Livre, Chap.
[1, 31]	οὐδὲ ἐσεγράψαντο ἑαυτοὺς οὔτε ἐς	τὰς	Ἀθηναίων σπονδὰς οὔτε ἐς τὰς
[1, 31]	ταῦτα ἦλθον καὶ αὐτοὶ ἐς	τὰς	Ἀθήνας πρεσβευσόμενοι, ὅπως μὴ σφίσι
[1, 23]	Εὐβοίας ἅλωσιν. διότι δ' ἔλυσαν,	τὰς	αἰτίας προύγραψα πρῶτον καὶ τὰς
[1, 20]	τεκμηρίῳ πιστεῦσαι. οἱ γὰρ ἄνθρωποι	τὰς	ἀκοὰς τῶν προγεγενημένων, καὶ ἢν
[1, 29]	παλαιὰς ὥστε πλωίμους εἶναι καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπισκευάσαντες. ὡς δὲ ὁ
[1, 3]	ἐπαγομένων αὐτοὺς ἐπ' ὠφελίᾳ ἐς	τὰς	ἄλλας πόλεις, καθ' ἑκάστους μὲν
[1, 99]	εἰωθόσιν οὐδὲ βουλομένοις ταλαιπωρεῖν προσάγοντες	τὰς	ἀνάγκας. ἦσαν δέ πως καὶ
[1, 117]	προφυλακίδας ναῦς διέφθειραν καὶ ναυμαχοῦντες	τὰς	ἀνταναγομένας ἐνίκησαν, καὶ τῆς θαλάσσης
[1, 57]	καὶ βουλόμενοι προκαταλαμβάνειν τῶν πόλεων	τὰς	ἀποστάσεις (ἔτυχον γὰρ τριάκοντα ναῦς
[1, 123]	γὰρ ὑμῖν ἐκ τῶν πόνων	τὰς	ἀρετὰς κτᾶσθαι) καὶ μὴ μεταβάλλειν
[1, 90]	Λακεδαίμονα ἐλθὼν οὐ προσῄει πρὸς	τὰς	ἀρχάς, ἀλλὰ διῆγε καὶ προυφασίζετο.
[1, 54]	κρουόμενοι ὑπεχώρησαν οἱ Κορίνθιοι ἰδόντες	τὰς	Ἀττικὰς ναῦς, καὶ ἐπειδὴ ἦλθον
[1, 6]	γὰρ ἡ Ἑλλὰς ἐσιδηροφόρει διὰ	τὰς	ἀφάρκτους τε οἰκήσεις καὶ οὐκ
[1, 140]	πρὸς δὲ τὰς ξυμφορὰς καὶ	τὰς	γνώμας τρεπομένους. ὁρῶ δὲ καὶ
[1, 144]	ἐν ταῖς σπονδαῖς οὔτε τόδε)	τὰς	δὲ πόλεις ὅτι αὐτονόμους ἀφήσομεν,
[1, 10]	Βοιωτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἀνδρῶν,	τὰς	δὲ Φιλοκτήτου πεντήκοντα, δηλῶν, ὡς
[1, 140]	ἧσσον ἀμαθῶς χωρῆσαι ἢ καὶ	τὰς	διανοίας τοῦ ἀνθρώπου· δι' ὅπερ
[1, 23]	τὰς αἰτίας προύγραψα πρῶτον καὶ	τὰς	διαφοράς, τοῦ μή τινα ζητῆσαί
[1, 10]	τῶν πόλεων μᾶλλον σκοπεῖν ἢ	τὰς	δυνάμεις, νομίζειν δὲ τὴν στρατείαν
[1, 10]	εἶναι (καίτοι Πελοποννήσου τῶν πέντε	τὰς	δύο μοίρας νέμονται, τῆς τε
[1, 8]	δυνατώτεροι περιουσίας ἔχοντες προσεποιοῦντο ὑπηκόους	τὰς	ἐλάσσους πόλεις. καὶ ἐν τούτῳ
[1, 84]	ἐκείνων ὡς ἁμαρτησομένων ἔχειν δεῖ	τὰς	ἐλπίδας, ἀλλ' ὡς ἡμῶν αὐτῶν
[1, 111]	χίλιοι Ἀθηναίων ἐπὶ τὰς ναῦς	τὰς	ἐν Πηγαῖς ἐπιβάντες (εἶχον δ'
[1, 16]	ποταμοῦ πρὸς θάλασσαν ἐπεστράτευσε καὶ	τὰς	ἐν τῇ ἠπείρῳ πόλεις ἐδούλωσε,
[1, 76]	τίθεσθαι. ~ὑμεῖς γοῦν, ὦ Λακεδαιμόνιοι,	τὰς	ἐν τῇ Πελοποννήσῳ πόλεις ἐπὶ
