HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἔθνη 2
ἔθνος 1
ἔθος 1
εἰ 83
εἴ 21
Εἴ 1
εἴα 1

Fréquences [« »]
82 Ἀθηναῖοι
78 αὐτῶν
81 κατὰ
83 εἰ
86 ἐκ
87 αὐτοῖς
89 ὁ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

εἰ

Livre, Chap.

[1, 69]   ἐπὶ φανεροῖς. χρῆν γὰρ οὐκ εἰ ἀδικούμεθα ἔτι σκοπεῖν, ἀλλὰ καθ'

[1, 77]   τοῦ ἐνδεοῦς χαλεπώτερον φέρουσιν ἢ εἰ ἀπὸ πρώτης ἀποθέμενοι τὸν νόμον

[1, 27]   τῶν Μεγαρέων ναυσὶ σφᾶς ξυμπροπέμψαι, εἰ ἄρα κωλύοιντο ὑπὸ Κερκυραίων πλεῖν·

[1, 123]   καὶ μὴ μεταβάλλειν τὸ ἔθος, εἰ ἄρα πλούτῳ τε νῦν καὶ

[1, 76]   οὐδ' ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου, εἰ ἀρχήν τε διδομένην ἐδεξάμεθα καὶ

[1, 90]   Ἀθηναίους, ὡς δὲ τοῦ βαρβάρου, εἰ αὖθις ἐπέλθοι, οὐκ ἂν ἔχοντος

[1, 107]   αὐτούς, διὰ τοῦ Κρισαίου κόλπου εἰ βούλοιντο περαιοῦσθαι, Ἀθηναῖοι ναυσὶ περιπλεύσαντες

[1, 82]   ἀπόνοιαν καταστήσαντας αὐτοὺς ἀληπτοτέρους ἔχειν. εἰ γὰρ ἀπαράσκευοι τοῖς τῶν ξυμμάχων

[1, 40]   δικαίως αὐτοὺς δέχοισθε μαθεῖν χρή. εἰ γὰρ εἴρηται ἐν ταῖς σπονδαῖς

[1, 44]   αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν (εἰ γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευον σφίσιν

[1, 143]   τῆς θαλάσσης κράτος. σκέψασθε δέ· εἰ γὰρ ἦμεν νησιῶται, τίνες ἂν

[1, 40]   προσήκοντας ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν. εἰ γὰρ τοὺς κακόν τι δρῶντας

[1, 124]   μὲν ἤδη βλάπτεσθαι, τοὺς δ' εἰ γνωσθησόμεθα ξυνελθόντες μέν, ἀμύνεσθαι δὲ

[1, 121]   ναυμαχίας κατὰ τὸ εἰκὸς ἁλίσκονται· εἰ δ' ἀντίσχοιεν, μελετήσομεν καὶ ἡμεῖς

[1, 81]   ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται. εἰ δ' αὖ τοὺς ξυμμάχους ἀφιστάναι

[1, 53]   τιμωρουμένοις ἐμποδὼν ἵστασθε ὅπλα ἀνταιρόμενοι. εἰ δ' ὑμῖν γνώμη ἐστὶ κωλύειν

[1, 126]   ἑαυτῷ τι προσήκειν Ὀλύμπια νενικηκότι. εἰ δὲ ἐν τῇ Ἀττικῇ ἢ

[1, 53]   ποι βούλεσθε πλεῖν, οὐ κωλύομεν· εἰ δὲ ἐπὶ Κέρκυραν πλευσεῖσθε ἢ

[1, 80]   ταῖς ναυσίν; ἀλλ' ἥσσους ἐσμέν· εἰ δὲ μελετήσομεν καὶ ἀντιπαρασκευασόμεθα, χρόνος

[1, 78]   δίκῃ λύεσθαι κατὰ τὴν ξυνθήκην. εἰ δὲ μή, θεοὺς τοὺς ὁρκίους

[1, 28]   πόλεμον δὲ οὐκ εἴων ποιεῖν· εἰ δὲ μή, καὶ αὐτοὶ ἀναγκασθήσεσθαι

[1, 35]   μηδένα ἄλλον ἐᾶν κεκτῆσθαι ναῦς, εἰ δὲ μή, ὅστις ἐχυρώτατος, τοῦτον

[1, 32]   μὲν ὡς καὶ ξύμφορα δέονται, εἰ δὲ μή, ὅτι γε οὐκ

[1, 131]   εἶπον τοῦ κήρυκος μὴ λείπεσθαι, εἰ δὲ μή, πόλεμον αὐτῷ Σπαρτιάτας

[1, 40]   μάλιστα μὲν ἐκποδὼν στῆναι ἀμφοτέροις, εἰ δὲ μή, τοὐναντίον ἐπὶ τούτους

[1, 26]   καὶ τοὺς ξένους ἀπαθεῖς ἀπιέναι· εἰ δὲ μή, ὡς πολεμίοις χρήσεσθαι.

