HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Εἱλώτων 3
εἶμεν 1
εἰμι 1
εἶναι 63
εἶξαι 1
εἴξοντες 1
εἰπεῖν 6

Fréquences [« »]
59 διὰ
59 νῦν
60 ὅτι
63 εἶναι
64 περὶ
65 μᾶλλον
66 μετὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

εἶναι

Livre, Chap.

[1, 21]   τῶν ἐπιφανεστάτων σημείων ὡς παλαιὰ εἶναι ἀποχρώντως. καὶ ὁ πόλεμος οὗτος,

[1, 67]   ἐνῆγον τὸν πόλεμον, λέγοντες οὐκ εἶναι αὐτόνομοι κατὰ τὰς σπονδάς. οἱ

[1, 145]   δὲ κατὰ τὰς ξυνθήκας ἑτοῖμοι εἶναι διαλύεσθαι περὶ τῶν ἐγκλημάτων ἐπὶ

[1, 103]   δέ τις ἁλίσκηται, τοῦ λαβόντος εἶναι δοῦλον. ἦν δέ τι καὶ

[1, 139]   ὅτι Λακεδαιμόνιοι βούλονται τὴν εἰρήνην εἶναι, εἴη δ' ἂν εἰ τοὺς

[1, 77]   δὲ ἡμετέρα ἀρχὴ χαλεπὴ δοκεῖ εἶναι, εἰκότως· τὸ παρὸν γὰρ αἰεὶ

[1, 83]   πόλει μὴ ταχὺ ἐπελθεῖν δοκείτω εἶναι. εἰσὶ γὰρ καὶ ἐκείνοις οὐκ

[1, 34]   ἐπὶ τῷ ὁμοῖοι τοῖς λειπομένοις εἶναι ἐκπέμπονται. ὡς δὲ ἠδίκουν σαφές

[1, 79]   τοὺς Ἀθηναίους ἤδη καὶ πολεμητέα εἶναι ἐν τάχει· παρελθὼν δὲ Ἀρχίδαμος

[1, 64]   ἦν· οὐ γὰρ ἱκανοὶ ἐνόμιζον εἶναι ἔν τε τῷ ἰσθμῷ φρουρεῖν

[1, 17]   κατεργάζεσθαι, κατὰ πόλεις τε ἀτολμοτέρα εἶναι. ~Ἐπειδὴ δὲ οἵ τε Ἀθηναίων

[1, 138]   φαρμάκῳ ἀποθανεῖν αὐτόν, ἀδύνατον νομίσαντα εἶναι ἐπιτελέσαι βασιλεῖ ἃ ὑπέσχετο. μνημεῖον

[1, 3]   τοῦ Δευκαλίωνος καὶ πάνυ οὐδὲ εἶναι ἡ ἐπίκλησις αὕτη, κατὰ ἔθνη

[1, 126]   ἑορτήν τε τοῦ Διὸς μεγίστην εἶναι καὶ ἑαυτῷ τι προσήκειν Ὀλύμπια

[1, 95]   ἥκιστα μηδισμὸς καὶ ἐδόκει σαφέστατον εἶναι. καὶ ἐκεῖνον μὲν οὐκέτι ἐκπέμπουσιν

[1, 132]   Παυσανίου ἀδίκημα καὶ τότ' ἐδόκει εἶναι, καὶ ἐπεί γε δὴ ἐν

[1, 141]   πολεμήσομεν, ὥσπερ ἔμοιγε ἄμεινον δοκεῖ εἶναι, καὶ ἐπὶ μεγάλῃ καὶ ἐπὶ

[1, 91]   πόλιν ὅτε ἐδόκει ἐκλιπεῖν ἄμεινον εἶναι καὶ ἐς τὰς ναῦς ἐσβῆναι,

[1, 131]   δὲ βουλόμενος ὡς ἥκιστα ὕποπτος εἶναι καὶ πιστεύων χρήμασι διαλύσειν τὴν

