Livre, Chap. |
[1, 86] |
ξὺν
τοῖς
θεοῖς
ἐπίωμεν
ἐπὶ
|
τοὺς |
ἀδικοῦντας.
~Τοιαῦτα
λέξας
ἐπεψήφιζεν
αὐτὸς |
[1, 118] |
λελύσθαι
τε
τὰς
σπονδὰς
καὶ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἀδικεῖν,
πέμψαντες
δὲ
ἐς |
[1, 127] |
ἀλλ'
ἐς
τὸν
πόλεμον
ὥρμα
|
τοὺς |
Ἀθηναίους.
~Ἀντεκέλευον
δὲ
καὶ
οἱ |
[1, 86] |
Σπάρτης
τὸν
πόλεμον,
καὶ
μήτε
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἐᾶτε
μείζους
γίγνεσθαι
μήτε |
[1, 126] |
δὲ
ἐπρεσβεύοντο
τῷ
χρόνῳ
πρὸς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἐγκλήματα
ποιούμενοι,
ὅπως
σφίσιν |
[1, 62] |
οἱ
μετὰ
Ἀριστέως
Πελοποννήσιοι
προσδεχόμενοι
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἐστρατοπεδεύοντο
πρὸς
Ὀλύνθου
ἐν |
[1, 23] |
ἀληθεστάτην
πρόφασιν,
ἀφανεστάτην
δὲ
λόγῳ,
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἡγοῦμαι
μεγάλους
γιγνομένους
καὶ |
[1, 79] |
αἱ
γνῶμαι
ἔφερον,
ἀδικεῖν
τε
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἤδη
καὶ
πολεμητέα
εἶναι |
[1, 62] |
ἔχοντι
ἐν
τῷ
ἰσθμῷ
ἐπιτηρεῖν
|
τοὺς |
Ἀθηναίους,
ἢν
ἐπίωσι,
Ξαλκιδέας
δὲ |
[1, 95] |
νεωστὶ
ἠλευθέρωντο·
φοιτῶντές
τε
πρὸς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ἠξίουν
αὐτοὺς
ἡγεμόνας
σφῶν |
[1, 63] |
τεῖχος
καὶ
οἱ
Μακεδόνες
παρὰ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους·
ἱππῆς
δ'
οὐδετέροις
παρεγένοντο. |
[1, 48] |
ἄριστα
τῶν
νεῶν
πλεούσαις
κατὰ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
καὶ
τὸ
δεξιὸν
τῶν |
[1, 79] |
Λακεδαιμόνιοι
τὰ
ἐγκλήματα
τὰ
ἐς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
καὶ
τῶν
Ἀθηναίων
ἃ |
[1, 67] |
φανερῶς
μὲν
οὐ
πρεσβευόμενοι,
δεδιότες
|
τοὺς |
Ἀθηναίους,
κρύφα
δὲ
οὐχ
ἥκιστα |
[1, 88] |
πεισθέντες
τοῖς
λόγοις
ὅσον
φοβούμενοι
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
μὴ
ἐπὶ
μεῖζον
δυνηθῶσιν, |
[1, 95] |
καὶ
τοῦ
Μηδικοῦ
πολέμου
καὶ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
νομίζοντες
ἱκανοὺς
ἐξηγεῖσθαι
καὶ |
[1, 31] |
Λακεδαιμονίων)
ἔδοξεν
αὐτοῖς
ἐλθοῦσιν
ὡς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ξυμμάχους
γενέσθαι
καὶ
ὠφελίαν |
[1, 135] |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
πρέσβεις
πέμψαντες
παρὰ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
ξυνεπῃτιῶντο
καὶ
τὸν
Θεμιστοκλέα, |
[1, 55] |
τοῦ
πολέμου
τοῖς
Κορινθίοις
ἐς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους,
ὅτι
σφίσιν
ἐν
σπονδαῖς |
[1, 69] |
ὑμῶν
ἀξίως
προαπαντῆσαι,
καὶ
νῦν
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
οὐχ
ἑκάς,
ὥσπερ
ἐκεῖνον, |
[1, 130] |
προσιέναι·
δι'
ὅπερ
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
οὐχ
ἥκιστα
ἡ
ξυμμαχία |
[1, 85] |
ἑτέρων
διὰ
ἰσχύν.
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
πέμπετε
μὲν
περὶ
τῆς |
[1, 69] |
πλείω
σφαλέντα,
καὶ
πρὸς
αὐτοὺς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
πολλὰ
ἡμᾶς
ἤδη
τοῖς |
[1, 126] |
πρέσβεις
πέμψαντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ἐκέλευον
|
τοὺς |
Ἀθηναίους
τὸ
ἄγος
ἐλαύνειν
τῆς |
[1, 90] |
τῆς
γνώμης
οὐ
δηλοῦντες
ἐς
|
τοὺς |
Ἀθηναίους,
ὡς
δὲ
τοῦ
βαρβάρου, |
[1, 115] |
αὑτῶν
ἀπέστησαν,
καὶ
τοὺς
φρουροὺς
|
τοὺς |
Ἀθηναίων
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
οἳ |
[1, 97] |
σφετέρους
ξυμμάχους
νεωτερίζοντας
καὶ
Πελοποννησίων
|
τοὺς |
αἰεὶ
προστυγχάνοντας
ἐν
ἑκάστῳ.
ἔγραψα |
[1, 128] |
ἐπέτρεψε
τό
τε
Βυζάντιον
καὶ
|
τοὺς |
αἰχμαλώτους.