[1, 74]   τὸ μέρος καὶ ἡμᾶς αὐτούς. εἰ δὲ προσεχωρήσαμεν πρότερον τῷ Μήδῳ

[1, 28]   ὡς οὐ μετὸν αὐτοῖς Ἐπιδάμνου. εἰ δέ τι ἀντιποιοῦνται, δίκας ἤθελον

[1, 91]   ἱκανὴ εἶναι σῴζειν τοὺς ἐνοικοῦντας, εἰ δέ τι βούλονται Λακεδαιμόνιοι ἢ

[1, 27]   καὶ ὁμοίᾳ τὸν βουλόμενον ἰέναι· εἰ δέ τις τὸ παραυτίκα μὲν

[1, 32]   καὶ τὴν χάριν βέβαιον ἕξουσιν· εἰ δὲ τούτων μηδὲν σαφὲς καταστήσουσι,

[1, 81]   ἔτι καλόν, ἄλλως τε καὶ εἰ δόξομεν ἄρξαι μᾶλλον τῆς διαφορᾶς.

[1, 35]   ἡ ἀλλοτρίωσις, ἀλλὰ μάλιστα μέν, εἰ δύνασθε, μηδένα ἄλλον ἐᾶν κεκτῆσθαι

[1, 136]   σῴζεσθαι ἐναντιωθῆναι, ἐκεῖνον δ' ἄν, εἰ ἐκδοίη αὐτόν (εἰπὼν ὑφ' ὧν

[1, 32]   καὶ ἅμα μέγας ὁ κίνδυνος εἰ ἐσόμεθα ὑπ' αὐτοῖς, ἀνάγκη καὶ

[1, 10]   ὁ λόγος κατέχει. Λακεδαιμονίων γὰρ εἰ ἡ πόλις ἐρημωθείη, λειφθείη δὲ

[1, 11]   ὑπολειπομένοις ἀντίπαλοι ὄντες. περιουσίαν δὲ εἰ ἦλθον ἔχοντες τροφῆς καὶ ὄντες

[1, 33]   ἢ τίς τοῖς πολεμίοις λυπηροτέρα, εἰ ἣν ὑμεῖς ἂν πρὸ πολλῶν

[1, 37]   πού τι προσλάβωσιν ἀναισχυντῶσιν· καίτοι εἰ ἦσαν ἄνδρες, ὥσπερ φασίν, ἀγαθοί,

[1, 120]   τὸ τερπνὸν δι' ὅπερ ὀκνεῖ, εἰ ἡσυχάζοι, ὅ τε ἐν πολέμῳ

[1, 40]   ἀντὶ ἐνσπόνδων πολέμιοι· ἀνάγκη γάρ, εἰ ἴτε μετ' αὐτῶν, καὶ ἀμύνεσθαι

[1, 140]   μὴ καθέλοιμεν, ὅπερ μάλιστα προύχονται, εἰ καθαιρεθείη, μὴ ἂν γίγνεσθαι τὸν

[1, 77]   ὑπηκόοις. ὑμεῖς γ' ἂν οὖν εἰ καθελόντες ἡμᾶς ἄρξαιτε, τάχα ἂν

[1, 144]   δὲ πόλεις ὅτι αὐτονόμους ἀφήσομεν, εἰ καὶ αὐτονόμους ἔχοντες ἐσπεισάμεθα, καὶ

[1, 122]   ἀπόνως χειρώσονται. καὶ τὴν ἧσσαν, εἰ καὶ δεινόν τῳ ἀκοῦσαι, ἴστω

[1, 73]   Μηδικὰ καὶ ὅσα αὐτοὶ ξύνιστε, εἰ καὶ δι' ὄχλου μᾶλλον ἔσται

[1, 38]   τι ἀδικούμενοι. καλὸν δ' ἦν, εἰ καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι

[1, 128]   δορὶ ἑλών, καὶ γνώμην ποιοῦμαι, εἰ καὶ σοὶ δοκεῖ, θυγατέρα τε

[1, 5]   τῶν καταπλεόντων πανταχοῦ ὁμοίως ἐρωτῶντες εἰ λῃσταί εἰσιν, ὡς οὔτε ὧν

[1, 68]   ὑπὸ δὲ ὑμῶν ἀμελούμενοι. Καὶ εἰ μὲν ἀφανεῖς που ὄντες ἠδίκουν

[1, 122]   πταίει. Ἐνθυμώμεθα δὲ καὶ ὅτι εἰ μὲν ἡμῶν ἦσαν ἑκάστοις πρὸς

[1, 53]   τοῖσδε ξυμμάχοις οὖσι βοηθοὶ ἤλθομεν. εἰ μὲν οὖν ἄλλοσέ ποι βούλεσθε

[1, 120]   ἀνδρῶν γὰρ σωφρόνων μέν ἐστιν, εἰ μὴ ἀδικοῖντο, ἡσυχάζειν, ἀγαθῶν δὲ

[1, 81]   οὖν ἔσται ἡμῶν ὁ πόλεμος; εἰ μὴ γὰρ ἢ ναυσὶ κρατήσομεν

[1, 17]   οὐδὲν ἀπ' αὐτῶν ἔργον ἀξιόλογον, εἰ μὴ εἴ τι πρὸς περιοίκους

[1, 118]   δὲ Λακεδαιμόνιοι αἰσθόμενοι οὔτε ἐκώλυον εἰ μὴ ἐπὶ βραχύ, ἡσύχαζόν τε

[1, 122]   κατὰ πόλιν ἔτι δυνατώτεροι, ὥστε εἰ μὴ καὶ ἁθρόοι καὶ κατὰ

[1, 32]   παντὸς ἐπικουρίας δεῖσθαι, καὶ ξυγγνώμη εἰ μὴ μετὰ κακίας, δόξης δὲ

[1, 137]   καὶ δι' ἃ φεύγει, καὶ εἰ μὴ σώσει αὐτόν, ἔφη ἐρεῖν

[1, 9]   πολλαὶ εἶεν) ἠπειρώτης ὢν ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν.

[1, 52]   οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, βουλόμενοι εἰδέναι εἰ ναυμαχήσουσιν. οἱ δὲ τὰς μὲν

[1, 140]   καὶ πεῖραν τῆς γνώμης. οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον

[1, 57]   Ξαλκιδεῦσι καὶ Βοττιαίοις ξυναποστῆναι, νομίζων, εἰ ξύμμαχα ταῦτα ἔχοι ὅμορα ὄντα

[1, 121]   οἴσομεν· ἢ δεινὸν ἂν εἴη εἰ οἱ μὲν ἐκείνων ξύμμαχοι ἐπὶ

[1, 128]   ταῦτα πρᾶξαι μετὰ σοῦ βουλευόμενος. εἰ οὖν τί σε τούτων ἀρέσκει,

[1, 25]   ἐς Δελφοὺς τὸν θεὸν ἐπήροντο εἰ παραδοῖεν Κορινθίοις τὴν πόλιν ὡς

[1, 36]   καὶ τὸ Κορινθίων· τούτων δὲ εἰ περιόψεσθε τὰ δύο ἐς ταὐτὸν

[1, 142]   ἐκείνοις ἡμῶν ἀντεπιτετειχισμένων· φρούριον δ' εἰ ποιήσονται, τῆς μὲν γῆς βλάπτοιεν

[1, 42]   μὲν τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ, εἰ πολεμήσει, ἄλλα εἶναι. τό τε

[1, 141]   ὑπακούειν πρίν τι βλαβῆναι, ἢ εἰ πολεμήσομεν, ὥσπερ ἔμοιγε ἄμεινον δοκεῖ

[1, 118]   ἐς Δελφοὺς ἐπηρώτων τὸν θεὸν εἰ πολεμοῦσιν ἄμεινον ἔσται· ὁ δὲ

[1, 86]   ξυμμάχους καὶ τὴν Πελοπόννησον· καίτοι εἰ πρὸς τοὺς Μήδους ἐγένοντο ἀγαθοὶ

