Livre, Chap. |
[1, 2] |
ἀστασίαστον
οὖσαν
ἄνθρωποι
ᾤκουν
οἱ
|
αὐτοὶ |
αἰεί.
καὶ
παράδειγμα
τόδε
τοῦ |
[1, 99] |
ἦν
αὐτοῖς
τοὺς
ἀφισταμένους.
ὧν
|
αὐτοὶ |
αἴτιοι
ἐγένοντο
οἱ
ξύμμαχοι·
διὰ |
[1, 121] |
τῷ
τιμωρούμενοι
τοὺς
ἐχθροὺς
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἅμα
σῴζεσθαι
οὐκ
ἄρα
δαπανήσομεν |
[1, 39] |
δεῦρο
ἥκουσιν
οὐ
τἀκεῖ
μόνον
|
αὐτοὶ |
ἁμαρτόντες,
ἀλλὰ
καὶ
ὑμᾶς
νῦν |
[1, 69] |
περιορᾶτε,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
ἐπελθεῖν
|
αὐτοὶ |
ἀμύνεσθαι
βούλεσθε
μᾶλλον
ἐπιόντας,
καὶ |
[1, 71] |
λυπεῖν
τε
τοὺς
ἄλλους
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἀμυνόμενοι
μὴ
βλάπτεσθαι
τὸ
ἴσον |
[1, 28] |
ποιεῖν·
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἀναγκασθήσεσθαι
ἔφασαν,
ἐκείνων
βιαζομένων,
φίλους |
[1, 51] |
ἐκεῖναι
ἐπιπλέουσιν.
τότε
δὲ
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἀνεχώρουν·
ξυνεσκόταζε
γὰρ
ἤδη,
καὶ |
[1, 77] |
ἐπλεονεκτοῦμεν.
ἐκείνως
δὲ
οὐδ'
ἂν
|
αὐτοὶ |
ἀντέλεγον
ὡς
οὐ
χρεὼν
τὸν |
[1, 50] |
μετὰ
τῶν
Ἀττικῶν
νεῶν
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἀντεπέπλεον,
δείσαντες
μὴ
ἐς
τὴν |
[1, 15] |
μεγίστας
πόλεις
ὑπήκοοι,
οὐδ'
αὖ
|
αὐτοὶ |
ἀπὸ
τῆς
ἴσης
κοινὰς
στρατείας |
[1, 62] |
ὅπως
εἴργωσι
τοὺς
ἐκεῖθεν
ἐπιβοηθεῖν,
|
αὐτοὶ |
δὲ
ἀναστήσαντες
τὸ
στρατόπεδον
ἐχώρουν |
[1, 99] |
τῆς
δαπάνης
ἣν
ἐκεῖνοι
ξυμφέροιεν,
|
αὐτοὶ |
δέ,
ὁπότε
ἀποσταῖεν,
ἀπαράσκευοι
καὶ |
[1, 85] |
τε
ἡμῖν
παρέδοσαν
μελέτας
καὶ
|
αὐτοὶ |
διὰ
παντὸς
ὠφελούμενοι
ἔχομεν
μὴ |
[1, 140] |
δὲ
ἑκατέρους
ἃ
ἔχομεν,
οὔτε
|
αὐτοὶ |
δίκας
πω
ᾔτησαν
οὔτε
ἡμῶν |
[1, 105] |
διεκρίθησαν
ἀπ'
ἀλλήλων,
καὶ
ἐνόμισαν
|
αὐτοὶ |
ἑκάτεροι
οὐκ
ἔλασσον
ἔχειν
ἐν |
[1, 100] |
Ἀμφίπολιν,
τῶν
μὲν
Ἐννέα
ὁδῶν
|
αὐτοὶ |
ἐκράτησαν,
ἃς
εἶχον
Ἠδωνοί,
προελθόντες |
[1, 141] |
διαποντίων
ἄπειροι
διὰ
τὸ
βραχέως
|
αὐτοὶ |
ἐπ'
ἀλλήλους
ὑπὸ
πενίας
ἐπιφέρειν. |
[1, 48] |
Ἀττικαὶ
νῆες,
τὸ
δὲ
ἄλλο
|
αὐτοὶ |
ἐπεῖχον
τρία
τέλη
ποιήσαντες
τῶν |
[1, 23] |
μέρος
γῆς
καὶ
ἰσχυρότατοι
οἱ
|
αὐτοὶ |
ἐπέσχον,
ἡλίου
τε
ἐκλείψεις,
αᾔ |
[1, 118] |
τε
ἀρχὴν
ἐγκρατεστέραν
κατεστήσαντο
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐπὶ
μέγα
ἐχώρησαν
δυνάμεως,
οἱ |
[1, 31] |
Κορίνθιοι
πυθόμενοι
ταῦτα
ἦλθον
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐς
τὰς
Ἀθήνας
πρεσβευσόμενοι,
ὅπως |
[1, 72] |
τοῖς
Λακεδαιμονίοις
ἔφασαν
βούλεσθαι
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐς
τὸ
πλῆθος
αὐτῶν
εἰπεῖν, |
[1, 89] |
ὀλίγαι
δὲ
περιῆσαν,
ἐν
αἷς
|
αὐτοὶ |
ἐσκήνωσαν
οἱ
δυνατοὶ
τῶν
Περσῶν. |
[1, 120] |
ἔτι
αἰτιασαίμεθα
ὡς
οὐ
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐψηφισμένοι
τὸν
πόλεμόν
εἰσι
καὶ |
[1, 90] |
ἦλθον
πρεσβείᾳ,
τὰ
μὲν
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἥδιον
ἂν
ὁρῶντες
μήτ'
ἐκείνους |
[1, 49] |
οἱ
Κερκυραῖοι
ἐπεκράτουν·
ᾗ
δὲ
|
αὐτοὶ |
ἦσαν
οἱ
Κορίνθιοι,
ἐπὶ
τῷ |
[1, 69] |
ἐκράτει.