ἔπεμψε
δὲ
καὶ
ἐπιστολὴν |
[1, 71] |
τοῖς
ἐχθίστοις
προῆσθε
καὶ
ἡμᾶς
|
τοὺς |
ἄλλους
ἀθυμίᾳ
πρὸς
ἑτέραν
τινὰ |
[1, 37] |
ἐπὶ
τοὺς
πέλας
ἐκπλέοντας
μάλιστα
|
τοὺς |
ἄλλους
ἀνάγκῃ
καταίροντας
δέχεσθαι.
καὶ |
[1, 70] |
μήτε
αὐτοὺς
ἔχειν
ἡσυχίαν
μήτε
|
τοὺς |
ἄλλους
ἀνθρώπους
ἐᾶν,
ὀρθῶς
ἂν |
[1, 67] |
παρελθόντες
δὲ
τελευταῖοι
Κορίνθιοι
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
ἐάσαντες
πρῶτον
παροξῦναι
τοὺς |
[1, 68] |
πολιτείας
καὶ
ὁμιλίας
ἀπιστοτέρους
ἐς
|
τοὺς |
ἄλλους
ἤν
τι
λέγωμεν
καθίστησιν· |
[1, 71] |
ἐπὶ
τῷ
μὴ
λυπεῖν
τε
|
τοὺς |
ἄλλους
καὶ
αὐτοὶ
ἀμυνόμενοι
μὴ |
[1, 38] |
δίκαια
δεικνύναι.
~ἀλλ'
οὔτε
πρὸς
|
τοὺς |
ἄλλους
οὔτε
ἐς
ἡμᾶς
τοιοίδε |
[1, 140] |
παραπλήσια
ξυμβουλευτέα
μοι
ὄντα,
καὶ
|
τοὺς |
ἀναπειθομένους
ὑμῶν
δικαιῶ
τοῖς
κοινῇ |
[1, 143] |
τῶν
σωμάτων·
οὐ
γὰρ
τάδε
|
τοὺς |
ἄνδρας,
ἀλλ'
οἱ
ἄνδρες
ταῦτα |
[1, 113] |
πᾶσαν,
σπονδὰς
ποιησάμενοι
ἐφ'
ᾧ
|
τοὺς |
ἄνδρας
κομιοῦνται.
καὶ
οἱ
φεύγοντες |
[1, 50] |
νεῶν
ἃς
καταδύσειαν,
πρὸς
δὲ
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
ἐτράποντο
φονεύειν
διεκπλέοντες
μᾶλλον |
[1, 140] |
μὴ
εἴκειν
Πελοποννησίοις,
καίπερ
εἰδὼς
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
οὐ
τῇ
αὐτῇ
ὀργῇ |
[1, 89] |
Ἑλλήνων,
ἀπεχώρησεν
ἐπ'
οἴκου
ἔχων
|
τοὺς |
ἀπὸ
Πελοποννήσου
ξυμμάχους,
οἱ
δὲ |
[1, 115] |
τοὺς
φρουροὺς
τοὺς
Ἀθηναίων
καὶ
|
τοὺς |
ἄρχοντας
οἳ
ἦσαν
παρὰ
σφίσιν |
[1, 80] |
πρὸς
μὲν
γὰρ
Πελοποννησίους
καὶ
|
τοὺς |
ἀστυγείτονας
παρόμοιος
ἡμῶν
ἡ
ἀλκή, |
[1, 44] |
ξυμμαχίαν
μὲν
μὴ
ποιήσασθαι
ὥστε
|
τοὺς |
αὐτοὺς
ἐχθροὺς
καὶ
φίλους
νομίζειν |
[1, 100] |
αὑτῶν
καὶ
τῶν
ξυμμάχων
ὑπὸ
|
τοὺς |
αὐτοὺς
χρόνους
ὡς
οἰκιοῦντες
τὰς |
[1, 17] |
μὴ
εἴ
τι
πρὸς
περιοίκους
|
τοὺς |
αὐτῶν
ἑκάστοις·
οἱ
γὰρ
ἐν |
[1, 115] |
τοὺς
ὁμήρους
ἐκκλέψαντες
ἐκ
Λήμνου
|
τοὺς |
αὑτῶν
ἀπέστησαν,
καὶ
τοὺς
φρουροὺς |
[1, 99] |
ῥᾴδιόν
τε
προσάγεσθαι
ἦν
αὐτοῖς
|
τοὺς |
ἀφισταμένους.
ὧν
αὐτοὶ
αἴτιοι
ἐγένοντο |
[1, 28] |
ἢν
τάς
τε
ναῦς
καὶ
|
τοὺς |
βαρβάρους
ἀπὸ
Ἐπιδάμνου
ἀπαγάγωσι,
βουλεύσεσθαι· |
[1, 131] |
πράσσων
τε
ἐσηγγέλλετο
αὐτοῖς
ἐς
|
τοὺς |
βαρβάρους
καὶ
οὐκ
ἐπ'
ἀγαθῷ |
[1, 108] |
στρατηγοῦντος,
καὶ
μάχῃ
ἐν
Οἰνοφύτοις
|
τοὺς |
Βοιωτοὺς
νικήσαντες
τῆς
τε
χώρας |
[1, 93] |
τῶν
ἀχρειοτάτων
ἀρκέσειν
τὴν
φυλακήν,
|
τοὺς |
δ'
ἄλλους
ἐς
τὰς
ναῦς |
[1, 124] |
περιμένοντας
τοὺς
μὲν
ἤδη
βλάπτεσθαι,
|
τοὺς |
δ'
εἰ
γνωσθησόμεθα
ξυνελθόντες
μέν, |
[1, 122] |
τύραννον
δὲ
ἐῶμεν
ἐγκαθεστάναι
πόλιν,
|
τοὺς |
δ'
ἐν
μιᾷ
μονάρχους
ἀξιοῦμεν |
[1, 113] |
τοὺς
μὲν
διέφθειραν
τῶν
Ἀθηναίων,
|
τοὺς |
δὲ
ζῶντας
ἔλαβον.
