Alphabétiquement     [«   »]
τῷδ 1
τῷδε 1
Τῶν 2
τῶν 367
τῶνδε 4
ὕβρει 1
ὑβρίζεσθαι 1
Fréquences     [«    »]
262 οἱ
239 τὴν
249 τὸ
367 τῶν
393 τε
584 δὲ
1428 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

τῶν


Livre, Chap.
[1, 40]   ἐξεῖναι παρ' ὁποτέρους τις βούλεται  τῶν   ἀγράφων πόλεων ἐλθεῖν, οὐ τοῖς
[1, 126]   αἰσθόμενοι ἐβοήθησάν τε πανδημεὶ ἐκ  τῶν   ἀγρῶν ἐπ' αὐτοὺς καὶ προσκαθεζόμενοι
[1, 5]   πρὸς λῃστείαν, ἡγουμένων ἀνδρῶν οὐ  τῶν   ἀδυναωτάτων κέρδους τοῦ σφετέρου αὐτῶν
[1, 79]   τὰ ἐς τοὺς Ἀθηναίους καὶ  τῶν   Ἀθηναίων ἔλεξαν, μεταστησάμενοι πάντας
[1, 55]   τῶν Κορινθίων, καὶ αἱ νῆες  τῶν   Ἀθηναίων ἀνεχώρησαν ἐξ αὐτῆς· αἰτία
[1, 71]   δεῖ. δι' ὅπερ καὶ τὰ  τῶν   Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς πολυπειρίας ἐπὶ
[1, 54]   περιοψόμεθα κατὰ τὸ δυνατόν. ~Τοιαῦτα  τῶν   Ἀθηναίων ἀποκριναμένων οἱ μὲν Κορίνθιοι
[1, 59]   παρεσκευάζοντο· ~αἱ δὲ τριάκοντα νῆες  τῶν   Ἀθηναίων ἀφικνοῦνται ἐς τὰ ἐπὶ
[1, 63]   δὲ διὰ τάχους νίκη  τῶν   Ἀθηναίων ἐγίγνετο καὶ τὰ σημεῖα
[1, 97]   τῆς ἀρχῆς ἀπόδειξιν ἔχει τῆς  τῶν   Ἀθηναίων ἐν οἵῳ τρόπῳ κατέστη.
[1, 107]   τὸ δέ τι καὶ ἄνδρες  τῶν   Ἀθηναίων ἐπῆγον αὐτοὺς κρύφα, ἐλπίσαντες
[1, 126]   ἀκροπόλει. ἀναστήσαντες δὲ αὐτοὺς οἱ  τῶν   Ἀθηναίων ἐπιτετραμμένοι τὴν φυλακήν, ὡς
[1, 101]   οἱ δὲ ὑπέσχοντο μὲν κρύφα  τῶν   Ἀθηναίων καὶ ἔμελλον, διεκωλύθησαν δὲ
[1, 62]   Ποτειδεατῶν καὶ Πελοποννησίων ἡσσᾶτο ὑπὸ  τῶν   Ἀθηναίων καὶ ἐς τὸ τεῖχος
[1, 62]   Περδίκκαν· ἀπέστη γὰρ εὐθὺς πάλιν  τῶν   Ἀθηναίων καὶ ξυνεμάχει τοῖς Ποτειδεάταις,
[1, 65]   ἔκπλουν ποιεῖται λαθὼν τὴν φυλακὴν  τῶν   Ἀθηναίων. καὶ παραμένων ἐν Ξαλκιδεῦσι
[1, 119]   ἐβούλοντο, κατηγοροῦντες οἱ πλείους  τῶν   Ἀθηναίων καὶ τὸν πόλεμον ἀξιοῦντες
[1, 49]   δεδιότες οἱ στρατηγοὶ τὴν πρόρρησιν  τῶν   Ἀθηναίων. μάλιστα δὲ τὸ δεξιὸν
[1, 67]   τοὺς ξυμμάχους καὶ κατεβόων ἐλθόντες  τῶν   Ἀθηναίων ὅτι σπονδάς τε λελυκότες
[1, 86]   ~Τοὺς μὲν λόγους τοὺς πολλοὺς  τῶν   Ἀθηναίων οὐ γιγνώσκω· ἐπαινέσαντες γὰρ
[1, 127]   ἂν> σφίσι προχωρεῖν τὰ ἀπὸ  τῶν   Ἀθηναίων. οὐ μέντοι τοσοῦτον ἤλπιζον
[1, 118]   ἐξειργόμενοι, πρὶν δὴ δύναμις  τῶν   Ἀθηναίων σαφῶς ᾔρετο καὶ τῆς
[1, 62]   πολεμίους. Καλλίας δ' αὖ  τῶν   Ἀθηναίων στρατηγὸς καὶ οἱ ξυνάρχοντες
[1, 102]   χωρίον βίᾳ οὐχ ἡλίσκετο, δείσαντες  τῶν   Ἀθηναίων τὸ τολμηρὸν καὶ τὴν
[1, 113]   μάχῃ κρατήσαντες τοὺς μὲν διέφθειραν  τῶν   Ἀθηναίων, τοὺς δὲ ζῶντας ἔλαβον.
[1, 52]   ὁρῶντες προσγεγενημένας τε ναῦς ἐκ  τῶν   Ἀθηνῶν ἀκραιφνεῖς καὶ σφίσι πολλὰ
[1, 51]   αἱ εἴκοσι νῆες αἱ ἐκ  τῶν   Ἀθηνῶν αὗται, ὧν ἦρχε Γλαύκων
[1, 36]   νῦν τὸ πλέον καὶ  τῶν   Ἀθηνῶν βουλευόμενος, καὶ οὐ τὰ
[1, 110]   προδοσίᾳ ληφθεὶς ἀνεσταυρώθη. ἐκ δὲ  τῶν   Ἀθηνῶν καὶ τῆς ἄλλης ξυμμαχίδος
[1, 116]   ὕστερον δὲ αὐτοῖς ἐβοήθησαν ἐκ  τῶν   Ἀθηνῶν νῆες τεσσαράκοντα καὶ Ξίων
[1, 117]   ταῖς ναυσὶ κατεκλῄσθησαν. καὶ ἐκ  τῶν   Ἀθηνῶν ὕστερον προσεβοήθησαν τεσσαράκοντα μὲν
[1, 110]   ἑλεῖν, καὶ ἅμα μαχιμώτατοί εἰσι  τῶν   Αἰγυπτίων οἱ ἕλειοι. Ἰνάρως δὲ
[1, 22]   ἂν ἐδόκουν ἐμοὶ ἕκαστοι περὶ  τῶν   αἰεὶ παρόντων τὰ δέοντα μάλιστ'
[1, 71]   τῶν ὁρκίων οὔτε πρὸς ἀνθρώπων  τῶν   αἰσθανομένων· λύουσι γὰρ σπονδὰς οὐχ
[1, 73]   μᾶλλον λόγων μάρτυρες ὄψις  τῶν   ἀκουσομένων; τὰ δὲ Μηδικὰ καὶ
[1, 22]   ὅτι ἐγγύτατα τῆς ξυμπάσης γνώμης  τῶν   ἀληθῶς λεχθέντων, οὕτως εἴρηται. τὰ
[1, 18]   τῶν ξυμμάχων πρὸς ἀλλήλους· καὶ  τῶν   ἄλλων Ἑλλήνων εἴ τινές που
[1, 98]   πρὸς δὲ Κρυστίους αὐτοῖς ἄνευ  τῶν   ἄλλων Εὐβοέων πόλεμος ἐγένετο, καὶ
[1, 74]   ἡμῖν κατὰ γῆν οὐδεὶς ἐβοήθει,  τῶν   ἄλλων ἤδη μέχρι ἡμῶν δουλευόντων
[1, 9]   ναυτικῷ {τε} ἅμα ἐπὶ πλέον  τῶν   ἄλλων ἰσχύσας, τὴν στρατείαν οὐ
[1, 62]   ἐκεῖνον ἦσαν Κορινθίων τε καὶ  τῶν   ἄλλων λογάδες ἔτρεψαν τὸ καθ'
[1, 124]   οὗ πρότερον ἦν τοὐναντίον, καὶ  τῶν   ἄλλων μετελθεῖν τὴν ἐλευθερίαν, ὡς
[1, 94]   καὶ Ἀθηναῖοι τριάκοντα ναυσὶ καὶ  τῶν   ἄλλων ξυμμάχων πλῆθος. καὶ ἐστράτευσαν
[1, 128]   οὓς ἔλαβεν ἀποπέμπει βασιλεῖ κρύφα  τῶν   ἄλλων ξυμμάχων, τῷ δὲ λόγῳ
