Livre, Chap. |
[1, 40] |
ἐξεῖναι
παρ'
ὁποτέρους
τις
βούλεται
|
τῶν |
ἀγράφων
πόλεων
ἐλθεῖν,
οὐ
τοῖς |
[1, 126] |
αἰσθόμενοι
ἐβοήθησάν
τε
πανδημεὶ
ἐκ
|
τῶν |
ἀγρῶν
ἐπ'
αὐτοὺς
καὶ
προσκαθεζόμενοι |
[1, 5] |
πρὸς
λῃστείαν,
ἡγουμένων
ἀνδρῶν
οὐ
|
τῶν |
ἀδυναωτάτων
κέρδους
τοῦ
σφετέρου
αὐτῶν |
[1, 79] |
τὰ
ἐς
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἃ
ἔλεξαν,
μεταστησάμενοι
πάντας |
[1, 55] |
τῶν
Κορινθίων,
καὶ
αἱ
νῆες
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἀνεχώρησαν
ἐξ
αὐτῆς·
αἰτία |
[1, 71] |
δεῖ.
δι'
ὅπερ
καὶ
τὰ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἀπὸ
τῆς
πολυπειρίας
ἐπὶ |
[1, 54] |
περιοψόμεθα
κατὰ
τὸ
δυνατόν.
~Τοιαῦτα
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἀποκριναμένων
οἱ
μὲν
Κορίνθιοι |
[1, 59] |
παρεσκευάζοντο·
~αἱ
δὲ
τριάκοντα
νῆες
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἀφικνοῦνται
ἐς
τὰ
ἐπὶ |
[1, 63] |
δὲ
διὰ
τάχους
ἡ
νίκη
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
σημεῖα |
[1, 97] |
τῆς
ἀρχῆς
ἀπόδειξιν
ἔχει
τῆς
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐν
οἵῳ
τρόπῳ
κατέστη. |
[1, 107] |
τὸ
δέ
τι
καὶ
ἄνδρες
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐπῆγον
αὐτοὺς
κρύφα,
ἐλπίσαντες |
[1, 126] |
ἀκροπόλει.
ἀναστήσαντες
δὲ
αὐτοὺς
οἱ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐπιτετραμμένοι
τὴν
φυλακήν,
ὡς |
[1, 101] |
οἱ
δὲ
ὑπέσχοντο
μὲν
κρύφα
|
τῶν |
Ἀθηναίων
καὶ
ἔμελλον,
διεκωλύθησαν
δὲ |
[1, 62] |
Ποτειδεατῶν
καὶ
Πελοποννησίων
ἡσσᾶτο
ὑπὸ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
καὶ
ἐς
τὸ
τεῖχος |
[1, 62] |
Περδίκκαν·
ἀπέστη
γὰρ
εὐθὺς
πάλιν
|
τῶν |
Ἀθηναίων
καὶ
ξυνεμάχει
τοῖς
Ποτειδεάταις, |
[1, 65] |
ἔκπλουν
ποιεῖται
λαθὼν
τὴν
φυλακὴν
|
τῶν |
Ἀθηναίων.
καὶ
παραμένων
ἐν
Ξαλκιδεῦσι |
[1, 119] |
ἃ
ἐβούλοντο,
κατηγοροῦντες
οἱ
πλείους
|
τῶν |
Ἀθηναίων
καὶ
τὸν
πόλεμον
ἀξιοῦντες |
[1, 49] |
δεδιότες
οἱ
στρατηγοὶ
τὴν
πρόρρησιν
|
τῶν |
Ἀθηναίων.
μάλιστα
δὲ
τὸ
δεξιὸν |
[1, 67] |
τοὺς
ξυμμάχους
καὶ
κατεβόων
ἐλθόντες
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ὅτι
σπονδάς
τε
λελυκότες |
[1, 86] |
~Τοὺς
μὲν
λόγους
τοὺς
πολλοὺς
|
τῶν |
Ἀθηναίων
οὐ
γιγνώσκω·
ἐπαινέσαντες
γὰρ |
[1, 127] |
ἂν>
σφίσι
προχωρεῖν
τὰ
ἀπὸ
|
τῶν |
Ἀθηναίων.
οὐ
μέντοι
τοσοῦτον
ἤλπιζον |
[1, 118] |
ἐξειργόμενοι,
πρὶν
δὴ
ἡ
δύναμις
|
τῶν |
Ἀθηναίων
σαφῶς
ᾔρετο
καὶ
τῆς |
[1, 62] |
πολεμίους.
Καλλίας
δ'
αὖ
ὁ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
στρατηγὸς
καὶ
οἱ
ξυνάρχοντες |
[1, 102] |
χωρίον
βίᾳ
οὐχ
ἡλίσκετο,
δείσαντες
|
τῶν |
Ἀθηναίων
τὸ
τολμηρὸν
καὶ
τὴν |
[1, 113] |
μάχῃ
κρατήσαντες
τοὺς
μὲν
διέφθειραν
|
τῶν |
Ἀθηναίων,
τοὺς
δὲ
ζῶντας
ἔλαβον. |
[1, 52] |
ὁρῶντες
προσγεγενημένας
τε
ναῦς
ἐκ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
ἀκραιφνεῖς
καὶ
σφίσι
πολλὰ |
[1, 51] |
αἱ
εἴκοσι
νῆες
αἱ
ἐκ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
αὗται,
ὧν
ἦρχε
Γλαύκων |
[1, 36] |
νῦν
τὸ
πλέον
ἢ
καὶ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
βουλευόμενος,
καὶ
οὐ
τὰ |
[1, 110] |
προδοσίᾳ
ληφθεὶς
ἀνεσταυρώθη.
ἐκ
δὲ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
καὶ
τῆς
ἄλλης
ξυμμαχίδος |
[1, 116] |
ὕστερον
δὲ
αὐτοῖς
ἐβοήθησαν
ἐκ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
νῆες
τεσσαράκοντα
καὶ
Ξίων |
[1, 117] |
ταῖς
ναυσὶ
κατεκλῄσθησαν.
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
Ἀθηνῶν
ὕστερον
προσεβοήθησαν
τεσσαράκοντα
μὲν |
[1, 110] |
ἑλεῖν,
καὶ
ἅμα
μαχιμώτατοί
εἰσι
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
οἱ
ἕλειοι.
Ἰνάρως
δὲ |
[1, 22] |
ἂν
ἐδόκουν
ἐμοὶ
ἕκαστοι
περὶ
|
τῶν |
αἰεὶ
παρόντων
τὰ
δέοντα
μάλιστ' |
[1, 71] |
τῶν
ὁρκίων
οὔτε
πρὸς
ἀνθρώπων
|
τῶν |
αἰσθανομένων·
λύουσι
γὰρ
σπονδὰς
οὐχ |
[1, 73] |
μᾶλλον
λόγων
μάρτυρες
ἢ
ὄψις
|
τῶν |
ἀκουσομένων;
τὰ
δὲ
Μηδικὰ
καὶ |
[1, 22] |
ὅτι
ἐγγύτατα
τῆς
ξυμπάσης
γνώμης
|
τῶν |
ἀληθῶς
λεχθέντων,
οὕτως
εἴρηται.
τὰ |
[1, 18] |
τῶν
ξυμμάχων
πρὸς
ἀλλήλους·
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
Ἑλλήνων
εἴ
τινές
που |
[1, 98] |
πρὸς
δὲ
Κρυστίους
αὐτοῖς
ἄνευ
|
τῶν |
ἄλλων
Εὐβοέων
πόλεμος
ἐγένετο,
καὶ |
[1, 74] |
ἡμῖν
κατὰ
γῆν
οὐδεὶς
ἐβοήθει,
|
τῶν |
ἄλλων
ἤδη
μέχρι
ἡμῶν
δουλευόντων |
[1, 9] |
ναυτικῷ
{τε}
ἅμα
ἐπὶ
πλέον
|
τῶν |
ἄλλων
ἰσχύσας,
τὴν
στρατείαν
οὐ |
[1, 62] |
ἐκεῖνον
ἦσαν
Κορινθίων
τε
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
λογάδες
ἔτρεψαν
τὸ
καθ' |
[1, 124] |
οὗ
πρότερον
ἦν
τοὐναντίον,
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
μετελθεῖν
τὴν
ἐλευθερίαν,
ὡς |
[1, 94] |
καὶ
Ἀθηναῖοι
τριάκοντα
ναυσὶ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ξυμμάχων
πλῆθος.
καὶ
ἐστράτευσαν |
[1, 128] |
οὓς
ἔλαβεν
ἀποπέμπει
βασιλεῖ
κρύφα
|
τῶν |
ἄλλων
ξυμμάχων,
τῷ
δὲ
λόγῳ |
[1, 107] |
πανδημεὶ
καὶ
Ἀργείων
χίλιοι
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ξυμμάχων
ὡς
ἕκαστοι·
ξύμπαντες |
[1, 7] |
(ἔφερον
γὰρ
ἀλλήλους
τε
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ὅσοι
ὄντες
οὐ
θαλάσσιοι |
[1, 22] |
τε
αὐτὸς
παρῆν
καὶ
παρὰ
|
τῶν |
ἄλλων
ὅσον
δυνατὸν
ἀκριβείᾳ
περὶ |
[1, 40] |
ἀποστάντων
ψῆφον
προσεθέμεθα
ἐναντίαν
ὑμῖν,
|
τῶν |
ἄλλων
Πελοποννησίων
δίχα
ἐψηφισμένων
εἰ |
[1, 60] |
πέμπουσιν
ἑαυτῶν
τε
ἐθελοντὰς
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
Πελοποννησίων
μισθῷ
πείσαντες
ἑξακοσίους |
[1, 30] |
ἕνεκα
τῆς
τε
Λευκάδος
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
πόλεων
ὅσαι
σφίσι
φίλιαι |
[1, 98] |
καθεστηκὸς
ἐδουλώθη,
ἔπειτα
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ὡς
ἑκάστῃ
ξυνέβη.
