HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Τληπολέμου 1
τμηθῆναι 1
Τὸ 1
τὸ 249
τό 11
τόδε 9
τοιάδε 9

Fréquences [« »]
227 ἐς
239 μὲν
239 τὴν
249 τὸ
262 οἱ
367 τῶν
393 τε

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre I

τὸ

Livre, Chap.

[1, 6]   πρεσβύτεροι αὐτοῖς τῶν εὐδαιμόνων διὰ τὸ ἁβροδίαιτον οὐ πολὺς χρόνος ἐπειδὴ

[1, 126]   οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον τοὺς Ἀθηναίους τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ· τὸ

[1, 127]   ἐν τῇ πόλει. ~τοῦτο δὴ τὸ ἄγος οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον ἐλαύνειν

[1, 137]   καὶ ἐπιβὰς καταφέρεται χειμῶνι ἐς τὸ Ἀθηναίων στρατόπεδον, ὃ ἐπολιόρκει Νάξον.

[1, 70]   ἀπολαύουσιν ἐλάχιστα τῶν ὑπαρχόντων διὰ τὸ αἰεὶ κτᾶσθαι καὶ μήτε ἑορτὴν

[1, 15]   πόλεμον Ξαλκιδέων καὶ Ἐρετριῶν καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ἐς ξυμμαχίαν ἑκατέρων

[1, 1]   ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς

[1, 63]   ἀπὸ τῆς διώξεως, ὡς ὁρᾷ τὸ ἄλλο στράτευμα ἡσσημένον, ἠπόρησε μὲν

[1, 132]   ὅσαι ξυγκαθελοῦσαι τὸν βάρβαρον ἔστησαν τὸ ἀνάθημα· τοῦ μέντοι Παυσανίου ἀδίκημα

[1, 69]   καὶ λανθάνειν μὲν οἰόμενοι διὰ τὸ ἀναίσθητον ὑμῶν ἧσσον θαρσοῦσι, γνόντες

[1, 22]   τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι,

[1, 126]   τε ἐκαλοῦντο καὶ τὸ γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν μὲν οὖν

[1, 84]   γὰρ σχολαίτερον ἂν παύσαισθε διὰ τὸ ἀπαράσκευοι ἐγχειρεῖν, καὶ ἅμα ἐλευθέραν

[1, 128]   καὶ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Λακεδαιμονίους τὸ ἀπὸ Ταινάρου ἄγος ἐλαύνειν· οἱ

[1, 124]   ψηφίσασθε τὸν πόλεμον μὴ φοβηθέντες τὸ αὐτίκα δεινόν, τῆς δ' ἀπ'

[1, 36]   καὶ ὅσον οὐ παρόντα πόλεμον τὸ αὐτίκα περισκοπῶν ἐνδοιάζῃ χωρίον προσλαβεῖν

[1, 79]   καὶ τῶν μὲν πλεόνων ἐπὶ τὸ αὐτὸ αἱ γνῶμαι ἔφερον, ἀδικεῖν

[1, 43]   τινα κολάζειν, νῦν παρ' ὑμῶν τὸ αὐτὸ ἀξιοῦμεν κομίζεσθαι, καὶ μὴ

[1, 32]   παρέξεσθαι ἀπέστειλαν ἡμᾶς. τετύχηκε δὲ τὸ αὐτὸ ἐπιτήδευμα πρός τε ὑμᾶς

[1, 124]   οὐ τολμῶντες, μὴ πολὺ ὕστερον τὸ αὐτὸ πάσχειν· ἀλλὰ νομίσαντες ἐς

[1, 10]   φαίνοιτ' ἂν ὑποδεεστέρα) Ἀθηναίων δὲ τὸ αὐτὸ τοῦτο παθόντων διπλασίαν ἂν

[1, 31]   πρὸς τῷ Κερκυραίων ναυτικῷ καὶ τὸ αὐτῶν προσγενόμενον ἐμπόδιον γένηται θέσθαι

[1, 84]   ἡσυχίαν τι αὐτῶν προΐδωμεν. ~καὶ τὸ βραδὺ καὶ μέλλον, ὃ μέμφονται

[1, 141]   πολέμων καὶ διαποντίων ἄπειροι διὰ τὸ βραχέως αὐτοὶ ἐπ' ἀλλήλους ὑπὸ

[1, 140]   ὑπολίπησθε ὡς διὰ μικρὸν ἐπολεμήσατε. τὸ γὰρ βραχύ τι τοῦτο πᾶσαν

[1, 11]   ἀφικόμενοι μάχῃ ἐκράτησαν (δῆλον δέ· τὸ γὰρ ἔρυμα τῷ στρατοπέδῳ οὐκ

[1, 42]   ξυμμαχίαν μεγάλην διδόασι, τούτῳ ἐφέλκεσθαι· τὸ γὰρ μὴ ἀδικεῖν τοὺς ὁμοίους

[1, 126]   ἐξέβαλον· κατῆλθον μέντοι ὕστερον, καὶ τὸ γένος αὐτῶν ἔστιν ἔτι ἐν

[1, 126]   θεοῦ ἐκεῖνοί τε ἐκαλοῦντο καὶ τὸ γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν

[1, 77]   ἀπὸ τοῦ ἴσου δοκεῖ πλεονεκτεῖσθαι, τὸ δ' ἀπὸ τοῦ κρείσσονος καταναγκάζεσθαι.

[1, 37]   τὸ σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι· τὸ δ' ἐπὶ κακουργίᾳ καὶ οὐκ

[1, 64]   εὐθὺς οἱ Ἀθηναῖοι ἀποτειχίσαντες ἐφρούρουν· τὸ δ' ἐς τὴν Παλλήνην ἀτείχιστον

[1, 126]   τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ· τὸ δὲ ἄγος ἦν τοιόνδε. Κύλων

[1, 48]   κέρας Κερκυραίων αἱ Ἀττικαὶ νῆες, τὸ δὲ ἄλλο αὐτοὶ ἐπεῖχον τρία

[1, 62]   καὶ ἐπεξῆλθον διώκοντες ἐπὶ πολύ· τὸ δὲ ἄλλο στρατόπεδον Ποτειδεατῶν καὶ

[1, 64]   ἑκατὸν καὶ Καλλίας ὁ στρατηγός. ~τὸ δὲ ἐκ τοῦ ἰσθμοῦ {τεῖχος}

[1, 36]   ἔχον τοὺς ἐναντίους μᾶλλον φοβῆσον, τὸ δὲ θαρσοῦν μὴ δεξαμένου ἀσθενὲς

[1, 43]   ὠφεληθέντας τῇ ὑμετέρᾳ ἡμᾶς βλάψαι. τὸ δὲ ἴσον ἀνταπόδοτε, γνόντες τοῦτον

[1, 1]   πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον. κίνησις γὰρ

[1, 142]   καὶ δι' αὐτὸ καὶ ὀκνηρότεροι. τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν, ὥσπερ

[1, 141]   ἐκ τῶν κινδύνων κἂν περιγενέσθαι, τὸ δὲ οὐ βέβαιον μὴ οὐ

[1, 6]   λίπα μετὰ τοῦ γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο· τὸ δὲ πάλαι καὶ ἐν τῷ

[1, 90]   μήτ' ἄλλον μηδένα τεῖχος ἔχοντα, τὸ δὲ πλέον τῶν ξυμμάχων ἐξοτρυνόντων

[1, 106]   πάθος μέγα τοῦτο Κορινθίοις ἐγένετο. τὸ δὲ πλῆθος ἀπεχώρησεν αὐτοῖς τῆς

[1, 142]   κατ' ἤπειρον ἐς τὰ ναυτικά. τὸ δὲ τῆς θαλάσσης ἐπιστήμονας γενέσθαι

[1, 107]   σκέψασθαι ὅτῳ τρόπῳ ἀσφαλέστατα διαπορεύσονται. τὸ δέ τι καὶ ἄνδρες τῶν

[1, 118]   τοὺς πολέμους, ἢν μὴ ἀναγκάζωνται, τὸ δέ τι καὶ πολέμοις οἰκείοις

[1, 70]   καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες· τὸ δὲ ὑμέτερον τῆς τε δυνάμεως

[1, 93]   τὰ ἔξωθεν καὶ μολύβδῳ δεδεμένοι. τὸ δὲ ὕψος ἥμισυ μάλιστα ἐτελέσθη

[1, 120]   κάτω πρόοιντο, κἂν μέχρι σφῶν τὸ δεινὸν προελθεῖν, καὶ περὶ αὑτῶν

[1, 48]   κατεῖδον ἀλλήλους, ἀντιπαρετάσσοντο, ἐπὶ μὲν τὸ δεξιὸν κέρας Κερκυραίων αἱ Ἀττικαὶ

[1, 49]   πρόρρησιν τῶν Ἀθηναίων. μάλιστα δὲ τὸ δεξιὸν κέρας τῶν Κορινθίων ἐπόνει·

[1, 48]   πλεούσαις κατὰ τοὺς Ἀθηναίους καὶ τὸ δεξιὸν τῶν Κερκυραίων εἶχον. ~ξυμμείξαντες

[1, 131]   καὶ ἐπειδὴ τῇ Ἑρμιονίδι νηὶ τὸ δεύτερον ἐκπλεύσας οὐ κελευσάντων αὐτῶν

[1, 131]   χρήμασι διαλύσειν τὴν διαβολὴν ἀνεχώρει τὸ δεύτερον ἐς Σπάρτην. καὶ ἐς

[1, 41]   τε καὶ ἡ ἐς Σαμίους, τὸ δι' ἡμᾶς Πελοποννησίους αὐτοῖς μὴ

[1, 25]   ἐπαμῦναι. Κορίνθιοι δὲ κατά τε τὸ δίκαιον ὑπεδέξαντο τὴν τιμωρίαν, νομίζοντες

[1, 84]   ἡμᾶς ἐπὶ τὰ δεινὰ παρὰ τὸ δοκοῦν ἡμῖν οὐκ ἐπαιρόμεθα ἡδονῇ,

[1, 53]   τι χωρίων, οὐ περιοψόμεθα κατὰ τὸ δυνατόν. ~Τοιαῦτα τῶν Ἀθηναίων ἀποκριναμένων

[1, 123]   ἀρετὰς κτᾶσθαι) καὶ μὴ μεταβάλλειν τὸ ἔθος, εἰ ἄρα πλούτῳ τε

[1, 121]   μιᾷ τε νίκῃ ναυμαχίας κατὰ τὸ εἰκὸς ἁλίσκονται· εἰ δ' ἀντίσχοιεν,

[1, 64]   οὐδεὶς ἐπεξῄει ἐς μάχην, ἀπετείχισε τὸ ἐκ τῆς Παλλήνης {τεῖχος} καὶ

[1, 132]   ἀκροθίνιον, ἠξίωσεν ἐπιγράψασθαι αὐτὸς ἰδίᾳ τὸ ἐλεγεῖον τόδε· Ἑλλήνων ἀρχηγὸς ἐπεὶ

