Livre, Chap.
[1, 86]	ξὺν τοῖς θεοῖς ἐπίωμεν ἐπὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας. ~Τοιαῦτα λέξας ἐπεψήφιζεν αὐτὸς
[1, 118]	λελύσθαι τε τὰς σπονδὰς καὶ	τοὺς	Ἀθηναίους ἀδικεῖν, πέμψαντες δὲ ἐς
[1, 127]	ἀλλ' ἐς τὸν πόλεμον ὥρμα	τοὺς	Ἀθηναίους. ~Ἀντεκέλευον δὲ καὶ οἱ
[1, 86]	Σπάρτης τὸν πόλεμον, καὶ μήτε	τοὺς	Ἀθηναίους ἐᾶτε μείζους γίγνεσθαι μήτε
[1, 126]	δὲ ἐπρεσβεύοντο τῷ χρόνῳ πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους ἐγκλήματα ποιούμενοι, ὅπως σφίσιν
[1, 62]	οἱ μετὰ Ἀριστέως Πελοποννήσιοι προσδεχόμενοι	τοὺς	Ἀθηναίους ἐστρατοπεδεύοντο πρὸς Ὀλύνθου ἐν
[1, 23]	ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ,	τοὺς	Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους καὶ
[1, 79]	αἱ γνῶμαι ἔφερον, ἀδικεῖν τε	τοὺς	Ἀθηναίους ἤδη καὶ πολεμητέα εἶναι
[1, 62]	ἔχοντι ἐν τῷ ἰσθμῷ ἐπιτηρεῖν	τοὺς	Ἀθηναίους, ἢν ἐπίωσι, Ξαλκιδέας δὲ
[1, 95]	νεωστὶ ἠλευθέρωντο· φοιτῶντές τε πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους ἠξίουν αὐτοὺς ἡγεμόνας σφῶν
[1, 63]	τεῖχος καὶ οἱ Μακεδόνες παρὰ	τοὺς	Ἀθηναίους· ἱππῆς δ' οὐδετέροις παρεγένοντο.
[1, 48]	ἄριστα τῶν νεῶν πλεούσαις κατὰ	τοὺς	Ἀθηναίους καὶ τὸ δεξιὸν τῶν
[1, 79]	Λακεδαιμόνιοι τὰ ἐγκλήματα τὰ ἐς	τοὺς	Ἀθηναίους καὶ τῶν Ἀθηναίων ἃ
[1, 67]	φανερῶς μὲν οὐ πρεσβευόμενοι, δεδιότες	τοὺς	Ἀθηναίους, κρύφα δὲ οὐχ ἥκιστα
[1, 88]	πεισθέντες τοῖς λόγοις ὅσον φοβούμενοι	τοὺς	Ἀθηναίους μὴ ἐπὶ μεῖζον δυνηθῶσιν,
[1, 95]	καὶ τοῦ Μηδικοῦ πολέμου καὶ	τοὺς	Ἀθηναίους νομίζοντες ἱκανοὺς ἐξηγεῖσθαι καὶ
[1, 31]	Λακεδαιμονίων) ἔδοξεν αὐτοῖς ἐλθοῦσιν ὡς	τοὺς	Ἀθηναίους ξυμμάχους γενέσθαι καὶ ὠφελίαν
[1, 135]	οἱ Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις πέμψαντες παρὰ	τοὺς	Ἀθηναίους ξυνεπῃτιῶντο καὶ τὸν Θεμιστοκλέα,
[1, 55]	τοῦ πολέμου τοῖς Κορινθίοις ἐς	τοὺς	Ἀθηναίους, ὅτι σφίσιν ἐν σπονδαῖς
[1, 69]	ὑμῶν ἀξίως προαπαντῆσαι, καὶ νῦν	τοὺς	Ἀθηναίους οὐχ ἑκάς, ὥσπερ ἐκεῖνον,
[1, 130]	προσιέναι· δι' ὅπερ καὶ πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους οὐχ ἥκιστα ἡ ξυμμαχία
[1, 85]	ἑτέρων διὰ ἰσχύν. καὶ πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους πέμπετε μὲν περὶ τῆς
[1, 69]	πλείω σφαλέντα, καὶ πρὸς αὐτοὺς	τοὺς	Ἀθηναίους πολλὰ ἡμᾶς ἤδη τοῖς