~αἰτίαι |
[1, 39] |
τῆς
ὠφελίας
νῦν
μεταδώσετε
καὶ
|
τῶν |
ἁμαρτημάτων
ἀπογενόμενοι
τῆς
ἀφ'
ἡμῶν |
[1, 129] |
λέγει
βασιλεὺς
Ξέρξης
Παυσανίᾳ.
καὶ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
οὕς
μοι
πέραν
θαλάσσης |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
πόλεμος
οὗτος,
καίπερ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐν
ᾧ
μὲν
ἂν |
[1, 71] |
οἴεσθε
τὴν
ἡσυχίαν
οὐ
τούτοις
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀρκεῖν
οἲ |
[1, 141] |
σώμασί
τε
ἑτοιμότεροι
οἱ
αὐτουργοὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἢ
χρήμασι
πολεμεῖν,
τὸ |
[1, 41] |
ἐπ'
ἐχθροὺς
τοὺς
σφετέρους
ἰόντες
|
τῶν |
ἁπάντων
ἀπερίοπτοί
εἰσι
παρὰ
τὸ |
[1, 95] |
ἔχθει
παρ'
Ἀθηναίους
μετατάξασθαι
πλὴν
|
τῶν |
ἀπὸ
Πελοποννήσου
στρατιωτῶν.
ἐλθὼν
δὲ |
[1, 83] |
πρότερον
ἐπαιρώμεθα,
οἵπερ
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἀποβαινόντων
τὸ
πλέον
ἐπ'
ἀμφότερα |
[1, 99] |
~αἰτίαι
δὲ
ἄλλαι
τε
ἦσαν
|
τῶν |
ἀποστάσεων
καὶ
μέγισται
αἱ
τῶν |
[1, 50] |
καὶ
ὅσαι
ἦσαν
λοιπαὶ
μετὰ
|
τῶν |
Ἀττικῶν
νεῶν
καὶ
αὐτοὶ
ἀντεπέπλεον, |
[1, 60] |
Κορίνθιοι,
τῆς
Ποτειδαίας
ἀφεστηκυίας
καὶ
|
τῶν |
Ἀττικῶν
νεῶν
περὶ
Μακεδονίαν
οὐσῶν, |
[1, 68] |
λεγόντων
μᾶλλον
ὑπενοεῖτε
ὡς
ἕνεκα
|
τῶν |
αὑτοῖς
ἰδίᾳ
διαφόρων
λέγουσιν·
καὶ |
[1, 22] |
ἔργοις
ἑκάστοις
οὐ
ταὐτὰ
περὶ
|
τῶν |
αὐτῶν
ἔλεγον,
ἀλλ'
ὡς
ἑκατέρων |
[1, 141] |
τε
ἅμα
ἀπόντες
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
αὑτῶν
δαπανῶντες
καὶ
προσέτι
καὶ |
[1, 24] |
ἐγένετο
Φαλίος
Ἐρατοκλείδου
Κορίνθιος
γένος
|
τῶν |
ἀφ'
Ἡρακλέους,
κατὰ
δὴ
τὸν |
[1, 95] |
κατηγορεῖτο
αὐτοῦ
ὑπὸ
τῶν
Ἑλλήνων
|
τῶν |
ἀφικνουμένων,
καὶ
τυραννίδος
μᾶλλον
ἐφαίνετο |
[1, 139] |
τῆς
ἀορίστου
καὶ
ἀνδραπόδων
ὑποδοχὴν
|
τῶν |
ἀφισταμένων.
τέλος
δὲ
ἀφικομένων
τῶν |
[1, 93] |
ἀνθρώπων
τε
ἐνόμιζεν
ὀλίγων
καὶ
|
τῶν |
ἀχρειοτάτων
ἀρκέσειν
τὴν
φυλακήν,
τοὺς |
[1, 24] |
δυνατούς,
οἱ
δὲ
ἐπελθόντες
μετὰ
|
τῶν |
βαρβάρων
ἐλῄζοντο
τοὺς
ἐν
τῇ |
[1, 89] |
καὶ
ἐπιχειμάσαντες
εἷλον
αὐτὴν
ἐκλιπόντων
|
τῶν |
βαρβάρων,
καὶ
μετὰ
τοῦτο
ἀπέπλευσαν |
[1, 132] |
τῇ
τε
παρανομίᾳ
καὶ
ζηλώσει
|
τῶν |
βαρβάρων
μὴ
ἴσος
βούλεσθαι
εἶναι |
[1, 5] |
γὰρ
Ἕλληνες
τὸ
πάλαι
καὶ
|
τῶν |
βαρβάρων
οἵ
τε
ἐν
τῇ |
[1, 47] |
Κορινθίοις
ἐν
τῇ
ἠπείρῳ
πολλοὶ
|
τῶν |
βαρβάρων
παραβεβοηθηκότες·
οἱ
γὰρ
ταύτῃ |
[1, 24] |
φεύγοντας
ξυναλλάξαι
σφίσι
καὶ
τὸν
|
τῶν |
βαρβάρων
πόλεμον
καταλῦσαι.
ταῦτα
δὲ |
[1, 50] |
αὐτοῖς
ὁ
κατὰ
γῆν
στρατὸς
|
τῶν |
βαρβάρων
προσεβεβοηθήκει·
ἔστι
δὲ
τὰ |
[1, 1] |
Ἕλλησιν
ἐγένετο
καὶ
μέρει
τινὶ
|
τῶν |
βαρβάρων,
ὡς
δὲ
εἰπεῖν
καὶ |
[1, 10] |
οὐκ
εἰκὸς
πολλοὺς
ξυμπλεῖν
ἔξω
|
τῶν |
βασιλέων
καὶ
τῶν
μάλιστα
ἐν |
[1, 56] |
Πελοποννησίοις
διάφορα
ἐς
τὸ
πολεμεῖν.
|
τῶν |
γὰρ
Κορινθίων
πρασσόντων
ὅπως
τιμωρήσονται |
[1, 110] |
τὸ
Μενδήσιον
κέρας,
οὐκ
εἰδότες
|
τῶν |
γεγονότων
οὐδέν·
καὶ
αὐτοῖς
ἔκ |
[1, 137] |
προάγγελσιν
τῆς
ἀναχωρήσεως
καὶ
τὴν
|
τῶν |
γεφυρῶν,
ἣν
ψευδῶς
προσεποιήσατο,
τότε |
[1, 105] |
πρὸς
Αἰγίνῃ
στράτευμα
οὐκ
ἐκίνησαν,
|
τῶν |
δ'
ἐκ
τῆς
πόλεως
ὑπολοίπων |
[1, 72] |
~Τοιαῦτα
μὲν
οἱ
Κορίνθιοι
εἶπον.
|
τῶν |
δὲ
Ἀθηναίων
ἔτυχε
γὰρ
πρεσβεία |
[1, 91] |
Θεμιστοκλεῖ
ἐπείθοντο
διὰ
φιλίαν
αὐτοῦ,
|
τῶν |
δὲ
ἄλλων
ἀφικνουμένων
καὶ
σαφῶς |
[1, 124] |
ὥστε
τῶν
μὲν
ἤδη
ἄρχειν,
|
τῶν |
δὲ
διανοεῖσθαι,
παραστησώμεθα
ἐπελθόντες,
καὶ |
[1, 53] |
οἱ
μὲν
δὴ
τοιαῦτα
εἶπον·
|
τῶν |
δὲ
Κερκυραίων
τὸ
μὲν
στρατόπεδον |
[1, 113] |
ἐστράτευσαν
ἑαυτῶν
μὲν
χιλίοις
ὁπλίταις,
|
τῶν |
δὲ
ξυμμάχων
ὡς
ἑκάστοις
ἐπὶ |
[1, 115] |
Λῆμνον,
καὶ
φρουρὰν
ἐγκαταλιπόντες
ἀνεχώρησαν.
|
τῶν |
δὲ
Σαμίων
ἦσαν
γάρ
τινες |
[1, 50] |
ναῦς
Ἀθηναίων
προσπλεούσας,
ἃς
ὕστερον
|
τῶν |
δέκα
βοηθοὺς
ἐξέπεμψαν
οἱ
Ἀθηναῖοι, |
[1, 59] |
καταστάντες
ἐπολέμουν
μετὰ
Φιλίππου
καὶ
|
τῶν |
Δέρδου
ἀδελφῶν
ἄνωθεν
στρατιᾷ
ἐσβεβληκότων. |
[1, 133] |
δ'
ἐν
ἴσῳ
τοῖς
πολλοῖς
|
τῶν |
διακόνων
ἀποθανεῖν,
κἀκείνου
αὐτά
τε |
[1, 70] |
ἐπενεγκεῖν,
ἄλλως
τε
καὶ
μεγάλων
|
τῶν |
διαφερόντων
καθεστώτων,
περὶ
ὧν
οὐκ |
[1, 140] |
ἥκιστα.
