Livre, Chap. |
[1, 126] |
Διὸς
τῇ
μεγίστῃ
ἑορτῇ
καταλαβεῖν
|
τὴν |
Ἀθηναίων
ἀκρόπολιν.
ὁ
δὲ
παρά |
[1, 105] |
ἀμύνειν
βουλόμενοι
Αἰγινήταις
ἐς
μὲν
|
τὴν |
Αἴγιναν
τριακοσίους
ὁπλίτας
πρότερον
Κορινθίων |
[1, 22] |
ἐν
αὐτῷ
ἤδη
ὄντες,
χαλεπὸν
|
τὴν |
ἀκρίβειαν
αὐτὴν
τῶν
λεχθέντων
διαμνημονεῦσαι |
[1, 126] |
Ὀλύμπια
τὰ
ἐν
Πελοποννήσῳ,
κατέλαβε
|
τὴν |
ἀκρόπολιν
ὡς
ἐπὶ
τυραννίδι,
νομίσας |
[1, 137] |
ἑτέραν
θάλασσαν
πεζῇ
ἐς
Πύδναν
|
τὴν |
Ἀλεξάνδρου.
ἐν
ᾗ
ὁλκάδος
τυχὼν |
[1, 128] |
καί
σοι
Σπάρτην
τε
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
Ἑλλάδα
ὑποχείριον
ποιῆσαι.
δυνατὸς |
[1, 135] |
Ἄργει,
ἐπιφοιτῶν
δὲ
καὶ
ἐς
|
τὴν |
ἄλλην
Πελοπόννησον)
πέμπουσι
μετὰ
τῶν |
[1, 143] |
κράτιστον,
κυβερνήτας
ἔχομεν
πολίτας
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
ὑπηρεσίαν
πλείους
καὶ
ἀμείνους |
[1, 142] |
ὀλίγας
ἐφορμούσας
κἂν
διακινδυνεύσειαν
πλήθει
|
τὴν |
ἀμαθίαν
θρασύνοντες,
πολλαῖς
δὲ
εἰργόμενοι |
[1, 69] |
ἀληθέστερον
αὐτὸ
δρᾷ,
εἴπερ
καὶ
|
τὴν |
ἀξίωσιν
τῆς
ἀρετῆς
ὡς
ἐλευθερῶν |
[1, 25] |
νομίζοντες
οὐχ
ἧσσον
ἑαυτῶν
εἶναι
|
τὴν |
ἀποικίαν
ἢ
Κερκυραίων,
ἅμα
δὲ |
[1, 25] |
Κόρινθον
κατὰ
τὸ
μαντεῖον
παρέδοσαν
|
τὴν |
ἀποικίαν,
τόν
τε
οἰκιστὴν
ἀποδεικνύντες |
[1, 28] |
ὁποτέρων
δ'
ἂν
δικασθῇ
εἶναι
|
τὴν |
ἀποικίαν,
τούτους
κρατεῖν.
ἤθελον
δὲ |
[1, 99] |
ἐγένοντο
οἱ
ξύμμαχοι·
διὰ
γὰρ
|
τὴν |
ἀπόκνησιν
ταύτην
τῶν
στρατειῶν
οἱ |
[1, 65] |
γενήσεται.
μετὰ
δὲ
τῆς
Ποτειδαίας
|
τὴν |
ἀποτείχισιν
Φορμίων
μὲν
ἔχων
τοὺς |
[1, 37] |
τόσῳ
δὲ
φανερωτέραν
ἐξῆν
αὐτοῖς
|
τὴν |
ἀρετὴν
διδοῦσι
καὶ
δεχομένοις
τὰ |
[1, 93] |
εἰπεῖν
ὡς
ἀνθεκτέα
ἐστί)
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εὐθὺς
ξυγκατεσκεύαζεν.
καὶ
ᾠκοδόμησαν |
[1, 77] |
γνώμῃ
ἢ
δυνάμει
τῇ
διὰ
|
τὴν |
ἀρχὴν
καὶ
ὁπωσοῦν
ἐλασσωθῶσιν,
οὐ |
[1, 9] |
ὅτ'
ἐστράτευε,
Μυκήνας
τε
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
κατὰ
τὸ
οἰκεῖον
Ἀτρεῖ |
[1, 109] |
λοιπὰ
τῶν
χρημάτων
πάλιν
ἐς
|
τὴν |
Ἀσίαν
ἀνεκομίσθη,
Μεγάβυζον
δὲ
τὸν |
[1, 143] |
τε
μέρος
τι
τμηθῆναι
καὶ
|
τὴν |
Ἀττικὴν
ἅπασαν·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 109] |
Πέρσην
χρήματα
ἔχοντα,
ὅπως
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικὴν
ἐσβαλεῖν
πεισθέντων
τῶν
Πελοποννησίων |
[1, 58] |
ἐπὶ
Ποτείδαιαν
ἴωσιν
Ἀθηναῖοι,
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικὴν
ἐσβαλεῖν,
τότε
δὴ
κατὰ |
[1, 71] |
βοηθήσατε
κατὰ
τάχος
ἐσβαλόντες
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικήν,
ἵνα
μὴ
ἄνδρας
τε |
[1, 114] |
καὶ
Πελοποννήσιοι
μέλλουσιν
ἐσβαλεῖν
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικὴν
καὶ
οἱ
φρουροὶ
Ἀθηναίων |
[1, 125] |
ἔλασσον
δέ,
πρὶν
ἐσβαλεῖν
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικὴν
καὶ
τὸν
πόλεμον
ἄρασθαι |
[1, 101] |
καὶ
ἐπαμύνειν
ἐκέλευον
ἐσβαλόντας
ἐς
|
τὴν |
Ἀττικήν.
οἱ
δὲ
ὑπέσχοντο
μὲν |
[1, 69] |
ἀμυνόμενοι,
καὶ
μόνοι
οὐκ
ἀρχομένην
|
τὴν |
αὔξησιν
τῶν
ἐχθρῶν
διπλασιουμένην
δὲ |
[1, 37] |
τὸν
ἄλλον
λόγον
ἰέναι,
ἵνα
|
τὴν |
ἀφ'
ἡμῶν
τε
ἀξίωσιν
ἀσφαλέστερον |
[1, 9] |
τε
καὶ
ὅσων
Εὐρυσθεὺς
ἦρχε
|
τὴν |
βασιλείαν
Ἀτρέα
παραλαβεῖν,
καὶ
τῶν |
[1, 96] |
ἦν
ἀμύνεσθαι
ὧν
ἔπαθον
δῃοῦντας
|
τὴν |
βασιλέως
χώραν.
καὶ
Ἑλληνοταμίαι
τότε |
[1, 140] |
τι
τοῦτο
πᾶσαν
ὑμῶν
ἔχει
|
τὴν |
βεβαίωσιν
καὶ
πεῖραν
τῆς
γνώμης. |
[1, 87] |
οὐ
ψήφῳ)
οὐκ
ἔφη
διαγιγνώσκειν
|
τὴν |
βοὴν
ὁποτέρα
μείζων,
ἀλλὰ
βουλόμενος |
[1, 113] |
τοὺς
δὲ
ζῶντας
ἔλαβον.
καὶ
|
τὴν |
Βοιωτίαν
ἐξέλιπον
Ἀθηναῖοι
πᾶσαν,
σπονδὰς |
[1, 58] |
ἑαυτοῦ
γῆς
τῆς
Μυγδονίας
περὶ
|
τὴν |
Βόλβην
λίμνην
ἔδωκε
νέμεσθαι,
ἕως |
[1, 141] |
ξὺν
φόβῳ
ἕξοντες
ἃ
κεκτήμεθα·
|
τὴν |
γὰρ
αὐτὴν
δύναται
δούλωσιν
ἥ |
[1, 102] |
παθεῖν,
εὐθὺς
ἐπειδὴ
ἀνεχώρησαν,
ἀφέντες
|
τὴν |
γενομένην
ἐπὶ
τῷ
Μήδῳ
ξυμμαχίαν |
[1, 100] |
Ἀθηναῖοι
ναυμαχίᾳ
ἐκράτησαν
καὶ
ἐς
|
τὴν |
γῆν
ἀπέβησαν,
ἐπὶ
δὲ
Στρυμόνα |
[1, 105] |
ναῦς
ἑβδομήκοντα
λαβόντες
αὐτῶν
ἐς
|
τὴν |
γῆν
ἀπέβησαν
καὶ
ἐπολιόρκουν,
Λεωκράτους |
[1, 57] |
ἀποστέλλοντες
καὶ
χιλίους
ὁπλίτας
ἐπὶ
|
τὴν |
γῆν
αὐτοῦ,
Ἀρχεστράτου
τοῦ
Λυκομήδους |
[1, 82] |
μὴ
γὰρ
ἄλλο
τι
νομίσητε
|
τὴν |
γῆν
αὐτῶν
ἢ
ὅμηρον
ἔχειν |
[1, 81] |
ταχὺ
παυσθήσεται
ὁ
πόλεμος,
ἢν
|
τὴν |
γῆν
αὐτῶν
τέμωμεν.
δέδοικα
δὲ |
[1, 81] |
καὶ
τῷ
πλήθει
ὑπερφέρομεν,
ὥστε
|
τὴν |
γῆν
δῃοῦν
ἐπιφοιτῶντες.
τοῖς
δὲ |
[1, 114] |
κατεστήσαντο,
Ἑστιαιᾶς
δὲ
ἐξοικίσαντες
αὐτοὶ
|
τὴν |
γῆν
ἔσχον.
~ἀναχωρήσαντες
δὲ
ἀπ' |
[1, 50] |
τοὺς
Κερκυραίους
οἱ
Κορίνθιοι
ἐς
|
τὴν |
γῆν,
πρὸς
τὰ
ναυάγια
καὶ |
[1, 50] |
αὐτοὶ
ἀντεπέπλεον,
δείσαντες
μὴ
ἐς
|
τὴν |
γῆν
σφῶν
πειρῶσιν
ἀποβαίνειν.
ἤδη |
[1, 64] |
βραχὺ
προϊὼν
καὶ
κείρων
ἅμα
|
τὴν |
γῆν,
ὡς
δὲ
οὐδεὶς
ἐπεξῄει |
[1, 87] |
ἀλλὰ
βουλόμενος
αὐτοὺς
φανερῶς
ἀποδεικνυμένους
|
τὴν |
γνώμην
ἐς
τὸ
πολεμεῖν
μᾶλλον |
[1, 95] |
τε
τοὺς
λόγους
καὶ
προσεῖχον
|
τὴν |
γνώμην
ὡς
οὐ
περιοψόμενοι
τἆλλά |
[1, 2] |
ἅμα
ὑπὸ
ἀλλοφύλων
μᾶλλον
ἐπεβουλεύοντο.
|
τὴν |
γοῦν
Ἀττικὴν
ἐκ
τοῦ
ἐπὶ |
[1, 137] |
ὅτι
χρήμασι
πεισθεὶς
αὐτὸν
ἄγει·
|
τὴν |
δὲ
ἀσφάλειαν
εἶναι
μηδένα
ἐκβῆναι |
[1, 111] |
γὰρ
ἱππῆς
τῶν
Θεσσαλῶν
εἶργον)
|
τὴν |
δὲ
πόλιν
οὐχ
εἷλον,
οὐδ' |
[1, 131] |
εἶναι
καὶ
πιστεύων
χρήμασι
διαλύσειν
|
τὴν |
διαβολὴν
ἀνεχώρει
τὸ
δεύτερον
ἐς |
[1, 50] |
ἐπειδὴ
ξυνέμειξαν
ἀλλήλοις,
οὐ
ῥᾳδίως
|
τὴν |
διάγνωσιν
ἐποιοῦντο
ὁποῖοι
ἐκράτουν
ἢ |
[1, 6] |
παρ'
ἀλλήλους
ἐφόδους,
καὶ
ξυνήθη
|
τὴν |
δίαιταν
μεθ'
ὅπλων
ἐποιήσαντο
ὥσπερ |
[1, 51] |
ἤδη,
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
ἀποτραπόμενοι
|
τὴν |
διάλυσιν
ἐποιήσαντο.
