Livre, Chap. |
[1, 37] |
παρακαλοῦντες
αἰσχύνεσθαι.
καὶ
ἡ
πόλις
|
αὐτῶν |
ἅμα
αὐτάρκη
θέσιν
κειμένη
παρέχει |
[1, 91] |
μᾶλλον
παράγεσθαι
ἢ
πέμψαι
σφῶν
|
αὐτῶν |
ἄνδρας
οἵτινες
χρηστοὶ
καὶ
πιστῶς |
[1, 84] |
ξὺν
χαλεπότητι
σωφρονέστερον
ἢ
ὥστε
|
αὐτῶν |
ἀνηκουστεῖν,
καὶ
μὴ
τὰ
ἀχρεῖα |
[1, 79] |
παρελθὼν
δὲ
Ἀρχίδαμος
ὁ
βασιλεὺς
|
αὐτῶν, |
ἀνὴρ
καὶ
ξυνετὸς
δοκῶν
εἶναι |
[1, 23] |
βαρβάρων,
αἱ
δ'
ὑπὸ
σφῶν
|
αὐτῶν |
ἀντιπολεμούντων
(εἰσὶ
δ'
αᾔ
καὶ |
[1, 142] |
ἡ
ἐπιτείχισις
οὐδὲ
τὸ
ναυτικὸν
|
αὐτῶν |
ἄξιον
φοβηθῆναι.
τὴν
μὲν
γὰρ |
[1, 128] |
ἐν
Ἑλλησπόντῳ
καὶ
κριθεὶς
ὑπ'
|
αὐτῶν |
ἀπελύθη
μὴ
ἀδικεῖν,
δημοσίᾳ
μὲν |
[1, 21] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ὑπὸ
χρόνου
|
αὐτῶν |
ἀπίστως
ἐπὶ
τὸ
μυθῶδες
ἐκνενικηκότα, |
[1, 100] |
χρόνῳ
δὲ
ὕστερον
ξυνέβη
Θασίους
|
αὐτῶν |
ἀποστῆναι,
διενεχθέντας
περὶ
τῶν
ἐν |
[1, 60] |
καὶ
ψιλοὺς
τετρακοσίους.
ἐστρατήγει
δὲ
|
αὐτῶν |
Ἀριστεὺς
ὁ
Ἀδειμάντου,
κατὰ
φιλίαν |
[1, 84] |
τὰς
ἐλπίδας,
ἀλλ'
ὡς
ἡμῶν
|
αὐτῶν |
ἀσφαλῶς
προνοουμένων.
πολύ
τε
διαφέρειν |
[1, 22] |
ἀκρόασιν
ἴσως
τὸ
μὴ
μυθῶδες
|
αὐτῶν |
ἀτερπέστερον
φανεῖται·
ὅσοι
δὲ
βουλήσονται |
[1, 46] |
καὶ
εἴκοσι
καὶ
Ἀνακτορίων
μία,
|
αὐτῶν |
δὲ
Κορινθίων
ἐνενήκοντα·
στρατηγοὶ
δὲ |
[1, 27] |
ναῦς
τε
κενὰς
καὶ
χρήματα.
|
αὐτῶν |
δὲ
Κορινθίων
νῆες
παρεσκευάζοντο
τριάκοντα |
[1, 75] |
δὲ
προσελθόντων
τῶν
ξυμμάχων
καὶ
|
αὐτῶν |
δεηθέντων
ἡγεμόνας
καταστῆναι·
ἐξ
αὐτοῦ |
[1, 34] |
ἀπάτῃ
τε
μὴ
παράγεσθαι
ὑπ'
|
αὐτῶν |
δεομένοις
τε
ἐκ
τοῦ
εὐθέος |
[1, 11] |
φήμης
καὶ
τοῦ
νῦν
περὶ
|
αὐτῶν |
διὰ
τοὺς
ποιητὰς
λόγου
κατεσχηκότος· |
[1, 11] |
ᾗ
καὶ
μᾶλλον
οἱ
Τρῶες
|
αὐτῶν |
διεσπαρμένων
τὰ
δέκα
ἔτη
ἀντεῖχον |
[1, 85] |
ἄλλως
τε
καὶ
ἑτοίμων
ὄντων
|
αὐτῶν |
δίκας
δοῦναι·
ἐπὶ
δὲ
τὸν |
[1, 10] |
τοῖς
ἔπειτα
πρὸς
τὸ
κλέος
|
αὐτῶν |
εἶναι
(καίτοι
Πελοποννήσου
τῶν
πέντε |
[1, 72] |
καὶ
αὐτοὶ
ἐς
τὸ
πλῆθος
|
αὐτῶν |
εἰπεῖν,
εἴ
τι
μὴ
ἀποκωλύοι. |
[1, 17] |
εἴ
τι
πρὸς
περιοίκους
τοὺς
|
αὐτῶν |
ἑκάστοις·
οἱ
γὰρ
ἐν
Σικελίᾳ |
[1, 22] |
ἑκάστοις
οὐ
ταὐτὰ
περὶ
τῶν
|
αὐτῶν |
ἔλεγον,
ἀλλ'
ὡς
ἑκατέρων
τις |
[1, 131] |
ἐς
κρίσιν
τοῖς
βουλομένοις
περὶ
|
αὐτῶν |
ἐλέγχειν.
