Livre, Chap. |
[1, 120] |
ὦ
ἄνδρες
ξύμμαχοι,
οὐκ
ἂν
|
ἔτι |
αἰτιασαίμεθα
ὡς
οὐ
καὶ
αὐτοὶ |
[1, 49] |
εἴχετο
ἤδη
καὶ
διεκέκριτο
οὐδὲν
|
ἔτι, |
ἀλλὰ
ξυνέπεσεν
ἐς
τοῦτο
ἀνάγκης |
[1, 132] |
Λεωνίδου
ὄντα
βασιλέα
καὶ
νέον
|
ἔτι |
ἀνεψιὸς
ὢν
ἐπετρόπευεν)
ὑποψίας
δὲ |
[1, 66] |
γε
πόλεμός
πω
ξυνερρώγει,
ἀλλ'
|
ἔτι |
ἀνοκωχὴ
ἦν·
ἰδίᾳ
γὰρ
ταῦτα |
[1, 7] |
κάτω
ᾤκουν)
καὶ
μέχρι
τοῦδε
|
ἔτι |
ἀνῳκισμένοι
εἰσίν.
~καὶ
οὐχ
ἧσσον |
[1, 82] |
μᾶλλον
ἂν
εἴκοιεν,
καὶ
γῆν
|
ἔτι |
ἄτμητον
ἔχοντες
καὶ
περὶ
παρόντων |
[1, 78] |
ὑμᾶς
ὁρῶντες
λέγομεν
ὑμῖν,
ἕως
|
ἔτι |
αὐθαίρετος
ἀμφοτέροις
ἡ
εὐβουλία,
σπονδὰς |
[1, 133] |
μὲν
ἐπίστευσαν,
αὐτήκοοι
δὲ
βουληθέντες
|
ἔτι |
γενέσθαι
αὐτοῦ
Παυσανίου
τι
λέγοντος, |
[1, 6] |
οὐ
πολλὰ
ἔτη
ἐπειδὴ
πέπαυται.
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
βαρβάροις |
[1, 80] |
ἑνί
γε
χωρίῳ
Ἑλληνικῷ
ἐστίν,
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
ξυμμάχους
πολλοὺς
φόρου |
[1, 70] |
καὶ
νικώμενοι
ἐπ'
ἐλάχιστον
ἀναπίπτουσιν.
|
ἔτι |
δὲ
τοῖς
μὲν
σώμασιν
ἀλλοτριωτάτοις |
[1, 93] |
πάχος
τοῦ
τείχους
ὅπερ
νῦν
|
ἔτι |
δῆλόν
ἐστι
περὶ
τὸν
Πειραιᾶ· |
[1, 122] |
Ἀθηναῖοι
ἱκανοὶ
καὶ
κατὰ
πόλιν
|
ἔτι |
δυνατώτεροι,
ὥστε
εἰ
μὴ
καὶ |
[1, 75] |
καὶ
ὠφελίας.
καὶ
οὐκ
ἀσφαλὲς
|
ἔτι |
ἐδόκει
εἶναι
τοῖς
πολλοῖς
ἀπηχθημένους, |
[1, 134] |
αἰσθόμενοι
ἐξάγουσιν
ἐκ
τοῦ
ἱεροῦ
|
ἔτι |
ἔμπνουν
ὄντα,
καὶ
ἐξαχθεὶς
ἀπέθανε |
[1, 126] |
καὶ
τὸ
γένος
αὐτῶν
ἔστιν
|
ἔτι |
ἐν
τῇ
πόλει.
~τοῦτο
δὴ |
[1, 2] |
γιγνόμενοι
εὐθὺς
ἀπὸ
παλαιοῦ
μείζω
|
ἔτι |
ἐποίησαν
πλήθει
ἀνθρώπων
τὴν
πόλιν, |
[1, 107] |
τοῦ
Παυσανίου
βασιλέως
νέου
ὄντος
|
ἔτι |
ἡγουμένου
ἐβοήθησαν
τοῖς
Δωριεῦσιν
ἑαυτῶν |
[1, 8] |
καὶ
τῷ
τρόπῳ
ᾧ
νῦν
|
ἔτι |
θάπτουσιν.
καταστάντος
δὲ
τοῦ
Μίνω |
[1, 93] |
χρόνῳ.
καὶ
δήλη
ἡ
οἰκοδομία
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
ἐστὶν
ὅτι
κατὰ |
[1, 5] |
δὲ
τῶν
τε
ἠπειρωτῶν
τινὲς
|
ἔτι |
καὶ
νῦν,
οἷς
κόσμος
καλῶς |
[1, 20] |
ἀπέκτειναν.