[1, 79]   αὐτῶν, ἀνὴρ καὶ ξυνετὸς δοκῶν εἶναι καὶ σώφρων, ἔλεξε τοιάδε. ~Καὶ

[1, 38]   ἀλλ' ἐπὶ τῷ ἡγεμόνες τε εἶναι καὶ τὰ εἰκότα θαυμάζεσθαι. αἱ

[1, 29]   τε τὰς παλαιὰς ὥστε πλωίμους εἶναι καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκευάσαντες. ὡς

[1, 84]   τε διανοίας τῶν πέλας παραπλησίους εἶναι καὶ τὰς προσπιπτούσας τύχας οὐ

[1, 9]   Ἡρακλειδῶν καὶ ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα εἶναι καὶ τὸ πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν

[1, 76]   κατείργεσθαι, ἄξιοί τε ἅμα νομίζοντες εἶναι καὶ ὑμῖν δοκοῦντες μέχρι οὗ

[1, 28]   ἀπαγάγωσι, ποιήσειν ταῦτα· ἑτοῖμοι δὲ εἶναι καὶ ὥστε ἀμφοτέρους μένειν κατὰ

[1, 10]   ἔπειτα πρὸς τὸ κλέος αὐτῶν εἶναι (καίτοι Πελοποννήσου τῶν πέντε τὰς

[1, 93]   νομίζων τό τε χωρίον καλὸν εἶναι, λιμένας ἔχον τρεῖς αὐτοφυεῖς, καὶ

[1, 125]   ἃ πρόσφορα ἦν καὶ μὴ εἶναι μέλλησιν. ὅμως δὲ καθισταμένοις ὧν

[1, 71]   ξυνομόσωσιν. βουλομένων δὲ ὑμῶν προθύμων εἶναι μενοῦμεν· οὔτε γὰρ ὅσια ἂν

[1, 117]   Βυζάντιοι ὥσπερ καὶ πρότερον ὑπήκοοι εἶναι. ~Μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη γίγνεται

[1, 91]   ἔσεσθαι· οὐ γὰρ οἷόν τ' εἶναι μὴ ἀπὸ ἀντιπάλου παρασκευῆς ὁμοῖόν

[1, 124]   ξυμφέροντα καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταις εἶναι, μὴ μέλλετε Ποτειδεάταις τε ποιεῖσθαι

[1, 137]   αὐτὸν ἄγει· τὴν δὲ ἀσφάλειαν εἶναι μηδένα ἐκβῆναι ἐκ τῆς νεὼς

[1, 84]   δύναται μάλιστα σωφροσύνη ἔμφρων τοῦτ' εἶναι· μόνοι γὰρ δι' αὐτὸ εὐπραγίαις

[1, 138]   (ἐδόκει γὰρ πολυοινότατον τῶν τότε εἶναι) Μυοῦντα δὲ ὄψον. τὰ δὲ

[1, 90]   ἀναχώρησίν τε καὶ ἀφορμὴν ἱκανὴν εἶναι. οἱ δ' Ἀθηναῖοι Θεμιστοκλέους γνώμῃ

[1, 20]   καὶ τὸν Πιτανάτην λόχον αὐτοῖς εἶναι, ὃς οὐδ' ἐγένετο πώποτε. οὕτως

[1, 84]   νομίζειν ἄνθρωπον ἀνθρώπου, κράτιστον δὲ εἶναι ὅστις ἐν τοῖς ἀναγκαιοτάτοις παιδεύεται.

