Livre, Chap. |
[1, 68] |
πράγματα
χρῆσθε.
πολλάκις
γὰρ
προαγορευόντων
|
ἡμῶν |
ἃ
ἐμέλλομεν
ὑπὸ
Ἀθηναίων
βλάπτεσθαι, |
[1, 39] |
τῶν
ἁμαρτημάτων
ἀπογενόμενοι
τῆς
ἀφ'
|
ἡμῶν |
αἰτίας
τὸ
ἴσον
ἕξετε,
πάλαι |
[1, 144] |
μᾶλλον
γὰρ
πεφόβημαι
τὰς
οἰκείας
|
ἡμῶν |
ἁμαρτίας
ἢ
τὰς
τῶν
ἐναντίων |
[1, 142] |
τε
καὶ
οὐχ
ἧσσον
ἐκείνοις
|
ἡμῶν |
ἀντεπιτετειχισμένων·
φρούριον
δ'
εἰ
ποιήσονται, |
[1, 143] |
τῶν
ναυτῶν,
μὴ
ὄντων
μὲν
|
ἡμῶν |
ἀντιπάλων
ἐσβάντων
αὐτῶν
τε
καὶ |
[1, 73] |
ἃ
κεκτήμεθα,
ἥ
τε
πόλις
|
ἡμῶν |
ἀξία
λόγου
ἐστίν.
Καὶ
τὰ |
[1, 84] |
δεῖ
τὰς
ἐλπίδας,
ἀλλ'
ὡς
|
ἡμῶν |
αὐτῶν
ἀσφαλῶς
προνοουμένων.
πολύ
τε |
[1, 120] |
ἐν
ἄλλοις
ἐκ
πάντων
προτιμῶνται.
|
ἡμῶν |
δὲ
ὅσοι
μὲν
Ἀθηναίοις
ἤδη |
[1, 140] |
αὐτοὶ
δίκας
πω
ᾔτησαν
οὔτε
|
ἡμῶν |
διδόντων
δέχονται,
βούλονται
δὲ
πολέμῳ |
[1, 74] |
ἐβοήθει,
τῶν
ἄλλων
ἤδη
μέχρι
|
ἡμῶν |
δουλευόντων
ἠξιώσαμεν
ἐκλιπόντες
τὴν
πόλιν |
[1, 82] |
αὐτοὺς
κελεύω
τούς
τε
ξυμμάχους
|
ἡμῶν |
ἐᾶν
βλάπτειν
καὶ
ἐπιβουλεύοντας
μὴ |
[1, 68] |
ἂν
Κέρκυράν
τε
ὑπολαβόντες
βίᾳ
|
ἡμῶν |
εἶχον
καὶ
Ποτείδαιαν
ἐπολιόρκουν,
ὧν |
[1, 38] |
μὲν
οὐ
προσεποιοῦντο,
ἐλθόντων
δὲ
|
ἡμῶν |
ἐπὶ
τιμωρίᾳ
ἑλόντες
βίᾳ
ἔχουσιν. |
[1, 80] |
Πελοποννησίους
καὶ
τοὺς
ἀστυγείτονας
παρόμοιος
|
ἡμῶν |
ἡ
ἀλκή,
καὶ
διὰ
ταχέων |
[1, 82] |
ἐπ'
αὐτούς.
καὶ
ἴσως
ὁρῶντες
|
ἡμῶν |
ἤδη
τήν
τε
παρασκευὴν
καὶ |
[1, 122] |
δὲ
καὶ
ὅτι
εἰ
μὲν
|
ἡμῶν |
ἦσαν
ἑκάστοις
πρὸς
ἀντιπάλους
περὶ |
[1, 40] |
μή,
τοὐναντίον
ἐπὶ
τούτους
μεθ'
|
ἡμῶν |
ἰέναι
(Κορινθίοις
μέν
γε
ἔνσπονδοί |
[1, 124] |
καλῶς
ὑπάρχον
ὑμῖν
πολεμεῖν
καὶ
|
ἡμῶν |
κοινῇ
τάδε
παραινούντων,
εἴπερ
βεβαιότατον |
[1, 84] |
καὶ
μέλλον,
ὃ
μέμφονται
μάλιστα
|
ἡμῶν, |
μὴ
αἰσχύνεσθε.
