Livre, Chap. |
[1, 136] |
εἴ
τι
ἄρα
αὐτὸς
ἀντεῖπεν
|
αὐτῷ |
Ἀθηναίων
δεομένῳ,
φεύγοντα
τιμωρεῖσθαι·
καὶ |
[1, 78] |
παράλογον,
ὅσος
ἐστί,
πρὶν
ἐν
|
αὐτῷ |
γενέσθαι
προδιάγνωτε·
μηκυνόμενος
γὰρ
φιλεῖ |
[1, 138] |
τοῦ
Ἑλληνικοῦ
ἐλπίδα,
ἣν
ὑπετίθει
|
αὐτῷ |
δουλώσειν,
μάλιστα
δὲ
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 128] |
καὶ
ἐπιστολὴν
τὸν
Γόγγυλον
φέροντα
|
αὐτῷ· |
ἐνεγέγραπτο
δὲ
τάδε
ἐν
αὐτῇ, |
[1, 22] |
ἢ
μέλλοντες
πολεμήσειν
ἢ
ἐν
|
αὐτῷ |
ἤδη
ὄντες,
χαλεπὸν
τὴν
ἀκρίβειαν |
[1, 9] |
Ἀτρέως
δὲ
μητρὸς
ἀδελφοῦ
ὄντος
|
αὐτῷ, |
καὶ
ἐπιτρέψαντος
Εὐρυσθέως,
ὅτ'
ἐστράτευε, |
[1, 95] |
μίμησις
ἢ
στρατηγία.
ξυνέβη
τε
|
αὐτῷ |
καλεῖσθαί
τε
ἅμα
καὶ
τοὺς |
[1, 127] |
δὲ
Περικλέα
τὸν
Ξανθίππου
προσεχόμενον
|
αὐτῷ |
κατὰ
τὴν
μητέρα
καὶ
νομίζοντες |
[1, 55] |
καὶ
ἐκείνων)
καὶ
καταστήσαντες
ἐν
|
αὐτῷ |
Κορινθίους
οἰκήτορας
ἀνεχώρησαν
ἐπ'
οἴκου, |
[1, 138] |
ἦρχε
τῆς
χώρας,
δόντος
βασιλέως
|
αὐτῷ |
Μαγνησίαν
μὲν
ἄρτον,
ἣ
προσέφερε |
[1, 138] |
μετὰ
τὸν
ἐνιαυτὸν
γίγνεται
παρ'
|
αὐτῷ |
μέγας
καὶ
ὅσος
οὐδείς
πω |
[1, 4] |
τοῦ
τὰς
προσόδους
μᾶλλον
ἰέναι
|
αὐτῷ. |
~οἱ
γὰρ
Ἕλληνες
τὸ
πάλαι |
[1, 91] |
κομισθῶσιν
(ἤδη
γὰρ
καὶ
ἧκον
|
αὐτῷ |
οἱ
ξυμπρέσβεις,
Ἁβρώνιχός
τε
ὁ |
[1, 73] |
γὰρ
ταῖς
ναυσὶν
ὡς
οὐκέτι
|
αὐτῷ |
ὁμοίας
οὔσης
τῆς
δυνάμεως
κατὰ |
[1, 114] |
ἤδη
Περικλέους
στρατιᾷ
Ἀθηναίων
ἠγγέλθη
|
αὐτῷ |
ὅτι
Μέγαρα
ἀφέστηκε
καὶ
Πελοποννήσιοι |
[1, 109] |
Αἰγύπτου
ἀπαγάγοι
Ἀθηναίους.
ὡς
δὲ
|
αὐτῷ |
οὐ
προυχώρει
καὶ
τὰ
χρήματα |
[1, 136] |
Ἄδμητον
τὸν
Μολοσσῶν
βασιλέα
ὄντα
|
αὐτῷ |
οὐ
φίλον
καταλῦσαι.
καὶ
ὁ |
[1, 129] |
σφραγῖδα
ἀποδεῖξαι,
καὶ
ἤν
τι
|
αὐτῷ |
Παυσανίας
παραγγέλλῃ
περὶ
τῶν
ἑαυτοῦ |
[1, 127] |
αὐτὸν
τοῦτο
ὅσον
διαβολὴν
οἴσειν
|
αὐτῷ |
πρὸς
τὴν
πόλιν
ὡς
καὶ |
[1, 122] |
ἐν
ᾧ
ὁ
μὲν
εὐοργήτως
|
αὐτῷ |
προσομιλήσας
βεβαιότερος,
ὁ
δ'
ὀργισθεὶς |
[1, 74] |
ναυμαχεῖν,
ἀλλὰ
καθ'
ἡσυχίαν
ἂν
|
αὐτῷ |
προυχώρησε
τὰ
πράγματα
ᾗ
ἐβούλετο. |
[1, 131] |
λείπεσθαι,
εἰ
δὲ
μή,
πόλεμον
|
αὐτῷ |
Σπαρτιάτας
προαγορεύειν.
ὁ
δὲ
βουλόμενος |
[1, 23] |
παθήματά
τε
ξυνηνέχθη
γενέσθαι
ἐν
|
αὐτῷ |
τῇ
Ἑλλάδι
οἷα
οὐχ
ἕτερα |
[1, 128] |
καὶ
ξυγγενεῖς
οἳ
ἑάλωσαν
ἐν
|
αὐτῷ) |
τότε
τούτους
οὓς
ἔλαβεν
ἀποπέμπει |
[1, 141] |
ἑαυτοῦ
τι
προϊδεῖν,
ὥστε
τῷ
|
αὐτῷ |
ὑπὸ
ἁπάντων
ἰδίᾳ
δοξάσματι
λανθάνειν |
[1, 137] |
ἐθεράπευσε
χρημάτων
δόσει
(ἦλθε
γὰρ
|
αὐτῷ |
ὕστερον
ἔκ
τε
Ἀθηνῶν
παρὰ |
[1, 42] |
κεῖται,
καὶ
οὐκ
ἄξιον
ἐπαρθέντας
|
αὐτῷ |
φανερὰν
ἔχθραν
ἤδη
καὶ
οὐ |
[1, 137] |
μέχρι
πλοῦς
γένηται·
πειθομένῳ
δ'
|
αὐτῷ |
χάριν
ἀπομνήσεσθαι
ἀξίαν.
ὁ
δὲ |
[1, 129] |
Παυσανίαν
ἐς
Βυζάντιον
ἐπιστολὴν
ἀντεπετίθει
|
αὐτῷ |
ὡς
τάχιστα
διαπέμψαι
καὶ
τὴν |