Livre, Chap. |
[1, 137] |
ὃ
ἐπολιόρκει
Νάξον.
καί
(ἦν
|
γὰρ |
ἀγνὼς
τοῖς
ἐν
τῇ
νηί) |
[1, 95] |
ἀνακρινοῦντες
ὧν
πέρι
ἐπυνθάνοντο·
καὶ
|
γὰρ |
ἀδικία
πολλὴ
κατηγορεῖτο
αὐτοῦ
ὑπὸ |
[1, 99] |
λιποστράτιον
εἴ
τῳ
ἐγένετο·
οἱ
|
γὰρ |
Ἀθηναῖοι
ἀκριβῶς
ἔπρασσον
καὶ
λυπηροὶ |
[1, 89] |
Ἑλλάδος
ὑποχείρια
ἤδη
ὄντα.
~Οἱ
|
γὰρ |
Ἀθηναῖοι
τρόπῳ
τοιῷδε
ἦλθον
ἐπὶ |
[1, 116] |
τῶν
νεῶν
οὐκ
ἐχρήσαντο
(ἔτυχον
|
γὰρ |
αἱ
μὲν
ἐπὶ
Καρίας
ἐς |
[1, 77] |
δοκεῖ
εἶναι,
εἰκότως·
τὸ
παρὸν
|
γὰρ |
αἰεὶ
βαρὺ
τοῖς
ὑπηκόοις.
ὑμεῖς |
[1, 23] |
τοῖς
Ἕλλησι
κατέστη.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
ἀληθεστάτην
πρόφασιν,
ἀφανεστάτην
δὲ
λόγῳ, |
[1, 7] |
καὶ
ἐν
ταῖς
ἠπείροις
(ἔφερον
|
γὰρ |
ἀλλήλους
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 82] |
καὶ
οὔπω
ἐφθαρμένων
βουλευόμενοι.
μὴ
|
γὰρ |
ἄλλο
τι
νομίσητε
τὴν
γῆν |
[1, 93] |
ἐστι
περὶ
τὸν
Πειραιᾶ·
δύο
|
γὰρ |
ἅμαξαι
ἐναντίαι
ἀλλήλαις
τοὺς
λίθους |
[1, 75] |
διαφόρων
ὄντων,
ἀνέντας
κινδυνεύειν·
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
αἱ
ἀποστάσεις
πρὸς
ὑμᾶς |
[1, 102] |
καθεστηκυίας
τούτου
ἐνδεᾶ
ἐφαίνετο·
βίᾳ
|
γὰρ |
ἂν
εἷλον
τὸ
χωρίον.
καὶ |
[1, 68] |
εἴ
ποτε
ἄρα
πολεμήσονται;
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
Κέρκυράν
τε
ὑπολαβόντες
βίᾳ |
[1, 136] |
Ἀθηναίων
δεομένῳ,
φεύγοντα
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ὑπ'
ἐκείνου
πολλῷ
ἀσθενεστέρου |
[1, 12] |
μὴ
ἡσυχάσασαν
αὐξηθῆναι.
ἥ
τε
|
γὰρ |
ἀναχώρησις
τῶν
Ἑλλήνων
ἐξ
Ἰλίου |
[1, 20] |
παντὶ
ἑξῆς
τεκμηρίῳ
πιστεῦσαι.
οἱ
|
γὰρ |
ἄνθρωποι
τὰς
ἀκοὰς
τῶν
προγεγενημένων, |
[1, 140] |
οὐκέτι
αἰτιώμενοι
πάρεισιν.
Ποτειδαίας
τε
|
γὰρ |
ἀπανίστασθαι
κελεύουσι
καὶ
Αἴγιναν
αὐτόνομον |
[1, 82] |
καταστήσαντας
αὐτοὺς
ἀληπτοτέρους
ἔχειν.
εἰ
|
γὰρ |
ἀπαράσκευοι
τοῖς
τῶν
ξυμμάχων
ἐγκλήμασιν |
[1, 74] |
ἢ
τυχεῖν
τούτου.
ὑμεῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἀπό
τε
οἰκουμένων
τῶν
πόλεων |
[1, 77] |
ὀργίζονται
ἢ
βιαζόμενοι·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἀπὸ
τοῦ
ἴσου
δοκεῖ
πλεονεκτεῖσθαι, |
[1, 2] |
ἄλλης
ὅσα
ἦν
κράτιστα.
διὰ
|
γὰρ |
ἀρετὴν
γῆς
αἵ
τε
δυνάμεις |
[1, 143] |
πλέοσι
μὴ
διαμάχεσθαι
(κρατήσαντές
τε
|
γὰρ |
αὖθις
οὐκ
ἐλάσσοσι
μαχούμεθα
καὶ |
[1, 50] |
ὁποῖοι
ἐκράτουν
ἢ
ἐκρατοῦντο·
ναυμαχία
|
γὰρ |
αὕτη
Ἕλλησι
πρὸς
Ἕλληνας
νεῶν |
[1, 1] |
τὸ
δὲ
καὶ
διανοούμενον.
