Livre, Chap.
[1, 87]	λελύσθαι αἱ σπονδαὶ καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἀδικεῖν, ἀναστήτω ἐς ἐκεῖνο τὸ
[1, 140]	τοιάδε. ~Τῆς μὲν γνώμης, ὦ	Ἀθηναῖοι,	αἰεὶ τῆς αὐτῆς ἔχομαι, μὴ
[1, 126]	ἐπεχείρησε τῷ ἔργῳ. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	αἰσθόμενοι ἐβοήθησάν τε πανδημεὶ ἐκ
[1, 57]	μετ' αὐτῶν ποιεῖσθαι. ὧν οἱ	Ἀθηναῖοι	αἰσθόμενοι καὶ βουλόμενοι προκαταλαμβάνειν τῶν
[1, 99]	εἴ τῳ ἐγένετο· οἱ γὰρ	Ἀθηναῖοι	ἀκριβῶς ἔπρασσον καὶ λυπηροὶ ἦσαν
[1, 64]	τοῦ ἰσθμοῦ {τεῖχος} εὐθὺς οἱ	Ἀθηναῖοι	ἀποτειχίσαντες ἐφρούρουν· τὸ δ' ἐς
[1, 112]	παρέδοσαν Δελφοῖς· καὶ αὖθις ὕστερον	Ἀθηναῖοι	ἀποχωρησάντων αὐτῶν στρατεύσαντες καὶ κρατήσαντες
[1, 113]	~Καὶ χρόνου ἐγγενομένου μετὰ ταῦτα	Ἀθηναῖοι,	Βοιωτῶν τῶν φευγόντων ἐχόντων Ὀρχομενὸν
[1, 87]	σφίσι μὲν δοκοῖεν ἀδικεῖν οἱ	Ἀθηναῖοι,	βούλεσθαι δὲ καὶ τοὺς πάντας
[1, 106]	οὐκ ἦν ἔξοδος. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	γνόντες κατὰ πρόσωπόν τε εἶργον
[1, 139]	αὐτονόμους ἀφεῖτε, ποιήσαντες ἐκκλησίαν οἱ	Ἀθηναῖοι	γνώμας σφίσιν αὐτοῖς προυτίθεσαν, καὶ
[1, 44]	δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι εἶπον.	Ἀθηναῖοι	δὲ ἀκούσαντες ἀμφοτέρων, γενομένης καὶ
[1, 108]	οἴκου διὰ Γερανείας καὶ Ἰσθμοῦ·	Ἀθηναῖοι	δὲ δευτέρᾳ καὶ ἑξηκοστῇ ἡμέρᾳ
[1, 19]	μόνον ἐπιτηδείως ὅπως πολιτεύσουσι θεραπεύοντες,	Ἀθηναῖοι	δὲ ναῦς τε τῶν πόλεων
[1, 116]	ξυναπέστησαν δ' αὐτοῖς καὶ Βυζάντιοι.	~Ἀθηναῖοι	δὲ ὡς ᾔσθοντο, πλεύσαντες ναυσὶν
[1, 50]	τῶν δέκα βοηθοὺς ἐξέπεμψαν οἱ	Ἀθηναῖοι,	δείσαντες, ὅπερ ἐγένετο, μὴ νικηθῶσιν
[1, 103]	καὶ γυναῖκες, καὶ αὐτοὺς οἱ	Ἀθηναῖοι	δεξάμενοι κατ' ἔχθος ἤδη τὸ
[1, 102]	προσδέονται αὐτῶν ἔτι. οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ἔγνωσαν οὐκ ἐπὶ τῷ βελτίονι
[1, 95]	ἤν που βιάζηται. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	ἐδέξαντό τε τοὺς λόγους καὶ
[1, 79]	ἂν ὑφηγῆσθε. ~Τοιαῦτα δὲ οἱ	Ἀθηναῖοι	εἶπον. ἐπειδὴ δὲ τῶν τε
[1, 105]	αὐτοὶ ὡς νικήσαντες. καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐκβοηθήσαντες ἐκ τῶν Μεγάρων τούς