[1, 126]	πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐκέλευον	τοὺς	Ἀθηναίους τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς
[1, 90]	τῆς γνώμης οὐ δηλοῦντες ἐς	τοὺς	Ἀθηναίους, ὡς δὲ τοῦ βαρβάρου,
[1, 115]	αὑτῶν ἀπέστησαν, καὶ τοὺς φρουροὺς	τοὺς	Ἀθηναίων καὶ τοὺς ἄρχοντας οἳ
[1, 97]	σφετέρους ξυμμάχους νεωτερίζοντας καὶ Πελοποννησίων	τοὺς	αἰεὶ προστυγχάνοντας ἐν ἑκάστῳ. ἔγραψα
[1, 128]	ἐπέτρεψε τό τε Βυζάντιον καὶ	τοὺς	αἰχμαλώτους. ἔπεμψε δὲ καὶ ἐπιστολὴν
[1, 71]	τοῖς ἐχθίστοις προῆσθε καὶ ἡμᾶς	τοὺς	ἄλλους ἀθυμίᾳ πρὸς ἑτέραν τινὰ
[1, 37]	ἐπὶ τοὺς πέλας ἐκπλέοντας μάλιστα	τοὺς	ἄλλους ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι. καὶ
[1, 70]	μήτε αὐτοὺς ἔχειν ἡσυχίαν μήτε	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους ἐᾶν, ὀρθῶς ἂν
[1, 67]	παρελθόντες δὲ τελευταῖοι Κορίνθιοι καὶ	τοὺς	ἄλλους ἐάσαντες πρῶτον παροξῦναι τοὺς
[1, 68]	πολιτείας καὶ ὁμιλίας ἀπιστοτέρους ἐς	τοὺς	ἄλλους ἤν τι λέγωμεν καθίστησιν·
[1, 71]	ἐπὶ τῷ μὴ λυπεῖν τε	τοὺς	ἄλλους καὶ αὐτοὶ ἀμυνόμενοι μὴ
[1, 38]	δίκαια δεικνύναι. ~ἀλλ' οὔτε πρὸς	τοὺς	ἄλλους οὔτε ἐς ἡμᾶς τοιοίδε
[1, 140]	παραπλήσια ξυμβουλευτέα μοι ὄντα, καὶ	τοὺς	ἀναπειθομένους ὑμῶν δικαιῶ τοῖς κοινῇ
[1, 143]	τῶν σωμάτων· οὐ γὰρ τάδε	τοὺς	ἄνδρας, ἀλλ' οἱ ἄνδρες ταῦτα
[1, 113]	πᾶσαν, σπονδὰς ποιησάμενοι ἐφ' ᾧ	τοὺς	ἄνδρας κομιοῦνται. καὶ οἱ φεύγοντες
[1, 50]	νεῶν ἃς καταδύσειαν, πρὸς δὲ	τοὺς	ἀνθρώπους ἐτράποντο φονεύειν διεκπλέοντες μᾶλλον
[1, 140]	μὴ εἴκειν Πελοποννησίοις, καίπερ εἰδὼς	τοὺς	ἀνθρώπους οὐ τῇ αὐτῇ ὀργῇ
[1, 89]	Ἑλλήνων, ἀπεχώρησεν ἐπ' οἴκου ἔχων	τοὺς	ἀπὸ Πελοποννήσου ξυμμάχους, οἱ δὲ
[1, 115]	τοὺς φρουροὺς τοὺς Ἀθηναίων καὶ	τοὺς	ἄρχοντας οἳ ἦσαν παρὰ σφίσιν
[1, 80]	πρὸς μὲν γὰρ Πελοποννησίους καὶ	τοὺς	ἀστυγείτονας παρόμοιος ἡμῶν ἡ ἀλκή,
[1, 44]	ξυμμαχίαν μὲν μὴ ποιήσασθαι ὥστε	τοὺς	αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν
[1, 100]	αὑτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων ὑπὸ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους ὡς οἰκιοῦντες τὰς
[1, 17]	μὴ εἴ τι πρὸς περιοίκους	τοὺς	αὐτῶν ἑκάστοις· οἱ γὰρ ἐν
[1, 115]	τοὺς ὁμήρους ἐκκλέψαντες ἐκ Λήμνου	τοὺς	αὑτῶν ἀπέστησαν, καὶ τοὺς φρουροὺς
[1, 99]	ῥᾴδιόν τε προσάγεσθαι ἦν αὐτοῖς	τοὺς	ἀφισταμένους. ὧν αὐτοὶ αἴτιοι ἐγένοντο