κίνησις
|
γὰρ |
αὕτη
μεγίστη
δὴ
τοῖς
Ἕλλησιν |
[1, 141] |
φόβῳ
ἕξοντες
ἃ
κεκτήμεθα·
τὴν
|
γὰρ |
αὐτὴν
δύναται
δούλωσιν
ἥ
τε |
[1, 75] |
οὕτως
ἄγαν
ἐπιφθόνως
διακεῖσθαι;
καὶ
|
γὰρ |
αὐτὴν
τήνδε
ἐλάβομεν
οὐ
βιασάμενοι, |
[1, 137] |
τε
ἐθεράπευσε
χρημάτων
δόσει
(ἦλθε
|
γὰρ |
αὐτῷ
ὕστερον
ἔκ
τε
Ἀθηνῶν |
[1, 87] |
τῶν
Λακεδαιμονίων.
ὁ
δέ
(κρίνουσι
|
γὰρ |
βοῇ
καὶ
οὐ
ψήφῳ)
οὐκ |
[1, 140] |
ὡς
διὰ
μικρὸν
ἐπολεμήσατε.
τὸ
|
γὰρ |
βραχύ
τι
τοῦτο
πᾶσαν
ὑμῶν |
[1, 81] |
ἄρξαι
μᾶλλον
τῆς
διαφορᾶς.
μὴ
|
γὰρ |
δὴ
ἐκείνῃ
γε
τῇ
ἐλπίδι |
[1, 93] |
ἐς
τὸ
κτήσασθαι
δύναμιν
(τῆς
|
γὰρ |
δὴ
θαλάσσης
πρῶτος
ἐτόλμησεν
εἰπεῖν |
[1, 122] |
ἢ
μαλακίας
ἢ
ἀμελείας.
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
πεφευγότες
αὐτὰ
ἐπὶ
τὴν |
[1, 8] |
τε
ὄντες
καὶ
Φοίνικες·
οὗτοι
|
γὰρ |
δὴ
τὰς
πλείστας
τῶν
νήσων |
[1, 84] |
σωφροσύνη
ἔμφρων
τοῦτ'
εἶναι·
μόνοι
|
γὰρ |
δι'
αὐτὸ
εὐπραγίαις
τε
οὐκ |
[1, 120] |
εἰρήνης
ἡδόμενον
ἀδικεῖσθαι.
ὅ
τε
|
γὰρ |
διὰ
τὴν
ἡδονὴν
ὀκνῶν
τάχιστ' |
[1, 144] |
ἄρξομεν,
ἀρχομένους
δὲ
ἀμυνούμεθα.
ταῦτα
|
γὰρ |
δίκαια
καὶ
πρέποντα
ἅμα
τῇδε |
[1, 123] |
καὶ
ἐξουσίᾳ
ὀλίγον
προφέρετε
(οὐ
|
γὰρ |
δίκαιον
ἃ
τῇ
ἀπορίᾳ
ἐκτήθη |
[1, 140] |
καὶ
νῦν
οὐχ
ἥκιστα.
εἰρημένον
|
γὰρ |
δίκας
μὲν
τῶν
διαφορῶν
ἀλλήλοις |
[1, 69] |
ἀλλὰ
καθ'
ὅτι
ἀμυνούμεθα·
οἱ
|
γὰρ |
δρῶντες
βεβουλευμένοι
πρὸς
οὐ
διεγνωκότας |
[1, 127] |
μέρος
ἔσται
ὁ
πόλεμος.
ὢν
|
γὰρ |
δυνατώτατος
τῶν
καθ'
ἑαυτὸν
καὶ |
[1, 10] |
καὶ
ὁ
λόγος
κατέχει.
Λακεδαιμονίων
|
γὰρ |
εἰ
ἡ
πόλις
ἐρημωθείη,
λειφθείη |
[1, 25] |
καὶ
ἦσαν
οὐκ
ἀδύνατοι·
τριήρεις
|
γὰρ |
εἴκοσι
καὶ
ἑκατὸν
ὑπῆρχον
αὐτοῖς |
[1, 124] |
εἰρήνης
ἐπιθυμήσαντες·
ἐκ
πολέμου
μὲν
|
γὰρ |
εἰρήνη
μᾶλλον
βεβαιοῦται,
ἀφ'
ἡσυχίας |
[1, 40] |
αὐτοὺς
δέχοισθε
μαθεῖν
χρή.
εἰ
|
γὰρ |
εἴρηται
ἐν
ταῖς
σπονδαῖς
ἐξεῖναι |
[1, 115] |
καὶ
Τροιζῆνα
καὶ
Ἀχαΐαν·
ταῦτα
|
γὰρ |
εἶχον
Ἀθηναῖοι
Πελοποννησίων.
Ἕκτῳ
δὲ |
[1, 8] |
πλωιμώτερα
ἐγένετο
παρ'
ἀλλήλους
(οἱ
|
γὰρ |
ἐκ
τῶν
νήσων
κακοῦργοι
ἀνέστησαν |
[1, 144] |
μήτε
τῶν
ἡμετέρων
ξυμμάχων
(οὔτε
|
γὰρ |
ἐκεῖνο
κωλύει
ἐν
ταῖς
σπονδαῖς |
[1, 34] |
τοῦ
εὐθέος
μὴ
ὑπουργεῖν·
ὁ
|
γὰρ |
ἐλαχίστας
τὰς
μεταμελείας
ἐκ
τοῦ |
[1, 5] |
προσόδους
μᾶλλον
ἰέναι
αὐτῷ.