καὶ
τὴν |
[1, 63] |
χαλεπῶς,
ὀλίγους
μέν
τινας
ἀποβαλών,
|
τοὺς |
δὲ
πλείους
σώσας.
οἱ
δ' |
[1, 120] |
διδαχῆς
δέονται
ὥστε
φυλάξασθαι
αὐτούς·
|
τοὺς |
δὲ
τὴν
μεσόγειαν
μᾶλλον
καὶ |
[1, 24] |
πολέμου
ὁ
δῆμος
αὐτῶν
ἐξεδίωξε
|
τοὺς |
δυνατούς,
οἱ
δὲ
ἐπελθόντες
μετὰ |
[1, 4] |
πλείστων
ἐγένετο,
Κᾶρας
ἐξελάσας
καὶ
|
τοὺς |
ἑαυτοῦ
παῖδας
ἡγεμόνας
ἐγκαταστήσας·
τό |
[1, 132] |
διανοίᾳ.
ἐπυνθάνοντο
δὲ
καὶ
ἐς
|
τοὺς |
Εἵλωτας
πράσσειν
τι
αὐτόν,
καὶ |
[1, 35] |
δίκαιον,
ἀλλ'
ἢ
κἀκείνων
κωλύειν
|
τοὺς |
ἐκ
τῆς
ὑμετέρας
μισθοφόρους
ἢ |
[1, 62] |
ἐπὶ
Ὀλύνθου
ἀποπέμπουσιν,
ὅπως
εἴργωσι
|
τοὺς |
ἐκεῖθεν
ἐπιβοηθεῖν,
αὐτοὶ
δὲ
ἀναστήσαντες |
[1, 9] |
τοσοῦτον
τοῖς
Τυνδάρεω
ὅρκοις
κατειλημμένους
|
τοὺς |
Ἑλένης
μνηστῆρας
ἄγων
τὸν
στόλον |
[1, 139] |
εἶναι,
εἴη
δ'
ἂν
εἰ
|
τοὺς |
Ἕλληνας
αὐτονόμους
ἀφεῖτε,
ποιήσαντες
ἐκκλησίαν |
[1, 109] |
καὶ
ἐκ
τῆς
Μέμφιδος
ἐξήλασε
|
τοὺς |
Ἕλληνας
καὶ
τέλος
ἐς
Προσωπίτιδα |
[1, 140] |
δὲ
τελευταῖοι
οἵδε
ἥκοντες
καὶ
|
τοὺς |
Ἕλληνας
προαγορεύουσιν
αὐτονόμους
ἀφιέναι.
ὑμῶν |
[1, 41] |
πρὸς
ὑμᾶς
ἔχομεν
ἱκανὰ
κατὰ
|
τοὺς |
Ἑλλήνων
νόμους,
παραίνεσιν
δὲ
καὶ |
[1, 28] |
δὲ
ἀντέλεγον,
ἢν
καὶ
ἐκεῖνοι
|
τοὺς |
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
ἀπαγάγωσι,
ποιήσειν
ταῦτα· |
[1, 28] |
πρέσβεων,
οὓς
παρέλαβον,
ἐκέλευον
Κορινθίους
|
τοὺς |
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
φρουρούς
τε
καὶ |
[1, 102] |
~Λακεδαιμόνιοι
δέ,
ὡς
αὐτοῖς
πρὸς
|
τοὺς |
ἐν
Ἰθώμῃ
ἐμηκύνετο
ὁ
πόλεμος, |
[1, 101] |
οἱ
πάντες.
πρὸς
μὲν
οὖν
|
τοὺς |
ἐν
Ἰθώμῃ
πόλεμος
καθειστήκει
Λακεδαιμονίοις, |
[1, 80] |
εἰμι,
ὦ
Λακεδαιμόνιοι,
καὶ
ὑμῶν
|
τοὺς |
ἐν
τῇ
αὐτῇ
ἡλικίᾳ
ὁρῶ, |
[1, 90] |
ὕψους·
τειχίζειν
δὲ
πάντας
πανδημεὶ
|
τοὺς |
ἐν
τῇ
πόλει
{καὶ
αὐτοὺς |
[1, 24] |
ἐπελθόντες
μετὰ
τῶν
βαρβάρων
ἐλῄζοντο
|
τοὺς |
ἐν
τῇ
πόλει
κατά
τε |
[1, 126] |
μὲν
οὖν
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
τοὺς |
ἐναγεῖς
τούτους,
ἤλασε
δὲ
καὶ |
[1, 144] |
ἑκούσιοι
μᾶλλον
δεχώμεθα,
ἧσσον
ἐγκεισομένους
|
τοὺς |
ἐναντίους
ἕξομεν,
ἔκ
τε
τῶν |
[1, 84] |
δὲ
ὡς
πρὸς
εὖ
βουλευομένους
|
τοὺς |
ἐναντίους
ἔργῳ
παρασκευαζόμεθα·
καὶ
οὐκ |
[1, 36] |
μὲν
δεδιὸς
αὐτοῦ
ἰσχὺν
ἔχον
|
τοὺς |
ἐναντίους
μᾶλλον
φοβῆσον,
τὸ
δὲ |
[1, 62] |
τῷ
ἰσθμῷ
ἐγένοντο
καὶ
εἶδον
|
τοὺς |
ἐναντίους
παρασκευαζομένους
ὡς
ἐς
μάχην, |
[1, 91] |
ἤδη
ὥστε
ἱκανὴ
εἶναι
σῴζειν
|
τοὺς |
ἐνοικοῦντας,
εἰ
δέ
τι
βούλονται |
[1, 65] |
τὴν
ἀποτείχισιν
Φορμίων
μὲν
ἔχων
|
τοὺς |
ἑξακοσίους
καὶ
χιλίους
τὴν
Ξαλκιδικὴν |
[1, 62] |
ἢν
ἐπίωσι,
Ξαλκιδέας
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
ἔξω
ἰσθμοῦ
ξυμμάχους
καὶ
τὴν |
[1, 56] |
καὶ
Κορινθίων,
τούς
τε
ἄλλους
|
τοὺς |
ἐπὶ
Θρᾴκης
ξυναποστήσωσι
ξυμμάχους.