εἰρημένον
γὰρ
δίκας
μὲν
|
τῶν |
διαφορῶν
ἀλλήλοις
διδόναι
καὶ
δέχεσθαι, |
[1, 104] |
ποταμοῦ
κρατοῦντες
καὶ
τῆς
Μέμφιδος
|
τῶν |
δύο
μερῶν
πρὸς
τὸ
τρίτον |
[1, 74] |
ἐς
τὰς
τετρακοσίας
ὀλίγῳ
ἐλάσσους
|
τῶν |
δύο
μοιρῶν,
Θεμιστοκλέα
δὲ
ἄρχοντα, |
[1, 129] |
τι
αὐτῷ
Παυσανίας
παραγγέλλῃ
περὶ
|
τῶν |
ἑαυτοῦ
πραγμάτων,
πράσσειν
ὡς
ἄριστα |
[1, 145] |
ξυνθήκας
ἑτοῖμοι
εἶναι
διαλύεσθαι
περὶ
|
τῶν |
ἐγκλημάτων
ἐπὶ
ἴσῃ
καὶ
ὁμοίᾳ. |
[1, 49] |
εὐωνύμῳ,
πολὺ
ἐνίκων,
τοῖς
Κερκυραίοις
|
τῶν |
εἴκοσι
νεῶν
ἀπὸ
ἐλάσσονος
πλήθους |
[1, 101] |
ἐς
Ἰθώμην
ἀπέστησαν.
πλεῖστοι
δὲ
|
τῶν |
Εἱλώτων
ἐγένοντο
οἱ
τῶν
παλαιῶν |
[1, 128] |
ἱεροῦ
τοῦ
Ποσειδῶνος
{ἀπὸ
Ταινάρου}
|
τῶν |
Εἱλώτων
ἱκέτας
ἀπαγαγόντες
διέφθειραν,
δι' |
[1, 132] |
ξυγκατεργάσωνται.
ἀλλ'
οὐδ'
ὣς
οὐδὲ
|
τῶν |
Εἱλώτων
μηνυταῖς
τισὶ
πιστεύσαντες
ἠξίωσαν |
[1, 21] |
ἑτοῖμα
μᾶλλον
τρέπονται.
~ἐκ
δὲ
|
τῶν |
εἰρημένων
τεκμηρίων
ὅμως
τοιαῦτα
ἄν |
[1, 141] |
Τὰ
δὲ
τοῦ
πολέμου
καὶ
|
τῶν |
ἑκατέροις
ὑπαρχόντων
ὡς
οὐκ
ἀσθενέστερα |
[1, 53] |
ἐπὶ
Κέρκυραν
πλευσεῖσθε
ἢ
ἐς
|
τῶν |
ἐκείνων
τι
χωρίων,
οὐ
περιοψόμεθα |
[1, 45] |
καὶ
μέλλωσιν
ἀποβαίνειν
ἢ
ἐς
|
τῶν |
ἐκείνων
τι
χωρίων·
οὕτω
δὲ |
[1, 35] |
ξυμμάχους·
εἴρηται
γὰρ
ἐν
αὐταῖς,
|
τῶν |
Ἑλληνίδων
πόλεων
ἥτις
μηδαμοῦ
ξυμμαχεῖ, |
[1, 130] |
πρότερον
ἐν
μεγάλῳ
ἀξιώματι
ὑπὸ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
διὰ
τὴν
Πλαταιᾶσιν
ἡγεμονίαν, |
[1, 137] |
ἀγαθὰ
δρᾶσαι
πάρειμι
διωκόμενος
ὑπὸ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
διὰ
τὴν
σὴν
φιλίαν. |
[1, 12] |
αὐξηθῆναι.
ἥ
τε
γὰρ
ἀναχώρησις
|
τῶν |
Ἑλλήνων
ἐξ
Ἰλίου
χρονία
γενομένη |
[1, 94] |
ὁ
Κλεομβρότου
ἐκ
Λακεδαίμονος
στρατηγὸς
|
τῶν |
Ἑλλήνων
ἐξεπέμφθη
μετὰ
εἴκοσι
νεῶν |
[1, 110] |
νῆσον
πεζῇ.
~οὕτω
μὲν
τὰ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
πράγματα
ἐφθάρη
ἓξ
ἔτη |
[1, 74] |
δηλωθέντος
ὅτι
ἐν
ταῖς
ναυσὶ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τὰ
πράγματα
ἐγένετο,
τρία |
[1, 13] |
αἰεὶ
δή
ποτε
ἐμπόριον
εἶχον,
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τὸ
πάλαι
κατὰ
γῆν |
[1, 15] |
καταστρώματα.
~Τὰ
μὲν
οὖν
ναυτικὰ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τοιαῦτα
ἦν,
τά
τε |
[1, 95] |
ἀδικία
πολλὴ
κατηγορεῖτο
αὐτοῦ
ὑπὸ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τῶν
ἀφικνουμένων,
καὶ
τυραννίδος |
[1, 121] |
ἑκάστοις
οὐσίας
ἐξαρτυσόμεθα
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐν
Δελφοῖς
καὶ
Ὀλυμπίᾳ
χρημάτων· |
[1, 146] |
τοῦ
πολέμου,
ἀρξάμεναι
εὐθὺς
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
καὶ
Κερκύρᾳ·
ἐπεμείγνυντο |
[1, 102] |
μή
τι,
ἢν
παραμείνωσιν,
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐν
Ἰθώμῃ
πεισθέντες
νεωτερίσωσι,
μόνους |
[1, 89] |
βασιλεὺς
τῶν
Λακεδαιμονίων,
ὅσπερ
ἡγεῖτο
|
τῶν |
ἐν
Μυκάλῃ
Ἑλλήνων,
ἀπεχώρησεν
ἐπ' |
[1, 18] |
οἱ
πλεῖστοι
καὶ
τελευταῖοι
πλὴν
|
τῶν |
ἐν
Σικελίᾳ
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
κατελύθησαν |
[1, 90] |
καὶ
ὁπότε
τις
αὐτὸν
ἔροιτο
|
τῶν |
ἐν
τέλει
ὄντων
ὅτι
οὐκ |
[1, 67] |
μάλιστα
δὲ
λιμένων
τε
εἴργεσθαι
|
τῶν |
ἐν
τῇ
Ἀθηναίων
ἀρχῇ
καὶ |
[1, 100] |
Θασίους
αὐτῶν
ἀποστῆναι,
διενεχθέντας
περὶ
|
τῶν |
ἐν
τῇ
ἀντιπέρας
Θρᾴκῃ
ἐμπορίων |
[1, 6] |
χρυσῶν
τεττίγων
ἐνέρσει
κρωβύλον
ἀναδούμενοι
|
τῶν |
ἐν
τῇ
κεφαλῇ
τριχῶν·
ἀφ' |
[1, 105] |
οἱ
δὲ
Κορίνθιοι
κακιζόμενοι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐν
τῇ
πόλει
πρεσβυτέρων
καὶ |
[1, 115] |
ἔφυγον
ἐς
τὴν
ἤπειρον,
ξυνθέμενοι
|
τῶν |
ἐν
τῇ
πόλει
τοῖς
δυνατωτάτοις |
[1, 139] |
ἐπέταξάν
τε
καὶ
ἀντεκελεύσθησαν
περὶ
|
τῶν |
ἐναγῶν
τῆς
ἐλάσεως·
ὕστερον
δὲ |
[1, 144] |
οἰκείας
ἡμῶν
ἁμαρτίας
ἢ
τὰς
|
τῶν |
ἐναντίων
διανοίας.
ἀλλ'
ἐκεῖνα
μὲν |
[1, 120] |
πολλὰ
γὰρ
κακῶς
γνωσθέντα
ἀβουλοτέρων
|
τῶν |
ἐναντίων
τυχόντα
κατωρθώθη,
καὶ
ἔτι |
[1, 35] |
εἰ
τοῖσδε
μὲν
ἀπό
τε
|
τῶν |
ἐνσπόνδων
ἔσται
πληροῦν
τὰς
ναῦς |
[1, 13] |
τῶν
τε
ἐντὸς
Πελοποννήσου
καὶ
|
τῶν |
ἔξω,
διὰ
τῆς
ἐκείνων
παρ' |
[1, 10] |
τῆς
τε
ξυμπάσης
ἡγοῦνται
καὶ
|
τῶν |
ἔξω
ξυμμάχων
πολλῶν·
ὅμως
δὲ |
[1, 90] |
αὐτοὺς
μὴ
τειχίζειν,
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ἔξω
Πελοποννήσου
μᾶλλον
ὅσοις
εἱστήκει |
[1, 123] |
νῦν
ξυμφέρει
αἰτιᾶσθαι;
περὶ
δὲ
|
τῶν |
ἔπειτα
μελλόντων
τοῖς
παροῦσι
βοηθοῦντας |
[1, 24] |
δὲ
τοῦ
χρόνου
ἐγένετο
ἡ
|
τῶν |
Ἐπιδαμνίων
δύναμις
μεγάλη
καὶ
πολυάνθρωπος· |
[1, 26] |
γὰρ
ἐς
τὴν
Κέρκυραν
οἱ
|
τῶν |
Ἐπιδαμνίων
φυγάδες,
τάφους
τε
ἀποδεικνύντες |
[1, 138] |
γλώσσης
ὅσα
ἐδύνατο
κατενόησε
καὶ
|
τῶν |
ἐπιτηδευμάτων
τῆς
χώρας·
ἀφικόμενος
δὲ |
[1, 21] |
ἐκνενικηκότα,
ηὑρῆσθαι
δὲ
ἡγησάμενος
ἐκ
|
τῶν |
ἐπιφανεστάτων
σημείων
ὡς
παλαιὰ
εἶναι |
[1, 78] |
οἱ
ἄνθρωποι
ἐς
τοὺς
πολέμους
|
τῶν |
ἔργων
πρότερον
ἔχονται,
ἃ
χρῆν |
[1, 21] |
ἀρχαῖα
μᾶλλον
θαυμαζόντων,
ἀπ'
αὐτῶν
|
τῶν |
ἔργων
σκοποῦσι
δηλώσει
ὅμως
μείζων |
[1, 6] |
μετέστησαν.
