Livre, Chap. |
[1, 33] |
ἢ
σφᾶς
αὐτοὺς
βεβαιώσασθαι.
ἡμέτερον
|
δέ |
γ'
αὖ
ἔργον
προτερῆσαι,
τῶν |
[1, 8] |
πλείστας
τῶν
νήσων
ᾤκησαν.
μαρτύριον
|
δέ· |
Δήλου
γὰρ
καθαιρομένης
ὑπὸ
Ἀθηναίων |
[1, 143] |
τὸ
τῆς
θαλάσσης
κράτος.
σκέψασθε
|
δέ· |
εἰ
γὰρ
ἦμεν
νησιῶται,
τίνες |
[1, 42] |
δίκαια
μὲν
τάδε
λέγεσθαι,
ξύμφορα
|
δέ, |
εἰ
πολεμήσει,
ἄλλα
εἶναι.
τό |
[1, 30] |
Κορινθίους
δὲ
δήσαντες
εἶχον.
ὕστερον
|
δέ, |
ἐπειδὴ
οἱ
Κορίνθιοι
καὶ
οἱ |
[1, 49] |
δεξιὸν
τῶν
Κερκυραίων
εἶχον.
~ξυμμείξαντες
|
δέ, |
ἐπειδὴ
τὰ
σημεῖα
ἑκατέροις
ἤρθη, |
[1, 104] |
ἄρχων
γενόμενος
Ἀθηναίους
ἐπηγάγετο.
οἱ
|
δέ |
(ἔτυχον
γὰρ
ἐς
Κύπρον
στρατευόμενοι |
[1, 87] |
τὴν
ἐκκλησίαν
τῶν
Λακεδαιμονίων.
ὁ
|
δέ |
(κρίνουσι
γὰρ
βοῇ
καὶ
οὐ |
[1, 3] |
τῆς
Ἀττικῆς
ἀποικίας
ἐξέπεμψαν.
~Δηλοῖ
|
δέ |
μοι
καὶ
τόδε
τῶν
παλαιῶν |
[1, 3] |
κοινῇ
ἐργασαμένη
ἡ
Ἑλλάς·
δοκεῖ
|
δέ |
μοι,
οὐδὲ
τοὔνομα
τοῦτο
ξύμπασά |
[1, 99] |
δαπάνης
ἣν
ἐκεῖνοι
ξυμφέροιεν,
αὐτοὶ
|
δέ, |
ὁπότε
ἀποσταῖεν,
ἀπαράσκευοι
καὶ
ἄπειροι |
[1, 82] |
ἢ
χρημάτων
δύναμιν
προσληψόμεθα
(ἀνεπίφθονον
|
δέ, |
ὅσοι
ὥσπερ
καὶ
ἡμεῖς
ὑπ' |
[1, 120] |
ὡς
μὴ
προσηκόντων
εἶναι,
προσδέχεσθαι
|
δέ |
ποτε,
εἰ
τὰ
κάτω
πρόοιντο, |
[1, 37] |
ἂν
λάθωσι
πλέον
ἔχωσιν,
ἢν
|
δέ |
πού
τι
προσλάβωσιν
ἀναισχυντῶσιν·
καίτοι |
[1, 125] |
ἐνιαυτὸς
μὲν
οὐ
διετρίβη,
ἔλασσον
|
δέ, |
πρὶν
ἐσβαλεῖν
ἐς
τὴν
Ἀττικὴν |
[1, 99] |
ταλαιπωρεῖν
προσάγοντες
τὰς
ἀνάγκας.
ἦσαν
|
δέ |
πως
καὶ
ἄλλως
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[1, 142] |
τὸ
κοινὸν
ἁθρόον
φθειρόμενον.
~Μέγιστον
|
δέ, |
τῇ
τῶν
χρημάτων
σπάνει
κωλύσονται, |
[1, 28] |
οὐ
μετὸν
αὐτοῖς
Ἐπιδάμνου.
εἰ
|
δέ |
τι
ἀντιποιοῦνται,
δίκας
ἤθελον
δοῦναι |
[1, 91] |
εἶναι
σῴζειν
τοὺς
ἐνοικοῦντας,
εἰ
|
δέ |
τι
βούλονται
Λακεδαιμόνιοι
ἢ
οἱ |
[1, 20] |
Θεσσαλὸς
ἀδελφοὶ
ἦσαν
αὐτοῦ,
ὑποτοπήσαντες
|
δέ |
τι
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
καὶ |
[1, 107] |
ὅτῳ
τρόπῳ
ἀσφαλέστατα
διαπορεύσονται.
τὸ
|
δέ |
τι
καὶ
ἄνδρες
τῶν
Ἀθηναίων |
[1, 5] |
αἰσχύνην
τούτου
τοῦ
ἔργου,
φέροντος
|
δέ |
τι
καὶ
δόξης
μᾶλλον·
δηλοῦσι |
[1, 118] |
πολέμους,
ἢν
μὴ
ἀναγκάζωνται,
τὸ
|
δέ |
τι
καὶ
πολέμοις
οἰκείοις
ἐξειργόμενοι, |
[1, 103] |
τοῦ
λαβόντος
εἶναι
δοῦλον.
ἦν
|
δέ |
τι
καὶ
χρηστήριον
τοῖς
Λακεδαιμονίοις |
[1, 126] |
κακὸν
ποιήσουσιν,
ἀπαγαγόντες
ἀπέκτειναν·
καθεζομένους
|
δέ |
τινας
καὶ
ἐπὶ
τῶν
σεμνῶν |
[1, 138] |
δὲ
τελευτᾷ
τὸν
βίον·
λέγουσι
|
δέ |
τινες
καὶ
ἑκούσιον
φαρμάκῳ
ἀποθανεῖν |
[1, 141] |
ἑαυτοῦ
ἀμέλειαν
οἴεται
βλάψειν,
μέλειν
|
δέ |
τινι
καὶ
ἄλλῳ
ὑπὲρ
ἑαυτοῦ |
[1, 90] |
ἔφη
τοὺς
ξυμπρέσβεις
ἀναμένειν,
ἀσχολίας
|
δέ |
τινος
οὔσης
αὐτοὺς
ὑπολειφθῆναι,
προσδέχεσθαι |
[1, 103] |
καὶ
μηδέποτε
ἐπιβήσονται
αὐτῆς·
ἢν
|
δέ |
τις
ἁλίσκηται,
τοῦ
λαβόντος
εἶναι |
[1, 27] |
ὁμοίᾳ
τὸν
βουλόμενον
ἰέναι·
εἰ
|
δέ |
τις
τὸ
παραυτίκα
μὲν
μὴ |
[1, 11] |
δὲ
ἀφικόμενοι
μάχῃ
ἐκράτησαν
(δῆλον
|
δέ· |
τὸ
γὰρ
ἔρυμα
τῷ
στρατοπέδῳ |
[1, 102] |
καὶ
τὸ
μέταλλον
ἀφέντες.
~Λακεδαιμόνιοι
|
δέ, |
ὡς
αὐτοῖς
πρὸς
τοὺς
ἐν |
[1, 138] |
περὶ
ὧν
ἥκω
δηλῶσαι.
~βασιλεὺς
|
δέ, |
ὡς
λέγεται,
ἐθαύμασέ
τε
αὐτοῦ |
[1, 35] |
τοῦ
προφανοῦς
δεξαμένους
βοηθεῖν.
πολλὰ
|
δέ, |
ὥσπερ
ἐν
ἀρχῇ
ὑπείπομεν,
τὰ |