[1, 107]   πανδημεὶ καὶ Ἀργείων χίλιοι καὶ  τῶν   ἄλλων ξυμμάχων ὡς ἕκαστοι· ξύμπαντες
[1, 7]   (ἔφερον γὰρ ἀλλήλους τε καὶ  τῶν   ἄλλων ὅσοι ὄντες οὐ θαλάσσιοι
[1, 22]   τε αὐτὸς παρῆν καὶ παρὰ  τῶν   ἄλλων ὅσον δυνατὸν ἀκριβείᾳ περὶ
[1, 40]   ἀποστάντων ψῆφον προσεθέμεθα ἐναντίαν ὑμῖν,  τῶν   ἄλλων Πελοποννησίων δίχα ἐψηφισμένων εἰ
[1, 60]   πέμπουσιν ἑαυτῶν τε ἐθελοντὰς καὶ  τῶν   ἄλλων Πελοποννησίων μισθῷ πείσαντες ἑξακοσίους
[1, 30]   ἕνεκα τῆς τε Λευκάδος καὶ  τῶν   ἄλλων πόλεων ὅσαι σφίσι φίλιαι
[1, 98]   καθεστηκὸς ἐδουλώθη, ἔπειτα δὲ καὶ  τῶν   ἄλλων ὡς ἑκάστῃ ξυνέβη. ~αἰτίαι
[1, 39]   τῆς ὠφελίας νῦν μεταδώσετε καὶ  τῶν   ἁμαρτημάτων ἀπογενόμενοι τῆς ἀφ' ἡμῶν
[1, 129]   λέγει βασιλεὺς Ξέρξης Παυσανίᾳ. καὶ  τῶν   ἀνδρῶν οὕς μοι πέραν θαλάσσης
[1, 21]   καὶ πόλεμος οὗτος, καίπερ  τῶν   ἀνθρώπων ἐν μὲν ἂν
[1, 71]   οἴεσθε τὴν ἡσυχίαν οὐ τούτοις  τῶν   ἀνθρώπων ἐπὶ πλεῖστον ἀρκεῖν οἲ
[1, 141]   σώμασί τε ἑτοιμότεροι οἱ αὐτουργοὶ  τῶν   ἀνθρώπων χρήμασι πολεμεῖν, τὸ
[1, 41]   ἐπ' ἐχθροὺς τοὺς σφετέρους ἰόντες  τῶν   ἁπάντων ἀπερίοπτοί εἰσι παρὰ τὸ
[1, 95]   ἔχθει παρ' Ἀθηναίους μετατάξασθαι πλὴν  τῶν   ἀπὸ Πελοποννήσου στρατιωτῶν. ἐλθὼν δὲ
[1, 83]   πρότερον ἐπαιρώμεθα, οἵπερ δὲ καὶ  τῶν   ἀποβαινόντων τὸ πλέον ἐπ' ἀμφότερα
[1, 99]   ~αἰτίαι δὲ ἄλλαι τε ἦσαν  τῶν   ἀποστάσεων καὶ μέγισται αἱ τῶν
[1, 50]   καὶ ὅσαι ἦσαν λοιπαὶ μετὰ  τῶν   Ἀττικῶν νεῶν καὶ αὐτοὶ ἀντεπέπλεον,
[1, 60]   Κορίνθιοι, τῆς Ποτειδαίας ἀφεστηκυίας καὶ  τῶν   Ἀττικῶν νεῶν περὶ Μακεδονίαν οὐσῶν,
[1, 68]   λεγόντων μᾶλλον ὑπενοεῖτε ὡς ἕνεκα  τῶν   αὑτοῖς ἰδίᾳ διαφόρων λέγουσιν· καὶ
[1, 22]   ἔργοις ἑκάστοις οὐ ταὐτὰ περὶ  τῶν   αὐτῶν ἔλεγον, ἀλλ' ὡς ἑκατέρων
[1, 141]   τε ἅμα ἀπόντες καὶ ἀπὸ  τῶν   αὑτῶν δαπανῶντες καὶ προσέτι καὶ
[1, 24]   ἐγένετο Φαλίος Ἐρατοκλείδου Κορίνθιος γένος  τῶν   ἀφ' Ἡρακλέους, κατὰ δὴ τὸν
[1, 95]   κατηγορεῖτο αὐτοῦ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων  τῶν   ἀφικνουμένων, καὶ τυραννίδος μᾶλλον ἐφαίνετο
[1, 139]   τῆς ἀορίστου καὶ ἀνδραπόδων ὑποδοχὴν  τῶν   ἀφισταμένων. τέλος δὲ ἀφικομένων τῶν
[1, 93]   ἀνθρώπων τε ἐνόμιζεν ὀλίγων καὶ  τῶν   ἀχρειοτάτων ἀρκέσειν τὴν φυλακήν, τοὺς
[1, 24]   δυνατούς, οἱ δὲ ἐπελθόντες μετὰ  τῶν   βαρβάρων ἐλῄζοντο τοὺς ἐν τῇ
[1, 89]   καὶ ἐπιχειμάσαντες εἷλον αὐτὴν ἐκλιπόντων  τῶν   βαρβάρων, καὶ μετὰ τοῦτο ἀπέπλευσαν
[1, 132]   τῇ τε παρανομίᾳ καὶ ζηλώσει  τῶν   βαρβάρων μὴ ἴσος βούλεσθαι εἶναι
[1, 5]   γὰρ Ἕλληνες τὸ πάλαι καὶ  τῶν   βαρβάρων οἵ τε ἐν τῇ
[1, 47]   Κορινθίοις ἐν τῇ ἠπείρῳ πολλοὶ  τῶν   βαρβάρων παραβεβοηθηκότες· οἱ γὰρ ταύτῃ
[1, 24]   φεύγοντας ξυναλλάξαι σφίσι καὶ τὸν  τῶν   βαρβάρων πόλεμον καταλῦσαι. ταῦτα δὲ
[1, 50]   αὐτοῖς κατὰ γῆν στρατὸς  τῶν   βαρβάρων προσεβεβοηθήκει· ἔστι δὲ τὰ
[1, 1]   Ἕλλησιν ἐγένετο καὶ μέρει τινὶ  τῶν   βαρβάρων, ὡς δὲ εἰπεῖν καὶ
[1, 10]   οὐκ εἰκὸς πολλοὺς ξυμπλεῖν ἔξω  τῶν   βασιλέων καὶ τῶν μάλιστα ἐν
[1, 56]   Πελοποννησίοις διάφορα ἐς τὸ πολεμεῖν.  τῶν   γὰρ Κορινθίων πρασσόντων ὅπως τιμωρήσονται
[1, 110]   τὸ Μενδήσιον κέρας, οὐκ εἰδότες  τῶν   γεγονότων οὐδέν· καὶ αὐτοῖς ἔκ
[1, 137]   προάγγελσιν τῆς ἀναχωρήσεως καὶ τὴν  τῶν   γεφυρῶν, ἣν ψευδῶς προσεποιήσατο, τότε
[1, 105]   πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα οὐκ ἐκίνησαν,  τῶν   δ' ἐκ τῆς πόλεως ὑπολοίπων
[1, 72]   ~Τοιαῦτα μὲν οἱ Κορίνθιοι εἶπον.  τῶν   δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία
[1, 91]   Θεμιστοκλεῖ ἐπείθοντο διὰ φιλίαν αὐτοῦ,  τῶν   δὲ ἄλλων ἀφικνουμένων καὶ σαφῶς
[1, 124]   ὥστε τῶν μὲν ἤδη ἄρχειν,  τῶν   δὲ διανοεῖσθαι, παραστησώμεθα ἐπελθόντες, καὶ
[1, 53]   οἱ μὲν δὴ τοιαῦτα εἶπον·  τῶν   δὲ Κερκυραίων τὸ μὲν στρατόπεδον
[1, 113]   ἐστράτευσαν ἑαυτῶν μὲν χιλίοις ὁπλίταις,  τῶν   δὲ ξυμμάχων ὡς ἑκάστοις ἐπὶ
[1, 115]   Λῆμνον, καὶ φρουρὰν ἐγκαταλιπόντες ἀνεχώρησαν.  τῶν   δὲ Σαμίων ἦσαν γάρ τινες
[1, 50]   ναῦς Ἀθηναίων προσπλεούσας, ἃς ὕστερον  τῶν   δέκα βοηθοὺς ἐξέπεμψαν οἱ Ἀθηναῖοι,
[1, 59]   καταστάντες ἐπολέμουν μετὰ Φιλίππου καὶ  τῶν   Δέρδου ἀδελφῶν ἄνωθεν στρατιᾷ ἐσβεβληκότων.
