Livre, Chap. |
[1, 28] |
ταῦτα·
ἑτοῖμοι
δὲ
εἶναι
καὶ
|
ὥστε |
ἀμφοτέρους
μένειν
κατὰ
χώραν,
σπονδὰς |
[1, 129] |
μήτε
νὺξ
μήθ'
ἡμέρα
ἐπισχέτω
|
ὥστε |
ἀνεῖναι
πράσσειν
τι
ὧν
ἐμοὶ |
[1, 34] |
πρὸς
ἡμᾶς
τοὺς
ξυγγενεῖς
δρῶσιν,
|
ὥστε |
ἀπάτῃ
τε
μὴ
παράγεσθαι
ὑπ' |
[1, 18] |
διασταῖεν,
πρὸς
τούτους
ἤδη
ἐχώρουν.
|
ὥστε |
ἀπὸ
τῶν
Μηδικῶν
ἐς
τόνδε |
[1, 90] |
ἂν
τὸ
τεῖχος
ἱκανὸν
ἄρωσιν
|
ὥστε |
ἀπομάχεσθαι
ἐκ
τοῦ
ἀναγκαιοτάτου
ὕψους· |
[1, 84] |
καὶ
ξὺν
χαλεπότητι
σωφρονέστερον
ἢ
|
ὥστε |
αὐτῶν
ἀνηκουστεῖν,
καὶ
μὴ
τὰ |
[1, 41] |
τοιάνδε,
ἣν
οὐκ
ἐχθροὶ
ὄντες
|
ὥστε |
βλάπτειν
οὐδ'
αὖ
φίλοι
ὥστ' |
[1, 122] |
καὶ
κατὰ
πόλιν
ἔτι
δυνατώτεροι,
|
ὥστε |
εἰ
μὴ
καὶ
ἁθρόοι
καὶ |
[1, 70] |
ἡσυχίαν
ἀπράγμονα
ἢ
ἀσχολίαν
ἐπίπονον·
|
ὥστε |
εἴ
τις
αὐτοὺς
ξυνελὼν
φαίη |
[1, 49] |
ἀλλὰ
ξυνέπεσεν
ἐς
τοῦτο
ἀνάγκης
|
ὥστε |
ἐπιχειρῆσαι
ἀλλήλοις
τοὺς
Κορινθίους
καὶ |
[1, 76] |
οἵτινες
χρησάμενοι
τῇ
ἀνθρωπείᾳ
φύσει
|
ὥστε |
ἑτέρων
ἄρχειν
δικαιότεροι
ἢ
κατὰ |
[1, 121] |
ἡμῖν
ἐστὶ
μελέτῃ.
χρήματα
δὲ
|
ὥστε |
ἔχειν
ἐς
αὐτά,
οἴσομεν·
ἢ |
[1, 91] |
μὲν
πόλις
σφῶν
τετείχισται
ἤδη
|
ὥστε |
ἱκανὴ
εἶναι
σῴζειν
τοὺς
ἐνοικοῦντας, |
[1, 2] |
ἐποίησαν
πλήθει
ἀνθρώπων
τὴν
πόλιν,
|
ὥστε |
καὶ
ἐς
Ἰωνίαν
ὕστερον
ὡς |
[1, 54] |
κρατήσαντες
τῇ
ναυμαχίᾳ
μέχρι
νυκτός,
|
ὥστε |
καὶ
ναυάγια
πλεῖστα
καὶ
νεκροὺς |
[1, 136] |
δὲ
φασκόντων
Κερκυραίων
ἔχειν
αὐτὸν
|
ὥστε |
Λακεδαιμονίοις
καὶ
Ἀθηναίοις
ἀπεχθέσθαι,
διακομίζεται |
[1, 49] |
ἐπεκούρουν,
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἀπεχόμενοι
|
ὥστε |
μὴ
ἐμβάλλειν
τινί·
ἐπειδὴ
δὲ |
[1, 12] |
ἔτι
μετανίστατό
τε
καὶ
κατῳκίζετο,
|
ὥστε |
μὴ
ἡσυχάσασαν
αὐξηθῆναι.
ἥ
τε |
[1, 130] |
χαλεπῇ
ἐχρῆτο
ἐς
πάντας
ὁμοίως
|
ὥστε |
μηδένα
δύνασθαι
προσιέναι·
δι'
ὅπερ |
[1, 80] |
ἐν
τῇ
αὐτῇ
ἡλικίᾳ
ὁρῶ,
|
ὥστε |
μήτε
ἀπειρίᾳ
ἐπιθυμῆσαί
τινα
τοῦ |
[1, 36] |
καὶ
Σικελίας
καλῶς
παράπλου
κεῖται,
|
ὥστε |
μήτε
ἐκεῖθεν
ναυτικὸν
ἐᾶσαι
Πελοποννησίοις |
[1, 29] |
ἐπλήρουν,
ζεύξαντές
τε
τὰς
παλαιὰς
|
ὥστε |
πλωίμους
εἶναι
καὶ
τὰς
ἄλλας |
[1, 50] |
ἐτράποντο,
καὶ
τῶν
πλείστων
ἐκράτησαν
|
ὥστε |
προσκομίσαι
πρὸς
τὰ
Σύβοτα,
οἷ |
[1, 81] |
αὐτῶν
καὶ
τῷ
πλήθει
ὑπερφέρομεν,
|
ὥστε |
τὴν
γῆν
δῃοῦν
ἐπιφοιτῶντες.
τοῖς |
[1, 44] |
Κερκυραίοις
ξυμμαχίαν
μὲν
μὴ
ποιήσασθαι
|
ὥστε |
τοὺς
αὐτοὺς
ἐχθροὺς
καὶ
φίλους |
[1, 40] |
καὶ
τὸν
νόμον
μὴ
καθιστάναι
|
ὥστε |
τοὺς
ἑτέρων
ἀφισταμένους
δέχεσθαι.
οὐδὲ |
[1, 29] |
τὴν
Ἐπίδαμνον
πολιορκοῦντας
παραστήσασθαι
ὁμολογίᾳ
|
ὥστε |
τοὺς
μὲν
ἐπήλυδας
ἀποδόσθαι,
Κορινθίους |
[1, 141] |
ἄλλῳ
ὑπὲρ
ἑαυτοῦ
τι
προϊδεῖν,
|
ὥστε |
τῷ
αὐτῷ
ὑπὸ
ἁπάντων
ἰδίᾳ |
[1, 124] |
ἡγησάμενοι
ἐπὶ
πᾶσιν
ὁμοίως
καθεστάναι,
|
ὥστε |
τῶν
μὲν
ἤδη
ἄρχειν,
τῶν |
[1, 74] |
ὀργισθῆναι
ὅτι
ἡμῖν
οὐ
προυτιμωρήσατε.
|
ὥστε |
φαμὲν
οὐχ
ἧσσον
αὐτοὶ
ὠφελῆσαι |
[1, 120] |
ἤδη
ἐνηλλάγησαν
οὐχὶ
διδαχῆς
δέονται
|
ὥστε |
φυλάξασθαι
αὐτούς·
τοὺς
δὲ
τὴν |
[1, 119] |
κατὰ
πόλεις
πρότερον
ἑκάστων
ἰδίᾳ
|
ὥστε |
ψηφίσασθαι
τὸν
πόλεμον,
δεδιότες
περὶ |