. καὶ οἱ μὲν
[1, 69]	σφαλέντα, καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς	Ἀθηναίους	πολλὰ ἡμᾶς ἤδη τοῖς ἁμαρτήμασιν
[1, 139]	ἐλάσεως· ὕστερον δὲ φοιτῶντες παρ'	Ἀθηναίους	Ποτειδαίας τε ἀπανίστασθαι ἐκέλευον καὶ
[1, 58]	δὲ πέμψαντες μὲν καὶ παρ'	Ἀθηναίους	πρέ σβεις, εἴ πως πείσειαν
[1, 49]	ἐπιχειρῆσαι ἀλλήλοις τοὺς Κορινθίους καὶ	Ἀθηναίους.	~Τῆς δὲ τροπῆς γενομένης οἱ
[1, 126]	πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον τοὺς	Ἀθηναίους	τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ·
[1, 81]	παισὶν αὐτὸν ὑπολίπωμεν· οὕτως εἰκὸς	Ἀθηναίους	φρονήματι μήτε τῇ γῇ δουλεῦσαι
[1, 109]	τῶν Πελοποννησίων ἀπ' Αἰγύπτου ἀπαγάγοι	Ἀθηναίους.	ὡς δὲ αὐτῷ οὐ προυχώρει
[1, 90]	γνώμης οὐ δηλοῦντες ἐς τοὺς	Ἀθηναίους,	ὡς δὲ τοῦ βαρβάρου, εἰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005