[1, 133]   δ' ἐν ἴσῳ τοῖς πολλοῖς  τῶν   διακόνων ἀποθανεῖν, κἀκείνου αὐτά τε
[1, 70]   ἐπενεγκεῖν, ἄλλως τε καὶ μεγάλων  τῶν   διαφερόντων καθεστώτων, περὶ ὧν οὐκ
[1, 140]   ἥκιστα. εἰρημένον γὰρ δίκας μὲν  τῶν   διαφορῶν ἀλλήλοις διδόναι καὶ δέχεσθαι,
[1, 104]   ποταμοῦ κρατοῦντες καὶ τῆς Μέμφιδος  τῶν   δύο μερῶν πρὸς τὸ τρίτον
[1, 74]   ἐς τὰς τετρακοσίας ὀλίγῳ ἐλάσσους  τῶν   δύο μοιρῶν, Θεμιστοκλέα δὲ ἄρχοντα,
[1, 129]   τι αὐτῷ Παυσανίας παραγγέλλῃ περὶ  τῶν   ἑαυτοῦ πραγμάτων, πράσσειν ὡς ἄριστα
[1, 145]   ξυνθήκας ἑτοῖμοι εἶναι διαλύεσθαι περὶ  τῶν   ἐγκλημάτων ἐπὶ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ.
[1, 49]   εὐωνύμῳ, πολὺ ἐνίκων, τοῖς Κερκυραίοις  τῶν   εἴκοσι νεῶν ἀπὸ ἐλάσσονος πλήθους
[1, 101]   ἐς Ἰθώμην ἀπέστησαν. πλεῖστοι δὲ  τῶν   Εἱλώτων ἐγένοντο οἱ τῶν παλαιῶν
[1, 128]   ἱεροῦ τοῦ Ποσειδῶνος {ἀπὸ Ταινάρου}  τῶν   Εἱλώτων ἱκέτας ἀπαγαγόντες διέφθειραν, δι'
[1, 132]   ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ' ὣς οὐδὲ  τῶν   Εἱλώτων μηνυταῖς τισὶ πιστεύσαντες ἠξίωσαν
[1, 21]   ἑτοῖμα μᾶλλον τρέπονται. ~ἐκ δὲ  τῶν   εἰρημένων τεκμηρίων ὅμως τοιαῦτα ἄν
[1, 141]   Τὰ δὲ τοῦ πολέμου καὶ  τῶν   ἑκατέροις ὑπαρχόντων ὡς οὐκ ἀσθενέστερα
[1, 53]   ἐπὶ Κέρκυραν πλευσεῖσθε ἐς  τῶν   ἐκείνων τι χωρίων, οὐ περιοψόμεθα
[1, 45]   καὶ μέλλωσιν ἀποβαίνειν ἐς  τῶν   ἐκείνων τι χωρίων· οὕτω δὲ
[1, 35]   ξυμμάχους· εἴρηται γὰρ ἐν αὐταῖς,  τῶν   Ἑλληνίδων πόλεων ἥτις μηδαμοῦ ξυμμαχεῖ,
[1, 130]   πρότερον ἐν μεγάλῳ ἀξιώματι ὑπὸ  τῶν   Ἑλλήνων διὰ τὴν Πλαταιᾶσιν ἡγεμονίαν,
[1, 137]   ἀγαθὰ δρᾶσαι πάρειμι διωκόμενος ὑπὸ  τῶν   Ἑλλήνων διὰ τὴν σὴν φιλίαν.
[1, 12]   αὐξηθῆναι. τε γὰρ ἀναχώρησις  τῶν   Ἑλλήνων ἐξ Ἰλίου χρονία γενομένη
[1, 94]   Κλεομβρότου ἐκ Λακεδαίμονος στρατηγὸς  τῶν   Ἑλλήνων ἐξεπέμφθη μετὰ εἴκοσι νεῶν
[1, 110]   νῆσον πεζῇ. ~οὕτω μὲν τὰ  τῶν   Ἑλλήνων πράγματα ἐφθάρη ἓξ ἔτη
[1, 74]   δηλωθέντος ὅτι ἐν ταῖς ναυσὶ  τῶν   Ἑλλήνων τὰ πράγματα ἐγένετο, τρία
[1, 13]   αἰεὶ δή ποτε ἐμπόριον εἶχον,  τῶν   Ἑλλήνων τὸ πάλαι κατὰ γῆν
[1, 15]   καταστρώματα. ~Τὰ μὲν οὖν ναυτικὰ  τῶν   Ἑλλήνων τοιαῦτα ἦν, τά τε
[1, 95]   ἀδικία πολλὴ κατηγορεῖτο αὐτοῦ ὑπὸ  τῶν   Ἑλλήνων τῶν ἀφικνουμένων, καὶ τυραννίδος
[1, 121]   ἑκάστοις οὐσίας ἐξαρτυσόμεθα καὶ ἀπὸ  τῶν   ἐν Δελφοῖς καὶ Ὀλυμπίᾳ χρημάτων·
[1, 146]   τοῦ πολέμου, ἀρξάμεναι εὐθὺς ἀπὸ  τῶν   ἐν Ἐπιδάμνῳ καὶ Κερκύρᾳ· ἐπεμείγνυντο
[1, 102]   μή τι, ἢν παραμείνωσιν, ὑπὸ  τῶν   ἐν Ἰθώμῃ πεισθέντες νεωτερίσωσι, μόνους
[1, 89]   βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο  τῶν   ἐν Μυκάλῃ Ἑλλήνων, ἀπεχώρησεν ἐπ'
[1, 18]   οἱ πλεῖστοι καὶ τελευταῖοι πλὴν  τῶν   ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Λακεδαιμονίων κατελύθησαν
[1, 90]   καὶ ὁπότε τις αὐτὸν ἔροιτο  τῶν   ἐν τέλει ὄντων ὅτι οὐκ
[1, 67]   μάλιστα δὲ λιμένων τε εἴργεσθαι  τῶν   ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀρχῇ καὶ
[1, 100]   Θασίους αὐτῶν ἀποστῆναι, διενεχθέντας περὶ  τῶν   ἐν τῇ ἀντιπέρας Θρᾴκῃ ἐμπορίων
[1, 6]   χρυσῶν τεττίγων ἐνέρσει κρωβύλον ἀναδούμενοι  τῶν   ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν· ἀφ'
[1, 105]   οἱ δὲ Κορίνθιοι κακιζόμενοι ὑπὸ  τῶν   ἐν τῇ πόλει πρεσβυτέρων καὶ
[1, 115]   ἔφυγον ἐς τὴν ἤπειρον, ξυνθέμενοι  τῶν   ἐν τῇ πόλει τοῖς δυνατωτάτοις
[1, 139]   ἐπέταξάν τε καὶ ἀντεκελεύσθησαν περὶ  τῶν   ἐναγῶν τῆς ἐλάσεως· ὕστερον δὲ
[1, 144]   οἰκείας ἡμῶν ἁμαρτίας τὰς  τῶν   ἐναντίων διανοίας. ἀλλ' ἐκεῖνα μὲν
[1, 120]   πολλὰ γὰρ κακῶς γνωσθέντα ἀβουλοτέρων  τῶν   ἐναντίων τυχόντα κατωρθώθη, καὶ ἔτι
[1, 35]   εἰ τοῖσδε μὲν ἀπό τε  τῶν   ἐνσπόνδων ἔσται πληροῦν τὰς ναῦς
[1, 13]   τῶν τε ἐντὸς Πελοποννήσου καὶ  τῶν   ἔξω, διὰ τῆς ἐκείνων παρ'
[1, 10]   τῆς τε ξυμπάσης ἡγοῦνται καὶ  τῶν   ἔξω ξυμμάχων πολλῶν· ὅμως δὲ
[1, 90]   αὐτοὺς μὴ τειχίζειν, ἀλλὰ καὶ  τῶν   ἔξω Πελοποννήσου μᾶλλον ὅσοις εἱστήκει
[1, 123]   νῦν ξυμφέρει αἰτιᾶσθαι; περὶ δὲ  τῶν   ἔπειτα μελλόντων τοῖς παροῦσι βοηθοῦντας
[1, 24]   δὲ τοῦ χρόνου ἐγένετο  τῶν   Ἐπιδαμνίων δύναμις μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος·
[1, 26]   γὰρ ἐς τὴν Κέρκυραν οἱ  τῶν   Ἐπιδαμνίων φυγάδες, τάφους τε ἀποδεικνύντες
[1, 138]   γλώσσης ὅσα ἐδύνατο κατενόησε καὶ  τῶν   ἐπιτηδευμάτων τῆς χώρας· ἀφικόμενος δὲ
[1, 21]   ἐκνενικηκότα, ηὑρῆσθαι δὲ ἡγησάμενος ἐκ  τῶν   ἐπιφανεστάτων σημείων ὡς παλαιὰ εἶναι
[1, 78]   οἱ ἄνθρωποι ἐς τοὺς πολέμους  τῶν   ἔργων πρότερον ἔχονται, χρῆν
[1, 21]   ἀρχαῖα μᾶλλον θαυμαζόντων, ἀπ' αὐτῶν  τῶν   ἔργων σκοποῦσι δηλώσει ὅμως μείζων
