Livre, Chap. |
[1, 137] |
ἔφη
ἐρεῖν
ὅτι
χρήμασι
πεισθεὶς
|
αὐτὸν |
ἄγει·
τὴν
δὲ
ἀσφάλειαν
εἶναι |
[1, 1] |
ὅτι
ἀκμάζοντές
τε
ᾖσαν
ἐς
|
αὐτὸν |
ἀμφότεροι
παρασκευῇ
τῇ
πάσῃ
καὶ |
[1, 74] |
σαφέστατα
ἔσωσε
τὰ
πράγματα,
καὶ
|
αὐτὸν |
διὰ
τοῦτο
ὑμεῖς
ἐτιμήσατε
μάλιστα |
[1, 137] |
ἑαυτοῦ
υἱέος,
ὥσπερ
καὶ
ἔχων
|
αὐτὸν |
ἐκαθέζετο,
καὶ
μέγιστον
ἦν
ἱκέτευμα |
[1, 80] |
ἐλάχιστον
γενόμενον,
εἰ
σωφρόνως
τις
|
αὐτὸν |
ἐκλογίζοιτο.
πρὸς
μὲν
γὰρ
Πελοποννησίους |
[1, 133] |
τινας
ἔκρυψε,
καὶ
Παυσανίου
ὡς
|
αὐτὸν |
ἐλθόντος
καὶ
ἐρωτῶντος
τὴν
πρόφασιν |
[1, 134] |
καὶ
ἐξαχθεὶς
ἀπέθανε
παραχρῆμα.
καὶ
|
αὐτὸν |
ἐμέλλησαν
μὲν
ἐς
τὸν
Καιάδαν |
[1, 121] |
καὶ
ὅταν
ἀμυνώμεθα
Ἀθηναίους,
καταθησόμεθα
|
αὐτὸν |
ἐν
καιρῷ.
κατὰ
πολλὰ
δὲ |
[1, 133] |
καθ'
ἕκαστον,
ὡς
οὐδὲν
πώποτε
|
αὐτὸν |
ἐν
ταῖς
πρὸς
βασιλέα
διακονίαις |
[1, 57] |
ἀδελφῷ
καὶ
Δέρδᾳ
κοινῇ
πρὸς
|
αὐτὸν |
ἐναντιουμένοις
οἱ
Ἀθηναῖοι
ξυμμαχίαν
ἐποιήσαντο. |
[1, 73] |
ὅπερ
ἔσχε
μὴ
κατὰ
πόλεις
|
αὐτὸν |
ἐπιπλέοντα
τὴν
Πελοπόννησον
πορθεῖν,
ἀδυνάτων |
[1, 90] |
καὶ
προυφασίζετο.
καὶ
ὁπότε
τις
|
αὐτὸν |
ἔροιτο
τῶν
ἐν
τέλει
ὄντων |
[1, 145] |
Ἀθηναῖοι
νομίσαντες
ἄριστα
σφίσι
παραινεῖν
|
αὐτὸν |
ἐψηφίσαντο
ἃ
ἐκέλευε,
καὶ
τοῖς |
[1, 134] |
τὰς
θύρας
ἔνδον
ὄντα
τηρήσαντες
|
αὐτὸν |
καὶ
ἀπολαβόντες
ἔσω
ἀπῳκοδόμησαν,
προσκαθεζόμενοί |
[1, 134] |
τὴν
ξύλληψιν
ἐποιοῦντο.
λέγεται
δ'
|
αὐτὸν |
μέλλοντα
ξυλληφθήσεσθαι
ἐν
τῇ
ὁδῷ, |
[1, 137] |
~ὁ
δὲ
ἀκούσας
ἀνίστησί
τε
|
αὐτὸν |
μετὰ
τοῦ
ἑαυτοῦ
υἱέος,
ὥσπερ |
[1, 130] |
καὶ
διὰ
τῆς
Θρᾴκης
πορευόμενον
|
αὐτὸν |
Μῆδοι
καὶ
Αἰγύπτιοι
ἐδορυφόρουν,
τράπεζάν |
[1, 122] |
βεβαιότερος,
ὁ
δ'
ὀργισθεὶς
περὶ
|
αὐτὸν |
οὐκ
ἐλάσσω
πταίει.
Ἐνθυμώμεθα
δὲ |
[1, 69] |
καταστῆναι,
ἐπιστάμενοι
καὶ
τὸν
βάρβαρον
|
αὐτὸν |
περὶ
αὑτῷ
τὰ
πλείω
σφαλέντα, |
[1, 9] |
σκήπτρου
ἅμα
τῇ
παραδόσει
εἴρηκεν
|
αὐτὸν |
πολλῇσι
νήσοισι
καὶ
Ἄργεϊ
παντὶ |
[1, 61] |
καὶ
Καλλίαν
τὸν
Καλλιάδου
πέμπτον
|
αὐτὸν |
στρατηγόν,
οἲ
ἀφικόμενοι
ἐς
Μακεδονίαν |
[1, 93] |
κατὰ
γῆν
βιασθῶσι,
καταβάντας
ἐς
|
αὐτὸν |
ταῖς
ναυσὶ
πρὸς
ἅπαντας
ἀνθίστασθαι. |
[1, 129] |
Φαρνάκου
ἐπὶ
θάλασσαν
καὶ
κελεύει
|
αὐτὸν |
τήν
τε
Δασκυλῖτιν
σατραπείαν
παραλαβεῖν |
[1, 23] |
καὶ
φόνος,
ὁ
μὲν
κατ'
|
αὐτὸν |
τὸν
πόλεμον,
ὁ
δὲ
διὰ |
[1, 127] |
μέντοι
τοσοῦτον
ἤλπιζον
παθεῖν
ἂν
|
αὐτὸν |
τοῦτο
ὅσον
διαβολὴν
οἴσειν
αὐτῷ |
[1, 81] |
μᾶλλον
μὴ
καὶ
τοῖς
παισὶν
|
αὐτὸν |
ὑπολίπωμεν·
οὕτως
εἰκὸς
Ἀθηναίους
φρονήματι |
[1, 9] |
τὸ
οἰκεῖον
Ἀτρεῖ
(τυγχάνειν
δὲ
|
αὐτὸν |
φεύγοντα
τὸν
πατέρα
διὰ
τὸν |
[1, 136] |
δεδιέναι
δὲ
φασκόντων
Κερκυραίων
ἔχειν
|
αὐτὸν |
ὥστε
Λακεδαιμονίοις
καὶ
Ἀθηναίοις
ἀπεχθέσθαι, |