~οἱ
|
γὰρ |
Ἕλληνες
τὸ
πάλαι
καὶ
τῶν |
[1, 128] |
παντὸς
πράγματος
ἀρχὴν
ἐποιήσατο·
Βυζάντιον
|
γὰρ |
ἑλὼν
τῇ
προτέρᾳ
παρουσίᾳ
μετὰ |
[1, 2] |
ὑπό
τινων
αἰεὶ
πλειόνων.
τῆς
|
γὰρ |
ἐμπορίας
οὐκ
οὔσης,
οὐδ'
ἐπιμειγνύντες |
[1, 35] |
ἡμᾶς
μηδετέρων
ὄντας
ξυμμάχους·
εἴρηται
|
γὰρ |
ἐν
αὐταῖς,
τῶν
Ἑλληνίδων
πόλεων |
[1, 25] |
αὐτῶν
παρημέλουν
ὄντες
ἄποικοι·
οὔτε
|
γὰρ |
ἐν
πανηγύρεσι
ταῖς
κοιναῖς
διδόντες |
[1, 17] |
περιοίκους
τοὺς
αὐτῶν
ἑκάστοις·
οἱ
|
γὰρ |
ἐν
Σικελίᾳ
ἐπὶ
πλεῖστον
ἐχώρησαν |
[1, 77] |
οὐκ
εἰκότως
περιέστη.
~Καὶ
ἐλασσούμενοι
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
ξυμβολαίαις
πρὸς
τοὺς |
[1, 138] |
Ἀθηναίων
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ·
οὐ
|
γὰρ |
ἐξῆν
θάπτειν
ὡς
ἐπὶ
προδοσίᾳ |
[1, 44] |
ἐχθροὺς
καὶ
φίλους
νομίζειν
(εἰ
|
γὰρ |
ἐπὶ
Κόρινθον
ἐκέλευον
σφίσιν
οἱ |
[1, 92] |
οὐκ
ἐποιοῦντο
τοῖς
Ἀθηναίοις
(οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐπὶ
κωλύμῃ,
ἀλλὰ
γνώμης
παραινέσει |
[1, 34] |
μητρόπολιν,
ἀδικουμένη
δὲ
ἀλλοτριοῦται·
οὐ
|
γὰρ |
ἐπὶ
τῷ
δοῦλοι,
ἀλλ'
ἐπὶ |
[1, 29] |
αὐτοῖς
ἐπεπλήρωντο
οὖσαι
ὀγδοήκοντα
(τεσσαράκοντα
|
γὰρ |
Ἐπίδαμνον
ἐπολιόρκουν)
ἀνταναγαγόμενοι
καὶ
παραταξάμενοι |
[1, 13] |
τοῖς
παλαιοῖς
ποιηταῖς
δεδήλωται·
ἀφνειὸν
|
γὰρ |
ἐπωνόμασαν
τὸ
χωρίον.
ἐπειδή
τε |
[1, 11] |
μάχῃ
ἐκράτησαν
(δῆλον
δέ·
τὸ
|
γὰρ |
ἔρυμα
τῷ
στρατοπέδῳ
οὐκ
ἂν |
[1, 104] |
Ἀθηναίους
ἐπηγάγετο.
οἱ
δέ
(ἔτυχον
|
γὰρ |
ἐς
Κύπρον
στρατευόμενοι
ναυσὶ
διακοσίαις |
[1, 26] |
κατ'
ἐπήρειαν
δέχεσθαι
αὐτούς
(ἦλθον
|
γὰρ |
ἐς
τὴν
Κέρκυραν
οἱ
τῶν |
[1, 62] |
τῆς
δὲ
ἵππου
Περδίκκαν·
ἀπέστη
|
γὰρ |
εὐθὺς
πάλιν
τῶν
Ἀθηναίων
καὶ |
[1, 70] |
ἄλλα
ἐπλήρωσαν
τὴν
χρείαν·
μόνοι
|
γὰρ |
ἔχουσί
τε
ὁμοίως
καὶ
ἐλπίζουσιν |
[1, 81] |
ἡμῶν
ὁ
πόλεμος;
εἰ
μὴ
|
γὰρ |
ἢ
ναυσὶ
κρατήσομεν
ἢ
τὰς |
[1, 121] |
τοὺς
ξένους
αὐτῶν
ναυβάτας.
ὠνητὴ
|
γὰρ |
ἡ
Ἀθηναίων
δύναμις
μᾶλλον
ἢ |
[1, 107] |
καὶ
Πηγὰς
πορεύεσθαι.
δύσοδός
τε
|
γὰρ |
ἡ
Γερανεία
καὶ
ἐφρουρεῖτο
αἰεὶ |
[1, 6] |
τῆς
παλαιᾶς
λῃστείας
ἐμμεμένηκεν·
~πᾶσα
|
γὰρ |
ἡ
Ἑλλὰς
ἐσιδηροφόρει
διὰ
τὰς |
[1, 2] |
οὔτε
ἐς
τὰ
ἄλλα.
~φαίνεται
|
γὰρ |
ἡ
νῦν
Ἑλλὰς
καλουμένη
οὐ |
[1, 41] |
παρὰ
τὸ
νικᾶν·
φίλον
τε
|
γὰρ |
ἡγοῦνται
τὸν
ὑπουργοῦντα,
ἢν
καὶ |
[1, 51] |
δὲ
καὶ
αὐτοὶ
ἀνεχώρουν·
ξυνεσκόταζε
|
γὰρ |
ἤδη,
καὶ
οἱ
Κορίνθιοι
ἀποτραπόμενοι |
[1, 142] |
ἰσχύομεν,
ταῖς
ναυσὶν
ἀμύνεσθαι·
πλέον
|
γὰρ |
ἡμεῖς
ἔχομεν
τοῦ
κατὰ
γῆν |
[1, 121] |
γε
εὐψυχίᾳ
δήπου
περιεσόμεθα.