~ταῦτα |
[1, 106] |
κύκλῳ
τοὺς
ψιλοὺς
κατέλευσαν
πάντας
|
τοὺς |
ἐσελθόντας,
καὶ
πάθος
μέγα
τοῦτο |
[1, 40] |
τὸν
νόμον
μὴ
καθιστάναι
ὥστε
|
τοὺς |
ἑτέρων
ἀφισταμένους
δέχεσθαι.
οὐδὲ
γὰρ |
[1, 36] |
δεξαμένου
ἀσθενὲς
ὂν
πρὸς
ἰσχύοντας
|
τοὺς |
ἐχθροὺς
ἀδεέστερον
ἐσόμενον,
καὶ
ἅμα |
[1, 121] |
ἡμεῖς
δ'
ἐπὶ
τῷ
τιμωρούμενοι
|
τοὺς |
ἐχθροὺς
καὶ
αὐτοὶ
ἅμα
σῴζεσθαι |
[1, 120] |
τοῦτο
νῦν
ξυνήγαγον.
χρὴ
γὰρ
|
τοὺς |
ἡγεμόνας
τὰ
ἴδια
ἐξ
ἴσου |
[1, 86] |
οὐδαμοῦ
ἀντεῖπον
ὡς
οὐκ
ἀδικοῦσι
|
τοὺς |
ἡμετέρους
ξυμμάχους
καὶ
τὴν
Πελοπόννησον· |
[1, 53] |
σπονδὰς
λύοντες·
ἡμῖν
γὰρ
πολεμίους
|
τοὺς |
ἡμετέρους
τιμωρουμένοις
ἐμποδὼν
ἵστασθε
ὅπλα |
[1, 26] |
τῶν
φυγάδων
ὡς
κατάξοντες,
καὶ
|
τοὺς |
Ἰλλυριοὺς
προσλαβόντες.
προσκαθεζόμενοι
δὲ
τὴν |
[1, 7] |
τοῖς
αἰγιαλοῖς
τείχεσιν
ἐκτίζοντο
καὶ
|
τοὺς |
ἰσθμοὺς
ἀπελάμβανον
ἐμπορίας
τε
ἕνεκα |
[1, 40] |
αὐτόν
τινα
κολάζειν.
εἰ
γὰρ
|
τοὺς |
κακόν
τι
δρῶντας
δεχόμενοι
τιμωρήσετε, |
[1, 134] |
μὲν
ἐς
τὸν
Καιάδαν
{οὗπερ
|
τοὺς |
κακούργους}
ἐσβάλλειν·
ἔπειτα
ἔδοξε
πλησίον |
[1, 50] |
αὑτῆς
γεγένηται.
ἐπειδὴ
δὲ
κατεδίωξαν
|
τοὺς |
Κερκυραίους
οἱ
Κορίνθιοι
ἐς
τὴν |
[1, 49] |
παρουσῶν.
οἱ
δὲ
Ἀθηναῖοι
ὁρῶντες
|
τοὺς |
Κερκυραίους
πιεζομένους
μᾶλλον
ἤδη
ἀπροφασίστως |
[1, 45] |
~Τοιαύτῃ
μὲν
γνώμῃ
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
τοὺς |
Κερκυραίους
προσεδέξαντο,
καὶ
τῶν
Κορινθίων |
[1, 33] |
φόβῳ
τῷ
ὑμετέρῳ
πολεμησείοντας
καὶ
|
τοὺς |
Κορινθίους
δυναμένους
παρ'
αὐτοῖς
καὶ |
[1, 49] |
τοῦτο
ἀνάγκης
ὥστε
ἐπιχειρῆσαι
ἀλλήλοις
|
τοὺς |
Κορινθίους
καὶ
Ἀθηναίους.
~Τῆς
δὲ |
[1, 57] |
γένηται
αὐτοῖς
πρὸς
Πελοποννησίους,
καὶ
|
τοὺς |
Κορινθίους
προσεποιεῖτο
τῆς
Ποτειδαίας
ἕνεκα |
[1, 51] |
ἀφανοῦς
οὐχ
ἑωρῶντο,
καὶ
ἐθαύμαζον
|
τοὺς |
Κορινθίους
πρύμναν
κρουομένους,
πρίν
τινες |
[1, 107] |
μετέστησαν
ἐν
τῷ
ἔργῳ
παρὰ
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους.