[1, 58]	ξυνομόσαντες. καὶ Περδίκκας πείθει Ξαλκιδέας	τὰς	ἐπὶ θαλάσσῃ πόλεις ἐκλιπόντας καὶ
[1, 132]	μεταγράψαι αἰτήσῃ, μὴ ἐπιγνῷ, λύει	τὰς	ἐπιστολάς, ἐν αἷς ὑπονοήσας τι
[1, 134]	οἰκήματος τὸν ὄροφον ἀφεῖλον καὶ	τὰς	θύρας ἔνδον ὄντα τηρήσαντες αὐτὸν
[1, 77]	ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις ποιήσαντες	τὰς	κρίσεις φιλοδικεῖν δοκοῦμεν. καὶ οὐδεὶς
[1, 31]	τὰς Ἀθηναίων σπονδὰς οὔτε ἐς	τὰς	Λακεδαιμονίων) ἔδοξεν αὐτοῖς ἐλθοῦσιν ὡς
[1, 35]	ἂν διατελοίη. ~λύσετε δὲ οὐδὲ	τὰς	Λακεδαιμονίων σπονδὰς δεχόμενοι ἡμᾶς μηδετέρων
[1, 10]	παλαιῷ τρόπῳ λῃστικώτερον παρεσκευασμένα. πρὸς	τὰς	μεγίστας δ' οὖν καὶ ἐλαχίστας
[1, 10]	πεντήκοντα, δηλῶν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	τὰς	μεγίστας καὶ ἐλαχίστας· ἄλλων γοῦν
[1, 15]	Ἕλληνες. οὐ γὰρ ξυνειστήκεσαν πρὸς	τὰς	μεγίστας πόλεις ὑπήκοοι, οὐδ' αὖ
[1, 18]	καὶ ἐμπειρότεροι ἐγένοντο μετὰ κινδύνων	τὰς	μελέτας ποιούμενοι. ~καὶ οἱ μὲν
[1, 10]	γὰρ χιλίων καὶ διακοσίων νεῶν	τὰς	μὲν Βοιωτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν
[1, 52]	εἰδέναι εἰ ναυμαχήσουσιν. οἱ δὲ	τὰς	μὲν ναῦς ἄραντες ἀπὸ τῆς
[1, 2]	τῆς γῆς ἡ ἀρίστη αἰεὶ	τὰς	μεταβολὰς τῶν οἰκητόρων εἶχεν, ἥ
[1, 34]	μὴ ὑπουργεῖν· ὁ γὰρ ἐλαχίστας	τὰς	μεταμελείας ἐκ τοῦ χαρίζεσθαι τοῖς
[1, 2]	λόγου οὐκ ἐλάχιστόν ἐστι διὰ	τὰς	μετοικίας ἐς τὰ ἄλλα μὴ
[1, 29]	μὴ πλεῖν ἐπὶ σφᾶς καὶ	τὰς	ναῦς ἅμα ἐπλήρουν, ζεύξαντές τε
[1, 18]	τὴν πόλιν καὶ ἀνασκευασάμενοι ἐς	τὰς	ναῦς ἐσβάντες ναυτικοὶ ἐγένοντο. κοινῇ
[1, 91]	ἐκλιπεῖν ἄμεινον εἶναι καὶ ἐς	τὰς	ναῦς ἐσβῆναι, ἄνευ ἐκείνων ἔφασαν
[1, 93]	φυλακήν, τοὺς δ' ἄλλους ἐς	τὰς	ναῦς ἐσβήσεσθαι. ταῖς γὰρ ναυσὶ
[1, 25]	Κερκύρας κλέος ἐχόντων τὰ περὶ	τὰς	ναῦς (ᾗ καὶ μᾶλλον ἐξηρτύοντο
[1, 35]	τε τῶν ἐνσπόνδων ἔσται πληροῦν	τὰς	ναῦς καὶ προσέτι καὶ ἐκ
[1, 13]	νῦν τρόπου μεταχειρίσαι τὰ περὶ	τὰς	ναῦς, καὶ τριήρεις ἐν Κορίνθῳ
[1, 74]	αὐτοῖς γενέσθαι, ἀλλ' ἐσβάντες ἐς	τὰς	ναῦς κινδυνεῦσαι καὶ μὴ ὀργισθῆναι
[1, 13]	τε οἱ Ἕλληνες μᾶλλον ἔπλῳζον,	τὰς	ναῦς κτησάμενοι τὸ λῃστικὸν καθῄρουν,