[1, 28]	ἢν τάς τε ναῦς καὶ	τοὺς	βαρβάρους ἀπὸ Ἐπιδάμνου ἀπαγάγωσι, βουλεύσεσθαι·
[1, 131]	πράσσων τε ἐσηγγέλλετο αὐτοῖς ἐς	τοὺς	βαρβάρους καὶ οὐκ ἐπ' ἀγαθῷ
[1, 108]	στρατηγοῦντος, καὶ μάχῃ ἐν Οἰνοφύτοις	τοὺς	Βοιωτοὺς νικήσαντες τῆς τε χώρας
[1, 93]	τῶν ἀχρειοτάτων ἀρκέσειν τὴν φυλακήν,	τοὺς	δ' ἄλλους ἐς τὰς ναῦς
[1, 124]	περιμένοντας τοὺς μὲν ἤδη βλάπτεσθαι,	τοὺς	δ' εἰ γνωσθησόμεθα ξυνελθόντες μέν,
[1, 122]	τύραννον δὲ ἐῶμεν ἐγκαθεστάναι πόλιν,	τοὺς	δ' ἐν μιᾷ μονάρχους ἀξιοῦμεν
[1, 113]	τοὺς μὲν διέφθειραν τῶν Ἀθηναίων,	τοὺς	δὲ ζῶντας ἔλαβον. καὶ τὴν
[1, 63]	χαλεπῶς, ὀλίγους μέν τινας ἀποβαλών,	τοὺς	δὲ πλείους σώσας. οἱ δ'
[1, 120]	διδαχῆς δέονται ὥστε φυλάξασθαι αὐτούς·	τοὺς	δὲ τὴν μεσόγειαν μᾶλλον καὶ
[1, 24]	πολέμου ὁ δῆμος αὐτῶν ἐξεδίωξε	τοὺς	δυνατούς, οἱ δὲ ἐπελθόντες μετὰ
[1, 4]	πλείστων ἐγένετο, Κᾶρας ἐξελάσας καὶ	τοὺς	ἑαυτοῦ παῖδας ἡγεμόνας ἐγκαταστήσας· τό
[1, 132]	διανοίᾳ. ἐπυνθάνοντο δὲ καὶ ἐς	τοὺς	Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν, καὶ
[1, 35]	δίκαιον, ἀλλ' ἢ κἀκείνων κωλύειν	τοὺς	ἐκ τῆς ὑμετέρας μισθοφόρους ἢ
[1, 62]	ἐπὶ Ὀλύνθου ἀποπέμπουσιν, ὅπως εἴργωσι	τοὺς	ἐκεῖθεν ἐπιβοηθεῖν, αὐτοὶ δὲ ἀναστήσαντες
[1, 9]	τοσοῦτον τοῖς Τυνδάρεω ὅρκοις κατειλημμένους	τοὺς	Ἑλένης μνηστῆρας ἄγων τὸν στόλον
[1, 139]	εἶναι, εἴη δ' ἂν εἰ	τοὺς	Ἕλληνας αὐτονόμους ἀφεῖτε, ποιήσαντες ἐκκλησίαν
[1, 109]	καὶ ἐκ τῆς Μέμφιδος ἐξήλασε	τοὺς	Ἕλληνας καὶ τέλος ἐς Προσωπίτιδα
[1, 140]	δὲ τελευταῖοι οἵδε ἥκοντες καὶ	τοὺς	Ἕλληνας προαγορεύουσιν αὐτονόμους ἀφιέναι. ὑμῶν
[1, 41]	πρὸς ὑμᾶς ἔχομεν ἱκανὰ κατὰ	τοὺς	Ἑλλήνων νόμους, παραίνεσιν δὲ καὶ
[1, 28]	δὲ ἀντέλεγον, ἢν καὶ ἐκεῖνοι	τοὺς	ἐν Ἐπιδάμνῳ ἀπαγάγωσι, ποιήσειν ταῦτα·
[1, 28]	πρέσβεων, οὓς παρέλαβον, ἐκέλευον Κορινθίους	τοὺς	ἐν Ἐπιδάμνῳ φρουρούς τε καὶ
[1, 102]	~Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς αὐτοῖς πρὸς	τοὺς	ἐν Ἰθώμῃ ἐμηκύνετο ὁ πόλεμος,
[1, 101]	οἱ πάντες. πρὸς μὲν οὖν	τοὺς	ἐν Ἰθώμῃ πόλεμος καθειστήκει Λακεδαιμονίοις,
[1, 80]	εἰμι, ὦ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ὑμῶν	τοὺς	ἐν τῇ αὐτῇ ἡλικίᾳ ὁρῶ,
[1, 90]	ὕψους· τειχίζειν δὲ πάντας πανδημεὶ	τοὺς	ἐν τῇ πόλει {καὶ αὐτοὺς