οὕτω
μὲν
ἡ |
[1, 138] |
ὡς
λέγεται,
ἐθαύμασέ
τε
αὐτοῦ
|
τὴν |
διάνοιαν
καὶ
ἐκέλευε
ποιεῖν
οὕτως. |
[1, 130] |
τε
Περσικὴν
παρετίθετο
καὶ
κατέχειν
|
τὴν |
διάνοιαν
οὐκ
ἐδύνατο,
ἀλλ'
ἔργοις |
[1, 109] |
ἓξ
μῆνας,
μέχρι
οὗ
ξηράνας
|
τὴν |
διώρυχα
καὶ
παρατρέψας
ἄλλῃ
τὸ |
[1, 10] |
αὐτὸ
τοῦτο
παθόντων
διπλασίαν
ἂν
|
τὴν |
δύναμιν
εἰκάζεσθαι
ἀπὸ
τῆς
φανερᾶς |
[1, 39] |
ἴσον
ἕξετε,
πάλαι
δὲ
κοινώσαντας
|
τὴν |
δύναμιν
κοινὰ
καὶ
τὰ
ἀποβαίνοντα |
[1, 141] |
πράσσουσι,
καὶ
ἕκαστος
οὐ
παρὰ
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ἀμέλειαν
οἴεται
βλάψειν,
μέλειν |
[1, 2] |
τὰ
πρότερα
καὶ
ῥᾳδίως
ἕκαστοι
|
τὴν |
ἑαυτῶν
ἀπολείποντες
βιαζόμενοι
ὑπό
τινων |
[1, 91] |
σφίσι
καὶ
νῦν
ἄμεινον
εἶναι
|
τὴν |
ἑαυτῶν
πόλιν
τεῖχος
ἔχειν,
καὶ |
[1, 139] |
δὲ
τάδε
ὅτι
Λακεδαιμόνιοι
βούλονται
|
τὴν |
εἰρήνην
εἶναι,
εἴη
δ'
ἂν |
[1, 131] |
ἐς
Σπάρτην.
καὶ
ἐς
μὲν
|
τὴν |
εἱρκτὴν
ἐσπίπτει
τὸ
πρῶτον
ὑπὸ |
[1, 128] |
ἑλὼν
τῇ
προτέρᾳ
παρουσίᾳ
μετὰ
|
τὴν |
ἐκ
Κύπρου
ἀναχώρησιν
(εἶχον
δὲ |
[1, 97] |
ἑκάστῳ.
ἔγραψα
δὲ
αὐτὰ
καὶ
|
τὴν |
ἐκβολὴν
τοῦ
λόγου
ἐποιησάμην
διὰ |
[1, 127] |
τὴν
πόλιν
ὡς
καὶ
διὰ
|
τὴν |
ἐκείνου
ξυμφορὰν
τὸ
μέρος
ἔσται |
[1, 142] |
τε
κωλύειν
ἡμᾶς
πλεύσαντας
ἐς
|
τὴν |
ἐκείνων
καί,
ᾗπερ
ἰσχύομεν,
ταῖς |
[1, 143] |
ἡμῶν
πεζῇ
ἴωσιν,
ἡμεῖς
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐκείνων
πλευσούμεθα,
καὶ
οὐκέτι
ἐκ |
[1, 87] |
ἐπεψήφιζεν
αὐτὸς
ἔφορος
ὢν
ἐς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
τῶν
Λακεδαιμονίων.
ὁ
δέ |
[1, 124] |
τοὐναντίον,
καὶ
τῶν
ἄλλων
μετελθεῖν
|
τὴν |
ἐλευθερίαν,
ὡς
οὐκέτι
ἐνδέχεται
περιμένοντας |
[1, 68] |
μὲν
ἀφανεῖς
που
ὄντες
ἠδίκουν
|
τὴν |
Ἑλλάδα,
διδασκαλίας
ἂν
ὡς
οὐκ |
[1, 18] |
βάρβαρος
τῷ
μεγάλῳ
στόλῳ
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
δουλωσόμενος
ἦλθεν.
καὶ
μεγάλου |
[1, 122] |
τῶν
πατέρων
χείρους
φαίνεσθαι,
οἳ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
ἠλευθέρωσαν,
ἡμεῖς
δὲ
οὐδ' |
[1, 69] |
ἀξίωσιν
τῆς
ἀρετῆς
ὡς
ἐλευθερῶν
|
τὴν |
Ἑλλάδα
φέρεται.
μόλις
δὲ
νῦν |
[1, 57] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
προπαρεσκευάζοντο
εὐθὺς
μετὰ
|
τὴν |
ἐν
Κερκύρᾳ
ναυμαχίαν·
οἵ
τε |
[1, 98] |
τοῦ
Μιλτιάδου
στρατηγοῦντος.
ἔπειτα
Σκῦρον
|
τὴν |
ἐν
τῷ
Αἰγαίῳ
νῆσον,
ἣν |
[1, 98] |
τρόπῳ
κατέστη.
~Πρῶτον
μὲν
Ἠιόνα
|
τὴν |
ἐπὶ
Στρυμόνι
Μήδων
ἐχόντων
πολιορκίᾳ |
[1, 26] |
ἔχοντες
οἱ
Κορίνθιοι
ἔπεμπον
ἐς
|
τὴν |
Ἐπίδαμνον
ἄσμενοι
τὴν
ὠφελίαν,
οἰκήτορά |
[1, 27] |
στρατείαν,
καὶ
ἅμα
ἀποικίαν
ἐς
|
τὴν |
Ἐπίδαμνον
ἐκήρυσσον
ἐπὶ
τῇ
ἴσῃ |
[1, 29] |
δισχιλίοις
τε
ὁπλίταις
ἔπλεον
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἐπίδαμνον
Κερκυραίοις
ἐναντία
πολεμήσοντες·
ἐστρατήγει |
[1, 29] |
ἡμέρᾳ
αὐτοῖς
ξυνέβη
καὶ
τοὺς
|
τὴν |
Ἐπίδαμνον
πολιορκοῦντας
παραστήσασθαι
ὁμολογίᾳ
ὥστε |
[1, 26] |
οἰκήτορας
καὶ
φρουροὺς
ἥκοντας
ἐς
|
τὴν |
Ἐπίδαμνον
τήν
τε
ἀποικίαν
Κορινθίοις |
[1, 33] |
ἀδικουμένοις
καὶ
οὐχ
ἑτέρους
βλάπτουσι
|
τὴν |
ἐπικουρίαν
ποιήσεσθε,
ἔπειτα
περὶ
τῶν |
[1, 121] |
χρόνῳ
τὰ
ναυτικά,
καὶ
ὅταν
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ἐς
τὸ
ἴσον
καταστήσωμεν, |
[1, 129] |
ἄλλα
ἐποίησεν
ὥσπερ
εἴρητο
καὶ
|
τὴν |
ἐπιστολὴν
διέπεμψεν·
ἀντενεγέγραπτο
δὲ
τάδε· |
[1, 70] |
ἂν
ἐπινοήσωσι
διὰ
τὸ
ταχεῖαν
|
τὴν |
ἐπιχείρησιν
ποιεῖσθαι
ὧν
ἂν
γνῶσιν. |
[1, 46] |
ἐς
αὐτήν,
ἀφ'
οὗ
καὶ
|
τὴν |
ἐπωνυμίαν
ἔχει.
ῥεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 3] |
Πελασγικὸν
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀφ'
ἑαυτῶν
|
τὴν |
ἐπωνυμίαν
παρέχεσθαι,
Ἕλληνος
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
ἐς
ἀνθρώπους
ἀπόρους,
δύναμιν
περιποιησάμενον
|
τὴν |
ἐπωνυμίαν
τῆς
χώρας
ἔπηλυν
ὄντα |
[1, 90] |
ὃ
πρὶν
οὐχ
ὑπῆρχε,
καὶ
|
τὴν |
ἐς
τὸν
Μηδικὸν
πόλεμον
τόλμαν |
[1, 92] |
ὄντες
ἐν
τῷ
τότε
διὰ
|
τὴν |
ἐς
τὸν
Μῆδον
προθυμίαν
τὰ |
[1, 136] |
παῖδα
σφῶν
λαβὼν
καθέζεσθαι
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑστίαν.
καὶ
ἐλθόντος
οὐ
πολὺ |
[1, 137] |
βουλόμενον
ὡς
βασιλέα
πορευθῆναι
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑτέραν
θάλασσαν
πεζῇ
ἐς
Πύδναν |
[1, 77] |
καθελόντες
ἡμᾶς
ἄρξαιτε,
τάχα
ἂν
|
τὴν |
εὔνοιαν
ἣν
διὰ
τὸ
ἡμέτερον |
[1, 56] |
πρασσόντων
ὅπως
τιμωρήσονται
αὐτούς,
ὑποτοπήσαντες
|
τὴν |
ἔχθραν
αὐτῶν
οἱ
Ἀθηναῖοι
Ποτειδεάτας, |
[1, 95] |
οἷς
οὐκέτι
ἐφίεσαν
οἱ
ξύμμαχοι
|
τὴν |
ἡγεμονίαν.
οἱ
δὲ
αἰσθόμενοι
ἀπῆλθον, |
[1, 96] |
ἐπιτηδείους.
~Παραλαβόντες
δὲ
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
τὴν |
ἡγεμονίαν
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
ἑκόντων |
[1, 120] |
ἀδικεῖσθαι.
ὅ
τε
γὰρ
διὰ
|
τὴν |
ἡδονὴν
ὀκνῶν
τάχιστ'
ἂν
ἀφαιρεθείη |
[1, 49] |
τρεψάμενοι
καὶ
καταδιώξαντες
σποράδας
ἐς
|
τὴν |
ἤπειρον
καὶ
μέχρι
τοῦ
στρατοπέδου |
[1, 115] |
οὐχ
ὑπέμειναν,
ἀλλ'
ἔφυγον
ἐς
|
τὴν |
ἤπειρον,
ξυνθέμενοι
τῶν
ἐν
τῇ |
[1, 136] |
ἀπεχθέσθαι,
διακομίζεται
ὑπ'
αὐτῶν
ἐς
|
τὴν |
ἤπειρον
τὴν
καταντικρύ.
καὶ
διωκόμενος |
[1, 122] |
ὄντας
ἡμᾶς
ἀπόνως
χειρώσονται.
καὶ
|
τὴν |
ἧσσαν,
εἰ
καὶ
δεινόν
τῳ |
[1, 71] |
ὦ
Λακεδαιμόνιοι,
διαμέλλετε
καὶ
οἴεσθε
|
τὴν |
ἡσυχίαν
οὐ
τούτοις
τῶν
ἀνθρώπων |
[1, 46] |
δὲ
καὶ
Θύαμις
ποταμός,
ὁρίζων
|
τὴν |
Θεσπρωτίδα
καὶ
Κεστρίνην,
ὧν
ἐντὸς |
[1, 24] |
Ἥραιον
ἐδέοντο.
οἱ
δὲ
Κερκυραῖοι
|
τὴν |
ἱκετείαν
οὐκ
ἐδέξαντο,
ἀλλ'
ἀπράκτους |
[1, 124] |
πολεμῆσαι
οὐχ
ὁμοίως
ἀκίνδυνον.
καὶ
|
τὴν |
καθεστηκυῖαν
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
πόλιν |
[1, 93] |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
τῆς
βασιλέως
στρατιᾶς
|
τὴν |
κατὰ
θάλασσαν
ἔφοδον
εὐπορωτέραν
τῆς |
[1, 120] |
ἢν
μὴ
ἀμύνωσι,
χαλεπωτέραν
ἕξουσι
|
τὴν |
κατακομιδὴν
τῶν
ὡραίων
καὶ
πάλιν |
[1, 136] |
ὑπ'
αὐτῶν
ἐς
τὴν
ἤπειρον
|
τὴν |
καταντικρύ.
καὶ
διωκόμενος
ὑπὸ
τῶν |
[1, 55] |
θεραπείᾳ
εἶχον
πολλῇ,
ὅπως
αὐτοῖς
|
τὴν |
Κέρκυραν
ἀναχωρήσαντες
προσποιήσειαν·
ἐτύγχανον
δὲ |
[1, 44] |
καὶ
ὣς
ἔσεσθαι
αὐτοῖς,
καὶ
|
τὴν |
Κέρκυραν
ἐβούλοντο
μὴ
προέσθαι
τοῖς |
[1, 46] |
ἐπειδὴ
αὐτοῖς
παρεσκεύαστο,
ἔπλεον
ἐπὶ
|
τὴν |
Κέρκυραν
ναυσὶ
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν. |
[1, 46] |
μὲν
δὴ
νῆες
ἀφικνοῦνται
ἐς
|
τὴν |
Κέρκυραν,
οἱ
δὲ
Κορίνθιοι,
ἐπειδὴ |
[1, 26] |
δέχεσθαι
αὐτούς
(ἦλθον
γὰρ
ἐς
|
τὴν |
Κέρκυραν
οἱ
τῶν
Ἐπιδαμνίων
φυγάδες, |
[1, 24] |
Ἐπιδάμνιοι
ἐπειδὴ
ἐπιέζοντο,
πέμπουσιν
ἐς
|
τὴν |
Κέρκυραν
πρέσβεις
ὡς
μητρόπολιν
οὖσαν, |
[1, 30] |
Κερκυραῖοι,
καὶ
πλεύσαντες
ἐς
Λευκάδα
|
τὴν |
Κορινθίων
ἀποικίαν
τῆς
γῆς
ἔτεμον |
[1, 25] |
ἐλθόντες
δὲ
οἱ
Ἐπιδάμνιοι
ἐς
|
τὴν |
Κόρινθον
κατὰ
τὸ
μαντεῖον
παρέδοσαν |
[1, 23] |
δυοῖν
ναυμαχίαιν
καὶ
πεζομαχίαιν
ταχεῖαν
|
τὴν |
κρίσιν
ἔσχεν.