τόν
τε
γὰρ
Μῆδον
|
αὐτοὶ |
ἴσμεν
ἐκ
περάτων
γῆς
πρότερον |
[1, 103] |
τοῦ
Ἰθωμήτα
ἀφιέναι.
ἐξῆλθον
δὲ
|
αὐτοὶ |
καὶ
παῖδες
καὶ
γυναῖκες,
καὶ |
[1, 32] |
τὴν
μὲν
οὖν
γενομένην
ναυμαχίαν
|
αὐτοὶ |
κατὰ
μόνας
ἀπεωσάμεθα
Κορινθίους·
ἐπειδὴ |
[1, 73] |
τὰ
δὲ
Μηδικὰ
καὶ
ὅσα
|
αὐτοὶ |
ξύνιστε,
εἰ
καὶ
δι'
ὄχλου |
[1, 48] |
ὡς
ἕκαστοι·
εὐώνυμον
δὲ
κέρας
|
αὐτοὶ |
οἱ
Κορίνθιοι
ταῖς
ἄριστα
τῶν |
[1, 102] |
πρὸς
Θεσσαλοὺς
ἅμα
ἀμφοτέροις
οἱ
|
αὐτοὶ |
ὅρκοι
καὶ
ξυμμαχία
κατέστη.
~Οἱ |
[1, 78] |
πω
τοιαύτῃ
ἁμαρτίᾳ
ὄντες
οὔτ'
|
αὐτοὶ |
οὔθ'
ὑμᾶς
ὁρῶντες
λέγομεν
ὑμῖν, |
[1, 37] |
καὶ
ἡμεῖς
τε
ἀδικοῦμεν
καὶ
|
αὐτοὶ |
οὐκ
εἰκότως
πολεμοῦνται,
μνησθέντας
πρῶτον |
[1, 91] |
καὶ
μὴ
ἀφεῖναι
πρὶν
ἂν
|
αὐτοὶ |
πάλιν
κομισθῶσιν
(ἤδη
γὰρ
καὶ |
[1, 35] |
καὶ
μέγιστον
ὅτι
οἵ
τε
|
αὐτοὶ |
πολέμιοι
ἡμῖν
ἦσαν,
ὅπερ
σαφεστάτη |
[1, 43] |
περιπεπτωκότες
οἷς
ἐν
τῇ
Λακεδαίμονι
|
αὐτοὶ |
προείπομεν,
τοὺς
σφετέρους
ξυμμάχους
αὐτόν |
[1, 111] |
ἐν
Πηγαῖς
ἐπιβάντες
(εἶχον
δ'
|
αὐτοὶ |
τὰς
Πηγάσ)
παρέπλευσαν
ἐς
Σικυῶνα |
[1, 114] |
ὁμολογίᾳ
κατεστήσαντο,
Ἑστιαιᾶς
δὲ
ἐξοικίσαντες
|
αὐτοὶ |
τὴν
γῆν
ἔσχον.
~ἀναχωρήσαντες
δὲ |
[1, 61] |
Πύδναν
πολιορκοῦντας.
προσκαθεζόμενοι
δὲ
καὶ
|
αὐτοὶ |
τὴν
Πύδναν
ἐπολιόρκησαν
μέν,
ἔπειτα |
[1, 105] |
μάλιστα
ἐλθόντες
ἀνθίστασαν
τροπαῖον
καὶ
|
αὐτοὶ |
ὡς
νικήσαντες.
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[1, 74] |
προυτιμωρήσατε.
ὥστε
φαμὲν
οὐχ
ἧσσον
|
αὐτοὶ |
ὠφελῆσαι
ὑμᾶς
ἢ
τυχεῖν
τούτου. |