ὃ
|
γὰρ |
ἡμεῖς
ἔχομεν
φύσει
ἀγαθόν,
ἐκείνοις |
[1, 40] |
τοὺς
ἑτέρων
ἀφισταμένους
δέχεσθαι.
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἡμεῖς
Σαμίων
ἀποστάντων
ψῆφον
προσεθέμεθα |
[1, 143] |
θαλάσσης
κράτος.
σκέψασθε
δέ·
εἰ
|
γὰρ |
ἦμεν
νησιῶται,
τίνες
ἂν
ἀληπτότεροι |
[1, 96] |
βάρβαρον
καὶ
ἃς
ναῦς·
πρόσχημα
|
γὰρ |
ἦν
ἀμύνεσθαι
ὧν
ἔπαθον
δῃοῦντας |
[1, 138] |
Ἀσιανῇ
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ·
ταύτης
|
γὰρ |
ἦρχε
τῆς
χώρας,
δόντος
βασιλέως |
[1, 143] |
ξυμμάχων,
ὅθεν
ἰσχύομεν,
προσαπόλλυται·
οὐ
|
γὰρ |
ἡσυχάσουσι
μὴ
ἱκανῶν
ἡμῶν
ὄντων |
[1, 93] |
ὅτι
κατὰ
σπουδὴν
ἐγένετο·
οἱ
|
γὰρ |
θεμέλιοι
παντοίων
λίθων
ὑπόκεινται
καὶ |
[1, 64] |
τὴν
Παλλήνην
ἀτείχιστον
ἦν·
οὐ
|
γὰρ |
ἱκανοὶ
ἐνόμιζον
εἶναι
ἔν
τε |
[1, 111] |
πολὺ
ἐκ
τῶν
ὅπλων
(οἱ
|
γὰρ |
ἱππῆς
τῶν
Θεσσαλῶν
εἶργον)
τὴν |
[1, 36] |
τε
καὶ
πολεμοῦται.
τῆς
τε
|
γὰρ |
Ἰταλίας
καὶ
Σικελίας
καλῶς
παράπλου |
[1, 8] |
νήσων
ᾤκησαν.
μαρτύριον
δέ·
Δήλου
|
γὰρ |
καθαιρομένης
ὑπὸ
Ἀθηναίων
ἐν
τῷδε |
[1, 14] |
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
κατέστη.
Αἰγινῆται
|
γὰρ |
καὶ
Ἀθηναῖοι,
καὶ
εἴ
τινες |
[1, 126] |
τε
μαντεῖον
οὐκ
ἐδήλου
(ἔστι
|
γὰρ |
καὶ
Ἀθηναίοις
Διάσια
ἃ
καλεῖται |
[1, 116] |
νῆες
ἐπ'
αὐτοὺς
πλέουσιν·
ᾤχετο
|
γὰρ |
καὶ
ἐκ
τῆς
Σάμου
πέντε |
[1, 83] |
ταχὺ
ἐπελθεῖν
δοκείτω
εἶναι.
εἰσὶ
|
γὰρ |
καὶ
ἐκείνοις
οὐκ
ἐλάσσους
χρήματα |
[1, 91] |
ἂν
αὐτοὶ
πάλιν
κομισθῶσιν
(ἤδη
|
γὰρ |
καὶ
ἧκον
αὐτῷ
οἱ
ξυμπρέσβεις, |
[1, 85] |
δὲ
τὸν
πόλεμον
ἅμα.
ταῦτα
|
γὰρ |
καὶ
κράτιστα
βουλεύσεσθε
καὶ
τοῖς |
[1, 82] |
τῇ
Πελοποννήσῳ
πράξομεν.
ἐγκλήματα
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
πόλεων
καὶ
ἰδιωτῶν
οἷόν |
[1, 120] |
ἐντεθύμηται
θράσει
ἀπίστῳ
ἐπαιρόμενος.
πολλὰ
|
γὰρ |
κακῶς
γνωσθέντα
ἀβουλοτέρων
τῶν
ἐναντίων |
[1, 49] |
κέρας
τῶν
Κορινθίων
ἐπόνει·
οἱ
|
γὰρ |
Κερκυραῖοι
εἴκοσι
ναυσὶν
αὐτοὺς
τρεψάμενοι |
[1, 35] |
πείσαντες
ὑμᾶς
ἕξομεν·
ἡμᾶς
μὲν
|
γὰρ |
κινδυνεύοντας
καὶ
οὐκ
ἐχθροὺς
ὄντας |
[1, 57] |
ἐν
Κερκύρᾳ
ναυμαχίαν·
οἵ
τε
|
γὰρ |
Κορίνθιοι
φανερῶς
ἤδη
διάφοροι
ἦσαν, |
[1, 56] |
διάφορα
ἐς
τὸ
πολεμεῖν.