καὶ
οἱ
πρεσβύτεροι
αὐτοῖς
|
τῶν |
εὐδαιμόνων
διὰ
τὸ
ἁβροδίαιτον
οὐ |
[1, 116] |
δὲ
λαβὼν
ἑξήκοντα
ναῦς
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐφορμουσῶν
ᾤχετο
κατὰ
τάχος
ἐπὶ |
[1, 131] |
εἱρκτὴν
ἐσπίπτει
τὸ
πρῶτον
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐφόρων
(ἔξεστι
δὲ
τοῖς
ἐφόροις |
[1, 134] |
ἐν
τῇ
ὁδῷ,
ἑνὸς
μὲν
|
τῶν |
ἐφόρων
τὸ
πρόσωπον
προσιόντος
ὡς |
[1, 85] |
παρελθὼν
δὲ
Σθενελαΐδας
τελευταῖος,
εἷς
|
τῶν |
ἐφόρων
τότε
ὤν,
ἔλεξεν
{τοῖς |
[1, 69] |
μόνοι
οὐκ
ἀρχομένην
τὴν
αὔξησιν
|
τῶν |
ἐχθρῶν
διπλασιουμένην
δὲ
καταλύοντες.
καίτοι |
[1, 70] |
ἑτοῖμα
ἂν
βλάψαι.
κρατοῦντές
τε
|
τῶν |
ἐχθρῶν
ἐπὶ
πλεῖστον
ἐξέρχονται
καὶ |
[1, 144] |
μὴ
ποιῶσι
μήτε
ἡμῶν
μήτε
|
τῶν |
ἡμετέρων
ξυμμάχων
(οὔτε
γὰρ
ἐκεῖνο |
[1, 9] |
βουλομένων
καὶ
τῶν
Μυκηναίων
φόβῳ
|
τῶν |
Ἡρακλειδῶν
καὶ
ἅμα
δυνατὸν
δοκοῦντα |
[1, 111] |
τῶν
ὅπλων
(οἱ
γὰρ
ἱππῆς
|
τῶν |
Θεσσαλῶν
εἶργον)
τὴν
δὲ
πόλιν |
[1, 90] |
ἐχυροῦ
ποθέν,
ὥσπερ
νῦν
ἐκ
|
τῶν |
Θηβῶν,
ὁρμᾶσθαι·
τήν
τε
Πελοπόννησον |
[1, 8] |
ἐν
τῷδε
τῷ
πολέμῳ
καὶ
|
τῶν |
θηκῶν
ἀναιρεθεισῶν
ὅσαι
ἦσαν
τῶν |
[1, 100] |
ἐν
Δραβησκῷ
τῇ
Ἠδωνικῇ
ὑπὸ
|
τῶν |
Θρᾳκῶν
ξυμπάντων,
οἷς
πολέμιον
ἦν |
[1, 82] |
πόλεμον
δὲ
ξύμπαντας
ἀραμένους
ἕνεκα
|
τῶν |
ἰδίων,
ὃν
οὐχ
ὑπάρχει
εἰδέναι |
[1, 141] |
στρατιὰς
πολλάκις
ἐκπέμπειν
δύνανται,
ἀπὸ
|
τῶν |
ἰδίων
τε
ἅμα
ἀπόντες
καὶ |
[1, 80] |
κοινῷ
ἔχομεν
οὔτε
ἑτοίμως
ἐκ
|
τῶν |
ἰδίων
φέρομεν.
~τάχ'
ἄν
τις |
[1, 25] |
νομιζόμενα
οὔτε
Κορινθίῳ
ἀνδρὶ
προκαταρχόμενοι
|
τῶν |
ἱερῶν
ὥσπερ
αἱ
ἄλλαι
ἀποικίαι, |
[1, 127] |
ὁ
πόλεμος.
ὢν
γὰρ
δυνατώτατος
|
τῶν |
καθ'
ἑαυτὸν
καὶ
ἄγων
τὴν |
[1, 138] |
Θεμιστοκλέα
τὸν
Ἀθηναῖον,
λαμπροτάτους
γενομένους
|
τῶν |
καθ'
ἑαυτοὺς
Ἑλλήνων,
οὕτως
ἐτελεύτησεν. |
[1, 132] |
ἀνεσκόπουν,
εἴ
τί
που
ἐξεδεδιῄτητο
|
τῶν |
καθεστώτων
νομίμων,
καὶ
ὅτι
ἐπὶ |
[1, 5] |
παλαιοὶ
τῶν
ποιητῶν
τὰς
πύστεις
|
τῶν |
καταπλεόντων
πανταχοῦ
ὁμοίως
ἐρωτῶντες
εἰ |
[1, 49] |
μὲν
ὁπλίτας
ἔχοντες
ἀμφότεροι
ἐπὶ
|
τῶν |
καταστρωμάτων,
πολλοὺς
δὲ
τοξότας
τε |
[1, 137] |
Ἄργους
ἃ
ὑπεξέκειτο)
καὶ
μετὰ
|
τῶν |
κάτω
Περσῶν
τινὸς
πορευθεὶς
ἄνω |
[1, 8] |
πλουσιώτεροι
ἑαυτῶν
γιγνόμενοι·
ἐφιέμενοι
γὰρ
|
τῶν |
κερδῶν
οἵ
τε
ἥσσους
ὑπέμενον |
[1, 48] |
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
τὸ
δεξιὸν
|
τῶν |
Κερκυραίων
εἶχον.
~ξυμμείξαντες
δέ,
ἐπειδὴ |
[1, 26] |
Ἀπολλωνίαν,
Κορινθίων
οὖσαν
ἀποικίαν,
δέει
|
τῶν |
Κερκυραίων
μὴ
κωλύωνται
ὑπ'
αὐτῶν |
[1, 48] |
ἅμα
ἕῳ
πλέοντες
καθορῶσι
τὰς
|
τῶν |
Κερκυραίων
ναῦς
μετεώρους
τε
καὶ |
[1, 55] |
οἰκήτορας
ἀνεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου,
καὶ
|
τῶν |
Κερκυραίων
ὀκτακοσίους
μὲν
οᾔ
ἦσαν |
[1, 52] |
τε
Ἀττικαὶ
τριάκοντα
νῆες
καὶ
|
τῶν |
Κερκυραίων
ὅσαι
πλώιμοι
ἦσαν
ἐπέπλευσαν |
[1, 25] |
Κερκυραίων,
ἅμα
δὲ
καὶ
μίσει
|
τῶν |
Κερκυραίων,
ὅτι
αὐτῶν
παρημέλουν
ὄντες |
[1, 141] |
τὸ
μὲν
πιστὸν
ἔχοντες
ἐκ
|
τῶν |
κινδύνων
κἂν
περιγενέσθαι,
τὸ
δὲ |
[1, 141] |
βραχεῖ
μὲν
μορίῳ
σκοποῦσί
τι
|
τῶν |
κοινῶν,
τῷ
δὲ
πλέονι
τὰ |
[1, 44] |
τῇ
μὲν
προτέρᾳ
οὐχ
ἧσσον
|
τῶν |
Κορινθίων
ἀπεδέξαντο
τοὺς
λόγους,
ἐν |
[1, 45] |
Ἀθηναῖοι
τοὺς
Κερκυραίους
προσεδέξαντο,
καὶ
|
τῶν |
Κορινθίων
ἀπελθόντων
οὐ
πολὺ
ὕστερον |
[1, 49] |
μάλιστα
δὲ
τὸ
δεξιὸν
κέρας
|
τῶν |
Κορινθίων
ἐπόνει·
οἱ
γὰρ
Κερκυραῖοι |
[1, 29] |
τε
ἀπήγγειλεν
οὐδὲν
εἰρηναῖον
παρὰ
|
τῶν |
Κορινθίων
καὶ
αἱ
νῆες
αὐτοῖς |
[1, 55] |
Κέρκυρα
οὕτω
περιγίγνεται
τῷ
πολέμῳ
|
τῶν |
Κορινθίων,
καὶ
αἱ
νῆες
τῶν |
[1, 30] |
ἐπεκράτουν
τῆς
θαλάσσης
καὶ
τοὺς
|
τῶν |
Κορινθίων
ξυμμάχους
ἐπιπλέοντες
ἔφθειρον,
μέχρι |
[1, 29] |
ναῦς
πέντε
καὶ
δέκα
διέφθειραν
|
τῶν |
Κορινθίων.
τῇ
δὲ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ |
[1, 105] |
(ἐκράτησαν
γὰρ
ὅμως
μᾶλλον)
ἀπελθόντων
|
τῶν |
Κορινθίων
τροπαῖον
ἔστησαν·
οἱ
δὲ |
[1, 8] |
οἵ
τε
ἥσσους
ὑπέμενον
τὴν
|
τῶν |
κρεισσόνων
δουλείαν,
οἵ
τε
δυνατώτεροι |
[1, 4] |
θαλάσσης
ἐπὶ
πλεῖστον
ἐκράτησε
καὶ
|
τῶν |
Κυκλάδων
νήσων
ἦρξέ
τε
καὶ |
[1, 108] |
Τολμαίου
στρατηγοῦντος,
καὶ
τὸ
νεώριον
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων
ἐνέπρησαν
καὶ
Ξαλκίδα
Κορινθίων |
[1, 135] |
τὴν
ἄλλην
Πελοπόννησον)
πέμπουσι
μετὰ
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων
ἑτοίμων
ὄντων
ξυνδιώκειν
ἄνδρας |
[1, 87] |
ἔφορος
ὢν
ἐς
τὴν
ἐκκλησίαν
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων.