[1, 122]   ἣ ἐκ τοῦ πολλοὺς σφάλλειν τὸ ἐναντίον ὄνομα ἀφροσύνη μετωνόμασται. ~τὰ

[1, 90]   ὅθεν τις ὠφελία ἔσται ἐς τὸ ἔργον, ἀλλὰ καθαιροῦντας πάντα. καὶ

[1, 5]   ὡς οὔτε ὧν πυνθάνονται ἀπαξιούντων τὸ ἔργον, οἷς τε ἐπιμελὲς εἴη

[1, 56]   δὲ ξυμμάχους φόρου ὑποτελεῖς, ἐκέλευον τὸ ἐς Παλλήνην τεῖχος καθελεῖν καὶ

[1, 107]   οἰκοδομεῖν, τό τε Φαληρόνδε καὶ τὸ ἐς Πειραιᾶ. καὶ Φωκέων στρατευσάντων

[1, 84]   πολεμικοί τε καὶ εὔβουλοι διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα, τὸ μὲν ὅτι

[1, 37]   ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι. καὶ τοῦτο τὸ εὐπρεπὲς ἄσπονδον οὐχ ἵνα μὴ

[1, 39]   ἡμᾶς οὐ περιόψεσθαι, τότε καὶ τὸ εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρέσχοντο. καὶ

[1, 141]   ἰσόψηφοι ὄντες καὶ οὐχ ὁμόφυλοι τὸ ἐφ' ἑαυτὸν ἕκαστος σπεύδῃ· ἐξ

[1, 17]   ἦσαν ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς πόλεσι, τὸ ἐφ' ἑαυτῶν μόνον προορώμενοι ἔς

[1, 37]   ἢ κατὰ ξυνθήκας γίγνεσθαι, διὰ τὸ ἥκιστα ἐπὶ τοὺς πέλας ἐκπλέοντας

[1, 30]   τῆς γῆς ἔτεμον καὶ Κυλλήνην τὸ Ἠλείων ἐπίνειον ἐνέπρησαν, ὅτι ναῦς

[1, 77]   ἂν τὴν εὔνοιαν ἣν διὰ τὸ ἡμέτερον δέος εἰλήφατε μεταβάλοιτε, εἴπερ

[1, 36]   ναυτικά, τὸ παρ' ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον καὶ τὸ Κορινθίων· τούτων

[1, 24]   ταῦτα δὲ ἱκέται καθεζόμενοι ἐς τὸ Ἥραιον ἐδέοντο. οἱ δὲ Κερκυραῖοι

[1, 72]   αὐτοὺς ἐκ τῶν λόγων πρὸς τὸ ἡσυχάζειν τραπέσθαι ἢ πρὸς τὸ

[1, 30]   ἐπέπλεον δὲ οὐδέτεροι ἀλλήλοις, ἀλλὰ τὸ θέρος τοῦτο ἀντικαθεζόμενοι χειμῶνος ἤδη

[1, 96]   αὐτοῖς, καὶ αἱ ξύνοδοι ἐς τὸ ἱερὸν ἐγίγνοντο. ~ἡγούμενοι δὲ αὐτονόμων

[1, 134]   χρησαμένου καὶ δηλώσαντος εὐνοίᾳ πρὸς τὸ ἱερὸν τῆς Ξαλκιοίκου χωρῆσαι δρόμῳ

[1, 29]   Ἀκτίῳ τῆς Ἀνακτορίας γῆς, οὗ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστιν, ἐπὶ

[1, 99]   χρήματα ἐτάξαντο ἀντὶ τῶν νεῶν τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν, καὶ τοῖς

[1, 39]   ἀπογενόμενοι τῆς ἀφ' ἡμῶν αἰτίας τὸ ἴσον ἕξετε, πάλαι δὲ κοινώσαντας

[1, 121]   καὶ ὅταν τὴν ἐπιστήμην ἐς τὸ ἴσον καταστήσωμεν, τῇ γε εὐψυχίᾳ

[1, 71]   καὶ αὐτοὶ ἀμυνόμενοι μὴ βλάπτεσθαι τὸ ἴσον νέμετε. μόλις δ' ἂν

[1, 62]   καὶ τῶν ἄλλων λογάδες ἔτρεψαν τὸ καθ' ἑαυτοὺς καὶ ἐπεξῆλθον διώκοντες

[1, 98]   τε αὕτη πόλις ξυμμαχὶς παρὰ τὸ καθεστηκὸς ἐδουλώθη, ἔπειτα δὲ καὶ

[1, 10]   πολλοῦ χρόνου τοῖς ἔπειτα πρὸς τὸ κλέος αὐτῶν εἶναι (καίτοι Πελοποννήσου

[1, 141]   ὑπὸ ἁπάντων ἰδίᾳ δοξάσματι λανθάνειν τὸ κοινὸν ἁθρόον φθειρόμενον. ~Μέγιστον δέ,

[1, 91]   ὁμοῖόν τι ἢ ἴσον ἐς τὸ κοινὸν βουλεύεσθαι. ἢ πάντας οὖν

[1, 89]   ἕκαστοι κατὰ πόλεις. Ἀθηναίων δὲ τὸ κοινόν, ἐπειδὴ αὐτοῖς οἱ βάρβαροι

[1, 90]   ὄντων ὅτι οὐκ ἐπέρχεται ἐπὶ τὸ κοινόν, ἔφη τοὺς ξυμπρέσβεις ἀναμένειν,

[1, 36]   ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον καὶ τὸ Κορινθίων· τούτων δὲ εἰ περιόψεσθε

[1, 93]   ναυτικοὺς γεγενημένους μέγα προφέρειν ἐς τὸ κτήσασθαι δύναμιν (τῆς γὰρ δὴ

[1, 103]   Ἀθηναῖοι δεξάμενοι κατ' ἔχθος ἤδη τὸ Λακεδαιμονίων ἐς Ναύπακτον κατῴκισαν, ἣν

[1, 2]   ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον διὰ τὸ λεπτόγεων ἀστασίαστον οὖσαν ἄνθρωποι ᾤκουν

[1, 20]   κινδυνεῦσαι, τῷ Ἱππάρχῳ περιτυχόντες περὶ τὸ Λεωκόρειον καλούμενον τὴν Παναθηναϊκὴν πομπὴν

[1, 13]   μᾶλλον ἔπλῳζον, τὰς ναῦς κτησάμενοι τὸ λῃστικὸν καθῄρουν, καὶ ἐμπόριον παρέχοντες

[1, 91]   παρὰ σφᾶς, ὡς πρὸς διαγιγνώσκοντας τὸ λοιπὸν ἰέναι τά τε σφίσιν

[1, 56]   τούς τε ἐπιδημιουργοὺς ἐκπέμπειν καὶ τὸ λοιπὸν μὴ δέχεσθαι οὓς κατὰ

[1, 74]   τῶν πόλεων καὶ ἐπὶ τῷ τὸ λοιπὸν νέμεσθαι, ἐπειδὴ ἐδείσατε ὑπὲρ

[1, 124]   ἐπελθόντες, καὶ αὐτοί τε ἀκινδύνως τὸ λοιπὸν οἰκῶμεν καὶ τοὺς νῦν

[1, 128]   πιστὸν ἐπὶ θάλασσαν δι' οὗ τὸ λοιπὸν τοὺς λόγους ποιησόμεθα. ~τοσαῦτα

[1, 101]   ἔδει ἀποδοῦναι αὐτίκα ταξάμενοι καὶ τὸ λοιπὸν φέρειν, τήν τε ἤπειρον

[1, 25]   Ἐπιδάμνιοι ἐς τὴν Κόρινθον κατὰ τὸ μαντεῖον παρέδοσαν τὴν ἀποικίαν, τόν

[1, 140]   καὶ Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι καὶ τὸ Μεγαρέων ψήφισμα καθαιρεῖν· οἱ δὲ

[1, 140]   περὶ βραχέος ἂν πολεμεῖν, εἰ τὸ Μεγαρέων ψήφισμα μὴ καθέλοιμεν, ὅπερ

[1, 21]   ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν ἐπὶ τὸ μεῖζον κοσμοῦντες μᾶλλον πιστεύων, οὔτε

[1, 10]   κἀνταῦθα πιστεύειν, ἣν εἰκὸς ἐπὶ τὸ μεῖζον μὲν ποιητὴν ὄντα κοσμῆσαι,

[1, 90]   τῶν Περσῶν. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ αἰσθόμενοι τὸ μέλλον ἦλθον πρεσβείᾳ, τὰ μὲν

[1, 42]   ἐλάχιστα ἁμαρτάνῃ μάλιστα ἕπεται, καὶ τὸ μέλλον τοῦ πολέμου ᾧ φοβοῦντες

[1, 90]   ξυγκαθελεῖν μετὰ σφῶν τοὺς περιβόλους, τὸ μὲν βουλόμενον καὶ ὕποπτον τῆς

[1, 77]   ἄνθρωποι μᾶλλον ὀργίζονται ἢ βιαζόμενοι· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἴσου

[1, 109]   αὐτοῖς πολλαὶ ἰδέαι πολέμων κατέστησαν. τὸ μὲν γὰρ πρῶτον ἐκράτουν τῆς

[1, 36]   πειθόμενος τὰς σπονδὰς λύσῃ, γνώτω τὸ μὲν δεδιὸς αὐτοῦ ἰσχὺν ἔχον

[1, 48]   μὲν Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ τὸ μὲν δεξιὸν κέρας αἱ Μεγαρίδες

[1, 68]   εἶχον καὶ Ποτείδαιαν ἐπολιόρκουν, ὧν τὸ μὲν ἐπικαιρότατον χωρίον πρὸς τὰ

[1, 1]   Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ

[1, 62]   δὲ ἡ γνώμη τοῦ Ἀριστέως τὸ μὲν μεθ' ἑαυτοῦ στρατόπεδον ἔχοντι

[1, 84]   εὔβουλοι διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα, τὸ μὲν ὅτι αἰδὼς σωφροσύνης πλεῖστον

[1, 132]   Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ' ἀνέθηκε τόδε. τὸ μὲν οὖν ἐλεγεῖον οἱ Λακεδαιμόνιοι

[1, 141]   τῶν ἀνθρώπων ἢ χρήμασι πολεμεῖν, τὸ μὲν πιστὸν ἔχοντες ἐκ τῶν

[1, 105]   ἀναστήσεσθαι αὐτούς. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τὸ μὲν πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα οὐκ

[1, 49]   πιεζομένους μᾶλλον ἤδη ἀπροφασίστως ἐπεκούρουν, τὸ μὲν πρῶτον ἀπεχόμενοι ὥστε μὴ

[1, 53]   τοιαῦτα εἶπον· τῶν δὲ Κερκυραίων τὸ μὲν στρατόπεδον ὅσον ἐπήκουσεν ἀνεβόησεν