[1, 40]   καὶ ὅστις μὴ τοῖς δεξαμένοις, εἰ σωφρονοῦσι, πόλεμον ἀντ' εἰρήνης ποιήσει·

[1, 80]   βουλεύεσθε οὐκ ἂν ἐλάχιστον γενόμενον, εἰ σωφρόνως τις αὐτὸν ἐκλογίζοιτο. πρὸς

[1, 120]   προσηκόντων εἶναι, προσδέχεσθαι δέ ποτε, εἰ τὰ κάτω πρόοιντο, κἂν μέχρι

[1, 140]   νομίσῃ περὶ βραχέος ἂν πολεμεῖν, εἰ τὸ Μεγαρέων ψήφισμα μὴ καθέλοιμεν,

[1, 38]   ἀποίκων στεργόμεθα· καὶ δῆλον ὅτι, εἰ τοῖς πλέοσιν ἀρέσκοντές ἐσμεν, τοῖσδ'

[1, 35]   ἂν ἀρέσκηται ἐλθεῖν. καὶ δεινὸν εἰ τοῖσδε μὲν ἀπό τε τῶν

[1, 76]   ὑμῖν ὠφέλιμον καταστησάμενοι ἐξηγεῖσθε· καὶ εἰ τότε ὑπομείναντες διὰ παντὸς ἀπήχθεσθε

[1, 139]   εἰρήνην εἶναι, εἴη δ' ἂν εἰ τοὺς Ἕλληνας αὐτονόμους ἀφεῖτε, ποιήσαντες

[1, 40]   τῶν ἄλλων Πελοποννησίων δίχα ἐψηφισμένων εἰ χρὴ αὐτοῖς ἀμύνειν, φανερῶς δὲ

[1, 119]   ξυμμάχους παρακαλέσαντες ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν εἰ χρὴ πολεμεῖν. καὶ ἐλθόντων τῶν