ὁ
δέ
(κρίνουσι
γὰρ |
[1, 89] |
διεφθάρησαν,
Λεωτυχίδης
μὲν
ὁ
βασιλεὺς
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων,
ὅσπερ
ἡγεῖτο
τῶν
ἐν |
[1, 58] |
ὁμοίως
ἔπλεον,
καὶ
τὰ
τέλη
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων
ὑπέσχετο
αὐτοῖς,
ἢν
ἐπὶ |
[1, 68] |
ἑκάστοτε
τὴν
μάθησιν
ἐποιεῖσθε,
ἀλλὰ
|
τῶν |
λεγόντων
μᾶλλον
ὑπενοεῖτε
ὡς
ἕνεκα |
[1, 22] |
ὄντες,
χαλεπὸν
τὴν
ἀκρίβειαν
αὐτὴν
|
τῶν |
λεχθέντων
διαμνημονεῦσαι
ἦν
ἐμοί
τε |
[1, 78] |
ὕστερον
δρᾶν,
κακοπαθοῦντες
δὲ
ἤδη
|
τῶν |
λόγων
ἅπτονται.
ἡμεῖς
δὲ
ἐν |
[1, 72] |
ἄλλων
παροῦσα,
καὶ
ὡς
ᾔσθοντο
|
τῶν |
λόγων,
ἔδοξεν
αὐτοῖς
παριτητέα
ἐς |
[1, 72] |
νομίζοντες
μᾶλλον
ἂν
αὐτοὺς
ἐκ
|
τῶν |
λόγων
πρὸς
τὸ
ἡσυχάζειν
τραπέσθαι |
[1, 10] |
ξυμπλεῖν
ἔξω
τῶν
βασιλέων
καὶ
|
τῶν |
μάλιστα
ἐν
τέλει,
ἄλλως
τε |
[1, 27] |
τἀργύριον
καταβάλλοντες.
ἐδεήθησαν
δὲ
καὶ
|
τῶν |
Μεγαρέων
ναυσὶ
σφᾶς
ξυμπροπέμψαι,
εἰ |
[1, 105] |
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐκβοηθήσαντες
ἐκ
|
τῶν |
Μεγάρων
τούς
τε
τὸ
τροπαῖον |
[1, 33] |
τὴν
ἐπικουρίαν
ποιήσεσθε,
ἔπειτα
περὶ
|
τῶν |
μεγίστων
κινδυνεύοντας
δεξάμενοι
ὡς
ἂν |
[1, 144] |
τοὺς
ἐναντίους
ἕξομεν,
ἔκ
τε
|
τῶν |
μεγίστων
κινδύνων
ὅτι
καὶ
πόλει |
[1, 76] |
ταύτην
μὴ
ἀνεῖμεν
ὑπὸ
τριῶν>
|
τῶν |
μεγίστων
νικηθέντες,
τιμῆς
καὶ
δέους |
[1, 122] |
οὐκ
ἴσμεν
ὅπως
τάδε
τριῶν
|
τῶν |
μεγίστων
ξυμφορῶν
ἀπήλλακται,
ἀξυνεσίας
ἢ |
[1, 75] |
πᾶσι
δὲ
ἀνεπίφθονον
τὰ
ξυμφέροντα
|
τῶν |
μεγίστων
πέρι
κινδύνων
εὖ
τίθεσθαι. |
[1, 138] |
ἐλαχίστης
βουλῆς
κράτιστος
γνώμων
καὶ
|
τῶν |
μελλόντων
ἐπὶ
πλεῖστον
τοῦ
γενησομένου |
[1, 22] |
γενομένων
τὸ
σαφὲς
σκοπεῖν
καὶ
|
τῶν |
μελλόντων
ποτὲ
αὖθις
κατὰ
τὸ |
[1, 33] |
δέ
γ'
αὖ
ἔργον
προτερῆσαι,
|
τῶν |
μὲν
διδόντων,
ὑμῶν
δὲ
δεξαμένων |
[1, 72] |
παριτητέα
ἐς
τοὺς
Λακεδαιμονίους
εἶναι,
|
τῶν |
μὲν
ἐγκλημάτων
πέρι
μηδὲν
ἀπολογησομένους |
[1, 100] |
Ἐννέα
ὁδούς,
νῦν
δὲ
Ἀμφίπολιν,
|
τῶν |
μὲν
Ἐννέα
ὁδῶν
αὐτοὶ
ἐκράτησαν, |
[1, 124] |
ἐπὶ
πᾶσιν
ὁμοίως
καθεστάναι,
ὥστε
|
τῶν |
μὲν
ἤδη
ἄρχειν,
τῶν
δὲ |
[1, 95] |
στρατιωτῶν.
ἐλθὼν
δὲ
ἐς
Λακεδαίμονα
|
τῶν |
μὲν
ἰδίᾳ
πρός
τινα
ἀδικημάτων |
[1, 29] |
Κερκυραίοις
ἐναντία
πολεμήσοντες·
ἐστρατήγει
δὲ
|
τῶν |
μὲν
νεῶν
Ἀριστεὺς
ὁ
Πελλίχου |
[1, 79] |
αὐτοὺς
περὶ
τῶν
παρόντων.
καὶ
|
τῶν |
μὲν
πλεόνων
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ |
[1, 65] |
σῖτος
ἀντίσχῃ,
καὶ
αὐτὸς
ἤθελε
|
τῶν |
μενόντων
εἶναι·
ὡς
δ'
οὐκ |
[1, 143] |
ἀντιπάλων
ἐσβάντων
αὐτῶν
τε
καὶ
|
τῶν |
μετοίκων
δεινὸν
ἂν
ἦν·
νῦν |
[1, 97] |
χωρίον
καὶ
ἢ
τὰ
πρὸ
|
τῶν |
Μηδικῶν
Ἑλληνικὰ
ξυνετίθεσαν
ἢ
αὐτὰ |
[1, 142] |
ὑμεῖς
μελετῶντες
αὐτὸ
εὐθὺς
ἀπὸ
|
τῶν |
Μηδικῶν
ἐξείργασθέ
πω·
πῶς
δὴ |
[1, 18] |
τούτους
ἤδη
ἐχώρουν.
ὥστε
ἀπὸ
|
τῶν |
Μηδικῶν
ἐς
τόνδε
αἰεὶ
τὸν |
[1, 14] |
ὥσπερ
ἐκεῖνα.
ὀλίγον
τε
πρὸ
|
τῶν |
Μηδικῶν
καὶ
τοῦ
Δαρείου
θανάτου, |
[1, 132] |
ὃν
ἀνέθεσαν
οἱ
Ἕλληνες
ἀπὸ
|
τῶν |
Μήδων
ἀκροθίνιον,
ἠξίωσεν
ἐπιγράψασθαι
αὐτὸς |
[1, 18] |
προύχοντες,
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐπιόντων
|
τῶν |
Μήδων
διανοηθέντες
ἐκλιπεῖν
τὴν
πόλιν |
[1, 9] |
εἶναι
καὶ
τὸ
πλῆθος
τεθεραπευκότα
|
τῶν |
Μυκηναίων
τε
καὶ
ὅσων
Εὐρυσθεὺς |
[1, 9] |
οὐκέτι
ἀνεχώρησεν
Εὐρυσθεύς,
βουλομένων
καὶ
|
τῶν |
Μυκηναίων
φόβῳ
τῶν
Ἡρακλειδῶν
καὶ |
[1, 14] |
ἐνίκων
ναυμαχοῦντες·
~δυνατώτατα
γὰρ
ταῦτα
|
τῶν |
ναυτικῶν
ἦν.
φαίνεται
δὲ
καὶ |
[1, 143] |
πειρῷντο
ἡμῶν
ὑπολαβεῖν
τοὺς
ξένους
|
τῶν |
ναυτῶν,
μὴ
ὄντων
μὲν
ἡμῶν |
[1, 51] |
καὶ
Ἀνδοκίδης
ὁ
Λεωγόρου
διὰ
|
τῶν |
νεκρῶν
καὶ
ναυαγίων
προσκομισθεῖσαι
κατέπλεον |
[1, 110] |
Φοινίκων
ναυτικὸν
διέφθειραν
τὰς
πολλὰς
|
τῶν |
νεῶν,
αἱ
δ'
ἐλάσσους
διέφυγον |
[1, 50] |
σκάφη
μὲν
οὐχ
εἷλκον
ἀναδούμενοι
|
τῶν |
νεῶν
ἃς
καταδύσειαν,
πρὸς
δὲ |
[1, 49] |
νίκην,
οἳ
καταστάντες
ἐμάχοντο
ἡσυχαζουσῶν
|
τῶν |
νεῶν·
διέκπλοι
δ'
οὐκ
ἦσαν, |
[1, 52] |
εἶχον,
καὶ
ἐπισκευὴν
οὐκ
οὖσαν
|
τῶν |
νεῶν
ἐν
χωρίῳ
ἐρήμῳ·
τοῦ |
[1, 49] |
τε
τοῦ
πλήθους
καὶ
ὄχλου
|
τῶν |
νεῶν,
καὶ
μᾶλλόν
τι
πιστεύοντες |
[1, 116] |
ἐπὶ
Σάμου
ταῖς
μὲν
ἑκκαίδεκα
|
τῶν |
νεῶν
οὐκ
ἐχρήσαντο
(ἔτυχον
γὰρ |
[1, 48] |
αὐτοὶ
οἱ
Κορίνθιοι
ταῖς
ἄριστα
|
τῶν |
νεῶν
πλεούσαις
κατὰ
τοὺς
Ἀθηναίους |
[1, 57] |
δέκα
στρατηγοῦντος)
ἐπιστέλλουσι
τοῖς
ἄρχουσι
|
τῶν |
νεῶν
Ποτειδεατῶν
τε
ὁμήρους
λαβεῖν |
[1, 99] |
οἴκου
ὦσι,
χρήματα
ἐτάξαντο
ἀντὶ
|
τῶν |
νεῶν
τὸ
ἱκνούμενον
ἀνάλωμα
φέρειν, |
[1, 48] |
αὐτοὶ
ἐπεῖχον
τρία
τέλη
ποιήσαντες
|
τῶν |
νεῶν,
ὧν
ἦρχε
τῶν>
τριῶν |
[1, 47] |
καὶ
Εὐρύβατος,
ἐστρατοπεδεύσαντο
ἐν
μιᾷ
|
τῶν |
νήσων
αᾔ
καλοῦνται
Σύβοτα·
καὶ |
[1, 8] |
παρ'
ἀλλήλους
(οἱ
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
νήσων
κακοῦργοι
ἀνέστησαν
ὑπ'
αὐτοῦ, |
[1, 13] |
Καμβύσου
ναυτικῷ
ἰσχύων
ἄλλας
τε
|
τῶν |
νήσων
ὑπηκόους
ἐποιήσατο
καὶ
Ῥήνειαν |
[1, 8] |
οὗτοι
γὰρ
δὴ
τὰς
πλείστας
|
τῶν |
νήσων
ᾤκησαν.