[1, 6]   μετέστησαν. καὶ οἱ πρεσβύτεροι αὐτοῖς  τῶν   εὐδαιμόνων διὰ τὸ ἁβροδίαιτον οὐ
[1, 116]   δὲ λαβὼν ἑξήκοντα ναῦς ἀπὸ  τῶν   ἐφορμουσῶν ᾤχετο κατὰ τάχος ἐπὶ
[1, 131]   εἱρκτὴν ἐσπίπτει τὸ πρῶτον ὑπὸ  τῶν   ἐφόρων (ἔξεστι δὲ τοῖς ἐφόροις
[1, 134]   ἐν τῇ ὁδῷ, ἑνὸς μὲν  τῶν   ἐφόρων τὸ πρόσωπον προσιόντος ὡς
[1, 85]   παρελθὼν δὲ Σθενελαΐδας τελευταῖος, εἷς  τῶν   ἐφόρων τότε ὤν, ἔλεξεν {τοῖς
[1, 69]   μόνοι οὐκ ἀρχομένην τὴν αὔξησιν  τῶν   ἐχθρῶν διπλασιουμένην δὲ καταλύοντες. καίτοι
[1, 70]   ἑτοῖμα ἂν βλάψαι. κρατοῦντές τε  τῶν   ἐχθρῶν ἐπὶ πλεῖστον ἐξέρχονται καὶ
[1, 144]   μὴ ποιῶσι μήτε ἡμῶν μήτε  τῶν   ἡμετέρων ξυμμάχων (οὔτε γὰρ ἐκεῖνο
[1, 9]   βουλομένων καὶ τῶν Μυκηναίων φόβῳ  τῶν   Ἡρακλειδῶν καὶ ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα
[1, 111]   τῶν ὅπλων (οἱ γὰρ ἱππῆς  τῶν   Θεσσαλῶν εἶργον) τὴν δὲ πόλιν
[1, 90]   ἐχυροῦ ποθέν, ὥσπερ νῦν ἐκ  τῶν   Θηβῶν, ὁρμᾶσθαι· τήν τε Πελοπόννησον
[1, 8]   ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ καὶ  τῶν   θηκῶν ἀναιρεθεισῶν ὅσαι ἦσαν τῶν
[1, 100]   ἐν Δραβησκῷ τῇ Ἠδωνικῇ ὑπὸ  τῶν   Θρᾳκῶν ξυμπάντων, οἷς πολέμιον ἦν
[1, 82]   πόλεμον δὲ ξύμπαντας ἀραμένους ἕνεκα  τῶν   ἰδίων, ὃν οὐχ ὑπάρχει εἰδέναι
[1, 141]   στρατιὰς πολλάκις ἐκπέμπειν δύνανται, ἀπὸ  τῶν   ἰδίων τε ἅμα ἀπόντες καὶ
[1, 80]   κοινῷ ἔχομεν οὔτε ἑτοίμως ἐκ  τῶν   ἰδίων φέρομεν. ~τάχ' ἄν τις
[1, 25]   νομιζόμενα οὔτε Κορινθίῳ ἀνδρὶ προκαταρχόμενοι  τῶν   ἱερῶν ὥσπερ αἱ ἄλλαι ἀποικίαι,
[1, 127]   πόλεμος. ὢν γὰρ δυνατώτατος  τῶν   καθ' ἑαυτὸν καὶ ἄγων τὴν
[1, 138]   Θεμιστοκλέα τὸν Ἀθηναῖον, λαμπροτάτους γενομένους  τῶν   καθ' ἑαυτοὺς Ἑλλήνων, οὕτως ἐτελεύτησεν.
[1, 132]   ἀνεσκόπουν, εἴ τί που ἐξεδεδιῄτητο  τῶν   καθεστώτων νομίμων, καὶ ὅτι ἐπὶ
[1, 5]   παλαιοὶ τῶν ποιητῶν τὰς πύστεις  τῶν   καταπλεόντων πανταχοῦ ὁμοίως ἐρωτῶντες εἰ
[1, 49]   μὲν ὁπλίτας ἔχοντες ἀμφότεροι ἐπὶ  τῶν   καταστρωμάτων, πολλοὺς δὲ τοξότας τε
[1, 137]   Ἄργους ὑπεξέκειτο) καὶ μετὰ  τῶν   κάτω Περσῶν τινὸς πορευθεὶς ἄνω
[1, 8]   πλουσιώτεροι ἑαυτῶν γιγνόμενοι· ἐφιέμενοι γὰρ  τῶν   κερδῶν οἵ τε ἥσσους ὑπέμενον
[1, 48]   τοὺς Ἀθηναίους καὶ τὸ δεξιὸν  τῶν   Κερκυραίων εἶχον. ~ξυμμείξαντες δέ, ἐπειδὴ
[1, 26]   Ἀπολλωνίαν, Κορινθίων οὖσαν ἀποικίαν, δέει  τῶν   Κερκυραίων μὴ κωλύωνται ὑπ' αὐτῶν
[1, 48]   ἅμα ἕῳ πλέοντες καθορῶσι τὰς  τῶν   Κερκυραίων ναῦς μετεώρους τε καὶ
[1, 55]   οἰκήτορας ἀνεχώρησαν ἐπ' οἴκου, καὶ  τῶν   Κερκυραίων ὀκτακοσίους μὲν οᾔ ἦσαν
[1, 52]   τε Ἀττικαὶ τριάκοντα νῆες καὶ  τῶν   Κερκυραίων ὅσαι πλώιμοι ἦσαν ἐπέπλευσαν
[1, 25]   Κερκυραίων, ἅμα δὲ καὶ μίσει  τῶν   Κερκυραίων, ὅτι αὐτῶν παρημέλουν ὄντες
[1, 141]   τὸ μὲν πιστὸν ἔχοντες ἐκ  τῶν   κινδύνων κἂν περιγενέσθαι, τὸ δὲ
[1, 141]   βραχεῖ μὲν μορίῳ σκοποῦσί τι  τῶν   κοινῶν, τῷ δὲ πλέονι τὰ
[1, 44]   τῇ μὲν προτέρᾳ οὐχ ἧσσον  τῶν   Κορινθίων ἀπεδέξαντο τοὺς λόγους, ἐν
[1, 45]   Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους προσεδέξαντο, καὶ  τῶν   Κορινθίων ἀπελθόντων οὐ πολὺ ὕστερον
[1, 49]   μάλιστα δὲ τὸ δεξιὸν κέρας  τῶν   Κορινθίων ἐπόνει· οἱ γὰρ Κερκυραῖοι
[1, 29]   τε ἀπήγγειλεν οὐδὲν εἰρηναῖον παρὰ  τῶν   Κορινθίων καὶ αἱ νῆες αὐτοῖς
[1, 55]   Κέρκυρα οὕτω περιγίγνεται τῷ πολέμῳ  τῶν   Κορινθίων, καὶ αἱ νῆες τῶν
[1, 30]   ἐπεκράτουν τῆς θαλάσσης καὶ τοὺς  τῶν   Κορινθίων ξυμμάχους ἐπιπλέοντες ἔφθειρον, μέχρι
[1, 29]   ναῦς πέντε καὶ δέκα διέφθειραν  τῶν   Κορινθίων. τῇ δὲ αὐτῇ ἡμέρᾳ
[1, 105]   (ἐκράτησαν γὰρ ὅμως μᾶλλον) ἀπελθόντων  τῶν   Κορινθίων τροπαῖον ἔστησαν· οἱ δὲ
[1, 8]   οἵ τε ἥσσους ὑπέμενον τὴν  τῶν   κρεισσόνων δουλείαν, οἵ τε δυνατώτεροι
[1, 4]   θαλάσσης ἐπὶ πλεῖστον ἐκράτησε καὶ  τῶν   Κυκλάδων νήσων ἦρξέ τε καὶ
[1, 108]   Τολμαίου στρατηγοῦντος, καὶ τὸ νεώριον  τῶν   Λακεδαιμονίων ἐνέπρησαν καὶ Ξαλκίδα Κορινθίων
[1, 135]   τὴν ἄλλην Πελοπόννησον) πέμπουσι μετὰ  τῶν   Λακεδαιμονίων ἑτοίμων ὄντων ξυνδιώκειν ἄνδρας
[1, 87]   ἔφορος ὢν ἐς τὴν ἐκκλησίαν  τῶν   Λακεδαιμονίων. δέ (κρίνουσι γὰρ
[1, 89]   διεφθάρησαν, Λεωτυχίδης μὲν βασιλεὺς  τῶν   Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο τῶν ἐν
[1, 58]   ὁμοίως ἔπλεον, καὶ τὰ τέλη  τῶν   Λακεδαιμονίων ὑπέσχετο αὐτοῖς, ἢν ἐπὶ
[1, 68]   ἑκάστοτε τὴν μάθησιν ἐποιεῖσθε, ἀλλὰ  τῶν   λεγόντων μᾶλλον ὑπενοεῖτε ὡς ἕνεκα
[1, 22]   ὄντες, χαλεπὸν τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν  τῶν   λεχθέντων διαμνημονεῦσαι ἦν ἐμοί τε
[1, 78]   ὕστερον δρᾶν, κακοπαθοῦντες δὲ ἤδη  τῶν   λόγων ἅπτονται. ἡμεῖς δὲ ἐν
[1, 72]   ἄλλων παροῦσα, καὶ ὡς ᾔσθοντο  τῶν   λόγων, ἔδοξεν αὐτοῖς παριτητέα ἐς