[1, 143]   οἱ ἄνδρες ταῦτα κτῶνται. καὶ εἰ ᾤμην πείσειν ὑμᾶς, αὐτοὺς ἂν

Livre, Chap.
[1, 69]	ἐπὶ φανεροῖς. χρῆν γὰρ οὐκ	εἰ	ἀδικούμεθα ἔτι σκοπεῖν, ἀλλὰ καθ'
[1, 77]	τοῦ ἐνδεοῦς χαλεπώτερον φέρουσιν ἢ	εἰ	ἀπὸ πρώτης ἀποθέμενοι τὸν νόμον
[1, 27]	τῶν Μεγαρέων ναυσὶ σφᾶς ξυμπροπέμψαι,	εἰ	ἄρα κωλύοιντο ὑπὸ Κερκυραίων πλεῖν·
[1, 123]	καὶ μὴ μεταβάλλειν τὸ ἔθος,	εἰ	ἄρα πλούτῳ τε νῦν καὶ
[1, 76]	οὐδ' ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου,	εἰ	ἀρχήν τε διδομένην ἐδεξάμεθα καὶ
[1, 90]	Ἀθηναίους, ὡς δὲ τοῦ βαρβάρου,	εἰ	αὖθις ἐπέλθοι, οὐκ ἂν ἔχοντος
[1, 107]	αὐτούς, διὰ τοῦ Κρισαίου κόλπου	εἰ	βούλοιντο περαιοῦσθαι, Ἀθηναῖοι ναυσὶ περιπλεύσαντες
[1, 82]	ἀπόνοιαν καταστήσαντας αὐτοὺς ἀληπτοτέρους ἔχειν.	εἰ	γὰρ ἀπαράσκευοι τοῖς τῶν ξυμμάχων
[1, 40]	δικαίως αὐτοὺς δέχοισθε μαθεῖν χρή.	εἰ	γὰρ εἴρηται ἐν ταῖς σπονδαῖς
[1, 44]	αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν	(εἰ	γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευον σφίσιν
[1, 143]	τῆς θαλάσσης κράτος. σκέψασθε δέ·	εἰ	γὰρ ἦμεν νησιῶται, τίνες ἂν
[1, 40]	προσήκοντας ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν.	εἰ	γὰρ τοὺς κακόν τι δρῶντας
[1, 124]	μὲν ἤδη βλάπτεσθαι, τοὺς δ'	εἰ	γνωσθησόμεθα ξυνελθόντες μέν, ἀμύνεσθαι δὲ
[1, 121]	ναυμαχίας κατὰ τὸ εἰκὸς ἁλίσκονται·	εἰ	δ' ἀντίσχοιεν, μελετήσομεν καὶ ἡμεῖς
[1, 81]	ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται.	εἰ	δ' αὖ τοὺς ξυμμάχους ἀφιστάναι
[1, 53]	τιμωρουμένοις ἐμποδὼν ἵστασθε ὅπλα ἀνταιρόμενοι.	εἰ	δ' ὑμῖν γνώμη ἐστὶ κωλύειν
[1, 126]	ἑαυτῷ τι προσήκειν Ὀλύμπια νενικηκότι.	εἰ	δὲ ἐν τῇ Ἀττικῇ ἢ
[1, 53]	ποι βούλεσθε πλεῖν, οὐ κωλύομεν·	εἰ	δὲ ἐπὶ Κέρκυραν πλευσεῖσθε ἢ
[1, 80]	ταῖς ναυσίν; ἀλλ' ἥσσους ἐσμέν·	εἰ	δὲ μελετήσομεν καὶ ἀντιπαρασκευασόμεθα, χρόνος
[1, 78]	δίκῃ λύεσθαι κατὰ τὴν ξυνθήκην.	εἰ	δὲ μή, θεοὺς τοὺς ὁρκίους
[1, 28]	πόλεμον δὲ οὐκ εἴων ποιεῖν·	εἰ	δὲ μή, καὶ αὐτοὶ ἀναγκασθήσεσθαι
[1, 35]	μηδένα ἄλλον ἐᾶν κεκτῆσθαι ναῦς,	εἰ	δὲ μή, ὅστις ἐχυρώτατος, τοῦτον
[1, 32]	μὲν ὡς καὶ ξύμφορα δέονται,	εἰ	δὲ μή, ὅτι γε οὐκ
[1, 131]	εἶπον τοῦ κήρυκος μὴ λείπεσθαι,	εἰ	δὲ μή, πόλεμον αὐτῷ Σπαρτιάτας
[1, 40]	μάλιστα μὲν ἐκποδὼν στῆναι ἀμφοτέροις,	εἰ	δὲ μή, τοὐναντίον ἐπὶ τούτους
[1, 26]	καὶ τοὺς ξένους ἀπαθεῖς ἀπιέναι·	εἰ	δὲ μή, ὡς πολεμίοις χρήσεσθαι.