[1, 110]   πλέουσαι ἐς Αἴγυπτον ἔσχον κατὰ τὸ Μενδήσιον κέρας, οὐκ εἰδότες τῶν

[1, 127]   καὶ διὰ τὴν ἐκείνου ξυμφορὰν τὸ μέρος ἔσται ὁ πόλεμος. ὢν

[1, 74]   οὔσης κινδυνεύοντες ξυνεσώσαμεν ὑμᾶς τε τὸ μέρος καὶ ἡμᾶς αὐτούς. εἰ

[1, 48]   καὶ αἱ Ἀμπρακιώτιδες, κατὰ δὲ τὸ μέσον οἱ ἄλλοι ξύμμαχοι ὡς

[1, 10]   δ' οὖν καὶ ἐλαχίστας ναῦς τὸ μέσον σκοποῦντι οὐ πολλοὶ φαίνονται

[1, 101]   φέρειν, τήν τε ἤπειρον καὶ τὸ μέταλλον ἀφέντες. ~Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς

[1, 32]   ἡ δοκοῦσα ἡμῶν πρότερον σωφροσύνη, τὸ μὴ ἐν ἀλλοτρίᾳ ξυμμαχίᾳ τῇ

[1, 22]   καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται·

[1, 77]   ἴσου ὁμιλεῖν, ἤν τι παρὰ τὸ μὴ οἴεσθαι χρῆναι ἢ γνώμῃ

[1, 3]   μὴν οὐδὲ βαρβάρους εἴρηκε διὰ τὸ μηδὲ Ἕλληνάς πω, ὡς ἐμοὶ

[1, 23]   δὲ πρότερον ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τὸ Μηδικόν, καὶ τοῦτο ὅμως δυοῖν

[1, 21]   ὑπὸ χρόνου αὐτῶν ἀπίστως ἐπὶ τὸ μυθῶδες ἐκνενικηκότα, ηὑρῆσθαι δὲ ἡγησάμενος

[1, 99]   καὶ τοῖς μὲν Ἀθηναίοις ηὔξετο τὸ ναυτικὸν ἀπὸ τῆς δαπάνης ἣν

[1, 142]   μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν αὐτῶν ἄξιον φοβηθῆναι. τὴν

[1, 25]   ναῦς (ᾗ καὶ μᾶλλον ἐξηρτύοντο τὸ ναυτικὸν καὶ ἦσαν οὐκ ἀδύνατοι·

[1, 81]   τὰς προσόδους ἀφαιρήσομεν ἀφ' ὧν τὸ ναυτικὸν τρέφουσι, βλαψόμεθα τὰ πλείω.

[1, 108]   Τολμίδου τοῦ Τολμαίου στρατηγοῦντος, καὶ τὸ νεώριον τῶν Λακεδαιμονίων ἐνέπρησαν καὶ

[1, 41]   τῶν ἁπάντων ἀπερίοπτοί εἰσι παρὰ τὸ νικᾶν· φίλον τε γὰρ ἡγοῦνται

[1, 46]   ὧν ἐντὸς ἡ ἄκρα ἀνέχει τὸ Ξειμέριον. οἱ μὲν οὖν Κορίνθιοι

[1, 30]   ἐστρατοπεδεύοντο ἐπὶ Ἀκτίῳ καὶ περὶ τὸ Ξειμέριον τῆς Θεσπρωτίδος φυλακῆς ἕνεκα

[1, 6]   καὶ Ἰώνων τοὺς πρεσβυτέρους κατὰ τὸ ξυγγενὲς ἐπὶ πολὺ αὕτη ἡ

[1, 95]   αὐτοὺς ἡγεμόνας σφῶν γίγνεσθαι κατὰ τὸ ξυγγενὲς καὶ Παυσανίᾳ μὴ ἐπιτρέπειν,

[1, 107]   Θεσσαλῶν ἱππῆς τοῖς Ἀθηναίοις κατὰ τὸ ξυμμαχικόν, οἳ μετέστησαν ἐν τῷ

[1, 138]   ἀφανεῖ ἔτι προεώρα μάλιστα. καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν φύσεως μὲν δυνάμει,

[1, 145]   ἕκαστά τε ὡς ἔφρασε καὶ τὸ ξύμπαν, οὐδὲν κελευόμενοι ποιήσειν, δίκῃ

[1, 9]   τε καὶ τὴν ἀρχὴν κατὰ τὸ οἰκεῖον Ἀτρεῖ (τυγχάνειν δὲ αὐτὸν

[1, 5]   ἰέναι αὐτῷ. ~οἱ γὰρ Ἕλληνες τὸ πάλαι καὶ τῶν βαρβάρων οἵ

[1, 13]   ποτε ἐμπόριον εἶχον, τῶν Ἑλλήνων τὸ πάλαι κατὰ γῆν τὰ πλείω

[1, 6]   ἂν καὶ ἄλλα τις ἀποδείξειε τὸ παλαιὸν Ἑλληνικὸν ὁμοιότροπα τῷ νῦν

[1, 126]   ἄρχουσι τήν τε φυλακὴν καὶ τὸ πᾶν αὐτοκράτορσι διαθεῖναι ᾗ ἂν

[1, 132]   καὶ πολιτείαν, ἢν ξυνεπαναστῶσι καὶ τὸ πᾶν ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ' ὣς

[1, 36]   λόγου ἄξια τοῖς Ἕλλησι ναυτικά, τὸ παρ' ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον

[1, 122]   αὑτοῦ τὰ πολλὰ τεχνᾶται πρὸς τὸ παρατυγχάνον· ἐν ᾧ ὁ μὲν

[1, 27]   βουλόμενον ἰέναι· εἰ δέ τις τὸ παραυτίκα μὲν μὴ ἐθέλει ξυμπλεῖν,

[1, 134]   ὑπαίθριος ταλαιπωροίη, ἡσύχαζεν. οἱ δὲ τὸ παραυτίκα μὲν ὑστέρησαν τῇ διώξει,

[1, 22]   αἰεὶ μᾶλλον ἢ ἀγώνισμα ἐς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν ξύγκειται. ~Τῶν δὲ

[1, 77]   ἀρχὴ χαλεπὴ δοκεῖ εἶναι, εἰκότως· τὸ παρὸν γὰρ αἰεὶ βαρὺ τοῖς

[1, 25]   οὖσαν ἐν ἀπόρῳ εἴχοντο θέσθαι τὸ παρόν, καὶ πέμψαντες ἐς Δελφοὺς

[1, 96]   τρόπῳ ἑκόντων τῶν ξυμμάχων διὰ τὸ Παυσανίου μῖσος, ἔταξαν ἅς τε

[1, 93]   καὶ ᾠκοδόμησαν τῇ ἐκείνου γνώμῃ τὸ πάχος τοῦ τείχους ὅπερ νῦν

[1, 3]   ἔθνη δὲ ἄλλα τε καὶ τὸ Πελασγικὸν ἐπὶ πλεῖστον ἀφ' ἑαυτῶν

[1, 134]   καὶ ὡς ἄγος αὐτοῖς ὂν τὸ πεπραγμένον δύο σώματα ἀνθ' ἑνὸς

[1, 139]   γε πάντων καὶ ἐνδηλότατα προύλεγον τὸ περὶ Μεγαρέων ψήφισμα καθελοῦσι μὴ

[1, 69]   τινάς που καὶ ἀπαρασκεύους διὰ τὸ πιστεῦσαι ἔφθειραν. καὶ μηδεὶς ὑμῶν

[1, 12]   ᾤκισαν, Ἰταλίας δὲ καὶ Σικελίας τὸ πλεῖστον Πελοποννήσιοι τῆς τε ἄλλης

[1, 83]   ἔστιν ὁ πόλεμος οὐχ ὅπλων τὸ πλέον ἀλλὰ δαπάνης, δι' ἣν

[1, 74]   ὑπὲρ ὑμῶν καὶ οὐχ ἡμῶν τὸ πλέον, ἐβοηθήσατε (ὅτε γοῦν ἦμεν

[1, 49]   ἦσαν, ἀλλὰ θυμῷ καὶ ῥώμῃ τὸ πλέον ἐναυμάχουν ἢ ἐπιστήμῃ. πανταχῇ

[1, 83]   οἵπερ δὲ καὶ τῶν ἀποβαινόντων τὸ πλέον ἐπ' ἀμφότερα τῆς αἰτίας

[1, 42]   αὐτίκα φανερῷ ἐπαρθέντας διὰ κινδύνων τὸ πλέον ἔχειν. ~ἡμεῖς δὲ περιπεπτωκότες

[1, 69]   καὶ μηδεὶς ὑμῶν ἐπ' ἔχθρᾳ τὸ πλέον ἢ αἰτίᾳ νομίσῃ τάδε

[1, 76]   καὶ ἐκ τοῦ ἐπιεικοῦς ἀδοξία τὸ πλέον ἢ ἔπαινος οὐκ εἰκότως

[1, 36]   οὐ περὶ τῆς Κερκύρας νῦν τὸ πλέον ἢ καὶ τῶν Ἀθηνῶν

[1, 9]   ἰσχύσας, τὴν στρατείαν οὐ χάριτι τὸ πλέον ἢ φόβῳ ξυναγαγὼν ποιήσασθαι.

[1, 121]   ἂν τοῦτο πάθοι, τοῖς σώμασι τὸ πλέον ἰσχύουσα ἢ τοῖς χρήμασιν.