[1, 72]   νομίζοντες μᾶλλον ἂν αὐτοὺς ἐκ  τῶν   λόγων πρὸς τὸ ἡσυχάζειν τραπέσθαι
[1, 10]   ξυμπλεῖν ἔξω τῶν βασιλέων καὶ  τῶν   μάλιστα ἐν τέλει, ἄλλως τε
[1, 27]   τἀργύριον καταβάλλοντες. ἐδεήθησαν δὲ καὶ  τῶν   Μεγαρέων ναυσὶ σφᾶς ξυμπροπέμψαι, εἰ
[1, 105]   καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐκβοηθήσαντες ἐκ  τῶν   Μεγάρων τούς τε τὸ τροπαῖον
[1, 33]   τὴν ἐπικουρίαν ποιήσεσθε, ἔπειτα περὶ  τῶν   μεγίστων κινδυνεύοντας δεξάμενοι ὡς ἂν
[1, 144]   τοὺς ἐναντίους ἕξομεν, ἔκ τε  τῶν   μεγίστων κινδύνων ὅτι καὶ πόλει
[1, 76]   ταύτην μὴ ἀνεῖμεν ὑπὸ τριῶν>  τῶν   μεγίστων νικηθέντες, τιμῆς καὶ δέους
[1, 122]   οὐκ ἴσμεν ὅπως τάδε τριῶν  τῶν   μεγίστων ξυμφορῶν ἀπήλλακται, ἀξυνεσίας
[1, 75]   πᾶσι δὲ ἀνεπίφθονον τὰ ξυμφέροντα  τῶν   μεγίστων πέρι κινδύνων εὖ τίθεσθαι.
[1, 138]   ἐλαχίστης βουλῆς κράτιστος γνώμων καὶ  τῶν   μελλόντων ἐπὶ πλεῖστον τοῦ γενησομένου
[1, 22]   γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ  τῶν   μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ
[1, 33]   δέ γ' αὖ ἔργον προτερῆσαι,  τῶν   μὲν διδόντων, ὑμῶν δὲ δεξαμένων
[1, 72]   παριτητέα ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους εἶναι,  τῶν   μὲν ἐγκλημάτων πέρι μηδὲν ἀπολογησομένους
[1, 100]   Ἐννέα ὁδούς, νῦν δὲ Ἀμφίπολιν,  τῶν   μὲν Ἐννέα ὁδῶν αὐτοὶ ἐκράτησαν,
[1, 124]   ἐπὶ πᾶσιν ὁμοίως καθεστάναι, ὥστε  τῶν   μὲν ἤδη ἄρχειν, τῶν δὲ
[1, 95]   στρατιωτῶν. ἐλθὼν δὲ ἐς Λακεδαίμονα  τῶν   μὲν ἰδίᾳ πρός τινα ἀδικημάτων
[1, 29]   Κερκυραίοις ἐναντία πολεμήσοντες· ἐστρατήγει δὲ  τῶν   μὲν νεῶν Ἀριστεὺς Πελλίχου
[1, 79]   αὐτοὺς περὶ τῶν παρόντων. καὶ  τῶν   μὲν πλεόνων ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[1, 65]   σῖτος ἀντίσχῃ, καὶ αὐτὸς ἤθελε  τῶν   μενόντων εἶναι· ὡς δ' οὐκ
[1, 143]   ἀντιπάλων ἐσβάντων αὐτῶν τε καὶ  τῶν   μετοίκων δεινὸν ἂν ἦν· νῦν
[1, 97]   χωρίον καὶ τὰ πρὸ  τῶν   Μηδικῶν Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσαν αὐτὰ
[1, 142]   ὑμεῖς μελετῶντες αὐτὸ εὐθὺς ἀπὸ  τῶν   Μηδικῶν ἐξείργασθέ πω· πῶς δὴ
[1, 18]   τούτους ἤδη ἐχώρουν. ὥστε ἀπὸ  τῶν   Μηδικῶν ἐς τόνδε αἰεὶ τὸν
[1, 14]   ὥσπερ ἐκεῖνα. ὀλίγον τε πρὸ  τῶν   Μηδικῶν καὶ τοῦ Δαρείου θανάτου,
[1, 132]   ὃν ἀνέθεσαν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ  τῶν   Μήδων ἀκροθίνιον, ἠξίωσεν ἐπιγράψασθαι αὐτὸς
[1, 18]   προύχοντες, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐπιόντων  τῶν   Μήδων διανοηθέντες ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν
[1, 9]   εἶναι καὶ τὸ πλῆθος τεθεραπευκότα  τῶν   Μυκηναίων τε καὶ ὅσων Εὐρυσθεὺς
[1, 9]   οὐκέτι ἀνεχώρησεν Εὐρυσθεύς, βουλομένων καὶ  τῶν   Μυκηναίων φόβῳ τῶν Ἡρακλειδῶν καὶ
[1, 14]   ἐνίκων ναυμαχοῦντες· ~δυνατώτατα γὰρ ταῦτα  τῶν   ναυτικῶν ἦν. φαίνεται δὲ καὶ
[1, 143]   πειρῷντο ἡμῶν ὑπολαβεῖν τοὺς ξένους  τῶν   ναυτῶν, μὴ ὄντων μὲν ἡμῶν
[1, 51]   καὶ Ἀνδοκίδης Λεωγόρου διὰ  τῶν   νεκρῶν καὶ ναυαγίων προσκομισθεῖσαι κατέπλεον
[1, 110]   Φοινίκων ναυτικὸν διέφθειραν τὰς πολλὰς  τῶν   νεῶν, αἱ δ' ἐλάσσους διέφυγον
[1, 50]   σκάφη μὲν οὐχ εἷλκον ἀναδούμενοι  τῶν   νεῶν ἃς καταδύσειαν, πρὸς δὲ
[1, 49]   νίκην, οἳ καταστάντες ἐμάχοντο ἡσυχαζουσῶν  τῶν   νεῶν· διέκπλοι δ' οὐκ ἦσαν,
[1, 52]   εἶχον, καὶ ἐπισκευὴν οὐκ οὖσαν  τῶν   νεῶν ἐν χωρίῳ ἐρήμῳ· τοῦ
[1, 49]   τε τοῦ πλήθους καὶ ὄχλου  τῶν   νεῶν, καὶ μᾶλλόν τι πιστεύοντες
[1, 116]   ἐπὶ Σάμου ταῖς μὲν ἑκκαίδεκα  τῶν   νεῶν οὐκ ἐχρήσαντο (ἔτυχον γὰρ
[1, 48]   αὐτοὶ οἱ Κορίνθιοι ταῖς ἄριστα  τῶν   νεῶν πλεούσαις κατὰ τοὺς Ἀθηναίους
[1, 57]   δέκα στρατηγοῦντος) ἐπιστέλλουσι τοῖς ἄρχουσι  τῶν   νεῶν Ποτειδεατῶν τε ὁμήρους λαβεῖν
[1, 99]   οἴκου ὦσι, χρήματα ἐτάξαντο ἀντὶ  τῶν   νεῶν τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν,
[1, 48]   αὐτοὶ ἐπεῖχον τρία τέλη ποιήσαντες  τῶν   νεῶν, ὧν ἦρχε τῶν> τριῶν
[1, 47]   καὶ Εὐρύβατος, ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν μιᾷ  τῶν   νήσων αᾔ καλοῦνται Σύβοτα· καὶ
[1, 8]   παρ' ἀλλήλους (οἱ γὰρ ἐκ  τῶν   νήσων κακοῦργοι ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ,
[1, 13]   Καμβύσου ναυτικῷ ἰσχύων ἄλλας τε  τῶν   νήσων ὑπηκόους ἐποιήσατο καὶ Ῥήνειαν
[1, 8]   οὗτοι γὰρ δὴ τὰς πλείστας  τῶν   νήσων ᾤκησαν. μαρτύριον δέ· Δήλου
[1, 84]   δὲ εὐψυχία, εὔβουλοι δὲ ἀμαθέστερον  τῶν   νόμων τῆς ὑπεροψίας παιδευόμενοι καὶ
[1, 18]   γὰρ Λακεδαίμων μετὰ τὴν κτίσιν  τῶν   νῦν ἐνοικούντων αὐτὴν Δωριῶν ἐπὶ
[1, 120]   θάλασσα τῇ ἠπείρῳ δίδωσι, καὶ  τῶν   νῦν λεγομένων μὴ κακοὺς κριτὰς
[1, 28]   ποιεῖσθαι οὓς οὐ βούλονται ἑτέρους  τῶν   νῦν ὄντων μᾶλλον ὠφελίας ἕνεκα.