~καὶ
φανερὸν
μὲν
εἶχον |
[1, 32] |
ἄλογον
καὶ
ἐς
τὰ
ἡμέτερα
|
αὐτῶν |
ἐν
τῷ
παρόντι
ἀξύμφορον.
ξύμμαχοί |
[1, 5] |
τῶν
ἀδυναωτάτων
κέρδους
τοῦ
σφετέρου
|
αὐτῶν |
ἕνεκα
καὶ
τοῖς
ἀσθενέσι
τροφῆς, |
[1, 67] |
κρύφα
δὲ
οὐχ
ἥκιστα
μετ'
|
αὐτῶν |
ἐνῆγον
τὸν
πόλεμον,
λέγοντες
οὐκ |
[1, 82] |
κἀν
τούτῳ
καὶ
τὰ
ἡμέτερ'
|
αὐτῶν |
ἐξαρτύεσθαι
ξυμμάχων
τε
προσαγωγῇ
καὶ |
[1, 24] |
τοῦδε
τοῦ
πολέμου
ὁ
δῆμος
|
αὐτῶν |
ἐξεδίωξε
τοὺς
δυνατούς,
οἱ
δὲ |
[1, 21] |
οὔτε
ὡς
ποιηταὶ
ὑμνήκασι
περὶ
|
αὐτῶν |
ἐπὶ
τὸ
μεῖζον
κοσμοῦντες
μᾶλλον |
[1, 112] |
μὲν
νῆες
ἐς
Αἴγυπτον
ἀπ'
|
αὐτῶν |
ἔπλευσαν,
Ἀμυρταίου
μεταπέμποντος
τοῦ
ἐν |
[1, 17] |
ᾤκουν,
ἐπράχθη
δὲ
οὐδὲν
ἀπ'
|
αὐτῶν |
ἔργον
ἀξιόλογον,
εἰ
μὴ
εἴ |
[1, 105] |
Ἀθηναῖοι
καὶ
ναῦς
ἑβδομήκοντα
λαβόντες
|
αὐτῶν |
ἐς
τὴν
γῆν
ἀπέβησαν
καὶ |
[1, 136] |
καὶ
Ἀθηναίοις
ἀπεχθέσθαι,
διακομίζεται
ὑπ'
|
αὐτῶν |
ἐς
τὴν
ἤπειρον
τὴν
καταντικρύ. |
[1, 126] |
μέντοι
ὕστερον,
καὶ
τὸ
γένος
|
αὐτῶν |
ἔστιν
ἔτι
ἐν
τῇ
πόλει. |
[1, 102] |
εἰπόντες
δὲ
ὅτι
οὐδὲν
προσδέονται
|
αὐτῶν |
ἔτι.
οἱ
δ'
Ἀθηναῖοι
ἔγνωσαν |
[1, 136] |
ἐκ
Πελοποννήσου
ἐς
Κέρκυραν,
ὢν
|
αὐτῶν |
εὐεργέτης.
δεδιέναι
δὲ
φασκόντων
Κερκυραίων |
[1, 31] |
καὶ
ὠφελίαν
τινὰ
πειρᾶσθαι
ἀπ'
|
αὐτῶν |
εὑρίσκεσθαι.
οἱ
δὲ
Κορίνθιοι
πυθόμενοι |
[1, 31] |
δὲ
οἱ
Κερκυραῖοι
τὴν
παρασκευὴν
|
αὐτῶν |
ἐφοβοῦντο,
καί
(ἦσαν
γὰρ
οὐδενὸς |
[1, 82] |
ἄλλο
τι
νομίσητε
τὴν
γῆν
|
αὐτῶν |
ἢ
ὅμηρον
ἔχειν
καὶ
οὐχ |
[1, 118] |
σαφῶς
ᾔρετο
καὶ
τῆς
ξυμμαχίας
|
αὐτῶν |
ἥπτοντο.