~γενομένης
δὲ
μάχης
ἐν |
[1, 72] |
λόγων,
ἔδοξεν
αὐτοῖς
παριτητέα
ἐς
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
εἶναι,
τῶν
μὲν
ἐγκλημάτων |
[1, 67] |
τοὺς
ἄλλους
ἐάσαντες
πρῶτον
παροξῦναι
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
ἐπεῖπον
τοιάδε.
~Τὸ
πιστὸν |
[1, 103] |
οὐκέτι
ἐδύναντο
ἀντέχειν,
ξυνέβησαν
πρὸς
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
ἐφ'
ᾧ
ἐξίασιν
ἐκ |
[1, 128] |
~Ἀντεκέλευον
δὲ
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
τὸ
ἀπὸ
Ταινάρου
ἄγος |
[1, 33] |
γνώμης
ἁμαρτάνει
καὶ
οὐκ
αἰσθάνεται
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
φόβῳ
τῷ
ὑμετέρῳ
πολεμησείοντας |
[1, 93] |
δύο
γὰρ
ἅμαξαι
ἐναντίαι
ἀλλήλαις
|
τοὺς |
λίθους
ἐπῆγον.
ἐντὸς
δὲ
οὔτε |
[1, 82] |
ἤδη
τήν
τε
παρασκευὴν
καὶ
|
τοὺς |
λόγους
αὐτῇ
ὁμοῖα
ὑποσημαίνοντας
μᾶλλον |
[1, 44] |
οὐχ
ἧσσον
τῶν
Κορινθίων
ἀπεδέξαντο
|
τοὺς |
λόγους,
ἐν
δὲ
τῇ
ὑστεραίᾳ |
[1, 95] |
οἱ
δὲ
Ἀθηναῖοι
ἐδέξαντό
τε
|
τοὺς |
λόγους
καὶ
προσεῖχον
τὴν
γνώμην |
[1, 128] |
θάλασσαν
δι'
οὗ
τὸ
λοιπὸν
|
τοὺς |
λόγους
ποιησόμεθα.
~τοσαῦτα
μὲν
ἡ |
[1, 39] |
τά
τε
ἔργα
ὁμοίως
καὶ
|
τοὺς |
λόγους
πρὶν
διαγωνίζεσθαι
καθιστάντα.
οὗτοι |
[1, 63] |
Ποτείδαιαν·
ἔδοξε
δ'
οὖν
ξυναγαγόντι
|
τοὺς |
μεθ'
αὑτοῦ
ὡς
ἐς
ἐλάχιστον |
[1, 86] |
βουλεύεσθαι
ἀδικουμένους
μηδεὶς
διδασκέτω,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
μέλλοντας
ἀδικεῖν
μᾶλλον
πρέπει
πολὺν |
[1, 30] |
τῇ
Λευκίμμῃ
τῆς
Κερκυραίας
ἀκρωτηρίῳ
|
τοὺς |
μὲν
ἄλλους
οὓς
ἔλαβον
αἰχμαλώτους |
[1, 68] |
δὲ
τί
δεῖ
μακρηγορεῖν,
ὧν
|
τοὺς |
μὲν
δεδουλωμένους
ὁρᾶτε,
τοῖς
δὲ |
[1, 113] |
γνώμης
ἦσαν,
καὶ
μάχῃ
κρατήσαντες
|
τοὺς |
μὲν
διέφθειραν
τῶν
Ἀθηναίων,
τοὺς |
[1, 29] |
Ἐπίδαμνον
πολιορκοῦντας
παραστήσασθαι
ὁμολογίᾳ
ὥστε
|
τοὺς |
μὲν
ἐπήλυδας
ἀποδόσθαι,
Κορινθίους
δὲ |
[1, 124] |
ἐλευθερίαν,
ὡς
οὐκέτι
ἐνδέχεται
περιμένοντας
|
τοὺς |
μὲν
ἤδη
βλάπτεσθαι,
τοὺς
δ' |
[1, 90] |
οἱ
δ'
Ἀθηναῖοι
Θεμιστοκλέους
γνώμῃ
|
τοὺς |
μὲν
Λακεδαιμονίους
ταῦτ'
εἰπόντας
ἀποκρινάμενοι |
[1, 62] |
Ἀθηναίων
στρατηγὸς
καὶ
οἱ
ξυνάρχοντες
|
τοὺς |
μὲν
Μακεδόνας
ἱππέας
καὶ
τῶν |
[1, 28] |
πρότερον
δ'
οὐ
καλῶς
ἔχειν
|
τοὺς |
μὲν
πολιορκεῖσθαι,
αὐτοὺς
δὲ
δικάζεσθαι. |
[1, 61] |
καὶ
πέμπουσιν,
ὡς
ᾔσθοντο
καὶ
|
τοὺς |
μετ'
Ἀριστέως
ἐπιπαριόντας,
δισχιλίους
ἑαυτῶν |
[1, 3] |
ξύμπαντας
ὠνόμασεν,
οὐδ'
ἄλλους
ἢ
|
τοὺς |
μετ'
Ἀχιλλέως
ἐκ
τῆς
Φθιώτιδος, |
[1, 35] |
οὗτοι
οὐκ
ἀσθενεῖς,
ἀλλ'
ἱκανοὶ
|
τοὺς |
μεταστάντας
βλάψαι·
καὶ
ναυτικῆς
καὶ |
[1, 86] |
τὴν
Πελοπόννησον·
καίτοι
εἰ
πρὸς
|
τοὺς |
Μήδους
ἐγένοντο
ἀγαθοὶ
τότε,
πρὸς |
[1, 32] |
ἔλεξαν
τοιάδε.