[1, 10]   τῶν πρὸ αὑτῆς, λειπομένην δὲ  τῶν   νῦν, τῇ Ὁμήρου αὖ ποιήσει
[1, 143]   τῷ κινδύνῳ οὐδεὶς ἂν δέξαιτο  τῶν   ξένων τήν τε αὑτοῦ φεύγειν
[1, 102]   ἐν Ἰθώμῃ πεισθέντες νεωτερίσωσι, μόνους  τῶν   ξυμμάχων ἀπέπεμψαν, τὴν μὲν ὑποψίαν
[1, 96]   ἡγεμονίαν τούτῳ τῷ τρόπῳ ἑκόντων  τῶν   ξυμμάχων διὰ τὸ Παυσανίου μῖσος,
[1, 82]   ἔχειν. εἰ γὰρ ἀπαράσκευοι τοῖς  τῶν   ξυμμάχων ἐγκλήμασιν ἐπειχθέντες τεμοῦμεν αὐτήν,
[1, 90]   τεῖχος ἔχοντα, τὸ δὲ πλέον  τῶν   ξυμμάχων ἐξοτρυνόντων καὶ φοβουμένων τοῦ
[1, 110]   τὴν μεγάλην στρατείαν Ἀθηναίων καὶ  τῶν   ξυμμάχων ἐς Αἴγυπτον οὕτως ἐτελεύτησεν.
[1, 104]   ναυσὶ διακοσίαις αὑτῶν τε καὶ  τῶν   ξυμμάχων) ἦλθον ἀπολιπόντες τὴν Κύπρον,
[1, 97]   ~ἡγούμενοι δὲ αὐτονόμων τὸ πρῶτον  τῶν   ξυμμάχων καὶ ἀπὸ κοινῶν ξυνόδων
[1, 75]   τοῦ βαρβάρου, ἡμῖν δὲ προσελθόντων  τῶν   ξυμμάχων καὶ αὐτῶν δεηθέντων ἡγεμόνας
[1, 112]   ναυσὶ διακοσίαις αὑτῶν τε καὶ  τῶν   ξυμμάχων Κίμωνος στρατηγοῦντος. καὶ ἑξήκοντα
[1, 83]   πρῶτον αὐτήν, καὶ μὴ τοῖς  τῶν   ξυμμάχων λόγοις πρότερον ἐπαιρώμεθα, οἵπερ
[1, 107]   πεντακοσίοις καὶ χιλίοις ὁπλίταις καὶ  τῶν   ξυμμάχων μυρίοις, καὶ τοὺς Φωκέας
[1, 105]   τὴν Μεγαρίδα κατέβησαν Κορίνθιοι μετὰ  τῶν   ξυμμάχων, νομίζοντες ἀδυνάτους ἔσεσθαι Ἀθηναίους
[1, 143]   μαχούμεθα καὶ ἢν σφαλῶμεν, τὰ  τῶν   ξυμμάχων, ὅθεν ἰσχύομεν, προσαπόλλυται· οὐ
[1, 62]   τοὺς μὲν Μακεδόνας ἱππέας καὶ  τῶν   ξυμμάχων ὀλίγους ἐπὶ Ὀλύνθου ἀποπέμπουσιν,
[1, 63]   ἀπέθανον δὲ Ποτειδεατῶν μὲν καὶ  τῶν   ξυμμάχων ὀλίγῳ ἐλάσσους τριακοσίων, Ἀθηναίων
[1, 88]   καὶ πολεμητέα εἶναι οὐ τοσοῦτον  τῶν   ξυμμάχων πεισθέντες τοῖς λόγοις ὅσον
[1, 61]   μὲν ὁπλίταις ἑαυτῶν, χωρὶς δὲ  τῶν   ξυμμάχων πολλοῖς, ἱππεῦσι δὲ ἑξακοσίοις
[1, 18]   Λακεδαιμόνιοι καὶ Ἀθηναῖοι ἐπολέμησαν μετὰ  τῶν   ξυμμάχων πρὸς ἀλλήλους· καὶ τῶν
[1, 100]   πεζομαχία καὶ ναυμαχία Ἀθηναίων καὶ  τῶν   ξυμμάχων πρὸς Μήδους, καὶ ἐνίκων
[1, 67]   σπονδάς. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι προσπαρακαλέσαντες  τῶν   ξυμμάχων τε καὶ εἴ τίς
[1, 100]   πέμψαντες μυρίους οἰκήτορας αὑτῶν καὶ  τῶν   ξυμμάχων ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[1, 18]   κινδύνου ἐπικρεμασθέντος οἵ τε Λακεδαιμόνιοι  τῶν   ξυμπολεμησάντων Ἑλλήνων ἡγήσαντο δυνάμει προύχοντες,
[1, 20]   παραχρῆμα Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων ἐκ  τῶν   ξυνειδότων σφίσιν Ἱππίᾳ μεμηνῦσθαι τοῦ
[1, 103]   ἣν ἔτυχον ᾑρηκότες νεωστὶ Λοκρῶν  τῶν   Ὀζολῶν ἐχόντων. προσεχώρησαν δὲ καὶ
[1, 2]   ἀρίστη αἰεὶ τὰς μεταβολὰς  τῶν   οἰκητόρων εἶχεν, τε νῦν
[1, 143]   γίγνεσθαι. ~Εἴ τε καὶ κινήσαντες  τῶν   Ὀλυμπίασιν Δελφοῖς χρημάτων μισθῷ
[1, 141]   μεγίστη καὶ ἐλαχίστη δικαίωσις ἀπὸ  τῶν   ὁμοίων πρὸ δίκης τοῖς πέλας
[1, 8]   ἐφάνησαν, γνωσθέντες τῇ τε σκευῇ  τῶν   ὅπλων ξυντεθαμμένῃ καὶ τῷ τρόπῳ
[1, 111]   ὅσα μὴ προϊόντες πολὺ ἐκ  τῶν   ὅπλων (οἱ γὰρ ἱππῆς τῶν
[1, 108]   τὸ τεῖχος περιεῖλον καὶ Λοκρῶν  τῶν   Ὀπουντίων ἑκατὸν ἄνδρας ὁμήρους τοὺς
[1, 71]   ἄδικον οὐδὲν οὔτε πρὸς θεῶν  τῶν   ὁρκίων οὔτε πρὸς ἀνθρώπων τῶν
[1, 3]   ἐπωνυμίαν παρέχεσθαι, Ἕλληνος δὲ καὶ  τῶν   παίδων αὐτοῦ ἐν τῇ Φθιώτιδι
[1, 126]   Κύλων ἦν Ἀθηναῖος ἀνὴρ Ὀλυμπιονίκης  τῶν   πάλαι εὐγενής τε καὶ δυνατός,
[1, 3]   ~Δηλοῖ δέ μοι καὶ τόδε  τῶν   παλαιῶν ἀσθένειαν οὐχ ἥκιστα· πρὸ
[1, 101]   δὲ τῶν Εἱλώτων ἐγένοντο οἱ  τῶν   παλαιῶν Μεσσηνίων τότε δουλωθέντων ἀπόγονοι·
[1, 79]   ἐβουλεύοντο κατὰ σφᾶς αὐτοὺς περὶ  τῶν   παρόντων. καὶ τῶν μὲν πλεόνων
[1, 122]   διὰ δειλίαν ἀνέχεσθαι καὶ  τῶν   πατέρων χείρους φαίνεσθαι, οἳ τὴν
[1, 20]   Ἱππίας μὲν πρεσβύτατος ὢν ἦρχε  τῶν   Πεισιστράτου υἱέων, Ἵππαρχος δὲ καὶ
[1, 84]   νομίζειν δὲ τάς τε διανοίας  τῶν   πέλας παραπλησίους εἶναι καὶ τὰς
[1, 109]   ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσβαλεῖν πεισθέντων  τῶν   Πελοποννησίων ἀπ' Αἰγύπτου ἀπαγάγοι Ἀθηναίους.