[1, 88]   τὰς σπονδὰς λελύσθαι καὶ πολεμητέα εἶναι οὐ τοσοῦτον τῶν ξυμμάχων πεισθέντες

[1, 10]   πόλισμα νῦν μὴ ἀξιόχρεων δοκεῖ εἶναι, οὐκ ἀκριβεῖ ἄν τις σημείῳ

[1, 51]   Κορίνθιοι καὶ ὑποτοπήσαντες ἀπ' Ἀθηνῶν εἶναι οὐχ ὅσας ἑώρων ἀλλὰ πλείους

[1, 118]   ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο, ἀλλ' ἐπιχειρητέα ἐδόκει εἶναι πάσῃ προθυμίᾳ καὶ καθαιρετέα ἡ

[1, 132]   ἐς σφᾶς αὐτούς, μὴ ταχεῖς εἶναι περὶ ἀνδρὸς Σπαρτιάτου ἄνευ ἀναμφισβητήτων

[1, 59]   νομίσαντες δὲ οἱ στρατηγοὶ ἀδύνατα εἶναι πρός τε Περδίκκαν πολεμεῖν τῇ

[1, 120]   κακοὺς κριτὰς ὡς μὴ προσηκόντων εἶναι, προσδέχεσθαι δέ ποτε, εἰ τὰ

[1, 91]   σφῶν τετείχισται ἤδη ὥστε ἱκανὴ εἶναι σῴζειν τοὺς ἐνοικοῦντας, εἰ δέ

[1, 143]   ἔμοιγε τοιαῦτα καὶ παραπλήσια δοκεῖ εἶναι, τὰ δὲ ἡμέτερα τούτων τε

[1, 128]   ὑποχείριον ποιῆσαι. δυνατὸς δὲ δοκῶ εἶναι ταῦτα πρᾶξαι μετὰ σοῦ βουλευόμενος.

[1, 25]   τιμωρίαν, νομίζοντες οὐχ ἧσσον ἑαυτῶν εἶναι τὴν ἀποικίαν ἢ Κερκυραίων, ἅμα

[1, 28]   ξυμβῶσιν· ὁποτέρων δ' ἂν δικασθῇ εἶναι τὴν ἀποικίαν, τούτους κρατεῖν. ἤθελον

[1, 91]   οὖν σφίσι καὶ νῦν ἄμεινον εἶναι τὴν ἑαυτῶν πόλιν τεῖχος ἔχειν,

[1, 42]   ξύμφορα δέ, εἰ πολεμήσει, ἄλλα εἶναι. τό τε γὰρ ξυμφέρον ἐν

[1, 139]   πολεμεῖν καὶ ὡς μὴ ἐμπόδιον εἶναι τὸ ψήφισμα εἰρήνης, ἀλλὰ καθελεῖν,

[1, 102]   ἐπεκαλέσαντο ὅτι τειχομαχεῖν ἐδόκουν δυνατοὶ εἶναι, τοῖς δὲ πολιορκίας μακρᾶς καθεστηκυίας

[1, 132]   τῶν βαρβάρων μὴ ἴσος βούλεσθαι εἶναι τοῖς παροῦσι, τά τε ἄλλα

[1, 70]   τινὲς καὶ ἄλλοι, ἄξιοι νομίζομεν εἶναι τοῖς πέλας ψόγον ἐπενεγκεῖν, ἄλλως

[1, 75]   καὶ οὐκ ἀσφαλὲς ἔτι ἐδόκει εἶναι τοῖς πολλοῖς ἀπηχθημένους, καί τινων

[1, 43]   ἴσον ἀνταπόδοτε, γνόντες τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν καιρὸν ἐν ᾧ ὅ

[1, 136]   παρόντι κακῶς πάσχειν, γενναῖον δὲ εἶναι τοὺς ὁμοίους ἀπὸ τοῦ ἴσου

[1, 72]   αὐτοῖς παριτητέα ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους εἶναι, τῶν μὲν ἐγκλημάτων πέρι μηδὲν