~Δίκαιον,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
|
τοὺς |
μήτε
εὐεργεσίας
μεγάλης
μήτε
ξυμμαχίας |
[1, 50] |
γῆν,
πρὸς
τὰ
ναυάγια
καὶ
|
τοὺς |
νεκροὺς
τοὺς
σφετέρους
ἐτράποντο,
καὶ |
[1, 63] |
τροπαῖον
ἔστησαν
οἱ
Ἀθηναῖοι
καὶ
|
τοὺς |
νεκροὺς
ὑποσπόνδους
ἀπέδοσαν
τοῖς
Ποτειδεάταις· |
[1, 124] |
ἀκινδύνως
τὸ
λοιπὸν
οἰκῶμεν
καὶ
|
τοὺς |
νῦν
δεδουλωμένους
Ἕλληνας
ἐλευθερώσωμεν.
τοιαῦτα |
[1, 26] |
Ἐπιδαμνίων
τε
τὸν
βουλόμενον
καὶ
|
τοὺς |
ξένους
ἀπαθεῖς
ἀπιέναι·
εἰ
δὲ |
[1, 121] |
οἷοί
τ'
ἐσμὲν
μισθῷ
μείζονι
|
τοὺς |
ξένους
αὐτῶν
ναυβάτας.
ὠνητὴ
γὰρ |
[1, 143] |
μισθῷ
μείζονι
πειρῷντο
ἡμῶν
ὑπολαβεῖν
|
τοὺς |
ξένους
τῶν
ναυτῶν,
μὴ
ὄντων |
[1, 34] |
τι
τεκμήριον
ἃ
πρὸς
ἡμᾶς
|
τοὺς |
ξυγγενεῖς
δρῶσιν,
ὥστε
ἀπάτῃ
τε |
[1, 81] |
δέονται
ἐπάξονται.
εἰ
δ'
αὖ
|
τοὺς |
ξυμμάχους
ἀφιστάναι
πειρασόμεθα,
δεήσει
καὶ |
[1, 77] |
γὰρ
ἐν
ταῖς
ξυμβολαίαις
πρὸς
|
τοὺς |
ξυμμάχους
δίκαις
καὶ
παρ'
ἡμῖν |
[1, 87] |
αἱ
σπονδαὶ
λελύσθαι.
προσκαλέσαντές
τε
|
τοὺς |
ξυμμάχους
εἶπον
ὅτι
σφίσι
μὲν |
[1, 19] |
Λακεδαιμόνιοι
οὐχ
ὑποτελεῖς
ἔχοντες
φόρου
|
τοὺς |
ξυμμάχους
ἡγοῦντο,
κατ'
ὀλιγαρχίαν
δὲ |
[1, 86] |
τότε
καὶ
νῦν
ἐσμέν,
καὶ
|
τοὺς |
ξυμμάχους,
ἢν
σωφρονῶμεν,
οὐ
περιοψόμεθα |
[1, 67] |
τε
εὐθὺς
ἐς
τὴν
Λακεδαίμονα
|
τοὺς |
ξυμμάχους
καὶ
κατεβόων
ἐλθόντες
τῶν |
[1, 86] |
Ἀθηναίους
ἐᾶτε
μείζους
γίγνεσθαι
μήτε
|
τοὺς |
ξυμμάχους
καταπροδιδῶμεν,
ἀλλὰ
ξὺν
τοῖς |
[1, 109] |
γῆν
τούς
τε
Αἰγυπτίους
καὶ
|
τοὺς |
ξυμμάχους
μάχῃ
ἐκράτησε
καὶ
ἐκ |
[1, 119] |
παρακαλούμενος
καὶ
ἄκλητος.
~αὖθις
δὲ
|
τοὺς |
ξυμμάχους
παρακαλέσαντες
ψῆφον
ἐβούλοντο
ἐπαγαγεῖν |
[1, 68] |
ἐπειδὴ
ἐν
τῷ
ἔργῳ
ἐσμέν,
|
τοὺς |
ξυμμάχους
τούσδε
παρεκαλέσατε,
ἐν
οἷς |
[1, 115] |
σπονδὰς
ἐποιήσαντο
πρὸς
Λακεδαιμονίους
καὶ
|
τοὺς |
ξυμμάχους
τριακοντούτεις,
ἀποδόντες
Νίσαιαν
καὶ |
[1, 95] |
αὐτῷ
καλεῖσθαί
τε
ἅμα
καὶ
|
τοὺς |
ξυμμάχους
τῷ
ἐκείνου
ἔχθει
παρ' |
[1, 3] |
καὶ
τῶν
Τρωικῶν
γενόμενος
οὐδαμοῦ
|
τοὺς |
ξύμπαντας
ὠνόμασεν,
οὐδ'
ἄλλους
ἢ |
[1, 90] |
ἐπέρχεται
ἐπὶ
τὸ
κοινόν,
ἔφη
|
τοὺς |
ξυμπρέσβεις
ἀναμένειν,
ἀσχολίας
δέ
τινος |
[1, 5] |
τρόπῳ
νέμεται
περί
τε
Λοκροὺς
|
τοὺς |
Ὀζόλας
καὶ
Αἰτωλοὺς
καὶ
Ἀκαρνᾶνας |
[1, 26] |
φρουροὺς
οὓς
Κορίνθιοι
ἔπεμψαν
καὶ
|
τοὺς |
οἰκήτορας
ἀποπέμπειν.