[1, 74]	τὸ μέρος καὶ ἡμᾶς αὐτούς.	εἰ	δὲ προσεχωρήσαμεν πρότερον τῷ Μήδῳ
[1, 28]	ὡς οὐ μετὸν αὐτοῖς Ἐπιδάμνου.	εἰ	δέ τι ἀντιποιοῦνται, δίκας ἤθελον
[1, 91]	ἱκανὴ εἶναι σῴζειν τοὺς ἐνοικοῦντας,	εἰ	δέ τι βούλονται Λακεδαιμόνιοι ἢ
[1, 27]	καὶ ὁμοίᾳ τὸν βουλόμενον ἰέναι·	εἰ	δέ τις τὸ παραυτίκα μὲν
[1, 32]	καὶ τὴν χάριν βέβαιον ἕξουσιν·	εἰ	δὲ τούτων μηδὲν σαφὲς καταστήσουσι,
[1, 81]	ἔτι καλόν, ἄλλως τε καὶ	εἰ	δόξομεν ἄρξαι μᾶλλον τῆς διαφορᾶς.
[1, 35]	ἡ ἀλλοτρίωσις, ἀλλὰ μάλιστα μέν,	εἰ	δύνασθε, μηδένα ἄλλον ἐᾶν κεκτῆσθαι
[1, 136]	σῴζεσθαι ἐναντιωθῆναι, ἐκεῖνον δ' ἄν,	εἰ	ἐκδοίη αὐτόν (εἰπὼν ὑφ' ὧν
[1, 32]	καὶ ἅμα μέγας ὁ κίνδυνος	εἰ	ἐσόμεθα ὑπ' αὐτοῖς, ἀνάγκη καὶ
[1, 10]	ὁ λόγος κατέχει. Λακεδαιμονίων γὰρ	εἰ	ἡ πόλις ἐρημωθείη, λειφθείη δὲ
[1, 11]	ὑπολειπομένοις ἀντίπαλοι ὄντες. περιουσίαν δὲ	εἰ	ἦλθον ἔχοντες τροφῆς καὶ ὄντες
[1, 33]	ἢ τίς τοῖς πολεμίοις λυπηροτέρα,	εἰ	ἣν ὑμεῖς ἂν πρὸ πολλῶν
[1, 37]	πού τι προσλάβωσιν ἀναισχυντῶσιν· καίτοι	εἰ	ἦσαν ἄνδρες, ὥσπερ φασίν, ἀγαθοί,
[1, 120]	τὸ τερπνὸν δι' ὅπερ ὀκνεῖ,	εἰ	ἡσυχάζοι, ὅ τε ἐν πολέμῳ
[1, 40]	ἀντὶ ἐνσπόνδων πολέμιοι· ἀνάγκη γάρ,	εἰ	ἴτε μετ' αὐτῶν, καὶ ἀμύνεσθαι
[1, 140]	μὴ καθέλοιμεν, ὅπερ μάλιστα προύχονται,	εἰ	καθαιρεθείη, μὴ ἂν γίγνεσθαι τὸν
[1, 77]	ὑπηκόοις. ὑμεῖς γ' ἂν οὖν	εἰ	καθελόντες ἡμᾶς ἄρξαιτε, τάχα ἂν
[1, 144]	δὲ πόλεις ὅτι αὐτονόμους ἀφήσομεν,	εἰ	καὶ αὐτονόμους ἔχοντες ἐσπεισάμεθα, καὶ
[1, 122]	ἀπόνως χειρώσονται. καὶ τὴν ἧσσαν,	εἰ	καὶ δεινόν τῳ ἀκοῦσαι, ἴστω
[1, 73]	Μηδικὰ καὶ ὅσα αὐτοὶ ξύνιστε,	εἰ	καὶ δι' ὄχλου μᾶλλον ἔσται
[1, 38]	τι ἀδικούμενοι. καλὸν δ' ἦν,	εἰ	καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι
[1, 128]	δορὶ ἑλών, καὶ γνώμην ποιοῦμαι,	εἰ	καὶ σοὶ δοκεῖ, θυγατέρα τε
[1, 5]	τῶν καταπλεόντων πανταχοῦ ὁμοίως ἐρωτῶντες	εἰ	λῃσταί εἰσιν, ὡς οὔτε ὧν
[1, 68]	ὑπὸ δὲ ὑμῶν ἀμελούμενοι. Καὶ	εἰ	μὲν ἀφανεῖς που ὄντες ἠδίκουν
[1, 122]	πταίει. Ἐνθυμώμεθα δὲ καὶ ὅτι	εἰ	μὲν ἡμῶν ἦσαν ἑκάστοις πρὸς
[1, 53]	τοῖσδε ξυμμάχοις οὖσι βοηθοὶ ἤλθομεν.	εἰ	μὲν οὖν ἄλλοσέ ποι βούλεσθε
[1, 120]	ἀνδρῶν γὰρ σωφρόνων μέν ἐστιν,	εἰ	μὴ ἀδικοῖντο, ἡσυχάζειν, ἀγαθῶν δὲ
[1, 81]	οὖν ἔσται ἡμῶν ὁ πόλεμος;	εἰ	μὴ γὰρ ἢ ναυσὶ κρατήσομεν
[1, 17]	οὐδὲν ἀπ' αὐτῶν ἔργον ἀξιόλογον,	εἰ	μὴ εἴ τι πρὸς περιοίκους
[1, 118]	δὲ Λακεδαιμόνιοι αἰσθόμενοι οὔτε ἐκώλυον	εἰ	μὴ ἐπὶ βραχύ, ἡσύχαζόν τε
[1, 122]	κατὰ πόλιν ἔτι δυνατώτεροι, ὥστε	εἰ	μὴ καὶ ἁθρόοι καὶ κατὰ