[1, 24]	ἐπελθόντες μετὰ τῶν βαρβάρων ἐλῄζοντο	τοὺς	ἐν τῇ πόλει κατά τε
[1, 126]	μὲν οὖν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	τοὺς	ἐναγεῖς τούτους, ἤλασε δὲ καὶ
[1, 144]	ἑκούσιοι μᾶλλον δεχώμεθα, ἧσσον ἐγκεισομένους	τοὺς	ἐναντίους ἕξομεν, ἔκ τε τῶν
[1, 84]	δὲ ὡς πρὸς εὖ βουλευομένους	τοὺς	ἐναντίους ἔργῳ παρασκευαζόμεθα· καὶ οὐκ
[1, 36]	μὲν δεδιὸς αὐτοῦ ἰσχὺν ἔχον	τοὺς	ἐναντίους μᾶλλον φοβῆσον, τὸ δὲ
[1, 62]	τῷ ἰσθμῷ ἐγένοντο καὶ εἶδον	τοὺς	ἐναντίους παρασκευαζομένους ὡς ἐς μάχην,
[1, 91]	ἤδη ὥστε ἱκανὴ εἶναι σῴζειν	τοὺς	ἐνοικοῦντας, εἰ δέ τι βούλονται
[1, 65]	τὴν ἀποτείχισιν Φορμίων μὲν ἔχων	τοὺς	ἑξακοσίους καὶ χιλίους τὴν Ξαλκιδικὴν
[1, 62]	ἢν ἐπίωσι, Ξαλκιδέας δὲ καὶ	τοὺς	ἔξω ἰσθμοῦ ξυμμάχους καὶ τὴν
[1, 56]	καὶ Κορινθίων, τούς τε ἄλλους	τοὺς	ἐπὶ Θρᾴκης ξυναποστήσωσι ξυμμάχους. ~ταῦτα
[1, 106]	κύκλῳ τοὺς ψιλοὺς κατέλευσαν πάντας	τοὺς	ἐσελθόντας, καὶ πάθος μέγα τοῦτο
[1, 40]	τὸν νόμον μὴ καθιστάναι ὥστε	τοὺς	ἑτέρων ἀφισταμένους δέχεσθαι. οὐδὲ γὰρ
[1, 36]	δεξαμένου ἀσθενὲς ὂν πρὸς ἰσχύοντας	τοὺς	ἐχθροὺς ἀδεέστερον ἐσόμενον, καὶ ἅμα
[1, 121]	ἡμεῖς δ' ἐπὶ τῷ τιμωρούμενοι	τοὺς	ἐχθροὺς καὶ αὐτοὶ ἅμα σῴζεσθαι
[1, 120]	τοῦτο νῦν ξυνήγαγον. χρὴ γὰρ	τοὺς	ἡγεμόνας τὰ ἴδια ἐξ ἴσου
[1, 86]	οὐδαμοῦ ἀντεῖπον ὡς οὐκ ἀδικοῦσι	τοὺς	ἡμετέρους ξυμμάχους καὶ τὴν Πελοπόννησον·
[1, 53]	σπονδὰς λύοντες· ἡμῖν γὰρ πολεμίους	τοὺς	ἡμετέρους τιμωρουμένοις ἐμποδὼν ἵστασθε ὅπλα
[1, 26]	τῶν φυγάδων ὡς κατάξοντες, καὶ	τοὺς	Ἰλλυριοὺς προσλαβόντες. προσκαθεζόμενοι δὲ τὴν
[1, 7]	τοῖς αἰγιαλοῖς τείχεσιν ἐκτίζοντο καὶ	τοὺς	ἰσθμοὺς ἀπελάμβανον ἐμπορίας τε ἕνεκα
[1, 40]	αὐτόν τινα κολάζειν. εἰ γὰρ	τοὺς	κακόν τι δρῶντας δεχόμενοι τιμωρήσετε,
[1, 134]	μὲν ἐς τὸν Καιάδαν {οὗπερ	τοὺς	κακούργους} ἐσβάλλειν· ἔπειτα ἔδοξε πλησίον
[1, 50]	αὑτῆς γεγένηται. ἐπειδὴ δὲ κατεδίωξαν	τοὺς	Κερκυραίους οἱ Κορίνθιοι ἐς τὴν
[1, 49]	παρουσῶν. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ὁρῶντες	τοὺς	Κερκυραίους πιεζομένους μᾶλλον ἤδη ἀπροφασίστως
[1, 45]	~Τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ οἱ Ἀθηναῖοι	τοὺς	Κερκυραίους προσεδέξαντο, καὶ τῶν Κορινθίων
[1, 33]	φόβῳ τῷ ὑμετέρῳ πολεμησείοντας καὶ	τοὺς	Κορινθίους δυναμένους παρ' αὐτοῖς καὶ
[1, 49]	τοῦτο ἀνάγκης ὥστε ἐπιχειρῆσαι ἀλλήλοις	τοὺς	Κορινθίους καὶ Ἀθηναίους. ~Τῆς δὲ