[1, 73]	κατὰ γῆν ἀμύνεσθαι, ἐσβάντες ἐς	τὰς	ναῦς πανδημεὶ ἐν Σαλαμῖνι ξυνναυμαχῆσαι,
[1, 14]	ἅμα τοῦ βαρβάρου προσδοκίμου ὄντος,	τὰς	ναῦς ποιήσασθαι αἷσπερ καὶ ἐναυμάχησαν·
[1, 111]	πολλῷ ὕστερον χίλιοι Ἀθηναίων ἐπὶ	τὰς	ναῦς τὰς ἐν Πηγαῖς ἐπιβάντες
[1, 74]	μὴ ἐτολμήσαμεν ὕστερον ἐσβῆναι ἐς	τὰς	ναῦς ὡς διεφθαρμένοι, οὐδὲν ἂν
[1, 15]	καὶ ἄλλων ἀρχῇ· ἐπιπλέοντες γὰρ	τὰς	νήσους κατεστρέφοντο, καὶ μάλιστα ὅσοι
[1, 16]	τῷ Φοινίκων ναυτικῷ κρατῶν καὶ	τὰς	νήσους. ~τύραννοί τε ὅσοι ἦσαν
[1, 140]	τῷ ἔργῳ πράσσοντας, πρὸς δὲ	τὰς	ξυμφορὰς καὶ τὰς γνώμας τρεπομένους.
[1, 140]	τῆς ξυνέσεως μεταποιεῖσθαι. ἐνδέχεται γὰρ	τὰς	ξυμφορὰς τῶν πραγμάτων οὐχ ἧσσον
[1, 145]	κελευόμενοι ποιήσειν, δίκῃ δὲ κατὰ	τὰς	ξυνθήκας ἑτοῖμοι εἶναι διαλύεσθαι περὶ
[1, 144]	τε ὅτι ἐθέλομεν δοῦναι κατὰ	τὰς	ξυνθήκας, πολέμου δὲ οὐκ ἄρξομεν,
[1, 144]	μὴ προστίθεσθαι· μᾶλλον γὰρ πεφόβημαι	τὰς	οἰκείας ἡμῶν ἁμαρτίας ἢ τὰς
[1, 10]	ἔστιν. οὔκουν ἀπιστεῖν εἰκός, οὐδὲ	τὰς	ὄψεις τῶν πόλεων μᾶλλον σκοπεῖν
[1, 29]	ναῦς ἅμα ἐπλήρουν, ζεύξαντές τε	τὰς	παλαιὰς ὥστε πλωίμους εἶναι καὶ
[1, 100]	εἷλον τριήρεις Φοινίκων καὶ διέφθειραν	τὰς	πάσας ἐς διακοσίας. χρόνῳ δὲ
[1, 111]	Πηγαῖς ἐπιβάντες (εἶχον δ' αὐτοὶ	τὰς	Πηγάσ) παρέπλευσαν ἐς Σικυῶνα Περικλέους
[1, 8]	καὶ Φοίνικες· οὗτοι γὰρ δὴ	τὰς	πλείστας τῶν νήσων ᾤκησαν. μαρτύριον
[1, 12]	πολὺ ἐγίγνοντο, ἀφ' ὧν ἐκπίπτοντες	τὰς	πόλεις ἔκτιζον. Βοιωτοί τε γὰρ
[1, 58]	οἱ μὲν ἀνῳκίζοντό τε καθαιροῦντες	τὰς	πόλεις καὶ ἐς πόλεμον παρεσκευάζοντο·
[1, 132]	τρίποδος τοῦτο καὶ ἐπέγραψαν ὀνομαστὶ	τὰς	πόλεις ὅσαι ξυγκαθελοῦσαι τὸν βάρβαρον
[1, 17]	δι' ἀσφαλείας ὅσον ἐδύναντο μάλιστα	τὰς	πόλεις ᾤκουν, ἐπράχθη δὲ οὐδὲν
[1, 8]	ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ, ὅτεπερ καὶ	τὰς	πολλὰς αὐτῶν κατῴκιζε) καὶ οἱ
[1, 110]	ἐκ θαλάσσης Φοινίκων ναυτικὸν διέφθειραν	τὰς	πολλὰς τῶν νεῶν, αἱ δ'
[1, 81]	γὰρ ἢ ναυσὶ κρατήσομεν ἢ	τὰς	προσόδους ἀφαιρήσομεν ἀφ' ὧν τὸ
[1, 4]	θαλάσσης ἐφ' ὅσον ἐδύνατο, τοῦ	τὰς	προσόδους μᾶλλον ἰέναι αὐτῷ. ~οἱ
[1, 84]	τῶν πέλας παραπλησίους εἶναι καὶ	τὰς	προσπιπτούσας τύχας οὐ λόγῳ διαιρετάς.