[1, 32]	παντὸς ἐπικουρίας δεῖσθαι, καὶ ξυγγνώμη	εἰ	μὴ μετὰ κακίας, δόξης δὲ
[1, 137]	καὶ δι' ἃ φεύγει, καὶ	εἰ	μὴ σώσει αὐτόν, ἔφη ἐρεῖν
[1, 9]	πολλαὶ εἶεν) ἠπειρώτης ὢν ἐκράτει,	εἰ	μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν.
[1, 52]	οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, βουλόμενοι εἰδέναι	εἰ	ναυμαχήσουσιν. οἱ δὲ τὰς μὲν
[1, 140]	καὶ πεῖραν τῆς γνώμης. οἷς	εἰ	ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον
[1, 57]	Ξαλκιδεῦσι καὶ Βοττιαίοις ξυναποστῆναι, νομίζων,	εἰ	ξύμμαχα ταῦτα ἔχοι ὅμορα ὄντα
[1, 121]	οἴσομεν· ἢ δεινὸν ἂν εἴη	εἰ	οἱ μὲν ἐκείνων ξύμμαχοι ἐπὶ
[1, 128]	ταῦτα πρᾶξαι μετὰ σοῦ βουλευόμενος.	εἰ	οὖν τί σε τούτων ἀρέσκει,
[1, 25]	ἐς Δελφοὺς τὸν θεὸν ἐπήροντο	εἰ	παραδοῖεν Κορινθίοις τὴν πόλιν ὡς
[1, 36]	καὶ τὸ Κορινθίων· τούτων δὲ	εἰ	περιόψεσθε τὰ δύο ἐς ταὐτὸν
[1, 142]	ἐκείνοις ἡμῶν ἀντεπιτετειχισμένων· φρούριον δ'	εἰ	ποιήσονται, τῆς μὲν γῆς βλάπτοιεν
[1, 42]	μὲν τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ,	εἰ	πολεμήσει, ἄλλα εἶναι. τό τε
[1, 141]	ὑπακούειν πρίν τι βλαβῆναι, ἢ	εἰ	πολεμήσομεν, ὥσπερ ἔμοιγε ἄμεινον δοκεῖ
[1, 118]	ἐς Δελφοὺς ἐπηρώτων τὸν θεὸν	εἰ	πολεμοῦσιν ἄμεινον ἔσται· ὁ δὲ
[1, 86]	ξυμμάχους καὶ τὴν Πελοπόννησον· καίτοι	εἰ	πρὸς τοὺς Μήδους ἐγένοντο ἀγαθοὶ
[1, 40]	καὶ ὅστις μὴ τοῖς δεξαμένοις,	εἰ	σωφρονοῦσι, πόλεμον ἀντ' εἰρήνης ποιήσει·
[1, 80]	βουλεύεσθε οὐκ ἂν ἐλάχιστον γενόμενον,	εἰ	σωφρόνως τις αὐτὸν ἐκλογίζοιτο. πρὸς
[1, 120]	προσηκόντων εἶναι, προσδέχεσθαι δέ ποτε,	εἰ	τὰ κάτω πρόοιντο, κἂν μέχρι
[1, 140]	νομίσῃ περὶ βραχέος ἂν πολεμεῖν,	εἰ	τὸ Μεγαρέων ψήφισμα μὴ καθέλοιμεν,
[1, 38]	ἀποίκων στεργόμεθα· καὶ δῆλον ὅτι,	εἰ	τοῖς πλέοσιν ἀρέσκοντές ἐσμεν, τοῖσδ'
[1, 35]	ἂν ἀρέσκηται ἐλθεῖν. καὶ δεινὸν	εἰ	τοῖσδε μὲν ἀπό τε τῶν
[1, 76]	ὑμῖν ὠφέλιμον καταστησάμενοι ἐξηγεῖσθε· καὶ	εἰ	τότε ὑπομείναντες διὰ παντὸς ἀπήχθεσθε
[1, 139]	εἰρήνην εἶναι, εἴη δ' ἂν	εἰ	τοὺς Ἕλληνας αὐτονόμους ἀφεῖτε, ποιήσαντες
[1, 40]	τῶν ἄλλων Πελοποννησίων δίχα ἐψηφισμένων	εἰ	χρὴ αὐτοῖς ἀμύνειν, φανερῶς δὲ
[1, 119]	ξυμμάχους παρακαλέσαντες ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν	εἰ	χρὴ πολεμεῖν. καὶ ἐλθόντων τῶν
[1, 143]	οἱ ἄνδρες ταῦτα κτῶνται. καὶ	εἰ	ᾤμην πείσειν ὑμᾶς, αὐτοὺς ἂν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/09/2005