[1, 57]	γένηται αὐτοῖς πρὸς Πελοποννησίους, καὶ	τοὺς	Κορινθίους προσεποιεῖτο τῆς Ποτειδαίας ἕνεκα
[1, 51]	ἀφανοῦς οὐχ ἑωρῶντο, καὶ ἐθαύμαζον	τοὺς	Κορινθίους πρύμναν κρουομένους, πρίν τινες
[1, 107]	μετέστησαν ἐν τῷ ἔργῳ παρὰ	τοὺς	Λακεδαιμονίους. ~γενομένης δὲ μάχης ἐν
[1, 72]	λόγων, ἔδοξεν αὐτοῖς παριτητέα ἐς	τοὺς	Λακεδαιμονίους εἶναι, τῶν μὲν ἐγκλημάτων
[1, 67]	τοὺς ἄλλους ἐάσαντες πρῶτον παροξῦναι	τοὺς	Λακεδαιμονίους ἐπεῖπον τοιάδε. ~Τὸ πιστὸν
[1, 103]	οὐκέτι ἐδύναντο ἀντέχειν, ξυνέβησαν πρὸς	τοὺς	Λακεδαιμονίους ἐφ' ᾧ ἐξίασιν ἐκ
[1, 128]	~Ἀντεκέλευον δὲ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	τοὺς	Λακεδαιμονίους τὸ ἀπὸ Ταινάρου ἄγος
[1, 33]	γνώμης ἁμαρτάνει καὶ οὐκ αἰσθάνεται	τοὺς	Λακεδαιμονίους φόβῳ τῷ ὑμετέρῳ πολεμησείοντας
[1, 93]	δύο γὰρ ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλήλαις	τοὺς	λίθους ἐπῆγον. ἐντὸς δὲ οὔτε
[1, 82]	ἤδη τήν τε παρασκευὴν καὶ	τοὺς	λόγους αὐτῇ ὁμοῖα ὑποσημαίνοντας μᾶλλον
[1, 44]	οὐχ ἧσσον τῶν Κορινθίων ἀπεδέξαντο	τοὺς	λόγους, ἐν δὲ τῇ ὑστεραίᾳ
[1, 95]	οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἐδέξαντό τε	τοὺς	λόγους καὶ προσεῖχον τὴν γνώμην
[1, 128]	θάλασσαν δι' οὗ τὸ λοιπὸν	τοὺς	λόγους ποιησόμεθα. ~τοσαῦτα μὲν ἡ
[1, 39]	τά τε ἔργα ὁμοίως καὶ	τοὺς	λόγους πρὶν διαγωνίζεσθαι καθιστάντα. οὗτοι
[1, 63]	Ποτείδαιαν· ἔδοξε δ' οὖν ξυναγαγόντι	τοὺς	μεθ' αὑτοῦ ὡς ἐς ἐλάχιστον
[1, 86]	βουλεύεσθαι ἀδικουμένους μηδεὶς διδασκέτω, ἀλλὰ	τοὺς	μέλλοντας ἀδικεῖν μᾶλλον πρέπει πολὺν
[1, 30]	τῇ Λευκίμμῃ τῆς Κερκυραίας ἀκρωτηρίῳ	τοὺς	μὲν ἄλλους οὓς ἔλαβον αἰχμαλώτους
[1, 68]	δὲ τί δεῖ μακρηγορεῖν, ὧν	τοὺς	μὲν δεδουλωμένους ὁρᾶτε, τοῖς δὲ
[1, 113]	γνώμης ἦσαν, καὶ μάχῃ κρατήσαντες	τοὺς	μὲν διέφθειραν τῶν Ἀθηναίων, τοὺς
[1, 29]	Ἐπίδαμνον πολιορκοῦντας παραστήσασθαι ὁμολογίᾳ ὥστε	τοὺς	μὲν ἐπήλυδας ἀποδόσθαι, Κορινθίους δὲ
[1, 124]	ἐλευθερίαν, ὡς οὐκέτι ἐνδέχεται περιμένοντας	τοὺς	μὲν ἤδη βλάπτεσθαι, τοὺς δ'
[1, 90]	οἱ δ' Ἀθηναῖοι Θεμιστοκλέους γνώμῃ	τοὺς	μὲν Λακεδαιμονίους ταῦτ' εἰπόντας ἀποκρινάμενοι
[1, 62]	Ἀθηναίων στρατηγὸς καὶ οἱ ξυνάρχοντες	τοὺς	μὲν Μακεδόνας ἱππέας καὶ τῶν
[1, 28]	πρότερον δ' οὐ καλῶς ἔχειν	τοὺς	μὲν πολιορκεῖσθαι, αὐτοὺς δὲ δικάζεσθαι.