οἱ
δὲ
Ἐπιδάμνιοι |
[1, 115] |
καὶ
ἐκράτησαν
τῶν
πλείστων,
ἔπειτα
|
τοὺς |
ὁμήρους
ἐκκλέψαντες
ἐκ
Λήμνου
τοὺς |
[1, 136] |
κακῶς
πάσχειν,
γενναῖον
δὲ
εἶναι
|
τοὺς |
ὁμοίους
ἀπὸ
τοῦ
ἴσου
τιμωρεῖσθαι. |
[1, 42] |
ἐφέλκεσθαι·
τὸ
γὰρ
μὴ
ἀδικεῖν
|
τοὺς |
ὁμοίους
ἐχυρωτέρα
δύναμις
ἢ
τῷ |
[1, 78] |
ξυνθήκην.
εἰ
δὲ
μή,
θεοὺς
|
τοὺς |
ὁρκίους
μάρτυρας
ποιούμενοι
πειρασόμεθα
ἀμύνεσθαι |
[1, 78] |
σπονδὰς
μὴ
λύειν
μηδὲ
παραβαίνειν
|
τοὺς |
ὅρκους,
τὰ
δὲ
διάφορα
δίκῃ |
[1, 87] |
οἱ
Ἀθηναῖοι,
βούλεσθαι
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
πάντας
ξυμμάχους
παρακαλέσαντες
ψῆφον
ἐπαγαγεῖν, |
[1, 91] |
ἰδίᾳ
τοῖς
πολίταις
καὶ
ἐς
|
τοὺς |
πάντας
ξυμμάχους
ὠφελιμώτερον
ἔσεσθαι·
οὐ |
[1, 60] |
μισθῷ
πείσαντες
ἑξακοσίους
καὶ
χιλίους
|
τοὺς |
πάντας
ὁπλίτας
καὶ
ψιλοὺς
τετρακοσίους. |
[1, 37] |
γίγνεσθαι,
διὰ
τὸ
ἥκιστα
ἐπὶ
|
τοὺς |
πέλας
ἐκπλέοντας
μάλιστα
τοὺς
ἄλλους |
[1, 32] |
μήτε
ξυμμαχίας
προυφειλομένης
ἥκοντας
παρὰ
|
τοὺς |
πέλας
ἐπικουρίας,
ὥσπερ
καὶ
ἡμεῖς |
[1, 69] |
ὅτι
κατ'
ὀλίγον
χωροῦσιν
ἐπὶ
|
τοὺς |
πέλας.
καὶ
λανθάνειν
μὲν
οἰόμενοι |
[1, 9] |
Ἀτρέα
παραλαβεῖν,
καὶ
τῶν
Περσειδῶν
|
τοὺς |
Πελοπίδας
μείζους
καταστῆναι.
ἅ
μοι |
[1, 66] |
ἐπολιόρκουν,
τοῖς
δὲ
Ἀθηναίοις
ἐς
|
τοὺς |
Πελοποννησίους
ὅτι
ἑαυτῶν
τε
πόλιν |
[1, 90] |
ὅσοις
εἱστήκει
ξυγκαθελεῖν
μετὰ
σφῶν
|
τοὺς |
περιβόλους,
τὸ
μὲν
βουλόμενον
καὶ |
[1, 108] |
τῶν
Ὀπουντίων
ἑκατὸν
ἄνδρας
ὁμήρους
|
τοὺς |
πλουσιωτάτους
ἔλαβον,
τά
τε
τείχη |
[1, 11] |
τοῦ
νῦν
περὶ
αὐτῶν
διὰ
|
τοὺς |
ποιητὰς
λόγου
κατεσχηκότος·
~ἐπεὶ
καὶ |
[1, 62] |
βοηθοῦντας
ἐν
μέσῳ
ποιεῖν
αὑτῶν
|
τοὺς |
πολεμίους.
Καλλίας
δ'
αὖ
ὁ |
[1, 118] |
τοῦ
μὴ
ταχεῖς
ἰέναι
ἐς
|
τοὺς |
πολέμους,
ἢν
μὴ
ἀναγκάζωνται,
τὸ |
[1, 141] |
θαλάσσης
εἰργόμενοι·
αἱ
δὲ
περιουσίαι
|
τοὺς |
πολέμους
μᾶλλον
ἢ
αἱ
βίαιοι |
[1, 1] |
μεγάλα
νομίζω
γενέσθαι
οὔτε
κατὰ
|
τοὺς |
πολέμους
οὔτε
ἐς
τὰ
ἄλλα. |
[1, 78] |
ἰόντες
τε
οἱ
ἄνθρωποι
ἐς
|
τοὺς |
πολέμους
τῶν
ἔργων
πρότερον
ἔχονται, |
[1, 33] |
καὶ
προσέτι
φέρουσα
ἐς
μὲν
|
τοὺς |
πολλοὺς
ἀρετήν,
οἷς
δὲ
ἐπαμυνεῖτε |
[1, 6] |
καὶ
ἐς
τὰ
ἄλλα
πρὸς
|
τοὺς |
πολλοὺς
οἱ
τὰ
μείζω
κεκτημένοι |
[1, 86] |
Λακεδαιμονίοις}
ὧδε.
~Τοὺς
μὲν
λόγους
|
τοὺς |
πολλοὺς
τῶν
Ἀθηναίων
οὐ
γιγνώσκω· |
[1, 12] |
Ἴωνας
μὲν
Ἀθηναῖοι
καὶ
νησιωτῶν
|
τοὺς |
πολλοὺς
ᾤκισαν,
Ἰταλίας
δὲ
καὶ |
[1, 57] |
ξυναποστήσωσι
ξυμμάχους.