μαρτύριον
δέ·
Δήλου |
[1, 84] |
δὲ
εὐψυχία,
εὔβουλοι
δὲ
ἀμαθέστερον
|
τῶν |
νόμων
τῆς
ὑπεροψίας
παιδευόμενοι
καὶ |
[1, 18] |
γὰρ
Λακεδαίμων
μετὰ
τὴν
κτίσιν
|
τῶν |
νῦν
ἐνοικούντων
αὐτὴν
Δωριῶν
ἐπὶ |
[1, 120] |
θάλασσα
τῇ
ἠπείρῳ
δίδωσι,
καὶ
|
τῶν |
νῦν
λεγομένων
μὴ
κακοὺς
κριτὰς |
[1, 28] |
ποιεῖσθαι
οὓς
οὐ
βούλονται
ἑτέρους
|
τῶν |
νῦν
ὄντων
μᾶλλον
ὠφελίας
ἕνεκα. |
[1, 10] |
τῶν
πρὸ
αὑτῆς,
λειπομένην
δὲ
|
τῶν |
νῦν,
τῇ
Ὁμήρου
αὖ
ποιήσει |
[1, 143] |
τῷ
κινδύνῳ
οὐδεὶς
ἂν
δέξαιτο
|
τῶν |
ξένων
τήν
τε
αὑτοῦ
φεύγειν |
[1, 102] |
ἐν
Ἰθώμῃ
πεισθέντες
νεωτερίσωσι,
μόνους
|
τῶν |
ξυμμάχων
ἀπέπεμψαν,
τὴν
μὲν
ὑποψίαν |
[1, 96] |
ἡγεμονίαν
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
ἑκόντων
|
τῶν |
ξυμμάχων
διὰ
τὸ
Παυσανίου
μῖσος, |
[1, 82] |
ἔχειν.
εἰ
γὰρ
ἀπαράσκευοι
τοῖς
|
τῶν |
ξυμμάχων
ἐγκλήμασιν
ἐπειχθέντες
τεμοῦμεν
αὐτήν, |
[1, 90] |
τεῖχος
ἔχοντα,
τὸ
δὲ
πλέον
|
τῶν |
ξυμμάχων
ἐξοτρυνόντων
καὶ
φοβουμένων
τοῦ |
[1, 110] |
τὴν
μεγάλην
στρατείαν
Ἀθηναίων
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
ἐς
Αἴγυπτον
οὕτως
ἐτελεύτησεν. |
[1, 104] |
ναυσὶ
διακοσίαις
αὑτῶν
τε
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων)
ἦλθον
ἀπολιπόντες
τὴν
Κύπρον, |
[1, 97] |
~ἡγούμενοι
δὲ
αὐτονόμων
τὸ
πρῶτον
|
τῶν |
ξυμμάχων
καὶ
ἀπὸ
κοινῶν
ξυνόδων |
[1, 75] |
τοῦ
βαρβάρου,
ἡμῖν
δὲ
προσελθόντων
|
τῶν |
ξυμμάχων
καὶ
αὐτῶν
δεηθέντων
ἡγεμόνας |
[1, 112] |
ναυσὶ
διακοσίαις
αὑτῶν
τε
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
Κίμωνος
στρατηγοῦντος.
καὶ
ἑξήκοντα |
[1, 83] |
πρῶτον
αὐτήν,
καὶ
μὴ
τοῖς
|
τῶν |
ξυμμάχων
λόγοις
πρότερον
ἐπαιρώμεθα,
οἵπερ |
[1, 107] |
πεντακοσίοις
καὶ
χιλίοις
ὁπλίταις
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
μυρίοις,
καὶ
τοὺς
Φωκέας |
[1, 105] |
τὴν
Μεγαρίδα
κατέβησαν
Κορίνθιοι
μετὰ
|
τῶν |
ξυμμάχων,
νομίζοντες
ἀδυνάτους
ἔσεσθαι
Ἀθηναίους |
[1, 143] |
μαχούμεθα
καὶ
ἢν
σφαλῶμεν,
τὰ
|
τῶν |
ξυμμάχων,
ὅθεν
ἰσχύομεν,
προσαπόλλυται·
οὐ |
[1, 62] |
τοὺς
μὲν
Μακεδόνας
ἱππέας
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
ὀλίγους
ἐπὶ
Ὀλύνθου
ἀποπέμπουσιν, |
[1, 63] |
ἀπέθανον
δὲ
Ποτειδεατῶν
μὲν
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
ὀλίγῳ
ἐλάσσους
τριακοσίων,
Ἀθηναίων |
[1, 88] |
καὶ
πολεμητέα
εἶναι
οὐ
τοσοῦτον
|
τῶν |
ξυμμάχων
πεισθέντες
τοῖς
λόγοις
ὅσον |
[1, 61] |
μὲν
ὁπλίταις
ἑαυτῶν,
χωρὶς
δὲ
|
τῶν |
ξυμμάχων
πολλοῖς,
ἱππεῦσι
δὲ
ἑξακοσίοις |
[1, 18] |
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
Ἀθηναῖοι
ἐπολέμησαν
μετὰ
|
τῶν |
ξυμμάχων
πρὸς
ἀλλήλους·
καὶ
τῶν |
[1, 100] |
πεζομαχία
καὶ
ναυμαχία
Ἀθηναίων
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
πρὸς
Μήδους,
καὶ
ἐνίκων |
[1, 67] |
σπονδάς.
οἱ
δὲ
Λακεδαιμόνιοι
προσπαρακαλέσαντες
|
τῶν |
ξυμμάχων
τε
καὶ
εἴ
τίς |
[1, 100] |
πέμψαντες
μυρίους
οἰκήτορας
αὑτῶν
καὶ
|
τῶν |
ξυμμάχων
ὑπὸ
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους |
[1, 18] |
κινδύνου
ἐπικρεμασθέντος
οἵ
τε
Λακεδαιμόνιοι
|
τῶν |
ξυμπολεμησάντων
Ἑλλήνων
ἡγήσαντο
δυνάμει
προύχοντες, |
[1, 20] |
παραχρῆμα
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων
ἐκ
|
τῶν |
ξυνειδότων
σφίσιν
Ἱππίᾳ
μεμηνῦσθαι
τοῦ |
[1, 103] |
ἣν
ἔτυχον
ᾑρηκότες
νεωστὶ
Λοκρῶν
|
τῶν |
Ὀζολῶν
ἐχόντων.
προσεχώρησαν
δὲ
καὶ |
[1, 2] |
ἡ
ἀρίστη
αἰεὶ
τὰς
μεταβολὰς
|
τῶν |
οἰκητόρων
εἶχεν,
ἥ
τε
νῦν |
[1, 143] |
γίγνεσθαι.
~Εἴ
τε
καὶ
κινήσαντες
|
τῶν |
Ὀλυμπίασιν
ἢ
Δελφοῖς
χρημάτων
μισθῷ |
[1, 141] |
μεγίστη
καὶ
ἐλαχίστη
δικαίωσις
ἀπὸ
|
τῶν |
ὁμοίων
πρὸ
δίκης
τοῖς
πέλας |
[1, 8] |
ἐφάνησαν,
γνωσθέντες
τῇ
τε
σκευῇ
|
τῶν |
ὅπλων
ξυντεθαμμένῃ
καὶ
τῷ
τρόπῳ |
[1, 111] |
ὅσα
μὴ
προϊόντες
πολὺ
ἐκ
|
τῶν |
ὅπλων
(οἱ
γὰρ
ἱππῆς
τῶν |
[1, 108] |
τὸ
τεῖχος
περιεῖλον
καὶ
Λοκρῶν
|
τῶν |
Ὀπουντίων
ἑκατὸν
ἄνδρας
ὁμήρους
τοὺς |
[1, 71] |
ἄδικον
οὐδὲν
οὔτε
πρὸς
θεῶν
|
τῶν |
ὁρκίων
οὔτε
πρὸς
ἀνθρώπων
τῶν |
[1, 3] |
ἐπωνυμίαν
παρέχεσθαι,
Ἕλληνος
δὲ
καὶ
|
τῶν |
παίδων
αὐτοῦ
ἐν
τῇ
Φθιώτιδι |
[1, 126] |
Κύλων
ἦν
Ἀθηναῖος
ἀνὴρ
Ὀλυμπιονίκης
|
τῶν |
πάλαι
εὐγενής
τε
καὶ
δυνατός, |
[1, 3] |
~Δηλοῖ
δέ
μοι
καὶ
τόδε
|
τῶν |
παλαιῶν
ἀσθένειαν
οὐχ
ἥκιστα·
πρὸ |
[1, 101] |
δὲ
τῶν
Εἱλώτων
ἐγένοντο
οἱ
|
τῶν |
παλαιῶν
Μεσσηνίων
τότε
δουλωθέντων
ἀπόγονοι· |
[1, 79] |
ἐβουλεύοντο
κατὰ
σφᾶς
αὐτοὺς
περὶ
|
τῶν |
παρόντων.