[1, 114]   Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου, καὶ τὸ πλέον οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ'

[1, 81]   δεήσει καὶ τούτοις ναυσὶ βοηθεῖν τὸ πλέον οὖσι νησιώταις. τίς οὖν

[1, 49]   τέχνῃ οὐχ ὁμοίως, πεζομαχίᾳ δὲ τὸ πλέον προσφερὴς οὖσα. ἐπειδὴ γὰρ

[1, 118]   μὴ ἐπὶ βραχύ, ἡσύχαζόν τε τὸ πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν

[1, 72]   ἔφασαν βούλεσθαι καὶ αὐτοὶ ἐς τὸ πλῆθος αὐτῶν εἰπεῖν, εἴ τι

[1, 125]   μείζονι καὶ ἐλάσσονι πόλει· καὶ τὸ πλῆθος ἐψηφίσαντο πολεμεῖν. δεδογμένον δὲ

[1, 20]   παρ' ἀλλήλων δέχονται. Ἀθηναίων γοῦν τὸ πλῆθος Ἵππαρχον οἴονται ὑφ' Ἁρμοδίου

[1, 90]   φοβουμένων τοῦ τε ναυτικοῦ αὐτῶν τὸ πλῆθος, ὃ πρὶν οὐχ ὑπῆρχε,

[1, 9]   ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα εἶναι καὶ τὸ πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν Μυκηναίων τε

[1, 23]   παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι ἐς τὸ πολεμεῖν· αἱ δ' ἐς τὸ

[1, 87]   φανερῶς ἀποδεικνυμένους τὴν γνώμην ἐς τὸ πολεμεῖν μᾶλλον ὁρμῆσαι ἔλεξεν ὅτῳ

[1, 72]   τὸ ἡσυχάζειν τραπέσθαι ἢ πρὸς τὸ πολεμεῖν. προσελθόντες οὖν τοῖς Λακεδαιμονίοις

[1, 56]   Ἀθηναίοις καὶ Πελοποννησίοις διάφορα ἐς τὸ πολεμεῖν. τῶν γὰρ Κορινθίων πρασσόντων

[1, 70]   τῇ δὲ γνώμῃ οἰκειοτάτῃ ἐς τὸ πράσσειν τι ὑπὲρ αὐτῆς. καὶ

[1, 21]   οὔτε ὡς λογογράφοι ξυνέθεσαν ἐπὶ τὸ προσαγωγότερον τῇ ἀκροάσει ἢ ἀληθέστερον,

[1, 134]   ὁδῷ, ἑνὸς μὲν τῶν ἐφόρων τὸ πρόσωπον προσιόντος ὡς εἶδε, γνῶναι

[1, 59]   τὴν Μακεδονίαν, ἐφ' ὅπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐξεπέμποντο, καὶ καταστάντες ἐπολέμουν

[1, 128]   βασιλέα πράγματα πράσσειν, ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησεν, ἐφιέμενος τῆς Ἑλληνικῆς

[1, 128]   τοιόνδε. ἐπειδὴ Παυσανίας ὁ Λακεδαιμόνιος τὸ πρῶτον μεταπεμφθεὶς ὑπὸ Σπαρτιατῶν ἀπὸ

[1, 75]   αὐτοῦ δὲ τοῦ ἔργου κατηναγκάσθημεν τὸ πρῶτον προαγαγεῖν αὐτὴν ἐς τόδε,

[1, 97]   ἱερὸν ἐγίγνοντο. ~ἡγούμενοι δὲ αὐτονόμων τὸ πρῶτον τῶν ξυμμάχων καὶ ἀπὸ

[1, 131]   ἐς μὲν τὴν εἱρκτὴν ἐσπίπτει τὸ πρῶτον ὑπὸ τῶν ἐφόρων (ἔξεστι

[1, 22]   δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων

[1, 23]   τὸν πόλεμον, ὁ δὲ διὰ τὸ στασιάζειν. τά τε πρότερον ἀκοῇ

[1, 62]   ἐκεῖθεν ἐπιβοηθεῖν, αὐτοὶ δὲ ἀναστήσαντες τὸ στρατόπεδον ἐχώρουν ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν.

[1, 51]   καὶ ναυαγίων προσκομισθεῖσαι κατέπλεον ἐς τὸ στρατόπεδον οὐ πολλῷ ὕστερον ἢ

[1, 103]   μὲν οὐχ ἥκιστα ἀπὸ τοῦδε τὸ σφοδρὸν μῖσος ἤρξατο πρῶτον ἐς

[1, 17]   ἑαυτῶν μόνον προορώμενοι ἔς τε τὸ σῶμα καὶ ἐς τὸ τὸν

[1, 136]   χρείας τινὸς καὶ οὐκ ἐς τὸ σῶμα σῴζεσθαι ἐναντιωθῆναι, ἐκεῖνον δ'

[1, 37]   ἀπώσησθε. Φασὶ δὲ ξυμμαχίαν διὰ τὸ σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι· τὸ

[1, 70]   ἑορτὴν ἄλλο τι ἡγεῖσθαι ἢ τὸ τὰ δέοντα πρᾶξαι ξυμφοράν τε

[1, 124]   κοινῇ τάδε παραινούντων, εἴπερ βεβαιότατον τὸ ταὐτὰ ξυμφέροντα καὶ πόλεσι καὶ

[1, 70]   ἐλπίζουσιν ἃ ἂν ἐπινοήσωσι διὰ τὸ ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν ποιεῖσθαι ὧν

[1, 91]   ὁ Λυσιμάχου, ἀγγέλλοντες ἔχειν ἱκανῶς τὸ τεῖχος) ἐφοβεῖτο γὰρ μὴ οἱ

[1, 90]   ἐπισχεῖν μέχρι τοσούτου ἕως ἂν τὸ τεῖχος ἱκανὸν ἄρωσιν ὥστε ἀπομάχεσθαι

[1, 57]   Ποτειδεατῶν τε ὁμήρους λαβεῖν καὶ τὸ τεῖχος καθελεῖν, τῶν τε πλησίον

[1, 63]   σημεῖα κατεσπάσθη, πάλιν ἐπανεχώρουν ἐς τὸ τεῖχος καὶ οἱ Μακεδόνες παρὰ

[1, 62]   ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ ἐς τὸ τεῖχος κατέφυγεν. ~Ἐπαναχωρῶν δὲ ὁ

[1, 108]   Βοιωτίας καὶ Φωκίδος καὶ Ταναγραίων τὸ τεῖχος περιεῖλον καὶ Λοκρῶν τῶν

[1, 134]   καὶ προκαταφυγεῖν· ἦν δ' ἐγγὺς τὸ τέμενος. καὶ ἐς οἴκημα οὐ

[1, 120]   τάχιστ' ἂν ἀφαιρεθείη τῆς ῥᾳστώνης τὸ τερπνὸν δι' ὅπερ ὀκνεῖ, εἰ

[1, 143]   καὶ κατ' ἤπειρον· μέγα γὰρ τὸ τῆς θαλάσσης κράτος. σκέψασθε δέ·

[1, 128]   ἐν Σπάρτῃ. ἐκέλευον δὲ καὶ τὸ τῆς Ξαλκιοίκου ἄγος ἐλαύνειν αὐτούς·

[1, 102]   οὐχ ἡλίσκετο, δείσαντες τῶν Ἀθηναίων τὸ τολμηρὸν καὶ τὴν νεωτεροποιίαν, καὶ

[1, 17]   τε τὸ σῶμα καὶ ἐς τὸ τὸν ἴδιον οἶκον αὔξειν δι'

[1, 62]   ὕστερον ξυνέμισγον. καὶ αὐτὸ μὲν τὸ τοῦ Ἀριστέως κέρας καὶ ὅσοι

[1, 104]   Μέμφιδος τῶν δύο μερῶν πρὸς τὸ τρίτον μέρος ὃ καλεῖται Λευκὸν

[1, 105]   ἐκ τῶν Μεγάρων τούς τε τὸ τροπαῖον ἱστάντας διαφθείρουσι καὶ τοῖς

[1, 6]   καὶ ἀνειμένῃ τῇ διαίτῃ ἐς τὸ τρυφερώτερον μετέστησαν. καὶ οἱ πρεσβύτεροι

[1, 74]   τὰ οἰκεῖα διαφθείραντες μηδ' ὣς τὸ τῶν περιλοίπων ξυμμάχων κοινὸν προλιπεῖν

[1, 109]   τὴν διώρυχα καὶ παρατρέψας ἄλλῃ τὸ ὕδωρ τάς τε ναῦς ἐπὶ

[1, 76]   ἐν τῇ Πελοποννήσῳ πόλεις ἐπὶ τὸ ὑμῖν ὠφέλιμον καταστησάμενοι ἐξηγεῖσθε· καὶ

[1, 73]   προκινδυνεῦσαι τῷ βαρβάρῳ καὶ ὅτε τὸ ὕστερον ἦλθεν, οὐχ ἱκανοὶ ὄντες

[1, 142]   προσέτι οὐδὲ μελετῆσαι ἐασόμενοι διὰ τὸ ὑφ' ἡμῶν πολλαῖς ναυσὶν αἰεὶ

[1, 6]   ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι καὶ ἐς τὸ φανερὸν ἀποδύντες λίπα μετὰ τοῦ

[1, 23]   τὸ πολεμεῖν· αἱ δ' ἐς τὸ φανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἵ δ'

[1, 25]   σφῶν ἐκ Κορίνθου ὄντα καὶ τὸ χρηστήριον δηλοῦντες, ἐδέοντό τε μὴ

[1, 100]   Θρᾳκῶν ξυμπάντων, οἷς πολέμιον ἦν τὸ χωρίον {αἱ Ἐννέα ὁδοὶ} κτιζόμενον.

[1, 39]   οὗτοι δὲ οὐ πρὶν πολιορκεῖν τὸ χωρίον, ἀλλ' ἐπειδὴ ἡγήσαντο ἡμᾶς

[1, 102]   ἐγένετο. οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι, ἐπειδὴ τὸ χωρίον βίᾳ οὐχ ἡλίσκετο, δείσαντες

[1, 87]   Ἀθηναῖοι ἀδικεῖν, ἀναστήτω ἐς ἐκεῖνο τὸ χωρίον, δείξας τι χωρίον αὐτοῖς,

[1, 13]   ποιηταῖς δεδήλωται· ἀφνειὸν γὰρ ἐπωνόμασαν τὸ χωρίον. ἐπειδή τε οἱ Ἕλληνες

[1, 26]   μὲν Κερκυραῖοι (ἔστι δ' ἰσθμὸς τὸ χωρίον) ~ἐπολιόρκουν τὴν πόλιν, Κορίνθιοι

[1, 102]   ἐφαίνετο· βίᾳ γὰρ ἂν εἷλον τὸ χωρίον. καὶ διαφορὰ ἐκ ταύτης

[1, 97]   ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τοῦτο ἦν τὸ χωρίον καὶ ἢ τὰ πρὸ

[1, 139]   καὶ ὡς μὴ ἐμπόδιον εἶναι τὸ ψήφισμα εἰρήνης, ἀλλὰ καθελεῖν, καὶ

[1, 139]   Ἀθηναῖοι οὔτε τἆλλα ὑπήκουον οὔτε τὸ ψήφισμα καθῄρουν, ἐπικαλοῦντες ἐπεργασίαν Μεγαρεῦσι