τότε
δὲ
οὐκέτι
ἀνασχετὸν |
[1, 99] |
ταύτην
τῶν
στρατειῶν
οἱ
πλείους
|
αὐτῶν, |
ἵνα
μὴ
ἀπ'
οἴκου
ὦσι, |
[1, 40] |
ἀνάγκη
γάρ,
εἰ
ἴτε
μετ'
|
αὐτῶν, |
καὶ
ἀμύνεσθαι
μὴ
ἄνευ
ὑμῶν |
[1, 12] |
γῆν
καλουμένην
ᾤκισαν
(ἦν
δὲ
|
αὐτῶν |
καὶ
ἀποδασμὸς
πρότερον
ἐν
τῇ |
[1, 49] |
καὶ
μέχρι
τοῦ
στρατοπέδου
πλεύσαντες
|
αὐτῶν |
καὶ
ἐπεκβάντες
ἐνέπρησάν
τε
τὰς |
[1, 113] |
φυγάδες
Βοιωτῶν
καὶ
Λοκροὶ
μετ'
|
αὐτῶν |
καὶ
Εὐβοέων
φυγάδες
καὶ
ὅσοι |
[1, 23] |
παρ'
οἷς
μεγάλοι
καὶ
ἀπ'
|
αὐτῶν |
καὶ
λιμοὶ
καὶ
ἡ
οὐχ |
[1, 21] |
σκοποῦσι
δηλώσει
ὅμως
μείζων
γεγενημένος
|
αὐτῶν. |
~Καὶ
ὅσα
μὲν
λόγῳ
εἶπον |
[1, 1] |
πλεῖστον
ἀνθρώπων.
τὰ
γὰρ
πρὸ
|
αὐτῶν |
καὶ
τὰ
ἔτι
παλαίτερα
σαφῶς |
[1, 81] |
τις
θαρσοίη
ὅτι
τοῖς
ὅπλοις
|
αὐτῶν |
καὶ
τῷ
πλήθει
ὑπερφέρομεν,
ὥστε |
[1, 26] |
τῶν
Κερκυραίων
μὴ
κωλύωνται
ὑπ'
|
αὐτῶν |
κατὰ
θάλασσαν
περαιούμενοι.
Κερκυραῖοι
δὲ |
[1, 8] |
αὐτοῦ,
ὅτεπερ
καὶ
τὰς
πολλὰς
|
αὐτῶν |
κατῴκιζε)
καὶ
οἱ
παρὰ
θάλασσαν |
[1, 112] |
νῆες
πάλιν
{αἱ}
ἐλθοῦσαι
μετ'
|
αὐτῶν. |
Λακεδαιμόνιοι
δὲ
μετὰ
ταῦτα
τὸν |
[1, 45] |
αὐτοῖς
ἀπέστειλαν
βοηθούς·
ἐστρατήγει
δὲ
|
αὐτῶν |
Λακεδαιμόνιός
τε
ὁ
Κίμωνος
καὶ |
[1, 69] |
πολλὰ
ἡμᾶς
ἤδη
τοῖς
ἁμαρτήμασιν
|
αὐτῶν |
μᾶλλον
ἢ
τῇ
ἀφ'
ὑμῶν |
[1, 106] |
δὲ
νικώμενοι
ὑπεχώρουν,
καί
τι
|
αὐτῶν |
μέρος
οὐκ
ὀλίγον
προσβιασθὲν
καὶ |
[1, 121] |
ἐσμὲν
μισθῷ
μείζονι
τοὺς
ξένους
|
αὐτῶν |
ναυβάτας.
ὠνητὴ
γὰρ
ἡ
Ἀθηναίων |
[1, 91] |
σκεψάμενοι.