[1, 105]	τῷ ἔργῳ. καὶ οἱ μὲν	Ἀθηναῖοι	(ἐκράτησαν γὰρ ὅμως μᾶλλον) ἀπελθόντων
[1, 72]	τε παριέναι, καὶ παρελθόντες οἱ	Ἀθηναῖοι	ἔλεγον τοιάδε. ~Ἡ μὲν πρέσβευσις
[1, 105]	καὶ ἐνίκων Κορίνθιοι. καὶ ὕστερον	Ἀθηναῖοι	ἐναυμάχησαν ἐπὶ Κεκρυφαλείᾳ Πελοποννησίων ναυσί,
[1, 62]	ἐν Ὀλύνθῳ μένειν, καὶ ὅταν	Ἀθηναῖοι	ἐπὶ σφᾶς χωρῶσι, κατὰ νώτου
[1, 18]	ἡγήσαντο δυνάμει προύχοντες, καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐπιόντων τῶν Μήδων διανοηθέντες ἐκλιπεῖν
[1, 18]	ἔπειτα διενεχθέντες οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ	Ἀθηναῖοι	ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ξυμμάχων πρὸς
[1, 112]	Ἑλληνικοῦ μὲν πολέμου ἔσχον οἱ	Ἀθηναῖοι,	ἐς δὲ Κύπρον ἐστρατεύοντο ναυσὶ
[1, 107]	τούτους καὶ τὰ μακρὰ τείχη	Ἀθηναῖοι	ἐς θάλασσαν οἰκοδομεῖν, τό τε
[1, 115]	βουλόμενοι τὴν πολιτείαν. πλεύσαντες οὖν	Ἀθηναῖοι	ἐς Σάμον ναυσὶ τεσσαράκοντα δημοκρατίαν
[1, 58]	αὐτοῖς, ἢν ἐπὶ Ποτείδαιαν ἴωσιν	Ἀθηναῖοι,	ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσβαλεῖν, τότε
[1, 111]	καὶ Φωκέας ὄντας ξυμμάχους οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐστράτευσαν τῆς Θεσσαλίας ἐπὶ Φάρσαλον.
[1, 54]	ναῦς μάλιστα διαφθείραντες, καὶ ἐπειδὴ	Ἀθηναῖοι	ἦλθον, ἀνελόμενοι τὰ κατὰ σφᾶς
[1, 90]	ἀφορμὴν ἱκανὴν εἶναι. οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	Θεμιστοκλέους γνώμῃ τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους
[1, 122]	δὲ πρὸς ξύμπαντάς τε ἡμᾶς	Ἀθηναῖοι	ἱκανοὶ καὶ κατὰ πόλιν ἔτι
[1, 109]	πρῶτον ἐκράτουν τῆς Αἰγύπτου οἱ	Ἀθηναῖοι,	καὶ βασιλεὺς πέμπει ἐς Λακεδαίμονα
[1, 14]	Ἑλλάδι κατέστη. Αἰγινῆται γὰρ καὶ	Ἀθηναῖοι,	καὶ εἴ τινες ἄλλοι, βραχέα
[1, 105]	ξύμμαχοι ἑκατέροις παρῆσαν, καὶ ἐνίκων	Ἀθηναῖοι	καὶ ναῦς ἑβδομήκοντα λαβόντες αὐτῶν
[1, 12]	ἀποικίας ἐξέπεμψε, καὶ Ἴωνας μὲν	Ἀθηναῖοι	καὶ νησιωτῶν τοὺς πολλοὺς ᾤκισαν,
[1, 89]	ἀπὸ Πελοποννήσου ξυμμάχους, οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	καὶ οἱ ἀπὸ Ἰωνίας καὶ
[1, 109]	~Οἱ δ' ἐν τῇ Αἰγύπτῳ	Ἀθηναῖοι	καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπέμενον, καὶ
[1, 69]	καὶ ἐπιστάμεθα οἵᾳ ὁδῷ οἱ	Ἀθηναῖοι	καὶ ὅτι κατ' ὀλίγον χωροῦσιν