τῶν
|
γὰρ |
Κορινθίων
πρασσόντων
ὅπως
τιμωρήσονται
αὐτούς, |
[1, 128] |
ἀπὸ
Ταινάρου
ἄγος
ἐλαύνειν·
οἱ
|
γὰρ |
Λακεδαιμόνιοι
ἀναστήσαντές
ποτε
ἐκ
τοῦ |
[1, 102] |
καὶ
Ἀθηναίοις
φανερὰ
ἐγένετο.
οἱ
|
γὰρ |
Λακεδαιμόνιοι,
ἐπειδὴ
τὸ
χωρίον
βίᾳ |
[1, 18] |
Σικελίᾳ
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
κατελύθησαν
(ἡ
|
γὰρ |
Λακεδαίμων
μετὰ
τὴν
κτίσιν
τῶν |
[1, 41] |
τῷ
παρόντι
φαμὲν
χρῆναι.
νεῶν
|
γὰρ |
μακρῶν
σπανίσαντές
ποτε
πρὸς
τὸν |
[1, 51] |
ὑπανεχώρουν.
τοῖς
δὲ
Κερκυραίοις
ἐπέπλεον
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἐκ
τοῦ
ἀφανοῦς
οὐχ |
[1, 73] |
βουλευομένοις
ὁ
ἀγὼν
καταστήσεται.
φαμὲν
|
γὰρ |
Μαραθῶνί
τε
μόνοι
προκινδυνεῦσαι
τῷ |
[1, 42] |
μεγάλην
διδόασι,
τούτῳ
ἐφέλκεσθαι·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
ἀδικεῖν
τοὺς
ὁμοίους
ἐχυρωτέρα |
[1, 91] |
ἔχειν
ἱκανῶς
τὸ
τεῖχος)
ἐφοβεῖτο
|
γὰρ |
μὴ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
σφᾶς,
ὁπότε |
[1, 69] |
τοῦ
ἔργου
ἐκράτει.
τόν
τε
|
γὰρ |
Μῆδον
αὐτοὶ
ἴσμεν
ἐκ
περάτων |
[1, 141] |
πόλεμος
αὐτοῖς
μηκύνηται.
μάχῃ
μὲν
|
γὰρ |
μιᾷ
πρὸς
ἅπαντας
Ἕλληνας
δυνατοὶ |
[1, 93] |
ἐς
τὰς
ναῦς
ἐσβήσεσθαι.
ταῖς
|
γὰρ |
ναυσὶ
μάλιστα
προσέκειτο,
ἰδών,
ὡς |
[1, 9] |
ἢ
φόβῳ
ξυναγαγὼν
ποιήσασθαι.
φαίνεται
|
γὰρ |
ναυσί
τε
πλείσταις
αὐτὸς
ἀφικόμενος |
[1, 50] |
δεξιῷ
κέρᾳ,
ἀγνοοῦντες
ἔκτεινον.
πολλῶν
|
γὰρ |
νεῶν
οὐσῶν
ἀμφοτέρων
καὶ
ἐπὶ |
[1, 51] |
ὤφθησαν.
οἱ
δὲ
Κερκυραῖοι
(ἦν
|
γὰρ |
νύξ)
ἐφοβήθησαν
μὴ
πολέμιαι
ὦσιν, |
[1, 146] |
μέν,
ἀνυπόπτως
δὲ
οὔ·
σπονδῶν
|
γὰρ |
ξύγχυσις
τὰ
γιγνόμενα
ἦν
καὶ |
[1, 42] |
πολεμήσει,
ἄλλα
εἶναι.
τό
τε
|
γὰρ |
ξυμφέρον
ἐν
ᾧ
ἄν
τις |
[1, 15] |
οὐκ
ἐξῇσαν
οἱ
Ἕλληνες.
οὐ
|
γὰρ |
ξυνειστήκεσαν
πρὸς
τὰς
μεγίστας
πόλεις |
[1, 138] |
μᾶλλον
ἑτέρου
ἄξιος
θαυμάσαι·
οἰκείᾳ
|
γὰρ |
ξυνέσει
καὶ
οὔτε
προμαθὼν
ἐς |
[1, 69] |
τοὺς
ὑμετέρους
ἤδη
ξυμμάχους·
οὐ
|
γὰρ |
ὁ
δουλωσάμενος,
ἀλλ'
ὁ
δυνάμενος |
[1, 138] |
πεῖραν
διδοὺς
ξυνετὸς
φαίνεσθαι.
Ἦν
|
γὰρ |
ὁ
Θεμιστοκλῆς
βεβαιότατα
δὴ
φύσεως |
[1, 93] |
καὶ
λίθοι
εἰργασμένοι
ἐγκατελέγησαν.
μείζων
|
γὰρ |
ὁ
περίβολος
πανταχῇ
ἐξήχθη
τῆς |
[1, 44] |
ἢ
τοὺς
τούτων
ξυμμάχους.
ἐδόκει
|
γὰρ |
ὁ
πρὸς
Πελοποννησίους
πόλεμος
καὶ |
[1, 18] |
γὰρ
ταῦτα
μέγιστα
διεφάνη·
ἴσχυον
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
κατὰ
γῆν,
οἱ |
[1, 70] |
καὶ
ἀποδημηταὶ
πρὸς
ἐνδημοτάτους·
οἴονται
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
τῇ
ἀπουσίᾳ
ἄν |
[1, 141] |
φιλεῖ
μηδὲν
ἐπιτελὲς
γίγνεσθαι.
καὶ
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
ὡς
μάλιστα
τιμωρήσασθαί |
[1, 12] |
τὰς
πόλεις
ἔκτιζον.