Livre, Chap.
[1, 6]	πρεσβύτεροι αὐτοῖς τῶν εὐδαιμόνων διὰ	τὸ	ἁβροδίαιτον οὐ πολὺς χρόνος ἐπειδὴ
[1, 126]	οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον τοὺς Ἀθηναίους	τὸ	ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ· τὸ
[1, 127]	ἐν τῇ πόλει. ~τοῦτο δὴ	τὸ	ἄγος οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον ἐλαύνειν
[1, 137]	καὶ ἐπιβὰς καταφέρεται χειμῶνι ἐς	τὸ	Ἀθηναίων στρατόπεδον, ὃ ἐπολιόρκει Νάξον.
[1, 70]	ἀπολαύουσιν ἐλάχιστα τῶν ὑπαρχόντων διὰ	τὸ	αἰεὶ κτᾶσθαι καὶ μήτε ἑορτὴν
[1, 15]	πόλεμον Ξαλκιδέων καὶ Ἐρετριῶν καὶ	τὸ	ἄλλο Ἑλληνικὸν ἐς ξυμμαχίαν ἑκατέρων
[1, 1]	ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ καὶ	τὸ	ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς
[1, 63]	ἀπὸ τῆς διώξεως, ὡς ὁρᾷ	τὸ	ἄλλο στράτευμα ἡσσημένον, ἠπόρησε μὲν
[1, 132]	ὅσαι ξυγκαθελοῦσαι τὸν βάρβαρον ἔστησαν	τὸ	ἀνάθημα· τοῦ μέντοι Παυσανίου ἀδίκημα
[1, 69]	καὶ λανθάνειν μὲν οἰόμενοι διὰ	τὸ	ἀναίσθητον ὑμῶν ἧσσον θαρσοῦσι, γνόντες
[1, 22]	τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ	τὸ	ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι,
[1, 126]	τε ἐκαλοῦντο καὶ τὸ γένος	τὸ	ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν μὲν οὖν
[1, 84]	γὰρ σχολαίτερον ἂν παύσαισθε διὰ	τὸ	ἀπαράσκευοι ἐγχειρεῖν, καὶ ἅμα ἐλευθέραν
[1, 128]	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Λακεδαιμονίους	τὸ	ἀπὸ Ταινάρου ἄγος ἐλαύνειν· οἱ
[1, 124]	ψηφίσασθε τὸν πόλεμον μὴ φοβηθέντες	τὸ	αὐτίκα δεινόν, τῆς δ' ἀπ'
[1, 36]	καὶ ὅσον οὐ παρόντα πόλεμον	τὸ	αὐτίκα περισκοπῶν ἐνδοιάζῃ χωρίον προσλαβεῖν
[1, 79]	καὶ τῶν μὲν πλεόνων ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ αἱ γνῶμαι ἔφερον, ἀδικεῖν
[1, 43]	τινα κολάζειν, νῦν παρ' ὑμῶν	τὸ	αὐτὸ ἀξιοῦμεν κομίζεσθαι, καὶ μὴ
[1, 32]	παρέξεσθαι ἀπέστειλαν ἡμᾶς. τετύχηκε δὲ	τὸ	αὐτὸ ἐπιτήδευμα πρός τε ὑμᾶς
[1, 124]	οὐ τολμῶντες, μὴ πολὺ ὕστερον	τὸ	αὐτὸ πάσχειν· ἀλλὰ νομίσαντες ἐς
[1, 10]	φαίνοιτ' ἂν ὑποδεεστέρα) Ἀθηναίων δὲ	τὸ	αὐτὸ τοῦτο παθόντων διπλασίαν ἂν
[1, 31]	πρὸς τῷ Κερκυραίων ναυτικῷ καὶ	τὸ	αὐτῶν προσγενόμενον ἐμπόδιον γένηται θέσθαι
[1, 84]	ἡσυχίαν τι αὐτῶν προΐδωμεν. ~καὶ	τὸ	βραδὺ καὶ μέλλον, ὃ μέμφονται
[1, 141]	πολέμων καὶ διαποντίων ἄπειροι διὰ	τὸ	βραχέως αὐτοὶ ἐπ' ἀλλήλους ὑπὸ
[1, 140]	ὑπολίπησθε ὡς διὰ μικρὸν ἐπολεμήσατε.	τὸ	γὰρ βραχύ τι τοῦτο πᾶσαν
[1, 11]	ἀφικόμενοι μάχῃ ἐκράτησαν (δῆλον δέ·	τὸ	γὰρ ἔρυμα τῷ στρατοπέδῳ οὐκ
[1, 42]	ξυμμαχίαν μεγάλην διδόασι, τούτῳ ἐφέλκεσθαι·	τὸ	γὰρ μὴ ἀδικεῖν τοὺς ὁμοίους
[1, 126]	ἐξέβαλον· κατῆλθον μέντοι ὕστερον, καὶ	τὸ	γένος αὐτῶν ἔστιν ἔτι ἐν
[1, 126]	θεοῦ ἐκεῖνοί τε ἐκαλοῦντο καὶ	τὸ	γένος τὸ ἀπ' ἐκείνων. ἤλασαν
[1, 77]	ἀπὸ τοῦ ἴσου δοκεῖ πλεονεκτεῖσθαι,	τὸ	δ' ἀπὸ τοῦ κρείσσονος καταναγκάζεσθαι.
[1, 37]	τὸ σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι·	τὸ	δ' ἐπὶ κακουργίᾳ καὶ οὐκ
[1, 64]	εὐθὺς οἱ Ἀθηναῖοι ἀποτειχίσαντες ἐφρούρουν·	τὸ	δ' ἐς τὴν Παλλήνην ἀτείχιστον
[1, 126]	τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ·	τὸ	δὲ ἄγος ἦν τοιόνδε. Κύλων
[1, 48]	κέρας Κερκυραίων αἱ Ἀττικαὶ νῆες,	τὸ	δὲ ἄλλο αὐτοὶ ἐπεῖχον τρία
[1, 62]	καὶ ἐπεξῆλθον διώκοντες ἐπὶ πολύ·	τὸ	δὲ ἄλλο στρατόπεδον Ποτειδεατῶν καὶ
[1, 64]	ἑκατὸν καὶ Καλλίας ὁ στρατηγός.	~τὸ	δὲ ἐκ τοῦ ἰσθμοῦ {τεῖχος}
[1, 36]	ἔχον τοὺς ἐναντίους μᾶλλον φοβῆσον,	τὸ	δὲ θαρσοῦν μὴ δεξαμένου ἀσθενὲς
[1, 43]	ὠφεληθέντας τῇ ὑμετέρᾳ ἡμᾶς βλάψαι.	τὸ	δὲ ἴσον ἀνταπόδοτε, γνόντες τοῦτον
[1, 1]	πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς,	τὸ	δὲ καὶ διανοούμενον. κίνησις γὰρ
[1, 142]	καὶ δι' αὐτὸ καὶ ὀκνηρότεροι.	τὸ	δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν, ὥσπερ
[1, 141]	ἐκ τῶν κινδύνων κἂν περιγενέσθαι,	τὸ	δὲ οὐ βέβαιον μὴ οὐ
[1, 6]	λίπα μετὰ τοῦ γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο·	τὸ	δὲ πάλαι καὶ ἐν τῷ
[1, 90]	μήτ' ἄλλον μηδένα τεῖχος ἔχοντα,	τὸ	δὲ πλέον τῶν ξυμμάχων ἐξοτρυνόντων
[1, 106]	πάθος μέγα τοῦτο Κορινθίοις ἐγένετο.	τὸ	δὲ πλῆθος ἀπεχώρησεν αὐτοῖς τῆς
[1, 142]	κατ' ἤπειρον ἐς τὰ ναυτικά.	τὸ	δὲ τῆς θαλάσσης ἐπιστήμονας γενέσθαι
[1, 107]	σκέψασθαι ὅτῳ τρόπῳ ἀσφαλέστατα διαπορεύσονται.	τὸ	δέ τι καὶ ἄνδρες τῶν
[1, 118]	τοὺς πολέμους, ἢν μὴ ἀναγκάζωνται,	τὸ	δέ τι καὶ πολέμοις οἰκείοις
[1, 70]	καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες·	τὸ	δὲ ὑμέτερον τῆς τε δυνάμεως
[1, 93]	τὰ ἔξωθεν καὶ μολύβδῳ δεδεμένοι.	τὸ	δὲ ὕψος ἥμισυ μάλιστα ἐτελέσθη
[1, 120]	κάτω πρόοιντο, κἂν μέχρι σφῶν	τὸ	δεινὸν προελθεῖν, καὶ περὶ αὑτῶν
[1, 48]	κατεῖδον ἀλλήλους, ἀντιπαρετάσσοντο, ἐπὶ μὲν	τὸ	δεξιὸν κέρας Κερκυραίων αἱ Ἀττικαὶ
[1, 49]	πρόρρησιν τῶν Ἀθηναίων. μάλιστα δὲ	τὸ	δεξιὸν κέρας τῶν Κορινθίων ἐπόνει·
[1, 48]	πλεούσαις κατὰ τοὺς Ἀθηναίους καὶ	τὸ	δεξιὸν τῶν Κερκυραίων εἶχον. ~ξυμμείξαντες
[1, 131]	καὶ ἐπειδὴ τῇ Ἑρμιονίδι νηὶ	τὸ	δεύτερον ἐκπλεύσας οὐ κελευσάντων αὐτῶν
[1, 131]	χρήμασι διαλύσειν τὴν διαβολὴν ἀνεχώρει	τὸ	δεύτερον ἐς Σπάρτην. καὶ ἐς
[1, 41]	τε καὶ ἡ ἐς Σαμίους,	τὸ	δι' ἡμᾶς Πελοποννησίους αὐτοῖς μὴ
[1, 25]	ἐπαμῦναι. Κορίνθιοι δὲ κατά τε	τὸ	δίκαιον ὑπεδέξαντο τὴν τιμωρίαν, νομίζοντες
[1, 84]	ἡμᾶς ἐπὶ τὰ δεινὰ παρὰ	τὸ	δοκοῦν ἡμῖν οὐκ ἐπαιρόμεθα ἡδονῇ,
[1, 53]	τι χωρίων, οὐ περιοψόμεθα κατὰ	τὸ	δυνατόν. ~Τοιαῦτα τῶν Ἀθηναίων ἀποκριναμένων
[1, 123]	ἀρετὰς κτᾶσθαι) καὶ μὴ μεταβάλλειν	τὸ	ἔθος, εἰ ἄρα πλούτῳ τε