τούτου
δὲ
τοῦ |
[1, 13] |
τῆς
Ἑλλάδος
καὶ
τῶν
χρημάτων
|
τὴν |
κτῆσιν
ἔτι
μᾶλλον
ἢ
πρότερον |
[1, 8] |
παρὰ
θάλασσαν
ἄνθρωποι
μᾶλλον
ἤδη
|
τὴν |
κτῆσιν
τῶν
χρημάτων
ποιούμενοι
βεβαιότερον |
[1, 18] |
κατελύθησαν
(ἡ
γὰρ
Λακεδαίμων
μετὰ
|
τὴν |
κτίσιν
τῶν
νῦν
ἐνοικούντων
αὐτὴν |
[1, 104] |
καὶ
τῶν
ξυμμάχων)
ἦλθον
ἀπολιπόντες
|
τὴν |
Κύπρον,
καὶ
ἀναπλεύσαντες
ἀπὸ
θαλάσσης |
[1, 90] |
ὡς
τάχιστα
ὁ
Θεμιστοκλῆς
ἐς
|
τὴν |
Λακεδαίμονα,
ἄλλους
δὲ
πρὸς
ἑαυτῷ |
[1, 90] |
τἀκεῖ
πράξοι
ᾤχετο.
καὶ
ἐς
|
τὴν |
Λακεδαίμονα
ἐλθὼν
οὐ
προσῄει
πρὸς |
[1, 58] |
μηδέν,
ἐλθόντες
δὲ
καὶ
ἐς
|
τὴν |
Λακεδαίμονα
μετὰ
Κορινθίων,
{ἔπρασσον}
ὅπως |
[1, 57] |
δεδιώς
τε
ἔπρασσεν
ἔς
τε
|
τὴν |
Λακεδαίμονα
πέμπων
ὅπως
πόλεμος
γένηται |
[1, 67] |
δεδιότες·
παρεκάλουν
τε
εὐθὺς
ἐς
|
τὴν |
Λακεδαίμονα
τοὺς
ξυμμάχους
καὶ
κατεβόων |
[1, 107] |
καὶ
Φωκέων
στρατευσάντων
ἐς
Δωριᾶς
|
τὴν |
Λακεδαιμονίων
μητρόπολιν,
Βοιὸν
καὶ
Κυτίνιον |
[1, 7] |
ἰσχύος·
αἱ
δὲ
παλαιαὶ
διὰ
|
τὴν |
λῃστείαν
ἐπὶ
πολὺ
ἀντίσχουσαν
ἀπὸ |
[1, 68] |
οὐ
περὶ
ὧν
ἐδιδάσκομεν
ἑκάστοτε
|
τὴν |
μάθησιν
ἐποιεῖσθε,
ἀλλὰ
τῶν
λεγόντων |
[1, 59] |
τὰ
ξυναφεστῶτα
χωρία
τρέπονται
ἐπὶ
|
τὴν |
Μακεδονίαν,
ἐφ'
ὅπερ
καὶ
τὸ |
[1, 108] |
δευτέρᾳ
καὶ
ἑξηκοστῇ
ἡμέρᾳ
μετὰ
|
τὴν |
μάχην
ἐστράτευσαν
ἐς
Βοιωτοὺς
Μυρωνίδου |
[1, 63] |
δ'
οὐδετέροις
παρεγένοντο.
μετὰ
δὲ
|
τὴν |
μάχην
τροπαῖον
ἔστησαν
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[1, 110] |
διέφυγον
πάλιν.
τὰ
μὲν
κατὰ
|
τὴν |
μεγάλην
στρατείαν
Ἀθηναίων
καὶ
τῶν |
[1, 108] |
πολύς.
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
μὲν
ἐς
|
τὴν |
Μεγαρίδα
ἐλθόντες
καὶ
δενδροτομήσαντες
πάλιν |
[1, 105] |
τῆς
Γερανείας
κατέλαβον
καὶ
ἐς
|
τὴν |
Μεγαρίδα
κατέβησαν
Κορίνθιοι
μετὰ
τῶν |
[1, 114] |
Περικλέους
στρατηγοῦντος
κατεστρέψαντο
πᾶσαν,
καὶ
|
τὴν |
μὲν
ἄλλην
ὁμολογίᾳ
κατεστήσαντο,
Ἑστιαιᾶς |
[1, 23] |
τοσοῦτος
πόλεμος
τοῖς
Ἕλλησι
κατέστη.
|
τὴν |
μὲν
γὰρ
ἀληθεστάτην
πρόφασιν,
ἀφανεστάτην |
[1, 142] |
τὸ
ναυτικὸν
αὐτῶν
ἄξιον
φοβηθῆναι.
|
τὴν |
μὲν
γὰρ
χαλεπὸν
καὶ
ἐν |
[1, 143] |
χρὴ
ὅτι
ἐγγύτατα
τούτου
διανοηθέντας
|
τὴν |
μὲν
γῆν
καὶ
οἰκίας
ἀφεῖναι, |
[1, 32] |
νῦν
ἀβουλία
καὶ
ἀσθένεια
φαινομένη.
|
τὴν |
μὲν
οὖν
γενομένην
ναυμαχίαν
αὐτοὶ |
[1, 102] |
νεωτερίσωσι,
μόνους
τῶν
ξυμμάχων
ἀπέπεμψαν,
|
τὴν |
μὲν
ὑποψίαν
οὐ
δηλοῦντες,
εἰπόντες |
[1, 120] |
ὥστε
φυλάξασθαι
αὐτούς·
τοὺς
δὲ
|
τὴν |
μεσόγειαν
μᾶλλον
καὶ
μὴ
ἐν |
[1, 93] |
καὶ
τἆλλα
κατεσκευάζοντο
εὐθὺς
μετὰ
|
τὴν |
Μήδων
ἀναχώρησιν.
~Παυσανίας
δὲ
ὁ |
[1, 127] |
τὸν
Ξανθίππου
προσεχόμενον
αὐτῷ
κατὰ
|
τὴν |
μητέρα
καὶ
νομίζοντες
ἐκπεσόντος
αὐτοῦ |
[1, 34] |
ἀποικία
εὖ
μὲν
πάσχουσα
τιμᾷ
|
τὴν |
μητρόπολιν,
ἀδικουμένη
δὲ
ἀλλοτριοῦται·
οὐ |
[1, 131] |
βαρβάρους
καὶ
οὐκ
ἐπ'
ἀγαθῷ
|
τὴν |
μονὴν
ποιούμενος,
οὕτω
δὴ
οὐκέτι |
[1, 30] |
τε
χρόνου
τὸν
πλεῖστον
μετὰ
|
τὴν |
ναυμαχίαν
ἐπεκράτουν
τῆς
θαλάσσης
καὶ |
[1, 31] |
δ'
ἐνιαυτὸν
πάντα
τὸν
μετὰ
|
τὴν |
ναυμαχίαν
καὶ
τὸν
ὕστερον
οἱ |
[1, 30] |
ἄλλο
τι
δόξῃ.
