Livre, Chap. |
[1, 87] |
λελύσθαι
αἱ
σπονδαὶ
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἀδικεῖν,
ἀναστήτω
ἐς
ἐκεῖνο
τὸ |
[1, 140] |
τοιάδε.
~Τῆς
μὲν
γνώμης,
ὦ
|
Ἀθηναῖοι, |
αἰεὶ
τῆς
αὐτῆς
ἔχομαι,
μὴ |
[1, 126] |
ἐπεχείρησε
τῷ
ἔργῳ.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
αἰσθόμενοι
ἐβοήθησάν
τε
πανδημεὶ
ἐκ |
[1, 57] |
μετ'
αὐτῶν
ποιεῖσθαι.
ὧν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
αἰσθόμενοι
καὶ
βουλόμενοι
προκαταλαμβάνειν
τῶν |
[1, 99] |
εἴ
τῳ
ἐγένετο·
οἱ
γὰρ
|
Ἀθηναῖοι |
ἀκριβῶς
ἔπρασσον
καὶ
λυπηροὶ
ἦσαν |
[1, 64] |
τοῦ
ἰσθμοῦ
{τεῖχος}
εὐθὺς
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἀποτειχίσαντες
ἐφρούρουν·
τὸ
δ'
ἐς |
[1, 112] |
παρέδοσαν
Δελφοῖς·
καὶ
αὖθις
ὕστερον
|
Ἀθηναῖοι |
ἀποχωρησάντων
αὐτῶν
στρατεύσαντες
καὶ
κρατήσαντες |
[1, 113] |
~Καὶ
χρόνου
ἐγγενομένου
μετὰ
ταῦτα
|
Ἀθηναῖοι, |
Βοιωτῶν
τῶν
φευγόντων
ἐχόντων
Ὀρχομενὸν |
[1, 87] |
σφίσι
μὲν
δοκοῖεν
ἀδικεῖν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι, |
βούλεσθαι
δὲ
καὶ
τοὺς
πάντας |
[1, 106] |
οὐκ
ἦν
ἔξοδος.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
γνόντες
κατὰ
πρόσωπόν
τε
εἶργον |
[1, 139] |
αὐτονόμους
ἀφεῖτε,
ποιήσαντες
ἐκκλησίαν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
γνώμας
σφίσιν
αὐτοῖς
προυτίθεσαν,
καὶ |
[1, 44] |
δὲ
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
|
Ἀθηναῖοι |
δὲ
ἀκούσαντες
ἀμφοτέρων,
γενομένης
καὶ |
[1, 108] |
οἴκου
διὰ
Γερανείας
καὶ
Ἰσθμοῦ·
|
Ἀθηναῖοι |
δὲ
δευτέρᾳ
καὶ
ἑξηκοστῇ
ἡμέρᾳ |
[1, 19] |
μόνον
ἐπιτηδείως
ὅπως
πολιτεύσουσι
θεραπεύοντες,
|
Ἀθηναῖοι |
δὲ
ναῦς
τε
τῶν
πόλεων |
[1, 116] |
ξυναπέστησαν
δ'
αὐτοῖς
καὶ
Βυζάντιοι.
|
~Ἀθηναῖοι |
δὲ
ὡς
ᾔσθοντο,
πλεύσαντες
ναυσὶν |
[1, 50] |
τῶν
δέκα
βοηθοὺς
ἐξέπεμψαν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι, |
δείσαντες,
ὅπερ
ἐγένετο,
μὴ
νικηθῶσιν |
[1, 103] |
καὶ
γυναῖκες,
καὶ
αὐτοὺς
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
δεξάμενοι
κατ'
ἔχθος
ἤδη
τὸ |
[1, 102] |
προσδέονται
αὐτῶν
ἔτι.
οἱ
δ'
|
Ἀθηναῖοι |
ἔγνωσαν
οὐκ
ἐπὶ
τῷ
βελτίονι |
[1, 95] |
ἤν
που
βιάζηται.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
ἐδέξαντό
τε
τοὺς
λόγους
καὶ |
[1, 79] |
ἂν
ὑφηγῆσθε.
~Τοιαῦτα
δὲ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
εἶπον.
ἐπειδὴ
δὲ
τῶν
τε |
[1, 105] |
αὐτοὶ
ὡς
νικήσαντες.
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἐκβοηθήσαντες
ἐκ
τῶν
Μεγάρων
τούς |
[1, 105] |
τῷ
ἔργῳ.
καὶ
οἱ
μὲν
|
Ἀθηναῖοι |
(ἐκράτησαν
γὰρ
ὅμως
μᾶλλον)
ἀπελθόντων |
[1, 72] |
τε
παριέναι,
καὶ
παρελθόντες
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἔλεγον
τοιάδε.
~Ἡ
μὲν
πρέσβευσις |
[1, 105] |
καὶ
ἐνίκων
Κορίνθιοι.
καὶ
ὕστερον
|
Ἀθηναῖοι |
ἐναυμάχησαν
ἐπὶ
Κεκρυφαλείᾳ
Πελοποννησίων
ναυσί, |
[1, 62] |
ἐν
Ὀλύνθῳ
μένειν,
καὶ
ὅταν
|
Ἀθηναῖοι |
ἐπὶ
σφᾶς
χωρῶσι,
κατὰ
νώτου |
[1, 18] |
ἡγήσαντο
δυνάμει
προύχοντες,
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἐπιόντων
τῶν
Μήδων
διανοηθέντες
ἐκλιπεῖν |
[1, 18] |
ἔπειτα
διενεχθέντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
|
Ἀθηναῖοι |
ἐπολέμησαν
μετὰ
τῶν
ξυμμάχων
πρὸς |
[1, 112] |
Ἑλληνικοῦ
μὲν
πολέμου
ἔσχον
οἱ
|
Ἀθηναῖοι, |
ἐς
δὲ
Κύπρον
ἐστρατεύοντο
ναυσὶ |
[1, 107] |
τούτους
καὶ
τὰ
μακρὰ
τείχη
|
Ἀθηναῖοι |
ἐς
θάλασσαν
οἰκοδομεῖν,
τό
τε |
[1, 115] |
βουλόμενοι
τὴν
πολιτείαν.
πλεύσαντες
οὖν
|
Ἀθηναῖοι |
ἐς
Σάμον
ναυσὶ
τεσσαράκοντα
δημοκρατίαν |
[1, 58] |
αὐτοῖς,
ἢν
ἐπὶ
Ποτείδαιαν
ἴωσιν
|
Ἀθηναῖοι, |
ἐς
τὴν
Ἀττικὴν
ἐσβαλεῖν,
τότε |
[1, 111] |
καὶ
Φωκέας
ὄντας
ξυμμάχους
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ἐστράτευσαν
τῆς
Θεσσαλίας
ἐπὶ
Φάρσαλον. |
[1, 54] |
ναῦς
μάλιστα
διαφθείραντες,
καὶ
ἐπειδὴ
|
Ἀθηναῖοι |
ἦλθον,
ἀνελόμενοι
τὰ
κατὰ
σφᾶς |
[1, 90] |
ἀφορμὴν
ἱκανὴν
εἶναι.
οἱ
δ'
|
Ἀθηναῖοι |
Θεμιστοκλέους
γνώμῃ
τοὺς
μὲν
Λακεδαιμονίους |
[1, 122] |
δὲ
πρὸς
ξύμπαντάς
τε
ἡμᾶς
|
Ἀθηναῖοι |
ἱκανοὶ
καὶ
κατὰ
πόλιν
ἔτι |
[1, 109] |
πρῶτον
ἐκράτουν
τῆς
Αἰγύπτου
οἱ
|
Ἀθηναῖοι, |
καὶ
βασιλεὺς
πέμπει
ἐς
Λακεδαίμονα |
[1, 14] |
Ἑλλάδι
κατέστη.
Αἰγινῆται
γὰρ
καὶ
|
Ἀθηναῖοι, |
καὶ
εἴ
τινες
ἄλλοι,
βραχέα |
[1, 105] |
ξύμμαχοι
ἑκατέροις
παρῆσαν,
καὶ
ἐνίκων
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
ναῦς
ἑβδομήκοντα
λαβόντες
αὐτῶν |
[1, 12] |
ἀποικίας
ἐξέπεμψε,
καὶ
Ἴωνας
μὲν
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
νησιωτῶν
τοὺς
πολλοὺς
ᾤκισαν, |
[1, 89] |
ἀπὸ
Πελοποννήσου
ξυμμάχους,
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
οἱ
ἀπὸ
Ἰωνίας
καὶ |
[1, 109] |
~Οἱ
δ'
ἐν
τῇ
Αἰγύπτῳ
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
οἱ
ξύμμαχοι
ἐπέμενον,
καὶ |
[1, 69] |
καὶ
ἐπιστάμεθα
οἵᾳ
ὁδῷ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
ὅτι
κατ'
ὀλίγον
χωροῦσιν |
[1, 23] |
ἅμα
ξυνεπέθετο.