[1, 121]	μιᾷ τε νίκῃ ναυμαχίας κατὰ	τὸ	εἰκὸς ἁλίσκονται· εἰ δ' ἀντίσχοιεν,
[1, 64]	οὐδεὶς ἐπεξῄει ἐς μάχην, ἀπετείχισε	τὸ	ἐκ τῆς Παλλήνης {τεῖχος} καὶ
[1, 132]	ἀκροθίνιον, ἠξίωσεν ἐπιγράψασθαι αὐτὸς ἰδίᾳ	τὸ	ἐλεγεῖον τόδε· Ἑλλήνων ἀρχηγὸς ἐπεὶ
[1, 122]	ἣ ἐκ τοῦ πολλοὺς σφάλλειν	τὸ	ἐναντίον ὄνομα ἀφροσύνη μετωνόμασται. ~τὰ
[1, 90]	ὅθεν τις ὠφελία ἔσται ἐς	τὸ	ἔργον, ἀλλὰ καθαιροῦντας πάντα. καὶ
[1, 5]	ὡς οὔτε ὧν πυνθάνονται ἀπαξιούντων	τὸ	ἔργον, οἷς τε ἐπιμελὲς εἴη
[1, 56]	δὲ ξυμμάχους φόρου ὑποτελεῖς, ἐκέλευον	τὸ	ἐς Παλλήνην τεῖχος καθελεῖν καὶ
[1, 107]	οἰκοδομεῖν, τό τε Φαληρόνδε καὶ	τὸ	ἐς Πειραιᾶ. καὶ Φωκέων στρατευσάντων
[1, 84]	πολεμικοί τε καὶ εὔβουλοι διὰ	τὸ	εὔκοσμον γιγνόμεθα, τὸ μὲν ὅτι
[1, 37]	ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι. καὶ τοῦτο	τὸ	εὐπρεπὲς ἄσπονδον οὐχ ἵνα μὴ
[1, 39]	ἡμᾶς οὐ περιόψεσθαι, τότε καὶ	τὸ	εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρέσχοντο. καὶ
[1, 141]	ἰσόψηφοι ὄντες καὶ οὐχ ὁμόφυλοι	τὸ	ἐφ' ἑαυτὸν ἕκαστος σπεύδῃ· ἐξ
[1, 17]	ἦσαν ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς πόλεσι,	τὸ	ἐφ' ἑαυτῶν μόνον προορώμενοι ἔς
[1, 37]	ἢ κατὰ ξυνθήκας γίγνεσθαι, διὰ	τὸ	ἥκιστα ἐπὶ τοὺς πέλας ἐκπλέοντας
[1, 30]	τῆς γῆς ἔτεμον καὶ Κυλλήνην	τὸ	Ἠλείων ἐπίνειον ἐνέπρησαν, ὅτι ναῦς
[1, 77]	ἂν τὴν εὔνοιαν ἣν διὰ	τὸ	ἡμέτερον δέος εἰλήφατε μεταβάλοιτε, εἴπερ
[1, 36]	ναυτικά, τὸ παρ' ὑμῖν καὶ	τὸ	ἡμέτερον καὶ τὸ Κορινθίων· τούτων
[1, 24]	ταῦτα δὲ ἱκέται καθεζόμενοι ἐς	τὸ	Ἥραιον ἐδέοντο. οἱ δὲ Κερκυραῖοι
[1, 72]	αὐτοὺς ἐκ τῶν λόγων πρὸς	τὸ	ἡσυχάζειν τραπέσθαι ἢ πρὸς τὸ
[1, 30]	ἐπέπλεον δὲ οὐδέτεροι ἀλλήλοις, ἀλλὰ	τὸ	θέρος τοῦτο ἀντικαθεζόμενοι χειμῶνος ἤδη
[1, 96]	αὐτοῖς, καὶ αἱ ξύνοδοι ἐς	τὸ	ἱερὸν ἐγίγνοντο. ~ἡγούμενοι δὲ αὐτονόμων
[1, 134]	χρησαμένου καὶ δηλώσαντος εὐνοίᾳ πρὸς	τὸ	ἱερὸν τῆς Ξαλκιοίκου χωρῆσαι δρόμῳ
[1, 29]	Ἀκτίῳ τῆς Ἀνακτορίας γῆς, οὗ	τὸ	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστιν, ἐπὶ
[1, 99]	χρήματα ἐτάξαντο ἀντὶ τῶν νεῶν	τὸ	ἱκνούμενον ἀνάλωμα φέρειν, καὶ τοῖς
[1, 39]	ἀπογενόμενοι τῆς ἀφ' ἡμῶν αἰτίας	τὸ	ἴσον ἕξετε, πάλαι δὲ κοινώσαντας
[1, 121]	καὶ ὅταν τὴν ἐπιστήμην ἐς	τὸ	ἴσον καταστήσωμεν, τῇ γε εὐψυχίᾳ
[1, 71]	καὶ αὐτοὶ ἀμυνόμενοι μὴ βλάπτεσθαι	τὸ	ἴσον νέμετε. μόλις δ' ἂν
[1, 62]	καὶ τῶν ἄλλων λογάδες ἔτρεψαν	τὸ	καθ' ἑαυτοὺς καὶ ἐπεξῆλθον διώκοντες
[1, 98]	τε αὕτη πόλις ξυμμαχὶς παρὰ	τὸ	καθεστηκὸς ἐδουλώθη, ἔπειτα δὲ καὶ
[1, 10]	πολλοῦ χρόνου τοῖς ἔπειτα πρὸς	τὸ	κλέος αὐτῶν εἶναι (καίτοι Πελοποννήσου
[1, 141]	ὑπὸ ἁπάντων ἰδίᾳ δοξάσματι λανθάνειν	τὸ	κοινὸν ἁθρόον φθειρόμενον. ~Μέγιστον δέ,
[1, 91]	ὁμοῖόν τι ἢ ἴσον ἐς	τὸ	κοινὸν βουλεύεσθαι. ἢ πάντας οὖν
[1, 89]	ἕκαστοι κατὰ πόλεις. Ἀθηναίων δὲ	τὸ	κοινόν, ἐπειδὴ αὐτοῖς οἱ βάρβαροι
[1, 90]	ὄντων ὅτι οὐκ ἐπέρχεται ἐπὶ	τὸ	κοινόν, ἔφη τοὺς ξυμπρέσβεις ἀναμένειν,
[1, 36]	ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον καὶ	τὸ	Κορινθίων· τούτων δὲ εἰ περιόψεσθε
[1, 93]	ναυτικοὺς γεγενημένους μέγα προφέρειν ἐς	τὸ	κτήσασθαι δύναμιν (τῆς γὰρ δὴ
[1, 103]	Ἀθηναῖοι δεξάμενοι κατ' ἔχθος ἤδη	τὸ	Λακεδαιμονίων ἐς Ναύπακτον κατῴκισαν, ἣν
[1, 2]	ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον διὰ	τὸ	λεπτόγεων ἀστασίαστον οὖσαν ἄνθρωποι ᾤκουν
[1, 20]	κινδυνεῦσαι, τῷ Ἱππάρχῳ περιτυχόντες περὶ	τὸ	Λεωκόρειον καλούμενον τὴν Παναθηναϊκὴν πομπὴν
[1, 13]	μᾶλλον ἔπλῳζον, τὰς ναῦς κτησάμενοι	τὸ	λῃστικὸν καθῄρουν, καὶ ἐμπόριον παρέχοντες
[1, 91]	παρὰ σφᾶς, ὡς πρὸς διαγιγνώσκοντας	τὸ	λοιπὸν ἰέναι τά τε σφίσιν
[1, 56]	τούς τε ἐπιδημιουργοὺς ἐκπέμπειν καὶ	τὸ	λοιπὸν μὴ δέχεσθαι οὓς κατὰ
[1, 74]	τῶν πόλεων καὶ ἐπὶ τῷ	τὸ	λοιπὸν νέμεσθαι, ἐπειδὴ ἐδείσατε ὑπὲρ
[1, 124]	ἐπελθόντες, καὶ αὐτοί τε ἀκινδύνως	τὸ	λοιπὸν οἰκῶμεν καὶ τοὺς νῦν
[1, 128]	πιστὸν ἐπὶ θάλασσαν δι' οὗ	τὸ	λοιπὸν τοὺς λόγους ποιησόμεθα. ~τοσαῦτα
[1, 101]	ἔδει ἀποδοῦναι αὐτίκα ταξάμενοι καὶ	τὸ	λοιπὸν φέρειν, τήν τε ἤπειρον
[1, 25]	Ἐπιδάμνιοι ἐς τὴν Κόρινθον κατὰ	τὸ	μαντεῖον παρέδοσαν τὴν ἀποικίαν, τόν
[1, 140]	καὶ Αἴγιναν αὐτόνομον ἀφιέναι καὶ	τὸ	Μεγαρέων ψήφισμα καθαιρεῖν· οἱ δὲ
[1, 140]	περὶ βραχέος ἂν πολεμεῖν, εἰ	τὸ	Μεγαρέων ψήφισμα μὴ καθέλοιμεν, ὅπερ
[1, 21]	ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν ἐπὶ	τὸ	μεῖζον κοσμοῦντες μᾶλλον πιστεύων, οὔτε
[1, 10]	κἀνταῦθα πιστεύειν, ἣν εἰκὸς ἐπὶ	τὸ	μεῖζον μὲν ποιητὴν ὄντα κοσμῆσαι,
[1, 90]	τῶν Περσῶν. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ αἰσθόμενοι	τὸ	μέλλον ἦλθον πρεσβείᾳ, τὰ μὲν
[1, 42]	ἐλάχιστα ἁμαρτάνῃ μάλιστα ἕπεται, καὶ	τὸ	μέλλον τοῦ πολέμου ᾧ φοβοῦντες
[1, 90]	ξυγκαθελεῖν μετὰ σφῶν τοὺς περιβόλους,	τὸ	μὲν βουλόμενον καὶ ὕποπτον τῆς
[1, 77]	ἄνθρωποι μᾶλλον ὀργίζονται ἢ βιαζόμενοι·	τὸ	μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἴσου
[1, 109]	αὐτοῖς πολλαὶ ἰδέαι πολέμων κατέστησαν.	τὸ	μὲν γὰρ πρῶτον ἐκράτουν τῆς
[1, 36]	πειθόμενος τὰς σπονδὰς λύσῃ, γνώτω	τὸ	μὲν δεδιὸς αὐτοῦ ἰσχὺν ἔχον
[1, 48]	μὲν Κερκυραῖοι ἐτάξαντο, Κορινθίοις δὲ	τὸ	μὲν δεξιὸν κέρας αἱ Μεγαρίδες
[1, 68]	εἶχον καὶ Ποτείδαιαν ἐπολιόρκουν, ὧν	τὸ	μὲν ἐπικαιρότατον χωρίον πρὸς τὰ
[1, 1]	Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους,	τὸ	μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ
[1, 62]	δὲ ἡ γνώμη τοῦ Ἀριστέως	τὸ	μὲν μεθ' ἑαυτοῦ στρατόπεδον ἔχοντι
[1, 84]	εὔβουλοι διὰ τὸ εὔκοσμον γιγνόμεθα,	τὸ	μὲν ὅτι αἰδὼς σωφροσύνης πλεῖστον
