Livre, Chap. |
[1, 23] |
διὰ
τὸ
στασιάζειν.
τά
τε
|
πρότερον |
ἀκοῇ
μὲν
λεγόμενα,
ἔργῳ
δὲ |
[1, 32] |
δόξης
δὲ
μᾶλλον
ἁμαρτίᾳ
τῇ
|
πρότερον |
ἀπραγμοσύνῃ
ἐναντία
τολμῶμεν.
~Γενήσεται
δὲ |
[1, 28] |
βαρβάρους
ἀπὸ
Ἐπιδάμνου
ἀπαγάγωσι,
βουλεύσεσθαι·
|
πρότερον |
δ'
οὐ
καλῶς
ἔχειν
τοὺς |
[1, 13] |
καθίσταντο,
τῶν
προσόδων
μειζόνων
γιγνομένων
|
(πρότερον |
δὲ
ἦσαν
ἐπὶ
ῥητοῖς
γέρασι |
[1, 12] |
Θεσσαλῶν
τὴν
νῦν
μὲν
Βοιωτίαν,
|
πρότερον |
δὲ
Καδμηίδα
γῆν
καλουμένην
ᾤκισαν |
[1, 9] |
σαφέστατα
Πελοποννησίων
μνήμῃ
παρὰ
τῶν
|
πρότερον |
δεδεγμένοι
Πέλοπά
τε
πρῶτον
πλήθει |
[1, 42] |
Κορινθίους
κτήσασθαι,
τῆς
δὲ
ὑπαρχούσης
|
πρότερον |
διὰ
Μεγαρέας
ὑποψίας
σῶφρον
ὑφελεῖν |
[1, 39] |
ἔχουσιν.
~Καὶ
φασὶ
δὴ
δίκῃ
|
πρότερον |
ἐθελῆσαι
κρίνεσθαι,
ἥν
γε
οὐ |
[1, 139] |
λεγόντων
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
ὧν
|
πρότερον |
εἰώθεσαν,
αὐτὰ
δὲ
τάδε
ὅτι |
[1, 119] |
δεηθέντες
μὲν
καὶ
κατὰ
πόλεις
|
πρότερον |
ἑκάστων
ἰδίᾳ
ὥστε
ψηφίσασθαι
τὸν |
[1, 130] |
Παυσανίας
τὰ
γράμματα,
ὢν
καὶ
|
πρότερον |
ἐν
μεγάλῳ
ἀξιώματι
ὑπὸ
τῶν |
[1, 12] |
(ἦν
δὲ
αὐτῶν
καὶ
ἀποδασμὸς
|
πρότερον |
ἐν
τῇ
γῇ
ταύτῃ,
ἀφ' |
[1, 72] |
δὲ
Ἀθηναίων
ἔτυχε
γὰρ
πρεσβεία
|
πρότερον |
ἐν
τῇ
Λακεδαίμονι
περὶ
ἄλλων |
[1, 83] |
μὴ
τοῖς
τῶν
ξυμμάχων
λόγοις
|
πρότερον |
ἐπαιρώμεθα,
οἵπερ
δὲ
καὶ
τῶν |
[1, 69] |
αὐτοὶ
ἴσμεν
ἐκ
περάτων
γῆς
|
πρότερον |
ἐπὶ
τὴν
Πελοπόννησον
ἐλθόντα
ἢ |
[1, 93] |
Θεμιστοκλῆς
οἰκοδομεῖν
(ὑπῆρκτο
δ'
αὐτοῦ
|
πρότερον |
ἐπὶ
τῆς
ἐκείνου
ἀρχῆς
ἧς |
[1, 23] |
παραχρῆμα
ἀκούειν
ξύγκειται.
~Τῶν
δὲ
|
πρότερον |
ἔργων
μέγιστον
ἐπράχθη
τὸ
Μηδικόν, |
[1, 41] |
ἡγοῦνται
τὸν
ὑπουργοῦντα,
ἢν
καὶ
|
πρότερον |
ἐχθρὸς
ᾖ,
πολέμιόν
τε
τὸν |
[1, 78] |
ἐς
τοὺς
πολέμους
τῶν
ἔργων
|
πρότερον |
ἔχονται,
ἃ
χρῆν
ὕστερον
δρᾶν, |
[1, 124] |
καὶ
ὑπὸ
Ἰώνων
πολιορκουμένοις,
οὗ
|
πρότερον |
ἦν
τοὐναντίον,
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 129] |
σατραπείαν
παραλαβεῖν
Μεγαβάτην
ἀπαλλάξαντα,
ὃς
|
πρότερον |
ἦρχε,
καὶ
παρὰ
Παυσανίαν
ἐς |
[1, 57] |
Ἀλεξάνδρου
Μακεδόνων
βασιλεὺς
ἐπεπολέμωτο
ξύμμαχος
|
πρότερον |
καὶ
φίλος
ὤν.
ἐπολεμώθη
δὲ |
[1, 3] |
γὰρ
τῶν
Τρωικῶν
οὐδὲν
φαίνεται
|
πρότερον |
κοινῇ
ἐργασαμένη
ἡ
Ἑλλάς·
δοκεῖ |
[1, 105] |
μὲν
τὴν
Αἴγιναν
τριακοσίους
ὁπλίτας
|
πρότερον |
Κορινθίων
καὶ
Ἐπιδαυρίων
ἐπικούρους
διεβίβασαν, |
[1, 85] |
ἐπὶ
δὲ
τὸν
διδόντα
οὐ
|
πρότερον |
νόμιμον
ὡς
ἐπ'
ἀδικοῦντα
ἰέναι. |
[1, 13] |
τὴν
κτῆσιν
ἔτι
μᾶλλον
ἢ
|
πρότερον |
ποιουμένης
τὰ
πολλὰ
τυραννίδες
ἐν |
[1, 29] |
οἱ
ξύμμαχοι
παρῆσαν,
προπέμψαντες
κήρυκα
|
πρότερον |
πόλεμον
προεροῦντα
Κερκυραίοις,
ἄραντες
ἑβδομήκοντα |
[1, 32] |
καὶ
περιέστηκεν
ἡ
δοκοῦσα
ἡμῶν
|
πρότερον |
σωφροσύνη,
τὸ
μὴ
ἐν
ἀλλοτρίᾳ |
[1, 74] |
ἡμᾶς
αὐτούς.
εἰ
δὲ
προσεχωρήσαμεν
|
πρότερον |
τῷ
Μήδῳ
δείσαντες,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 117] |
δὲ
καὶ
Βυζάντιοι
ὥσπερ
καὶ
|
πρότερον |
ὑπήκοοι
εἶναι.
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ |