Livre, Chap.
[1, 137]	τοῦ ἑαυτοῦ υἱέος, ὥσπερ καὶ	ἔχων	αὐτὸν ἐκαθέζετο, καὶ μέγιστον ἦν
[1, 135]	πεισθέντες (ἔτυχε γὰρ ὠστρακισμένος καὶ	ἔχων	δίαιταν μὲν ἐν Ἄργει, ἐπιφοιτῶν
[1, 9]	ἃ ἦλθεν ἐκ τῆς Ἀσίας	ἔχων	ἐς ἀνθρώπους ἀπόρους, δύναμιν περιποιησάμενον
[1, 137]	αὑτὸν οὐ διάλυσιν) καὶ νῦν	ἔχων	σε μεγάλα ἀγαθὰ δρᾶσαι πάρειμι
[1, 65]	ἀποτειχισθείσης αὐτῆς καὶ ἐλπίδα οὐδεμίαν	ἔχων	σωτηρίας, ἢν μή τι ἀπὸ
[1, 89]	Μυκάλῃ Ἑλλήνων, ἀπεχώρησεν ἐπ' οἴκου	ἔχων	τοὺς ἀπὸ Πελοποννήσου ξυμμάχους, οἱ
[1, 65]	Ποτειδαίας τὴν ἀποτείχισιν Φορμίων μὲν	ἔχων	τοὺς ἑξακοσίους καὶ χιλίους τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005