~μετὰ
δὲ
|
τὴν |
ναυμαχίαν
οἱ
Κερκυραῖοι
τροπαῖον
στήσαντες |
[1, 102] |
τῶν
Ἀθηναίων
τὸ
τολμηρὸν
καὶ
|
τὴν |
νεωτεροποιίαν,
καὶ
ἀλλοφύλους
ἅμα
ἡγησάμενοι, |
[1, 109] |
Ἕλληνας
καὶ
τέλος
ἐς
Προσωπίτιδα
|
τὴν |
νῆσον
κατέκλῃσε
καὶ
ἐπολιόρκει
ἐν |
[1, 109] |
πολλὰ
ἤπειρον,
καὶ
διαβὰς
εἷλε
|
τὴν |
νῆσον
πεζῇ.
~οὕτω
μὲν
τὰ |
[1, 49] |
ἐπὶ
τοῦ
καταστρώματος
ὁπλίταις
ἐς
|
τὴν |
νίκην,
οἳ
καταστάντες
ἐμάχοντο
ἡσυχαζουσῶν |
[1, 54] |
νενικηκότες.
γνώμῃ
δὲ
τοιᾷδε
ἑκάτεροι
|
τὴν |
νίκην
προσεποιήσαντο·
Κορίνθιοι
μὲν
κρατήσαντες |
[1, 12] |
ἐξ
Ἄρνης
ἀναστάντες
ὑπὸ
Θεσσαλῶν
|
τὴν |
νῦν
μὲν
Βοιωτίαν,
πρότερον
δὲ |
[1, 65] |
ἔχων
τοὺς
ἑξακοσίους
καὶ
χιλίους
|
τὴν |
Ξαλκιδικὴν
καὶ
Βοττικὴν
ἐδῄου
καὶ |
[1, 134] |
ἤδη
εἰδότες
ἐν
τῇ
πόλει
|
τὴν |
ξύλληψιν
ἐποιοῦντο.
λέγεται
δ'
αὐτὸν |
[1, 33] |
μὲν
διδόντων,
ὑμῶν
δὲ
δεξαμένων
|
τὴν |
ξυμμαχίαν,
καὶ
προεπιβουλεύειν
αὐτοῖς
μᾶλλον |
[1, 78] |
δὲ
διάφορα
δίκῃ
λύεσθαι
κατὰ
|
τὴν |
ξυνθήκην.
εἰ
δὲ
μή,
θεοὺς |
[1, 64] |
ἀποτειχίσαντες
ἐφρούρουν·
τὸ
δ'
ἐς
|
τὴν |
Παλλήνην
ἀτείχιστον
ἦν·
οὐ
γὰρ |
[1, 64] |
οἱ
ἐν
τῇ
πόλει
Ἀθηναῖοι
|
τὴν |
Παλλήνην
ἀτείχιστον
οὖσαν,
χρόνῳ
ὕστερον |
[1, 64] |
τῷ
ἰσθμῷ
φρουρεῖν
καὶ
ἐς
|
τὴν |
Παλλήνην
διαβάντες
τειχίζειν,
δεδιότες
μὴ |
[1, 64] |
Ἀσωπίου
στρατηγόν·
ὃς
ἀφικόμενος
ἐς
|
τὴν |
Παλλήνην
καὶ
ἐξ
Ἀφύτιος
ὁρμώμενος |
[1, 20] |
περιτυχόντες
περὶ
τὸ
Λεωκόρειον
καλούμενον
|
τὴν |
Παναθηναϊκὴν
πομπὴν
διακοσμοῦντι
ἀπέκτειναν.
πολλὰ |
[1, 62] |
τοὺς
ἔξω
ἰσθμοῦ
ξυμμάχους
καὶ
|
τὴν |
παρὰ
Περδίκκου
διακοσίαν
ἵππον
ἐν |
[1, 31] |
πείθοντες.
πυνθανόμενοι
δὲ
οἱ
Κερκυραῖοι
|
τὴν |
παρασκευὴν
αὐτῶν
ἐφοβοῦντο,
καί
(ἦσαν |
[1, 28] |
~Ἐπειδὴ
δὲ
ἐπύθοντο
οἱ
Κερκυραῖοι
|
τὴν |
παρασκευήν,
ἐλθόντες
ἐς
Κόρινθον
μετὰ |
[1, 67] |
τε
λελυκότες
εἶεν
καὶ
ἀδικοῖεν
|
τὴν |
Πελοπόννησον.
Αἰγινῆταί
τε
φανερῶς
μὲν |
[1, 69] |
ἐκ
περάτων
γῆς
πρότερον
ἐπὶ
|
τὴν |
Πελοπόννησον
ἐλθόντα
ἢ
τὰ
παρ' |
[1, 65] |
πόλει
πολλοὺς
διέφθειρεν,
ἔς
τε
|
τὴν |
Πελοπόννησον
ἔπρασσεν
ὅπῃ
ὠφελία
τις |
[1, 86] |
ἀδικοῦσι
τοὺς
ἡμετέρους
ξυμμάχους
καὶ
|
τὴν |
Πελοπόννησον·
καίτοι
εἰ
πρὸς
τοὺς |
[1, 71] |
πρὸς
τάδε
βουλεύεσθε
εὖ
καὶ
|
τὴν |
Πελοπόννησον
πειρᾶσθε
μὴ
ἐλάσσω
ἐξηγεῖσθαι |
[1, 73] |
μὴ
κατὰ
πόλεις
αὐτὸν
ἐπιπλέοντα
|
τὴν |
Πελοπόννησον
πορθεῖν,
ἀδυνάτων
ἂν
ὄντων |
[1, 89] |
ὑπεξέθεντο
παῖδας
καὶ
γυναῖκας
καὶ
|
τὴν |
περιοῦσαν
κατασκευήν,
καὶ
τὴν
πόλιν |
[1, 130] |
ἀξιώματι
ὑπὸ
τῶν
Ἑλλήνων
διὰ
|
τὴν |
Πλαταιᾶσιν
ἡγεμονίαν,
πολλῷ
τότε
μᾶλλον |
[1, 122] |
γὰρ
δὴ
πεφευγότες
αὐτὰ
ἐπὶ
|
τὴν |
πλείστους
δὴ
βλάψασαν
καταφρόνησιν
κεχωρήκατε, |
[1, 89] |
καὶ
τὴν
περιοῦσαν
κατασκευήν,
καὶ
|
τὴν |
πόλιν
ἀνοικοδομεῖν
παρεσκευάζοντο
καὶ
τὰ |
[1, 107] |
τοὺς
Φωκέας
ὁμολογίᾳ
ἀναγκάσαντες
ἀποδοῦναι
|
τὴν |
πόλιν
ἀπεχώρουν
πάλιν.