[1, 61]	καὶ πέμπουσιν, ὡς ᾔσθοντο καὶ	τοὺς	μετ' Ἀριστέως ἐπιπαριόντας, δισχιλίους ἑαυτῶν
[1, 3]	ξύμπαντας ὠνόμασεν, οὐδ' ἄλλους ἢ	τοὺς	μετ' Ἀχιλλέως ἐκ τῆς Φθιώτιδος,
[1, 35]	οὗτοι οὐκ ἀσθενεῖς, ἀλλ' ἱκανοὶ	τοὺς	μεταστάντας βλάψαι· καὶ ναυτικῆς καὶ
[1, 86]	τὴν Πελοπόννησον· καίτοι εἰ πρὸς	τοὺς	Μήδους ἐγένοντο ἀγαθοὶ τότε, πρὸς
[1, 32]	ἔλεξαν τοιάδε. ~Δίκαιον, ὦ Ἀθηναῖοι,	τοὺς	μήτε εὐεργεσίας μεγάλης μήτε ξυμμαχίας
[1, 50]	γῆν, πρὸς τὰ ναυάγια καὶ	τοὺς	νεκροὺς τοὺς σφετέρους ἐτράποντο, καὶ
[1, 63]	τροπαῖον ἔστησαν οἱ Ἀθηναῖοι καὶ	τοὺς	νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν τοῖς Ποτειδεάταις·
[1, 124]	ἀκινδύνως τὸ λοιπὸν οἰκῶμεν καὶ	τοὺς	νῦν δεδουλωμένους Ἕλληνας ἐλευθερώσωμεν. τοιαῦτα
[1, 26]	Ἐπιδαμνίων τε τὸν βουλόμενον καὶ	τοὺς	ξένους ἀπαθεῖς ἀπιέναι· εἰ δὲ
[1, 121]	οἷοί τ' ἐσμὲν μισθῷ μείζονι	τοὺς	ξένους αὐτῶν ναυβάτας. ὠνητὴ γὰρ
[1, 143]	μισθῷ μείζονι πειρῷντο ἡμῶν ὑπολαβεῖν	τοὺς	ξένους τῶν ναυτῶν, μὴ ὄντων
[1, 34]	τι τεκμήριον ἃ πρὸς ἡμᾶς	τοὺς	ξυγγενεῖς δρῶσιν, ὥστε ἀπάτῃ τε
[1, 81]	δέονται ἐπάξονται. εἰ δ' αὖ	τοὺς	ξυμμάχους ἀφιστάναι πειρασόμεθα, δεήσει καὶ
[1, 77]	γὰρ ἐν ταῖς ξυμβολαίαις πρὸς	τοὺς	ξυμμάχους δίκαις καὶ παρ' ἡμῖν
[1, 87]	αἱ σπονδαὶ λελύσθαι. προσκαλέσαντές τε	τοὺς	ξυμμάχους εἶπον ὅτι σφίσι μὲν
[1, 19]	Λακεδαιμόνιοι οὐχ ὑποτελεῖς ἔχοντες φόρου	τοὺς	ξυμμάχους ἡγοῦντο, κατ' ὀλιγαρχίαν δὲ
[1, 86]	τότε καὶ νῦν ἐσμέν, καὶ	τοὺς	ξυμμάχους, ἢν σωφρονῶμεν, οὐ περιοψόμεθα
[1, 67]	τε εὐθὺς ἐς τὴν Λακεδαίμονα	τοὺς	ξυμμάχους καὶ κατεβόων ἐλθόντες τῶν
[1, 86]	Ἀθηναίους ἐᾶτε μείζους γίγνεσθαι μήτε	τοὺς	ξυμμάχους καταπροδιδῶμεν, ἀλλὰ ξὺν τοῖς
[1, 109]	γῆν τούς τε Αἰγυπτίους καὶ	τοὺς	ξυμμάχους μάχῃ ἐκράτησε καὶ ἐκ
[1, 119]	παρακαλούμενος καὶ ἄκλητος. ~αὖθις δὲ	τοὺς	ξυμμάχους παρακαλέσαντες ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν
[1, 68]	ἐπειδὴ ἐν τῷ ἔργῳ ἐσμέν,	τοὺς	ξυμμάχους τούσδε παρεκαλέσατε, ἐν οἷς
[1, 115]	σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ	τοὺς	ξυμμάχους τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν καὶ
[1, 95]	αὐτῷ καλεῖσθαί τε ἅμα καὶ	τοὺς	ξυμμάχους τῷ ἐκείνου ἔχθει παρ'
[1, 3]	καὶ τῶν Τρωικῶν γενόμενος οὐδαμοῦ	τοὺς	ξύμπαντας ὠνόμασεν, οὐδ' ἄλλους ἢ
[1, 90]	ἐπέρχεται ἐπὶ τὸ κοινόν, ἔφη	τοὺς	ξυμπρέσβεις ἀναμένειν, ἀσχολίας δέ τινος
[1, 5]	τρόπῳ νέμεται περί τε Λοκροὺς	τοὺς	Ὀζόλας καὶ Αἰτωλοὺς καὶ Ἀκαρνᾶνας
[1, 26]	φρουροὺς οὓς Κορίνθιοι ἔπεμψαν καὶ	τοὺς	οἰκήτορας ἀποπέμπειν. οἱ δὲ Ἐπιδάμνιοι
[1, 115]	καὶ ἐκράτησαν τῶν πλείστων, ἔπειτα	τοὺς	ὁμήρους ἐκκλέψαντες ἐκ Λήμνου τοὺς
[1, 136]	κακῶς πάσχειν, γενναῖον δὲ εἶναι	τοὺς	ὁμοίους ἀπὸ τοῦ ἴσου τιμωρεῖσθαι.