[1, 1]   ~Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνέγραψε τὸν πόλεμον  τῶν   Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν
[1, 10]   κλέος αὐτῶν εἶναι (καίτοι Πελοποννήσου  τῶν   πέντε τὰς δύο μοίρας νέμονται,
[1, 135]   τὸν Θεμιστοκλέα, ὡς ηὕρισκον ἐκ  τῶν   περὶ Παυσανίαν ἐλέγχων, ἠξίουν τε
[1, 74]   οἰκεῖα διαφθείραντες μηδ' ὣς τὸ  τῶν   περιλοίπων ξυμμάχων κοινὸν προλιπεῖν μηδὲ
[1, 9]   οὐκ ἂν οὖν νήσων ἔξω  τῶν   περιοικίδων (αὗται δὲ οὐκ ἂν
[1, 101]   καὶ οἱ Εἵλωτες αὐτοῖς καὶ  τῶν   περιοίκων Θουριᾶταί τε καὶ Αἰθαιῆς
[1, 9]   τὴν βασιλείαν Ἀτρέα παραλαβεῖν, καὶ  τῶν   Περσειδῶν τοὺς Πελοπίδας μείζους καταστῆναι.
[1, 89]   αἷς αὐτοὶ ἐσκήνωσαν οἱ δυνατοὶ  τῶν   Περσῶν. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ αἰσθόμενοι τὸ
[1, 4]   ἦρξέ τε καὶ οἰκιστὴς πρῶτος  τῶν   πλείστων ἐγένετο, Κᾶρας ἐξελάσας καὶ
[1, 50]   νεκροὺς τοὺς σφετέρους ἐτράποντο, καὶ  τῶν   πλείστων ἐκράτησαν ὥστε προσκομίσαι πρὸς
[1, 115]   τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν καὶ ἐκράτησαν  τῶν   πλείστων, ἔπειτα τοὺς ὁμήρους ἐκκλέψαντες
[1, 5]   τοῦτο δρᾶν, καὶ οἱ παλαιοὶ  τῶν   ποιητῶν τὰς πύστεις τῶν καταπλεόντων
[1, 93]   καὶ τῷ πάχει ἀφιστάναι τὰς  τῶν   πολεμίων ἐπιβουλάς, ἀνθρώπων τε ἐνόμιζεν
[1, 84]   ἀχρεῖα ξυνετοὶ ἄγαν ὄντες τὰς  τῶν   πολεμίων παρασκευὰς λόγῳ καλῶς μεμφόμενοι
[1, 73]   ἡμῶν παρήλθομεν οὐ τοῖς ἐγκλήμασι  τῶν   πόλεων ἀντεροῦντες (οὐ γὰρ παρὰ
[1, 74]   μὲν γὰρ ἀπό τε οἰκουμένων  τῶν   πόλεων καὶ ἐπὶ τῷ τὸ
[1, 10]   ἀπιστεῖν εἰκός, οὐδὲ τὰς ὄψεις  τῶν   πόλεων μᾶλλον σκοπεῖν τὰς
[1, 61]   τοῖς Ἀθηναίοις εὐθὺς ἀγγελία  τῶν   πόλεων ὅτι ἀφεστᾶσι, καὶ πέμπουσιν,
[1, 57]   Ἀθηναῖοι αἰσθόμενοι καὶ βουλόμενοι προκαταλαμβάνειν  τῶν   πόλεων τὰς ἀποστάσεις (ἔτυχον γὰρ
[1, 19]   θεραπεύοντες, Ἀθηναῖοι δὲ ναῦς τε  τῶν   πόλεων τῷ χρόνῳ παραλαβόντες πλὴν
[1, 96]   ἔταξαν ἅς τε ἔδει παρέχειν  τῶν   πόλεων χρήματα πρὸς τὸν βάρβαρον
[1, 107]   καὶ Ἐρινεόν, καὶ ἑλόντων ἓν  τῶν   πολισμάτων τούτων, οἱ Λακεδαιμόνιοι Νικομήδους
[1, 126]   διαγιγνώσκωσιν· τότε δὲ τὰ πολλὰ  τῶν   πολιτικῶν οἱ ἐννέα ἄρχοντες ἔπρασσον.
[1, 123]   ἐπιταλαιπωρεῖν (πάτριον γὰρ ὑμῖν ἐκ  τῶν   πόνων τὰς ἀρετὰς κτᾶσθαι) καὶ
[1, 6]   τῆς Ἑλλάδος ἔτι οὕτω νεμόμενα  τῶν   ποτὲ καὶ ἐς πάντας ὁμοίων
[1, 16]   καὶ Ἴωσι προχωρησάντων ἐπὶ μέγα  τῶν   πραγμάτων Κῦρος καὶ Περσικὴ
[1, 140]   μεταποιεῖσθαι. ἐνδέχεται γὰρ τὰς ξυμφορὰς  τῶν   πραγμάτων οὐχ ἧσσον ἀμαθῶς χωρῆσαι
[1, 22]   οὕτως εἴρηται. τὰ δ' ἔργα  τῶν   πραχθέντων ἐν τῷ πολέμῳ οὐκ
[1, 119]   εἰ χρὴ πολεμεῖν. καὶ ἐλθόντων  τῶν   πρέσβεων ἀπὸ τῆς ξυμμαχίας καὶ
[1, 11]   αὐτά γε δὴ ταῦτα, ὀνομαστότατα  τῶν   πρὶν γενόμενα, δηλοῦται τοῖς ἔργοις
[1, 50]   Ἕλληνας νεῶν πλήθει μεγίστη δὴ  τῶν   πρὸ αὑτῆς γεγένηται. ἐπειδὴ δὲ
[1, 10]   στρατείαν ἐκείνην μεγίστην μὲν γενέσθαι  τῶν   πρὸ αὑτῆς, λειπομένην δὲ τῶν
[1, 132]   ἐνθύμησίν τινα ὅτι οὐδείς πω  τῶν   πρὸ ἑαυτοῦ ἀγγέλων πάλιν ἀφίκετο,
[1, 20]   οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰς ἀκοὰς  τῶν   προγεγενημένων, καὶ ἢν ἐπιχώρια σφίσιν
[1, 1]   μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ ἀξιολογώτατον  τῶν   προγεγενημένων, τεκμαιρόμενος ὅτι ἀκμάζοντές τε
[1, 104]   Ψαμμητίχου, Λίβυς, βασιλεὺς Λιβύων  τῶν   πρὸς Αἰγύπτῳ, ὁρμώμενος ἐκ Μαρείας
[1, 122]   τε ἀπόστασις, μάλιστα παραίρεσις οὖσα  τῶν   προσόδων αἷς ἰσχύουσι, καὶ ἐπιτειχισμὸς
[1, 13]   τυραννίδες ἐν ταῖς πόλεσι καθίσταντο,  τῶν   προσόδων μειζόνων γιγνομένων (πρότερον δὲ
[1, 24]   ὡς λέγεται, ἀπὸ πολέμου τινὸς  τῶν   προσοίκων βαρβάρων ἐφθάρησαν καὶ τῆς
[1, 136]   τὴν καταντικρύ. καὶ διωκόμενος ὑπὸ  τῶν   προστεταγμένων κατὰ πύστιν χωροίη,
[1, 9]   τὰ σαφέστατα Πελοποννησίων μνήμῃ παρὰ  τῶν   πρότερον δεδεγμένοι Πέλοπά τε πρῶτον
[1, 115]   πολέμῳ παρ' Ἀθηναίους ἐλθόντες κατεβόων  τῶν   Σαμίων. ξυνεπελάβοντο δὲ καὶ ἐξ
[1, 115]   δημοκρατίαν κατέστησαν, καὶ ὁμήρους ἔλαβον  τῶν   Σαμίων πεντήκοντα μὲν παῖδας, ἴσους
[1, 126]   καθεζομένους δέ τινας καὶ ἐπὶ  τῶν   σεμνῶν θεῶν τοῖς βωμοῖς ἐν
[1, 99]   διὰ γὰρ τὴν ἀπόκνησιν ταύτην  τῶν   στρατειῶν οἱ πλείους αὐτῶν, ἵνα
[1, 54]   οἱ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἀντεπέπλεον ἐκ  τῶν   Συβότων, διὰ ταῦτα τροπαῖον ἔστησαν.