[1, 23]	ἅμα ξυνεπέθετο. ἤρξαντο δὲ αὐτοῦ	Ἀθηναῖοι	καὶ Πελοποννήσιοι λύσαντες τὰς τριακοντούτεις
[1, 63]	τὴν μάχην τροπαῖον ἔστησαν οἱ	Ἀθηναῖοι	καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν
[1, 100]	ἐνίκων τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀμφότερα	Ἀθηναῖοι	Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου στρατηγοῦντος, καὶ
[1, 103]	ὅρων πολέμῳ κατεῖχον· καὶ ἔσχον	Ἀθηναῖοι	Μέγαρα καὶ Πηγάς, καὶ τὰ
[1, 93]	ταῖς ναυσὶ πρὸς ἅπαντας ἀνθίστασθαι.	Ἀθηναῖοι	μὲν οὖν οὕτως ἐτειχίσθησαν καὶ
[1, 100]	μὲν ἐπὶ Θάσον πλεύσαντες οἱ	Ἀθηναῖοι	ναυμαχίᾳ ἐκράτησαν καὶ ἐς τὴν
[1, 107]	Κρισαίου κόλπου εἰ βούλοιντο περαιοῦσθαι,	Ἀθηναῖοι	ναυσὶ περιπλεύσαντες ἔμελλον κωλύσειν· διὰ
[1, 145]	Περικλῆς τοιαῦτα εἶπεν, οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	νομίσαντες ἄριστα σφίσι παραινεῖν αὐτὸν
[1, 52]	ὅπῃ κομισθήσονται, δεδιότες μὴ οἱ	Ἀθηναῖοι	νομίσαντες λελύσθαι τὰς σπονδάς, διότι
[1, 57]	κοινῇ πρὸς αὐτὸν ἐναντιουμένοις οἱ	Ἀθηναῖοι	ξυμμαχίαν ἐποιήσαντο. δεδιώς τε ἔπρασσεν
[1, 49]	διώξεως οὐ παρουσῶν. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	ὁρῶντες τοὺς Κερκυραίους πιεζομένους μᾶλλον
[1, 54]	ναῦς, καὶ ἐπειδὴ ἦλθον οἱ	Ἀθηναῖοι,	οὐκ ἀντεπέπλεον ἐκ τῶν Συβότων,
[1, 99]	δέ πως καὶ ἄλλως οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐκέτι ὁμοίως ἐν ἡδονῇ ἄρχοντες,
[1, 139]	τῇ Ἀττικῇ ἀγορᾷ. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	οὔτε τἆλλα ὑπήκουον οὔτε τὸ
[1, 114]	προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου. καὶ	Ἀθηναῖοι	πάλιν ἐς Εὔβοιαν διαβάντες Περικλέους
[1, 107]	ἐβοήθησαν δὲ ἐπ' αὐτοὺς οἱ	Ἀθηναῖοι	πανδημεὶ καὶ Ἀργείων χίλιοι καὶ
[1, 113]	ἔλαβον. καὶ τὴν Βοιωτίαν ἐξέλιπον	Ἀθηναῖοι	πᾶσαν, σπονδὰς ποιησάμενοι ἐφ' ᾧ
[1, 115]	καὶ Ἀχαΐαν· ταῦτα γὰρ εἶχον	Ἀθηναῖοι	Πελοποννησίων. Ἕκτῳ δὲ ἔτει Σαμίοις
[1, 53]	ἔλεγον τοιάδε. ἀδικεῖτε, ὦ ἄνδρες	Ἀθηναῖοι,	πολέμου ἄρχοντες καὶ σπονδὰς λύοντες·
[1, 105]	Κεκρυφαλείᾳ Πελοποννησίων ναυσί, καὶ ἐνίκων	Ἀθηναῖοι.	πολέμου δὲ καταστάντος πρὸς Αἰγινήτας