[1, 42]	ἐφέλκεσθαι· τὸ γὰρ μὴ ἀδικεῖν	τοὺς	ὁμοίους ἐχυρωτέρα δύναμις ἢ τῷ
[1, 78]	ξυνθήκην. εἰ δὲ μή, θεοὺς	τοὺς	ὁρκίους μάρτυρας ποιούμενοι πειρασόμεθα ἀμύνεσθαι
[1, 78]	σπονδὰς μὴ λύειν μηδὲ παραβαίνειν	τοὺς	ὅρκους, τὰ δὲ διάφορα δίκῃ
[1, 87]	οἱ Ἀθηναῖοι, βούλεσθαι δὲ καὶ	τοὺς	πάντας ξυμμάχους παρακαλέσαντες ψῆφον ἐπαγαγεῖν,
[1, 91]	ἰδίᾳ τοῖς πολίταις καὶ ἐς	τοὺς	πάντας ξυμμάχους ὠφελιμώτερον ἔσεσθαι· οὐ
[1, 60]	μισθῷ πείσαντες ἑξακοσίους καὶ χιλίους	τοὺς	πάντας ὁπλίτας καὶ ψιλοὺς τετρακοσίους.
[1, 37]	γίγνεσθαι, διὰ τὸ ἥκιστα ἐπὶ	τοὺς	πέλας ἐκπλέοντας μάλιστα τοὺς ἄλλους
[1, 32]	μήτε ξυμμαχίας προυφειλομένης ἥκοντας παρὰ	τοὺς	πέλας ἐπικουρίας, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς
[1, 69]	ὅτι κατ' ὀλίγον χωροῦσιν ἐπὶ	τοὺς	πέλας. καὶ λανθάνειν μὲν οἰόμενοι
[1, 9]	Ἀτρέα παραλαβεῖν, καὶ τῶν Περσειδῶν	τοὺς	Πελοπίδας μείζους καταστῆναι. ἅ μοι
[1, 66]	ἐπολιόρκουν, τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἐς	τοὺς	Πελοποννησίους ὅτι ἑαυτῶν τε πόλιν
[1, 90]	ὅσοις εἱστήκει ξυγκαθελεῖν μετὰ σφῶν	τοὺς	περιβόλους, τὸ μὲν βουλόμενον καὶ
[1, 108]	τῶν Ὀπουντίων ἑκατὸν ἄνδρας ὁμήρους	τοὺς	πλουσιωτάτους ἔλαβον, τά τε τείχη
[1, 11]	τοῦ νῦν περὶ αὐτῶν διὰ	τοὺς	ποιητὰς λόγου κατεσχηκότος· ~ἐπεὶ καὶ
[1, 62]	βοηθοῦντας ἐν μέσῳ ποιεῖν αὑτῶν	τοὺς	πολεμίους. Καλλίας δ' αὖ ὁ
[1, 118]	τοῦ μὴ ταχεῖς ἰέναι ἐς	τοὺς	πολέμους, ἢν μὴ ἀναγκάζωνται, τὸ
[1, 141]	θαλάσσης εἰργόμενοι· αἱ δὲ περιουσίαι	τοὺς	πολέμους μᾶλλον ἢ αἱ βίαιοι
[1, 1]	μεγάλα νομίζω γενέσθαι οὔτε κατὰ	τοὺς	πολέμους οὔτε ἐς τὰ ἄλλα.
[1, 78]	ἰόντες τε οἱ ἄνθρωποι ἐς	τοὺς	πολέμους τῶν ἔργων πρότερον ἔχονται,
[1, 33]	καὶ προσέτι φέρουσα ἐς μὲν	τοὺς	πολλοὺς ἀρετήν, οἷς δὲ ἐπαμυνεῖτε
[1, 6]	καὶ ἐς τὰ ἄλλα πρὸς	τοὺς	πολλοὺς οἱ τὰ μείζω κεκτημένοι
[1, 86]	Λακεδαιμονίοις} ὧδε. ~Τοὺς μὲν λόγους	τοὺς	πολλοὺς τῶν Ἀθηναίων οὐ γιγνώσκω·
[1, 12]	Ἴωνας μὲν Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν	τοὺς	πολλοὺς ᾤκισαν, Ἰταλίας δὲ καὶ
[1, 57]	ξυναποστήσωσι ξυμμάχους. ~ταῦτα δὲ περὶ	τοὺς	Ποτειδεάτας οἱ Ἀθηναῖοι προπαρεσκευάζοντο εὐθὺς
[1, 91]	ἀφῶσιν. οἵ τε οὖν Ἀθηναῖοι	τοὺς	πρέσβεις, ὥσπερ ἐπεστάλη, κατεῖχον, καὶ
[1, 6]	τριχῶν· ἀφ' οὗ καὶ Ἰώνων	τοὺς	πρεσβυτέρους κατὰ τὸ ξυγγενὲς ἐπὶ
[1, 40]	αὐτοῖς ἀμύνειν, φανερῶς δὲ ἀντείπομεν	τοὺς	προσήκοντας ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν.