Βοιωτοί
τε
|
γὰρ |
οἱ
νῦν
ἑξηκοστῷ
ἔτει
μετὰ |
[1, 91] |
πάντας
ξυμμάχους
ὠφελιμώτερον
ἔσεσθαι·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τ'
εἶναι
μὴ
ἀπὸ |
[1, 77] |
διότι
τοῦτο
οὐκ
ὀνειδίζεται·
βιάζεσθαι
|
γὰρ |
οἷς
ἂν
ἐξῇ,
δικάζεσθαι
οὐδὲν |
[1, 142] |
ἄν
τι
δρῷεν;
πρὸς
μὲν
|
γὰρ |
ὀλίγας
ἐφορμούσας
κἂν
διακινδυνεύσειαν
πλήθει |
[1, 105] |
καὶ
οἱ
μὲν
Ἀθηναῖοι
(ἐκράτησαν
|
γὰρ |
ὅμως
μᾶλλον)
ἀπελθόντων
τῶν
Κορινθίων |
[1, 71] |
ὑμῶν
προθύμων
εἶναι
μενοῦμεν·
οὔτε
|
γὰρ |
ὅσια
ἂν
ποιοῖμεν
μεταβαλλόμενοι
οὔτε |
[1, 73] |
αἰεὶ
προβαλλομένοις,
ἀνάγκη
λέγειν·
καὶ
|
γὰρ |
ὅτε
ἐδρῶμεν,
ἐπ'
ὠφελίᾳ
ἐκινδυνεύετο, |
[1, 120] |
ἐς
τοὐναντίον
αἰσχρῶς
περιέστη·
ἐνθυμεῖται
|
γὰρ |
οὐδεὶς
ὁμοῖα
τῇ
πίστει
καὶ |
[1, 31] |
παρασκευὴν
αὐτῶν
ἐφοβοῦντο,
καί
(ἦσαν
|
γὰρ |
οὐδενὸς
Ἑλλήνων
ἔνσπονδοι
οὐδὲ
ἐσεγράψαντο |
[1, 32] |
τῷ
παρόντι
ἀξύμφορον.
ξύμμαχοί
τε
|
γὰρ |
οὐδενός
πω
ἐν
τῷ
πρὸ |
[1, 69] |
οὐδὲ
νῦν
ἐπὶ
φανεροῖς.
χρῆν
|
γὰρ |
οὐκ
εἰ
ἀδικούμεθα
ἔτι
σκοπεῖν, |
[1, 143] |
τὴν
Ἀττικὴν
ἅπασαν·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
οὐχ
ἕξουσιν
ἄλλην
ἀντιλαβεῖν
ἀμαχεί, |
[1, 123] |
ἠδικημέναις
δὲ
μᾶλλον
βοηθήσετε·
λύουσι
|
γὰρ |
οὐχ
οἱ
ἀμυνόμενοι,
ἀλλ'
οἱ |
[1, 4] |
ἤδη
πλείω
χρώμενοι
ξυνεξῆλθον.
~Μίνως
|
γὰρ |
παλαίτατος
ὧν
ἀκοῇ
ἴσμεν
ναυτικὸν |
[1, 23] |
φθείρασα
ἡ
λοιμώδης
νόσος·
ταῦτα
|
γὰρ |
πάντα
μετὰ
τοῦδε
τοῦ
πολέμου |
[1, 10] |
ταῖς
Φιλοκτήτου
ναυσὶ
δεδήλωκεν·
τοξότας
|
γὰρ |
πάντας
πεποίηκε
τοὺς
προσκώπους.
περίνεως |
[1, 73] |
ἐγκλήμασι
τῶν
πόλεων
ἀντεροῦντες
(οὐ
|
γὰρ |
παρὰ
δικασταῖς
ὑμῖν
οὔτε
ἡμῶν |
[1, 80] |
τις
αὐτὸν
ἐκλογίζοιτο.
πρὸς
μὲν
|
γὰρ |
Πελοποννησίους
καὶ
τοὺς
ἀστυγείτονας
παρόμοιος |
[1, 34] |
δὲ
ἠδίκουν
σαφές
ἐστιν·
προκληθέντες
|
γὰρ |
περὶ
Ἐπιδάμνου
ἐς
κρίσιν
πολέμῳ |
[1, 89] |
καὶ
τὰ
τείχη·
τοῦ
τε
|
γὰρ |
περιβόλου
βραχέα
εἱστήκει
καὶ
οἰκίαι |
[1, 144] |
κινδύνους
αὐθαιρέτους
μὴ
προστίθεσθαι·
μᾶλλον
|
γὰρ |
πεφόβημαι
τὰς
οἰκείας
ἡμῶν
ἁμαρτίας |
[1, 121] |
Δελφοῖς
καὶ
Ὀλυμπίᾳ
χρημάτων·
δάνεισμα
|
γὰρ |
ποιησάμενοι
ὑπολαβεῖν
οἷοί
τ'
ἐσμὲν |
[1, 23] |
ἕτερα
ἐν
ἴσῳ
χρόνῳ.
οὔτε
|
γὰρ |
πόλεις
τοσαίδε
ληφθεῖσαι
ἠρημώθησαν,
αἱ |
[1, 53] |
ἄρχοντες
καὶ
σπονδὰς
λύοντες·
ἡμῖν
|
γὰρ |
πολεμίους
τοὺς
ἡμετέρους
τιμωρουμένοις
ἐμποδὼν |
[1, 122] |
ἄν
τις
νῦν
προΐδοι.