[1, 69]   δὲ καταλύοντες. καίτοι ἐλέγεσθε ἀσφαλεῖς εἶναι, ὧν ἄρα ὁ λόγος τοῦ

[1, 65]   καὶ αὐτὸς ἤθελε τῶν μενόντων εἶναι· ὡς δ' οὐκ ἔπειθε, βουλόμενος

Livre, Chap.
[1, 21]	τῶν ἐπιφανεστάτων σημείων ὡς παλαιὰ	εἶναι	ἀποχρώντως. καὶ ὁ πόλεμος οὗτος,
[1, 67]	ἐνῆγον τὸν πόλεμον, λέγοντες οὐκ	εἶναι	αὐτόνομοι κατὰ τὰς σπονδάς. οἱ
[1, 145]	δὲ κατὰ τὰς ξυνθήκας ἑτοῖμοι	εἶναι	διαλύεσθαι περὶ τῶν ἐγκλημάτων ἐπὶ
[1, 103]	δέ τις ἁλίσκηται, τοῦ λαβόντος	εἶναι	δοῦλον. ἦν δέ τι καὶ
[1, 139]	ὅτι Λακεδαιμόνιοι βούλονται τὴν εἰρήνην	εἶναι,	εἴη δ' ἂν εἰ τοὺς
[1, 77]	δὲ ἡμετέρα ἀρχὴ χαλεπὴ δοκεῖ	εἶναι,	εἰκότως· τὸ παρὸν γὰρ αἰεὶ
[1, 83]	πόλει μὴ ταχὺ ἐπελθεῖν δοκείτω	εἶναι.	εἰσὶ γὰρ καὶ ἐκείνοις οὐκ
[1, 34]	ἐπὶ τῷ ὁμοῖοι τοῖς λειπομένοις	εἶναι	ἐκπέμπονται. ὡς δὲ ἠδίκουν σαφές
[1, 79]	τοὺς Ἀθηναίους ἤδη καὶ πολεμητέα	εἶναι	ἐν τάχει· παρελθὼν δὲ Ἀρχίδαμος
[1, 64]	ἦν· οὐ γὰρ ἱκανοὶ ἐνόμιζον	εἶναι	ἔν τε τῷ ἰσθμῷ φρουρεῖν
[1, 17]	κατεργάζεσθαι, κατὰ πόλεις τε ἀτολμοτέρα	εἶναι.	~Ἐπειδὴ δὲ οἵ τε Ἀθηναίων
[1, 138]	φαρμάκῳ ἀποθανεῖν αὐτόν, ἀδύνατον νομίσαντα	εἶναι	ἐπιτελέσαι βασιλεῖ ἃ ὑπέσχετο. μνημεῖον
[1, 3]	τοῦ Δευκαλίωνος καὶ πάνυ οὐδὲ	εἶναι	ἡ ἐπίκλησις αὕτη, κατὰ ἔθνη
[1, 126]	ἑορτήν τε τοῦ Διὸς μεγίστην	εἶναι	καὶ ἑαυτῷ τι προσήκειν Ὀλύμπια
[1, 95]	ἥκιστα μηδισμὸς καὶ ἐδόκει σαφέστατον	εἶναι.	καὶ ἐκεῖνον μὲν οὐκέτι ἐκπέμπουσιν
[1, 132]	Παυσανίου ἀδίκημα καὶ τότ' ἐδόκει	εἶναι,	καὶ ἐπεί γε δὴ ἐν
[1, 141]	πολεμήσομεν, ὥσπερ ἔμοιγε ἄμεινον δοκεῖ	εἶναι,	καὶ ἐπὶ μεγάλῃ καὶ ἐπὶ
[1, 91]	πόλιν ὅτε ἐδόκει ἐκλιπεῖν ἄμεινον	εἶναι	καὶ ἐς τὰς ναῦς ἐσβῆναι,
[1, 131]	δὲ βουλόμενος ὡς ἥκιστα ὕποπτος	εἶναι	καὶ πιστεύων χρήμασι διαλύσειν τὴν
[1, 79]	αὐτῶν, ἀνὴρ καὶ ξυνετὸς δοκῶν	εἶναι	καὶ σώφρων, ἔλεξε τοιάδε. ~Καὶ
[1, 38]	ἀλλ' ἐπὶ τῷ ἡγεμόνες τε	εἶναι	καὶ τὰ εἰκότα θαυμάζεσθαι. αἱ