σπεύδοντές
τε
γὰρ |
[1, 43] |
τούσδε
μήτε
ξυμμάχους
δέχεσθε
βίᾳ
|
ἡμῶν |
μήτε
ἀμύνετε
αὐτοῖς
ἀδικοῦσιν.
καὶ |
[1, 144] |
Λακεδαιμόνιοι
ξενηλασίας
μὴ
ποιῶσι
μήτε
|
ἡμῶν |
μήτε
τῶν
ἡμετέρων
ξυμμάχων
(οὔτε |
[1, 81] |
οὖσι
νησιώταις.
τίς
οὖν
ἔσται
|
ἡμῶν |
ὁ
πόλεμος;
εἰ
μὴ
γὰρ |
[1, 143] |
οὐ
γὰρ
ἡσυχάσουσι
μὴ
ἱκανῶν
|
ἡμῶν |
ὄντων
ἐπ'
αὐτοὺς
στρατεύειν)
τήν |
[1, 73] |
ἔλεγον
τοιάδε.
~Ἡ
μὲν
πρέσβευσις
|
ἡμῶν |
οὐκ
ἐς
ἀντιλογίαν
τοῖς
ὑμετέροις |
[1, 73] |
γὰρ
παρὰ
δικασταῖς
ὑμῖν
οὔτε
|
ἡμῶν |
οὔτε
τούτων
οἱ
λόγοι
ἂν |
[1, 73] |
δὲ
καταβοὴν
οὐκ
ὀλίγην
οὖσαν
|
ἡμῶν |
παρήλθομεν
οὐ
τοῖς
ἐγκλήμασι
τῶν |
[1, 143] |
ἤν
τε
ἐπὶ
τὴν
χώραν
|
ἡμῶν |
πεζῇ
ἴωσιν,
ἡμεῖς
ἐπὶ
τὴν |
[1, 142] |
μελετῆσαι
ἐασόμενοι
διὰ
τὸ
ὑφ'
|
ἡμῶν |
πολλαῖς
ναυσὶν
αἰεὶ
ἐφορμεῖσθαι,
ἄξιον |
[1, 77] |
που
ἀρχὴν
ἔχουσι
καὶ
ἧσσον
|
ἡμῶν |
πρὸς
τοὺς
ὑπηκόους
μετρίοις
οὖσι |
[1, 32] |
καθέσταμεν.
καὶ
περιέστηκεν
ἡ
δοκοῦσα
|
ἡμῶν |
πρότερον
σωφροσύνη,
τὸ
μὴ
ἐν |
[1, 82] |
ἢν
μὲν
ἐσακούωσί
τι
πρεσβευομένων
|
ἡμῶν, |
ταῦτα
ἄριστα·
ἢν
δὲ
μή, |
[1, 37] |
λόγον
ἰέναι,
ἵνα
τὴν
ἀφ'
|
ἡμῶν |
τε
ἀξίωσιν
ἀσφαλέστερον
προειδῆτε
καὶ |
[1, 74] |
ἐδείσατε
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
οὐχ
|
ἡμῶν |
τὸ
πλέον,
ἐβοηθήσατε
(ὅτε
γοῦν |
[1, 143] |
Δελφοῖς
χρημάτων
μισθῷ
μείζονι
πειρῷντο
|
ἡμῶν |
ὑπολαβεῖν
τοὺς
ξένους
τῶν
ναυτῶν, |
[1, 144] |
τιμαὶ
περιγίγνονται.
οἱ
γοῦν
πατέρες
|
ἡμῶν |
ὑποστάντες
Μήδους
καὶ
οὐκ
ἀπὸ |