καὶ
τῶν
μὲν
πλεόνων |
[1, 122] |
ἢ
διὰ
δειλίαν
ἀνέχεσθαι
καὶ
|
τῶν |
πατέρων
χείρους
φαίνεσθαι,
οἳ
τὴν |
[1, 20] |
Ἱππίας
μὲν
πρεσβύτατος
ὢν
ἦρχε
|
τῶν |
Πεισιστράτου
υἱέων,
Ἵππαρχος
δὲ
καὶ |
[1, 84] |
νομίζειν
δὲ
τάς
τε
διανοίας
|
τῶν |
πέλας
παραπλησίους
εἶναι
καὶ
τὰς |
[1, 109] |
ἐς
τὴν
Ἀττικὴν
ἐσβαλεῖν
πεισθέντων
|
τῶν |
Πελοποννησίων
ἀπ'
Αἰγύπτου
ἀπαγάγοι
Ἀθηναίους. |
[1, 1] |
~Θουκυδίδης
Ἀθηναῖος
ξυνέγραψε
τὸν
πόλεμον
|
τῶν |
Πελοποννησίων
καὶ
Ἀθηναίων,
ὡς
ἐπολέμησαν |
[1, 10] |
κλέος
αὐτῶν
εἶναι
(καίτοι
Πελοποννήσου
|
τῶν |
πέντε
τὰς
δύο
μοίρας
νέμονται, |
[1, 135] |
τὸν
Θεμιστοκλέα,
ὡς
ηὕρισκον
ἐκ
|
τῶν |
περὶ
Παυσανίαν
ἐλέγχων,
ἠξίουν
τε |
[1, 74] |
οἰκεῖα
διαφθείραντες
μηδ'
ὣς
τὸ
|
τῶν |
περιλοίπων
ξυμμάχων
κοινὸν
προλιπεῖν
μηδὲ |
[1, 9] |
οὐκ
ἂν
οὖν
νήσων
ἔξω
|
τῶν |
περιοικίδων
(αὗται
δὲ
οὐκ
ἂν |
[1, 101] |
καὶ
οἱ
Εἵλωτες
αὐτοῖς
καὶ
|
τῶν |
περιοίκων
Θουριᾶταί
τε
καὶ
Αἰθαιῆς |
[1, 9] |
τὴν
βασιλείαν
Ἀτρέα
παραλαβεῖν,
καὶ
|
τῶν |
Περσειδῶν
τοὺς
Πελοπίδας
μείζους
καταστῆναι. |
[1, 89] |
αἷς
αὐτοὶ
ἐσκήνωσαν
οἱ
δυνατοὶ
|
τῶν |
Περσῶν.
~Λακεδαιμόνιοι
δὲ
αἰσθόμενοι
τὸ |
[1, 4] |
ἦρξέ
τε
καὶ
οἰκιστὴς
πρῶτος
|
τῶν |
πλείστων
ἐγένετο,
Κᾶρας
ἐξελάσας
καὶ |
[1, 50] |
νεκροὺς
τοὺς
σφετέρους
ἐτράποντο,
καὶ
|
τῶν |
πλείστων
ἐκράτησαν
ὥστε
προσκομίσαι
πρὸς |
[1, 115] |
τῷ
δήμῳ
ἐπανέστησαν
καὶ
ἐκράτησαν
|
τῶν |
πλείστων,
ἔπειτα
τοὺς
ὁμήρους
ἐκκλέψαντες |
[1, 5] |
τοῦτο
δρᾶν,
καὶ
οἱ
παλαιοὶ
|
τῶν |
ποιητῶν
τὰς
πύστεις
τῶν
καταπλεόντων |
[1, 93] |
καὶ
τῷ
πάχει
ἀφιστάναι
τὰς
|
τῶν |
πολεμίων
ἐπιβουλάς,
ἀνθρώπων
τε
ἐνόμιζεν |
[1, 84] |
ἀχρεῖα
ξυνετοὶ
ἄγαν
ὄντες
τὰς
|
τῶν |
πολεμίων
παρασκευὰς
λόγῳ
καλῶς
μεμφόμενοι |
[1, 73] |
ἡμῶν
παρήλθομεν
οὐ
τοῖς
ἐγκλήμασι
|
τῶν |
πόλεων
ἀντεροῦντες
(οὐ
γὰρ
παρὰ |
[1, 74] |
μὲν
γὰρ
ἀπό
τε
οἰκουμένων
|
τῶν |
πόλεων
καὶ
ἐπὶ
τῷ
τὸ |
[1, 10] |
ἀπιστεῖν
εἰκός,
οὐδὲ
τὰς
ὄψεις
|
τῶν |
πόλεων
μᾶλλον
σκοπεῖν
ἢ
τὰς |
[1, 61] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐθὺς
ἡ
ἀγγελία
|
τῶν |
πόλεων
ὅτι
ἀφεστᾶσι,
καὶ
πέμπουσιν, |
[1, 57] |
Ἀθηναῖοι
αἰσθόμενοι
καὶ
βουλόμενοι
προκαταλαμβάνειν
|
τῶν |
πόλεων
τὰς
ἀποστάσεις
(ἔτυχον
γὰρ |
[1, 19] |
θεραπεύοντες,
Ἀθηναῖοι
δὲ
ναῦς
τε
|
τῶν |
πόλεων
τῷ
χρόνῳ
παραλαβόντες
πλὴν |
[1, 96] |
ἔταξαν
ἅς
τε
ἔδει
παρέχειν
|
τῶν |
πόλεων
χρήματα
πρὸς
τὸν
βάρβαρον |
[1, 107] |
καὶ
Ἐρινεόν,
καὶ
ἑλόντων
ἓν
|
τῶν |
πολισμάτων
τούτων,
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
Νικομήδους |
[1, 126] |
διαγιγνώσκωσιν·
τότε
δὲ
τὰ
πολλὰ
|
τῶν |
πολιτικῶν
οἱ
ἐννέα
ἄρχοντες
ἔπρασσον. |
[1, 123] |
ἐπιταλαιπωρεῖν
(πάτριον
γὰρ
ὑμῖν
ἐκ
|
τῶν |
πόνων
τὰς
ἀρετὰς
κτᾶσθαι)
καὶ |
[1, 6] |
τῆς
Ἑλλάδος
ἔτι
οὕτω
νεμόμενα
|
τῶν |
ποτὲ
καὶ
ἐς
πάντας
ὁμοίων |
[1, 16] |
καὶ
Ἴωσι
προχωρησάντων
ἐπὶ
μέγα
|
τῶν |
πραγμάτων
Κῦρος
καὶ
ἡ
Περσικὴ |
[1, 140] |
μεταποιεῖσθαι.
ἐνδέχεται
γὰρ
τὰς
ξυμφορὰς
|
τῶν |
πραγμάτων
οὐχ
ἧσσον
ἀμαθῶς
χωρῆσαι |
[1, 22] |
οὕτως
εἴρηται.
τὰ
δ'
ἔργα
|
τῶν |
πραχθέντων
ἐν
τῷ
πολέμῳ
οὐκ |
[1, 119] |
εἰ
χρὴ
πολεμεῖν.
καὶ
ἐλθόντων
|
τῶν |
πρέσβεων
ἀπὸ
τῆς
ξυμμαχίας
καὶ |
[1, 11] |
αὐτά
γε
δὴ
ταῦτα,
ὀνομαστότατα
|
τῶν |
πρὶν
γενόμενα,
δηλοῦται
τοῖς
ἔργοις |
[1, 50] |
Ἕλληνας
νεῶν
πλήθει
μεγίστη
δὴ
|
τῶν |
πρὸ
αὑτῆς
γεγένηται.
ἐπειδὴ
δὲ |
[1, 10] |
στρατείαν
ἐκείνην
μεγίστην
μὲν
γενέσθαι
|
τῶν |
πρὸ
αὑτῆς,
λειπομένην
δὲ
τῶν |
[1, 132] |
ἐνθύμησίν
τινα
ὅτι
οὐδείς
πω
|
τῶν |
πρὸ
ἑαυτοῦ
ἀγγέλων
πάλιν
ἀφίκετο, |
[1, 20] |
οἱ
γὰρ
ἄνθρωποι
τὰς
ἀκοὰς
|
τῶν |
προγεγενημένων,
καὶ
ἢν
ἐπιχώρια
σφίσιν |
[1, 1] |
μέγαν
τε
ἔσεσθαι
καὶ
ἀξιολογώτατον
|
τῶν |
προγεγενημένων,
τεκμαιρόμενος
ὅτι
ἀκμάζοντές
τε |
[1, 104] |
ὁ
Ψαμμητίχου,
Λίβυς,
βασιλεὺς
Λιβύων
|
τῶν |
πρὸς
Αἰγύπτῳ,
ὁρμώμενος
ἐκ
Μαρείας |
[1, 122] |
τε
ἀπόστασις,
μάλιστα
παραίρεσις
οὖσα
|
τῶν |
προσόδων
αἷς
ἰσχύουσι,
καὶ
ἐπιτειχισμὸς |
[1, 13] |
τυραννίδες
ἐν
ταῖς
πόλεσι
καθίσταντο,
|
τῶν |
προσόδων
μειζόνων
γιγνομένων
(πρότερον
δὲ |
[1, 24] |
ὡς
λέγεται,
ἀπὸ
πολέμου
τινὸς
|
τῶν |
προσοίκων
βαρβάρων
ἐφθάρησαν
καὶ
τῆς |
[1, 136] |
τὴν
καταντικρύ.
καὶ
διωκόμενος
ὑπὸ
|
τῶν |
προστεταγμένων
κατὰ
πύστιν
ᾗ
χωροίη, |
[1, 9] |
τὰ
σαφέστατα
Πελοποννησίων
μνήμῃ
παρὰ
|
τῶν |
πρότερον
δεδεγμένοι
Πέλοπά
τε
πρῶτον |
[1, 115] |
πολέμῳ
παρ'
Ἀθηναίους
ἐλθόντες
κατεβόων
|
τῶν |
Σαμίων.
ξυνεπελάβοντο
δὲ
καὶ
ἐξ |
[1, 115] |
δημοκρατίαν
κατέστησαν,
καὶ
ὁμήρους
ἔλαβον
|
τῶν |
Σαμίων
πεντήκοντα
μὲν
παῖδας,
ἴσους |
[1, 126] |
καθεζομένους
δέ
τινας
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
σεμνῶν
θεῶν
τοῖς
βωμοῖς
ἐν |
[1, 99] |
διὰ
γὰρ
τὴν
ἀπόκνησιν
ταύτην
|
τῶν |
στρατειῶν
οἱ
πλείους
αὐτῶν,
ἵνα |
[1, 54] |
οἱ
Ἀθηναῖοι,
οὐκ
ἀντεπέπλεον
ἐκ
|
τῶν |
Συβότων,
διὰ
ταῦτα
τροπαῖον
ἔστησαν. |
[1, 143] |
οἰκιῶν
καὶ
γῆς
ποιεῖσθαι,
ἀλλὰ
|
τῶν |
σωμάτων·
οὐ
γὰρ
τάδε
τοὺς |
[1, 22] |
ἀτερπέστερον
φανεῖται·
ὅσοι
δὲ
βουλήσονται
|
τῶν |
τε
γενομένων
τὸ
σαφὲς
σκοπεῖν |
[1, 70] |
γνώμης
μηδὲ
τοῖς
βεβαίοις
πιστεῦσαι
|
τῶν |
τε
δεινῶν
μηδέποτε
οἴεσθαι
ἀπολυθήσεσθαι. |
[1, 13] |
τὰ
πλείω
ἢ
κατὰ
θάλασσαν,
|
τῶν |
τε
ἐντὸς
Πελοποννήσου
καὶ
τῶν |
[1, 133] |
διπλῆν
διαφράγματι
καλύβην,
ἐς
ἣν
|
τῶν |
{τε}
ἐφόρων
ἐντός
τινας
ἔκρυψε, |
[1, 5] |
καὶ
δόξης
μᾶλλον·
δηλοῦσι
δὲ
|
τῶν |
τε
ἠπειρωτῶν
τινὲς
ἔτι
καὶ |
[1, 79] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
εἶπον.
ἐπειδὴ
δὲ
|
τῶν |
τε
ξυμμάχων
ἤκουσαν
οἱ
Λακεδαιμόνιοι |
[1, 84] |
καὶ
ξυμφοραῖς
ἧσσον
ἑτέρων
εἴκομεν·
|
τῶν |
τε
ξὺν
ἐπαίνῳ
ἐξοτρυνόντων
ἡμᾶς |
[1, 138] |
ἐς
αὐτὴν
οὐδὲν
οὔτ'
ἐπιμαθών,
|
τῶν |
τε
παραχρῆμα
δι'
ἐλαχίστης
βουλῆς |
[1, 57] |
λαβεῖν
καὶ
τὸ
τεῖχος
καθελεῖν,
|
τῶν |
τε
πλησίον
πόλεων
φυλακὴν
ἔχειν |
[1, 8] |
τῶν
θηκῶν
ἀναιρεθεισῶν
ὅσαι
ἦσαν
|
τῶν |
τεθνεώτων
ἐν
τῇ
νήσῳ,
ὑπὲρ |
[1, 126] |
τούς
τε
ζῶντας
ἐλαύνοντες
καὶ
|
τῶν |
τεθνεώτων
τὰ
ὀστᾶ
ἀνελόντες
ἐξέβαλον· |
[1, 139] |
τῶν
ἀφισταμένων.
τέλος
δὲ
ἀφικομένων
|
τῶν |
τελευταίων
πρέσβεων
ἐκ
Λακεδαίμονος,
Ῥαμφίου |
[1, 9] |
ἐστράτευσαν.
~Ἀγαμέμνων
τέ
μοι
δοκεῖ
|
τῶν |
τότε
δυνάμει
προύχων
καὶ
οὐ |
[1, 138] |
δὲ
οἶνον
(ἐδόκει
γὰρ
πολυοινότατον
|
τῶν |
τότε
εἶναι)
Μυοῦντα
δὲ
ὄψον. |
[1, 10] |
μικρὸν
ἦν,
ἢ
εἴ
τι
|
τῶν |
τότε
πόλισμα
νῦν
μὴ
ἀξιόχρεων |
[1, 87] |
τῷ
τετάρτῳ
καὶ
δεκάτῳ
ἔτει
|
τῶν |
τριακοντουτίδων
σπονδῶν
προκεχωρηκυιῶν,
αἳ
ἐγένοντο |
[1, 48] |
ποιήσαντες
τῶν
νεῶν,
ὧν
ἦρχε
|
τῶν> |
τριῶν
στρατηγῶν
ἑκάστου
εἷς.
οὕτω |
[1, 3] |
πολλῷ
γὰρ
ὕστερον
ἔτι
καὶ
|
τῶν |
Τρωικῶν
γενόμενος
οὐδαμοῦ
τοὺς
ξύμπαντας |
[1, 3] |
ξύμπαντες
ὕστερον
κληθέντες
οὐδὲν
πρὸ
|
τῶν |
Τρωικῶν
δι'
ἀσθένειαν
καὶ
ἀμειξίαν |
[1, 12] |
χωρία.
πάντα
δὲ
ταῦτα
ὕστερον
|
τῶν |
Τρωικῶν
ἐκτίσθη.
~Δυνατωτέρας
δὲ
γιγνομένης |
[1, 3] |
ἀσθένειαν
οὐχ
ἥκιστα·
πρὸ
γὰρ
|
τῶν |
Τρωικῶν
οὐδὲν
φαίνεται
πρότερον
κοινῇ |
[1, 14] |
ταῦτα
πολλαῖς
γενεαῖς
ὕστερα
γενόμενα
|
τῶν |
Τρωικῶν
τριήρεσι
μὲν
ὀλίγαις
χρώμενα, |
[1, 18] |
πόλεσι
καθίστασαν)
μετὰ
δὲ
τὴν
|
τῶν |
τυράννων
κατάλυσιν
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος |
[1, 40] |
δεχόμενοι
τιμωρήσετε,
φανεῖται
καὶ
ἃ
|
τῶν |
ὑμετέρων
οὐκ
ἐλάσσω
ἡμῖν
πρόσεισι, |
[1, 35] |
Ἑλλάδος
καὶ
οὐχ
ἥκιστα
ἀπὸ
|
τῶν |
ὑμετέρων
ὑπηκόων,
ἡμᾶς
δὲ
ἀπὸ |
[1, 70] |
αἰῶνος
μοχθοῦσι,
καὶ
ἀπολαύουσιν
ἐλάχιστα
|
τῶν |
ὑπαρχόντων
διὰ
τὸ
αἰεὶ
κτᾶσθαι |
[1, 113] |
ἐγγενομένου
μετὰ
ταῦτα
Ἀθηναῖοι,
Βοιωτῶν
|
τῶν |
φευγόντων
ἐχόντων
Ὀρχομενὸν
καὶ
Ξαιρώνειαν |
[1, 137] |
ὕστερον
ἔκ
τε
Ἀθηνῶν
παρὰ
|
τῶν |
φίλων
καὶ
ἐξ
Ἄργους
ἃ |
[1, 116] |
μὲν
ἐπὶ
Καρίας
ἐς
προσκοπὴν
|
τῶν |
Φοινισσῶν
νεῶν
οἰχόμεναι,
αἱ
δὲ |
[1, 99] |
τῶν
ἀποστάσεων
καὶ
μέγισται
αἱ
|
τῶν |
φόρων
καὶ
νεῶν
ἔκδειαι
καὶ |
[1, 26] |
οἱ
Κερκυραῖοι
τεσσαράκοντα
ναυσὶ
μετὰ
|
τῶν |
φυγάδων
ὡς
κατάξοντες,
καὶ
τοὺς |
[1, 96] |
τὸν
φόρον·
οὕτω
γὰρ
ὠνομάσθη
|
τῶν |
χρημάτων
ἡ
φορά.
ἦν
δ' |
[1, 109] |
μὲν
Μεγάβαζος
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
τῶν |
χρημάτων
πάλιν
ἐς
τὴν
Ἀσίαν |
[1, 8] |
ἄνθρωποι
μᾶλλον
ἤδη
τὴν
κτῆσιν
|
τῶν |
χρημάτων
ποιούμενοι
βεβαιότερον
ᾤκουν,
καί |
[1, 142] |
ἁθρόον
φθειρόμενον.
~Μέγιστον
δέ,
τῇ
|
τῶν |
χρημάτων
σπάνει
κωλύσονται,
ὅταν
σχολῇ |
[1, 13] |
δὲ
γιγνομένης
τῆς
Ἑλλάδος
καὶ
|
τῶν |
χρημάτων
τὴν
κτῆσιν
ἔτι
μᾶλλον |
[1, 120] |
ἀμύνωσι,
χαλεπωτέραν
ἕξουσι
τὴν
κατακομιδὴν
|
τῶν |
ὡραίων
καὶ
πάλιν
ἀντίληψιν
ὧν |
[1, 74] |
ἐτιμήσατε
μάλιστα
δὴ
ἄνδρα
ξένον
|
τῶν |
ὡς
ὑμᾶς
ἐλθόντων·
προθυμίαν
δὲ |