[1, 5]	καὶ οἱ παλαιοὶ τῶν ποιητῶν	τὰς	πύστεις τῶν καταπλεόντων πανταχοῦ ὁμοίως
[1, 49]	αὐτῶν καὶ ἐπεκβάντες ἐνέπρησάν τε	τὰς	σκηνὰς ἐρήμους καὶ τὰ χρήματα
[1, 45]	ταῦτα τοῦ μὴ λύειν ἕνεκα	τὰς	σπονδάς. ~αἱ μὲν δὴ νῆες
[1, 52]	μὴ οἱ Ἀθηναῖοι νομίσαντες λελύσθαι	τὰς	σπονδάς, διότι ἐς χεῖρας ἦλθον,
[1, 23]	ἦσαν ἑκατέρων, ἀφ' ὧν λύσαντες	τὰς	σπονδὰς ἐς τὸν πόλεμον κατέστησαν.
[1, 118]	τοῖς Λακεδαιμονίοις διέγνωστο λελύσθαι τε	τὰς	σπονδὰς καὶ τοὺς Ἀθηναίους ἀδικεῖν,
[1, 87]	διαγνώμη αὕτη τῆς ἐκκλησίας, τοῦ	τὰς	σπονδὰς λελύσθαι, ἐγένετο ἐν τῷ
[1, 88]	Εὐβοϊκά. ~ἐψηφίσαντο δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι	τὰς	σπονδὰς λελύσθαι καὶ πολεμητέα εἶναι
[1, 53]	εἴ ποι βουλόμεθα πλεῖν καὶ	τὰς	σπονδὰς λύετε, ἡμᾶς τούσδε πρώτους
[1, 53]	πολέμου, ὦ ἄνδρες Πελοποννήσιοι, οὔτε	τὰς	σπονδὰς λύομεν, Κερκυραίοις δὲ τοῖσδε
[1, 36]	δὲ μὴ δι' αὐτὰ πειθόμενος	τὰς	σπονδὰς λύσῃ, γνώτω τὸ μὲν
[1, 67]	λέγοντες οὐκ εἶναι αὐτόνομοι κατὰ	τὰς	σπονδάς. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι προσπαρακαλέσαντες
[1, 67]	καὶ τῆς Ἀττικῆς ἀγορᾶς παρὰ	τὰς	σπονδάς. παρελθόντες δὲ τελευταῖοι Κορίνθιοι
[1, 132]	αὐτοῖς, ὡς λέγεται, ὁ μέλλων	τὰς	τελευταίας βασιλεῖ ἐπιστολὰς πρὸς Ἀρτάβαζον
[1, 74]	ἀοκνοτάτην· ναῦς μέν γε ἐς	τὰς	τετρακοσίας ὀλίγῳ ἐλάσσους τῶν δύο
[1, 100]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους ὡς οἰκιοῦντες	τὰς	τότε καλουμένας Ἐννέα ὁδούς, νῦν
[1, 23]	αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ Πελοποννήσιοι λύσαντες	τὰς	τριακοντούτεις σπονδὰς αᾔ αὐτοῖς ἐγένοντο
[1, 131]	οὐκ ἐπανεχώρει, ἐς δὲ Κολωνὰς	τὰς	Τρῳάδας ἱδρυθεὶς πράσσων τε ἐσηγγέλλετο
[1, 144]	τὰς οἰκείας ἡμῶν ἁμαρτίας ἢ	τὰς	τῶν ἐναντίων διανοίας. ἀλλ' ἐκεῖνα
[1, 48]	καὶ ἅμα ἕῳ πλέοντες καθορῶσι	τὰς	τῶν Κερκυραίων ναῦς μετεώρους τε
[1, 93]	μεγέθει καὶ τῷ πάχει ἀφιστάναι	τὰς	τῶν πολεμίων ἐπιβουλάς, ἀνθρώπων τε
[1, 84]	τὰ ἀχρεῖα ξυνετοὶ ἄγαν ὄντες	τὰς	τῶν πολεμίων παρασκευὰς λόγῳ καλῶς
[1, 116]	ναυσὶ Στησαγόρας καὶ ἄλλοι ἐπὶ	τὰς	Φοινίσσας. ~ἐν τούτῳ δὲ οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2005