Livre, Chap. |
[1, 32] |
Ἑλλάδος
ἐφ'
ἡμᾶς
ὥρμηνται
καὶ
|
ἡμεῖς |
ἀδύνατοι
ὁρῶμεν
ὄντες
τῇ
οἰκείᾳ |
[1, 121] |
τῇ
αὑτῶν
φέροντες
οὐκ
ἀπεροῦσιν,
|
ἡμεῖς |
δ'
ἐπὶ
τῷ
τιμωρούμενοι
τοὺς |
[1, 74] |
ἦμεν
ἔτι
σῶοι,
οὐ
παρεγένεσθε)
|
ἡμεῖς |
δὲ
ἀπό
τε
τῆς
οὐκ |
[1, 78] |
δὲ
ἤδη
τῶν
λόγων
ἅπτονται.
|
ἡμεῖς |
δὲ
ἐν
οὐδεμιᾷ
πω
τοιαύτῃ |
[1, 86] |
ὅτι
ἀντ'
ἀγαθῶν
κακοὶ
γεγένηνται.
|
ἡμεῖς |
δὲ
ὁμοῖοι
καὶ
τότε
καὶ |
[1, 38] |
ἐπὶ
τῷ
κακῶς
πάσχειν
ἐκπεμφθεῖεν.
|
ἡμεῖς |
δὲ
οὐδ'
αὐτοί
φαμεν
ἐπὶ |
[1, 122] |
φαίνεσθαι,
οἳ
τὴν
Ἑλλάδα
ἠλευθέρωσαν,
|
ἡμεῖς |
δὲ
οὐδ'
ἡμῖν
αὐτοῖς
βεβαιοῦμεν |
[1, 43] |
διὰ
κινδύνων
τὸ
πλέον
ἔχειν.
|
~ἡμεῖς |
δὲ
περιπεπτωκότες
οἷς
ἐν
τῇ |
[1, 121] |
εἰ
δ'
ἀντίσχοιεν,
μελετήσομεν
καὶ
|
ἡμεῖς |
ἐν
πλέονι
χρόνῳ
τὰ
ναυτικά, |
[1, 143] |
τὴν
χώραν
ἡμῶν
πεζῇ
ἴωσιν,
|
ἡμεῖς |
ἐπὶ
τὴν
ἐκείνων
πλευσούμεθα,
καὶ |
[1, 76] |
ἀπήχθεσθε
ἐν
τῇ
ἡγεμονίᾳ,
ὥσπερ
|
ἡμεῖς, |
εὖ
ἴσμεν
μὴ
ἂν
ἧσσον |
[1, 142] |
ταῖς
ναυσὶν
ἀμύνεσθαι·
πλέον
γὰρ
|
ἡμεῖς |
ἔχομεν
τοῦ
κατὰ
γῆν
ἐκ |
[1, 121] |
εὐψυχίᾳ
δήπου
περιεσόμεθα.
ὃ
γὰρ
|
ἡμεῖς |
ἔχομεν
φύσει
ἀγαθόν,
ἐκείνοις
οὐκ |
[1, 76] |
ἢ
αὐτοὺς
κινδυνεύειν.
οὕτως
οὐδ'
|
ἡμεῖς |
θαυμαστὸν
οὐδὲν
πεποιήκαμεν
οὐδ'
ἀπὸ |
[1, 39] |
προσιέναι,
καὶ
μὴ
ἐν
ᾧ
|
ἡμεῖς |
μὲν
ἠδικήμεθα,
οὗτοι
δὲ
κινδυνεύουσι, |
[1, 35] |
πολὺ
δὲ
ἐν
πλέονι
αἰτίᾳ
|
ἡμεῖς |
μὴ
πείσαντες
ὑμᾶς
ἕξομεν·
ἡμᾶς |
[1, 32] |
τοὺς
πέλας
ἐπικουρίας,
ὥσπερ
καὶ
|
ἡμεῖς |
νῦν,
δεησομένους
ἀναδιδάξαι
πρῶτον,
μάλιστα |
[1, 40] |
ἑτέρων
ἀφισταμένους
δέχεσθαι.
οὐδὲ
γὰρ
|
ἡμεῖς |
Σαμίων
ἀποστάντων
ψῆφον
προσεθέμεθα
ἐναντίαν |
[1, 37] |
λόγον
ποιησαμένων,
ἀλλ'
ὡς
καὶ
|
ἡμεῖς |
τε
ἀδικοῦμεν
καὶ
αὐτοὶ
οὐκ |
[1, 82] |
(ἀνεπίφθονον
δέ,
ὅσοι
ὥσπερ
καὶ
|
ἡμεῖς |
ὑπ'
Ἀθηναίων
ἐπιβουλευόμεθα,
μὴ
Ἕλληνας |