[1, 29]	τε τὰς παλαιὰς ὥστε πλωίμους	εἶναι	καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκευάσαντες. ὡς
[1, 84]	τε διανοίας τῶν πέλας παραπλησίους	εἶναι	καὶ τὰς προσπιπτούσας τύχας οὐ
[1, 9]	Ἡρακλειδῶν καὶ ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα	εἶναι	καὶ τὸ πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν
[1, 76]	κατείργεσθαι, ἄξιοί τε ἅμα νομίζοντες	εἶναι	καὶ ὑμῖν δοκοῦντες μέχρι οὗ
[1, 28]	ἀπαγάγωσι, ποιήσειν ταῦτα· ἑτοῖμοι δὲ	εἶναι	καὶ ὥστε ἀμφοτέρους μένειν κατὰ
[1, 10]	ἔπειτα πρὸς τὸ κλέος αὐτῶν	εἶναι	(καίτοι Πελοποννήσου τῶν πέντε τὰς
[1, 93]	νομίζων τό τε χωρίον καλὸν	εἶναι,	λιμένας ἔχον τρεῖς αὐτοφυεῖς, καὶ
[1, 125]	ἃ πρόσφορα ἦν καὶ μὴ	εἶναι	μέλλησιν. ὅμως δὲ καθισταμένοις ὧν
[1, 71]	ξυνομόσωσιν. βουλομένων δὲ ὑμῶν προθύμων	εἶναι	μενοῦμεν· οὔτε γὰρ ὅσια ἂν
[1, 117]	Βυζάντιοι ὥσπερ καὶ πρότερον ὑπήκοοι	εἶναι.	~Μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη γίγνεται
[1, 91]	ἔσεσθαι· οὐ γὰρ οἷόν τ'	εἶναι	μὴ ἀπὸ ἀντιπάλου παρασκευῆς ὁμοῖόν
[1, 124]	ξυμφέροντα καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταις	εἶναι,	μὴ μέλλετε Ποτειδεάταις τε ποιεῖσθαι
[1, 137]	αὐτὸν ἄγει· τὴν δὲ ἀσφάλειαν	εἶναι	μηδένα ἐκβῆναι ἐκ τῆς νεὼς
[1, 84]	δύναται μάλιστα σωφροσύνη ἔμφρων τοῦτ'	εἶναι·	μόνοι γὰρ δι' αὐτὸ εὐπραγίαις
[1, 138]	(ἐδόκει γὰρ πολυοινότατον τῶν τότε	εἶναι)	Μυοῦντα δὲ ὄψον. τὰ δὲ
[1, 90]	ἀναχώρησίν τε καὶ ἀφορμὴν ἱκανὴν	εἶναι.	οἱ δ' Ἀθηναῖοι Θεμιστοκλέους γνώμῃ
[1, 20]	καὶ τὸν Πιτανάτην λόχον αὐτοῖς	εἶναι,	ὃς οὐδ' ἐγένετο πώποτε. οὕτως
[1, 84]	νομίζειν ἄνθρωπον ἀνθρώπου, κράτιστον δὲ	εἶναι	ὅστις ἐν τοῖς ἀναγκαιοτάτοις παιδεύεται.
[1, 88]	τὰς σπονδὰς λελύσθαι καὶ πολεμητέα	εἶναι	οὐ τοσοῦτον τῶν ξυμμάχων πεισθέντες
[1, 10]	πόλισμα νῦν μὴ ἀξιόχρεων δοκεῖ	εἶναι,	οὐκ ἀκριβεῖ ἄν τις σημείῳ
[1, 51]	Κορίνθιοι καὶ ὑποτοπήσαντες ἀπ' Ἀθηνῶν	εἶναι	οὐχ ὅσας ἑώρων ἀλλὰ πλείους
[1, 118]	ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο, ἀλλ' ἐπιχειρητέα ἐδόκει	εἶναι	πάσῃ προθυμίᾳ καὶ καθαιρετέα ἡ
[1, 132]	ἐς σφᾶς αὐτούς, μὴ ταχεῖς	εἶναι	περὶ ἀνδρὸς Σπαρτιάτου ἄνευ ἀναμφισβητήτων
[1, 59]	νομίσαντες δὲ οἱ στρατηγοὶ ἀδύνατα	εἶναι	πρός τε Περδίκκαν πολεμεῖν τῇ
[1, 120]	κακοὺς κριτὰς ὡς μὴ προσηκόντων	εἶναι,	προσδέχεσθαι δέ ποτε, εἰ τὰ
[1, 91]	σφῶν τετείχισται ἤδη ὥστε ἱκανὴ	εἶναι	σῴζειν τοὺς ἐνοικοῦντας, εἰ δέ
[1, 143]	ἔμοιγε τοιαῦτα καὶ παραπλήσια δοκεῖ	εἶναι,	τὰ δὲ ἡμέτερα τούτων τε
[1, 128]	ὑποχείριον ποιῆσαι. δυνατὸς δὲ δοκῶ	εἶναι	ταῦτα πρᾶξαι μετὰ σοῦ βουλευόμενος.
[1, 25]	τιμωρίαν, νομίζοντες οὐχ ἧσσον ἑαυτῶν	εἶναι	τὴν ἀποικίαν ἢ Κερκυραίων, ἅμα
[1, 28]	ξυμβῶσιν· ὁποτέρων δ' ἂν δικασθῇ	εἶναι	τὴν ἀποικίαν, τούτους κρατεῖν. ἤθελον
[1, 91]	οὖν σφίσι καὶ νῦν ἄμεινον	εἶναι	τὴν ἑαυτῶν πόλιν τεῖχος ἔχειν,
[1, 42]	ξύμφορα δέ, εἰ πολεμήσει, ἄλλα	εἶναι.	τό τε γὰρ ξυμφέρον ἐν
[1, 139]	πολεμεῖν καὶ ὡς μὴ ἐμπόδιον	εἶναι	τὸ ψήφισμα εἰρήνης, ἀλλὰ καθελεῖν,
[1, 102]	ἐπεκαλέσαντο ὅτι τειχομαχεῖν ἐδόκουν δυνατοὶ	εἶναι,	τοῖς δὲ πολιορκίας μακρᾶς καθεστηκυίας
[1, 132]	τῶν βαρβάρων μὴ ἴσος βούλεσθαι	εἶναι	τοῖς παροῦσι, τά τε ἄλλα
[1, 70]	τινὲς καὶ ἄλλοι, ἄξιοι νομίζομεν	εἶναι	τοῖς πέλας ψόγον ἐπενεγκεῖν, ἄλλως
[1, 75]	καὶ οὐκ ἀσφαλὲς ἔτι ἐδόκει	εἶναι	τοῖς πολλοῖς ἀπηχθημένους, καί τινων
[1, 43]	ἴσον ἀνταπόδοτε, γνόντες τοῦτον ἐκεῖνον	εἶναι	τὸν καιρὸν ἐν ᾧ ὅ
[1, 136]	παρόντι κακῶς πάσχειν, γενναῖον δὲ	εἶναι	τοὺς ὁμοίους ἀπὸ τοῦ ἴσου
[1, 72]	αὐτοῖς παριτητέα ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους	εἶναι,	τῶν μὲν ἐγκλημάτων πέρι μηδὲν
[1, 69]	δὲ καταλύοντες. καίτοι ἐλέγεσθε ἀσφαλεῖς	εἶναι,	ὧν ἄρα ὁ λόγος τοῦ
[1, 65]	καὶ αὐτὸς ἤθελε τῶν μενόντων	εἶναι·	ὡς δ' οὐκ ἔπειθε, βουλόμενος

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/09/2005