[1, 132]	Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ' ἀνέθηκε τόδε.	τὸ	μὲν οὖν ἐλεγεῖον οἱ Λακεδαιμόνιοι
[1, 141]	τῶν ἀνθρώπων ἢ χρήμασι πολεμεῖν,	τὸ	μὲν πιστὸν ἔχοντες ἐκ τῶν
[1, 105]	ἀναστήσεσθαι αὐτούς. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	τὸ	μὲν πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα οὐκ
[1, 49]	πιεζομένους μᾶλλον ἤδη ἀπροφασίστως ἐπεκούρουν,	τὸ	μὲν πρῶτον ἀπεχόμενοι ὥστε μὴ
[1, 53]	τοιαῦτα εἶπον· τῶν δὲ Κερκυραίων	τὸ	μὲν στρατόπεδον ὅσον ἐπήκουσεν ἀνεβόησεν
[1, 110]	πλέουσαι ἐς Αἴγυπτον ἔσχον κατὰ	τὸ	Μενδήσιον κέρας, οὐκ εἰδότες τῶν
[1, 127]	καὶ διὰ τὴν ἐκείνου ξυμφορὰν	τὸ	μέρος ἔσται ὁ πόλεμος. ὢν
[1, 74]	οὔσης κινδυνεύοντες ξυνεσώσαμεν ὑμᾶς τε	τὸ	μέρος καὶ ἡμᾶς αὐτούς. εἰ
[1, 48]	καὶ αἱ Ἀμπρακιώτιδες, κατὰ δὲ	τὸ	μέσον οἱ ἄλλοι ξύμμαχοι ὡς
[1, 10]	δ' οὖν καὶ ἐλαχίστας ναῦς	τὸ	μέσον σκοποῦντι οὐ πολλοὶ φαίνονται
[1, 101]	φέρειν, τήν τε ἤπειρον καὶ	τὸ	μέταλλον ἀφέντες. ~Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς
[1, 32]	ἡ δοκοῦσα ἡμῶν πρότερον σωφροσύνη,	τὸ	μὴ ἐν ἀλλοτρίᾳ ξυμμαχίᾳ τῇ
[1, 22]	καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως	τὸ	μὴ μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται·
[1, 77]	ἴσου ὁμιλεῖν, ἤν τι παρὰ	τὸ	μὴ οἴεσθαι χρῆναι ἢ γνώμῃ
[1, 3]	μὴν οὐδὲ βαρβάρους εἴρηκε διὰ	τὸ	μηδὲ Ἕλληνάς πω, ὡς ἐμοὶ
[1, 23]	δὲ πρότερον ἔργων μέγιστον ἐπράχθη	τὸ	Μηδικόν, καὶ τοῦτο ὅμως δυοῖν
[1, 21]	ὑπὸ χρόνου αὐτῶν ἀπίστως ἐπὶ	τὸ	μυθῶδες ἐκνενικηκότα, ηὑρῆσθαι δὲ ἡγησάμενος
[1, 99]	καὶ τοῖς μὲν Ἀθηναίοις ηὔξετο	τὸ	ναυτικὸν ἀπὸ τῆς δαπάνης ἣν
[1, 142]	μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ	τὸ	ναυτικὸν αὐτῶν ἄξιον φοβηθῆναι. τὴν
[1, 25]	ναῦς (ᾗ καὶ μᾶλλον ἐξηρτύοντο	τὸ	ναυτικὸν καὶ ἦσαν οὐκ ἀδύνατοι·
[1, 81]	τὰς προσόδους ἀφαιρήσομεν ἀφ' ὧν	τὸ	ναυτικὸν τρέφουσι, βλαψόμεθα τὰ πλείω.
[1, 108]	Τολμίδου τοῦ Τολμαίου στρατηγοῦντος, καὶ	τὸ	νεώριον τῶν Λακεδαιμονίων ἐνέπρησαν καὶ
[1, 41]	τῶν ἁπάντων ἀπερίοπτοί εἰσι παρὰ	τὸ	νικᾶν· φίλον τε γὰρ ἡγοῦνται
[1, 46]	ὧν ἐντὸς ἡ ἄκρα ἀνέχει	τὸ	Ξειμέριον. οἱ μὲν οὖν Κορίνθιοι
[1, 30]	ἐστρατοπεδεύοντο ἐπὶ Ἀκτίῳ καὶ περὶ	τὸ	Ξειμέριον τῆς Θεσπρωτίδος φυλακῆς ἕνεκα
[1, 6]	καὶ Ἰώνων τοὺς πρεσβυτέρους κατὰ	τὸ	ξυγγενὲς ἐπὶ πολὺ αὕτη ἡ
[1, 95]	αὐτοὺς ἡγεμόνας σφῶν γίγνεσθαι κατὰ	τὸ	ξυγγενὲς καὶ Παυσανίᾳ μὴ ἐπιτρέπειν,
[1, 107]	Θεσσαλῶν ἱππῆς τοῖς Ἀθηναίοις κατὰ	τὸ	ξυμμαχικόν, οἳ μετέστησαν ἐν τῷ
[1, 138]	ἀφανεῖ ἔτι προεώρα μάλιστα. καὶ	τὸ	ξύμπαν εἰπεῖν φύσεως μὲν δυνάμει,
[1, 145]	ἕκαστά τε ὡς ἔφρασε καὶ	τὸ	ξύμπαν, οὐδὲν κελευόμενοι ποιήσειν, δίκῃ
[1, 9]	τε καὶ τὴν ἀρχὴν κατὰ	τὸ	οἰκεῖον Ἀτρεῖ (τυγχάνειν δὲ αὐτὸν
[1, 5]	ἰέναι αὐτῷ. ~οἱ γὰρ Ἕλληνες	τὸ	πάλαι καὶ τῶν βαρβάρων οἵ
[1, 13]	ποτε ἐμπόριον εἶχον, τῶν Ἑλλήνων	τὸ	πάλαι κατὰ γῆν τὰ πλείω
[1, 6]	ἂν καὶ ἄλλα τις ἀποδείξειε	τὸ	παλαιὸν Ἑλληνικὸν ὁμοιότροπα τῷ νῦν
[1, 126]	ἄρχουσι τήν τε φυλακὴν καὶ	τὸ	πᾶν αὐτοκράτορσι διαθεῖναι ᾗ ἂν
[1, 132]	καὶ πολιτείαν, ἢν ξυνεπαναστῶσι καὶ	τὸ	πᾶν ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ' ὣς
[1, 36]	λόγου ἄξια τοῖς Ἕλλησι ναυτικά,	τὸ	παρ' ὑμῖν καὶ τὸ ἡμέτερον
[1, 122]	αὑτοῦ τὰ πολλὰ τεχνᾶται πρὸς	τὸ	παρατυγχάνον· ἐν ᾧ ὁ μὲν
[1, 27]	βουλόμενον ἰέναι· εἰ δέ τις	τὸ	παραυτίκα μὲν μὴ ἐθέλει ξυμπλεῖν,
[1, 134]	ὑπαίθριος ταλαιπωροίη, ἡσύχαζεν. οἱ δὲ	τὸ	παραυτίκα μὲν ὑστέρησαν τῇ διώξει,
[1, 22]	αἰεὶ μᾶλλον ἢ ἀγώνισμα ἐς	τὸ	παραχρῆμα ἀκούειν ξύγκειται. ~Τῶν δὲ
[1, 77]	ἀρχὴ χαλεπὴ δοκεῖ εἶναι, εἰκότως·	τὸ	παρὸν γὰρ αἰεὶ βαρὺ τοῖς
[1, 25]	οὖσαν ἐν ἀπόρῳ εἴχοντο θέσθαι	τὸ	παρόν, καὶ πέμψαντες ἐς Δελφοὺς
[1, 96]	τρόπῳ ἑκόντων τῶν ξυμμάχων διὰ	τὸ	Παυσανίου μῖσος, ἔταξαν ἅς τε
[1, 93]	καὶ ᾠκοδόμησαν τῇ ἐκείνου γνώμῃ	τὸ	πάχος τοῦ τείχους ὅπερ νῦν
[1, 3]	ἔθνη δὲ ἄλλα τε καὶ	τὸ	Πελασγικὸν ἐπὶ πλεῖστον ἀφ' ἑαυτῶν
[1, 134]	καὶ ὡς ἄγος αὐτοῖς ὂν	τὸ	πεπραγμένον δύο σώματα ἀνθ' ἑνὸς
[1, 139]	γε πάντων καὶ ἐνδηλότατα προύλεγον	τὸ	περὶ Μεγαρέων ψήφισμα καθελοῦσι μὴ
[1, 69]	τινάς που καὶ ἀπαρασκεύους διὰ	τὸ	πιστεῦσαι ἔφθειραν. καὶ μηδεὶς ὑμῶν
[1, 12]	ᾤκισαν, Ἰταλίας δὲ καὶ Σικελίας	τὸ	πλεῖστον Πελοποννήσιοι τῆς τε ἄλλης
[1, 83]	ἔστιν ὁ πόλεμος οὐχ ὅπλων	τὸ	πλέον ἀλλὰ δαπάνης, δι' ἣν
[1, 74]	ὑπὲρ ὑμῶν καὶ οὐχ ἡμῶν	τὸ	πλέον, ἐβοηθήσατε (ὅτε γοῦν ἦμεν
[1, 49]	ἦσαν, ἀλλὰ θυμῷ καὶ ῥώμῃ	τὸ	πλέον ἐναυμάχουν ἢ ἐπιστήμῃ. πανταχῇ
[1, 83]	οἵπερ δὲ καὶ τῶν ἀποβαινόντων	τὸ	πλέον ἐπ' ἀμφότερα τῆς αἰτίας
[1, 42]	αὐτίκα φανερῷ ἐπαρθέντας διὰ κινδύνων	τὸ	πλέον ἔχειν. ~ἡμεῖς δὲ περιπεπτωκότες
[1, 69]	καὶ μηδεὶς ὑμῶν ἐπ' ἔχθρᾳ	τὸ	πλέον ἢ αἰτίᾳ νομίσῃ τάδε
[1, 76]	καὶ ἐκ τοῦ ἐπιεικοῦς ἀδοξία	τὸ	πλέον ἢ ἔπαινος οὐκ εἰκότως
[1, 36]	οὐ περὶ τῆς Κερκύρας νῦν	τὸ	πλέον ἢ καὶ τῶν Ἀθηνῶν
[1, 9]	ἰσχύσας, τὴν στρατείαν οὐ χάριτι	τὸ	πλέον ἢ φόβῳ ξυναγαγὼν ποιήσασθαι.
[1, 121]	ἂν τοῦτο πάθοι, τοῖς σώμασι	τὸ	πλέον ἰσχύουσα ἢ τοῖς χρήμασιν.
[1, 114]	Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου, καὶ	τὸ	πλέον οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ'
[1, 81]	δεήσει καὶ τούτοις ναυσὶ βοηθεῖν	τὸ	πλέον οὖσι νησιώταις. τίς οὖν
[1, 49]	τέχνῃ οὐχ ὁμοίως, πεζομαχίᾳ δὲ	τὸ	πλέον προσφερὴς οὖσα. ἐπειδὴ γὰρ
[1, 118]	μὴ ἐπὶ βραχύ, ἡσύχαζόν τε	τὸ	πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν
[1, 72]	ἔφασαν βούλεσθαι καὶ αὐτοὶ ἐς	τὸ	πλῆθος αὐτῶν εἰπεῖν, εἴ τι