ἥκιστα
|
γὰρ |
πόλεμος
ἐπὶ
ῥητοῖς
χωρεῖ,
αὐτὸς |
[1, 91] |
καὶ
τὰ
κοινά.
τήν
τε
|
γὰρ |
πόλιν
ὅτε
ἐδόκει
ἐκλιπεῖν
ἄμεινον |
[1, 86] |
τῶν
Ἀθηναίων
οὐ
γιγνώσκω·
ἐπαινέσαντες
|
γὰρ |
πολλὰ
ἑαυτοὺς
οὐδαμοῦ
ἀντεῖπον
ὡς |
[1, 138] |
ἐνιαυτοῦ,
Λάμψακον
δὲ
οἶνον
(ἐδόκει
|
γὰρ |
πολυοινότατον
τῶν
τότε
εἶναι)
Μυοῦντα |
[1, 72] |
εἶπον.
τῶν
δὲ
Ἀθηναίων
ἔτυχε
|
γὰρ |
πρεσβεία
πρότερον
ἐν
τῇ
Λακεδαίμονι |
[1, 1] |
καὶ
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀνθρώπων.
τὰ
|
γὰρ |
πρὸ
αὐτῶν
καὶ
τὰ
ἔτι |
[1, 68] |
τὰ
ἔξω
πράγματα
χρῆσθε.
πολλάκις
|
γὰρ |
προαγορευόντων
ἡμῶν
ἃ
ἐμέλλομεν
ὑπὸ |
[1, 49] |
τὸ
πλέον
προσφερὴς
οὖσα.
ἐπειδὴ
|
γὰρ |
προσβάλοιεν
ἀλλήλοις,
οὐ
ῥᾳδίως
ἀπελύοντο |
[1, 109] |
ἰδέαι
πολέμων
κατέστησαν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτον
ἐκράτουν
τῆς
Αἰγύπτου
οἱ |
[1, 71] |
πρὸς
ἀνθρώπων
τῶν
αἰσθανομένων·
λύουσι
|
γὰρ |
σπονδὰς
οὐχ
οἱ
δι'
ἐρημίαν |
[1, 84] |
ἡμῶν,
μὴ
αἰσχύνεσθε.
σπεύδοντές
τε
|
γὰρ |
σχολαίτερον
ἂν
παύσαισθε
διὰ
τὸ |
[1, 120] |
πόλεμον
ἀντ'
εἰρήνης
μεταλαμβάνειν.
ἀνδρῶν
|
γὰρ |
σωφρόνων
μέν
ἐστιν,
εἰ
μὴ |
[1, 77] |
ὁμοῖα
καὶ
νῦν
γνώσεσθε.
ἄμεικτα
|
γὰρ |
τά
τε
καθ'
ὑμᾶς
αὐτοὺς |
[1, 143] |
ποιεῖσθαι,
ἀλλὰ
τῶν
σωμάτων·
οὐ
|
γὰρ |
τάδε
τοὺς
ἄνδρας,
ἀλλ'
οἱ |
[1, 73] |
δὲ
μέγιστον
αὐτὸς
ἐποίησεν·
νικηθεὶς
|
γὰρ |
ταῖς
ναυσὶν
ὡς
οὐκέτι
αὐτῷ |
[1, 15] |
προσόδῳ
καὶ
ἄλλων
ἀρχῇ·
ἐπιπλέοντες
|
γὰρ |
τὰς
νήσους
κατεστρέφοντο,
καὶ
μάλιστα |
[1, 140] |
κατορθοῦντας
τῆς
ξυνέσεως
μεταποιεῖσθαι.
ἐνδέχεται
|
γὰρ |
τὰς
ξυμφορὰς
τῶν
πραγμάτων
οὐχ |
[1, 18] |
Ἕλληνες
καὶ
οἱ
ξυμπολεμήσαντες.
δυνάμει
|
γὰρ |
ταῦτα
μέγιστα
διεφάνη·
ἴσχυον
γὰρ |
[1, 66] |
ἀλλ'
ἔτι
ἀνοκωχὴ
ἦν·
ἰδίᾳ
|
γὰρ |
ταῦτα
οἱ
Κορίνθιοι
ἔπραξαν.
~πολιορκουμένης |
[1, 14] |
οἰκίζοντες
Καρχηδονίους
ἐνίκων
ναυμαχοῦντες·
~δυνατώτατα
|
γὰρ |
ταῦτα
τῶν
ναυτικῶν
ἦν.
φαίνεται |
[1, 47] |
πολλοὶ
τῶν
βαρβάρων
παραβεβοηθηκότες·
οἱ
|
γὰρ |
ταύτῃ
ἠπειρῶται
αἰεί
ποτε
αὐτοῖς |
[1, 14] |
πλῆθος
ἐγένοντο
καὶ
Κερκυραίοις·
ταῦτα
|
γὰρ |
τελευταῖα
πρὸ
τῆς
Ξέρξου
στρατείας |
[1, 42] |
ὑποψίας
σῶφρον
ὑφελεῖν
μᾶλλον
(ἡ
|
γὰρ |
τελευταία
χάρις
καιρὸν
ἔχουσα,
κἂν |
[1, 99] |
αἴτιοι
ἐγένοντο
οἱ
ξύμμαχοι·
διὰ
|
γὰρ |
τὴν
ἀπόκνησιν
ταύτην
τῶν
στρατειῶν |
[1, 13] |
μέχρι
τοῦ
αὐτοῦ
χρόνου.