ἀποστέλλουσιν
οὖν,
καὶ
περὶ
|
αὐτῶν |
ὁ
Θεμιστοκλῆς
τοῖς
Ἀθηναίοις
κρύφα |
[1, 56] |
τιμωρήσονται
αὐτούς,
ὑποτοπήσαντες
τὴν
ἔχθραν
|
αὐτῶν |
οἱ
Ἀθηναῖοι
Ποτειδεάτας,
οᾔ
οἰκοῦσιν |
[1, 55] |
προσποιήσειαν·
ἐτύγχανον
δὲ
καὶ
δυνάμει
|
αὐτῶν |
οἱ
πλείους
πρῶτοι
ὄντες
τῆς |
[1, 143] |
φυλακὴν
ἔχειν,
καὶ
Πελοποννησίοις
ὑπὲρ
|
αὐτῶν |
ὀργισθέντας
πολλῷ
πλέοσι
μὴ
διαμάχεσθαι |
[1, 25] |
καὶ
μίσει
τῶν
Κερκυραίων,
ὅτι
|
αὐτῶν |
παρημέλουν
ὄντες
ἄποικοι·
οὔτε
γὰρ |
[1, 63] |
ὀλίγῳ
ἐλάσσους
τριακοσίων,
Ἀθηναίων
δὲ
|
αὐτῶν |
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατὸν
καὶ
Καλλίας |
[1, 25] |
καὶ
τιμωρίαν
τινὰ
πειρῷντ'
ἀπ'
|
αὐτῶν |
ποιεῖσθαι.
ὁ
δ'
αὐτοῖς
ἀνεῖλε |
[1, 57] |
ῥᾷον
ἂν
τὸν
πόλεμον
μετ'
|
αὐτῶν |
ποιεῖσθαι.
ὧν
οἱ
Ἀθηναῖοι
αἰσθόμενοι |
[1, 67] |
ἠδικῆσθαι
ὑπὸ
Ἀθηναίων,
ξύλλογον
σφῶν
|
αὐτῶν |
ποιήσαντες
τὸν
εἰωθότα
λέγειν
ἐκέλευον. |
[1, 83] |
οὗτοι
καὶ
καθ'
ἡσυχίαν
τι
|
αὐτῶν |
προΐδωμεν.
~καὶ
τὸ
βραδὺ
καὶ |
[1, 31] |
τῷ
Κερκυραίων
ναυτικῷ
καὶ
τὸ
|
αὐτῶν |
προσγενόμενον
ἐμπόδιον
γένηται
θέσθαι
τὸν |
[1, 112] |
καὶ
αὖθις
ὕστερον
Ἀθηναῖοι
ἀποχωρησάντων
|
αὐτῶν |
στρατεύσαντες
καὶ
κρατήσαντες
παρέδοσαν
Φωκεῦσιν. |
[1, 89] |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
καὶ
οἱ
καταφυγόντες
|
αὐτῶν |
ταῖς
ναυσὶν
ἐς
Μυκάλην
διεφθάρησαν, |
[1, 143] |
ὄντων
μὲν
ἡμῶν
ἀντιπάλων
ἐσβάντων
|
αὐτῶν |
τε
καὶ
τῶν
μετοίκων
δεινὸν |
[1, 81] |
ὁ
πόλεμος,
ἢν
τὴν
γῆν
|
αὐτῶν |
τέμωμεν.
δέδοικα
δὲ
μᾶλλον
μὴ |
[1, 90] |
καὶ
φοβουμένων
τοῦ
τε
ναυτικοῦ
|
αὐτῶν |
τὸ
πλῆθος,
ὃ
πρὶν
οὐχ |
[1, 131] |
τὸ
δεύτερον
ἐκπλεύσας
οὐ
κελευσάντων
|
αὐτῶν |
τοιαῦτα
ἐφαίνετο
ποιῶν,
καὶ
ἐκ |
[1, 77] |
φιλοδικεῖν
δοκοῦμεν.
καὶ
οὐδεὶς
σκοπεῖ
|
αὐτῶν |
τοῖς
καὶ
ἄλλοθί
που
ἀρχὴν |
[1, 39] |
ᾧ
ὑμεῖς
τῆς
τε
δυνάμεως
|
αὐτῶν |
τότε
οὐ
μεταλαβόντες
τῆς
ὠφελίας |
[1, 21] |
τὰ
ἀρχαῖα
μᾶλλον
θαυμαζόντων,
ἀπ'
|
αὐτῶν |
τῶν
ἔργων
σκοποῦσι
δηλώσει
ὅμως |
[1, 26] |
ἀποπέμπειν.
οἱ
δὲ
Ἐπιδάμνιοι
οὐδὲν
|
αὐτῶν |
ὑπήκουσαν,
ἀλλὰ
στρατεύουσιν
ἐπ'
αὐτοὺς |