[1, 10]	δεδήλωκεν· τοξότας γὰρ πάντας πεποίηκε	τοὺς	προσκώπους. περίνεως δὲ οὐκ εἰκὸς
[1, 111]	Ξανθίππου στρατηγοῦντος, καὶ ἀποβάντες Σικυωνίων	τοὺς	προσμείξαντας μάχῃ ἐκράτησαν. καὶ εὐθὺς
[1, 7]	τε ἕνεκα καὶ τῆς πρὸς	τοὺς	προσοίκους ἕκαστοι ἰσχύος· αἱ δὲ
[1, 61]	ἀφικόμενοι ἐς Μακεδονίαν πρῶτον καταλαμβάνουσι	τοὺς	προτέρους χιλίους Θέρμην ἄρτι ᾑρηκότας
[1, 34]	δὲ λέγωσιν ὡς οὐ δίκαιον	τοὺς	σφετέρους ἀποίκους ὑμᾶς δέχεσθαι, μαθόντων
[1, 15]	ὅσοι καὶ ἐγένοντο, πρὸς ὁμόρους	τοὺς	σφετέρους ἑκάστοις, καὶ ἐκδήμους στρατείας
[1, 50]	τὰ ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς	τοὺς	σφετέρους ἐτράποντο, καὶ τῶν πλείστων
[1, 41]	οἷς μάλιστα ἄνθρωποι ἐπ' ἐχθροὺς	τοὺς	σφετέρους ἰόντες τῶν ἁπάντων ἀπερίοπτοί
[1, 43]	ἐν τῇ Λακεδαίμονι αὐτοὶ προείπομεν,	τοὺς	σφετέρους ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν,
[1, 97]	τὸν βάρβαρον αὐτοῖς καὶ πρὸς	τοὺς	σφετέρους ξυμμάχους νεωτερίζοντας καὶ Πελοποννησίων
[1, 29]	αὐτῇ ἡμέρᾳ αὐτοῖς ξυνέβη καὶ	τοὺς	τὴν Ἐπίδαμνον πολιορκοῦντας παραστήσασθαι ὁμολογίᾳ
[1, 44]	Κέρκυραν ἴῃ ἢ Ἀθήνας ἢ	τοὺς	τούτων ξυμμάχους. ἐδόκει γὰρ ὁ
[1, 30]	ναυμαχίαν ἐπεκράτουν τῆς θαλάσσης καὶ	τοὺς	τῶν Κορινθίων ξυμμάχους ἐπιπλέοντες ἔφθειρον,
[1, 69]	ἐκείνων δεδουλωμένους ἐλευθερίας, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ὑμετέρους ἤδη ξυμμάχους· οὐ γὰρ
[1, 69]	τε αἰεὶ ἀποστεροῦντες οὐ μόνον	τοὺς	ὑπ' ἐκείνων δεδουλωμένους ἐλευθερίας, ἀλλὰ
[1, 77]	ἔχουσι καὶ ἧσσον ἡμῶν πρὸς	τοὺς	ὑπηκόους μετρίοις οὖσι διότι τοῦτο
[1, 126]	τοῦ Θεαγένους δύναμιν λαβὼν καὶ	τοὺς	φίλους ἀναπείσας, ἐπειδὴ ἐπῆλθεν Ὀλύμπια
[1, 115]	Λήμνου τοὺς αὑτῶν ἀπέστησαν, καὶ	τοὺς	φρουροὺς τοὺς Ἀθηναίων καὶ τοὺς
[1, 107]	καὶ τῶν ξυμμάχων μυρίοις, καὶ	τοὺς	Φωκέας ὁμολογίᾳ ἀναγκάσαντες ἀποδοῦναι τὴν
[1, 107]	ἐπ' οἴκου. ~Ἤρξαντο δὲ κατὰ	τοὺς	χρόνους τούτους καὶ τὰ μακρὰ
[1, 106]	τοῖς ὁπλίταις καὶ περιστήσαντες κύκλῳ	τοὺς	ψιλοὺς κατέλευσαν πάντας τοὺς ἐσελθόντας,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005