πολλὰ
δὲ
καὶ
ἄλλα
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
ὄντα
καὶ
οὐ |
[1, 14] |
μὲν
ὀλίγαις
χρώμενα,
πεντηκοντόροις
δ'
|
ἔτι |
καὶ
πλοίοις
μακροῖς
ἐξηρτυμένα
ὥσπερ |
[1, 3] |
μάλιστα
Ὅμηρος·
πολλῷ
γὰρ
ὕστερον
|
ἔτι |
καὶ
τῶν
Τρωικῶν
γενόμενος
οὐδαμοῦ |
[1, 81] |
πλείω.
κἀν
τούτῳ
οὐδὲ
καταλύεσθαι
|
ἔτι |
καλόν,
ἄλλως
τε
καὶ
εἰ |
[1, 126] |
μεγίστη
ἑορτὴ
εἴρητο,
οὔτε
ἐκεῖνος
|
ἔτι |
κατενόησε
τό
τε
μαντεῖον
οὐκ |
[1, 42] |
Κερκυραῖοι
κελεύουσιν
ἀδικεῖν
ἐν
ἀφανεῖ
|
ἔτι |
κεῖται,
καὶ
οὐκ
ἄξιον
ἐπαρθέντας |
[1, 13] |
καὶ
τῶν
χρημάτων
τὴν
κτῆσιν
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἢ
πρότερον
ποιουμένης
τὰ |
[1, 9] |
σχεῖν,
καὶ
ὕστερον
τοῖς
ἐκγόνοις
|
ἔτι |
μείζω
ξυνενεχθῆναι,
Εὐρυσθέως
μὲν
ἐν |
[1, 12] |
μετὰ
τὰ
Τρωικὰ
ἡ
Ἑλλὰς
|
ἔτι |
μετανίστατό
τε
καὶ
κατῳκίζετο,
ὥστε |
[1, 102] |
δὲ
ὅτι
οὐδὲν
προσδέονται
αὐτῶν
|
ἔτι. |
οἱ
δ'
Ἀθηναῖοι
ἔγνωσαν
οὐκ |
[1, 74] |
ἀπό
τε
τῆς
οὐκ
οὔσης
|
ἔτι |
ὁρμώμενοι
καὶ
ὑπὲρ
τῆς
ἐν |
[1, 6] |
δ'
ἐστὶ
ταῦτα
τῆς
Ἑλλάδος
|
ἔτι |
οὕτω
νεμόμενα
τῶν
ποτὲ
καὶ |
[1, 1] |
γὰρ
πρὸ
αὐτῶν
καὶ
τὰ
|
ἔτι |
παλαίτερα
σαφῶς
μὲν
εὑρεῖν
διὰ |
[1, 49] |
ἀκοντιστάς,
τῷ
παλαιῷ
τρόπῳ
ἀπειρότερον
|
ἔτι |
παρεσκευασμένοι.
ἦν
τε
ἡ
ναυμαχία |
[1, 137] |
ἐμοὶ
ἀνάγκῃ
ἠμυνόμην,
πολὺ
δ'
|
ἔτι |
πλείω
ἀγαθά,
ἐπειδὴ
ἐν
τῷ |
[1, 120] |
τῶν
ἐναντίων
τυχόντα
κατωρθώθη,
καὶ
|
ἔτι |
πλείω
καλῶς
δοκοῦντα
βουλευθῆναι
ἐς |
[1, 138] |
ἢ
χεῖρον
ἐν
τῷ
ἀφανεῖ
|
ἔτι |
προεώρα
μάλιστα.
καὶ
τὸ
ξύμπαν |
[1, 69] |
χρῆν
γὰρ
οὐκ
εἰ
ἀδικούμεθα
|
ἔτι |
σκοπεῖν,
ἀλλὰ
καθ'
ὅτι
ἀμυνούμεθα· |
[1, 74] |
πλέον,
ἐβοηθήσατε
(ὅτε
γοῦν
ἦμεν
|
ἔτι |
σῶοι,
οὐ
παρεγένεσθε)
ἡμεῖς
δὲ |
[1, 80] |
τοῖς
χρήμασιν;
ἀλλὰ
πολλῷ
πλέον
|
ἔτι |
τούτου
ἐλλείπομεν
καὶ
οὔτε
ἐν |
[1, 74] |
ὡς
διεφθαρμένοι,
οὐδὲν
ἂν
ἔδει
|
ἔτι |
ὑμᾶς
μὴ
ἔχοντας
ναῦς
ἱκανὰς |