ἤρξαντο
δὲ
αὐτοῦ
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
Πελοποννήσιοι
λύσαντες
τὰς
τριακοντούτεις |
[1, 63] |
τὴν
μάχην
τροπαῖον
ἔστησαν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
καὶ
τοὺς
νεκροὺς
ὑποσπόνδους
ἀπέδοσαν |
[1, 100] |
ἐνίκων
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ
ἀμφότερα
|
Ἀθηναῖοι |
Κίμωνος
τοῦ
Μιλτιάδου
στρατηγοῦντος,
καὶ |
[1, 103] |
ὅρων
πολέμῳ
κατεῖχον·
καὶ
ἔσχον
|
Ἀθηναῖοι |
Μέγαρα
καὶ
Πηγάς,
καὶ
τὰ |
[1, 93] |
ταῖς
ναυσὶ
πρὸς
ἅπαντας
ἀνθίστασθαι.
|
Ἀθηναῖοι |
μὲν
οὖν
οὕτως
ἐτειχίσθησαν
καὶ |
[1, 100] |
μὲν
ἐπὶ
Θάσον
πλεύσαντες
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ναυμαχίᾳ
ἐκράτησαν
καὶ
ἐς
τὴν |
[1, 107] |
Κρισαίου
κόλπου
εἰ
βούλοιντο
περαιοῦσθαι,
|
Ἀθηναῖοι |
ναυσὶ
περιπλεύσαντες
ἔμελλον
κωλύσειν·
διὰ |
[1, 145] |
Περικλῆς
τοιαῦτα
εἶπεν,
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
νομίσαντες
ἄριστα
σφίσι
παραινεῖν
αὐτὸν |
[1, 52] |
ὅπῃ
κομισθήσονται,
δεδιότες
μὴ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
νομίσαντες
λελύσθαι
τὰς
σπονδάς,
διότι |
[1, 57] |
κοινῇ
πρὸς
αὐτὸν
ἐναντιουμένοις
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
ξυμμαχίαν
ἐποιήσαντο.
δεδιώς
τε
ἔπρασσεν |
[1, 49] |
διώξεως
οὐ
παρουσῶν.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
ὁρῶντες
τοὺς
Κερκυραίους
πιεζομένους
μᾶλλον |
[1, 54] |
ναῦς,
καὶ
ἐπειδὴ
ἦλθον
οἱ
|
Ἀθηναῖοι, |
οὐκ
ἀντεπέπλεον
ἐκ
τῶν
Συβότων, |
[1, 99] |
δέ
πως
καὶ
ἄλλως
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
οὐκέτι
ὁμοίως
ἐν
ἡδονῇ
ἄρχοντες, |
[1, 139] |
τῇ
Ἀττικῇ
ἀγορᾷ.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
οὔτε
τἆλλα
ὑπήκουον
οὔτε
τὸ |
[1, 114] |
προελθόντες
ἀπεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου.
καὶ
|
Ἀθηναῖοι |
πάλιν
ἐς
Εὔβοιαν
διαβάντες
Περικλέους |
[1, 107] |
ἐβοήθησαν
δὲ
ἐπ'
αὐτοὺς
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
πανδημεὶ
καὶ
Ἀργείων
χίλιοι
καὶ |
[1, 113] |
ἔλαβον.
καὶ
τὴν
Βοιωτίαν
ἐξέλιπον
|
Ἀθηναῖοι |
πᾶσαν,
σπονδὰς
ποιησάμενοι
ἐφ'
ᾧ |
[1, 115] |
καὶ
Ἀχαΐαν·
ταῦτα
γὰρ
εἶχον
|
Ἀθηναῖοι |
Πελοποννησίων.
Ἕκτῳ
δὲ
ἔτει
Σαμίοις |
[1, 53] |
ἔλεγον
τοιάδε.
ἀδικεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
|
Ἀθηναῖοι, |
πολέμου
ἄρχοντες
καὶ
σπονδὰς
λύοντες· |
[1, 105] |
Κεκρυφαλείᾳ
Πελοποννησίων
ναυσί,
καὶ
ἐνίκων
|
Ἀθηναῖοι. |
πολέμου
δὲ
καταστάντος
πρὸς
Αἰγινήτας |
[1, 56] |
ὑποτοπήσαντες
τὴν
ἔχθραν
αὐτῶν
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
Ποτειδεάτας,
οᾔ
οἰκοῦσιν
ἐπὶ
τῷ |
[1, 57] |
δὲ
περὶ
τοὺς
Ποτειδεάτας
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
προπαρεσκευάζοντο
εὐθὺς
μετὰ
τὴν
ἐν |
[1, 96] |
παρόντι
ἐπιτηδείους.
~Παραλαβόντες
δὲ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τὴν
ἡγεμονίαν
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ |
[1, 64] |
πυνθανόμενοι
οἱ
ἐν
τῇ
πόλει
|
Ἀθηναῖοι |
τὴν
Παλλήνην
ἀτείχιστον
οὖσαν,
χρόνῳ |
[1, 93] |
ἀνεπικλήτως.
~Τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τὴν
πόλιν
ἐτείχισαν
ἐν
ὀλίγῳ |
[1, 118] |
τοῦ
πολέμου·
ἐν
οἷς
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τήν
τε
ἀρχὴν
ἐγκρατεστέραν
κατεστήσαντο |
[1, 105] |
Αἰγίνης
ἀναστήσεσθαι
αὐτούς.
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
τὸ
μὲν
πρὸς
Αἰγίνῃ
στράτευμα |
[1, 53] |
αὐτοὺς
καὶ
ἀποκτεῖναι,
οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
τοιάδε
ἀπεκρίναντο.
οὔτε
ἄρχομεν
πολέμου, |
[1, 108] |
ἔπειτα
χρόνον.
καὶ
Πελοπόννησον
περιέπλευσαν
|
Ἀθηναῖοι |
Τολμίδου
τοῦ
Τολμαίου
στρατηγοῦντος,
καὶ |
[1, 6] |
διαιτημάτων.
Ἐν
τοῖς
πρῶτοι
δὲ
|
Ἀθηναῖοι |
τόν
τε
σίδηρον
κατέθεντο
καὶ |
[1, 126] |
ἤλασαν
μὲν
οὖν
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τοὺς
ἐναγεῖς
τούτους,
ἤλασε
δὲ |
[1, 45] |
κεῖσθαι.
~Τοιαύτῃ
μὲν
γνώμῃ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τοὺς
Κερκυραίους
προσεδέξαντο,
καὶ
τῶν |
[1, 128] |
Ἀθηναίους.
~Ἀντεκέλευον
δὲ
καὶ
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
τὸ
ἀπὸ
Ταινάρου |
[1, 32] |
Κερκυραῖοι
ἔλεξαν
τοιάδε.
~Δίκαιον,
ὦ
|
Ἀθηναῖοι, |
τοὺς
μήτε
εὐεργεσίας
μεγάλης
μήτε |
[1, 91] |
οὐκέτι
ἀφῶσιν.
οἵ
τε
οὖν
|
Ἀθηναῖοι |
τοὺς
πρέσβεις,
ὥσπερ
ἐπεστάλη,
κατεῖχον, |
[1, 94] |
ἀπὸ
Πελοποννήσου·
ξυνέπλεον
δὲ
καὶ
|
Ἀθηναῖοι |
τριάκοντα
ναυσὶ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 89] |
ὑποχείρια
ἤδη
ὄντα.
~Οἱ
γὰρ
|
Ἀθηναῖοι |
τρόπῳ
τοιῷδε
ἦλθον
ἐπὶ
τὰ |
[1, 126] |
ἐπολιόρκουν.
χρόνου
δὲ
ἐγγιγνομένου
οἱ
|
Ἀθηναῖοι |
τρυχόμενοι
τῇ
προσεδρίᾳ
ἀπῆλθον
οἱ |
[1, 116] |
ἀπὸ
Μιλήτου
πλέουσαι)
καὶ
ἐνίκων
|
Ἀθηναῖοι. |
ὕστερον
δὲ
αὐτοῖς
ἐβοήθησαν
ἐκ |
[1, 135] |
ἀντὶ
Παυσανίου
ἀνέθεσαν.
~οἱ
δὲ
|
Ἀθηναῖοι, |
ὡς
καὶ
τοῦ
θεοῦ
ἄγος |