καὶ
κατὰ |
[1, 93] |
~Τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
τὴν |
πόλιν
ἐτείχισαν
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ. |
[1, 18] |
ἐπιόντων
τῶν
Μήδων
διανοηθέντες
ἐκλιπεῖν
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
ἀνασκευασάμενοι
ἐς
τὰς |
[1, 116] |
τῷ
πεζῷ
ἐπολιόρκουν
τρισὶ
τείχεσι
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
ἐκ
θαλάσσης
ἅμα. |
[1, 13] |
ἀμφότερα
δυνατὴν
ἔσχον
χρημάτων
προσόδῳ
|
τὴν |
πόλιν.
καὶ
Ἴωσιν
ὕστερον
πολὺ |
[1, 74] |
μέχρι
ἡμῶν
δουλευόντων
ἠξιώσαμεν
ἐκλιπόντες
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
τὰ
οἰκεῖα
διαφθείραντες |
[1, 27] |
δ'
ἰσθμὸς
τὸ
χωρίον)
~ἐπολιόρκουν
|
τὴν |
πόλιν,
Κορίνθιοι
δ'
ὡς
αὐτοῖς |
[1, 69] |
τό
τε
πρῶτον
ἐάσαντες
αὐτοὺς
|
τὴν |
πόλιν
μετὰ
τὰ
Μηδικὰ
κρατῦναι |
[1, 13] |
τοῦ
αὐτοῦ
χρόνου.
οἰκοῦντες
γὰρ
|
τὴν |
πόλιν
οἱ
Κορίνθιοι
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 26] |
τοὺς
Ἰλλυριοὺς
προσλαβόντες.
προσκαθεζόμενοι
δὲ
|
τὴν |
πόλιν
προεῖπον
Ἐπιδαμνίων
τε
τὸν |
[1, 127] |
ὅσον
διαβολὴν
οἴσειν
αὐτῷ
πρὸς
|
τὴν |
πόλιν
ὡς
καὶ
διὰ
τὴν |
[1, 25] |
θεὸν
ἐπήροντο
εἰ
παραδοῖεν
Κορινθίοις
|
τὴν |
πόλιν
ὡς
οἰκισταῖς
καὶ
τιμωρίαν |
[1, 2] |
μείζω
ἔτι
ἐποίησαν
πλήθει
ἀνθρώπων
|
τὴν |
πόλιν,
ὥστε
καὶ
ἐς
Ἰωνίαν |
[1, 127] |
τῶν
καθ'
ἑαυτὸν
καὶ
ἄγων
|
τὴν |
πολιτείαν
ἠναντιοῦτο
πάντα
τοῖς
Λακεδαιμονίοις, |
[1, 115] |
Σάμου
ἄνδρες
ἰδιῶται
νεωτερίσαι
βουλόμενοι
|
τὴν |
πολιτείαν.
πλεύσαντες
οὖν
Ἀθηναῖοι
ἐς |
[1, 66] |
ἀλλήλους,
τοῖς
μὲν
Κορινθίοις
ὅτι
|
τὴν |
Ποτείδαιαν
ἑαυτῶν
οὖσαν
ἀποικίαν
καὶ |
[1, 63] |
ἐπὶ
τῆς
Ὀλύνθου
ἢ
ἐς
|
τὴν |
Ποτείδαιαν·
ἔδοξε
δ'
οὖν
ξυναγαγόντι |
[1, 62] |
ἀναστήσαντες
τὸ
στρατόπεδον
ἐχώρουν
ἐπὶ
|
τὴν |
Ποτείδαιαν.
καὶ
ἐπειδὴ
πρὸς
τῷ |
[1, 63] |
ἐλάχιστον
χωρίον
δρόμῳ
βιάσασθαι
ἐς
|
τὴν |
Ποτείδαιαν,
καὶ
παρῆλθε
παρὰ
τὴν |
[1, 61] |
ἑλόντες
ἐπορεύοντο
κατὰ
γῆν
πρὸς
|
τὴν |
Ποτείδαιαν,
τρισχιλίοις
μὲν
ὁπλίταις
ἑαυτῶν, |
[1, 49] |
οὐκ
ἦρχον
δεδιότες
οἱ
στρατηγοὶ
|
τὴν |
πρόρρησιν
τῶν
Ἀθηναίων.
μάλιστα
δὲ |
[1, 138] |
οὐδείς
πω
Ἑλλήνων
διά
τε
|
τὴν |
προϋπάρχουσαν
ἀξίωσιν
καὶ
τοῦ
Ἑλληνικοῦ |
[1, 133] |
ὡς
αὐτὸν
ἐλθόντος
καὶ
ἐρωτῶντος
|
τὴν |
πρόφασιν
τῆς
ἱκετείας
ᾔσθοντο
πάντα |
[1, 61] |
πολιορκοῦντας.
προσκαθεζόμενοι
δὲ
καὶ
αὐτοὶ
|
τὴν |
Πύδναν
ἐπολιόρκησαν
μέν,
ἔπειτα
δὲ |
[1, 115] |
ἑπτακοσίους
διέβησαν
ὑπὸ
νύκτα
ἐς
|
τὴν |
Σάμον,
καὶ
πρῶτον
μὲν
τῷ |
[1, 128] |
καὶ
σοὶ
δοκεῖ,
θυγατέρα
τε
|
τὴν |
σὴν
γῆμαι
καί
σοι
Σπάρτην |
[1, 137] |
διωκόμενος
ὑπὸ
τῶν
Ἑλλήνων
διὰ
|
τὴν |
σὴν
φιλίαν.