οἰκοῦντες
|
γὰρ |
τὴν
πόλιν
οἱ
Κορίνθιοι
ἐπὶ |
[1, 2] |
ἄλλα
μὴ
ὁμοίως
αὐξηθῆναι·
ἐκ
|
γὰρ |
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος
οἱ
πολέμῳ |
[1, 143] |
νήσοις
καὶ
κατ'
ἤπειρον·
μέγα
|
γὰρ |
τὸ
τῆς
θαλάσσης
κράτος.
σκέψασθε |
[1, 60] |
Κορίνθου
στρατιῶται
ἐθελονταὶ
ξυνέσποντο·
ἦν
|
γὰρ |
τοῖς
Ποτειδεάταις
αἰεί
ποτε
ἐπιτήδειος. |
[1, 40] |
πειθόμενοι
ἡμῖν
πάθοιτε
ἄν.
οὐ
|
γὰρ |
τοῖσδε
μόνον
ἐπίκουροι
ἂν
γένοισθε, |
[1, 132] |
τῷ
παρόντι
τιμὴν
ἔχοντα
(Πλείσταρχον
|
γὰρ |
τὸν
Λεωνίδου
ὄντα
βασιλέα
καὶ |
[1, 120] |
ἐς
τοῦτο
νῦν
ξυνήγαγον.
χρὴ
|
γὰρ |
τοὺς
ἡγεμόνας
τὰ
ἴδια
ἐξ |
[1, 40] |
ξυμμάχους
αὐτόν
τινα
κολάζειν.
εἰ
|
γὰρ |
τοὺς
κακόν
τι
δρῶντας
δεχόμενοι |
[1, 57] |
τῶν
πόλεων
τὰς
ἀποστάσεις
(ἔτυχον
|
γὰρ |
τριάκοντα
ναῦς
ἀποστέλλοντες
καὶ
χιλίους |
[1, 11] |
τοσοῦτον
ὅσον
ἡ
ἀχρηματία.
τῆς
|
γὰρ |
τροφῆς
ἀπορίᾳ
τόν
τε
στρατὸν |
[1, 93] |
μάλιστα
ἐτελέσθη
οὗ
διενοεῖτο.
ἐβούλετο
|
γὰρ |
τῷ
μεγέθει
καὶ
τῷ
πάχει |
[1, 8] |
ὡς
πλουσιώτεροι
ἑαυτῶν
γιγνόμενοι·
ἐφιέμενοι
|
γὰρ |
τῶν
κερδῶν
οἵ
τε
ἥσσους |
[1, 3] |
παλαιῶν
ἀσθένειαν
οὐχ
ἥκιστα·
πρὸ
|
γὰρ |
τῶν
Τρωικῶν
οὐδὲν
φαίνεται
πρότερον |
[1, 142] |
οὐ
ῥᾳδίως
αὐτοῖς
προσγενήσεται.
οὐδὲ
|
γὰρ |
ὑμεῖς
μελετῶντες
αὐτὸ
εὐθὺς
ἀπὸ |
[1, 123] |
παροῦσι
βοηθοῦντας
χρὴ
ἐπιταλαιπωρεῖν
(πάτριον
|
γὰρ |
ὑμῖν
ἐκ
τῶν
πόνων
τὰς |
[1, 132] |
ἦν
δὲ
οὕτως·
ἐλευθέρωσίν
τε
|
γὰρ |
ὑπισχνεῖτο
αὐτοῖς
καὶ
πολιτείαν,
ἢν |
[1, 3] |
τεκμηριοῖ
δὲ
μάλιστα
Ὅμηρος·
πολλῷ
|
γὰρ |
ὕστερον
ἔτι
καὶ
τῶν
Τρωικῶν |
[1, 78] |
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
προδιάγνωτε·
μηκυνόμενος
|
γὰρ |
φιλεῖ
ἐς
τύχας
τὰ
πολλὰ |
[1, 69] |
νομίσῃ
τάδε
λέγεσθαι·
αἰτία
μὲν
|
γὰρ |
φίλων
ἀνδρῶν
ἐστὶν
ἁμαρτανόντων,
κατηγορία |
[1, 142] |
αὐτῶν
ἄξιον
φοβηθῆναι.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
χαλεπὸν
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
πόλιν |
[1, 10] |
φαίνεται
καὶ
οὕτως
ἐνδεεστέρα.
πεποίηκε
|
γὰρ |
χιλίων
καὶ
διακοσίων
νεῶν
τὰς |
[1, 86] |
μέλλουσι
κακῶς
πάσχειν.
ἄλλοις
μὲν
|
γὰρ |
χρήματά
ἐστι
πολλὰ
καὶ
νῆες |
[1, 96] |
οἳ
ἐδέχοντο
τὸν
φόρον·
οὕτω
|
γὰρ |
ὠνομάσθη
τῶν
χρημάτων
ἡ
φορά. |
[1, 135] |
αὐτόν.
οἱ
δὲ
πεισθέντες
(ἔτυχε
|
γὰρ |
ὠστρακισμένος
καὶ
ἔχων
δίαιταν
μὲν |