[1, 143]   οἰκιῶν καὶ γῆς ποιεῖσθαι, ἀλλὰ  τῶν   σωμάτων· οὐ γὰρ τάδε τοὺς
[1, 22]   ἀτερπέστερον φανεῖται· ὅσοι δὲ βουλήσονται  τῶν   τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν
[1, 70]   γνώμης μηδὲ τοῖς βεβαίοις πιστεῦσαι  τῶν   τε δεινῶν μηδέποτε οἴεσθαι ἀπολυθήσεσθαι.
[1, 13]   τὰ πλείω κατὰ θάλασσαν,  τῶν   τε ἐντὸς Πελοποννήσου καὶ τῶν
[1, 133]   διπλῆν διαφράγματι καλύβην, ἐς ἣν  τῶν   {τε} ἐφόρων ἐντός τινας ἔκρυψε,
[1, 5]   καὶ δόξης μᾶλλον· δηλοῦσι δὲ  τῶν   τε ἠπειρωτῶν τινὲς ἔτι καὶ
[1, 79]   οἱ Ἀθηναῖοι εἶπον. ἐπειδὴ δὲ  τῶν   τε ξυμμάχων ἤκουσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι
[1, 84]   καὶ ξυμφοραῖς ἧσσον ἑτέρων εἴκομεν·  τῶν   τε ξὺν ἐπαίνῳ ἐξοτρυνόντων ἡμᾶς
[1, 138]   ἐς αὐτὴν οὐδὲν οὔτ' ἐπιμαθών,  τῶν   τε παραχρῆμα δι' ἐλαχίστης βουλῆς
[1, 57]   λαβεῖν καὶ τὸ τεῖχος καθελεῖν,  τῶν   τε πλησίον πόλεων φυλακὴν ἔχειν
[1, 8]   τῶν θηκῶν ἀναιρεθεισῶν ὅσαι ἦσαν  τῶν   τεθνεώτων ἐν τῇ νήσῳ, ὑπὲρ
[1, 126]   τούς τε ζῶντας ἐλαύνοντες καὶ  τῶν   τεθνεώτων τὰ ὀστᾶ ἀνελόντες ἐξέβαλον·
[1, 139]   τῶν ἀφισταμένων. τέλος δὲ ἀφικομένων  τῶν   τελευταίων πρέσβεων ἐκ Λακεδαίμονος, Ῥαμφίου
[1, 9]   ἐστράτευσαν. ~Ἀγαμέμνων τέ μοι δοκεῖ  τῶν   τότε δυνάμει προύχων καὶ οὐ
[1, 138]   δὲ οἶνον (ἐδόκει γὰρ πολυοινότατον  τῶν   τότε εἶναι) Μυοῦντα δὲ ὄψον.
[1, 10]   μικρὸν ἦν, εἴ τι  τῶν   τότε πόλισμα νῦν μὴ ἀξιόχρεων
[1, 87]   τῷ τετάρτῳ καὶ δεκάτῳ ἔτει  τῶν   τριακοντουτίδων σπονδῶν προκεχωρηκυιῶν, αἳ ἐγένοντο
[1, 48]   ποιήσαντες τῶν νεῶν, ὧν ἦρχε  τῶν>   τριῶν στρατηγῶν ἑκάστου εἷς. οὕτω
[1, 3]   πολλῷ γὰρ ὕστερον ἔτι καὶ  τῶν   Τρωικῶν γενόμενος οὐδαμοῦ τοὺς ξύμπαντας
[1, 3]   ξύμπαντες ὕστερον κληθέντες οὐδὲν πρὸ  τῶν   Τρωικῶν δι' ἀσθένειαν καὶ ἀμειξίαν
[1, 12]   χωρία. πάντα δὲ ταῦτα ὕστερον  τῶν   Τρωικῶν ἐκτίσθη. ~Δυνατωτέρας δὲ γιγνομένης
[1, 3]   ἀσθένειαν οὐχ ἥκιστα· πρὸ γὰρ  τῶν   Τρωικῶν οὐδὲν φαίνεται πρότερον κοινῇ
[1, 14]   ταῦτα πολλαῖς γενεαῖς ὕστερα γενόμενα  τῶν   Τρωικῶν τριήρεσι μὲν ὀλίγαις χρώμενα,
[1, 18]   πόλεσι καθίστασαν) μετὰ δὲ τὴν  τῶν   τυράννων κατάλυσιν ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[1, 40]   δεχόμενοι τιμωρήσετε, φανεῖται καὶ  τῶν   ὑμετέρων οὐκ ἐλάσσω ἡμῖν πρόσεισι,
[1, 35]   Ἑλλάδος καὶ οὐχ ἥκιστα ἀπὸ  τῶν   ὑμετέρων ὑπηκόων, ἡμᾶς δὲ ἀπὸ
[1, 70]   αἰῶνος μοχθοῦσι, καὶ ἀπολαύουσιν ἐλάχιστα  τῶν   ὑπαρχόντων διὰ τὸ αἰεὶ κτᾶσθαι
[1, 113]   ἐγγενομένου μετὰ ταῦτα Ἀθηναῖοι, Βοιωτῶν  τῶν   φευγόντων ἐχόντων Ὀρχομενὸν καὶ Ξαιρώνειαν
[1, 137]   ὕστερον ἔκ τε Ἀθηνῶν παρὰ  τῶν   φίλων καὶ ἐξ Ἄργους
[1, 116]   μὲν ἐπὶ Καρίας ἐς προσκοπὴν  τῶν   Φοινισσῶν νεῶν οἰχόμεναι, αἱ δὲ
[1, 99]   τῶν ἀποστάσεων καὶ μέγισται αἱ  τῶν   φόρων καὶ νεῶν ἔκδειαι καὶ
[1, 26]   οἱ Κερκυραῖοι τεσσαράκοντα ναυσὶ μετὰ  τῶν   φυγάδων ὡς κατάξοντες, καὶ τοὺς
[1, 96]   τὸν φόρον· οὕτω γὰρ ὠνομάσθη  τῶν   χρημάτων φορά. ἦν δ'
[1, 109]   μὲν Μεγάβαζος καὶ τὰ λοιπὰ  τῶν   χρημάτων πάλιν ἐς τὴν Ἀσίαν
[1, 8]   ἄνθρωποι μᾶλλον ἤδη τὴν κτῆσιν  τῶν   χρημάτων ποιούμενοι βεβαιότερον ᾤκουν, καί
[1, 142]   ἁθρόον φθειρόμενον. ~Μέγιστον δέ, τῇ  τῶν   χρημάτων σπάνει κωλύσονται, ὅταν σχολῇ
[1, 13]   δὲ γιγνομένης τῆς Ἑλλάδος καὶ  τῶν   χρημάτων τὴν κτῆσιν ἔτι μᾶλλον
[1, 120]   ἀμύνωσι, χαλεπωτέραν ἕξουσι τὴν κατακομιδὴν  τῶν   ὡραίων καὶ πάλιν ἀντίληψιν ὧν
[1, 74]   ἐτιμήσατε μάλιστα δὴ ἄνδρα ξένον  τῶν   ὡς ὑμᾶς ἐλθόντων· προθυμίαν δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/09/2005