βούλομαι
δ'
ἐνιαυτὸν |
[1, 131] |
ὑπ'
Ἀθηναίων
ἐκπολιορκηθεὶς
ἐς
μὲν
|
τὴν |
Σπάρτην
οὐκ
ἐπανεχώρει,
ἐς
δὲ |
[1, 10] |
ἢ
τὰς
δυνάμεις,
νομίζειν
δὲ
|
τὴν |
στρατείαν
ἐκείνην
μεγίστην
μὲν
γενέσθαι |
[1, 3] |
ἁθρόοι
ἔπραξαν.
ἀλλὰ
καὶ
ταύτην
|
τὴν |
στρατείαν
θαλάσσῃ
ἤδη
πλείω
χρώμενοι |
[1, 9] |
ἐπὶ
πλέον
τῶν
ἄλλων
ἰσχύσας,
|
τὴν |
στρατείαν
οὐ
χάριτι
τὸ
πλέον |
[1, 114] |
Περικλῆς
πάλιν
κατὰ
τάχος
ἐκόμιζε
|
τὴν |
στρατιὰν
ἐκ
τῆς
Εὐβοίας.
καὶ |
[1, 72] |
ἐν
πλέονι
σκεπτέον.
καὶ
ἅμα
|
τὴν |
σφετέραν
πόλιν
ἐβούλοντο
σημῆναι
ὅση |
[1, 129] |
αὐτῷ
ὡς
τάχιστα
διαπέμψαι
καὶ
|
τὴν |
σφραγῖδα
ἀποδεῖξαι,
καὶ
ἤν
τι |
[1, 5] |
καὶ
Αἰτωλοὺς
καὶ
Ἀκαρνᾶνας
καὶ
|
τὴν |
ταύτῃ
ἤπειρον.
τό
τε
σιδηροφορεῖσθαι |
[1, 18] |
τετρακόσια
καὶ
ὀλίγῳ
πλείω
ἐς
|
τὴν |
τελευτὴν
τοῦδε
τοῦ
πολέμου
ἀφ' |
[1, 13] |
δ'
ἐστὶ
μάλιστα
τριακόσια
ἐς
|
τὴν |
τελευτὴν
τοῦδε
τοῦ
πολέμου
ὅτε |
[1, 25] |
κατά
τε
τὸ
δίκαιον
ὑπεδέξαντο
|
τὴν |
τιμωρίαν,
νομίζοντες
οὐχ
ἧσσον
ἑαυτῶν |
[1, 38] |
ὀργῇ,
ἡμῖν
δὲ
αἰσχρὸν
βιάσασθαι
|
τὴν |
τούτων
μετριότητα·
ὕβρει
δὲ
καὶ |
[1, 11] |
ἐλάσσονί
τε
χρόνῳ
καὶ
ἀπονώτερον
|
τὴν |
Τροίαν
εἷλον.
ἀλλὰ
δι'
ἀχρηματίαν |
[1, 140] |
τοῦ
ἀνθρώπου·
δι'
ὅπερ
καὶ
|
τὴν |
τύχην,
ὅσα
ἂν
παρὰ
λόγον |
[1, 137] |
Σαλαμῖνος
προάγγελσιν
τῆς
ἀναχωρήσεως
καὶ
|
τὴν |
τῶν
γεφυρῶν,
ἣν
ψευδῶς
προσεποιήσατο, |
[1, 8] |
κερδῶν
οἵ
τε
ἥσσους
ὑπέμενον
|
τὴν |
τῶν
κρεισσόνων
δουλείαν,
οἵ
τε |
[1, 18] |
ἄλλαις
πόλεσι
καθίστασαν)
μετὰ
δὲ
|
τὴν |
τῶν
τυράννων
κατάλυσιν
ἐκ
τῆς |
[1, 37] |
τε
ἀξίωσιν
ἀσφαλέστερον
προειδῆτε
καὶ
|
τὴν |
τῶνδε
χρείαν
μὴ
ἀλογίστως
ἀπώσησθε. |
[1, 33] |
καὶ
προκαταλαμβάνοντας
ἡμᾶς
νῦν
ἐς
|
τὴν |
ὑμετέραν
ἐπιχείρησιν,
ἵνα
μὴ
τῷ |
[1, 76] |
ἑτέρων
ἄρχειν
δικαιότεροι
ἢ
κατὰ
|
τὴν |
ὑπάρχουσαν
δύναμιν
γένωνται.
ἄλλους
γ' |
[1, 25] |
ἔστιν
ὅτε
ἐπαιρόμενοι
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
Φαιάκων
προενοίκησιν
τῆς
Κερκύρας
κλέος |
[1, 93] |
ὀλίγων
καὶ
τῶν
ἀχρειοτάτων
ἀρκέσειν
|
τὴν |
φυλακήν,
τοὺς
δ'
ἄλλους
ἐς |
[1, 65] |
ὡς
ἄριστα,
ἔκπλουν
ποιεῖται
λαθὼν
|
τὴν |
φυλακὴν
τῶν
Ἀθηναίων.
καὶ
παραμένων |
[1, 126] |
αὐτοὺς
οἱ
τῶν
Ἀθηναίων
ἐπιτετραμμένοι
|
τὴν |
φυλακήν,
ὡς
ἑώρων
ἀποθνῄσκοντας
ἐν |
[1, 32] |
ἐπιζήμια,
ἔπειτα
δὲ
ὡς
καὶ
|
τὴν |
χάριν
βέβαιον
ἕξουσιν·
εἰ
δὲ |
[1, 33] |
ἂν
μάλιστα
μετ'
αἰειμνήστου
μαρτυρίου
|
τὴν |
χάριν
καταθήσεσθε·
ναυτικόν
τε
κεκτήμεθα |
[1, 63] |
τὴν
Ποτείδαιαν,
καὶ
παρῆλθε
παρὰ
|
τὴν |
χηλὴν
διὰ
τῆς
θαλάσσης
βαλλόμενός |
[1, 32] |
ἐπιτήδευμα
πρός
τε
ὑμᾶς
ἐς
|
τὴν |
χρείαν
ἡμῖν
ἄλογον
καὶ
ἐς |
[1, 70] |
πείρᾳ
σφαλῶσιν,
ἀντελπίσαντες
ἄλλα
ἐπλήρωσαν
|
τὴν |
χρείαν·
μόνοι
γὰρ
ἔχουσί
τε |
[1, 143] |
μεγάλα
ἔχειν.
ἤν
τε
ἐπὶ
|
τὴν |
χώραν
ἡμῶν
πεζῇ
ἴωσιν,
ἡμεῖς |
[1, 26] |
ἔπεμπον
ἐς
τὴν
Ἐπίδαμνον
ἄσμενοι
|
τὴν |
ὠφελίαν,
οἰκήτορά
τε
τὸν
βουλόμενον |