[1, 125]	μείζονι καὶ ἐλάσσονι πόλει· καὶ	τὸ	πλῆθος ἐψηφίσαντο πολεμεῖν. δεδογμένον δὲ
[1, 20]	παρ' ἀλλήλων δέχονται. Ἀθηναίων γοῦν	τὸ	πλῆθος Ἵππαρχον οἴονται ὑφ' Ἁρμοδίου
[1, 90]	φοβουμένων τοῦ τε ναυτικοῦ αὐτῶν	τὸ	πλῆθος, ὃ πρὶν οὐχ ὑπῆρχε,
[1, 9]	ἅμα δυνατὸν δοκοῦντα εἶναι καὶ	τὸ	πλῆθος τεθεραπευκότα τῶν Μυκηναίων τε
[1, 23]	παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι ἐς	τὸ	πολεμεῖν· αἱ δ' ἐς τὸ
[1, 87]	φανερῶς ἀποδεικνυμένους τὴν γνώμην ἐς	τὸ	πολεμεῖν μᾶλλον ὁρμῆσαι ἔλεξεν ὅτῳ
[1, 72]	τὸ ἡσυχάζειν τραπέσθαι ἢ πρὸς	τὸ	πολεμεῖν. προσελθόντες οὖν τοῖς Λακεδαιμονίοις
[1, 56]	Ἀθηναίοις καὶ Πελοποννησίοις διάφορα ἐς	τὸ	πολεμεῖν. τῶν γὰρ Κορινθίων πρασσόντων
[1, 70]	τῇ δὲ γνώμῃ οἰκειοτάτῃ ἐς	τὸ	πράσσειν τι ὑπὲρ αὐτῆς. καὶ
[1, 21]	οὔτε ὡς λογογράφοι ξυνέθεσαν ἐπὶ	τὸ	προσαγωγότερον τῇ ἀκροάσει ἢ ἀληθέστερον,
[1, 134]	ὁδῷ, ἑνὸς μὲν τῶν ἐφόρων	τὸ	πρόσωπον προσιόντος ὡς εἶδε, γνῶναι
[1, 59]	τὴν Μακεδονίαν, ἐφ' ὅπερ καὶ	τὸ	πρῶτον ἐξεπέμποντο, καὶ καταστάντες ἐπολέμουν
[1, 128]	βασιλέα πράγματα πράσσειν, ὥσπερ καὶ	τὸ	πρῶτον ἐπεχείρησεν, ἐφιέμενος τῆς Ἑλληνικῆς
[1, 128]	τοιόνδε. ἐπειδὴ Παυσανίας ὁ Λακεδαιμόνιος	τὸ	πρῶτον μεταπεμφθεὶς ὑπὸ Σπαρτιατῶν ἀπὸ
[1, 75]	αὐτοῦ δὲ τοῦ ἔργου κατηναγκάσθημεν	τὸ	πρῶτον προαγαγεῖν αὐτὴν ἐς τόδε,
[1, 97]	ἱερὸν ἐγίγνοντο. ~ἡγούμενοι δὲ αὐτονόμων	τὸ	πρῶτον τῶν ξυμμάχων καὶ ἀπὸ
[1, 131]	ἐς μὲν τὴν εἱρκτὴν ἐσπίπτει	τὸ	πρῶτον ὑπὸ τῶν ἐφόρων (ἔξεστι
[1, 22]	δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων	τὸ	σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων
[1, 23]	τὸν πόλεμον, ὁ δὲ διὰ	τὸ	στασιάζειν. τά τε πρότερον ἀκοῇ
[1, 62]	ἐκεῖθεν ἐπιβοηθεῖν, αὐτοὶ δὲ ἀναστήσαντες	τὸ	στρατόπεδον ἐχώρουν ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν.
[1, 51]	καὶ ναυαγίων προσκομισθεῖσαι κατέπλεον ἐς	τὸ	στρατόπεδον οὐ πολλῷ ὕστερον ἢ
[1, 103]	μὲν οὐχ ἥκιστα ἀπὸ τοῦδε	τὸ	σφοδρὸν μῖσος ἤρξατο πρῶτον ἐς
[1, 17]	ἑαυτῶν μόνον προορώμενοι ἔς τε	τὸ	σῶμα καὶ ἐς τὸ τὸν
[1, 136]	χρείας τινὸς καὶ οὐκ ἐς	τὸ	σῶμα σῴζεσθαι ἐναντιωθῆναι, ἐκεῖνον δ'
[1, 37]	ἀπώσησθε. Φασὶ δὲ ξυμμαχίαν διὰ	τὸ	σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι· τὸ
[1, 70]	ἑορτὴν ἄλλο τι ἡγεῖσθαι ἢ	τὸ	τὰ δέοντα πρᾶξαι ξυμφοράν τε
[1, 124]	κοινῇ τάδε παραινούντων, εἴπερ βεβαιότατον	τὸ	ταὐτὰ ξυμφέροντα καὶ πόλεσι καὶ
[1, 70]	ἐλπίζουσιν ἃ ἂν ἐπινοήσωσι διὰ	τὸ	ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν ποιεῖσθαι ὧν
[1, 91]	ὁ Λυσιμάχου, ἀγγέλλοντες ἔχειν ἱκανῶς	τὸ	τεῖχος) ἐφοβεῖτο γὰρ μὴ οἱ
[1, 90]	ἐπισχεῖν μέχρι τοσούτου ἕως ἂν	τὸ	τεῖχος ἱκανὸν ἄρωσιν ὥστε ἀπομάχεσθαι
[1, 57]	Ποτειδεατῶν τε ὁμήρους λαβεῖν καὶ	τὸ	τεῖχος καθελεῖν, τῶν τε πλησίον
[1, 63]	σημεῖα κατεσπάσθη, πάλιν ἐπανεχώρουν ἐς	τὸ	τεῖχος καὶ οἱ Μακεδόνες παρὰ
[1, 62]	ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ ἐς	τὸ	τεῖχος κατέφυγεν. ~Ἐπαναχωρῶν δὲ ὁ
[1, 108]	Βοιωτίας καὶ Φωκίδος καὶ Ταναγραίων	τὸ	τεῖχος περιεῖλον καὶ Λοκρῶν τῶν
[1, 134]	καὶ προκαταφυγεῖν· ἦν δ' ἐγγὺς	τὸ	τέμενος. καὶ ἐς οἴκημα οὐ
[1, 120]	τάχιστ' ἂν ἀφαιρεθείη τῆς ῥᾳστώνης	τὸ	τερπνὸν δι' ὅπερ ὀκνεῖ, εἰ
[1, 143]	καὶ κατ' ἤπειρον· μέγα γὰρ	τὸ	τῆς θαλάσσης κράτος. σκέψασθε δέ·
[1, 128]	ἐν Σπάρτῃ. ἐκέλευον δὲ καὶ	τὸ	τῆς Ξαλκιοίκου ἄγος ἐλαύνειν αὐτούς·
[1, 102]	οὐχ ἡλίσκετο, δείσαντες τῶν Ἀθηναίων	τὸ	τολμηρὸν καὶ τὴν νεωτεροποιίαν, καὶ
[1, 17]	τε τὸ σῶμα καὶ ἐς	τὸ	τὸν ἴδιον οἶκον αὔξειν δι'
[1, 62]	ὕστερον ξυνέμισγον. καὶ αὐτὸ μὲν	τὸ	τοῦ Ἀριστέως κέρας καὶ ὅσοι
[1, 104]	Μέμφιδος τῶν δύο μερῶν πρὸς	τὸ	τρίτον μέρος ὃ καλεῖται Λευκὸν
[1, 105]	ἐκ τῶν Μεγάρων τούς τε	τὸ	τροπαῖον ἱστάντας διαφθείρουσι καὶ τοῖς
[1, 6]	καὶ ἀνειμένῃ τῇ διαίτῃ ἐς	τὸ	τρυφερώτερον μετέστησαν. καὶ οἱ πρεσβύτεροι
[1, 74]	τὰ οἰκεῖα διαφθείραντες μηδ' ὣς	τὸ	τῶν περιλοίπων ξυμμάχων κοινὸν προλιπεῖν
[1, 109]	τὴν διώρυχα καὶ παρατρέψας ἄλλῃ	τὸ	ὕδωρ τάς τε ναῦς ἐπὶ
[1, 76]	ἐν τῇ Πελοποννήσῳ πόλεις ἐπὶ	τὸ	ὑμῖν ὠφέλιμον καταστησάμενοι ἐξηγεῖσθε· καὶ
[1, 73]	προκινδυνεῦσαι τῷ βαρβάρῳ καὶ ὅτε	τὸ	ὕστερον ἦλθεν, οὐχ ἱκανοὶ ὄντες
[1, 142]	προσέτι οὐδὲ μελετῆσαι ἐασόμενοι διὰ	τὸ	ὑφ' ἡμῶν πολλαῖς ναυσὶν αἰεὶ
[1, 6]	ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι καὶ ἐς	τὸ	φανερὸν ἀποδύντες λίπα μετὰ τοῦ
[1, 23]	τὸ πολεμεῖν· αἱ δ' ἐς	τὸ	φανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἵ δ'
[1, 25]	σφῶν ἐκ Κορίνθου ὄντα καὶ	τὸ	χρηστήριον δηλοῦντες, ἐδέοντό τε μὴ
[1, 100]	Θρᾳκῶν ξυμπάντων, οἷς πολέμιον ἦν	τὸ	χωρίον {αἱ Ἐννέα ὁδοὶ} κτιζόμενον.
[1, 39]	οὗτοι δὲ οὐ πρὶν πολιορκεῖν	τὸ	χωρίον, ἀλλ' ἐπειδὴ ἡγήσαντο ἡμᾶς
[1, 102]	ἐγένετο. οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι, ἐπειδὴ	τὸ	χωρίον βίᾳ οὐχ ἡλίσκετο, δείσαντες
[1, 87]	Ἀθηναῖοι ἀδικεῖν, ἀναστήτω ἐς ἐκεῖνο	τὸ	χωρίον, δείξας τι χωρίον αὐτοῖς,
[1, 13]	ποιηταῖς δεδήλωται· ἀφνειὸν γὰρ ἐπωνόμασαν	τὸ	χωρίον. ἐπειδή τε οἱ Ἕλληνες
[1, 26]	μὲν Κερκυραῖοι (ἔστι δ' ἰσθμὸς	τὸ	χωρίον) ~ἐπολιόρκουν τὴν πόλιν, Κορίνθιοι
[1, 102]	ἐφαίνετο· βίᾳ γὰρ ἂν εἷλον	τὸ	χωρίον. καὶ διαφορὰ ἐκ ταύτης
[1, 97]	ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τοῦτο ἦν	τὸ	χωρίον καὶ ἢ τὰ πρὸ
[1, 139]	καὶ ὡς μὴ ἐμπόδιον εἶναι	τὸ	ψήφισμα εἰρήνης, ἀλλὰ καθελεῖν, καὶ
[1, 139]	Ἀθηναῖοι οὔτε τἆλλα ὑπήκουον οὔτε	τὸ	ψήφισμα καθῄρουν, ἐπικαλοῦντες ἐπεργασίαν Μεγαρεῦσι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/09/2005