[1, 56]	ὑποτοπήσαντες τὴν ἔχθραν αὐτῶν οἱ	Ἀθηναῖοι	Ποτειδεάτας, οᾔ οἰκοῦσιν ἐπὶ τῷ
[1, 57]	δὲ περὶ τοὺς Ποτειδεάτας οἱ	Ἀθηναῖοι	προπαρεσκευάζοντο εὐθὺς μετὰ τὴν ἐν
[1, 96]	παρόντι ἐπιτηδείους. ~Παραλαβόντες δὲ οἱ	Ἀθηναῖοι	τὴν ἡγεμονίαν τούτῳ τῷ τρόπῳ
[1, 64]	πυνθανόμενοι οἱ ἐν τῇ πόλει	Ἀθηναῖοι	τὴν Παλλήνην ἀτείχιστον οὖσαν, χρόνῳ
[1, 93]	ἀνεπικλήτως. ~Τούτῳ τῷ τρόπῳ οἱ	Ἀθηναῖοι	τὴν πόλιν ἐτείχισαν ἐν ὀλίγῳ
[1, 118]	τοῦ πολέμου· ἐν οἷς οἱ	Ἀθηναῖοι	τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεστέραν κατεστήσαντο
[1, 105]	Αἰγίνης ἀναστήσεσθαι αὐτούς. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	τὸ μὲν πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα
[1, 53]	αὐτοὺς καὶ ἀποκτεῖναι, οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	τοιάδε ἀπεκρίναντο. οὔτε ἄρχομεν πολέμου,
[1, 108]	ἔπειτα χρόνον. καὶ Πελοπόννησον περιέπλευσαν	Ἀθηναῖοι	Τολμίδου τοῦ Τολμαίου στρατηγοῦντος, καὶ
[1, 6]	διαιτημάτων. Ἐν τοῖς πρῶτοι δὲ	Ἀθηναῖοι	τόν τε σίδηρον κατέθεντο καὶ
[1, 126]	ἤλασαν μὲν οὖν καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	τοὺς ἐναγεῖς τούτους, ἤλασε δὲ
[1, 45]	κεῖσθαι. ~Τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ οἱ	Ἀθηναῖοι	τοὺς Κερκυραίους προσεδέξαντο, καὶ τῶν
[1, 128]	Ἀθηναίους. ~Ἀντεκέλευον δὲ καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	τοὺς Λακεδαιμονίους τὸ ἀπὸ Ταινάρου
[1, 32]	Κερκυραῖοι ἔλεξαν τοιάδε. ~Δίκαιον, ὦ	Ἀθηναῖοι,	τοὺς μήτε εὐεργεσίας μεγάλης μήτε
[1, 91]	οὐκέτι ἀφῶσιν. οἵ τε οὖν	Ἀθηναῖοι	τοὺς πρέσβεις, ὥσπερ ἐπεστάλη, κατεῖχον,
[1, 94]	ἀπὸ Πελοποννήσου· ξυνέπλεον δὲ καὶ	Ἀθηναῖοι	τριάκοντα ναυσὶ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 89]	ὑποχείρια ἤδη ὄντα. ~Οἱ γὰρ	Ἀθηναῖοι	τρόπῳ τοιῷδε ἦλθον ἐπὶ τὰ
[1, 126]	ἐπολιόρκουν. χρόνου δὲ ἐγγιγνομένου οἱ	Ἀθηναῖοι	τρυχόμενοι τῇ προσεδρίᾳ ἀπῆλθον οἱ
[1, 116]	ἀπὸ Μιλήτου πλέουσαι) καὶ ἐνίκων	Ἀθηναῖοι.	ὕστερον δὲ αὐτοῖς ἐβοήθησαν ἐκ
[1, 135]	ἀντὶ Παυσανίου ἀνέθεσαν. ~οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι,	ὡς καὶ τοῦ θεοῦ ἄγος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005