~ταῦτα
δὲ
περὶ
|
τοὺς |
Ποτειδεάτας
οἱ
Ἀθηναῖοι
προπαρεσκευάζοντο
εὐθὺς |
[1, 91] |
ἀφῶσιν.
οἵ
τε
οὖν
Ἀθηναῖοι
|
τοὺς |
πρέσβεις,
ὥσπερ
ἐπεστάλη,
κατεῖχον,
καὶ |
[1, 6] |
τριχῶν·
ἀφ'
οὗ
καὶ
Ἰώνων
|
τοὺς |
πρεσβυτέρους
κατὰ
τὸ
ξυγγενὲς
ἐπὶ |
[1, 40] |
αὐτοῖς
ἀμύνειν,
φανερῶς
δὲ
ἀντείπομεν
|
τοὺς |
προσήκοντας
ξυμμάχους
αὐτόν
τινα
κολάζειν. |
[1, 10] |
δεδήλωκεν·
τοξότας
γὰρ
πάντας
πεποίηκε
|
τοὺς |
προσκώπους.
περίνεως
δὲ
οὐκ
εἰκὸς |
[1, 111] |
Ξανθίππου
στρατηγοῦντος,
καὶ
ἀποβάντες
Σικυωνίων
|
τοὺς |
προσμείξαντας
μάχῃ
ἐκράτησαν.
καὶ
εὐθὺς |
[1, 7] |
τε
ἕνεκα
καὶ
τῆς
πρὸς
|
τοὺς |
προσοίκους
ἕκαστοι
ἰσχύος·
αἱ
δὲ |
[1, 61] |
ἀφικόμενοι
ἐς
Μακεδονίαν
πρῶτον
καταλαμβάνουσι
|
τοὺς |
προτέρους
χιλίους
Θέρμην
ἄρτι
ᾑρηκότας |
[1, 34] |
δὲ
λέγωσιν
ὡς
οὐ
δίκαιον
|
τοὺς |
σφετέρους
ἀποίκους
ὑμᾶς
δέχεσθαι,
μαθόντων |
[1, 15] |
ὅσοι
καὶ
ἐγένοντο,
πρὸς
ὁμόρους
|
τοὺς |
σφετέρους
ἑκάστοις,
καὶ
ἐκδήμους
στρατείας |
[1, 50] |
τὰ
ναυάγια
καὶ
τοὺς
νεκροὺς
|
τοὺς |
σφετέρους
ἐτράποντο,
καὶ
τῶν
πλείστων |
[1, 41] |
οἷς
μάλιστα
ἄνθρωποι
ἐπ'
ἐχθροὺς
|
τοὺς |
σφετέρους
ἰόντες
τῶν
ἁπάντων
ἀπερίοπτοί |
[1, 43] |
ἐν
τῇ
Λακεδαίμονι
αὐτοὶ
προείπομεν,
|
τοὺς |
σφετέρους
ξυμμάχους
αὐτόν
τινα
κολάζειν, |
[1, 97] |
τὸν
βάρβαρον
αὐτοῖς
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
σφετέρους
ξυμμάχους
νεωτερίζοντας
καὶ
Πελοποννησίων |
[1, 29] |
αὐτῇ
ἡμέρᾳ
αὐτοῖς
ξυνέβη
καὶ
|
τοὺς |
τὴν
Ἐπίδαμνον
πολιορκοῦντας
παραστήσασθαι
ὁμολογίᾳ |
[1, 44] |
Κέρκυραν
ἴῃ
ἢ
Ἀθήνας
ἢ
|
τοὺς |
τούτων
ξυμμάχους.
ἐδόκει
γὰρ
ὁ |
[1, 30] |
ναυμαχίαν
ἐπεκράτουν
τῆς
θαλάσσης
καὶ
|
τοὺς |
τῶν
Κορινθίων
ξυμμάχους
ἐπιπλέοντες
ἔφθειρον, |
[1, 69] |
ἐκείνων
δεδουλωμένους
ἐλευθερίας,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοὺς |
ὑμετέρους
ἤδη
ξυμμάχους·
οὐ
γὰρ |
[1, 69] |
τε
αἰεὶ
ἀποστεροῦντες
οὐ
μόνον
|
τοὺς |
ὑπ'
ἐκείνων
δεδουλωμένους
ἐλευθερίας,
ἀλλὰ |
[1, 77] |
ἔχουσι
καὶ
ἧσσον
ἡμῶν
πρὸς
|
τοὺς |
ὑπηκόους
μετρίοις
οὖσι
διότι
τοῦτο |
[1, 126] |
τοῦ
Θεαγένους
δύναμιν
λαβὼν
καὶ
|
τοὺς |
φίλους
ἀναπείσας,
ἐπειδὴ
ἐπῆλθεν
Ὀλύμπια |
[1, 115] |
Λήμνου
τοὺς
αὑτῶν
ἀπέστησαν,
καὶ
|
τοὺς |
φρουροὺς
τοὺς
Ἀθηναίων
καὶ
τοὺς |
[1, 107] |
καὶ
τῶν
ξυμμάχων
μυρίοις,
καὶ
|
τοὺς |
Φωκέας
ὁμολογίᾳ
ἀναγκάσαντες
ἀποδοῦναι
τὴν |
[1, 107] |
ἐπ'
οἴκου.
~Ἤρξαντο
δὲ
κατὰ
|
τοὺς |
χρόνους
τούτους
καὶ
τὰ
μακρὰ |
[1, 106] |
τοῖς
ὁπλίταις
καὶ
περιστήσαντες
κύκλῳ
|
τοὺς |
ψιλοὺς
κατέλευσαν
πάντας
τοὺς
ἐσελθόντας, |